Verrukkelijk gevóel van
vrijheid en ruimte
VOORAL VOOR DE VROUW
<ewj
oMw
WINTER OP „DE HOGE VELUWE
.De
mooiste bomen neb ik vlak w,ndf vosJCS naaF hu*.
voor mijn raam staan
Nieuw leven
Zullen we maar inpakken
mannen-broeders
,i
Echtpaar V an Loenen-van Ginkel
is vandaag 40 jaar getrouwd
Vrijdag 22 Februari 1952
5
LEUSDEN
i 1 1 7 7 77 je man bijv. een nest heel jonge,
HET jaar 1951 hebben 266.000 mensen „de Hoge Veluwe"
bezocht, wel een bewijs dat het Nationale Park een geliefd
ontspanningsoord is geworden. Maar zodra de zomer voorbij is,
verdwijnt het uit het gezichtsveld van verreweg de meesten
dezer bezoekers. Meer dan de helft van het jaar zou het, wat
hen betreft, even goed niet kunnen bestaan. De bezoekers van
„de Hoge Veluwe" zijn voor het overgrote deel „zomervrien-
den". Als de trekvogels naar het Zuiden gaan, verdwijnen ook
zij en zoeken de beslotenheid van hun steden en dorpen, van
huizen, vergaderlokalen, bioscopen, danszalen en wat dies meer
zij. Alleen de mensen, die door hun beroep rechtstreeks bij „de
Hoge Veluwe" betrokken zijn, blijven dan over. Zij wonen er
zomer en winter.
ZIJ alleen kennen het park, als j
de najaarstornven wild door de
boomkruinen varen, als de nevels
van November tussen de dennen- I
stammen hangen, als de adem van j
de nachtvorst er over strijkt en j
het bos verzilverd in de morgenzon
ligt, ieder takje, ieder mosje een
klem juweel. Zij zien de sneeuw
vlokken vallen, geluidloos en ijve
rig bezig de aarde toe te dekken
met een smetteloos, wit kleed. Zij
zien ook de zeearend terugkeren
vit het Noorden om op ..de Hoge
Veluwe" de winter door te brengen
en jaar op jaar zien ze hem zijn
rustplaats kiezen op dezelfde tak
van dezelfde boom. Zij zorgen dat
het park in goede staat is om de
266.000 of meer bezoekers van de
volgende zomer te ontvangen. Hun
waakzame ogen zien een afgewaaid
nestkastje, maar ook een ziek dier
of een kwijnende boom.
Er is iets in hen dat zich ver
heugt over het vertrouwelijk alleen
zijn met de natuur, maar tegelijk
leeft in hen het besef dat dit groot
ste natuurreservaat er niet is voor
hen alleen, maar voor alle mensen
van Nederland. Daarom zouden ze
vel willen dat u er ook eens naar
kwam kijken in een andere tijd
van het jaar dan het toeristensei
zoen. Niet omdat zij zelf zich een
zaam voelen in de winterse stilte
en verlangen naar wat vertier. Dat
zeer zeker niet. Maar wel omdat ze
het jammer voor u vinden dat zo
veel schoons u ontgaat. En ook
zeer practisch. omdat het Nationale
Park uw aller steun nodig heeft
om te kunnen blijven bestaan.
Winter-wandeling
T AAT ik u vertellen van een
J-/ wandeling in Februari. Zodra ik
het bos betreden had. voelde ik me
opgenomen door het ruisen. Het
oer door de kruinen van dennen
en sparren hoog boven mijn hoofd,
soms machtig aanzwellend, dan heel
zacht, maar nooit was het hele
maal weg. Het was of het me mee-
'oerde, \er van alle dagelijkse be
lommeringen. Je zou hier naar toe
moeten gaan, dacht ik. als je je
boos. verdrietig, beklemd, verward
voelde, kortom als je het leven
niet aankon. Eigenlijk zou dan de
hond met ogen als theeschoteltjes
uit Andersen's sprookje moeten ko
men en je hier neérplanten, mid
den in het bos van ,,de Hoge Ve
luwe". Het ruiren maakte je won
derlijk rustig en blij. Er lag nog
sneeuw in het bos, geen ongebro
ken wit kleed, maar hier en daar
een blanke vlek als een witte kraag
op een winterse japon. Hoewel
sneeuw bij de winter hoort, stond
het lenteachtig en het was ook of
ik door de geur van smeltende
sneeuw heen een vaag aroom van
lente speurde De dennen leken
veel groener dan in de zomer en
het mos kwam fris en levend on-
oei de gesmolten sneeuw vandaan
Sommige bospaden lagen nog dik
onder de sneeuw. Soms zag ik de
afdrukken van mannenlaarzen, maar
het gebeurde ook vaak dat mijn
oicen voetstappen de eerste waren
en dat gaf een verrukkeliik gevoel
van ruimte en vrijheid. Het was of
onbetreden hectaren om me
heen miin longen vulden met een
frisser. ïiler lucht, die je sterk en
hl i maakte. Ik had uren zo door
v illen lopen. Telkens zag ik sporen
v^n dieren. Wilde zwijnen hadden
de grond omgewroet en misschien
hod hier wel een ree het pad ge
bruist In ieder geval had hier een
'ekhoom een dennenappel afge-
uabbeld en dit waren sporen van
^ogelpootjes. Ik hoorde ook voort
durend door het ruisen heen een
f'jn, zigzaggend mezenliedje.
waarvan de moeder is omgekomen
Die breng je dan groot met onein
dig veel liefde en geduld. Eerst leer
je ze zuigen door een stukje vlees
aan een stokje te spijkeren en in de
melk te dopen. Later krijgen ze een
miniatuur zuigfles. Je doet een
ventielslangetje door de kurk van
een flesje En als zc nog wat groter
zijn krijgen ze een gewone kinder
zuigfles. Ze worden groot en mooier
dan de vossen in het bos en kennen
je heel goed. hoewel ze schuw voor
vreemden blijven. Ze worden weg
gegeven aan dierenparken, omdat
ze in het wild zich niet meer zou
den kunnen handhaven.
De dieren in het park zijn overi
gens niet tam. De ruimte is zo groot
dat er geen sprake van is dat ze
zich opgesloten voelen. Ze leiden
het normale leven van vrije dieren
en zijn schuw voor de mens. Het
kost moeite en geduld om ze te zien
Enthousiaste mensen
Teruggekeerd op het kan-
A toor zag ik de kapstok vol
?roene jagershoeden, een ongewone
«toffage voor een kantoor. De men-
&n, die op „de Hoge Veluwe" hun
Werk vinden, hebben in hun ogen
le glans, in hun hele manier van
ioen de rust en het evenwicht van
uensen, die hun werk doen niet
itsluitend om het geld, maar ook
'mdat het hun vreugde geeft. Als
o met ze praat springt bij de ge-
'ingste aanleiding het enthousiasme
^oor dit prachtige en onbedorven
«uk natuur naar buiten. De kan-
foor juffrouw, de boekhouder, de
jachtopzieners én boswachters, zelfs
'e chauffeur spreken er met even-
cel genegenheid over als de di-
ecteur en zijn wetenschappelijke
oedewerkers.
De mooiste bomen heb ik vlak
voor mijn raam staan, zegt de aar
dige. donkere kantoorjuffrouw, die
iedere dag met de bus heen en
weer rijdt naar Apeldoorn.
Berken vind ik de mooiste bomen.
Ik geloof dat ik op een gewoon kan
toor niet meer zou kunnen wennen
Er is misschien niemand, die „de
Hoge Veluwe" zo door en door
kent. er zo innig mee vergroeid is,
als de chef-jachtopziener Hij is nu
70. maar je ziet het hem niet aan.
Trouwens ook zijn vrouw maakt
met haar warme stem en glanzende
ogen een frisse, jeugdige indruk.
Het is z^ker niet alleen het ge
zonde buitenleven dat deze mensen
zo vitaal maakt, het is stellig even
zeer de vreugde, die hun dagelijks
werk hun geeft.
De chef-jachtopziener is in deze
streek geboren en getogen In een
mensenleeftijd heeft hij een wereld
zien veranderen. In zijn jongens
jaren was het hier om Otterloo en
Hoenderloo een geïsoleerde, dood
arme streek. De mensen woonden
in plaggenhutten. Als een paartje
trouwen ging, bouwden de buren
70'n hut in één dag op De heide
leverde het materiaal. De mensen
bestonden trouwens grotendeels van
deze schrale heide. Ze hielden scha
pen. maakten heibczems en ver
kochten de grotere heidestruiken
als brandstof aan de bakkers. Wat
het verkeer betrof waren ze aange
wezen op de eigen benen of hoog
stens op een boerenkar. Men zag
niet op tegen ren wandeling heen
en terug naar Apeldoorn, Deventer
of Wagcningen.
Het natuurpark „de Hoge Velu
we" bestond toen nog niet. De
chef-jachtopziener heeft het als
het ware geboren zien worden. Hij
heeft er ieder boompje zien groeien
en kent de levensgeschiedenis van
ieder hert, ree of mouflon. Hij is
zo vertrouwd met het park als u
met uw stads-étage. al is het 70
ongeveer 5500 H.A. groot U kunt
hem er neer zetten in een pikdon
kere nacht en hij weet meteen waar
hij is en vindt er door een soort
zesde zintuig zijn weg. Hij doet me
denken aan de Indianen uit de boe
ken. die we in onze kindertijd zo
gretig lazen. Niet dat hij met ve
ren getooid is of een ring in de
neus draagt. Hij is uiterlijk een
gewone, stoere Hollandse jachtop
ziener. Maar het jarenlang innig
contact met de natuur heeft zijn
zintuigen verfijnd en bovendien dat
zesde zintuig ontwikkeld, zoals dat
ook het geval was met de Indianen
uit onze kinderboeken. Hij ziet en
hoort en ruikt en voelt veel meer
dan wij, afgestompte stedelingen.
Ieder krakend takje, ieder ritse
lend blad, ieder voetspoor zegt hem
iets. Hij kent de vogels, niet al
leen aan hun veren, maar ook aan
hun zang. Een hert of ree is voor
hem niet zomaar een willekeurig
hert of ree. Hij kent ze bij naam: de
donkere, de buffel, de twaalfender.
Hij vertelt van de jonge vosjes, die
als poesen spelen op een open plek
in de buurt van hun hol Er zijn
nogal wat vossen op „de Hoge Ve
luwe". Het gebeurt wel eens dat er
een doordringt tot 'n boerderij en in
het kippenhok een ware slachting
aanricht. Niet. zegt de jachtop
ziener. vanwege die beruchte
moordlust of bloeddorst. Als de
kippen zich maar rustig hielden, zou
hij er waarschijnlijk één doodbijten
en meenemen. Maar die fladderen
de kakelende dieren om hem heen
maken hem zo zenuwachtig dat hij
in het wilde weg om zich heen
gaat bijten, zoals een nerveuze in
breker zijn revolver leeg schiet of
de hond, waar een poosje geleden
zoveel om te doen is geweest, de
blatende en wegrennende schapen
dood beet.
Vrouw in het bos
\A/IE dagelijks buiten is en zijn
v ogen open houdt heeft einde
loos veel te vertellen. Maar u moet
minstens drie weken blijven, als u
„de Hoge Veluwe" een beetje wilt
leren kennen, zegt de jachtopziener
En het spijt me echt dat ik het niet
meteen kan doen.
Als vrouw van een jachtopziener
beleef je dingen, die een ander zo
gauw niet overkomen. Dan brengt
te krijgen, maar als het lukt is de
voldoening dan ook zoveel te groter.
Deze chef-jachtopziener en zijn
vrouw hebben in de lange jaren,
dat ze aan de Hoge Veluwe verbon
den zijn, in verschillende hui7.en ge
woond. soms heel afgelegen midden
in het park, soms zoals nu aan de
rand. Vaak moesten hun kinderen
een lange weg afleggen naar school.
Die kinderen zijn nu getrouwd. Een
dochter woont in een grote stad en
Vader en Moeder gaan haar wel
eens opzoeken Ik blijf dan maar
binnen, zegt de jachtopziener
want in die straten kun je niet lo
pen. Hij bedoelt niet dat hij bang
is voor het verkeer. Deze rustige,
zelfbewuste man is niet bang voor
een beetje verkeer. Hij bedoelt dat
die stadsstraten voor nem niet leven.
En u begrijpt het al, als je deze
mensen vraagt al deze mensen,
die op „de Höge Veluwe" hun werk
hebben of het hier 's winters niet
saai en eenzaam is, dan kijken ze
je aan of je niet helemaal goed bij
je verstand bent. Misschien is#het er
naar stadse begrippen stil," maar
hel contact met de natuur heeft hen
innerlijk zo rijk gemaakt dat stilte
voor hen nooit leegte betekend.
Iedere dag brengt nieuwe ervarin
gen en er is de gezelligheid van
net onderling contact- Ze willen het
7.0 ronduit niet zeggen, maar eigen
lijk begrijpen ze niet hoe wij het
uithouden in onze stenen straten,
waar nu nooit eens wat gebeurt.
CLARE LENNART.
r\IKKE zusje is uit logeren. Er
EJ wonen twee nichtjes en een
klem, rond neefje in Zandvoort,
daar is ze naar toe. Pietje en Bi bi
zijn meegereisd in haar koffertje,
gekneld tussen de gebloemde pyama,
de broekjes, de tandenborstel en de
krentebol voor onderweg.
't ls opeens onverwacht stil in
huis en zoontje blaakt van een op
vallend soort gezelligheid. Hij heeft
z'n laatje nop es opgeruimd en rit
nu elke morgen vredig met z'n
eigendommen. Zo uit school komt
hij met z'n postzegels in de kamer
en blijft kwartieren prutsen aan de
tafel, tevreden mompelend omdat ze
d'er allemaal zijn.
Als ik 's avonds, uit gewoonte, een
bordje bij de stoel van dikke zusje
zet, praat hij omslachtig „Je moet
't niet erg vinden. Mam, maar dat
ze er nou niet is hè, dat vin' ik nou
niet erg. Niet dat ze niet aardig is,
maar je weet wel
„Je spullen," knik ik
Hij beaamt dit gretig als een rod
delende echtgenoot, die eindelijk
begrepen wordt.
„Ze doet niet wat je zegt. hè, ze
komt eraan. Elke dag komt zc er
aan en als ze boos wordt, stopt ze
alles in d'er hol."
„In d'er wat?" roep ik „Nou in
d'er hol" herhaalt h\j somber, „dat
is dat gal in de poppewieg."
Maar als de logeerdagen om zijn
en ik dikke zusje moet halen, vindt
hij het toch wel best. „Je hebt nou
niemand om mee te praten, hè en
als ze nou niet meer in me la
.Dan moeten jullie opnieuw be
ginnen." doe ik plechtig. ..Allebei.."
Zo rijd ik in de trein naar Zand
voort en op de straat die regelrecht
naar zee loopt, rent dikke zusje me
tegemoet. Taterend huppelt ze voor
me uit, tot In de kamer, waar het
kleine, ronde neefje als een tor
over de mat kruipt. Terwijl ik dit
tevergeefs tracht te lokken, haalt
dikke zusje d'er koffer, want die
heeft ze zelf gepakt.
Blij stapt ze ermee binnen, maar
daar. bi; de kachel, hangt een broek
je: dat moet er nog in. Dus doe ik
de knipjes los en kijk, daar liggen
naast Pietje en de Bibi een handvol
vreemde dingen: een speen, een
fles. een gekneusd bruin popje en
een metalen ring.
„Wat mooi, heb je dat gekregen,"
praat ik.
Maar dikke zusje, snel ontmas
kerd, piept „neé" met strakke oog
jes van de schrik.
„Die had ze dus zomaar gepikt."
roept zoontje, zodra de rozengeur
van de eerste begroeting verbleekt
is. En als het wijfje er stilletjes bij
staat, vindt hij vergoelijkend„Nou
ja. dat telt met. We gaan toch pas
na 't eten met dat nieuwe leven be
ginnen."
BIBEB
EEN beetje bevangen voel ik me wel nu ik
aanvang te schrijven in de twee kolom
metjes, waarbinnen Annie M. G. Schmidt des
tijds zo schijnbaar argeloos aan het babbelen
is geslagen. .Want sindsdien is het een on
wrikbaar tempeltje geworden. .Ik heb al lang
het gevoel, dal er een hoofdkwartier gevestigd
is. Alleen weet ik nog niet waarvan. Op een
Vrydag moet het#begonnen zijn. Met een im
pressie, waarvan het vrouwelijk deel van onze
immense lezerskring dadelijk begreep: dat is
het! De doorgewinterden hielden het stil. En
kele gansjes waren zo opgewonden, dat ze
haar mannen in de zij duwden. ...Lees dit stukje eens. Kan je wat van
opsteken!" Ach, wij hebben de waarschuwing in de wind geslagen. Nou
vooruit, dachten we breed. Een eigen pagina voor Moeder de Vrouw. Mèt
een leuk stukkie. Kon het mooier?
We lieten de moeders en de niet-
moeders gaar sudderen (meenden
we) in hun door de krant met fijne
tact opgetrokken papieren bou
doirtje. Zelf doken we vervolgens
weer diep in de mannen-stuff om
te horen wat onze eigen Van Blan-
kenstein destijds toch wel tegen
Dolfuss gezegd had. Met de hand
onder het hoofd dachten we na.
Hoe stonden de kansen na de be
sprekingen op de „Renville"? Kan
sen! Welke kansen0 Runderen wa
ren wij. We piekerden over ver
afgelegen zorgen. Terwijl op een
meter afstand Annie M. G. Schmidt
bezig was voor ons mannen ren
ravijn te openen. Met fluweel be
kleed weliswaar. Maar onverzette
lijk. En met een heel spits houweel-
tje. Ineens was het er. Een ambte
naar op het ministerie van Defen
sie moet het 't eerst gezien hebben
en nog .Help! Help!" hebben ge
roepen. maar zo kalm en doodbe
daard dat niemand er aandacht aan
schonk. Het was trouwens toch al
te laat. Huiverend werden we ge
waar. dat wij aan de rand van ren
afgrond stonden. Op een rotsblok,
dat wiebelde. Een koele adem blies
ons in de hals. Het was Annie
Zc stond achter ons en prikte ons
met haar ballpoint in de rug. „Jul
lie moet erin", sprak ze beslist,
maar niet onvriendeliik. ..Jammer,
maar het kan niet anders. Het heeft
zo al veel te lang geduurd".
Zwijgend liet ze enkele plaatjes
zien. De scheve toren van Pisa, de
paddestoel van Bikini en nog een
recent fotootje van de heer Fedde
Schurer met één srm in verband.
„Mannewerk", sprak zij met een
grafstem.
Het is duidelijk er is nog maar
één weg, mannen. De koninklijke
weg. Gewoon zeggen: goed, goed.
we gaan. Minister Stikker staat zijn
zetel af aan mevrouw Wijsmuller,
die toch waarachtig ook haar weet
je weet, en waarom zoü Lieftinck
met renr. terugtreden voor meiuf-
frouw Klompé0 En laat generaal
Hassclman maar eens het veld rui
men voor een jong actrice als El
len Vogel, die niet snauwt en voor
wie het een lust moet zijn acht te
geven. Of negen, of zelfs tien als
het moet. Want het gaat om de
sleutelposities. Dat is wel duidelijk
Niet om het ordinaire vuile werk
Een moer aandraaien of een asbak
buiten zetten kan de man blijven
doen. Om de ministersposten gaat
hot, de Hoge Commissariaten en de
plaatsen in het College van Rijks
bemiddelaars. En vooral een vrouw
aan het hoofd van de Binnenlandse
Veiligheidsdienst Dat zou een slok
op ren borrel schelen. Wat zeg ik?
Op een kop thee! Zullen we dan
maar inpakken, mannen? Neen. la
ten we het niet doen. Het zou tegen
onze natuur zijn. We moeten nu
eenmaal met moddervoeten op de
tere vrouweziel trappen. Bovendien
zou onze eigen, lieve Annie failliet
gaan Want waar moest ze over
schrijven? Het blijve tot we erin
vallen (in dat ravijn, u weet wel)
ren dankbare mannentaak: het stof
leveren voor héar mooiste stukjes!
HAN G. HOEKSTRA
LEUSDEN. Vandaag viert het
echtpaar J. van LoenenVan Gin
kel wonende aan de Hamersveldse-
weg te Leusden zijn 40-jarig huwe
lijksfeest. Het echtpaar heeft 15
kinderen waarvan er 1 is overle
den. 12 van deze zijn inmiddels zei)
al weer gehuwd, terwijl de laatste
2 ook vergaande plannen hebhen
in deze richting, als er maar geen
woningnood bestond
Vader en Moeder Van Loenen zijn
alle twee in Leusden geboren en
hebben er dan ook hun leven lang
gewoond. Jan van Loenen is dicht
bij zijn tegenwoordige woonplaats
geboren en wel op de boerderij
Het Hek" Moeder Van Loenen
komt vanouds uit de buurtschap
Asschat. maar diende in haar jonge
jaren op het landgoed „De Boom
waar Jan toentertijd dikwijls kwam
omdat een gedeelte van zijn werk
op dit landgoed was gelegen. Zc
gebeurde het dan ook dat hij
Fransje ontdekte op de mooie villa
van mijnheer.
Toen de boerderij De Zuidwind"
vrij kwam, mocht Jan van mijnheer
De Beaufort deze boerderij betrek
ken. Hij probeerde het eerst in zijn
eentje maar zag al spoedig in dal
nier een goede vrouw aan te pus
moest komen Hij trouwde dan ook
weldra met Fransje en beiden heb
ben niet minder dan 34 jaren een
leven van hard werken op deze
plaats geleid Later ondervonden z;j
veel steun va nhun kinderen, die
echter met uitzondering van de ge
noemde twee uitvlogen en een
eigen gezin stichtten, zodat het
echtpaai Van Loenen Opa en Opoe
zijn van niet minder dan 25 klein
kinderen.
Wie Jan van Loenen wel eens
heeft ontmoet en gesproken weet
dat hy te doen heeft met een kalm
en bezadigd man, die heus niet over
één nacht ijs zal gaan Jan van
Loenen van De Zuidwind (zoals
iedereen hem kent en noemt) is bo
venal een gelukkig en tevreden
mens en zijn dierbare wederhelft
deelt deze eigenschap Zeker zij
hebben ook tegenslagen gehaJ.
maar dat woog niet op tegen de vele
zegeningen. Hun kinderen die in
een wijde boog om het ouderlijk
huis wonen, hebben allen goed nun
brood. In 1947 deed het echtpaar
Loenen afstand van „De Zuidwind"
cn ging het welvarend bedrijf over
in handen van een der zoons Zij
verloren en verliezen ook nu nog
niet het bedrijf uit hun oog. want
hun nieuwe woning kwam tot stand
op 100 meter afstand van „De Zuid
wind". Het boeren zit Jan van Loe
nen zo in het bloed dat hij ook nu
nog kippen heeft en er een flinke
boomgaard op na houdt.
Beiden génieten nog een uitste
kende gezondheid en weten nog
van geen stilzitten. Jan van Loenen
is 68 en zijn echtgenote 64 jaar.
Bewaarschool flink
gegroeid
Donderdagavond hield de Ver
eniging tot instandhouding van
éen Bewaarschool te Leusden haat
ledenvergadering in het Protes
tantse Jeugdgebouw aan de Ooie-
vaarshorsterweg.
De presidente, mevrouw Kwint,
opende deze goed bezette bijeen
komst en sprak haar verheuging
uit over het feit dat de kleuters
thans ondergebracht zijn in een
modern ingericht bewaarschooltje.
Zij prees de onderwijzeres „Tante
Rietje", die zich zo flink heeft
gehouden tijdens de verbouwing
van dit lokaal. Gedurende vrij
wel de gehele verbouwing bleef
ze de kleuters bezig houden.
Uit de voorgelezen notulen en
het jaarverslag van de secretares
se, mevrouw Van de Velde, bleek
dat de vereniging in het afgelopen
jaar niet heeft stilgezeten „Tanie
Rietje" heeft thans niet minder
dan 34 kleuters onder haar hoede.
Het financiële overzicht, gege
ven door de penningmeester, de
heer P- A. Grootendorst, was nu
niet direct schrikbarend, doch
duidde wel op een nadelig saldo
van f 264.Gelukkig kon dit
tekort dit jaar nog worden opge
vangen door bij te springen uit
een gevormde reservekas, bestaan
de uit de opbrengst van de in
1950 gehouden bazar.
De aftredende bestuursleden, te
weten de dames Van Raaij en
Van de Velde alsmede de heer T.
Termaaten werden allen met gro
te meerderheid van stemmen her
kozen en namen hun benoeming
aan.
Bij de rondvraag kwam naar
voren dat de huur van het lokaal
die in 1951 nog f 4.bedroeg,
per 1 Januari 1952 werd ver
hoogd tot f 7.per week met
dien verstande dat gebruik van
brandstof en licht is inbegrepen.
Besloten werd nog om in het
najaar van 1952 een bazar te hou
den om een eventueel tekort op te
vangen. Hierover zal nog een na
dere bespreking worden gehou
den.
Fietser door auto
gegrepen
Donderdagavond werd om
streeks 17.30 uur de ruim 60-jari-
ge inwoner van Amersfoort, H.
van S., bij de splitsing Treker-
weg en Arnhemscweg nabij Ba-
voort te Leusden door een auto
gegrepen. De man moest in ern
stige toestand door de G.G.D. naar
het ziekenhuis te Amersfoort ver
voerd worden.
De heer Van S. die op „De
Treek" te Leusden werkt, kwam
op z.ijn rijwiel de Trekerweg af
rijden en wilde hierbij de Arn-
hemseweg oprijden naar Amers
foort. Op onverklaarbare wijze
lette hij hierbij niet ©p het ver
keer en werd hij gegrepen door
een met matige vaaruuit de rich
ting Amersfoort komende luxe
auto. Hoewel de uit Arnhem af
komstige bestuurder door remmen
en bijsturen een aanrijding tracht
te te voorkomen, mocht hem uit
niet gelukken en werd S met zijn
rijwiel op de weg gegooid. De
auto kwam in de bermsloot te
recht, en was slechts licht bescha
digd, terwijl de bestuurder met
de schrik vrij kwam. Door de po
litie werd een onderzoek ingesteld.
SOEST
Zesde Amateurs
Parade
Voor de zesde Amateurs-Parade, wel- I
ke gisteravond ln zaal Eemlarid werd
gehouden. had zich een groot aantal i
deelnemers aangemeld. De toeloop was
zo groot, dat verschillende amateurs
moesten worden afgewezen De zaal
was geheel uitverkocht De gehele op
brengst kwam ten goede aan het speel-
tulnfonds van ..Ons Genoegen" Het
gehalte van de uitgevoerde nummers Is
nie« zo hoog
De jury bestond dit keer uit de he
ren J. C M. Smit. M dc Wolf. P J
Clements cn G. v d Poll, die een bij
zondere moeilijke taak hadden, om de
prijzen en punten aan de beste deel
nemers toe te kennen. Volgens ,.d»
zaal" kon men zich met het oordeel
der jury verenigen Er volgde geen
commentaar, zoals voorgaande keren
Prijswinnaars werden: ie prU«" Peter
Oran. Hilversum Goochelaar. 32 punten,
2c prijs: ,,Dc Koraal Eilanders. Hilver
sum Hawaii. 30 punten. 3e prijs Mej.
Roelofs, Soest Zang. 29'i pnt; 4e prijs:
Mej. Groenendijk. Amsterdam Decla
matie. 27'. pnt. 5e prijs: „De Royoca's
Band" Hilversum. Cowboy Band. 27't
pnt. 6e prijs' „Ons Genoegen". Soest-
dijk. Schetsen. 27 pnt; 7e prijs J Ste-
merding. Utrecht Bas. 26 pnt; 8e prijs:
..Zingende Broertjes en Zusjes". Soest
25 pnt: 9e prijs: Accordeon duo. Bllt-
hoven 24'j pnt
De heer J. C. M. Smit reikte na af
loop dc prijzen aan dc winnaars uit
De avond werd met een gezellig bal
besloten.
Advertentie (l. M.)
De meeste Vrouwen
zijn te goed
van vertrouwen
cn daarom komen z\j soms
met dingen thuis, die z\j
helemaal niet bedoelden.
Honderdduizenden huis
vrouwen geven aan Maizena
DU RYE A de voorkeur.
Allemaal vragen zij hun win
kelier dit wereldmerk, maar
niet allemaal letten op wat ze
kragen. En toch is dat nodig.
Er op toezien dat de naam
DU RYE A op 't pak staat.
Want dat is de garantie van
het originele product en
voor een volledig slagen b\j
het bereiden en binden van
groenten, ran saus en soep.
Met die ndóm DURYEA valt
of staat het hele resultaat...
Mond- en klauwzeer
Bij een viertal veehouders ls ondér
de veestapel Mond- en Klauwzeer type
C uitgebroken Maatregelen zijn ge
troffen om uitbreiding te voorkomen
Bouw van school
aanbesteed
Door architect Arn Brouwer te Soest,
werd Donderdagavond te 7 30 uur. ln
hotel ..De Bosvijvcr". in het openbaar
aanbesteed, het bouwen van een R.K.
School met 6 lokalen, aan dc St Wlllc-
brordusstraat te Soest-Zuid. 10 biljet
ten werden Ingeleverd
Inschrijvers waren: 1 M H van Das-
sclnar te Amersfoort 114.620: 2. W.
Groenestcijn. Soest 110.000 3 Fa v. d
Hoof cn Zn. Soest I 109995. 4 C M.
Visser Soest i 109.565. 5 J J. Mets.
Soest t 109 250 6 G. H v d. Berg.
Soest i 108.990. T Torlouw. Soest
108 678; 8 J van Gcijtcnbcck. Soest
t 108 500. 0 Aannemersbedrijf H. W.
van Asch. Soest i 107 900; io. H. van
Asch Soest 107 800; 11. W. Roerscn en
Zn. Hoevelaken 107.791; 12. Aanne
mersbedrijf W v Asch. Soest 106.200:
13 A W. C. Huurdomnn. Amersfoort
I 105.900; 14 G van Egdom, Soest
I 105.256 15. Aannemersbedrijf Uilnnd.
Soest I 105 250; 16. E C. Higlcr. Soest
I 104 663; 17 D Ch. Stam. Soest
103.635 18 J van Bckkum. Hooglan
derveen 103.500; 10. W. van Brcuke-
len en Zn, Soest I 96 370
De begroting bedroeg 104.719. De
gunning wordt later bekend gemaakt-
f Advertentie f.MJ
WOUDENBERG
Paardenmonstering
op 5 Maart
De vereniging tot bevordering
van de paardenfokkerij in Oostelijk
Utrecht (Woudenberg en Omstre.
ken) heeft grootse plannen In over
leg met het gemeentebestuur van
Scherpenzeel wenst de vereniging
een paardenmonstering te houden op
net marktterrein te Scherpenzeel
De vereniging gaat daarbij uit var.
de gedachte, dat de paardenhandel
van boer tot boer meer bevrediging
zal schenken, dan het kopen van
onbekende paarden op de markt.
Iedere landbouwer kent de paarden
m zijn omgeving en hij kent ook de
mensen, waarvan hij eventueel een
paard koopt. Leidt zo'n monstering
niet tot directe handel, dan is t
toch goed, dat men de paarden eens
nauwkeurig heeft kunnen bezien
Mocht men dan na enige tijd een
paard nodig hebben, dan weet men
de adressen. Ter aanmoediging zul-
len onder de inzenders van paarden
enkele aardige prijzen verloot wor
den. Alle paarden, dus niet alleen
stamboekpaarden, kunnen aan du
monstering deelnemen. Het plan is
deze monstering te houden op
Woensdag 5 Maart.
Uitbreiding brandweer
Met het oog op de burgerverde
diging is het personeel van de
brandweer uitgebreid tot 16 man.
Het plan bestaat om de bezetting
tot 22 man op te voeren. Tevens
vernemen we, dat door het Rijk
een brandspuit voor Woudenberg
zal worden aangekocht, zodat on
ze brandweer dan over twee
spuiten zal beschikken.
Verbetering Voorstraat
Nu de Voorstraat haar voltooiing
nadert, blijkt dit een grote ver
betering voor het verkeer te zijn.
De straat is tamelijk verbreed,
terwijl aan beide zijden trottoirs
zijn gelegd, wat voor de voetgan
gers van groot belang is De dras
sige ondergrond was een grote
belemmering, zodat het werk veel
langer duurde, dan men oorspron
kelijk verwachtte.
Woudenberg op de film
Op initiatief van de muziekver
eniging Fidelio is van Woudenberg
een film samengesteld, die Woens
dagmiddag en .avond werd ge
draaid. Bij de middagvoorstelling
was de zaal geheel gevuld met kin
deren. De beide avondvoorstellin
gen trokken zeer veel bezoeker*.
Tal van belangrijke gebouwen ko
men op deze film voor. benevens
verschillende verenigingen en par.
ticulieren. Een lange stoet vooraf
gegaan door Fidélio trekt aan ons
oog voorbij. De oudste inwoners
van het dorp komen eveneens op
de film voor. Na dez.e dorpsfilm
werden nog een drietal films ge
draaid, die de lachspieren in be
weging brachten. Toen de film werd
opgenomen werden een paar mu
zieknummers van Fidélio en een
paar zangnummers van „De Lijster
op de plaat vastgelegd. Tijdens de
vertoning van de film worden deze
platen gedraaid, wat voor de leden
van die verenigingen een aardige
attentie is.
Predikbeurten
WOUDENBERG. Zondag 24
Februari 1952: Ned. Herv. Kerk
v.m. 9 u. 30 de heer De Koning,
van Putten, n.m. 6 u. 30 Ds Poot
van Huis ter Heide.
Ver. van Vrijz. Hervormden
v.m. 10 uur mej. ds C. P. Thom-
sen van Utrecht in „De Schans".
Geref. Kerk n.m 3 uur ds R.
Bakker van Doorn in „Eben Haë-
zer".
Oud-Ger. Gemeente v.m. 9 u.
30 en n.m. 6 u. 30 leesdienst.
Medische Zondagsdienst
Alleen voor spoedgevallen
wordt de medische dienst Zondag
24 Februari a.s. voor Woudenberg,
Maarsbergcn en Maarn waargeno
men door dr. A. J. van Kekcm te
Maarn.
Gevonden voorwerpen
Als gevonden voorwerpen zijrf
bij de politic te Woudenberg aan
gegeven: 2 sleutels, een grijsblau
we geruite sjaal, een halskettinkje
met hangertje.
Verloren: een paar gevoerde
glacé handschoenen.
