Voor een reisje naar Engeland heb
je heus. geen zeebenen nodig
Harlems negerkerk verbreekt
banden met andere kerken
Elastieken ceintuurs
de grote mode
„Tom, de geluksvogelop zoek
naar gezonken goudschip
„Een graspol op je
borst en effe d'r aan
ruike als je maag
kapseist
Moet U eens
hóren!
Christendom kan en mag
geen „apartheid" dulden
MOEILIJKHEDEN?
Personele belasting en
huurwaarde
Harder varen om
trein naar Oxford
te halen
K EN V
H-HIIIIWWWII Wij geven raad
Zaterdag 26 April 193
smcs.a.
Air. Butlerde Britse minister
van financiën, heeft zijn land-
genoten aan het schrikken ge
maakt met de mededelingdat
ze voor hun vacantie niet meer
dan vijf en twintig pond, dat is
dus ongeveer twee honderd vijf
tig gulden, mee mogen nemen
over de grens. Algemeen verwacht men nu, dat heel wat Britse
toeristen het van de zomer in hun vacantie wat dichter bij huis
zullen zoeken en vooral ook in Nederland. Anderzijds doet de
zuinige regering alle mogelijke moeite oom buitenlanders, en dus
ook Neder de rlanders, met hun reisdeviezen naar de overkant
van de Noordzee te trekken. Van een intensieve uitwisseling van
toeristen tussen beide landen zal natuurlijk ook het scheepvaart
verkeer de gevolgen ondervinden. Een onzer verslaggevers is de
velen, die straks de trip van ons land naar Engeland en omge
keerd gaan maken, voorgegaan. Het verhaal over zijn tocht met
de maatschappij die de al klassiek geworden route Hoek van
Holland-Harwich bevaart, vindt u hierbij.
Verrukt zwerven de passagiers bij tientallen over
het schip of leunen tegen de railing om naar de
dartele bruinvissen te kijken en naar de grijze
wolken.
Dat land heet Nederland
In een land leefde een jongeman,
die na een goede schoolopleiding
een behoorlijk betaalde kantoorbaan
kreeg, goede promotie maakte en
enige malen salarisverhoging kreeg.
Op een gegeven ogenblik moest hij
in dienst. Toen hij terugkwam in
de burgermaatschappij pasten zijn
kleren hem niet meer. Zijn door de
oorlog gedupeerde ouders konden
hem niet helpen, maar de jongeman
was optimist en stapte in kleren
van zijn broer naar zijn vroegere
werkgever. Diepe teleurstelling: zijn
oude plaats was bezet en zijn werk
gever kon en hoefde hem niet terug
te nemen. Antwoorden op sollicita
tiebrieven lieten op zich wachten.
Toen vestigde iemand van een of
ficiële instantie er zijn aandacht
op, dat hij overbruggingssteun kon
krijgen. Na eindeloos geloop, na
tientallen formulieren te hebben in
gevuld, kon hij wekelijks zijn geld
gaan haten. Hij kreeg 38t£ van
zijn oude netto salaris, dat is 25 a
30 van het netto salaris, dat hij
nu ongeveer verdiend zou hebben,
wanneer hij niet in dienst was ge
weest. En dat was precies 41,44
van het door hem thuis af te dra
gen gold. Aangezien hij ook niet
helemaal zonder zakgeld kan, kwam
het er op neer, dat hij maar 36
van zijn kostgeld kon betalen. En
kleren kon hij helemaal niet ko
pen. Het land, waarin dit allemaal
gebeurdeheet Nederland.
JOHN VAN BREUKELEN.
Piano voor hospitaal van
Albert Schweitzer
Enige tijd geleden publiceerde u
enkele artikelen over het hospitaal
van dr Albert Schweitzer in Lam-
barene. Nu trof ik in „Mens en
Melodie", verscholen tussen allerlei
mededelingen, een berichtje aan, dat
de piano in het hospitaal volkomen
versleten is en dat er geen geld is
om deze te vernieuwen. Er werd
bij vermeld, dat giften gezonden
konden worden aan de heer B. Pie
penbroek te Apeldoorn, gironum
mer 45265, onder vermelding „Stich
ting vrienden van Lambarene". Het
berichtje stond er zo kleintjes, dat
ik niet geloof, dat het goed zal
worden opgemerkt. Nu wil ik u
vragen: Is het niet mogelijk de aan
dacht op deze zaak te vestigen,
daar dit doel zo bijzonder sympa
thiek is? P. KRUL.
(Het betreft hier inderdaad ccn
bijzonder sympathiek doel. Daarom
zijn wij verheugd, dat de heer Krul
de aandacht op dit feit heeft geves
tigd, en gaan wij er graag toe over
zijn brief in deze rubriek op te
nemen. Graag bevelen wij de „Stich
ting vrienden van Lambarene" in
ieders belangstelling aan. Red.)
Rusland en het Westen
In antwoord op de vraag van
H. F. Mulder Jr., waarom de Rus
sen het westen niet hebben aange
vallen toen dit nog onverdedigd
was, deel ik hem mede. dat naar
algemeen wordt aangenomen
Stalin al van 1946 af hoopte, dat er
in de naaste toekomst een econo
mische crisis in de vrije landen zou
uitbreken. Met behulp van de wes
terse communisten was hij dan van
plan met zijn leger op te trekken
als „bevrijder van het westen uit
de greep van het Amerikaanse ka
pitalisme". Nu de crisis maar steeds
uitblijft en de westelijken steeds
sterker worden zal Stalin zich wel
onbehaaglijk gaan voelen en zal hij
wel begrijpen dat zijn kansen tot
bolsjewisering van het westen aan
zienlijk zijn gedaald. Dat is ook zo.
Een sterk West-Europees leger is
daarom het enige middel om een
Russische aanval te voorkomen.
Schreieder eist een
schadeloosstelling
Met verbazing en verontwaardi
ging las ik het bericht, dat Schreie
der een eis tot schadevergoeding
heeft ingediend. Zou de weg eens
kunnen worden aangegeven, waar
langs een Joodse landgenoot, die in
de bezetting als ambtenaar uit zijn
functie werd ontzet en dientenge
volge ernstige financiële schade
heeft geleden, een dergelijke cis
tot schadeloosstelling kan indienen
bij de Duitse autoriteiten De Ne
derlandse autoriteiten geven op dat
punt nog steeds geen gehoor.
LEZER.
(Van een onzer verslaggevers)
M precies half twaalf in de voormiddag
rijzen alle passagiers op het m.s. Koningin
Emma van de „Zeeland" de haren te berge.
Maar snel sterft de afgrijselijk klagende af
scheidsgroet van de scheepssirene weg over de
vlakten om Hoek van Hollands haven. Onderin
het schip legt hoofdmachinist Haverman de
zweep over zijn twaalf en half duizend paarden.
Traag beginnen ze hun vrachtje naar de grijze,
schuimende zee te trekken. Op de wal wuiven
mensen met witte zakdoeken, die sneeuwblanke
vlinders lijken in het zonlicht. Vaarwelgeroep
klinkt ijl over het water. Maar de kleine man
naast ons op het dek, de handen stevig om de
railing geklemd, heeft geen oog voor dit tafereel.
Hij houdt de blik strak gericht op een schrale
strook gras langs de waterkant. En zijn stem
verraadt bange voorgevoelens, wanneer hij zegt:
„Had ik er toch maar een bosje van meege
nomen".
De arme kerel is, toen hij zijn voorjaarsvacantie in Engeland voorbereid
de, waarschijnlijk ten prooi gevallen aan een al te olijke zeeman. Die hem
het verhaaltje opdiste van dat wonderbaarlijke middel tegen zeeziekte.
„Man, geen centje pijn en geen haartje last als je een graspol op de borst
meedraagt. En dan maar telkens d'r effe aan ruiken, hè, als je maag gaat
kapseizen".
we hemel Maar de pipse landrot
zoekt vergetelheid in zijn stoel.
Zijn angst weggedrukt achter de
geloken oogleden. Arme man. En
voor zo'n kort reisje naar Engeland
heb je toch heus geen zeebenen
nodig.
Gelukkig zijn er onder de hon
derdduizend mensen, die jaarlijks
met de dagdienst de oversteek van
honderdvijftien zeemijlen tussen
Hock van Holland cn Harwich ma
ken. niet veel van die bangerds.
Wat zouden vooral de vacantie-
gangers onder hen zich ook te kort
doen aan plezier. Dat al begint bij
het bestellen van de reisbiljetten,
het pakken van de koffers cn het
doorbladeren van de gids. die de
stoomvaartmaatschappij „Zeeland",
samen met de Nederlandse cn Brit
se spoorwegen uitgeeft. Natuurlijk
T"* OEN heeft hij schamper gela-
A chen, maar nu verbleekt de on
gelovige al bij de gedachte alleen
aan die drieste vrolijkheid. Kramp
achtig houdt hij de railing vast,
terwijl hij voetje voor voetje naar
het promenadedek koerst, waar een
ligstoel hem gewillig in haar rieten
armen opvangt. Rondom ons is nu
de zee, die een paar honderd meter
achter het hoog opspattende schroef-
water op het strand tot rust komt.
Landinwaarts schieten meeuwen van
de vuurtoren omhoog naar de blau-
O va
lezen we, a's een voorproefje, de
gids met de Engelse tekst. Aha
„the restaurants on board have an
excellent cuisine", en. nee maar:
..Passengers must attend personal
ly to the customs". Alsof er één-
brave burger is, die het avontuur
bij de douane zou willen missen.
„Paspoort alstublieft". „Hoeveel
geld hebt u bij u?" „Vijf, zes, ze
ven pakjes cigaretten. Is dat al
les wat u bij u hebt?" Ons geeft
het strenge ceremonieel bij dc
dorpelwachters der Nederlandse
slaat het gevoel, dat de man vóór
ons wel eens diamanten zou kun
nen meedragen in zijn schouder
vullingen. En heeft die mondaine
mondaine dame misschien micro
dame misschien micro-funpjes van
atoomgeheimen onder haar spitse
nagelpunten geplakt?
Vacantie
WAT een onmetelijk gevoel
an vrijheid geeft het om na
al dat nadrukkelijk vragen en speu
ren op een der hoogste dekken met
een snelheid van twintig mijl per
uur de horizon tegemoet te varen.
Mee te wiegen met het schip, dat
rijst en daalt op de flauwe golfslag,
en de smalle witte baan af te tu
ren, die als een feestelijke serpen
tine achter het schip op het water
ligt. Onze boot is geen zeekasteel,
maar ze mag er toch zijn met haar
meer dan drie en veertighonderd
ton. Ruim anderhalf duizend passa
giers kan ze in één keer vervoeren.
Ofschoon het rcisseizoen pas in Mei
begint zijn er vandaag al enkele
honderden passagiers aan boord,
Zakenlieden, die hun bezoek aan
Engelse relaties met een rustig zee
reisje combineren. In Duitsland ge
legerde Canadezen met verlof. Een
Gronings cmigrantengezin, dat in
Southampton scheep gaat naar Aus
tralië. En verder: Nederlanders,
Engelsen, een paar Scandinaviers en
Belgen, allemaal met vacantie. Ver-
Op dc wal wuiven mensen met
witte zakdoeken cn vaarwel-
geroep klinkt ijl over het water
naar het traag wegvarende
schip
Het geiaagde levenstempo. dlng tusscn blank cn zwart mee. maar
i_ 1 i i Zondags gaan zij afzonderlijk ter ker-
iiet gebrek aan gezinsleven, de ke. dc blanke naar zijn blanke chris
tenkerk. de neger naar de zijne. Nu,
althans op die Zondag ruilden blanke
en neserpredikanten voor één keer van
preekstoel en er waren ook gemeen
schappelijke kerkdiensten, waar men
„de oude gezangen zong en de kunst
matige heiningen niet erkende".
Slecht nieuws is er echter ook. Bijv.
slechte rassenverhoudingen,
ziedaar de drie punten waarin
een groep niet-Amerikaanse
studenten, die een tijdlang in
Amerika konden studeren met
beurzen van de We
reldraad van Kerken
en de Amerikaanse
Nationale Raad van
Kerken, hun critiek
op het Amerikaanse leven sa- °»«.a|e ajminee uit het pi«t£)c Fair
c Bluff in Noord Carolina, die het be
staan had in zijn kerk een ncger-kwar-
-Deze tueek-
menvatten.
Dat de rassenkwestie tot die drie
punten behoorde was te begrijpen:
men hoeft slechts regelmatig de
Amerikaanse pers te volgen om te
weten hoe 'n grote plaats deze
kwestie in het Amerikaanse open
bare leven inneemt.
Vooral ook de Amerikaanse ker
kelijke pers houdt er zich mee be
zig. Dat is een goed teken. Het be
wijst, dat deze zaak dc kerken be
roert en verontrust.
Zo lazen wij In die pers berichten uit
Denver over een „Race Relations Sun
day", een speciale Zondag dus waarop
men zich allcrwege op het vraagstuk
der verhouding tussen de rassen bezon.
De kerken voelden zich op die dag be
schaamd over het feit. „dat er Zon
dagsochtends om elf uur méér schei
ding tussen de rassen is dan op welke
dag ook \an de weck" Bedoeld wordt:
door dc week valt het met de schel
let te laten zingen. De (nog altijd vro
lijk voortbcstaande) Ku Klux Klan
heeft het deze predikant daarop zo
moeilijk gemaakt, dat de man als vol
komen zenuwpatiënt in Ccn inrichting
moest worden opgenomen.
Nog meer slecht nieuws De hierbo
ven terloops even genoemde Ameri
kaanse Nationale Raad van Kerken in
1950 opgericht, omvat in de Verenigde
Staten alle grote protestantse groepen.
Dc Algemene Raad van deze Ameri
kaanse kerkenbond nu kwam dezer da
gen bijeen cn kreeg zich o.a bezig te
houden met 't vraagstuk van het naast-
elkaar-bestaan van afzonderlijke kcr- -i
ken voor blanken cn zwarten. De bisschop \an Oostenrijk
vooruitstrevende Amerikaanse kerk
mensen zien dat ter dege in, is in lijn
rechte tegenstelling met het grote
broederschapsbeginsel van een le\cnd
tijd gedokterd. Helaas, ook op dc laat
ste bijeenkomst van dc Algemene Raad
kon men niet tot overeenstemming ko
men. Op voorstel van een methodisü-
sche predikant uit Nashville, de hoofd
stad van Tennessee, werd tot uitstel
besloten.
Fataal, want het vrijwel onmiddel
lijke gevolg daarvan was. dat de „Abys
sinian Baptist Church" te Harlcm. een
12 000 lidmaten tellende bloeiende, ne
gerkerk in de New Yorkse negerwijk
besloot uit de Nationale Raad te tre
den Het besluit werd genomen in een
speciale gemeentevergadering, die door
2000 mensen werd bijgewoond. Predi
kant van deze negergemeente, die dus
uit desillusie de banden met de Na
tionale Raad verbrak, is ds Adam Clay
ton Powell, die tevens lid is van het
Amerikaanse Congres. Zijn mensen
toesprekende nep hij uit.
„Hoe kunnen wij onder
deze omstandigheden nog
verwachten, dat Amerika's
wetgevers christelijker zul
len zijn dan Amerika"s pre-
n.iii»ii»im dikanten?"
Men vreest dat het be
sluit van Harlem niet zonder invloed
zal blijven op andere negerkerken.
Vrijzinnig congres
In Augustus (12—17) zullen vrij
zinnig-protestanten uit allerlei lan
den te Oxford bijeenkomen. Dan
houdt het Internationaal Verbond
voor Vrijzinnig Christendom en Ge
loofsvrijheid zijn tweede congres na
de oorlog.
Betreurde ontsporing
Een r.k. blad in Wenen had zijn
lezers verzocht protestantse bijbels
te verbranden, omdatdeze „het hart
en de geest vergiftigen." De Lut'ner-
protes-
teerde bij de redactie en bij de
hoogste r.k. autoriteiten. Tot zijn
voldoening liet de r.k. kerk hem
officieel weten, dat zij dergelijke
rukt zwerven ze bij tientallen over
het schip, staan even ernstig te kij.
ken naar het bordje, dat naar de
bergplaatsen van de reddinggordels
verwijst, bedelen een matroos ver
geefs om toegang naar het ruim
waarin een tiental circuspaarden
wordt meegevoerd en rusten ten
slotte lange tijd uit tegen de railing.
Om naar de dartele bruinvissen te
kijken en naar de grijze wolken,
die aan de westelijke einder met
gramstorige koppen uit dc diepten
der zee schijnen op te duiken. Ka
pitein, o, kapitein, zou het dan toch
zeeziekte worden?
Noodweer.
NOG geen uur later barst het
noodweer los. kort maar hevig
De meeste passagiers hebben zich
teruggetrokken in de salons of in
de eetzalen. Om nog gauw everi een
warme hap naar binnen te werken,
voordatJe kunt immers niet
weten. Door de ramen kijken ze
naar het weergaloos boeiende
schouwspel, dat al dichter bij komt.
Een mijl of twee naar het westen
hebben de wolken het niet bij drei
gementen gelaten. Langs de hele
kim hangt een hoog gordijn van
grijze flarden, hier en daar open ge
waaid door de aanwakkerende
wind. „Regen, bakken regen", zegt
kapitein Lagaay. naast wie we op
dc brug staan. En tegen de roergan
ger: „Zelfde koers". In een oog
wenk zitten we er midden in. Klet
terende regen, een half uur lang.
En als de lucht weer wat opklaart,
kruipt de mist ons tegemoet
Kalm maar, kleine man in je lig
stoel. We hebben radar aan boord.
De „Koningin Emma" heeft trou
wens onder veel moeilijker omstan
digheden ook wel haar weg gevon
den. Tijdens de oorlog; voor de
Noorse kust, in de Middellandse
Zee, op de Indische Oceaan. Maar
waarom zoek je ook niet een plek
je aan zo'n smetteloos wit tafeltje
in de eetzaal? Chef-kok Van Sprang
heeft het vlees gebraden en de pie
pers gekookt. Vraag chef-hofmees
ter Van Kreken maar om advies.
Die weet wel wat lekkerbekken
toekomt. Pardon, wat zeg je, klei
ne man? O, foei toch....
Vader cn Moeder.
NEE. 't is niet allemaal zorge
loosheid wat de scheepsklok
slaat. Daar weten alle zeventig man,
die op het schip hun taak vinden,
van mee te praten. De kapitein wat
meer dan de matroos, de stewar
dess wat minder dan purser Spruyt.
Voor het loket van diens glanzend
gepolitoerd kantoortje in het mid
denschip hebben de passagiers na
het vertrek allemaal in queue ge
staan. Om hun reisbiljet in te wis
selen voor een landingskaart. Dc
meesten zagen de purser sedertdien
niet meer terug. En toch omringde
hij ze de ganse dag met zijn goede
zorgen. De heer Spruyt is op dit
schip namelijk het hoofd van de
civiele dienst on er als zodanig
verantwoordelijk voor dat aan uw
wensen zoveel mogelijk wordt vol
daan. Dat de hut, die ge voor dc
duur van de reis kunt huren naar
uw zin is. Dat de maaltijden in
orde zijn en dat het telefoongesprek
tot stand komt, dat ge met de wal
wilt voeren. Zo is hij van alles te
gelijk: administrateur, geldwisselaar,
voorlichtingsbeambte, diplomaat en
als het moet, ook nog zo'n beetje
vader en moeder. Hoffelijk staat
hij de veeleisende Amerikaan té
woord, die maar niet wil begrijpen
dat hij voor z'n dollar niet een
hele stapel pondsbiljetten krijgt. Hij
sust een ruzietje tussen twee kin
deren en beantwoordt doodernstig
de vraag van een oude dame: die
het schip wat harder wil laten va
renOmdat ze de trein naar
Oxford nog moet halen!
Notabene: harder varen nu we
de zandbanken van de Theemsmon-
ding zijn gepasseerd en vooruit de
vuilgrijze gebouwen van Harwich
al met het blote oog zijn waar te
nemen. Voor het laatst lopen we
nog even de salon binnen. Om wat
achter gelaten spullen bijeen te ga
ren. De meeste passagiers staan er
kant en klaar om te debarkeren.
Zowaar ook onze bange kleine man.
monter en luidruchtig nu de haven
in zicht is. „Ha, ik heb u helemaal
niet meer terug gezien", roept hij
uitgelaten. En met een gebaar naar
de plaquette, waarop de oorlogsge
schiedenis van het schip in sobere
bewoordingen is verhaald: „Daar
mogen we wel trots op wezen. Als
zeevarend volk"
christelijk geloof. Het Christendom ontSt>oringen veroordeelt* een der-
kan en mag geen „apartheid aulden. ontsporingen \erooraeen, een oei
I gelijke fout zou niet meer worden
gemaakt.
Aan een uitspraak hierover vanwege dc
Nationale Raad wordt nu reeds enige
(Van onze mode
redactrice)
J~\ E Nederlandse
1 ■*-' vrouw w op
1 1 slag bezweken
voor de brede,
strakke ceintuur
van elastiek. De
winkels kunnen
hun voorraad niet
snel genoeg aan
vullenen de va
riatie in kleur
neemt even snel
toe. als de prijs
daalt. Het is te
voorzien, dat bin
nenkort ieder
meisje of jonge
vrouw, die niet te
klagen heeft over
de omvang van
haar taille, rond
loopt met 'n elas
tieken band om
een nog smaller
middel te krijgen.
En dat dergelijke
banden door de
meeste mannen in
hun jeugd nog z\in
gedragen (zoals
iedere man u zal
vertellen wanneer
u zich voor het
eerst met zo'n
ceintuur vertoont
heeft de attractie
ervan in het ge
heel niet vermin
derd.
Natuurlijk bl\ift
het niet bij die
simpele zwarte
ceintuur met ko
peren gesp. In Pa
rijs heeft men
prompt gezorgd
voor variatie In
de eerste plaats
z\jn er riemen van
een zijden elas
tiek, aan twee
kanten draagbaar
en met een wat
sierlijker sluiting.
Een beetje man
nelijk doet dc
ceintuur daaron
der aan, gevloch
ten van elastisch
koord en met rin
gen gesloten.
Minder comfor
tabel dan dc elas
tieken ceintuurs,
maar zeker even
effectief, zijn de
brede leren ban
den. die in Parijs
zeer veel worden
gedragen. Een
sierlijk exemplaar
ziet u op de on
derste foto.
Bent u handig,
dan kunt u uw
zomerrok opvro
lijken met een
brede ceintuur van
in plooien vallend
linnen, met een
paar zakken van
het zelfde mate
riaal op de rok.
En zelfs wanneer
u niet zo erg goed
met de naald bent,
kunt u een paar
kleurige zakken
stikken op een effen rok en ccn dc zakken erbij aanschaffen. Een
elastieken ceintuur in de kleur van voudig, maar effectvol.
TENZIJ tussen verhuurder en huurder is overeengekomen, dat de buur
op het oude peil blUft gehandhaafd, wordt bij de vaststelling van de aan
slag voor dc personele belasting uitgegaan van een verhoogde huur. De be
rekening van de personele belasting is gebaseerd op twee grondslagen,
namelijk huurwaarde cn meubilair. Het tarief naar dc huurwaarde is
10%, nadat die huurwaarde is verminderd met een zeker bedrag, va
riërende naar de klasse-indeling van de gemeente van inwoning, bijvoor
beeld: le klasse 295,2e klasse 265,en 3e klasse 235,— enz. tot
een 9e klasse toe.
Het tarief naar het meubilair is
114% van de verkoopwaarde, nadat
deze laatste is verminderd met
f 300,—. Bovendien wordt, zo no
dig. aftrek toegepast voor kinderen.
Deze is b.v. 14% per kind, wanneer
de huurwaarde in een gemeente
der le klasse niet meer dan f 600.
bedraagt, resp. 12% wanneer de
huurwaarde in zulk een gemeente
tussen f 600,en f 900.ligt.
G. K. De regeling van het
erfrecht is geen eenvoudige zaak.
Wat een leek als vanzelfsprekend
beschouwt is dit in feite soms niet.
Zo b.v. een door de overledene
achtergelaten brief. Is deze door
betrokkene wel zelf getekend? En
slaan er geen aanwijzingen in, die
in strijd zijn met de wet? Wie
geen of zo weinig mogelijk moei-
DURBAN. Dinsdag is de bekende duiker Tom op ongeveer tien meter
Devonshire, die dc bijnaam draagt van de „geluks- diepte. Het werd bewaakt
vogel" met zijn schatzoekers vertrokken in het vijftig door reusachtige octopi en
ton metende vissersbootje „Steenbok", om een onder
zoek in te stellen naar de fabelachtige schat, die vol
gens overleveringen voor de Oostkust van Zuid-
Af rika onder de zeespiegel verborgen moet liggen.
was moeilijk te benaderen
door de verraderlijke
stromingen. Het wrak ligt
ongeveer zeventig kilo-
De Steenbok zette koers
naar de plaats waar De
vonshire tijdens een vroe
gere expeditie een geheel
met koraal begroeide
scheepsromp ontdekt
heeft, die naar men aan
neemt, afkomstig is van
het achttiende eeuwse
schip „Grosvenor".
Dit schip was op weg
van India naar Engeland
ntet een lading van 720
staven goud. 1450 staven
zilver, en een hoeveelheid
diamanten, smaragden en
saffieren, die naar schat-
Duiker hoopt fabelachtige
schat naar boven te brengen
ting thans een waarde
van tien millioen pond
vertegenwoordigen.
Voor de Oostkust van
Zuid-Afrika leed de
„Grosvenor" schipbreuk
en zonk. „Tom de geluks
vogel" ontdekte het wrak
meter ten Noorden van
Port Saint John. Behalve
Tom bevinden zich zün
twee zoons aan boord en
kapitein L. A. J. Keeble
Obe, die tijdens de oorlog
in de Middellandse Zee
zijn lauweren heeft ver-
lijkheden met familieleden wil heb
ben. vrage advies aan de vakman,
de notaris. Dat kost enig geld, maar
het is het waard.
W. H. S. Wanneer iemand
ergens in pension is en behalve
voor zijn gemeubileerde kamer ook
betaalt voor volledige verzorging
en dan tijdelijk b.v. een maand
ergens anders gaat wonen, maar
zijn kamer aanhoudt, dan is het
vanzelfsprekend dat (tenzij een
andere betalende logé dc kamer
een poosje gebruikt) in elk geval
een redelijk bedrag aan huur voor
de kamer wordt betaald. Als steeds
voor verzorging f 110.per maand
is betaald, lijkt ons. dat f 50.als
huur voor het aanhouden van de
kamer te veel is. Ongeveer f 35,
is redelijker.
diend als bergingsexpert.
Keeble Obe gaat mee als
adviseur. Hij deelde voor
het vertrek mede, dat De
vonshire van plan is
tweemaal per week te
duiken. Zijn eerste taak
zal zijn om een van de
kanonnen, die hij tijdens
zijn vroegere expedities
al heeft ontdekt, naar bo
ven te brengen en verder
enige delen van het want
van het schip. Met deze
vondsten zal de „Steen
bok" terugkeren om ze
door experts te laten on
derzoeken.
De Unie van Zuid-Afri-
ka meent aanspraak te
kunnen maken op een
percentage van de schat,
wanneer deze wordt ont
dekt in haar territoriale
wateren.
