VOORAL'VOOR DB VROUW
lerken op porcelein lieten
aaar niet met rust
„IK weet eigenlijk zo weinig
van politiek af"
Limonadefabriek „De Zon
bestaat kwart eeuw
Electrische beveiliging
kruispunt Blauwkapel
HOBBY WERD LEVENSWERK
Mevrouw Penkala schrijft en
tekent standaardwerken
Altijd
maar
weer
AMHC-meisjes niet
in halve finales
VROUWEN VORMEN ZICH
Goed voorgelicht verkiezings
strijdtegemoet
Vrachtauto kantelt
en vliegt in brand
Treinen kunnen ncicist elkaar
in dezelfde richting rijden
13 April 1952
lT EN begint meestal met het kopen van één ding, waardoor
1 men getroffen wordt en dan koopt men nóg zo een, dat er
)ij past en voor men het weet is men voor het hele leven ge
kluisterd aan een hobbyZo beginnen alle volbloedverza
melaars. Zo ken ik iemand, die een houten krokodilletje cadeau
kreeg en nu hangt haar hele huis vol met krokodillen in aller
lei soorten en puilt haar bibliotheek uit van boeken en platen
met krokodillen.
Bij mevrouw M. Penkala was
et een simpel stukje porcelein
V haar leven bepaalde. Ze was
ussische van geboorte, in het bui-
enland opgevoed en van plan
schilderes te worden (ze schildert
óg, kleurige bloemstukken). Ze
terd echter journaliste, sportver-
slaggeefster en schreef over letter
kunde. Achttien jaar was ze pas en
ze sprak acht talen: nu veel meer,
ik heb ze maar niet geteld. Toen
gebeurde het, dat ze een stuk por
celein kocht. Er stond wei 'n merk
op. maar ze wist niet, wat het was.
En in de Berlijnse bibliotheken
was het ook niet te vinden. Toen
kocht ze een tweede stuk en ook
daar stond een merk op en zo
begon het. Die merken op porce
lein, die geheimzinnige tekens, die
niemand kon verklaren, hebben
haar niet meer met rust gelaten.
Mevrouw Penkala heeft als
iedere vrouw een tas. Bij haar zit
er een stuk calqueerpapier in en
neemt ze daar uiterst nauwkeurig
de merktekens van over. Op vei
lingen, bij antiquairs, in musea
in alle steden van Europa, waar
baar druk en afwisselend leven
bracht.
OMDAT dikke zusje niet van
d'er autoped-wensen is af te
brengen, neem ik haar mee naar
een speelgoedwinkel in de stad.
Een feestelijke verzamelplaats van
blokken, ballen, winkeltjes, knik
kers, emmers, lappen en rubber
schepselen.
„Kijk," zeg ik listig voor de gla
zen kast met poppen, die met kal
me ogen naar ons staren, ,,vin je
die nou niet mooier dan zo'n ding,
waarmee je vallen kan..."
Dikke zusje, in deze overrompe
lende omgeving snel beïnvloed,
knikt van ja. Nu pak ik een groen-
gerokte schone met vlechten en leg
die in haar armpjes. Een zonnige
verkoopster schiet toe, pakt de pop
en zwiept haar heen cn weer. Een
hol, klagend „Mamma, mamma," is
het gevolg.
„Zie je," roept de juffrouw, „de
pop praat".
Dikke zusje kijkt aandachtig.
Stil laat ze toe, dat de een na de
ander in d'er armpjes komt: de
matroos met het witte petje, de
baby in de roze kleren, de ijdeltuit
met gele pijpekrullen en kant aan
d'er blouse. En allemaal roepen ze
„mamma" met die vreemde holle
slem. Alleen het matroosje piept
een beetje, maar dat mag niet hin
deren. In de kast daarnaast zitten
de schepselen die plassen kunnen,
een gezonde rij dikkerds met stevi
ge benen.
Het kleine wijfje kan niet kiezen.
Ze gluurt af en toe achterom naar
de autoped, die op een verhoging
in het midden van de winkel staat.
Tezamen met allerlei rijdende ver
leidingen als vliegende hollanders
cn driewielige fietsen. Zodra ze
merkt, dat ik het zie. praat ze snel:
Poppen zijn toch lekker mooier,
hè Mam."
Tenslotte wijst ze het popje aan,
dat ze hebben wil, een klein zwij
gend ding van rubber, dat niet plast
bovendien. Het draagt een rood
trainingspak met een rits en een
baret op z'n kale bol. De verkoop
ster tracht deze tegenvaller te voor
komen, door een van de duurste
poppen van de plank te tillen. Het
is er een met een fluwelen jak en
een flaphoed op het echte haar.
i\Iaar dikke zusje blijft het klein
tje trouw. Ze drukt het stevig tegen
zich aan en stapt de winkel uit.
Op straat, als ik weten wil waar
om ze al die grote, mooie poppen
versmaadde, zegt ze zorgelijk: „Al
tijd maar Mamma roepen en plas
sen doen En tevreden streelt ze
het kleintje over zijn zwijgende
rubber-snoetje.
3IBEB
Merken zijn niet zo maar dode
dingen. Merken vertellen een hele
boel over het ding, waar ze op
staan; over de maker, over de ge
schiedenis. Merken doen een hele
voorbije tijd weer herleven; mer
ken zijn iets levends, een stukje
signatuur van een levend mens,
zijn stem klinkt daaruit.
Merken verzamelde mevrouw
kommen en vazen, kopjes en bor
den, onverschillig waar ze is, dan
ziet ze iets van ceramiek, tegels,
Penkala ook niet zó maar; ze ging
de geschiedenis er van na. Ze
kwam er achter, dat, als je maar
geduldig genoeg groef, je tenslotte
wel op de naam van de maker
stuitte en dat je dan heel veel te
weten kwam over de ouderdom
van het voorwerp, over de her
komst, over de wijze van fabrice
ren. Zo heeft zij b.v. een vol jaar
lang zich verdiept in de originele
acten van de Delftse archieven,
die mr A. H. H. van der Burgh
verzameld had, maar die tot dus
ver nooit diepgaand onderzocht
waren. Allerlei mensen gingen
toen weer voor haar leven, die tot
dusver onbekend waren, een zeke
re A. R. bijvoorbeeld. Abraham
Pietsz. Rijckert, die omstreeks 1668
in Delft in „De vergulde Boot" ge
werkt moet hebben. Niet zo be
langrijk zo iets? Ach, de hele his
torie bestaat uit dergelijke kleine
feiten en tezamen vormen ze het
scherpe beeld, dat men nodig heeft.
Dat werk hier in ons land deed
mevrouw Penkala sinds 1938, toen
ze in Amsterdam kwam wonen. En
dat blééf ze doen de oorlog door.
want een mens moet toch wat doen
om zich geestelijk op peil te hou
den. Daar zat mevrouw Penkala
met haar honderden, duizenden pa
piertjes en aantekeningen en toen
werd het idee geboren er een boek
van te maken. En over dit boek
moeten we het even hebben.
Dit boek is juist verschenen bij
H. L. Smit te Hengelo; het heet
..European Pottery" en het kost
35.Het is geen platenboek ge
worden. al staan er wel afbeeldin
gen in. Maar 't gaat om de merk
tekens, die daar bladzijde na blad
zijde opgesomd worden mét de be
schrijving ervan, de maker, het fa-
bricaat en alles wat hier omheen
voor de verzamelaar wetenswaar
dig is. Een naamlijst en een boe
kenlijst besluiten dit boekdeel, dal
zonder twijfel het meest volledige,
het uitgebreidste standaardwerk op
dit gebied is. Hoé uitgebreid en
volledig het is? Vergelijken we het
met het bekende handboek van
Graesse, een van de heel weinige,
die over dit onderwerp gaan. dan
zien we dat Finland bijvoorbeeld
hier voor de eerste keer behandeld
is. Dat mevrouw Penkala van Por
tugal 200 merken vermeldt tegen
Graesse 24. dat Rusland met zes
bladzijden vertegenwoordigd is te
gen één bij de ander. En dat deze
vergelijking bij alle landen dezelf
de uitslag geeft, met in het minst
bij de Nederlandse ceramiek, waar
van merken op tegels niet minder
dan 90 aangegeven zijn.
„Acht maanden heb ik in de
kelders van het Rotterdamse raad
huis gewerkt. Het bombardement
heeft een grote hoeveelheid tegels
aan de dag doen komen, die me
handen vol werk gaf. Hoevéél te
keningen ik maakte? In het boek
staan er een 5000, maar ik schat,
dat ik er wel een 10.000 getekend
heb. Misschien dat ik óók wel had
kunnen fotograferen, maar dit co-
pieëren blijft veel meer levend. Ik
heb me nóg moeten beperken, want
als ik alle werken, die ik raad
pleegde, vermeld had, was er een
boek bijgekomen. Nu staan alleen
de boeken, na 1910 verschenen, op
de lijst.
Het jeugdelftal meisjes) van AM
HC, dat opde velden in het Bosplan
te Amstelveen deelnam aan het
tournooi om de Truid Terwindt-
beker. heeft zich niet kunnen plaat
sen voor de halve finales. AMHC
•as in de B-afdeling ingedeeld in
een poule met Alliance (Haarlem),
Hudito (Delft) en Be Fair b (Hil
versum). De eerste resultaten waren
hoopgevend, want Bc Fair bleek tc
zwak voor de Amcrsfoortse meisjes
en moest met 40 de vlag strijken.
AMHC bleek ook sterker dan Hu-
wat met de cijfers 30 gede
monstreerd werd. zodat de wedstrijd
tegen Alliance de beslissing moest
brengen. Na veel spanning wonnen
de Haarlemse meisjes met 10, zo
dat zij met twee punten voorsprong
op AMHC als eerste eindigden in
deze poule en overgingen naar de
halve finales tussen de winaressen
•an de vier poules van de B-af
deling.
MEVROUW PENKALA
...registreert elk porceleinwerk
Het moeilijke maar ook 't boei
ende van dit soort werk is, dat je
steeds van de ene wetenschap in
de andere overgaat. Dat je bijvoor
beeld zo iets niet kan doen zonder
kennis van historie, cultuur, talen
het handwerk en de aesthetica. Ik
hoop. dat dit boek evenveel succes
zal hebben als mijn vorige, „Euro
pean Porcelain", dat in 1947 o.a.
door alle Engelse Councils als stan
daardwerk aangeschaft werd. Ik
merkte voor het eerst, dat ik daar
door in Engeland een zekere be
kendheid had gekregen, toen ik
een keer in een antiquariaat in de
Londense Bondstreet het porcelein
beetpakte om het merk te bekij
ken. De eigenaar, die me niet ken
de en in angst zat vanwege zijn
breekbaar bezit, werd hoe langer
hoe bozer en barstte tenslotte los:
„Houdt u nu alsjeblieft op, me
vrouw, zo iets zouden we een me
vrouw Penkala wel kunnen toe
staan maar niet u!" Toen moest ik
bekennen, dat ik mevrouw Penka
la was
En mijn verdere plannen? Ik
verzamel stof voor een handboek
over „Ceramiek der 20ste eeuw'
Ja. mérken staan er óók in, maar
het wordt toch meer een geïllus
treerde geschiedenis en een poging
tot een aesthetische waardebepa
ling. Daar heb ik nog wat werk
aan ik reken er op voor de vol
gende twee jaren bezet te zijn!"
J. M. PRANGE
(Advertentie LM.)
BoMoot maf-crém# voor overdag.
Bofdoot cdd-c/ème vóór da nacht
Dat U da hulp dia Uw huid nodig
heelt om Jong, gaai an mooi ta zijn.
K zit temidden van een groepje vrouwen van uiteenlopende leeftijd.
Een van haar houdt een inleiding over de getrouwde werkende vrouw.
Middenin blUft ze steken. Ik verwacht de pijnlijke spanning, die bij zulke
gelegenheden zo voelbaar in de zaal kan hangen. Maar de stemming blijft
net zo gezellig als ze was. „Niet opgeven, hoor", zegt een der aanwezigen
hartelijk, „je was net zo goed op dreef. Zet maar door, dan kom je er wel
overheen". Dat geeft de spreekster moed, ze vindt de draad van haar be
toog weer en bij het debat raakt ze er zo in, dat ze vergeet, dat dit een les
Is ln spreken In het openbaar. „Ziet wel", zegt de leider, (de enige man
in dit gezelschap) „dat U wel over Uw remmingen heen komt. Zodra U
enthousiast wordt spreekt U uitstekend".
Er blijken onder deze vrouwen
werkelijk spreektalenten te schui
len. Soms mislukt de eerste po
ging volkomen, maar aangemoe
digd door het medeleven van de
anderen en de opbouwende critiek
van de leider, beginnen ze op
nieuw en, als ze eenmaal over hun
spreekangst heen zijn, blijken ze
soms onvermoede kwaliteiten te
bezitten. Deze lessen vormden een
onderdeel van de cusus Politieke
Vorming voor de Vrouw, welke
werd georganiseerd door de Ver
eniging voor Vrouwenbelangen
Vrouwenarbeid en Gelijk Staats
burgerschap te Amsterdam. De
cursus welke inmiddels is afgelo
pen, omvatte ook lessen in een
voudige Staatsinrichting, excursies
naar zittingen van de Tweede Ka
mer en de Gemeenteraad en le- j
zingen over verschillende onder-
werpen. Zo was er b.v. een lezing
over de politiek en de psychologie
der vrouw. Aan het eind van de
cursus werden vooraanstaande
vrouwelijke leden van de verschil
lende politieke partijen geïnter
viewd over de doelstellingen van
haar partij- Een lid van de A.R.
en van de C.P.N. heel zusterlijk op
dezelfde avond. Zij kregen allen
dezelfde vragen te beantwoorden,
waardoor vergelijking mogelijk
werd. Het bijzondere van deze
cursus was. dat zij niet uitging van
een bepaalde partij, maar van een
neutrale vereniging. Dc bedoeling
was slechts de vrouwen op de
hoogte te brengen van de elemen
taire beginselen van de politiek en
haar te doordringen van haar ver
antwoordelijkheid in dit opzicht.
De uiteindelijke keuze moesten de
deelneemsters zelf doen; daarin
werden ze niet beïnvloed.
Als ik dezer dagen mijn vrou
welijke kennissen toevallig eens
vraag hoe zij dit jaar denken te
stemmen krijg ik het stereotype
antwoord: „Ach gunst hebben wo
dit jaar alweer verkiezingen? Daar
heb ik nou helemaal nog niet over
nagedacht. Op wie ik stem? Ach,
parlement was een kostelijke
„echte" imitatie van een Kamer
zitting en een geestige parodie op
de bestaande toestanden. Sommi
gen hoorde ik er hun teleurstel
ling over uitspreken, dat dit
„maar" een vooraf in scène gezet
te vertoning was en geen serieuze
behandeling van een bepaald on
derwerp. Het lijkt mij echter een
daad van' wijs beleid, dat men de
cursisten, beginnelingen in het vak
en voor een bepaald onderwerp
waarschijnlijk niet voldoende des
kundig, aan een serieuze behan
deling niet heeft gewaagd. Als
critiek op de tegenwoordige gang
van zaken had dit parlement trou
wens ongetwijfeld zijn waarde.
Vooral het doorhollen van de he
ren der schepping op partijprinci
pes werd danig aan de kaak ge
steld. Maar toch, dit parlement
deed vragen naar meer. De voor
dat weet ik nog niet. Ik weet
eigenlijk zo weinig van de politiek
af. Of ik op een vrouw stem? Ik
ken die vrouwelijke candidaten
niet eens!" En dan besef ik hoe
dringend nodig we dergelijke cur
sussen hebben. Wij zijn nog drie
maanden van de verkiezingen ver
wijderd. Het is nog tijd zo'n cur
sus te organiseren, misschien niet
zo uitgebreid, maar meer als een
„spoedcursus", die dan ook meer
deelneemsters zou trekken met een
minder diepgaande belangstelling.
Vrouwen, die zich toch wel van
hun verantwoordelijkheid bewust
zijn en die met oog op de verkie
zingen graag in een vertrouwde en
een wat intieme sfeer op een ob
jectieve manier zouden worden
voorgelicht.
Hier is werk aan de winkel voor
de verschillende vrouwenvereni
gingen. De cursus, waarover ik
hierboven sprak, eindigde met een
in het openbaar gehouden zitting
van een Vrouwenparlement. Dit
VROUWENPARLEMENT
zitster der vereniging dr H. Ver-
weyJonker, sprak als haar ver
wachting uit. dat een groter aantal
vrouwen in Eerste en Tweede Ka
mer tot gevolg zou hebben een
meer practische en minder forme
le aanpak bij de behandeling van
zaken. Tegenwoordig hebben te
weinig vrouwen zitting in onze
volksvertegenwoordiging om de
gang van zaken aldaar merkbaar
te kunnen beïnvloeden. Welnu
waarom zouden wij wachten totdat
al die vrouwen eindelijk gekozen
zijn? In het schijnparlement heb
ben wij nu reeds een middel om
de vrouwelijke aanpak te demon
streren. Het zou b.v. zeer interes
sant zijn geweest te vernemen hoe
vrouwelijke zin voor de eisen der
praktijk de in (mannelijke?) Prin
zipienreiterei gesmoorde reorgani
satie der sociale verzekering zou
hebben doorgevoerd. Het is maar
een idee
(Van een onzer verslaggevers)
De heer G. H. Scheerder uit Amersfoort heeft een wel zeer werkzaam
leven achter de rug. Als veertienjarige jongen ging hy in de handel. Hy
begon met de verkoop van fruit, doch dit leek hem niet erg. H|j nam een
kloek besluit, kocht een paar dozen koek en chocolade cn trok met dc
militairen mee als zoetelaar. HU verkocht spoedig zo goed, dat hij zijn
artikelen met flesjes limonade uitbreidde. De winst op dit laatste artikel
was hem echter niet groot genoeg. HU kwam weldra tot dc conclusie dat
zelf limonade maken meer ln het laatje bracht.
ken naar de Soesterwcg, moest zijn
fabriek verdwijnen. Deze werd over
geplaatst naar Soesterweg 353 en
355. Door het uitbreken van de oor
log kwam aan het zoetelaarschap
een einde. Na de oorlog draaide de
fabriek op steeds hoger toeren. Mede
door de hulp van zijn flinke zoons,
die, onder aansporing van vader,
hard meewerkten, groeide dit be
drijfje uit tot een limonadefabriek
van betekenis.
Het contact met dc militairen is
de laatste maanden weer opgevat,
nu de heer Scheerder de alleenver-
koop kreeg opgedragen van limo
nades aan alle cantincs in Amers
foort en ook in omliggende plaat
sen.
30 April a.s. zal een feestdag wor
den, want de heer Scheerder laat
dit zilveren jubileum vast niet on
opgemerkt voorbij gaan. En als op
de receptie, die 30 April a.s. in de
Academie de Dance op de Lange-
straat wordt gehouden, zal worden
gesproken over het werkzaam leven
van de heer Scheerder, dan is dat
de volle waarheid.
Van zoetelaar tot
fabrikant
Op 30 April 1927, dus nu een
kwart eeuw geleden, kocht hij een
handmachine, huurde een schuur in
de Rozenstraat en zo ontstond
Scheerder's limonadefabriek „De
Zon". Hij bepaalde zich tot de gang
bare smaken en voerde als em
bleem het wapen van Amersfoort.
Nadat hij eerst zelf de flesjes „aan
de man", in casu de militairen, had
gebracht, kreeg hij zijn broers, die
ook zoetelaars waren, als eerste af
nemers.
Na een jaar bleek de schuur voor
de toenemende productie te klein
te zijn. Hij vond een betere gele
genheid in het winkelpand Leusder-
weg 84. De machinerie werd uitge
breid. Ook werd een agentschap van
een brouwerij genomen, want zijn
afnemers vroegen om flesjes bier.
Het was hard werken voor de
heer Scheerder, want zijn beroep
als zoetelaar trok hem dusdanig aan.
dat hij dit niet kon laten. Hij ging
overdag, meestal voor dag en dauw,
met de militairen mee en ook des
avonds en dikwijls ook 's nachts
werkte hij in zijn fabriek. Het
bleef dusdanig crescendo gaan. dat
opnieuw naar uitbreiding moest
worden gezocht. Na twee jaar was
ook het pand Leusdcrweg te klein
geworden. De heer Scheerder liet
een café bouwen op Soesterwcg 514
en zette daarachter een grote loods
als fabriek.
In dit bedrijf bleef de heer
Scheerder acht jaar. Toen was hem
dit ook al weer te eng geworden
en bouwde hij op de hoek van de
Soesterweg en Ligusterstraat, een
grote loods, waarin hij ook nieuwe
machines plaatste. Inmiddels was
zijn klantenkring belangrijk uitge
breid met winkels en café's, die zijn
producten verkochten.
Toen, zes jaar daarna, de Ligus
terstraat moest worden doorgetrok-
Smeulende vleesvesten teas alles
wat er over bleef van de lading
van de vlachtauto uit Amers
foort, die bij Deil kantelde en in
brand vloog.
Amersfoorter ongedeerd,
Utrechter gewond
Een zes-tons vrachtauto van de
firma Noordenburg uit Amersfoort,
met twee ton vlees op weg naar
Oss, kantelde Donderdagmiddag op
de Rijksweg UtrechtDen Bosch
(bU Dell) en vloog in brand.
Het ongeval gebeurde waar
schijnlijk door een defect aan de
stuurinrichting. De wagen begon
te slingeren, waardoor de lading,
die met haken aan het dak was
bevestigd, begon te schuiven. De
grote auto. die dwars over de weg
lag. stond in een oogwenk in lich
terlaaie.
De beide inzittenden konden zich
slechts na grote moeite in veilig
heid brengen. De chauffeur bleef
ongedeerd, maar zijn mede-passa
gier, de heer J. Oskam uit Utrecht,
liep ernstige brandwonden aan
beide handen op. Hij is met een
ziekenauto naar het Stads- en Aca
demisch Ziekenhuis te Utrecht ge
bracht.
Het vlees is grotendeels ver
brand. Dc zwaar gehavende auto
is met een kraanwagen wegge
sleept.
UTRECHT-AMERSFOORT
UTRECHT. In dc nacht van 20 op 21 April zal op dc bekende spoor
wegkruising: in de omgeving van Blauwkapel het moderne N.X.-bevei-
ligingsstelsel worden ingevoerd, waarvan men de voorbereiding reeds
ruim een jaar onder handen heeft. De capaciteit op het baanvak Utrecht
Blauwkapel, waar per etmaal 215 reizigers- cn 54 goederentreinen in beide
richtingen passeren, kon niet meer worden opgevoerd. Verbreding van dc
spoorbaan en vermeerdering van het aantal sporen werd een tc kostbare
geschiedenis. Om die redenen cn mede omdat dc beveiliging langzamer
hand verouderd was geworden, heeft de directie van de Nederlandse
Spoorwegen besloten hier een combinatie toe te passen van het automa
tische blokstelsel cn de N.X.-bevcIliglng, welke laatste dc proef, in Den
Bosch sinds twee Jaar genomen, glansrijk heeft doorstaan.
Door deze combinatie zal het mo
gelijk zijn om op het dubbelspoor,
waarvan ieder spoor normaal dient
voor verkeer uit tegengestelde rich
tingen, twee treinen naast elkaar in
dezelfde richting te laten rijden.
Indien nodig zullen dus uit Utrecht
op hetzelfde tijdstip een trein naar
Hilversum en een trein naar Amers
foort kunnen vertrekken. Ook het
binnenkomen van twee treinen kan
desgewenst gelijktijdig geschieden.
Door het bouwen van een nieuw
seinhuis waarin het tableau voor de
N.X.-bediening is ondergebracht, en
eveneens de relaisruimte en dc bat
terijkamer, is het mogelijk niet
minder dan vijf bestaande posten
op te heffen, terwijl de overwegen
electrisch zullen worden bediend,
sommige met knlpperlichtinstalla-
ties, andere met een combinatie van
Amerikaanse halve sluitbomen en
knipperlicht.
De beruchte overweg in de Pre
sident Rooseveltweg (Blauwkapel-
West) zal in de naaste toekomst be
langrijk minder aanleiding tot
klachten kunnen geven. De over
weg zal worden verbreed, terwijl
De hoafdstationschef van Utrecht,
de heer J. W. H. Ravensbcrpcn
bezig met de bediening van het
N.X.-tableau in het nieuwe sein
huis Blauwkapel. Door middel
van dit tableau, waarop men dc
treinenloop geheel kan volgen
heeft men de volledige bediening
van wissels, seinen cn overwegen
in de hand. De bedoeling is, dat
één man de beveiliging bedient,
terwijl een tweede voor het slui
ten van de overwegen aanwezig is.
dc rijwielpaden links cn rechts
worden doorgetrokken en elk van
afzonderlijke sluitbomen voorzien.
Door bovendien gebruik tc maken
van een automatische knipperlicht-
instaloltie, zal tot kortstondige ope
ning van de overweg tussen het
passeren van twee treinen kunnen
worden overgegaan. Dit geschiedt
echter alleen, wanneer de wegge
bruiker zelf meewerkt cn niet blijft
doorrijden als het knipperlicht in
werking komt.
Gaandeweg zal het automatische
blokstelsel ook op andere electri
sche trajecten worden ingevoerd.
Om te beginnen op de lijnen
AmersfoortMcppcl en Zwolle
DeventerArnhem. In de laatste
gemeente is men bezig met het aan
brengen van een N.X.-beveiliging.
Dc bedoeling is deze ook in gebruik
te stellen in Eindhoven cn in Lei
den.
Overzicht van de befaamde over
weg Blauwkapel, die aanleiding
geeft tot zoveel gerechtvaardigde
klachten. De verouderde post (het
houten huisje rechtszal evenals
de andere houten gebouwtjes wor
den opgeruimd. De overweg zelf
zal aanzienlijk worden uitgebreid
en verbeterd.
