Jachtopziener B. Ham noemt
roek ,,'t zwarte gevaar"
„Alle boomen schijnen dwergen bij
Stichting Duinrell komt
tekort
geld
FILMS IM AMERSFOORT
Romantische „Dr Holl
in Grand
X geboomte van Den Treek
Amersfoorters trokken in
mooi pakje naar buiten
r
Krachtig optreden tegen
pseudo-vogelpest te Ede
Overvloed van vogels is
nasleep van oorlog
Omroep „doet niet bijster
veel aan dichtkunst
V
Nieuw voorlopig bestuur zal
financiën saneren
„Ku Klux Klanfilm voor mensen
met sterke zenuwen
Zaterdag 29 Maart 1932
5
„Alle boomen schenen dwergen
By 't geboomte van Den Treek".
Deze uitspraak, rond 15(1 jaar geleden door de Amersfoorter
Pieter Pypers gedaan, typeert wel zeer goed de omgeving van
de buitenplaats „Den Treek", die thans als hotel in exploitatie
zal komen. De naam „Den Treek" roept herinneringen op aan
de tijden van paard en rijtuig, toen er nog vrywel niet gefietst
werd en de auto nog haast onbekend was. De buitenplaats met
de prachtige bossen, die helaas in de laatste oorlog voor een
groot gedeelte gekapt zijn, was in het algemeen te ver voor
een wandeling, zodat men derwaarts toog „per vigilante". Nog
zien wij de Zondagmiddagen uit die tyd. Vrolijk klepperden de
paardenhoeven over de keien van de Arnhemseweg, die toen
al spoedig „naar buiten" voerde. In de open rijtuigen zaten de
dames in witte pompeuze jurken met veel kant en franje, een
enorme witte hoed met veren in dezelfde kleur dekte het hoge
hoofdkapsel. Ter bescherming van het gezicht tegen zonne
brand (bleekgezichten waren toen erg „en vogue") en mis
schien ook wel om te voorkomen, dat het witte japonnetje ver-1 fanddhaast niet vindt^"53 °nS
schieten zou en nog witter zou worden, hield men boven het
hoofd een grote witte parasol!
Heimwee naar molen
van Bavoort
een mooie collectie planten en
vogels.
En nu wij het toch over die
Vieweg hebben is het misschien wel
aardig erbij te vertellen, dat het
woordje ..Vie" niets anders, dan
„vee" betekent, zodat wij eigenlijk
nu over de ..Veeweg' moeten
spreken. In Utrecht treffen wij nog
altijd midden in de oude binnen
stad een „Viestraat" aan, die nog
altijd deze oude naam gehouden
heeft, hoewel er sinds lang geen
koe meer in de omgeving te vin
den is!
MOERASSEN
Ook aan de andere zijde van de
Buurtweg moeten eenmaal moeras
sen geweest zijn, die evenwel rond
1900 reeds tientallen jaren her
drooggemaakt waren, maar toch
sprak men toen nog over dit ter
rein van de „Droogmakerij". Ook
de namen ,,'t Vogelwater", ,,'t Ha-
zenwater" en het nog steeds zo be
kende ..Waterloo" duiden op de
waterrijkdom van deze hoge gron
den.
Het gebied van „Den Treek" is
eenmaal woeste onvruchtbare grond
geweest, die door de noeste arbeid
van onze voorvaderen zo prachtig
mooi bebost kon worden. Een voor
beeld van landontginning uit vroe
En hier is dan een oude bekende
voor vele Amersfoorters, de Ba-
voortse molen, die helaas reeds
sedert jaren gesloopt is.
Foto: G. G. Vecnendaal.
De heren zaten „vis a vis" met
dikke zwarte pakken, wit vest met
blauwe stippeltjes en parelmoeren
knopen en een dikke gouden hor
logeketting over de borst, op hun
wandelstokken geleund. De heren
droegen bolhoedjes, terwijl het bui
tengewoon deftig stond, als bril een
..gouden lorgnet" te dragen. Men
toog erop uit om te zien enom
gezien te worden. De Zondagse
tocht van de Parijzenaars naar het
..Bois de Boulogne" herhaalde zich
in Amersfoort naar „Den Treek".
De laatste echte stadshuizen, die
bij de Bisschopsweg stonden, waren
spoedig achter de rug. dan kwamen
er nog enkele verspreid liggende
woonsteden en daarna was men
helemaal in de vrije natuur. Vanaf
de Arnhemseweg keek men vrijelijk
over Randenbroek aan de ene zijde
en over de diepe spoorweginsnijding
aan de andere kant, waar men zelfs
de kazernes aan de Leusderweg
kon ontwaren!
Voorbij de overweg bij de Gast
huislaan (die toen óók al zo heette)
kwam men in de bosrijke streek.
Aan de overzijde van de spoorbaan
de mooie bossen van 't Stort en
langs de Arnhemseweg de bossen,
waarin „Waterdal", „Nimmerdor"
(het prachtige buiten van onze
keientrekker!). „De Hertekop" be
nevens „Groot, en Klein-Schutter-
hoef" verscholen lagen. Dan kreeg
men een echt stukje Holland te
zien. Een kleine nederzetting met
een beekje, een smal brugje en
een molen. De Bavoortse koren
molen. hoewel al niet meer in zijn
gloriedagen, stoffeerde het land
schap op een wijze, die wij thans
node missen. Juist waar de grintweg
naar ..Den Treek" aftakte, lag die
trouwe wachter, wiens silhouet zich
's avonds in het maanlicht helder
tegen de hemel aftekende.
Dof gingen de hoeven nu in het
grint van de weg. terwijl de lang
zaam draaiende rijtuigwielen zo'n
gezellig knerpend geluid maakten.
IN DE DUINEN
Spoedig bevond men zich nu in
het lommer van de Treker bossen,
die een vijftig jaar geleden een
schoonheid ten toon spreidden, die
men nu helaas moet missen. Achter
het buitengoed, met zijn ouderwets
opengeslagen gordijnen en hoge
openslaande ramen en deuren, be
vonden zich de Treker duinen,
toen een terrein met gedeeltelijk
bos en gedeeltelijk laag akkermaals
hout. vliegdennen en zandverstui-
vinkjes. De heide, waarin de dui
nen overgingen, was rijkelijk ge
stoffeerd met berkeboompjes, die
en langs de hele Doornse Grintweg
was nog geen enkel huis te beken
nen. Slechts bij „Jannetjes Dal" en
de „Koude Kelder"' bevond zich
een woest en ongerept stuk bos,
maar dat was ook de enige uit
zichtshinderpaal. Dit stuk bos be
staat gedeeltelijk nog onder de
aloude naam van het „Sterrebos".
Heerlijk was het om te dwalen
over de terreinen tussen de Vieweg
en de Buurtweg, alleen moest men
oppassen, dat men geen natte voe
ten haalde, want het was er toen
nog danig moerassig! Het was een
veengebied met een wasmeertje en
Wanneer het tegen etenstijd liep
maakte men aanstalten weer huis
waarts te keren, veelal langs de
zonnige Doornse Grintweg, die
thans in een moderne geasfalteerde
autoweg herschapen is. Rond 1900
duurde het nog wel even voordat
de paardenhoeven weer op de keien
klepperden, want óók de Leusder
weg was toen nog onbestraat en
van een dik grintbed voorzien, tot
de kazernes toe. Het is haast niet
in te denken in een tijd als deze,
die nog slechts vijftig jaar verder
ligt.
J. H. E. REESKAMP
Huize „De Treek", zoals het er
vijftig jaar geleden uitzag.
Foto: G. G. Veenendaal.
OM MISVERSTAND TE VOORKOMEN
In pluimvcehouderskringen en ook b(j sommige ambtenaren van de Vee-
artsenijkundige dienst bleek enig misverstand te bestaan omtrent de inter
pretatie van het ophokgebod voor pluimvee, dat door de burgemeester van
Ede enkele maanden geleden werd uitgevaardigd ter bestrijding van de
pseudo-vogelpest. Bij velen had n.L de mening post gevat, dat men aan
dit ophokgebod voldeed, indien men er slechts voor zorgde, dat de kippen
niet op het erf, op dc openbare weg of op het land van de buurman
kwamen.
Eenzaam en ellende
Een oude moeder zit heel al
leen, denkt aan het verleden
toen haar gezin er nog was, dat
al haar zorg en liefde vroeg,
denkt aan haar man, die werd
weggenomen, aan haar kinde
ren. die trouwden, en nu wel
eens een keer komen, maar het
leven is nu eenmaal druk. Zij,
die midden in het leven staan,
hebben zo geen erg in de een
zamen. Toch ligt daar een gro
te verantwoordelijkheid, waar
van het goed is, als wij jonge
ren daar weer voor geplaatst
worden. Gelukkig die eenza
men, die innerlijk niet vereen
zaamd zijn, omdat ze dc ver
borgen en rijk-makende om
gang met God mochten behou
den, Zo'n eenzame is er in de
vijf en twintigste psalm aan het
woord: Tot U, Heer, hef ik
mijn ziel op, mijn God, op U
vertrouw ik. Des Heren ver
trouwelijke omgang is met wie
Hem vrezen Wendt U tot
mij en wees mij genadig, want
eenzaam ben ik en ellendig
Laat mij niet beschaamd wor
den, want bij U schuil ik.
En Hij, die eenzaam in deze
wereld was, en voorttornde tot
de volstrekte eenzaamheid van
het kruis op Golgotha, door
Zijn vrienden verlaten. Hij is
het, die de vereenzaming van
een mens tegenover God weg
neemt. In Zijn gemeenschap is
er een nieuwe taak. Oud en
eenzaam, maar niet verbitterd,
niet meer ellendig. Wat is er
veel, om over te denken en
voor te bidden. Kijk, door zulke
mensen is er nog hoop en vre
de in deze wereld. En een ver
moeide, die er binnen komt,
rust uit.
v. E.
V.
Brits schip in nood
redt zichzelf
SCHEVENINGEN-RADIO. Het
kuststation North Foreland (Zuid-
Oostpunt van Engeland) heeft een
noodsein doorgegeven van het
Britse schip „Seniority", dat een
anker verloren heeft en welks
twee ankers niet houdt. Het schip,
(Van een onzer verslaggevers)
De lente is er weer en daarmee voor dc boeren een t(jd van zaaien en
poten, maar ook een van een voortdurend waakzaam zijn voor de gevaren
die zjjn land en daarmee z(jn brood bedreigen. De onlangs in ons blad
gepubliceerde mening van Dr. Koetsveld ten aanzien van dc roekenbe-
strijding. geuit tydens een vergadering van dc vereniging voor Bedrijfs
voorlichting te Leusden, hebben we gisteren eens willen vergelijken met
die van jachtopziener B. Ham uit Hooglanderveen.
Zwerm ploegt soms jS
een akker om
De heer Ham doet ons zelf open
en voert ons in een kamer waar
opgezette fazanten, hertengeweien
en schilderijen met wildtaferelcn
de wandversiering vormen. De heer
Ham. zegt u maar Bartus zegt hij
joviaal, blijkt maar al te zeer ge
neigd ons in te lichten.
Hoe hij denkt over de roeken-
bestrijding? Wel meneer, als jacht
opziener heb ik het toezicht over
ongeveer 2000 ha. grond. Niet al
leen op stropers moet ik letten,
maar tevens de boeren bescher
men tegen schadelijk gedierte. Zo
ving ik deze winter 24 bunzings.
Klemmen met aas een dode
duif of wild konijn zetten we
daarvoor langs de slootkanten uit.
Natuurlijk zijn de boeren me dank
baar als ik zo'n kippendief vaak
verslindt een bunzing zeven a acht
hoenders per nacht weet on
schadelijk te maken.
BEDROEVEND
Maar de boeren vragen meer,
meneer. Huilend staan zij soms
aan mijn deur en vragen of ik niet
eens mee wil komen. En wat je
oog dan ziet, is bedroevend. Na de
aardappelpoot bijv. gebeurt het
wel dat een zwerm van 300 roe
ken op zo'n stuk aardappelland is
neergestreken. Binnen enige uren
tijds zfjn dan dikwijls dagen werk
verloren en wat erger is een goe
de oogst. Ik heb wel meegemaakt
dat in een „val" op een stuk bie-
tenland, de roeken 400 roede to
taal vernielden. Of 't aangenomen
werk was trokken zij de jonge
plantjes uit de grond. De bouw is
dan verloren, om opnieuw in te
zaaien of te poten is het te laat.
Of mais, haver, ja vrijwel op ieder
veldgewas is de roek belust. Neen,
zo vervolgt Bartus Harn, heus niet
alleen in de lente lijdt de boer on
der die plaag. Ook in de zomer en
herfst, tijdens het rijpen van het
graan
Hoe het komt dat er zo ontzet
tend veel roeken zijn?
Wel, dat is eenvoudig te verkla
ren: gedurende de oorlog zijn zij
niet of vrijwel niet bestreden. Een
gebrek aan patronen was hier o.a.
de oorzaak van. Zo is de roeken
kolonie (in Randenbroek gehuis
vest) steeds weer uitgebreid. Over
enkele weken kunt u ze weer in
Jachtopziener B. Ham schiet niet
voor zyn plezier op roeken.
rustig noemen. Komt u maar eens
kijken wat er vernield wordt
NUTTIG?
„Maar. brachten we in het mid
den, hoe komt het dan dat de roek
toch als nuttig bekend staat?"
Dat zal ik u eens vlug uit de
doeken doen, was het antwoord.
Stuurt men een geschoten roek
naar Wageningen dan volgt bij
een maagonderzoek van de vogel
aldaar de conclusie, dat deze zich
gevoed heeft met voor het land
schadelijke larven, rupsen e.d. als
„Op het pad der
zonde"
Het is een alleszins droevige ge
schiedenis, die het gegeven js ge-
worden voor de in Rembrandt lo-
pende film „Op het pad der zonde", i
Een meisje, dat niet ver van haar
meerderjarigheid af is, vindt haar
moeder, die zij in de oorlog kwijt I
is geraakt, terug bij een kunstschil-
der. Deze blijkt haar moeder te
misbruiken voor allerlei duistere
praktijken.
Het meisje, dat geweldig aanhaar
moeder is gehecht, kan haar ver
driet niet aanzien en verlicht de
taak van haar moeder door zaken
te doen met een jonge handelaar.
Deze raakt op haar verliefd en
vindt zijn liefde beantwoord. Als de
Nu er weer veel gepraat en
geschreven wordt over de roek
en zijn al of niet gewenste be
strijding, meenden w>j er goed
aan te doen, de heer B. Ham
over dit vraagstuk eens aan 't
woord te laten
Dc heer Ham, wiens vader en
overgrootvader reeds jachtop
ziener waren, acht dc bestri
ding van dc rock een eerste
vereiste. Hij spreekt zelfs van
een „zwart gevaar". Uit zijn
betoog hebben wij opgemaakt
dat we te doen hadden met een
ware natuurminnaarAllereerst
echter waakt hij voor de belan
gen van de landbouwende be
volking. Hoe hij dit doet, leest
u in nevenstaand artikel.
V.J
koperworm, emelt e.a. Wat is ech
ter het geval. Op zoek naar zijn
prooi ploegt de roek een heel stuk
bouwland om. Zodoende Is de aan
gebrachte schade veel groter dan
het nuttig effect. In polderland
hebben zij misschien enig nut,
maar in bouwland als rond Amers
foort, zijn ze ten enen male ontoe
laatbaar. En niet alleen voor dc
boer zijn de roeken een ware be
zoeking, ook voor dc natuurlief
hebber, althans vojgens Ham.
Do stand van de kievit bijv.
gaat door hen voor een groot deel
verloren. Er blijft geen nest over.
Dat zij de eieren eten, heb ik per
soonlijk gezien, dat zij dc jongen
verslinden laat voor mij geen twij
fel over. Zo gaat ook een deel van
de wildstand er aan.
Hoe zij z.i. het best te bestrijden
zijn? Door het op de pen zetten
van enige dode vogels. Je stelt je
zelf recht onder de wind op, zo
dat de rocken met kopwind vlie
gen en dan is ieder schot raak,
zegt Bartus, op zijn GEKO dubbel
loops kloppend. Ook het leggen
van phosphoreieren kan afdoende
werken.
Iedereen, zegt Ham, kan zich
met mij in verbinding stellen om
de bestrijding te bepraten en ac
tief tegen het gevaar op tc treden.
Het belang van de landbouwen
de bevolking en daardoor ook van
de stedeling is er mee gediend. De
roek, die een „te grote vlucht"
heeft genomen, moet beslist ge
kortwiekt worden.
dat snel naar de kust dreef, meld-
dc later dat het geen cnm.ddel.ij- koppels van honderden naar Hoog- j ^nsUc^id'^r'ccnü"0XvTval"plccgt
ke assistentie behoeft. Het hoopt land zien trekken. Aan ons is dan I - .r 6.
op eigen kracht Harwich te berei- de bestrijding van het „zwarte ge-
ken. I vaar'"
Toen een vrij groot aantal land
bouwers door de C.CD. werd be
keurd omdat zij de kippen niet in
een afgesloten ruimte hielden, berie-
oiuuttiu pen zij zich op de adviezen van de
in^het'voórjaar" hun "Vatjesweelde veeartsenijkundige dienst. Nochtans
ten toon spreidden. Van hier af werden zij door de kantonrechter be
keek men vrij cn ongehinderd over boet, hetgeen tegen het rechtsgevoel
de hele Leusderhei tot Soesterberg van velen indruiste omdat men meen-
toe. Weinig bomen stonden er toen de tc mogen afgaan op de adviezen
DEN HAAG. De Nederlandse Kunstorganisatie „Stichting Duinrell",
die dc laatste vijf jaar voor vele jonge Nederlandse musici de weg naar
het concertpodium baande, is in ernstige financiële moeilijkheden geraakt
en heeft zich bezonnen op de vraag of z(j met haar werk moet doorgaan.
Men is hiertoe besloten nadat een zakelijk bestuur is aangesteld, dat zich
als „voorlopig" aandient tot de financiën z(jn gesaneerd.
Enerzijds wordt gehoopt op sub
sidie van de regering, anderzijds
wil men voor het eerst in het groot
een beroep doen op particulieren.
Het werk van de stichting zal op
dezelfde voet doorgaan, maar er
zal meer aandacht worden besteed
aan het organiseren van concerten
in de provincie. Bovendien zullen
hogere maatstaven aangelegd wor
den bij de beoordeling van podium-
geschiktheid. De structuur der or
ganisatie zal gewijzigd worden.
Kunstenaars zullen nu geen zitting
meer hebben in het dagelijks be
stuur, maar een strict adviserende
taak vervullen.
De stichting heeft in dc afgelo
pen vijf jaar zeer goed werk ge
daan en het is vooral de sterke
uitbreiding van het werk geweest,
die financiële moeilijkheden deed
ontstaan. In Den Haag alleen al
werden jaarlijks vijftig concerten
georganiseerd. Ruim 55000 perso
nen bezochten de Duinrell-uitvoe-
ringen in verschillende steden van
ons land.
De onzekerheid over de rijkssub
sidie acht het voorlopig bestuur
ontstaan door een foutieve wijze
van aanvragen door het vorige be
stuur. De stichting hoopt haar mid
delen ook te versterken door de
uitbreiding van het aantal dona
teurs, dat thans rond 1100 be
draagt. Na een degelijke sanering
wil men ook steun gaan verlenen
in andere sectoren van de kunst,
zoals bij de oprichting in het voor
nemen lag.
Benelux-gemeentedag
slaagde uitstekend
(Van onze correspondent)
DEN BOSCH. Het voorzichtige,
voor de buitenwereld ietwat onop
vallend gelanceerde initiatief van de
Vereniging van Nederlandse Ge
meenten om een Belgisch-Neder
lands-Luxemburgse gemeentedag te
organiseren, is oen groot succes ge
worden.
's-Hertogenbosch was gatvrouwe
en de stad was het met gratie.
Burgemeester mr H. J. M. Loeff,
vice-voorzitter van de Vereniging,
ontving Vrijdag de bijna 300 con
gressisten op het fraaie, oude stad
huis. waar de Nederlandse en de
Belgische vlag naast elkaar van de
toren woeien.
Tot de eregasten op de bijeen
komst behoorden de ambassadeur
van België, de heer E Graeffe, ver
tegenwoordigers van Belgische mi
nisteries, de secretaris-generaal van
Binnenlandse Zaken, dr M. J. Prin
sen cn mr J M. Kan, raadadviseur
aan dit departement.
5?
van dé Veeartsenijkundige Dienst,
die achteraf onjuist bleken te zijn.
Om aan deze onzekerheid een ein
de te maken, heeft de burgemeester
van Ede opnieuw een ophokgebod
afgekondigd, waarbij het echter is
toegestaan, de kippen overdag te
luchten „in een aan het nachthok
aansluitende en door voldoende hoog
ijzergaas omheinde matig grote ren,
welke de dieren niet kunnen ver
laten en welke geen toegang geeft
tot de brink. De rennen van de ver
schillende eigenaren mogen niet aan
elkaar grenzen."
Indien loslopend pluimvee in de
gemeente wordt aangetroffen zal zon-
Veel Duitse films van voor de oorlog werden gekenmerkt door een i
romantische melo-dramatiek, die oorzaak was van veel gesnik in de zaal. i
Een deel van het publiek liep na dc voorstelling met rode ogen naar bui-
ten. B(j het zien van „Dr Holl", die deze week in Grand vertoond wordt,
hebben we een ogenblik gedacht, dat de vooroorlogse traditie was voort
gezet. Achter de sobere titel van deze rolprent gaat een verhaal schuil,
dat wordt aangekondigd als „waar gebeurd", maar dat toch waarschijnlijk
flink geromantiseerd is.
op de jonge handelaar wordt het
- - meisje in de affaire betrokken. Zij
Ja meneer, zo kan ik het t komt terecht in een verbeterings
huis voor meisjes.
Het is in dit verbeteringshuis dat
de cameraman zich in zijn element
voelt. Hij filmt allerlei „inciden
tjes" tussen de vrouwelijke delin
OOSTENRIJK, dat met zijn Bo-
denmeer en gletscherijs als het
ware vraagt om vacantiegangers
toont op de Jaarbeurs, dat het ook
om andere redenen belangstelling
verdient. Sierlijke huishoudelijke
artikelen, luxe glaswaren, galan
terieën en bijouterieën liggen er
uitgestald naast meer prozaïsche
Journaal van zeven dagen arfikelen als houtvezel- en isoleer-
quenten en de leiding, met kenne
lijke sympathie voor de gevonnis-
ten. Tenslotte zegeviert het recht.
Het meisje wordt door de jonge
zakenman uit de gevangenis ge
haald. als haar moeder op het
sterfbed een bekentenis heeft afge
legd.
Ziehier de inhoud: De dochter
van een schatrijke fabrikant is on-
- i geneeslijk ziek. Een jonge dokter
waarschuwing en zon- weet haar lyden te verzachten, en
der dat enige schadevergoeding kan
worden geëist, dit pluimvee inbe-
slaggenomen, afgemaakt en vernietigd
worden.
Ongetwijfeld zal deze nieuwe pu
blicatie heel wat misverstand weg
nemen al zou het o.i. boter geweest
zijn indien de omschrijving „matig
grote ren" vervangen was door vast
gestelde afmetingen.
het meisje, dat een groot vertrou
wen in hem heeft, klampt zich aan
hem vast, eerst met genegenheid,
later met liefde.
Och, ze zal niet lang meer heb
ben te leven en om haar gelukkig
medicus echter met verwaarlozing
van eigen gezondheid aan een ge
neesmiddel. Hij slaagt er werkelijk
in een serum samen te stellen, dat
genezing kan brengen. Men begrijpt
het probleem, dat hierdoor ontstaat.
Wat moet er van het huwelijk te
recht komen?
De dokter staat op het punt zijn
genezen vrouw te verlaten,
te maken, gaat de arts een schijn- maar merkt dan. dat. wat bi) hem
huwelijk aan, mede op aandringen - -
van zijn verloofde, de verpleegster
van het meisje. Inmiddels werkt de
deques Snoek teil. voor de VPRO.
luisteraars winnen voor poëzie
Aan de dichtkunst doen onze ra- i
dio-omroepen niet zo bijster veel.
Het lezen of voordragen van ge
dichten is een in Nederland niet
machtig geliefd programma-genre.
Waar dat aan ligt?
kozen poëzie en de vertolkende
stem de juiste harmonie kan vin
den. dan is er niets anders meer
nodig.
Wie weet zullen er Vrijdagavond
4 April, als in de serie „Dichters
Hoeveel boekenlezers kiezen wel- van deze tijd" (VPRO. Hilversum II.
eens oen verzenbundel? Op hoeveel I 20.15 uur) Jacques Snoek verzen van
scholen brengt men op bezielende Muus Jacobse leest, weer een paar
wijze de kinderen in aanraking met
de vruchten van Nederlands dich
terschap? Ons volk is niet bepaald
een poëzie-minnend volk. Dit maakt
misschien wel weer, dat, wat wel
aan poëzie in de radio wordt ge
daan, zo dikwijls een valse toon
heeft, alsof de verzenlezers er zelf
niet in geloven
en nu maar hun
kracht zoeken
in hijgend char
geren.
Toch hebben
wij van een En
gelse dichter
aanvankelijk slechts medelijden
was, is veranderd in liefde. Zijn
verloofde offert haar eigen geluk
op en gaat weg.
Dit gegeven is aanvaardbaar,
maar niet altijd overtuigend op het
witte doek gebracht. In het bijzon
der de verandering, die zich bij de
jonge arts voordoet, is op zijn
zachtst itgedrukt „onbegrijpelijk".
De oplossing, die voor het pro
bleem van de „overgebleven" vrouw
wordt gegeven, kan er mee door.
Zij sterft niet, en dat is voor een
Duitse film al heel wat.
De hoofdrollen worden niet al
tijd vrij van misplaatst pathos
vertolkt door Maria Schell, Heide-
marie Hatheyer en Dieter Borsche.
Regisseur Rolf Hansen heeft de
melo-dramatiek niet geheel buiten
de deur weten te houden, maar
voor „rode ogen" hoeven we bij
deze film toch niet te vrezen.
Luisteraars-
Logboek
nog onlangs de uitspraak gelezen,
dat de radio het ideaalste medium
is voor de dichtkunst. Want de ra
dio geeft het woord, de schikking
der woorden, de woordklanken, de
metriek van een vers vlak aan het
oor. En als men nu maar in de
regie der uitzending tussen de ge-
mensen voor de poëzie worden ge
wonnen. Streept u het eens aan in
uw programmabladmen kan
nooit weten.
Voor hen, die Engels verstaan en
die weieens ver van de aarde willen
vertoeven, hebben wij in het ko-
nvende programma der BBC iets
speciaals gevonden. Op Donderdag
avond, om 23 30 uur, in de Home
Service (300 meter), neemt profes
sor Edward Appleton zijn toehoor
ders zo'n tien kilometer boven het
aardoppervlak mee om hun een be
schrijving te bieden van wat zich
in de daar aanwezige luchtlagen
afspeelt.
Prof Appleton, die met een van
de BBC geleende radiozender proe
ven heeft genomen met de weer
kaatsing van radiostralen. is een
groot autoriteit. Nobelprijswinnaar
natuurkunde 1947.
PIET BEISHUIZEN
De journaals van deze week
geven weer een goede indruk
van het wereldgebeuren. Frank-
rijks strijd tegen de devaluatie
wordt in filmbeelden getoond.
Tornado's teisterden de V.S. en
in West-Duitsland was de UNO-
commissie op bezoek. Op de
Theems is het jaarlijkse sport
evenement „Head of the River"
gehouden. Honden verrichten
prachtig reddingswerk in de Al
pen. Bovendien ziet u uitsteken
de opnamen van hondentrans-
porten in Zweden.
In het Nederlands nieuws kan
men zien, dat in Den Haag si
multaan geschaakt is. De Am
sterdamse brandweer kreeg nieu-
we ladderwagens en de kleer
makers hielden een efficiency-
dag. Utrecht is ook weer eens
in het nieuws, want Polygoon
mensen waren b\J de opening
van de Jaarbeurs. Trieste opna
men van de vliegramp bij
Frankfurt completeren het jour
naal.
J
platen, brandweerslangen en po-
lijstmiddelen. Kortgeleden in Den
Haag gehouden handelsbesprekin
gen hebben ertoe bijgedragen, dat
de exportmogelijkheden van
Oostenrijkse goederen naar Neder
land worden verruimd. Wellicht
dus dat het goud- en zilverkleurige
servies dat de dame op deze foto
toont binnenkort ook voor de
Utrechtse huismoeders beschikbaar
Posities KLM-vliegtuigen
AMSTERDAM. Thuisreis: PH-TDK
(Amsterdam) Vrijdagmiddag op Schiphol
geland: PH-TDO (Maastricht) wordt van
middag In Frankfurt verwacht: PH-TDN
(Vlaardlngen) wordt vanmiddag In Ka
rachi verwacht: PH-TDD (Delft) van
nacht uit Djakarta vertrokken: PH-TFG
(Friesland moet Zondag uit Tokio ver
trekken.
Uitreis: PH-TDB (Walcheren) Vrijdag
uit Bangkok vertrokken; PH-TET (Til
burg) vanmorgen uit Rangoon opgeste
gen; PH-TDP (Rotterdam) vanmorgen In
Cairo gearriveerd.
Ma/tu Scneii en Uieier tsorscnc
in de film „Dr Holl"
tracht aan te randen, besluit zij te
spreken. Haast te Iaat. want zij
wordt door de Klan ontvoerd. Op
een grote bijeenkomst van dc Klan
wordt zij gegeseld. Enkele minuten
later komt hoe kan het anders
Raincy, de Officier van Justitie.
De leider van de Klan wordt gear
resteerd. Lucy sterft op het laatste
moment door een kogel van haar
eigen man. bedoeld voor Marsha.
Zo als u ziet is er dc laatste mi
nuten wel enige actie, o.i. iets to
veel zelfs, alsof men het hele dra
ma in enkele ogenblikken tot een
oplossing heeft willen brengen.
Niettemin is dit Warner Bros pro
duct een firn geworden, waarin het
aan de nodige spanning niet ont
breekt. Vanaf het eerste beeld
de aanrijdende autobus blijkt dat
hier een regisseur (Stuart Heister)
heeft gewerkt, die iedere opname
wist uit te buiten. Beschikt u over
sterke zenuwen, dan vindt it in
twee uur spanning aan dc Westsin
gel deze weck de nodige ohtspan-
ning. In de hoofdrollen: Ginger
Rogers (Marsha), Ronald Reagan
(Raincy), Doris Day en nu eens
niet zingend, maar slechts acterend
als Lucy en Steve Cochran als
Hauk de leider van de Klan.
Wie heeft niet eens gehoord van
de Ku Klux Klan. dat geheime ge
nootschap In Amerika dat de blij
vende overheersing van het blanke
ras op kleurlingen wil handhaven?
Mannen ln witte maskerade pakjes
met om het hoofd een grote kap.
die het gezicht onherkenbaar
maakt. In het City-theater kunt u
deze week zien welke pract(Jken
dit genootschap er althans volgens
deze film op na houdt.
Marsha Mitchell bezoekt in Rock
Point haar zuster en is getuige van
een moord. De Ku Klux Klan heeft
weer een slachtoffer gemaakt
Twee van hen echter hebben hun
kap niet op en worden herkend
door Marsha. Een van hen blijkt de
echtgenote van haar zuster Lucy te
zijn.
Burt Raincy. de Officier van Jus
titie, is inmiddels met het officiële
onderzoek begonnen naar de moor
denaars van de om het leven ge
brachte journalist Adams. Marsha,
die op de duistere zaak enig licht
zou kunnen werpen, zwijgt tijdens
het onderzoek, uit angst haar zwa
ger aan de galg te brengen.
Wanneer deze echter diezelfde
avond, haar in een dronken bui,
