Jarenlang meubels kijken
en dan
kop
en
VOORAL VOOR DE VROUW
WêêKKêêêëêÈêêBêê
ïn Nijmegen joeg Amerikaan
veertig Duitsers op de loop
Mannen vragen geen kunst;
ze moeten ook „ja zeggen
Parijse mode geeft haar
geheimen prijs
Roofmoord op Zutfenaar
van te voren beraamd
ZET DROMEN IN DADEN OM
Word nooit slaaf van uw
woninginrichting
Schrikkeldag
in de aether
Ondervraging
VLAK VOOR DE BEVRIJDING
Machinepistool voor microfoon
imiteerde snelvuurgeschut
iVïijdag 29 Februari 1952
5
v.31 zcGüniï^!E!rHrir2]üi{,mQ!£.,Dnon.TiiD;iir,,iri:irnii:riiftuui.r[ii;:i
(Van een onzer verslaggeefsters)
NAAR welke étalages kijkt u het meest als u langs de winkels loopt?
Interesseren de schoenwinkels u het meest, bent u niet weg te slaan
voor modezaken, of zyn het parfumerie- of bloemenwinkels die uw groot
ste belangstelling hebben? Het is natuurlijk erg leuk om te dromen over
al dat moois dat u zo graag zou willen kopen, maarwaarom loopt u die
meubelzaak voorbij? Omdat u op een klein kamertje woont, waar alleen
plaats is voor het allernoodzakelijkste? Maar u hoopt toch dat u nog eens
een echt, eigen huis zal krijgen? U spaart zelfs ijverig voor de inrichting?
Maar dan moet u juist naar meu
bels kijken. Als u dat uitstelt tot
het huis er is, hebt u te weinig tijd
om rustig keus te maken. Want,
bedenkt u toch wel, dat u meestal
maar één maal in uw leven een
echte woninginrichting aanschaft.
U kiest uw omgeving voor een heel
leven! En daarom is het nodig dat
u maanden, zelfs jaren meubels
hebt bekeken en zorgvuldig hebt
overdacht hoe uw eigen huis zal
worden ingericht. Met kopen kunt
u beter wachten tot u weet wat
voor woning u krijgt Misschien is
het een nieuw gebouwd huis
en dan is de kans groot dat de ka
mers wat klein zijn uitgevallen.
Misschien ook kunt u in een oud
huis twee grote kamers huren, die
tegelijk voor eet-, zit-, slaap- en
studeerkamer moeten dienen.
Begint u eens met een platte
grond van uw woning te maken
en knutselt u dan van karton
copictjes van de meubels die u
denkt te kopen op dezelfde
schaal als de plattegrond natuur
lijk. In een grote hoge kamer lij
ken meubelstukken, soms vrij
klein, terwijl ze in werkelijkheid
veel te veel plaats in de kamer
zouden innemen.
Enmaak een budget op U
moet er °P rekenen dat u onge
veer een derde zult moeten uit
geven aan stoffering; gordijnen,
vloerbedekking e.d Eten. slapen
en zitten moet u in ieder geval:
of u veel of weinig kasten nodig
hebt hangt weer af van het aan- j
tal muurkasten. Telt u eerst zorg
vuldig op, hoeveel geld nodig is
voor het volstrekt noodzakelijke;
dan v/eet u meteen of u zich nog
een luxe in de vorm van een bu
reau, een toilettafel of een mooie
boekenkast kunt permitteren. In
een behoorlijke meubelzaak kunt
u gerust vertellen hoeveel geld u
beschikbaar hebt; een meubelver
koper. die zijn vak verstaat, zal u
waardevolle raad kunnen geven.
Maar het is van groot belang,
iVan een onzer verslaggeefsters;
MOGEN wij U even attent ma
ken op een radioprogramma
van vanavond om negen uur voor
de V.A.R.A.. speciaal voor vrou
wen. Het is tenminste afgestemd op
Schrikkeldag. Een aetherforum met
uitsluitend vrouwen achter de groe
ne tafel. Het zijn mevrouw Straal
manCremer, mevrouw Van der
Goes van Natersv. d. Plaats, me
vrouw Gerda Brautigam, journalis
te mevrouw Alice van Eu gen—van
Nahuys, uitgeefster en Mary Dres-
felhuys, actrice. Een paar dagen ge
laden hebben zij voor een voile
kieine zaal in het Minerva-pavii-
}uen in Amsterdam op het pediurn
jezeten achter de microfoons en op
de eerste rij zaten tien mannen. iie
mochten de vragen stellen. Er is
veel gelachen tijdens dat aetherfo-
rum, wij hopen dat U het ook zult
doen. Dat kwam omdat het 'uchtig
was. De vragen waren aardig cn
niet te zwaar op de hand en de da-
rr.es waren gevat, geestig en amu.
rant. En kort. Gezegend kort, ter-
vijl ze toch antwoord gaven op wat
hun werd gevraagd.
Eigenlijk een verademing lussen
al die gedegen loodzware aetherfo-
rums en olympossen, met de moei
lijke vragen en de gedegen ant-
v oorden. Zo gedegen, dat er vaak
niet geantwoord wordt op de vraag,
maar een lezing wordt gehouden
over een onderwerp, waarbij de in
ternationale toestand, de conjunc
tuur. de democratische dit of dal,
de grote lijn te pas komt en de
vragensteller verdrinkt in al die
celeerderigheid en toch niet bevre
digd is. Nu, die dames doen dat an
ders. Toegegeven, zij kregen geen
vragen over wereldschokkende ge-
bcurtenisen, maar tochzij namen
2ich zelf niet zo ernstig en dat is
geloven wij, het verfrissende van
d;t forum. Nu, eens in de vier jaar
mogen wij onszelf toch wel eens
niet „au sérieux" nemen?
dat u naar een goede, betrouw
bare zaak gaat, want u kunt beter
een kleiner aantal meubels van
goede kwaliteit kopen dan uw huis
vol te zetten met rommel. En, he
laas, er wordt in ons land op het
gebied van meubels nog steeds te
veel rommel verkocht. Als u een
goedkoop bloesje koopt, dat later
tegen blijkt te vallen, is er geen
ramp gebeurt, maar slechte meu
bels bezorgen u jarenlang ver
driet. De tijd dat meubels van mas
sieve planken werden gemaakt ligt
achter ons. Maar dat zegt niets
over de kwaliteit: meubelplaat is
een voortreffelijk materiaal. Ge
knoeid wordt er echter veel en
..old finish" in vuilbruine kleur
kan veel ongerechtigheden bedek
ken. Goede meubels moeten be
hoorlijk gepolijst zijn en glad van
oppervlak; de rondingen moeten
mooi zijn afgewerkt. Zijn de naden
niet goed dichtgestopt, dan duidt
dat op nonchalance in de afwer
king. Alle details zijn belangrijk
zoals de afwerking van de laden
en van planken. Een la die niet
goed schuift of een deur die slecht
sluit zijn kwalijke tektnen. Loopt
er iets scheef, dan is er zeker iets
mis met het meubel, en een deur
tje. dat uitsteekt of te diep ligt is
ook een waarschuwing. Een kastje
van licht hout mag geen poot heb
ben die een tint donkerder is, en
o'e nerf moet ook gelijksoortig zijn.
Knoesten moeten zijn weggewerkt.
Andere euvels zijn: vernis; dat
op de kanten dik afloopt, verbin
dingen die slecht sluiten, lymvlek-
ken. die niet zijn verwijderd, en
het gebruik van spijkers in plaats
van schroeven. Kortom, u moet de
Advertentie (l. M.)
Mijn adergestel ls
niet sterk,
De arts zegt: ..Wees
wijs en beperk.
Neem een opwekking,
maar
niet te koppig en
zwaar.
Tip van Bootz Is het
ideale merk
ieszeeeeib
Inz. Hr. A. M., Den Bosch. ontv. 1 fl. TIP
meubels met een technische blik
bekijken en als u die zelf niet
hebt neem dan een adviseur mee
zodat u de overtuiging hebt dat
het een goed stuk werk is. Dat de
voorkant aardig is, is niet vol
doende; de achterkant moet ook
van behoorlijke kwaliteit zijn.
En ten slotte koop naar uw
eigen smaak. Laat u niet beïnvloe
den door uw ouders, ook al geven
zij misschien een deel van de in
richting cadeau. Koop geen vol
ledige ameublementen als u er
geen plaats voor hebt. Want u
richt geen toonkamer in, maar een
huis om in te wonen. Er moet
ruimte zijn, licht en lucht. In een
heel grote kamer kunt u zich
zware massieve donkere meubels
permitteren als de kamer ten
minste licht is maar in een klein
vertrek staan luchtige meubels
veel beter. Leer meubels kennen,
voor u ze koopt, en dat kunt u
alleen bereiken door er veel naar
te kijken. Kies meubels die niet
alleen passen bij uw behoefte, maar
ook bij uw persoonlijkheid. Want
een woning wordt alleen echt uw
huis. wanneer u er iets van uw
zelf in hebt gelegd. Maar zorg wel.
dat u nimmer de slaaf van uw
eigen inrichting wordt!
Impressies van een Simpele Ziel
TV/T EJ. B. te H. vraagt mij in haar brief, of zij. nu het een schrikkeljaar.
is, de hand van Jan de Wit maar zal vragen. Want hij is zo ver
legen. En vier jaar geleden had zij het ook al willen doen. maar toen was
zij zo verlegen. Of zou zij Barend van Bruggen vragen, die heeft een
hogere posisie en die had zij liever, maar ze is niet zeker dat hy ja zal
zeggen. En dan zijn er ook nog Bas de Leeuw en Leo van Dijk
Droom van een Debutante" noemt
Pierre Balmain de hieronder af
gebeelde japon van doorschijnend
vitfe ottomanzijde. En omdat hij ons
heel mooi wil maken, gébruikt hij
hier weer het hulpmiddel van onze
groot- en overgrootmoeders, de hoe
pel. Deze rok, van voren eenvoudig
en glad, valt van achteren over
wijd uitstaande stroken lichtpaarse
organdie, bekroond met een reus
achtige strik.
- ."'4
Geheel nieuto
is de halslijn van
bovenstaand pak
je met ver af
staande boord.
Jacques Griffe
ontwierp dit
voor zijn nieuwe
collectie, waar
van ons de eer
ste plaatjes be
reikten. Versie
ring met een dia
manten speld op
de heup versterkt
nog extra het ef
fect van de lage
taille van dit jas
je. dat wordt ge
dragen op een
plooirok van het
zelfde materiaal.
Z? EER BIBI is sinds kort weer
in staat tot verbazingwekken
de dingen. Dat hij een oog, een
oor en allebei z'n poten mist, want
hij is de laatste weken achteruit
gesukkeld, mag niet ihnderen. Hij
rukt zich elke morgen los uit z'n
wieg, waarin hij met een oude
riem om de buik ligt vastgesnoerd
en vliegt zonder eten met de auto
ped naar school. Daar heeft-ie les
van een meester, die een vrouw
is en hem laat schrijven in een
schrift.
Hij denkt zelfs dat ie zo een
jongen wordt, maar dikke zusje
weet wel beter. Bibi is geen jon
ge," zegt ze slim, „Bibi is een
kind."
Ondertussen is het kleine wijfje
door dit alles vooral tussen de
middag in een draf. Want dan moet
er gauw gegeten worden om Bibi,
die moet op tijd naar school. Dus
doet ze even 'haastig als zoontje,
iets waardoor hij zich duidelijk ge
griefd voelt. „Altijd naapen," bromt
hij, „nooit wat nieuws verzinnen,
hè". Maar dikke zusje is te rol
vast om zich hieraan te storen.
Ze holt naar het raam, van waar
uit je b\j ons de gemeenteklok
kunt zien, en roept: „Nog vijf mi
nute, Bibi kan nog twee boterham-
me
Op een middag stopt er een auto
voor het hotel, naast ons, datzelfde
dat verleden jaar failliet ging en
dus de ganse winter dicht was. Er
stappen bedrijvige mannen uit, met
actetassen. Even later arriveert er
een wilde juffrouw op een fiets.
Ze heeft rode haren met een groe
ne strik erin en ze begint op slag
de stoep te zwabberen. Daarop
werpt ze alle vensters open en
leunt met een lap in d'r hand op
de vensterbank van het laatste
raam, naar buiten.
„Dat zal wat zijn," gromt onze
werkster, „dat 2a* weweer wat
zijn."
Als zoontje thuis komt is alles in
dat hotel echter weer net als daar
voor behalve het naambord oo de
voorgevel dat is verlicht Dus stapt
hij de keuken binnen en roept met
ferme stem: „d'Er heeft er een
aan de knop gezeten. D'er is er een
aan de knop geweest."
Dan. tot dikke zusje, dat thuis
dc laatste dagen met hartstocht aan
alle knoppen draait: ,Jieb jy dat
nou gedaan?"
„Welke knop," roep ik.
„Die van het licht van hiernaast,
die van bij dat trapje. Zij kan
erbij." Ik k\jk naar het dikke wijf
je, dat met ogen rond van schrik
op het matje staat.
..Dat komt omdat..." begin ik.
Maar zoontje leidt de ondervra
ging. Vertel het maar." praat hij
kalmerend, ,,'t is niet erg. toe wil
len 't alleen maar weten." En dan,
als een slinks advocaat: „Heeft
Bibi 't gedaan?"
Dikke zusje echter staat dit niet
aan. Beer plast in bed, doet stout
en baart zorgen bij de vleet, maar
lichten in hotels aan doen, nee. Ze
toont z'n ene gehavende pootje-
..Daar kan dié niet mee draaien,"
praat ze zeer beslist. En in haar
felle verdediging Bibi van alle glo
rie ontdoend- „Hy heeft geen be
nen ook, hij kan niet lopen."
„Hoe moet ie dan op de autoped
naar school," hoont zoontje, want
dit is een dagelijkse grief. Doch
dikke zusje is niet vast te zetten:
.Dat is hij met," zegt ze rap. „dat
is een andere beer, dat is z'n broer
tje." BIBEB.
Ik geloof, mej. B. te H., dat ik
in uw plaats de namen onder el
kaar zou opschrijven en dan met
gesloten ogen zou prikken. Zou
dat niet het beste zijn? Overigens
vind ik de regeling dat wij de
mannen mogen vragen, een heel
jaar lang. waardeloos, zolang er
niet een clausble bestaat die be
helst dat zij nooit nee mogen zeg
gen. Pas dan zou die instelling
voor ons een uitkomst betekenen.
Weliswaar zouden alle ongehuwde
mannen zich misschien het gehele
jaar schuilhouden in hun kolen-
kasten en zich vermommen met
grote valse baarden, maar dat zou
het leven allicht boeiender maken
Overal zou men in de schemering
sluipende vrouwenfiguren zien, in
tensief op jacht. Telkens zou men
onverhoeds op een verstopte man
met een baard trappen, nu en dan
zou men er een zien zitten, treurig
in een boom, die kermend door de
takken zou fluisteren: Verraad mij
niet, o, verraad mij niet
Neo, nu ik cr langer over na
denk, mej. B te H.. lijkt mij die
manier om tot het huwelijk te ge
raken, toch niet de juiste. Zoals
het nu is, mogen zij weliswaar nog
altijd nee zeggen. Maar stel, U
prikt Jan de Wit. Hij is wa
schijnlijk te verlegen om nee te
zeggen. U sleurt hem mee naar
het stadhuis. Denk er om, mej. B
uw hele leven door zal dat aanzoek
als een doem boven uw huwelijk
blijven hangen. Altijd zal hij net
die ene borrel nog drinken, die hij
niet meer mocht hebben en zijn
blik zal zeggen: Je wou me toch
zo graag? Nou danNa twintig
jaar zal hij altijd nog gaan zitten
met de laarzen op de schoorsteen
loper en commanderen: Bouillon
met ei! En u bent weerloos, want
u hebt hem zelf uitgenodigd op dit
levenslange partijtje. En het is nu
eenmaal zo: wie de gastvrouw of
de gastheer is, moet altijd de hon
neurs blijven waarnemen. Lujstert
u nog. mej. B. te H U luistert
niet naar me; u bent al aan 't
prikken!
Dan moet u 't zelf maar weten
Per slot is het uw leven en niet
het mijne. Wat mij betreft, mej. B..
vraag Jan de Wit Neem hem mee
uit naar ..Zondige Grenzen", dat
animeert allicht.
Breng hem naar huis en fluister:
Jan. wil je mijn man worden'' Dan
zal hij zeggen: O. maar het is zo
plotseling, mej. B
Dan moet u zeggen: Ja. maar ik
houd van je. Jan, mag ik hoop
koesteren'' Dan zegt hij. Spreek
met Moeder!
De volgende dag meteen gaat u
naar zijn huis met een bosje ane
monen om met zijn moedei over
uw vooruitzichten te praten Maar
als u door Moe de buitentrap wordt
af gemept, mijn schuld is het niet.
mej. B., ik heb u gewaarschuwd.
(Van een onzer verslaggevers)
Zaterdag om drie uur zal Prins Bernhard in een korte sobere
plechtigheid in het koninklijk paleis op do Dam te Amsterdam het
Bronzen Kruis uitreiken aan de weduwe van de Amerikaanse soldaat
Theodore H. Bachenheimcr nlt Fullcrton in Californic. De onderscheiding
wordt namens de weduwe in ontvangst genomen door de Amerikaanse
ambassadeur. En daarmee is hU nog eenmaal in dc herinnering terug ge
roepen: Ted Bachenheimcr, een kleine blonde dikkerd, die drie dagen
vóór de bevrijding van Nijmegen het Nijmeegse station veroverde op
veertig zwaar gewapende Duitsers, door hen te doen geloven dat hij met
vier snelvuurkanonnen schoot. In plaats van met een machinepistooltje
dat hU vlak bij de microfoon van de stationsomroeppost hield, waardoor
het geknal tienvoudig versterkt uit vier verspreid opgestelde luidsprekers
kwam.
Amerikaanse vrouw
Grandma Moses, de Ameriaan-
se schilderes van primitieve land
schappen (ze exposeerde ook in
Den Haag) is dezer dagen in Troy.
N.Y. 91 jaar geworden. Ze heeft
nu een arbeidskaart aangevraagd
en staat ingeschreven als zelf
standige arbeidskracht
In Washington werd Bess Tru
man de vorige week 67 jaar. ze
verwekte opschudding toen zij op
haar verjaardag met een lavendel
blauw kapsel verscheen in de
moderne poedel-coupe.
Wij hebben het verhaal nog eens
gehoord van zijn oude strijdmak
ker, meneer Van Hedel. die de
Bronzen Leeuw heeft gekregen: een
zeven en vijftigjarige inspecteur van
de Spoorwegen te Utrecht, die sa
men met Bachenheimer dit wapen
feit volbracht, dat tot de merk
waardigste van onze bevrijding be
hoort.
Het is moeilijk u meneer Van
Hedel voor te stellen in de rol van
desperado, want hij is het type van
een correcte ambtenaar met zijn
keurig streepjespak, zijn witte ge
steven boord, en zijn gouden bril
letje. Hij lijkt wat op minister Lief-
tinck met zijn kale hoofd en zijn
streng gezicht. Met dat zelfde ge
zicht moet hij een paar uur voor hij
dat station veroverde op een sein
post zijn afgestapt, waaruit een aan
tal Duitsers in de richting van de
brug zaten te schieten. Hij was toen
gemeen kwaad, want de Duitsers
schoten rakelings over een schuil
kelder. waarin hij zijn gezin had
ondergebracht. ..Wat is dat voor "n
flauwekul!" heeft hy hen veront
waardigd toegeroepen. „Wat hebben
jullie op die schuilkelder te schie
ten! Mijn vrouw en kinderen zitten
daar in!"
En Hitlers Wehrmacht is toen be
duusd opgehouden met schieten, on
der de indruk van het verschrikke
lijke gelijk van die kaarsrechte
oude heer.
„Als u er iets over schrijft moet
meneer De Jong in het stuk," zegt
hij beslist. Meneer De Jong blijkt
een acht en vijftigjarige chef-com
mies uit Nijmegen te zijn. Meneer
Van Hedel had een illegale groep
destijds, en er was afgesproken, dat
ze de ochtend van die zeventiende
September bij mekaar zouden ko
men om te zien of ze iets konden
doen. Nijmegen lag toen al onder
vuur, de enige die werkelijk op
kwam dagen was meneer De Jong,
de oudste van de hele groep.
Om iets te doen is meneer De
Jong toen het station gaan verken
nen. Na een tijdje kwam hij ge
heel ontdaan terug, want er was op
hem geschoten uit die zelfde sein
post waartegen meneer Van Hedel
ook al op had moeten treden.
Ze zijn toen weer uit mekaar ge
gaan, meneer Van Hedel is gaan
kijken hoe zijn woning er aan toe
was, die aan het station grensde.
Toen hij uit zijn keukenraam keek,
zag hij even verderop van achter
een stootblok op de rails een dun
sliertje rook omhoog kringelen. Hij
is gaan kijken wat dat kon zijn. En
daar vond hij Bachenheimer. De
jongen lag in volle uitrusting, met
zijn Amerikaanse uniform aan dood
gemoedereerd tussen de Duitse stel
lingen een sigaret te roken en wat
uit te rusten van een vermoeiende
mars.
Een merkwaardig mens, die sol
daat Bachenheimer. Hij was in de
gevechten bij Grave zijn troep kwijt
geraakt en achter het Duitse front
terecht gekomen. Daar hij een opti
mist was had hij het tijdverspil
ling geoordeeld om zijn eigen front
weer op te zoeken. Hij wist dat de
verovering van Nijmegen het doel
was van zijn legeronderdeel, en hU
is toen maar vast met behulp van
een kaartje en een kompas naar die
stad gelopen, om daar op de in
tocht van zijn kameraden te wach
ten. Een kleine glundere dikkerd
van due en twintig jaar was hij.
Het verschijnsel angst scheen hij
niet te kennen. Hij was zeer rus
tig. en scheen erg gesteld op zijn
lichamelijk gemak, terwijl hij in
tussen van het ene avontuur in het
andere rolde. Hij was al twee keer
krijsgevangen gemaakt door de Duit
sers, en elke keer was hij ontsnapt
en dwars door de fronten terug ge
keerd naar zijn troep.
Meneer Van Hedel vertelde hem
dat hij achter dat stootblok erg ge
vaarlijk zat, omdat de verkenning
van meneer De Jong had uitgewe
zen dat de Duitsers nog steeds in
die seinpost even verderop zaten.
Soldaat Bachenheimer richtte toen
zijn machinepistoof en gaf een rof
fel schoten af. om ze uit hun tent
te lokken, zei hij.
De Duitsers lieten echter niets van
zich horen. Daarop zei meneer Van
Hedel dat er niets anders op zat
dan om de seinpost te bestormen.
En omdat hij nog officier is ge
weest. en wist dat men als zodanig
verplicht is om zelf het voorbeeld
te geven, vroeg hij aan soldaat Ba
chenheimer een granaat te leen. „Jij
dekt me in de rug met je machine-
pistool. Bachenheimer." zei hij nog.
En toen is hij met al zijn vijftig
i jaren, en met een bezorgde gedach
te aan zes kinderen in zijn achter-
hoofd, en met die granaat in zijn
hand hard naar de seinpost gelopen
Er werd niet op hem geschoten.
1 De Duitsers hadden hem niet ge-
zien. Voor de deur ls hij toen op
i zijn knieén gaan liggen om door
i een reet naar binnen te kijken of
1 hy wat zag. Hij zag vier voeten.
Hij heeft diep adem gehaald, en
i is met opgeheven granaat door de
i deur gevlogen. Hij kwam terecht in
een lege kamer. Het waren geen
vier voeten die hij door de spleet
had gezien, maar de vier poten van
het seinblok.
En ineens wist hij het. Het was
etenstijd! De hele Duitse bezetting
zat rustig te eten in het stations
restaurant! Tegelijk kreeg hij het
idee. „Als we nu eens naar de mi-
crofooncel kruipen, en ze eens hard
laten schrikken," zei hij. „Misschien
lopen ze dan weg"
Hij wist wat een overdonderend
geluid er uit de stationsluidsprekers
kwam. En hun actie zou als een
volslagen verrassing komen. Maar
het ging om veertig ervaren zwaar
gewapende Duitsers. „Wat denk jij
er van Bachenheimer?"
tig Duitsers waren. Vijf minuten
later stonden ze ln de omroepceL
Meneer Van Hedel zette de verster
ker aan en tikte op de microfoon:
een gewoontegebaar om te zien of
alles in orde was. Het tikken weer
klonk tienvoudig versterkt over de
perrons. De installatie werkte. Toen
riep meneer Van Hedel: „Heraus!
Hande hoch oder ihr stirbt!"
Het was overweldigend. Hij
schrok er zelf van, want normaal
stond de geluidsregelaar nooit op
volle kracht. Een zware stem die
niet van hem zelf scheen te zijn
dreunde de Duitse woorden door het
station. Het geluid was overal. Het
rolde in holle echo's onder de sta-
tionskap heen en weer. Het vulde
de kleinste hoeken van 't gebouw.
Het scheen over de hele lengte van
het emplacement recht uit de grond
te komen, en het dreunde door tot
in het ruggemerg.
En onmiddellijk er over heen
schoot soldaat Bachenheimcr zijn
machinepistool leeg. cn stond het
station te trillen van een lang ge
rekte explosie, als vloog het hele
gebouw de lucht in. En tegelijker
tijd vlogen de deuren van het re
staurant open, en daar renden ze
dat het vuur uit de stenen spatte,
de veerig Duitsers. Ze renden voor
hun leven: hoestend van de laatste
aardappel die van de schrik in het
verkeerde keelgat was geschoten,
struikelend en vallend over mekaar
als in een komische film. Een halve
minuut later was het station van
soldaat Bachenheimer en meneer
Van Hedel.
Tegen de avond zijn dc Duitsers
hei station met artillerie gaan be
schieten, en moesten ze zich terug
trekken, want het station bood niet
voldoende dekking, en Bachcnhei-
mers kameraden lieten op zich
wachten. Ze zijn toen ieder hun
weegs gegaan. En misschien had me
neer Van Hedel nooit meer iets ge
hoord van soldaat Bachenheimer. als
hij hem niet een dag na dc bevrij
ding op wacht had zien staan voor
een gebouw. „Hé Bachenheimer!"
heeft hij toen gezegd. En Bachen
heimer zei: „Hallo!"
Ze hebben mekaar de hand ge
schud. en op een papiertje dat me
neer Van Hedel uit een schrift
scheurde heeft Bachenheimer toen
zijn adres gezet en zijn handteke
ning. Theodore H. Bachenheimer.
Het staat in grote onverschillige let
ters schuin over het papiertje, zoals
dat hoort bij handtekeningen. Het is
het enige dat meneer Van Hedel
heeft als herinnering aan zijn strijd
makker, die enige tijd later dpor
een SS-cr werd neergeschoten 1 op
een weiland bij Oldebroek, toen hij
voor de derde maal gevangen geno
men was, en voor de derde maal
probeerde te ontsnappen.
Dat papiertje bewaart meneer
Van Hedel zorgvuldig, want in de
paar uur dat ze samen tegen do
Duitsers optrokken is hij zich sterk
gaan hechten aan die kleine kerel
uit Californië, die zo volkomen zijn
tegendeel was in aanleg cn karak
ter.
Ach, het ls allemaal al weer lnng
geleden. Maar als soldaat Bachen
heimer Zaterdag in het paleis op do
Dam uit het verleden wordt opge
roepen, is bij de plechtigheid aan
wezig meneer Van Hedel. die hein
nog steeds oprecht betreurt.
DE MUSEUMBOERDERIJ in de
Driehoek te Ede, eigendom van de
vereniging „Oud-Ede", zal worden
gerestaureerd. Zodra de weersom
standigheden het toelaten begint
men met het werk.
Jongedame die ook in het complot was
in arrest gesteld
ALMELO. - BU nader onder
zoek door dc Hengelose politie
naar dc moord op de 61-jarige J.
Boers alt Zulfen, waarvan «0
Woensdag reeds melding maakten, is
komen vast tc staan, dat de beide
daders al enige tUd van te voren
het plan hadden opgevat om B te
vermoorden, omdat zij meenden
dat deze er warm by zat.
Zij hebben het plan uitvoerig be-
voerig besproken, waarbij ook de
23-jarige mej. C. C. M. uit £utfen
aanwezig was die thans eveneens
•s gearresteerd. De daders hebocu
hun plan sneller ten uitvoer ge
bracht dan oorspronkelijk de be
doeling was. omdat het hen be
kend was dat B van plan was
een ander kosthuis, waarschijnlijk
in Enschede te zoeken, en tevens,
omdat hij als aflossing van een
hypotheek enige honderden gul
dens had ontvangen.
Beide verdachten hebben in
Apeldoorn een wagen gehuurd en
zijn daarmee in gezelschap van
mej. M. een ritje gaan maken.
Daarbij kwamen zij aan het kost-
huis van hun slachtoffer te Zulfen,
waar zij hoorden dat deze naar
kennissen in Enschede was ver
trokken. Hierop zyn zij ook naar
Enschede gegaan, waar het een der
daders gelukte om met B in con
tact te komen Hij nodigde hem
uit voor een ritje en enige tijd later
zette hij hem af voor het huis,
waar hij logeerde. Hij had echter
een afspraak gemaakt om nog eens
een avondje uit te gaan. 's Avonds
verliet de oude heer zijn kennis
sen, zonder hun mee te delen, waar
hi? heen ging. Aanvankelijk ver
keerden deze dan ook in de me
ning dat B. weer naar ZutTen
was teruggegaan, hoewei men dat
wel enigszins vreemd vond.
De beide mannen hebben om
tien uur mej. M. naar het station
gebracht, waarna zij met B naar
Enschede terug gingen. Op de weg
van Hengelo naar Enschede heb
ben zij hem toen vermoord en zich
van het stoffelijk overschot ont
daan.
Toen de politie later naar de
verblijfplaats van de daders in
formeerde bicken beide wegens
het verduisteren van een auto ln
de gevangenis te zitten. Toen dc
buit zo tegenviel, zagen zij geen
kans om de huur van dc wagen
te betalen en ruilden zij de auto
op de Apeldoornse automarkt te
gen een andere wagen, waarbij z!J
oen belangrijk bedrag in de wacht
sleepten Dc politie heeft later in
Apeldoorn de portemonnaie, het
gouden horloge en de hoed van
het slachtoffer teruggevonden.
HOEVELAKEN
Oud-minister Reymer
overleden
DEN HAAG. Te Uden Is
Woensdag overleden oud-minister
mr P J. Reymer. Hij bereikte de
leeftijd van 69 jaar.
De overledene was van Augus
tus 1929 tot Mei 1933 minister van
Waterstaat in het ministerie Ruys
de Beerenbrouck. Voorts was hij
Bachenheimer grinnikte. Die vond 1 o.a. van 19221929 burgemeester
het zo'n goede grap dat het hem van Hilversum en van 1935 tot
alleen maar speet dat er geen tach- 1943 van Roermond.
Middenstanders
vergaderen
De middenstands-vereniging „De Sa
menwerking' kwam dezer dagen in
vergadering bijeen ln Hotel Fontein.
Als spreker trad ln deze vergadering
op de heer A I van Ginkel. bestuurs
lid van dc K N.M.B. Allereerst werd in
dorr vergadering besloten om op onge
regelde tijden een krantje te laten
verschijnen met mlddenvtandsnieuw* en
reclames. De heer Von Ginkel vertelde
dat de middenstand door verschillende
besluiten van dc regering ln dc bock
Slaat. Voorts zijn er veel zakenlieden
ie menen, dat een middenstands-vereni
ging op een dorp geen levensvatbaar
heid heeft. Deze lieden zijn ernaast, al
dus spr. Eendracht mankt macht. Als
men in den Ha3g spreekt over 050.000
middenstander: dan tellen ook de Hoe-
velakers mee. Als cr landelijk niets be
reikt kan worden, probeer het dan
plaatselijk. In vogelvlucht hesprak dc
lieer Van Ginkel dc winkelsluitingswet
cn de uitvoering ervan. Ook drong spre
ker aan op aansluiting bij de Middcn-
standsbank. welke door dc drie bonden
ls Ingesteld.
BURGERLIJKE STAND
17 Lm. 23 Februari 19S2-
Geboren: Bernardus, z van P. Kaoo-
nenburg en W. H. Groenendijk. Wou-
tera. d van J. van Putten cn G. van
Essen
Overleden Gerritje Maria Haartman.
59 Jr. (cchtg van J. L Bloemendal
Hendrik Vreekamp. 58 Jr. (cchtg. van
J. van dc Becrecamp).
OPBRENGST COLLECTE.
Na de uitvoering van het cabaret
„Miniatuur" werd voor de ouden van
dagen t 25S0 bijeengebracht.
NOTEERT U EVEN?
29 Februari Jaarfeest Knnpenvcrenl-
glng Spreuken 22 6, Verenigingsge
bouw. aanvang 7 uur.
1 Maart, Zaterdag: Toneel „Een zwer
ver kwam". Chr Reel. Ver. „Dc Eem-
ruiters". Verenigingsgebouw 7.30 uur.
PREDIKBEURTEN.
Ncd Hcrv. Kerk 9 30 uur ds Eislnga
van Barneveld; 2 30 uur ds Van der
Graaf van Nijkcrk.
Gercf. Gemeente 930 en 3 uur lees-
dienst.
MEDISCHE DIENST
Voor Hoevelaken. Hoogland rn Hoog
landerveen wordt de medische dienst
waargenomen door dr T. \V. Klaaren-
bcelc. tel. K 3495—210.
De wijkverpleging voor Hoevelaken.
Nijkcrkérvcen en Terschuur-Zwarten-
broek woidt waargenomen door Zuster
Koetsier. Nijkerkcrvecn.
