Kruistocht door Noord-Brabant
anf/avin
f^SDEKENS
MOEILIJKHEDEN?
Een kat kan de was doen
or onze
dammers
Belje. Julia en Roosje
waren voor meisjes
Gescheiden vrouw moet
meisjesnaam voeren
Op Hawaï wisten ze geen
raad met de Lantana 's
en andere jonge klantjes)
Wij geven raad
GESLAAGD
De familie
uit de
Doodloopsteeg
Wanneer wij U zouden
vragen op hoeveel manie
ren U kans ziet, de pro
vincie Noord-Brabant van
begin tot eind te doorkrui
sen, dan zou het antwoord
zijn dat deze tocht op een
vrijwel oneindig groot
aantal manieren kan wor-
den gemaakt Daarom vra-
gen wij U in deze puzzle L '"V-*-
lievcr iets waarop één en
niet meer dan één ant- V
woord mogelijk is In de C
hierbii afgedrukte tekening
ziet U een rechthoek waar-
1 in letters staan die te;.o-
men het woord Noord-
I Brabant vormen. U begint L-V
steeds bij de letter n in v
i de linker bovenhoek en
1 U eindigt met de letter t
in de rechter beneden-
hoek Op hoeveel ver
schillende manieren kunt
ge nu van linksboven
naar rechtsbeneden gaan, daarbij
het woord Noord-Brabant spellen
de?
OPLOSSING CIRKELRAADSEL
MET EEN SPREEKWOORD
Op de stralen: 1 vademen; 5 leni
gen; 9 saneren: 13 voldaan; 17 ge
selen; 21 gelaten; 25 altaren; 29
elanden.
Van de builen- naar de middelste
cirkel; 2 ode; 3 gal4 Ede of Epe;
6 toe; 7 jam: 8 ere; 10 dra; 11 iet;
12 E\ar 14 roe. 15 ooi: 16 eed; 18
zot; 19 ido; 20 nee; 22 ene: 23 Noë;
24 pas: 26 koe: 27 tot; 28 dar; 30 kar,
31 are; 32 ton.
Langs de middencirkel: 15 delen;
59 nemen; 913 Natal; 13—17
Leids; 17—21 stoel r 21—25 leest; 25—
29 tetra; 291 arend.
Langs de kleinste cirkel: 15 mug;
5—9 Ger: 9—13 Ria: 13—17 aal; 17—
21 lat; 21—25 tor; 25—29 rad; 29—1
dom.
Het spreekwoord luidt: Vogeltjes,
die vroeg zingen, pakt de kat.
Dit is de kat, van diddel diddel deike,
Dit is de kat, die de was kan doen.
Kom toch kijken, kom toch 's kijken!
Kat, die kan mangelen. Kat. die kan strijken
Hemden en broeken van wit katoen.
Ik, zei de vrouw, van diddel diddel dorum,
Ik heb een kat, die de was kan doen,
Ik zet een tobbe met zeepsop voor 'm,
Hoor 'm eens ploeteren, hoor 'm, hoor 'm!
Ik kan gaan breien met goed fatsoen.
Foei, zei de buxlrvrouw, diddel diddel donis,
Wie laat de kat nou de was toch doen?
Iedereen doet of het heel gewoon is;
Ik vraag me af, of die was wel schoon is?
Foei, zei de buurvrouw, ik erger me groen!
Hoep, zei de kat, van diddel diddel dessc,
Ik ben de kat die de was kan doen!
Laat ze maar wauwelen, laat ze maar klessc!
Nou is het klaar en het is bij zessen.
Hoep, zei de kat, en nou wil ik een zoen.
Dit is de kat, van diddel diddel douwe
Dit is de kat die de was kan doen.
Kat die kan spinnen, kat die kan mauwen
En die de héeele was kan vouwen
Lakens en slopen van wit katoen,
en een boezeroen
en een boezeroen
en een blauw blauw boezeroen.
Mauw!
(Advertentie l.M.)
Beschermt
legen
se meester B. Dukel en de heer B.
May, oud-kampioen van de Zaan
streek, uit een competitie-ontmoe
ting ZaandamIJmuiden.
Wit: B. DukelZwart: B May.
1. 32—28. 17—21; 2. 31—26,
1217? Dit lijkt op het aansturen
naar een Roozenburgpartij, maar
het is het niet! Het verschil ligt
in een kleine nuance, doch juist
dit kleine verschil wordt de
zwartspcler noodlottig en hij
raakt verzeild in een gevaarlijke,
omklemmende opsluiting.
IN mijn vorige rubriek beloofde
ik met een voorbeeld uit de
practijk aan te tonen, dat men
het karakter van dc Roozenburg-
variant niet ongestraft kan imite
ren. Hier volgt dan een gedeelte
uit een partij tussen de IJmuiden-
Jongens lazen ,,De Brave Hendrik"
ANNIE M. G. SCHMIDT
(Advertentie l.M.)
19—23; 5. 28x19, 14x23, 6. 31—27
Zwart is nu al in de be
ruchte opsluiting gekomen, zon
der dat daar tcgcnvoordelen te
genover slaan. Hij probeert nu,
inziende dat zijn opzet om tot de
Roozenburgvariant te komen mis
lukt is, dc gevaren te ontlopen.
Maar voorlopig blijft hij de stra
tegische gevangene. 623
28, 7. 32x23, 18x38; 8. 43x32, 12—
18. Met 1822 kan de opsluiting
straks wel verbroken worden,
doch dit gaat dan met belangrijk
positienadecl gepaard! 9. 3933,
10—14; 10. 41—37, 5—10; 11. 44
39, 1823? Dit lijkt een sterke
zet, maar de verbinding met de
lijnstukken 4, 9, 13 is verbroken.
Er is nu een rijke combinatie
stand ontstaan, die na wits 12e
sterke cn vernuftige zet 3631
luidt:
allerlei verhaaltjes in. Van Jaco-
mijntje die school moet blijven
omdat zij in een uur tijd met
meer dan twaalf steken had ge
breid. Van Aaltje Treurhart, die
bijna geen kleren aan het lijf
heeft omdat zij als kind zo „ijse-
lijk lui" was. Van Hansje die de
dochter van een rijk heer was en
die toen niets wilde leren, en
van de Voorbeeldige Helena, die
alles deed wat men haar vroeg,
en die zo goed pannek^e^on ,r n
bakken dat zij dat thuis altijd
mocht doen. En daar is uan ook
nog Annetje. Weet je wat die
deed? Die heeft haar tante een
stuk borduurwerk gegeven, dat
ze in drie maanden had gemaakt.
Ze is pas negen jaar, maar ze
werkte er elke morgen van vijf
tot acht aan
En nu geloof ik dat er altijd
stoute, ondeugende, luie en wilde
meisjes zijn .geweest, maar ik
zou wel eens willen weten of er
ooit zulke brave meisjes bestaan
hebben. Of kennen jullie er een
tje? Ik niet.
*1 Jullie moeten niet denken dat
/,|De Brave Hendrik" waar-
we het vorige week hadden
Si- ook aan de meisjes van vroe-
£|er werd voorgehouden als het
Hloppunt van braafheid. Ja, mis-
Jilchien mochten ze er wel eens in
lezen van hun broertjes, maar de
longens en meisjes waren niet
■amen op school, zie je. Er wa-
2|en scholen voor Jongeheren, cn
®Jcholen voor Jonge joffers, en daar
ze hun eigen boekjes, die
éiloor de „Brave Hendrik" niet
55|nderdeden. Misschien waren hun
Boekjes nog wel braver, want de
pensen vonden vroeger, en dat
linden -ze nu nog wel eens, dat
lieisjes beslist nog wat aardiger
R«n zoeter behoren te zijn dan
t Angens.
Nu, de meisjes hadden dan bij-
Deioorbeeld de boekjes van „De
oilieve Bet je", van „De Brave Ju-
)ja" en van „Roosje Vroomhart",
daar staat het ook vol van
Jeve meisjes, die iedereens aardig
hwtnd en van stoute meisjes, met
het wel slecht zou aflopen
ze hun leven niet beterden,
v* In „De Lieve Betjc" staat bij-
„Kaatje zegt: Kom,
,eBpiüe. kom thee! Kom bij mij", ik
i»t U wel. Hoe ziet Kaatje er
Bleek en zwak." En er staat
moet een meisje leeren? Le-
schrijven, rekenen en teeke-
iftn. Breien, naaien en borduren.
*®et huis veegen, de pot kooken,
schuren en schoonen.
meisje mag niet lui zijn en
morsig zijn. Zij mag ook niet
Ael praten' en niet wild zijn",
vilat is niet mis, hè?
r-lEn in ,.De Brave Julia" staat:
•CcTie BetJe eens zitten. Zij krijgt
I hoog rugje. Hoe komt dat zoo?
dlch, zij zit altijd krom, daarom
zij gebrekkig
J„Roosje Vroomhart" is een dik-
ictpr boek, want dat ls al voor
van acht jaar, die vlug-
kunnen lezen. En er staan
Het is niet toegelaten, althans niet bü zakelijke aangelegenheden, dat een
gescheiden vrouw als achternaam dc familienaam van haar Vroegere echt
genoot of een harcr vroegere echtgenoten voert. Zo zü dit wèl doet kunnen
hieruit zakelijke onaangenaamheden voortvloeien. Bü het tekenen van
officiële stukken moet de gescheiden vrouw positief haar meisjes-(familie-)
naam voeren, flct spraakgebruik ré echter zo, dat zü bij die meisjesnaam
wèl „mevrouw" mag zetten.
A, W. M. H Over dc vraag O Als man cn vrouw beide
of de dagen, waarover 50% zieken- werken, wordt op ieders biuto-
geld wordt uitgekeerd als volle uit- loon loonbelasting ingehouden. Over
keringsdagen móeten worden mede- het gecombineerde netto-loon kan,
gerekend voor de maximum-ter- als de betrokkenen er onder vallen,
mijn van ziekengelduitkering, wordt nog inkomstenbelasting worden ge
niet door alle uitvoeringsorganen heven,
gelijk geoordeeld. Volgens de let
terlijke tekst van de Ziektewet zou
dit wel moeten, doch er zijn be
drijfsverenigingen. die een afwij
kende regeling" hebben getroffen.
Bij langdurige of slepende ziekte
gevallen moet er rekening mee
worden gehouden, dat voor dezelfde
ziekte-oorzaak in 'n periode van 18
maanden niet meer dan 312 dagen
ziekengeld kan worden genoten.
Wordt het werk hervat, dan heeft
men in de daarop volgende periode
van 18 maanden slechts recht op
156 dagen ziekengeld.
J. V. van O. Indien een echt
paar geen andere inkomsten heeft
dan die welke een gevolg zijn van
de Noodwet Ouderdomsvoorziening,
is in het algemeen de Dienst voor
Sociale Zaken wel bereid een toe
slag te verstrekken. Daarbij zal
o a. rekening worden gehouden met
de hoogte van de huur en met
bijzondere omstandigheden. De
Dienst van Sociale Zaken gaat
echter wel na of de kinderen rrtèt
een gedeelte van dé aanvullende
steun kunnen betalen.
verspreid. Misschien vonden de1
mensen daar het eerst 'wel "aardig,
een nieuwe plant en een nieuwe
vogel, maar weldra begon het een
lastig geval te worden. Overal
groeiden Lantana's. het werd een
lastig onkruid. Tot overmaat van
ramp kwam er nog een nieuwe
vogel bij, ook ingevoerd, en die
nieuweling lustte ook al Lantana-
zaden Toen was helemaal het hek
van de dam; weldra groeiden er
zoveel van die Mexicaanse planton,
dat dc graslanden er danig onder
te lijden hadden. 1
Nu zat er een klein geluk bij
dat ongeluk: de laatst ingevoerde
vogels lustten ook sappige rupsen, i
cn die vingen ze op de suikerriet-1
planten van de uitgestrekte plan-
tages. De suiker-mensen" wreven
zich in de handen, want de rupsen
brachten de hele suikerkwekerij in 1
gevaar.
Maar de grasboeren dachten er
anders over; die wilden van het
Mexicaanse onkruid af cn dc bei
de ingevoerde vogels, want deze
zaaiden immers de Lantana-zaden.
En hoe! Met een beetje mest er
bij. Toen werden er van elders in
secten ingevoerd, die Lantana-zaden
als voedsel gebruiken. Die insecten
vonden op Hawaï dc tafel gedekt.
Ze vielen er op aan, vermenigvul
digden zich razend snel en.... de
Lantana's verdwenen weer van het
toneel. Maar niet alleen de Lanta
na's! De beide" ingevoerde vogel
soorten vonden geen zaden meer
en dat was toch hun voornaamste
voedsel
De rupsen in de suikerplantages
echter raakten hun grootste vijand
kwijt! Ze herstelden zich van de
grote verliezen en weldra was er
weer grote schade aan het suiker
riet.
Toen werd dc Lantana-plant
weer gehaald en de duiven en die
andere vogelNee, dat is niet
gebeurd. Met schade en schande
hebben de mensen geleerd, dat je
zo maar niet aan dc gang moet
gaan in de natuur.
Ik heb je dit Hawaise verhaal
verteld, omdat het zon duidelijke
mislukking werd Nu moet je me
geloven:- kleine mislukkingen zien
de mensen niet. Als er een jongen
of meisje is. die een boompje ver
nielt, een struik sloopt, vogelnesten
uithaalt, hele bossen bloemen
pluktdan gebeurt er in het
klein net zo iets als in het groot
op Hawaï gebeurde. Dat komt ech
ter niet uit, tenminste niet zo dui
delijk.
Wie tien jaar lang niets in de
natuur vernielt, krijgt een gouden
medaille.
HENK VAN LAAR.
Zwart: 17 st. op 1/4, 6, 8/11,
13/17, 20, 21, 23.
Wit: 17 st. op 26, 27, 31/35, 37,
39, 40. 42, 45/50.
Zwarts stelling is geheel onder
mijnd! Want:
1. Op 14—19 volgt 27—22, 26x17
en 3429, dam naar 5.
2. Op 20—24 volgt 33—28, 13 of
14—19, 28—22, 26x17.
3. Op 20—24, 33—'28. 24—29, 28x
19, 14x23 volgt 4641 cn Man
3228 is niet meer tc ontko
men. Op 23—28, 34x23, 28x19,
2722 met dam.
4. Na 1318 komt Zwart in een
vernietigende opsluiting.
Voor dc hand lag dan ook
zwarts 12de zet in de partij:
17, waarop wit als volgt een
stuk won:
13. 27—22, 17x28; 14. 26x17, 11
x22; 15. 3329!! en sluiten van
zwart kan niet wegens 3430.
Zwart besloot tot 15.. 2227,
gevolgd door 711, kwam een
stuk achter cn verloor de partij
na 36 zetten.
PHILIP DE SCHAAP
tuinman groeiden, bloeiden cn
zaden vormden. Allemaal heel ge
woon. Maar nu woonde er ook op
Hawaï een duivcnliefhebber; dui
ven had je daar niet. dus werden
er een stuk of wat in China be
steld. Dc tuinman en de duiven-
man waren best tevreden.
Nu wilde het toeval, dat die dui
ven de zaden van de Mexicaanse
plant graag lustten, in tegenstelling
met alle Hawaise vogels, die aten
de zaden niet. En met de uitwerp
selen van de duiven raakten de
Lantana-zaden over het hele eiland
Medaille voor ieder,
die tien jaar gee
plant vernielt
•D'r woonde op Hawaï eens een
tuinman, dié eens een plant kreeg
uit Mexico. Aan die plant kwamen
mooie bloemetjes en zo kun je be
grijpen dat cr weldra Lantana's
zo heet die Mexicaan op z n Zon
dags in de tuin van de Hawaise
Koningin bij samenkomst
rouwen-wereldgebedsdag
SOESTDIJK. De Koningin
heeft van haar belangtelling voor
dc vrouwen-wereldgebedsdag doen
blijken, door Vrijdagavond een
samenkomst hiervoor in het ge
bouw van christelijke belangen te
Baarn bij te wonen.
Advertentie (l.M.)
Ijn ARTHUR
lU RAMSOME
Uit het Engels vertaald
door
Jac. v. d. Ster
:hrillch)^o cumui
HILVERSUM
•..In de eerste plaats." zei Nannie,
•■anneer zijn jullie naar deze
leen gekomen?''
Ë.Wij hebben deze Oceaan bijna
i ln maand geleden ontdekt."
frWannecr zijn jullie voor het
i |?st naar dit eiland gekomen?"
4>Wij zijn al dagen op het eiland."
l zei Nannic- "wb zü" gebo-
9i aan de oevers van de Amazone-
»'ier, die in deze Oceaan uit-
toomt. Wij komen al jaren op
9 eiland."
i f.Wij kwamen vroeger in een val-
Ml totdat oom Jaap ons de Ama-
i Je gaf," zei Greet. „Wij gingen
f 9'jd aan land op de plek waar
9 jullie schip hebben gevonden.
Ju de haven ontdekten. Wjj
Jbbcn hier ieder jaar ons kamp
i *)ad."
4-Luister eens." zei Nannie. „Hoe
het eiland?"
_l.We hebben het nog geen naam
Aeven," zei Jan.
noemden het het Wilde-
9Uen-Eiland. Zo noemde oom
het, omdat het van ons was.
M-Jl bewijst, dat het ons eiland is."
J-Maar nu is het ons eiland." zei
X1- „Het was onbewoond toen wij
(e «arnen en wij hebben hier onze
I-ten opgeslagen en je kan ons er
it afgooien."
ïittie kwam tussenbeide.
MDlIs jullie oom Jaap vroeger zee-
c)#er geweest?" vroeg zij. „zodra
g'lhem zag heb ik gezegd dat hij
l,® was."
«''annie dacht een ogenblik na.
wiiat zou hij eigenlük best kunnen
zei zij tenslotte.
•fj IMaar," zei Tittie. „jullie zijn ook
UE*rovers."
'RljDaarom haat hij ons. Hij is vast
Flint. Hij weet hoe zee-
zijn. Hij weet dat er een
v zal komen, dat hij van zijn
schiP af zal moeten, als wij
ln9 hebben veroverd."
zullen jullie helpen," zei
jftfer.
psjlHij haat ons," zei kapitein Jan.
MlWJ heeft de inboorlingen tegen
olh* °Pgestookt.''
cr9Laten wij bondgenoten zijn." zei
„dan komt het er niet meer
van wie het eiland is Wij
pa.#en bondgenoten zijn tegen kapi-
r*#1 Flint en tegen alle inboorlin-
d<ï ln wereld."
d9?ehalve tegen onze vrienden
°»er de inboorlingen," zei Tittie.
we bondgenoten zijn." zei
®et. „Heus, wij wilden bondge-
1 i9en zijn zodra we gisteren jullie
9' op het eiland zagen. Wij heb-
i- genoeg van inboorlingen. En
wij wilden onmiddellijk bondgeno
ten zijn maar we hadden beloofd
dat we thifis zouden komen eten.
Daarom zeilden wij alleen maar
om het eiland heen en daagden wc
jullie uit met onze vlag. Wij had
den nergens anders tijd voor. Toen
zijn we naar huis gegaan."
„Toen hebben we naar jullie ge
keken van achter de grote eilanden
bij Rio," zei Suze.
„Rio?" zei Nannie. „Rio? O. goed,
als jullie er niets tegen hebt dat
het eiland het Wilde-Katten-Eiland
blijft heten, dan hebben wij geen
bezwaar tegen Rio, Het is een
goede naam.'-
„Wilde-Kattén-Eiland is ook een
goede naam." zei Jan beleefd.
„Maar hoe konden jullie ons
zien bij Rio vandaan, als we je
hier achterlieten," vroeg Greet.
„Wij hebben „De Zwaluw" be
mand en jullie achtervolgd," zei
Jan.
„Donder en bliksem." zei Nannie,
„wat een kans hebben we dan ge
mist. Als we dat hadden geweten,
zouden we jullie de ene volle laag
na de andere hebben gegeven zelfs
als we daardoor te laat gekomen
waren voor het eten.''
Greet ging door: „We kwamen
vandaag weer kijken. We zijn al
heel vroeg opgestaan en zeilden
vlak langs het eiland en toen we
geen rook zagen, dachten we dat
jullie waren weggegaan. Waar
schijnlijk sliepen jullie nog. Toen
zagen we jullie schip bij de lan
dingsplaats. Wij zeilden door naar
de Theebaai en ontbeten daar voor
de tweede keer, met echte thee
Het eerste ontbijt bestond alleen
uit koude havermout en boterham
men, die we gisteravond van ons
dienstmeisje hadden gekregen. Toen
kropen wij langs de oever hier
heen en zagen een van jullie terug
komen in je schip. Dc anderen
waren aan het zwemmen. Toen za
gen we jullie allemaal verdwijnen
en we kropen terug naar ons schip
en zeilden regelrecht de haven bin
nen. Daar was niemand. Toen kwa
men we door het struikgewas op
het eiland om de boel te verken
nen en zagen jullie zitten om je
kampvuur We haalden jullie schip
weg en brachten het naar de
haven. Toen kwamen we terug en
vielen jullie onverwachts aan. Toen
jullie ontdekten, dat je schip weg
was en allemaal naar de landings
plaats renden slopen wij jullie
voorbij en namen het kamp in en
Nannie zei dat het moeilijk zou
Prakt. Boekh. en Handelscorr.
zijn om bondgenoten met jullie te
wezen
„Houd je mond toch. Greet," zei
Nannie. „Let maar niet op mijn
stuurman," zei zij tegen kapitein
Jan. „Zij kletst te veel."
„Nu. Nannie zei dat onze aanval
zo goed geslaagd was. dat wij wel
vijanden zouden moeten blijven en
ik zei dat ik genoeg van vijanden
had, met al die inboorlingen cn
oom Jaap, die van het jaar niets
vriendelijker is...
„Hij heet kapitein Flint,'' zei
Nannie.
„In ieder geval, als ze niet op
het idee was gekomen om te on
derhandelen, zouden jullie ook voor
altijd bij de inboorlingen hebben
behoord, zei Greet.
„Dat zou niet kunnen." zei Tittie.
„Natuurlijk niet," zei Nannie,'
„het is veel leuker om bondgeno
ten te zijn."
„Waarom niet?" zei kapitein Jan.
..Ik had gedacht." zei Nannie,
„dat we een bondgenootschap moes
ten sluiten tegen al onze vijanden,
in het bijzonder tegen oom Jaap
kapitein Flint bedoel ik. Maar
we willen het soort bondgenoot
schap. dat het mogelijk maakt om
ook tegen elkaar te vechten als
we daar lust in hebben.''
„Dat is geen bondgenootschap."
zei Tittje. „dat is een verdrag, een
verdrag van aanval en verdediging.
Daar staan er een heleboel van in
het geschiedenisboek."
„Ja," zei Nannie, „verdediging
tegen onze vijanden en alle moge
lijke gevechten onder elkaar, als
we daar zin in hebben."
„Goed," zei kapitein Jan.
„Hebben jullje een stuk papier
cn een potlood?'' vroeg Nannie
„Ik wel." zei Tittie en zij ren
de naar de tent van de stuurman
en kwam terug met een blad uit
haar journaal en een potlood.
Nannie nam ze aan en schreef:
„Ik. kapitein Jan van het schip
„De Zwaluw", en ik. kapitein Nan
nie van het schip „De Amazone",
sluiten hierbij een verdrag van
aanval en verdediging ten behoeve
van onze schepen en onze reders.
Getekend en gezegeld op het Wil-
de-Katten-Eiland in de maand
Augustus 1936." (Wordt vervolgd.)
tc alleen maar en weigerde de
reden uit te leggen
Het was over vieren toen hun
deel van de optocht dc weg weer
bereikt had; de buurkinderen wer
den weggestuurd en de hele troep
wachtte tot oom Karei van de
stal zou terugkeren.
De zoon van meneer Buckle, die
chauffeur was bij een dokter cn
de hele dag moest werken, had
vriendelijk toestemming gegeven
om Bernard Shaw in dc garage
van zijn baas te stallen cn oom
Karei wuifde vrolijk met de sleu
tel toen hij wegreed. Hij was vlug
terug cn binnen het uur zaten ze
allemaal een beetje beduusd
door het vlugge vervoer van bus
sen. het licht en de muziek cn de
drukke zalen om de grote tafels
van Lyon's grootste cn beste tea
room. Een heer in jacquet boog
voor hen terwijl een serveerster,
die er als een filmster uitzag naast
hem stond en op hun instructies
wachtte.
Iedereen was een beetje onder de
Indruk van die overweldigende
luxe iedereen behalve mevrouw
Perkins, die volkomen onbevangen,
ondanks de buigingen van de heer
in jacquet en de hooghartige uit
drukking op het gezicht van de
filmster-serveerster, op een stoel
ging zitten en haar handschoenen
zo kalm uitdeed, alsof zc dagelijks
in zo'n omgeving thee dronk. Even
leek het of niemand in staat was
om iets te bestellen en dc serveer
ster begon tekenen van ongeduld
te vertonen, toen meneer Perkins
verrassend aankondigde, dat hij een
rondje aan wou bieden cn wat
zouden ze ervan zeggen om met
een pêche melba te beginnen?
Niemand van de Rugglesen wist
precies wat een pêche melba was,
terwijl de oude meneer cn mevrouw
Buckle er helemaal geen idee van
hadden, alleen meneer Buckle was
moedig genoeg om het te beken
nen. En hoewel iédereen op een
vrije dag bereid was bijna alles
goed te vinden was het prettig om
te horen verzekeren, dat het alleen
maar een bijzonder lekker soort
ijs was. Iedereen zei „ja graag" en
meneer Perkins deed de bestelling
met een air, alsof zomaar tegelijk
twintig pêche melba's bestellen iets
was wat hem dagelijks gebeurde.
„Dat zal een hoop geld kosten."
riep de oude mevrouw Buckle uit,
toen de lekkernij eindelijk arri
veerde terwijl meneer Buckle na
twee lepels ervan gegeten te heb-
gen, opmerkte cn dat was noch
tactvol noch beleefd dat naar
zijn idee dit niet kon halen bij een
ouderwetse ijswafel. En hij wou
juist een verhaal ophalen, dat iets
met ijs te maken had. toen het or
kest ging spelen. Oom Karei stak
een waarschuwende vinger om
hoog. cn riep ..luister naar de mu-
ziekt!" cn of dit nu zo lekker
was als een ouderwetse ijswafel
of niet. hij lepelde de resten van
zijn pêche melda met veel smaak
op.
De thee was voorbij. Na veel ge
geten tc hebben zat het hele ge
zelschap een beetje soezerig van
de warme zaal en de zachte mu
ziek. lui in hun stoelen. Mevrouw
Buckle, haar rheumatiek verge
tend. knikte blijmoedig, terwijl
haar man, die bijna altijd de een
of andere geschiedenis zat op te
halen, die ditmaal voor zich hield.
Zelfs de kinderen waren stil. Oom
Karei zat met zijn mondharmoni
ca te spelen en vroeg fluisterend
aan zijn broer of die dacht dat het
orkest het erg zou vinden als hij
meespeelde. Meneer Ruggles keek
verontrust, terwijl tante Mélie, die
de opmerking had gehoord, ze
nuwachtig zei, dat ze hoopte, dat
hij zoiets niet zou doen en ze voeg
de er aan toe, toen er geapplau
disseerd werd voor het laatste
nummer, dat ze hoopte, dat het
orkest dat prachtige lied „Rozen
zo rood" zou spelen. „Dat spelen
zc altijd in de Arcadia-lunchroom,
vlak bij ons," zei ze, zich tot Roos
wendend. „Leslie cn ik gaan daar
wel eens eten." legde ze uit. O,
dat was dus de reden, waarom
tante Mélie zich zo thuis voelde
in een omgeving als deze en waar
om oom Leslie wist, wat pêchü
melba's waren!
(Slot volgt)
door EVE GARNETT
Het was gauw voorbij; twee
mannen sprongen naar voren en
grepen de teugels cn Bernard Shaw
was onmiddellijk gekalmeerd, en
ofschoon de inzittenden op de bank
flink door elkaar geschud waren,
had niemand zich bezeerd, omdat,
zoals tante Ina had gezegd, ze klem
zaten. De humeuren waren er ech
ter niet beter op geworden cn het
zou nog een hele tijd duren voor
de optocht het park uit zou zijn
De Perkinsens stelden voor, dat ze
afgezet zouden worden, nu het zo
lang duurde cn ze nog een lange
weg naar huis voor dc boeg had
den.
„Wat, om drie uur naar huis op
Bank Holiday!", riep oom Karei
uit. „Ina en ik denken dan. dat jul
lie geen plezier gehad hebben. Wat
'nidee.de dag is nauwelijks begon
nen. Jo en ik hebben een kleine
verrassing voor jullie. In plaats
van thee in het park, zoals we
hadden afgesproken, wilden we
thee gaan drinken in een echte
lunchroom. Voelen jullie daar wat
voor?" Ze voelden er allemaal voor
en binnen vijf minuten was
iedereen weer in dc beste stem
ming cn ze zongen allemaal, deze
keer niet begeleid door oom Karei,
want die moest zijn aandacht bij
Bernard Shaw bepalen om toe tc
zien dat die zich goed gedroeg.
„Waarom vertelde je die mevrouw
zulke onzin over Bernard Shaw?",
vroeg oude Jo. want hij wist best.
dat het paard naar zijn laatste baas
Bernard genoemd was; Shaw had
oom Karei er als een grapje aan
toegevoegd. ^ïaar oom Karei lach-
