Nederlandse legionnaire
van desperado's
ontsnapt uit leger
1\T
Vrouw kwam naar woestijnkam
om haar man 15000 francs
te brengen
„Papa, ik ben goed aangekomenN
stond in haar telegram
FJ DIO-PROGRAMMA
Een
nieuwe
lente
Donderdag 3 April 1952
rOEN de dag naderde dat de troep als volwaardig leger
onderdeel naar Indo-China zou worden verscheept, om er de
opstandelingen van Ho Chi Minh te bevechten, zongen ze op de
gala-parade voor hoge Franse legerautoriteiten een lied van
Saigon. Er werd Duits gezongen, omdat dit de voertaal van het
Legioen is. „In Saigon flattcrn die Fahne. Die Legionare haben
gesiegt" ging het lied.
Wellicht merkt ge op dat 't rhyth-
me van die tweede zin niet klopt.
Dat komt omdat het een oud Duits
lied is dat verschillende versies heeft
gekend. Een er van stamt uit de tijd
toen Ho Chi Minh nog samen met
Frankrijk tegen de asmogendheden
vocht. Toen klopte het rhythme wel.
- „In Frankreich flattern die Fahne.
Die Deutschen haben gesiegt" ging
het lied toen.
In de parade liepen mannen mee
die de beide versies gezongen heb
ben. En wellicht stonden op de ere
tribune tussen de tanige officieren
- een aantal mensen die als verzets-
mannen eens in bezet Parijs met
dezelfde stenen gezichten naar de-
zelfde melodie hebben geluisterd.
Maar voor de vaandels van dit
nieuwe legeronderdeel in Indo-China
wapperden werd het systeem van
het Legioen andermaal doorkruist op
jeen manier zoals volgens het getuige
nis van de Poolse kapitein Ciflinsky
I en de oude sergeant Kiki nooit in de
I annalen van het legicfen was voor
gekomen. Dit gebeurde door de moed
en de waarlijk koninklijke argeloos-
j heid van een vrouw.
Mevrouw Halbesma is kort over
1 wat er in die tijd in Nederland ge-
beurd is. Het bleek dat ze evenmin
buiten haar man kon als hij buiten
haar Dat is alles wat ze zeggen wil
van de dagen dat langzaam het besef
dat hij niet terug zou komen tot haar
-! doordrong.
IHoe het geweest is kan men ver
moeden uit het feit dat ze ten slotte
naar de politie is gegaan om hulp.
Bij de politie komen dagelijks van
die akkevietjes binnen en vaak doen
ze er niet veel aan uitgaande van de
veronderstelling dat de man in
kwestie wel uit eigen beweging terug
zal komen of niet.
Maar van mevrouw Halbesma is
die inspecteur uit zijn gewone doen
j geschrokken. Dit was niet het dage-
tttlijkse gevalletje. Hij is onmiddellijk
vin de juiste richting gaan zoeken.
Nog diezelfde dag had hij een oud-
Ij® soldaat van het legioen opgespoord
die pas terug was met een ziekte
j onder de leden. Halbesma? Ja, die
kpnde hij inderdaad. Halbesma was
I onder zijn eigen naam ingeschreven.
Expressebrief
1—I IJ zat toen, naar de man dacht.
nog in Marseille. Onmiddellijk
heeft mevrouw Halbesma 'n expres-
Jsebrief gestuurd. De brief kwam in
Marseille aan drie dagen nadat Sikke
j Halbesma getekend had. Toen hij
1 hem kreeg heeft hij nog een keer
lop dat ene punt waarop hij geen be-
■Btrckkelijkheid kent. zijn beheersing
opzij gezet, en vijftien dagen ..flott
machen" geriskeerd om haar niet in
•twijfel te laten. „Ik vlucht," schreef
hii nju.'iilijk terug, hoepel hij wist
dat meer dan de helft van de brieven
door de officieren geopend werden
Ik begreep ineens hoe ze er aan toe
was." zegt hij. De brief is niet ge
opend.
Uit Noord-Afrika is hij regelmatig
i twee keer in de week een brief gaan
1 schrijven. Dicht beschreven velletjes,
vanwege de duurte van het papier.
En de antwoorden die hij kreeg heb-
j ben hem bewaard voor ook maar de
geringste aantasting van zijn moreel
Ook vonden ze samen een code uit.
.Fransje moet uit het ziekenhuis
schreef hij. „Zet die operatie toch
door, il kost het 200 gulden." En zijn
vrouw begreep heel goed dat hij
tweehonderd gulden nodig had om
te vluchten. Maar ze had geen geld
en ze kon wel iets lenen, maar mis
schien werd juist die brief dan open
j gemaakt, met alle consequenties van
dien.
'r. Toen is ze het geld maar zelf gaan
brengen. Ze verstond geen Frans.
Ze kon tot Parijs met een vriend
van de familie meerijden. In Parijs
hoorde ze geruchten dat het onder
deel van haar man was overgeplaatst.
Ze kon echter geen-zekerheid krijgen.
Toen kreeg ze een idee. Waarom
hem niet eens opgebeld?
Ze vroeg in een telefooncel gewoon
aan: „Legionnaire Halbesma Kamp
3e Cef Tunis".
Het telegram clat Clern verzond naar
ihet kamp Le Cef. Het codewoord
i „Papa", waaruit Halbesma kon af-
J leiden dat hij op hulp kon rekenen
gaf hem goede hoop Slechts voor
j«ikorf echter want verraad verijdelde
de plannen tot ontvluchting en toen
wist Halbesma wat „flott madchen'
was.
En na een kwartier voltrok zich
het wonder. Verschillende stemmen
begonnen te vragen wat ze wilde.
„Legionnaire Halbesma Kamp le Cef
Tunis." heeft ze steeds weer gezegd.
Ineens was het stil. Toen hoorde
ze heel in de verte roepen: „Paris
pour Halbesma' Paris pour Halbesma!
Paris pour Halbesma!"
Even later hoorde ze de stem van
haar man. Ze kwam gauw, zei ze.
Hij was met stomheid geslagen. Ze
hebben het kort gemaakt, want zo'n
telefoongesprek kost geld.
Nooit was een van die vergeten
desperado's opgebeld. Er waren geen
reglementen voor zo n geval, en de
kamptelefonist was door de naam
van de stad Parijs zo onder de indruk
gekomen dat hij zonder aarzelen
Halbesma om had laten roepen.
Moeilijke reis
ZE is doorgereisd in derde-klas
coupés, in het ruim van 'n schip,
ze heeft bij een dansorkest gezon
gen om het reisgeld bij mekaar te
brengen.
En tenslotte reed ze in een ram
melende Afrikaanse bus langs het
kamp Le Cef. Door het stoffige
raampje zag ze toen opeens haar man
staan, met een witte kepi op Hele
maal alleen op een hoek. Maar de
bus reed door of hij nooit zou stop
pen. En toen hij eindelijk stil stond
zag ze honderden witte kepis en
zakte haar opeens de moed in de
schoenen. Op hetzelfde ogenblik vloog
haar man op haar af.
Als een schok is het bericht door
het kamp gegaan. De vrouw om wie
Halbesma is gaan dienen is bij hem!
Ze kwamen er allemaal met onge
lovige gezichten naar kijken. Nu nog
is mevrouw Halbesma onder de
indruk van de vriendelijkheid cn de
beleefdheid van al die Legionnaires.
De Franse kampcommandant gaf
Halbesma onmiddellijk achtenveertig
uur verlof, want er waren geen
reglementen die voorzagen in een
geval waarbij de vrouw om wie een
Legioensoldaat ging dienen, hem op
komt zoeken.
Er was een Belg die al twaalf jaar
in het Legioen was cn die heeft staan
huilen als een kind. „Neem hem mee
terug, mevrouw." zei hij. „Neem hem
mee terug, anders gaat hij hier kapot.
Ik heb een rijke vriend in België en
ik zal u zijn adres geven. Als u het
hem vraagt zal hij uw man zeker
vrijkopen!"
Ze is vijf dagen gebleven. Toen
kwam een hoffelijke wenk van de
commandant dat ze langzamerhand
weer eens weg moest gaan. Legion
naire Halbesma was vijftienduizend
francs 150) rijker, plus het arg
waan van de kampleiding, die hem
gedurende zijn verlof onafgebroken
heeft laten schaduwen en hem na het
vertrek van zijn vrouw systematisch
is gaan koeionneren om zijn even
tuele wil tot deserteren te breken.
Rijke vriend
ZE hadden afgesproken dat mevr.
Halbesma naar de rijke vriend
van die Belg zou gaan. Als bleek dat
hij inderdaad wilde helpen zou ze
een telegram sturen: „Papa ik ben
goed aangekomen, Clem". Als dat
niet het geval was. zou ze een tele
gram sturen: „Sikke ik ben goed aan
gekomen, Clem".
Een week later kreeg hij het tele
gram. Er stond „Papa".
Zijn vrouw had inmiddels in België
ontdekt dat die vriend zich niet als
een vriend beschouwde doch slechts
als 'n oppervlakkige kennis. Hij was
echter de enige uit het vaderland met
wie de legionnaire nog contact had
en deze schreef hem vaak. Het scheen
hem een behoefte. Als antwoord
stuurde de ander dan wel sigaretten,
wat de in het kamp zachtjesaan ver
dwaasde man blijkbaar als een teken
van grote rijkdom had opgevat.
Hij was in werkelijkheid niet rijk,
maar hrj wou wel helpen. Hij gaf
mevrouw Halbesma zijn paspoort,
om aan haar man te sturen. De beide
mannen leken wel wat op mekaar.
Misschien kon hij het gebruiken.
Twee dagen later kreeg Halbesma
een brief. Toevallig was de Belg net
bij he-.n. Hij scheurde de enveloppe
haastig open en de inhoud viel op de
grond. De Belg raapte het op. Hij
zag het paspoort van 2ijn vriend en
een briefje waar mevrouw Halbesma
op had geschreven om bij eventuele
moeilijkheden de eigenaar van de
Zaterdag publi
ceerden wij 't relaas
van de heer S
Halbesma over zijn
lotgevallen gedu
rende 7 maanden n
het Franse Vreem
delingenlegioen.
Vandaag kunt u
lezen hoe hij ont
snapte uit 't barak
kenkamp Le Cef in
de Tunesische woes
tijn, enkele dagen
voor zijn onderdeel
verscheept zou wor
den naar Indo-
China.
pas te dekken: „Dit paspoort heb ik
gestolen".
De Belg gaf het aan Halbesma en
liep weg. Even later bleek dat hij
recht naar de commandant is gegaan.
Misschien heeft hij het briefje van
Clem Halbesma geloofd en vreesde
hij dat hij zijn enige vriend in de
buitenwereld ging verspelen.
Halbesma is gefouilleerd en hot
paspoort is gevonden, alsmede de
vijftienduizend francs. Hij was alles
weer kwijt en werd in verzekerde
bewaring gesteld. To£n heeft hij
geweten wat het was, dat „flott
machen".
Het kamp is in beroering geweest
als nooit, want Clem Halbesma was
er een legende geworden en toen de
mannen hoorden dat ze verraden was
door een van hen, hebben ze wraak
genomen op de meest afdoende
I IN AFRIKA Als een fragment uit
j een romantische Franse film. met
nis zonnig décor een schilderachtig
woesiijnplaatje, zo doet nevenstaan-
de foto aan In werkelijkheid is het
I een foto, die een van de vrienden
ran de heer Halbesma nam tijdens
diens tweedaags verlof. Wij zien
hier dc heer en mevrouw Halbesma
tezamen onder de Afrikaanse zon,
het middelpunt vormend van de
nieuwsgierige dorpsbewoners.
EN TIJUIS. De veelbewogen maan
den in Noord-Afrika behoren tot
het verleden, maar zij blijven voor
altijd in de herinnering van het
jonge echtpaar. De heer Halbesma
heeft de monsterkoffer weer ter
hand genomen en trekt door het
land; voorgoed heeft hij het tenue
Qiiarante-quatre afgelegd
AANGEKOMEN CLEM
manier die ze kenden. Hoe *t precies
gegaan is weet de heer Halbesma
niet. Maar hij vermoedt dat ze de
Belg m de verleiding hebben ge
bracht een ernstig vergrijp te plegen
en hem, toen hij toehapte, aan dc
commandant hebben overgeleverd
Toen Halbesma na twee weken uit
de gevangenis kwam was de Belg al
veroordeeld en voor twee jaar naar
de strafgevangenis in Colombe Be-
cher gezonden.
T NTUSSEN naderde de dag waar-
1 op de troep zou worden inge
scheept naar Indo-China met rasse
schreden. Na de aanvankelijke arg
waan dat de kampleiding tegen re-
cruut Halbesma koesterde, werd hij
langzamerhand meer vertrouwd. El
ke keer dat hij de gelegenheid had
was hij dronken. Het was zelfs zo
dat hij om de dag bij de kapitein
kwam vragen om een paar francs
van de vijftienduizend die ze bij
hem in beslag hadden genomen En
een paar francs voor vergetelheid
wilde men wel geven aan de man die
de charmante vrouw die zo veel
van hem hield wel nooit meer terug
zou zien
Maar ze hebben hem sterk onder
schat. Na een aantal weken had hij
zijn vijftienduizend francs weer te
rug. Al die tijd heeft hij voor dron
kelap geposeerd, maar hij heeft geen
druppel gedronken en geen cent uit
gegeven.
Op een dag is hij met een verlof
pas voor vier en twintig uur uit het
kamp gelopen, samen met een lange
Pool, van wie hij alleen wist dat hij
een gesloten gezicht had, dat hij
handig was met motoren cn wapens,
en dat hy Starry werd genoemd. Hit
had hem voorgesteld om mee te
gaan in een opwelling van het laat
ste ogenblik, toen ze samen 's nachts
op wacht stonden.
Ze hadden precies geld genoeg om
met de trein en met een taxi alle
havens tussen Oran en Algiers af
te rijden, om te zien of ze ergens
op een buitenlands schip konden ko-
I men. Maar toen ze in Algiers aan-
kwamen hadden ze geen centime
I meer en nergens was een boot waar
ze kans hadden,
i In Algiers zün'ze uit mekaar ge
gaan. om het elk op zichzelf te pro-
j beren. Halbesma heeft daar 2 dagen
i vond gelopen zonder eten, elk ogen
blik verwachtend dat hij gearres-
1 lec-rd zou worden, om in de boeien
naar Indo-China te gaan.
Wanhoop
OP de ochtend van dc derde dag,
toen hij aan de wanhoop ten
prooi op een bank aan de haven zat
te klappertanden zag hij een kleine
vrachtvaarder de haven binnen glij
den met de Nederlandse vlag in top
Hij is cr heen gestruikeld, en heeft
aan de kapitein gevraagd of hij mee
mocht. „Nee," zei de kapitein, „daar
begin ik niet aan, want als ze het
ontdekken wordt mijn schip aan de
ketting gelegd."
„Ik moet naar mijn vrouw," heeft
Halbesma gezegd,
j En om de een of andere reden
heeft die kapitein zijn schip gewaagd,
zoals die anonieme meneer in Bel
gië zijn pas af gaf, en die politie-
I inspecteur uit zijn slof schoot met
een energie die hij anders voor an
dere zaken bewaart.
„Dc wereld is vpl goede mensen,"
zegt Sikke Halbesma Hij vraagt zich
af hoe hij zo veel sympathie heeft
kunnen wekken bij de mensen van
wier hulp hij op beslissende ogen
blikken afhing.
Geen huis
Ij IE kapitein heeft zijn voortvluch-
1 tige passagier bij het afscheid
nog vijftig gulden geleend om mee
te beginnen. Hij heeft er bij gezegd
dat hij het geld pas terug wil hebben
wanneer Halbesma weer goed ver
dient, want uit de lange gesprekken
door
Robert Nathan
27
„Ga een dokter halen. Michael."
zei juffrouw Sweeny. „En ga op de
terugweg bij 't schuurtje aan en
vraag ze hier te komen."
Sweeny deed zoals het hem ge
zegd was. Maar toen hij bleek en
ademloos bij de schuur kwam was
er niemand thuis Hij liet een
briefje achter op het bed en ging
ongerust naar zijn vrouw terug
Otkar en Rosenberg maakten een
wandeling tussen de kinderen in
het Luna-park Op de hoek, bij de
muziek, ging Rosenberg een pi-aat
je maken met de eigenaar van het
snoepkraampje. Otkar verbaasde
zich daarover.
„Ik vraag hem hoe de zaken
gaan." legde Rosenberg uit. „Sinds
ik met Sheridan heb gepraat, stel
ik er meer belang in of dc, mensen
nog dingen kopen. Maar ze zeggen
dat 't erg slecht gaat met de za
ken." en hij schudde droevig zijn
hoofd. ..'t Komt allemaal van de
Republikeinse Partij." zei hij
„Waarom bestaat zoiets hier? Wat
hebben we vanavond te eten, Ot-
kan?"
Otkar keek ernstig. „Niet veel,
vrees ik." zei hij. „Ik dacht er over
om na het donker een bezoekje op
het erf af te leggen en een paar
eieren mee naar huis te nemen
„Nee, Otkar". zei Rosenberg
vlug, „Doe dat nou met. Laten we
ons maar tevreden stellen met wat
we hebben". En hij vervolgde met
een zucht: „Dit is de tijd van het
jaar waarin mijn moeder matses
voor me maakte".
Ze waren nu bij de carrousel en
stonden te kijken hoe de dieren op
de maten van de muziek ronddraai
den. „'t Is gek" zei Otkar. „Als je
bedenkt dat deze kinderen, als ze
ouder zijn, zich niets zullen herin
neren van deze tijd. In plaats van
onze armoede zullen ze zich hun.
spelletjes herinneren en het geluid
van het orgel van de draaimolen.
Honger en wanhoop zullen hun iets
uit een boek lijken, en onze ellende
iets fantastisch en onwerkelijks.
Maar of de verhalen, die ze erover
zullen lezen, hen nu tot tranen
van verontwaardiging zullen bewe
gen of dat 7-e erom zullen lachen,
je kunt er zeker van zijn dat ze er
niet vriendelijker door zullen zijn
tegen elkaar, of wijzer wanneer
hun beurt komt om het land en de
wereld te regeren. Laten we er dus
maar om proberen te lachen. Want
je kunt beter lachen dan huilen."
Toen Otkar cn Rosenberg thuis
kwamen, vonden ze een briefje op
het bed. „Juffrouw Cheney is erg
ziek", stond er. „Ze kreeg een steen
op haar hoofd, kom zo gauw als
jp kunt
Rosenbergs gezicht werd bleek.
..Ach", riep hij, „Wat verschrikke
lijk op Pasen". En hij liep meteen
weer naar de deur. Otkar stond
daar al te wachten, op weg naar
buiten „Schiet op. Morris", riep
hij. maar meer kon hij niet zeggen.
Ze renden samen naar de uitgang
van het park. en daar kon Rosen
berg eigenlijk al niet meer Otkar
was ook buiten adem. maar hii was
vastbesloten door te zetten ..Wacht
even" zei Rosenberg Hil nam een
handvol geldstukken uit zijn zak. en
zei wat aarzelend: „Laten we een
taxi nemen"
Hij klom het eerst de trappen
od naar de flat van de Sweeny's,
maar toen hij Elisabeth daar zo wit
als was op het bed zag liggen stond
hij als vastgenageld in de deurope
ning. Daar stond hii met een wee
gevoel Maar Otkar drong zich lanes
hem. en viel naast het bed op zijn
kniëen .Ga niet dood. Elisabeth"
riep hij. en nam haar hand tussen
dc zijnen. „Ga niet dood, mijn lief
ste".
Elisabeth opende haar ogen en
keek hem verbaasd aan. Toen sloot
zij ze weer. en er verscheen een
flauwe glimlach op haar verbonden
gezicht „Ach, fluisterde ze.
Ja.... nou is 't wel weer goed".
HOOFDSTUK XV
Otkar. die man van de daad. lag
in het donker alleen op zijn bed
Een droefheid, waartegen zijn geest
zich niet kon verzetten, woog op
7iin hart. en voor het ogenblik wist
hii niet wat te doen Je zou gezegd
nebben dat de steen din Elisabeth
teren de straat had géslagen. hem
ook had verpletterd
Die had hem de aard van zijn
eieen gevoelens leren kennen
Toen hij haar had gesmeekt om
niet te sterven, had hij uit het
diepst van zijn hart gesproken. Maar
waar kon ze voor leven? Ze bood
de wereld liefde in ruil voor brood.
Ach. wat een beschamend beroep.
En bovendien had ze er nog niet
veel geluk mee ook
Kreunend sloot hij zijn ogen cn
probeerde niet voor zich te zien
hoe ze door de straten liep, op zoek
naar werk Het verbaasde hem tc
bedenken, dat hij daar ooit anders
tegen over gestaan kon hebben.
Toen zijn kleine wereld, zijn
winkel zijn comfort, cn zijn bron
van inkomsten hem af was geno
men. had hij gedaan wat maar
enigszins mogelijk was Hij had zich
een huls geschapen in het park, hij
had een plaats gevonden waar hij
kon wonen, vrij van alles wat hij
tevoren had gehad. Vrij van hoop,
van kopen en verkopen, van wen
sen en van flikflooien. Hij had iets
anders willen vinden om in te gelo
ven.
Had hij niets dan verdriet ge
vonden?
Hij was geen adelaar. Hij kon zijn
beminde geen brood geven Hij had
alleen zijn hart. waar ze niets mee
kon doen. En nu kon hij haar zelfs
de handel, waartoe ze wel gedwon
gen werd. niet vergeven. Hij kon do
gedochte er aan niet verdragen.
Hij lag het donker in te staren.
Best. zei hij tot zichzelf, hij zou er
niet meer aan denken. Het was ge
beurd, het was voorbij Maar Elisa
beth dan. wat moest er van
haar worden? Zou ze ooit weer
daar naast hem zitten, in het
schuurtje
Hij gaf een gesmoorde kreet van
ellende cn wanhoop.
Otkar probeerde tc bedenken wat
hij tegen Elisabeth kon zeggen als
ze beter werd .Kom mijn lief. we
zullen samen weggaan en dit alles
vergeten". Maar hij geloofde niet
dat ze met hem zou weggaan, en
zijn ogen vulden zich met tranen.
Moest hij haar dan toch verliezen?
Hij had haar maar net gevonden.
En wat als ze stierf9 De dood
was misschien wel heerlijk, heerlij
ker dan het leven, wie weet? Wat
had ze ook alweer eens gezegd:
„De hele lange, koude winter door
zal ik van niets weten, van hele
maal niets. Ik zal niet weten hoe
koud ik ben of hoé hongerig
Maar de winter is voorbij. Elisa
beth. Het is weer lente, en de tul-
oen zullen opschieten in het gras,
en a3n de bomen zullen de tere
groene blaadjes Nee nee. ga
niet dood mijn liefste. Laat het nog
eenmaal lente zijn."
Eén zomer samen
(Wordt vervolgd)
aan boord, weet hij hoe de ander er
voor staat. Hij heeft geen huis meer
Hij logeert voorlopig bij familie. Hij
heeft pas een begin van werk, en hij
moet nog een oude schuld afbetalen.
Ook heeft hij nog altijd hoewel
steeds minder last van zijn ene
been dat nog stijf is van de meer
dan twintig spuiten tegen tropische
ziekten, die hem aan de lopende band
zijn gegeven in verband met het ver
trek naar Saigon.
Maar hij heeft zijn vrouw, en een
onverwoestbaar optimisme. Ook met
het aanpassen heeft hij geen last.
Hij is in Afrika zichzelf gebleven.
Toen hij na zijn eerste dag van werk
zoeken voor de deur stond waar ach
ter zijn vrouw hem wachtte, had hij
even moeite zich te realiseren dat er
zeven maanden zijn geweest dat hij
het geluk van de gewone dingen als
het thuis komen na een dag werk
niet had.
Hij had het liever stil gehouden,
van die maanden, en zijn vrouw ook.
Alles bij mekaar Wisten slechts een
zeer klein aantal mensen er van.
1\/TaAR ze hebben tenslotte toch
-LVJ- maar het besluit genomen de
krant op te bellen. „Er zijn meer
Nederlanders met een dolle kop naar
het Vreemdelingenlegioen gegaan
dan u denkt." zegt hij. Hij wil er
niet meer van zeggen, omdat de
mannen er misschien last mee kun
nen krijgen. Over de mensen die hij
sympathiek vond kan hij over het
algemeen weinig los laten zonder
hen gevaar te doen lopen.
„Ik ben een van de weinigen die
kan praten zonder bang te hoeven
zijn dat het Legioen een dossier van
mij opent." zegt hij. „Daarom ben ik
wel verplicht mijn verhaal te ver
tellen. opdat iedereen die nog eens
plannen krijgt, weet waar hij aan
toe is."
VRIJDAG, 4 APRIL 1952
HILVERSUM I 402 m.
7.00 Nws 7 18 Gewijde muziek 7.45
Een woord voor de dag 8.00 Nws en
weerberichten 8.15 Gram muz. 9.00
Voor dc zieken 9.30 Waterstanden 0.35
Gram.muz. 10.30 Morgendienst 11.00
Gram.muzj 11.15 Altviool en piano 11.45
Gram.muz. 1200 Surinaamse volksmu
ziek 12.30 Land- en tuinbouwmedcdc-
lingcn 12 33 Lichte muziek 12.55 Caril-
lonspel 13.00 Nws 13.15 Amusementsmu
ziek 13.45 Gram.muz. 14.00 „Mooie een
jarige bloemplanten, die we in de
tweede helfr van April buiten kun
nen zaaien causerie 14.15 Gramo-
foonmuzlek 15.00 Harpensemble 15.30
Gram.muz. 15.40 Voordracht 16.00 Ka
mermuziek 16.30 Voordracht 16.50 Gra-
mofoonmuzlek 17.00 Voor dc jeugd
17.30 Marlne-wervingspraatjc 17.40 Gra.
mofoonmuzlck 17.45 Fries programma
18.00 Nws 18.15 Gewijde muziek 18.45
Gram.muz 18.50 Muzikale causerie 19.15
Rcgcnngsultzending: ..Verklaring cn
toelichting" 10-35 Gram.muz. 19.40 Ra
diokrant 20.00 Nws en weerberichten
20.10 ..Vijf minuten" 20.15 „Johannes
Passion", oratorium 22.45 Avondover
denking 23.00 Nws cn SOS-bcrichtcn
23.15 Het Evangelie in Esperanto 23.30—
24.00 Gram.muz.
HILVERSUM II 298 ra.
VARA: 7 00 Nws 7.15 Ochtendgymnas
tiek 8 00 Nws cn weerberichten 8 13
Gram.muz. 8.50 Voor de huisvrouw
9,00 Gram.muz VPRO:: 10 00 ..Kinderen
en Mensen", causerie 10.05 Morgenwij
ding VARA: 10.20 Schoolradio 10.50 Or
gelspel 11.25 Radlofcuilleton 11.40 So
praan en Mozartvlcugel AVRO: 12.00
Orgel en accordeon 12 3o Land- cn tuin-
bouwmededelingen 12.33 Sport cn prog
nose 13.00 Nws 13.15 Mededelingen of
gram.muz. 13.20 Orkcstconccrt 14.00
Voor dc vrouw 14.20 Gram.muz. 15.25
Voordracht 15.45 Reportage met muziek
VARA; 16.00 Klein vrouwenkoor 1630
Voor de jeugd 17.00 Orgelspel 17.20 Mu.
zikale causerie 18.00 Nws 18.15 Felicita
ties 18.45 „Denk om dc bocht" 19.00
Pianospel 19.10 „Wat doet Uw man?",
klankbeeld VPRO: 19.30 .Wat dunkt U
van den Christus?", causerie 19.50 Be
richten 20.00 Nws 20.05 Boekbespreking
20.15 Voordracht met pianobegeleiding
2030 „Benelux", causerie 20.40 ..Leven
op de Aarde", causerie VARA: 21.00
Cabaret 2130 ..Dc Ducdolf" 21.50 Bui
tenlands overzicht 22 05 Rhythmischc
muziek 22.30 Reportage VPRO: 22 40
„Vandaag" causerie 22.45 Avondwljdlng
VARA; 23 00 Nws 23.15 „In huwelijken
gezin", causerie 23.30—24.00 Radio Phll-
harmonisch Orkest.
Engeland. BBC Light Programme
1300 cn 247 ra.
12.00 Mrs, Dales" Dagboek 12.15 Gë-
var. muziek 12.45 Voordracht 13,00 Pnr-
lcmcntioverzicht 13.15 Orgelspel 13.-15
Orkestconcert 11.45 Voor de kinderen
15 0o Voor dc vrouw 16 00 Dansmuziek
16.30 Voor de soldaten 16.45 Lichte mu
ziek 17.15 Mrs. Dale's Dagboek 17.30 Or
gelspel 18.00 Rhythmischc muziek 1830
Orkcstconccrt 10.15 Lichte muziek 10 45
Hoorspel 20.00 Nws en radiojournaal
20.25 Sport 20.30 Gevar. programma 21 00
Vorzookprogr.imma 21.45 Gcvar. pro
gramma 22.15 Discussie 23.00 Nws 23 1
Actualiteiten 2320 Sport 23 25 Dansmu
ziek 24.00 Voordracht 0.20 Gevar, mu
ziek 0.56—1.00 Nws.
T ele visie-programma
VRIJDAG 4 APRIL 1952
Experimenteel televisie-programma
van de AVRO. 20.15—21.45. 1 Opening;
2 „Tclevizicr"3 ..Dc instrumenten van
het orkest" film. Pauze. 4. „Présenta-
tion du Prlntcmps".
