j Met oorwarmers en een zakje drop
j het avontuur
tegemoet
MADAME 1952
VEINST EENVOUD
Een synode is toch geen parlement?
Balans van vijf jaar
Ned.-Radio-Ünie
Moet U eens
hóren!
VEERTIEN DAGEN „TIROL" VOOR F
Schaduw-artisl schildert
de klant signeert
(slank, dunne taillegeen heupen)
5 Uw STOELREGEUNG
IN KERK EN WERELD
g
Zaterdag 23 Februari 1952
Om acht uur precies zette de ltalia-express zich met een ruk
m beweging, en schoof in de vale schemer onder de
stationslampen langzaam langs het stoffige perron, met dat
stampende gedender van ijzer op ijzer, dat in film en roman
altijd zo dramatisch verkondigt dat de laatste kans is verkeken
voor de politie om de spion te arresteren,terwijl de fatale vrouw
die bijna een goed huwelijk te gronde richtte, hiermee onder
het neuriën van een filosofisch lied voorgoed van het toneel
verdwijnt. Op dit uur zijn wij geneigd te geloven dat speciaal
deze internationale trein barst van de spionnen en fatale
vrouwen. En wij zijn er bij: vijf en t
dertig klerken ten stad huize, ver
pleegsterswinkeliersonderwijze
ressen, en ambtenaren van de PTT,
die hebben ingeschreven op de
goedkoopste gezelschapsreisvoor
honderdvierenzestig gulden veer
tien dagen naar Tirol, reis- en
verblijfkosten, skikuur, skilessen,
en ongevallenverzekering inbegre
pen. Opgewonden zwaaien wij
naar de achterblijvenden. Het
aovnluur tintelt in ons bloed. De
rijkdom reist romantisch naar de
wintersport.
Ik heb nooit aan een reisvereni-
ging mijn vacantie durven toever
trouwen. Thans weet ik niet goed
meer waarom. Eren achter Utrecht
hadden wij de schoenen al uitge
schopt. Wij zaten in die Italia-ex-
press met toffels. breiwerkjes en
koekjes als bij moeder thuis, en
wij kenden slechts elkanders voor
namen.
Daar was allereerst de geweldige
Ollie: een tonronde jongen met een
verschrikte oogopslag, die. naar
spoedig bleek, voornamelijk sliep en
at Hij is bijkok geweest bij de ma
rine. en als zodanig heeft hij eens
een reis gemaakt naar Spanje, ,,'t
Zijn daar fascisten!", riep hij ver
ontwaardigd. ..Ze zeggen van niet
maar bah'" En ik geloof hem. want
die Ollie mag dan veel eten en
slapen: hij is niet iemand die zijn
ogen in de zak heeft.
Hij zat in de couné naast Henkie:
een niet te vertrouwen Mokumer,
die was uitgerust met oorwarmer
tjes voor in de sneeuw, een zakje
drop tegen de verkoudheid, en een
eindje worst dat hij. naar hij ons
vertelde, dacht te gebruiken om de
Sint Bernardhonden te lokken, die
zoals iedereen weet. zich in de ber
gen ophouden om ingesneeuwde rei
zigers te redden van een verschrik
kelijke dood door middel van een
aan hun hals bevestigd vaatje met
cognac: een drank waar Henkie
graag eens in mocht happen.
Nu moet u horen: ik weet niet of
hij het wel leuk zou vinden om
met naam en toenaam in de krant
te staan. Laten we dus afspreken,
dat we hem onder mekaar gewoon
Hankie blijven noemen: een kleine
levendige man met een voorliefde
voor grote sigaren, die in het auto
mobielenvak zijn brood vindt. Hij
heeft een meisje in Amsterdam-
West, wat wel lastig is. want hij
woont in Zuid. maar het is een lief
meisje, heb ik begrepen. En hij trekt
door het leven in gezelschap van
een kameraad: een lange vent aan
wie het noodlot zulk een enorm
sterk corpus heeft meegegeven, dat
het leven geen kans heeft gezien
ziln breedhartige kijk on zijn altijd
zwakkere medemens ook maar met
de kleinste rancune te vertroebelen
Hij zegt veel minder, maar waar
die kleine zijn ratel roert doemt hij
achter hem op. Zij zijn gezworen
makkers.
En die Henkie praat een eind
weg. Een gisse Mokumer die zijn
zegje weet. Dit bleek al spoedig bij
de douane, dat struikelblok dat
staat aan elke horizont waarachter
een ander leven lokt. Ik heb een
man gekend, die zich aan elke
douane waar hij langs moest for
meel voorstelde. Een geniale vondst,
meende ik, want een anonieme
douaneman kan een naamloze rei
ziger kwellen, maar kan meneer
Loos dat meneer Hokker aandoen?
Neen Immers!
Ge zult ook begrijpen dat ik
diep getroffen ben door Henkie's
eenvoudige en directe benadering
van het probleem. Toen de deur
van de coupé openging, en de ge-
uniformeerde roep „Koffers open!"
weerklonk, richtte de waardige man
zich slechts even op. en zei op
recht gekwetst: „Jongen je moet
niet zo tegen me snauwen, want
ik heb ook een moeder!"
Ik weet niet wat er om is ge
gaan in die wettelijk bevoegde
borst. Zag hij zijn oude moeder de
was doen achter het nederige huis
waar hij eens kind was? Ik kan
slechts gissen. Maar ik heb hem
zien verbleken. Hij ging heen als
een geslagen douaan. en onze kof
fers zijn niet open geweest.
Herr Sprodel
SPOEDIG daarop kwam het onver
mijdelijke Duitse volk bij ons bin
nen stappen in de persoon van een
stoppelig kereltje met een ingeval
len mond en een donkerblauw ge
verfde soldatenpet. Hij kwam op
kromme pikkels onze coupé binnen
scharrelen. Hij heette Hans Spro
del, zei hij. en hij moest naar
Duisburg. Hu was aangenaam ver
rast toen hij hoorde dat wij Ne
derlanders waren, want hij had in
Nederland gevochten „Schönes
Land". In Maastricht had hij lang
gelegen.
Nou, vechten was het niet be
paald geweest wat hij gedaan had,
want die Amerikanen schoten al
tijd zoveel granaten af voor ze op
rukten. dat zijn compagnie allang
terug had moeten trekken „Dat
was geen vechten meer", zei hij
treurig. „Ik weet niet of u wel
eens van generaal Keitel hebt ge
hoord? Nu. dat was eigenliik mijn
commandant. En lopen dat we
moesten voor die granaten"
Het was even stil. Meneer Spro
del zat wat voor zich uit te staren
„Weet u", zei hij toen trots, „ik
heb een radio, en 's Zondags luister
ik altijd naar de Nederlandse pre
dikant. want die kan ik helemaal
verstaan".
Stralend keek hij de kring rond.
„Ik wil u als Hollanders niet naar
de mond praten", zei hij toen ver
trouwelijk. „Maar HollandSau-
beres Land! Sogar sehr sauber! Ik
moet er toch nog eens heen van
de zomer!".,., ...j
.Ah heb nooit
aan een reisvereni-
ging mijn vacantie
durven toevertrou
wen.
schrijft een onzer verslag
gevers in bygaand artikel.
Maar na veertien dagen in
de Tiroolse Alpen a raison
van honderd-vier-en-zestig
gulden, in gezelschap van
vier en dertig drukke land
genoten, moet hij eerlijk be
kennen, dat zijn aanvanke
lijk voor-oordeel niet lan
ger houdbaar is.
Die goedkoopste gezel
schapsreis, naar de koele
schoonheid van de Alpen,
leverde hem de stof voor
een luchtige reisreportage.
De publicatie daarvan be
ginnen wij heden.
„Maar dan niet allemaal tegelijk
asjeblieft, want dat maakt me zo
zenuwachtig." zei onze Jo. een
meisje uit Den Haag. dat in een
hoek van de coupé op een klein
reis-brandertje met twee andere
dames voor ons allemaal thee zat
te zetten. De toespeling ontging de
Duitser echter, en het was onze
Henkie die hem tenslotte de gena
deslag moest toebrengen. De ver
schrikkelijke Amsterdammer trok
zijn portemonnaie en zei: „Hier,"
terwijl hij de Duitser iets in de
hand stopte.
„Aaaach''' riep deze schalks ver
rast. „Dat ken ik! Hollandisches
Geld was? Ern Doebeltschen!"
..Daar kunt ge een andere kop
voor kopen." zei onze Henkie.
Gesprekken
NTUSSEN spoedde de trein zich
1 voort door de nacht. Keulen.
Duisburg. Heidelberg, we hebben
ze slechts als silhouetten tegen de
sterren op zien doemen. Onze Ollie
was al spoedig in slaap gevallen.
Hij zakte voortdurend over ons
heen. en was slechts met stompen
en rukken op zijn plaats te krij
gen. Intussen gingen de gesprekken
voortKan je niet pokeren?
Geeft niet. Als ie maar geld
hebt.. In Ludwigshafen heb ik
gezeten. Mooie gevangenis. In Hei
delberg heb ik ook gezeten. Niet
zo'n mooie gevangenisHoe laat
het weer licht wordt? Hoeveel heb
je dan betaald? Honderdvierenzes
tig gulden? O. dat is die reis zon
der licht. Niemand meer een
borrel? Wat een mazzel!.... Ze
binden je gewoon de ski's onder,
en dan zetten ze je boven op een
berg. En beneden staat een dokter
een deuntje te fluiten bij een zie
kenauto.
En dan geven ze je een duw.
en roepen naar beneden: „Dokterrr!
Poen vangen!. Je krijgt natuur
lijk niets "te eten voor die honderd
vierenzestig gulden, maar mij ne
men ze niet. Ik heb een koffer vol
broodjes bij me Van die Alpen-
zon word je zo bruin als een
doek... Mijn man is niet mee ge
gaan. want die heeft het vorig jaar
zijn enkel verstuikt Voor hon
derdvierenzestig gulden kan ik
hier staan! Voor niks kan ik thuis
maffen!.... En toen ze hem op
raapten kon ie zo naar de tandarts
voor een kunstgebit. Nou ja. hij
had toch al een gemeen gezicht
Slaap
(Advertentie LM.)
I NTUSSEN begon onze ronkende
1 Ollie zo veelvuldig als een zout
zak over ons heen te ploffen, dat
het ging irriteren, en Henkie en
zijn reusachtige kameraad korte
metten maakten, door hem bij hoofd
en voeten op te pakken en naar de
eerste-klasw'agon te sjouwen Hij
werd er overigens niet wakker
van Ze legden hem in bed bij een
heer die een heel compartiment had
afgehuurd om alleen te kunnen
slapen: een kleine gezette heer
wiens kale hoofd in het kussen lag
met de tevreden uitdrukking van
een kind. Zijn dikke worstvinger
tjes lagen zwaar beringd op zijn
borst.
Een ogenblik later kwam hij
rood aangelopen de corridor op
stormen, 't Was ongehoord, zei hij.
Hij had onze Ollie ook niet wakker
kunnen krijgen, de flauwe vent!
Wat had hij te reclameren? Onze
Ollie slaapt bijna geruisloos, maar
als hij' wakker wordt begint hij
zeer luidop te praten.
Maar goed. wij wilden geen ruzie,
dus hebben wij hem weer meege
nomen.
Tegen de ochtend dommelden wij
allemaal een beetje in. Een paar
uur later moesten wij overstappen
in Ulm. Daar heeft onze Henkie
ons nog even in een merkwaardige
situatie gebracht. De Duitse sta
tionschef legde ons uit dat wij door
een tunnel moesten naar een ander
perron. Maar onze Henkie bleef ge
woon staan, en zei schamper tot
zijn kameraad: „Geloof jij hem?"
Daar hier de vertrouwenskwestie
werd gesteld bleven wij allen stok
stijf staan en keken de Duitser vlak
in de ogen: een verlegen man met
een grote knevel, die onder de
starende blik van dat blok wan
trouwige Nederlanders-in-den-
vreemde sterk begon te blozen.
Wij hebben ons toen niet laten
beet nemen, en zijn gebleven waar
wij waren Ten slotte bleek echter
dat hij wel degelijk gelijk had.
Gelukkig vertrok onze trein eerst
twee uur later.
Precies vierentwintig uur na
dat wij met de Italia-express
vertrokken, reden wij met een
oude Oostenrijkse bus uit Reu-
the langs Stockholm, een inge
sneeuwd dorp aan het einde
van de wereld. De rammelende
blikken bus met vijf en dertig
onverwoestbaar drukke Ne
derlanders met thermosflessen
en boterhammen met kaas, en
reeds gedeeltelijk verwaaide
herinneringen aan de klerken-
kruk, de toonbank, en de keu
ken driehoog achter, draaide
de wijde stilte van de bergen
in.
„Trojaanse" ondernemingen doen
Washington lachen
Heeft u het te druk om te schil
derenBel de Schaduw-Artisten op.
Wij maken het schilderij u sig
neert het!" Deze advertentie uit de
Washington Post" citeert „Time"
en het voegt er enige bijzonderhe
den over de leider der schaduwen
aan toedie te kostelijk zijn om
niet na te vertellen.
De steller van de advertentie
dan. zo bleek de nieuwsgierig ge
worden Amerikaanse journalisten,
is een zekere Hugh Troy, een il
lustrator van kinderboeken in goe
de doen. Onder zijn tevreden cliën
ten, zo vertelde hij. bevonden zich
officieren, ambtenaren, doctoren,
zakenlieden en ook een effecten
makelaar uit Wall Street, die zelfs
een tentoonstelling van „eigen"
werk had georganiseerd om zich
zo toegang tot kunstenaarskringen
te verschaffen. Troy weigerde namen-
te noemen en ook zijn „schaduwen"
hield hij buiten schot. Verder gaf
hij. met een verdacht onschuldige
blik in zijn ogen, te kennen, dat
hij zijn handelwijze zelf immoreel
vindt Zijn klanten raakten er door
verslaafd. „Wanneer zij eenmaal bij
mij zijn gekomen, komen ze
steeds terug."
Een man met fantasie ongetwij
feld deze Troy. en een grappen
maker bovendien. Oude vrienden
van hem vertelden enige frappante
staaltjes van vroegere „Trojaanse"
ondernemingen. In 1927 hij
woonde toen in Manhatten
kocht Troy een bank van precies
dezelfde soort als die, welke de
gemeente in haar parken gebruikt.
Daarna beleefde hij vele prettige
uren door de bank in en uit het
Central Park te slepen, zich op
deze wijze te laten arresteren en
dan op het politiebureau vriende
lijk lachend de kwitantie van de
aankoop van de bank te tonen.
Wat later voorzagen Troy en
enkele goede vrienden zich van
werkklêren. houwelen, schoppen
en straatversperringen om vervol
gens de avond door te brengen met
het graven van een drie meter
diepe put in een van de drukste
straten van New York. zonder ge
grepen te worden.
Een andere keer bevestigde hij
een kunsthand aan zijn mouw en
aan deze kunsthand een tolbriefje,
dat recht tot doorgang van de
Holland Tunnel gaf. Bij het verla
ten van de tunnel liet hij briefje
en hand in de greep van de dode
lijk verschrikte tolgaarder achter.
Andere grappen van Troy: het
planten van valse parels in oester
schelpen en het ontwerpen van
fantastische „volkslegenden", die
hij door inboorlingen van de Zuid-
zee-eilanden aan goedgelovige vol-
kenkundigen liet opdissen.
Troy's laatste grap die van de
schaduwartisten bereikt misschien
niet de hoogte van enkele der
vroegere Troyaanse ondernemin
gen. maar de fantasierijke man
meent in ieder geval, dat deze hem
toch helpt de verveling van het
leven in de Amerikaanse hoofdstad
enigszins draaglijk te maken.
EEN WEEK LANG ACHT
MODESHOWS PER DAG
/n deze maand zijn er gemid-
deld per dag voor de pers
een achttal shows gegeven. Het
geen wil zeggen, dat zelfs de meest
bezielde journaliste deze niet alle
maal heeft kunnen volgen, omdat
er soms twee of drie op hetzelfde
uur vielen.
Daar meestal het enthousiasme
met het stijgen van het aantal
shows luwt, is iedere modekoning
er op gespitst zo vroeg mogelijk
„op te treden
Nu wordt hier over beslist door j
de „Chambre Syndicale de la Cou-
ture Parisienne", die dit jaar vol-
gens een nieuw systeem van in
schrijving te werk ging, wat ten
gevolge had. dat de zoon van Jac
ques Heim het voorbeeld van onze
uitverkoop-maniakken opgevolgd
heeft, en de nacht in zijn slaap
zak in de gang van genoemd bu
reau doorbracht, om nummer één
te kunnen zijn.
De mannequin, die dus de eerste
glimp van de voorjaarsmode liet
zien was Adita. van Jacques Heim.
Adita is de zuster van de zo tra
gisch om het leven gekomen film
ster Maria Montez. Zij droeg een
bekoorlijk wit shantung koelie-
costuum, een wijd jak met een drie
kwart pantalon, die nauw om de
benen sloot, en was als de Lente
zelve.
Madame 1952 is volgens Jacques
Heim zeer slank, heeft een hoge
buste en dunne taille, en vooral
geen heupen. Zij toont haar kuiten
juist niet. en heeft de schoudervul-
lingen afgeschaft Zij wenst ons
voorts een gevoel van eenvoud op
te dringen, dat geheel geveinsd is.
Overigens is dat dit jaar het doel
van bijna alle creaties.
Heim brengt ten slotte ter af
wisseling zeer lage tailles (anno
1923). die stellig niet veel opgang
zullen vinden, en behalve veel
Advertentie (l M.)
S Het meest betrouwbare
S^nMuurliike middel voor
Ook in 1952 handhaaft het korte
kapsel zich.
blauw, zwart, grijs en wit nog com
binaties van grijs en beige.
Een snelheidsrecord is wel bereikt
door Jacques Fath, die in twee uur
en veertig minuten 218 modellen
heeft vertoond, met japonnen in de
kleuren van de schilderijen van
Matisse. Zijn rokken zijn langer.
35 cm van de grond, en zijn ja
ponnen hebben diepe, ronde hals
uitsnijdingen.
Overal is de Schotse ruit in ve
lerlei variaties weer voor de dag
gekomen. Dior, Griffe en Lafaurie
hebben volgens zeggen het grootste
aantal strepen verwerkt! En verder
is er veel grijs gebruikt. Bij Char
les Montaigne moest ik opeens aan
een défilé van reuzen-muizen den
ken. zo overheerste daar deze kleur
in de overigens maar matige col
lectie.
Maggy Rouff heeft de halsuitsnij
dingen en knoop-garneringèn in de
V-vorm gehouden. A propos, die
knopen. Ik heb een show gezien,
die in alle opzichten van alle an
dere afweek, en ook geen enkele
knoop vertoonde. Het was de meest
originele en meest amusante ver
toning die ik ooit in traditioneel
gehouden moderevues meegemaakt
heb. Natuurlijk was het een gloed
nieuw „Maison de Couture" die dit
aandurfde en reeds de uitnodiging
van de nieuwe mode-pretendent
Guy Loviro om zijn show op de
„Grenier de la Couture" te komen
bijwonen, deed vermoeden dat er
hier iets bijzonders zou plaats vin
den. Die zolder bevond zich in de
rue de La Paix en was gemeta
morfoseerd in ontvangsalon, een
smalle ruimte waar honderden en
nog eens honderden zich een plaats
trachtten te veroveren.
Op alle mode-programma's heb
ben de japonnen een naam. Guy
Loviro nu had zijn twee en veertig
modellen genoemd naar een even
groot aantal bekende vrouwelijke
Franse journalisten. Iedere keer
wanneer een van zijn uiterst jonge
en even bekoorlijke mannequins zo'n
toilet vertoonde, werden aan de
journaliste, wier naam het mocht
dragen, bloemen overhandigd.
De avondjapon ..Carmen Tessier"
was van twee meter stof vervaar
digd terwijl ..Hélène Tournaire" een
creatie was van raffiaOok twee
mannencostuums zonder (zichtbare)
knopen werden hier vertoond door
een wat verlegen jonge man.
Nu zijn de shows bijna allemaal
voorbij en is men het eenstemmig
er over eens dat de mode dit jaar
even vrouwelijk als eenvoudig is.
De mannequins met blonde, brui
ne. rossige en zwarte haren ver
toonden nieuwe kapsels van de
„Haute Coiffure Frangaise". die ge
ïnspireerd waren op het Griekse
model, waardoor de vorm van het
gelaat onveranderd bleef. Korte ha
ren, maar steeds zodanig geknipt,
dat dit het vrouwelijk aspect van
de mode 1952. nog slechts kon ver
hogen. MONIQUE
1 1 V men ging bese'fen dat de herk. als mèt de spontaneïteit de duidelijk-
V i #,#,#-'/ #S 3Jf*Ê ZfihztL verkondigster van een boodschap heid missen en met de profetisch-
van liefde en gerechtigheid, hel we- actuele „onberadenheid" het over-
reldse gebeuren „critisch diende te tuigende en onthullende effect.
7| hks-%71-wie* begeleiden." Wij denken in dit ver. Tweede gevaar: dat de kerk. door
(1(1/1 1 f.11) band aan Bei ggray in Noorwegen. njej slechts mcidenteel.profetisch
aan Munk in Denemarken, aau doch permanent-synodaal of penna
voortvarendheid1 d^e hemt»"
merkt, heeft Martin Niemöl- ShJen^Tw^hieTen'daar he" s,"m dte?"ïLSl»kSu "we? Dan cónstin'Lrfz'u
Ier, terug uit Moskou en op *«*tllJ.ke !Tn .bul,en Dui*ia"d
In het verleden kon men, niet ten
Voor kinderen geen
politiek
Met belangstelling lees ik iedere
Zaterdagavond de rubriek „Voor
Antjes en Jantjes" (..en andere
jonge klantjes). Henk van Laar
vertelt dikwijls dingen, die je als
volwassene al weer lang vergeten
bent of die soms ook nog helemaal
nieuw voor je zijn. Deze rubriek
is echter in de allereerste plaats
een rubriek voor kinderen. Groot
was dan ook mijn verbazing, toen
ik onlangs zijn artikel las over de
oorsprong en de geschiedenis van
de zonnebloem met aan het slot
daarvan een uiteenzetting op poli
tiek terrein.
De tegenstelling tussen Rusland
en Amerika is een probleem voor
grote mensen, waar vele grote men
sen zelfs niet uit kunnen komen in
deze tijd. waarin verwarring, haat
en afkeer hoogtij vieren
Is het nodig, dat kinderen, van
wie aangenomen kan worden, dat
zij nog niet in staat zijn een zelf
standig oordeel te vormen omtrent
het politiek gebeuren, te betrekken
bij een onfrisse strijd, die o a. daar
door wordt gekenmerkt, dat men
alle? wat in Amerika gebeurt ver
heerlijkt en alles wat in Rusland
geschiedt fel becritiseert?: een strijd
waarin niet meer wordt geargumen
teerd. maar waarin alles wat men
als „lastig" beschouwt als „commu
nistisch" wordt gedoodverfd?
Is het nodig, dat kinderen ver
giftigd worden met eenzelfde se
rum, waaraan volwassenen, die niet
tot het vormen van een zelfstandig
oordeel op politiek gebied in steat
zijn, worden blootgesteld, dank zij
de „voorlichting" van de huidige
dagbladen?
In wezen vind ik het opdienen
van dergelijke kost aan joneeren
eren erg als wat tijdens het Hitier-
regime in Duitsland tegenover de
Hitler-Jugend gebeurde en wat op
dit moment nog gebeurt in Rus
land door het Russische regime te
genover de Russische jeugd.
Moeten wij de nieuwe wereld,
waarvan wij in de bezettingsjaren
droomden, op de grondslag van de
haat opbouwen?
N. M. BUUR MA
(Inzender doelt hier op het artikel
„Zonnebloemen groeien nog ln het wild
in Amerika", voorkomende in ons blad
van Zaterdag 2 Februari j 1.. waarin aan
het slot de volgende passage voorkwam:
„Alleen nog dit: je weet de V.S. en
Rusland hebben een ongelooflijke hekel
aan mekaar en hebben de grootste ru
zie. Zonnebloemen zijn geel. dat weet
,1e ook. Maar er is ook een rode ge
kweekt. Dat is de zonnebloem van het
Russische Rode leger, in Rusland ont
staan natuurlijk. Laat nou die roole
zonnebloem al veel eerder, in 1910. in
de V.S. voor de dag zijn gekomen.
.Lekker", zeggen de Amerikanen. „Dat
is de kift." zeggen de Russen Wat de
reactie van Inzender hierop betreft, los
van iedere politieke opvatting, zijn wij
het volkomen met hem eens. dat de
politiek zich niet leent voor behande
ling ln een jeugdrubriek en dat wij de
kinderen niet moeten betrekken ln de
tegenstellingen, die de volwassenen ver
deeld houden Zo beschouwd is de ge
wraakte passage ongetwijfeld minder
gelukkig te noemen. Red.)
Geen twee kapiteins op
één schip
Indonesië wenst de RTC-over-
eenkomst eenzijdig te herzien. In
die zin. dat slechts de daaraan voor
Indonesië verbonden voordelen ge
handhaafd blijven. Ook de Unie,
die als een onding wordt be
schouwd. moet maar zo spoedig mo
gelijk worden opgeheven. Thans
komt van die zijde het verbijsteren
de voorstel over Nieuw Guinea een
gezamenlijk bestuur te voeren, in
de geest van twee kapiteins op één
schip. Hierdoor zou schipbreuk
worden geleden voor men van wal
kan steken. Iets dergelijks acht ik
onaanvaardbaar. Is de Republiek
Indonesië soms bang. dat bij de ko
mende verkiezingen in Nederland
met zozeer op partijen zal worden
gestemd dan wel op personen, die
vastbesloten zijn zich te verzetten
tegen elke vorm van verdere af
brokkeling van het Koninkrijk'
W. A. F.
zich
Dan
zelve
trekt
bevoegdheden
als
zij
neven-regerir.g.
de natuurlijke
de
staat
,111 nut, veiieuen Kun men, mei ien
het punt voor een preek- en onrechte soms de christelijke Ker- Die stem klonk daarom toen zo „fln - h n nretenrterwt zii rint
lezingentournee naar Amerika ken en de christelijke gemeenten onmiskenbaar duidelijk, omdat -.ij lohti.k. nif
te vertrekken, in zijn hoedanig- ve"vU'en. dat zy voor de noden spontaan was; omdat de géést hen spraken in staat is
heid van voorzitter
van de Evangelische
Kerk in Hessen aan
bisschop Otto Dibe-
lius van Berlijn ge-
Deze tveek
«eestSPreach?er taf Ah da'amoor'ër Tan' mVë'm tte.ï
Hnfintn J. kems, de geldigheid en de autori
»«lt van de beslissingen der „wc-
nfv a»inM f. sWnfl ,,cr" 'eldsc overheid, clie toch oók „uit
Lnu.ff ri God" 1E- in he' 0°c der onderdanen
antwoord, wanneer het ,e discrediteren. Dan slaat zij, aan
- zich in vrije spontaneï- wje eertlJds lsolement
vraagd de synode van de E.K. der wer,"ld b,lnd en. w"en ^frne.men. i°etZn wannee,r h,ct zaamheid verwelen kor
n rL TT,,-, „nr -- i dat ZIJ zich in geestelijke zelfge- voortkomt uit de bewogen geloofs-
ae -kvangeiiscne JNerk in noegzaamheid isoleerden en zich m ov rtuiging van die ware kern der
Duitsland, bijeen te roepen. dat isolement aan allerlei dringen- kerk: de gemeente.
Zulks, naar men met stelligheid „ottrekken^die wder'reikten°da'i Ontbreken die voorwaarden, dan
mag aannemen, om de kwestie van d! zore voor he, jndi krijgt men in plaats van de
de Duitse bijdrage aan de herhe. a'.'f®?,.1atG?!:,1 I, spontaneitei de organisatie en zozeer omdat in het onderhavige
wapening voor deze svnode. het „"„„f iitvfi!'JL«ï, „oh m Plaa,s van de geestelijke voe- geval een van Westerse solidariteit
parlement" van de Duilse Evange- hand hf rHd vf ral on dmsEb*d<™ die gemeente heet. do gespeende uitspraak tegen de ver-
Dé op 1 Maart vijfjaar bestaan
de Nederlandse Radio Unie heeft
tot veel gevoerd. Zij leidde tot
samenwerking der vijf omroep
verenigingen (V A.R.A.. K.R.O.,
N.C.R.V., A.V.R.O. en V.P.R.O. op
materieel, technisch, juridisch en
sociaal gebied. Ook tot - coöpera
tief gebruik van omroepmiddelen
als studio's, transport, muzieken-
sembles, administratieve instan
ties, inkoopafdelingen.
Zij heeft, vergeleken bij de om-
roepstructuur van voor de oorlog,
grote en vroe
ger niet moge
lijk gedachte
veranderingen
te Hilversum
te weeg ge
bracht. Mis
schien als vrucht van aidaar
enigszins veranderde mentaliteit.
In ieder geval als logische conse
quentie van het na de oorlog in
gevoerde systeem der via de
P.T.T. te betalen jaarlijkse luis-
terlicentie. Het putten dooi dv
omroepen uit een gemeenschap
pelijke pot moest een hoge mate
van gemeenschappelijkheid in eco
nomisch beleid ten gevolge heb
ben.
Waartoe de Nederlandse Radio
Unie nog niet heeft geleid is tot
een samenkomen in programma
zaken van essentieel belang Dc
altijd bestaat er voor het luttele
aantal, wettelijke voorgeschreven
gezamenlijke programma-uren een
hoofdzakelijk onbenullige of met
weinig animo gepresenteerde vul
ling. Nog altijd is er een waanzin
nig aantal luisterspelen en sport-
uitzendingen (op Zondag). Van do
schaduwzijde bekeken - en dat is
juist de zijde die zich naar de luis
teraar richt zou men kunnen ver
dedigen, met een omdraaien van
Clausewitz, dat de Nederlandse
Radio Unie de na-oorlogse diplo
matie is om vooroorlogse omroe-
penoorlog met andere middelen
voort te zetten.
Maar men kan feestelijker zeg
gen; beter een half ei, dan een
lege dop. Daarom: proficiat Ne
derlandse Radio Unie!
PIET BEISHUIZEN
Geen uitzending van zaak-
Schurer door
luidsprekers
LEEUWARDEN. De president
van het gerechtshof heeft de jon
gerenvereniging „Fryslan Frysk"
bericht, dat men al het mogelijke
doet, om zoveel mogelijk personen
tot de rechtzaak-Fedde Schurer
toe te laten, maar dat tegen het
uitzenden van het verhandelde in
de rechtszaal via luidsprekers, die
zwijg
erweten konden worden
in het andere uiterste over.
Dan, om bij het concrete Duitse
geval te blijven, gaat een synode
„parlement" spelen.
Hier ligt een gevaar. Niet eens
- „..„,1 uiiigsuvuciu uic Kciiiccnyc ueci, ws gcjuytvuut
lische Kerk. te brengen. J®1synodale of episcopale top-appava- dediging der democratie gevreesd
Dat in de persberichten over deze 4^fJi cAHa 1 ituur« d»e zich zonder voldoende moet worden, maai' omdat aldus de
zaak in verband
synodevergadering
lement" opduikt, r
verwarring van begrippen, die op tuigenis. het „woord voor de we- fce uitspraken, vaak uit com- richting de betrokken kerk-,.poli-
haar beurt weer op een meer alge- reld" eisten recht voor zich op; promissen geboren, dan bovendien liek" zich ook moge bewegen.
d met die mogelijke ïi®na2i"f 2. cnrE contact met het geloof der gemeen- eerste stappen gezet worden op de
ing het woord ..par- 2 yg en spreken te Qp het netelige terrein oer „her- weg naar een politieke clencalise-
;t, wijst oi. op een Phcht kon zijn; het profetisch ge- derlijke" uitspraken begeeft wel- ring, die stéèds fout is, in wélke
-1 j-'». 1 ut 1 tciu.'tooi via luiucyicnviJ, uic
omroepverenigingen behielden een I op het Zaailand voor het gerechts
in bepaalde programma-uitingen gebouw zouden worden geplaatst,
ridicuul wordende eenkennigheid waarom deze vereniging had ver
wat het produceren van uitzendin- zocht, overwegend bezwaar bestaat,
gen betreft. Pogingen om tot coör
dinatie van programma's te komen
zijn verzand in moeizaam, weinig
vrucht dragend commissiewerk.
Nog altijd geeft ieder der vier
grote omroepverenigingen uitzen
dingen van niet-principiële aard,
die men bij ieder der drie andere
omroepverenigingen precies zo
aantreft. Nog altijd is er niet zo'n
samenwerking, dat men tot een,
bijvoorbeeld aan de op zichzelf
ook al niet ideale nieuwsdienst toe
te voegen, corps van buitenlandse
correspondenten in gemeenschap
pelijk gebruik kan komen. Nog
Zeepost voor Oost, West
en emigratielanden
DEN HAAG Met de volgende sctis-
pen kan zeepost worden verzonden De
data, waarop de correspondentie uiter
lijk ter post moet zijn bezorgd, staan
tussen haakjes achter de naam van het
schip vermeld; Indonesië: m.s. ,,Taw»-
li" (13 Maart), Ned Antillen: et.
„Breda" (26 Febr.). Suriname 5 B.
..Brattingsborg" (11 Maart). Canada:
s.s. „Hurricane" (25 Febr.i en m.s.
„Noordam" (28 Febrj) Zuid-Amerika
m s „Alnati"" (4 Maart). Australië en
Nleuw-Zeeland. m.s. „Strathnaver"
(26 Febr.).
