Het te veel misbruikte woord
heeft zijn waarde verloren'
STOP! RIJKSVERKEERSCONTROLE!
Per jaar duizenden overtredingen
van het Rijtijdenbesluit
Voor onze dammers
Ensembles met mogelijkheden
B<j
oetU eens
hóren!
MOEILIJKHEDEN?
Ontslagvergimning nog
steeds vereist
Veel
wantoestanden
Meer aandacht
voor controle
Werkboekje is een leugenboekje,
veiligheid van verkeer
is in gevaar
Wij geven raad
stralende
zon
en bij
bewolkte
hemel
4
Zaterdag 24 Mei 1952
r j ONDERDENja duizen-
Ijj den vrachtauto's rijden
dagelijks langs de Nederlandse
wegen. Het zijn dc wagens van
twee categorieënde eigen
vervoerders en dc bcrocpsgoedc-
renvervoerders. Het beroeps-
goederenvervoer omvat de on
dernemingen, die goederen
vervoeren ten behoeve van
anderen; het zijn o.a. de bode-
en lijndiensten. Daarnaast be
staan grote on kleine bedrijven
en ondernemingen, die er kleine
bestelauto's of grote vracht
wagens op na houden.
Op de wagens van beide
categorieën zitten chauffeurs.
Voor 'hen gelden de bepalingen
van de Rijtijdenwet en het
Rijtijdenbesluit. Bij de meeste chauffeurs van eigen vervoerders
wordt aan deze bepalingen de hand gehouden, ook al omdat die
chauffeurs „meedraaien" in een bedrijf. Bij het beroepsgoederen-
vervoer heersen op dit gebied vaak en wij gebruiken dit woord
opzettelijk wantoestanden.
„Stop! Rijksverkeerscontröle. Mag ik
even het werkboekje zien?" Geen
agent die u dat vraagt maar een
meneer in een gewoon pak. Van tijd
tot tijd laat hij zich zien. Plotse
ling. Niemand weet van te voren
waar of wanneer. Maar hij is altijd
in de weer om de bepalingen in
zake de rijtijden recht te doen
wedervaren.
Er schijnt verbetering op komst
te zijn. Het is thans zeker, dat er
binnenkort een nieuwe regeling
van de Rijtijden komt Een ont
werp gewijzigd Rijtijdenbesluit is
gereed gekomen; bij de samenstel
ling hiervan werd ten nauwste
contact gehouden met de Arbeids
inspectie. en ook het bedrijfsleven
werd geraadpleegd. Hoewel geheel
anders van opzet, zal het nieuwe
Besluit, evenals het huidige, ge-
ent zijn op de Rijtijdenwet 1936.
en. voor wat de sociale normen
betreft, aansluiten bij de Arbeids
wet 1919.
Men mag hierbij de hoop uit
spreken. dat de grondslag van het
Rijtijdenbesluit een 48-urige werk-
week zal zijn en dat men de 48
uur in de noodzakelijke gevallen
als gemiddelde zal nemen. Natuur
lijk moet er een soepele toepassing
plaats vinden in bijzondere om
standigheden zoals bij lange ritten
en bij seizoenvervoer.
Wannéér de nieuwe regeling
komt is nog onzeker; dat zij bin
nenkort wordt ingevoerd, staat
wel vast. Het is dan te hopen, dat
door een juiste controle een eind
gemaakt kan worden aan de vele
knoeierijen.
RIJKSVERKEERSCONTRÖLE! Mag ik even het werk
boekje zien?" Die zin uitgesproken door een man in
burger, een contröleambtenaar van de Rijksverkeersinspectie,
heeft bij de chauffeurs op de vrachtauto's bijna altijd enkele
zwijgende gebaren tengevolge: een greep naar het kastje in de
auto; een raampje verder opendraaien; door het raampje het
werkboekje aangeven en dan maar afwachtend kijken.
DE controlerend ambtenaar met
wie wij op stap waren gegaan,
had ons sombere verhalen opge
hangen over knoeierijen, vooral met
het werkboekje. Hij bleek goed te
weten hoe de zaken in elkaar za
ten: vijftien maal sprak die ambte
naar bii een vrachtauto dat zin
netje uit, dat begint met „Rijksver
keerscontröle!" en veertien maal had
hij beet.
Hier zijn dan enkele overtreders:
de man, die zijn werkboekje keurig
Kinderen en verkeer
Het ingezonden stukje „Doodslag
beschermd door rijbewijs", dat op
10 Mei j.l. in deze rubriek ver
scheen, las ik met belangstelling.
Inzender heeft 20 jaar ervaring als
autobestuurder. Ik bijna 50 jaar.
Op grond daarvan meen ik hier
over ook iets te mogen zeggen. In
hoofdzaak ben ik het met inzender
geheel eens. Een rijbewijs is geen
garantie, dat de houder ook juist
rijdt. Alleen ervaring en kalmte
kunnen veiligheid geven. Ikzelf rijd
viermaal per dag langs drie scho
len in volkrijke buurten. Ik ver
wonder mij, dat hier niet nog veel
meer ongelukken gebeuren. Het is
werkelijk vreselijk, zoals kinderen
op straat manoeuvreren. Inderdaad:
kinderen zijn net jonge honden, zo
als inzender zegt. Maar welke eige
naar van een jonge hond zal deze
los laten lopen in het tegenwoor
dige verkeer? En wat gebeurt er
met dc kinderen, die net zo leven
dig zijn? Was het niet beter een
waarschuv/ing aan de ouders te ge
ven in bepaalde straten hun kinde
ren niet alleen te laten lopen, of te
laten spelen? Dat de jongere gene
ratie zo wild rijdt, dat er geen ver
keersveiligheid meer bestaat is juist.
Maar de overheid zal hier weinig
aan kunnen doen. Een waarschu
wing aan de ouders lijkt mij nut
tiger. AUTOMOBILIST
Walging over aanpappen
Vorige week werd in deze rubriek
een stukje geplaatst van iemand,
die zich verontwaardigd toonde over
een juffrouw, die in een Duits werk
kamp stenen sjouwt. Toevallig heb
ik de gehele dag te maken met
mensen met vacantieplannen. Het
is niet overdreven te beweren, dat
van al die mensen 20 pet voor hun
plezier met vacantie naar Duitsland
gaan. Ze komen heel gewoon in
lichtingen vragen over reisjes langs
de Rijn en naar de Eifel. alsof wij
nimmer oorlog hebben gehad. Het
kost mij bepaald moeite deze va-
cantiegangers vriendelijk te woord
te staan. Blijkbaar „walgen" niet
grote groepen in het Nederlandse
volk van dit soort „aanpappen".
ABONNÉ
Een uur loon voor '40-45
Dezer dagen bereikte mij via mijn
werkgever het verzoek een uur loon
af te staan voor de Stichting 1940-
1945. Natuurlijk heb ik aan dit ver
zoek gevolg gegeven. Maar naar
aanleiding hiervan is bij mij de
vraag gerezen of er op de uitke
ringen van de Stichting wel enige
controle wordt uitgeoefend. Ik ken
een paar gevallen, waarin het ver
lenen van steun aanvankelijk een
gebiedende eis was, maar later,
door gewijzigde omstandigheden een
totaal andere situatie ontstond.
Wanneer Sociale Zaken een alleen
staande man en een alleenstaande
vrouw ondersteunt en deze beiden
zoeken samen huiselijk verkeer, dan
trekt deze dienst aan een van bei
den de ondersteuning in. Bij hen,
die door de Stichting worden ge
holpen. cebeurt zoiets niet. Dit be
vreemdt mij. Waarmee ik uiter
aard niet wil zeggen, dat men de
Stichting 1940-1945 niet zou moeten
steunen. A. JANSEN
had ingevuld, maar met zestien
werkuren per dag. want zijn orga
nisatie had gezegd, dat dat mocht;
de chauffeur, die de 7 in de eerste
kolom van het werkboekje als eer
ste letter had gebruikt van het
woord „vrije dag"; de stcenrijder,
die met een ander soort potlood
een 1 voor de 3 had gezet, zodat
hij inplaats van om drie uur om
dertien uur was begonnen te wer
ken; de visboer, die helemaal geen
papieren had, zelfs geen rijbewijs J
de melkrijder, uit wiens werkboekje
bleek dat hij een te korte nacht
rust genoot; de chauffeur, die een
duplicaat-werkboekje had. dat niet
aangetekend was op zijn rijbewijs,
zodat hij nu met twee werkboekjes
kon „werken" en de slimmerd, die
een zacht soort potlood gebruikte,
dat uitgegomd kon worden, alsme
de de man. die nimmer het einde
van zijn rijtijd invulde.
Waarschuwing
Of al die mensen nu meteen een
proces-verbaal kregen? Nee, dat ze
ker niet. Een groot deel van die
overtreders krijgt slechts een waar
schuwing of een aantekening in het
werkboekje. Alleen in zeer ernstige
gevallen kan met succes een ver
volging worden ingesteld. Zeer ern
stige gevallen zijn echter moeilijk
te vangen.
Dat ze er zijn, bleek ons uit een
gesprek met een aantal chauffeurs.
Zij vertelden van mensen in het
beroepsgoederenvervoer, die 80 a
90 uur per week moeten rijden; van
mannen, die iedere dag om vier uur
gewekt worden en dan grote ritten
maken tot in de late avond toe,
iedere dag weer en dan één kwartje
koffie-geld extra krijgen; wij hoor
den spreken over fruitrijders. die
in het seizoen de zwaarste overtre
dingen begaan en over bedrijven,
waar de schafttijden in het geheel
niet worden geëerbiedigd en waar
Zaterdags tot 6 7 uur moet wor
den gewerkt.
Stiefkinderen
Lang, zeer lang heeft het ge
duurd. voordat er ccn behoorlijke
regeling van de werktijden van de
beroepschauffeur tot stand kwam.
In 1919 werd de „Arbeidswet" in
gevoerd, maar de beroepschauffeurs
werden daarbij als stiefkinderen be
handeld. In die jaren deden zich
veel verkeersongevallen voor. die
toegeschreven kond-en worden aan
oververmoeidheid. Eerst in 1935
werd een ontwerp-Rijtijdenwet in
gediend. dat het jaar daarop wet
werd. Maar voor dc vaststelling van
arbeids- en rusttijden waren ver
schillende besluiten nodig. Pas op
13 Augustus 1939 was het zover,
dat de chauffeurs een wettelijke re
geling van de arbeidstijd kregen en
veel profijt hebben zii er niet van
gehad, want de bezetters stelden
deze bepalingen buiten werking Pas
op 13 Maart 1946 werden Rijtijden
wet en Rijtijdenbesluit weer van
kracht.
In practisch alle bedrijfstakken
genieten de arbeiders een 48-urige
werkweek. Volgens de nu geldende
bepalingen echter hebben de be
roepschauffeurs in principe een
werkweek van 55 uur. Daar is na
de oorlog al veel over te doen ge
weest, men heeft besprekingen ge
voerd onder leiding van de Stich
ting van de Arbeid, maar men kon
het niet eens worden. Het slot van
het liedje is geweest, dat de werk
nemersorganisaties aan de minister
van Sociale Zaken verzochten in het
nieuwe Rijtijdenbesluit te willen op
nemen. dat als maximum diensttijd
zal gelden 48 uur per week of 96
uur per twee weken.
Maar er zijn nog steeds geen
nieuwe bepaling-en. Het is ruim
dertig jaar na de invoering van de
Arbeidswet van 1919 en nog hebben
de beroepschauffeurs geen 48-urige
werkweek.
Vele overtredingen
Ernstiger nog dan dit zijn de
talloos vele overtredingen, die voor
al in het beroepsgoederenvervoer
dag in, dag uit plaats vinden. De
minister van Verkeer en Water
staat heeft kortgeleden meegedeeld,
dat de zestig Rijkscontroleurs van
het verkeer in één jaar tijds 12.000
overtredingen constateerden. En
AN verschillende kanten wordt
ons de vraag gesteld of het z.g.n.
ontslagverbod nog van kracht is.
Met name van werkgeverszijde
blUkt men wel eens in de mening
te verkeren dat het verbod is af
geschaft. Het ontslagverbod, d.w.z.
de verplichting voor het beëindi
gen van een arbeidsverhouding de
vergunning van de Directeur van
het Gewestelijk Arbeidsbureau te
vragen, bestaat nog steeds. Geen
vergunning is nodig, indien de te
genpartij met de beëindiging ac-
coord gaat of wanneer voor het
ontslag een dringende reden be
staat. Een dringende reden is een
feit van zo ernstige aard, dat
voortzetting van de arbeidsver
houding redelijkerwijs niet kan
worden gevergd.
K. S. vraagt of het juist is, dat
een werkgever als dringende reden
voor ontslag aanvoert: het wegval
len van geplaatste orders met als
gevolg gebrek aan werk en geld.
Antwoord. Dit is niet juist. De
wet bepaalt uitdrukkelijk, dat een
dringende reden voor de werkge
ver slechts gelegen kan zijn in
een daad, eigenschap of gedraging
van de arbeider. Voor het omge
keerde geval zijn de bepalingen
iets ruimer. Voor de arbeider kan
een dringende reden liggen in een
„omstandigheid". D.w.z. dat de ar
beider niet alleen een beroep kan
doen op de daden, gedragingen of
eigenschappen van de werkgever,
doch ook op de omstandigheden
waarin hij persoonlijk verkeert b.v.
zijn gezondheidstoestand. Het is
duidelijk dat slechts in zeer drin
gende gevallen op die omstandig
heden een beroep kan worden ge
daan.
Mej. A. E. Het ontslagverbod
geldt niet voor vrouwelijke werk
nemers, die huishoudelijke of per
soonlijke diensten verrichten in de
huishouding van private personen.
Voor een dienstmeisje bij een fa
milie geldt het verbod dus niet,
maar voor een werkster op een
kantoor geldt het wel.
A. M. deelt mede, dat hij na 10
jaar dienstverband plotseling bij
de directie werd geroepen en ont
slag kreeg bij gebrek aan werk.
Hij was te beduusd om iets te zeg
gen en is zonder een woord de ka
mér afgelopen. Toen hij de volgen
de dag mededeelde geen genoegen
met het ontslag te nemen, kreeg
hij ten antwoord dat zijn protest
te laat kwam, aangezien hij de
vorige dag door zijn zwijgen te
kennen had gegeven met het ont
slag genoegen te nemen. Hij vraagt
of hieraan nog iets te doen is.
Antwoord. Accoord gaan met
een ontslag kan mondeling, schrif
telijk of stilzwijgend geschieden.
In het laatste geval moet echter
duidelijk uit de gedragingen van
de betrokkene zijn af te leiden,
dat hij accoord gaat. Uit Uw hou
ding kan o.i. geen instemming met
het ontslag worden afgeleid. Wij
raden U aan Uw protest bij aan
getekende brief te herhalen, daar
bij nadrukkelijk aan te bieden de
arbeid te blijven verrichten en
voor het overige U met een rechts
kundige in verbinding te stellen.
Uw geval demonstreert dat het,
hoewel strikt juridisch niet ver
eist, toch zeer wenselijk is tegen
een ontslag onmiddellijk duidelijk
te protesteren en dit
aangetekende brief te
MM
daarbij moet men zich dan inden
ken welk een geringe controle zes
tig controleurs, over het gehele
land verspreid, kunnen uitoefenen.
En dan: hoeveel motorrijtuigen rij
den er niet en hoeveel kleine over
tredingen worden door de contro
leurs niet door de vingers gezien.
Bovendien: het werkboekje heeft
niet voor niets de bijnaam van
„leugenboekje" gekregen. De Qnt-
duiking van de bepalingen van het
Rijtijdenbesluit levert geen enkele
moeilijkheid op en er wordt een
zéér ruim gebruik van gemaakt.
Dat komt o.a. omdat er chauf
feurs zijn. die zich dc koningen van
de weg voeten en wel eens zullen
laten zien. wat zü met hun wagen
kunnen doen. Maar het komt ook
door de economisch zwakke positie
van een aantal bedrijven in het
beroepsgoederenvervoer. waar de
chauffeurs langer moeten werken
dan de wet hun toestaat en weten,
dat als zij weigeren een an
dere chauffeur bereid is hun werk
over te nemen. En tenslotte zijn
er ook grote ondernemingen, die
graag zien. dat haar chauffeurs het
niet al te nauw nemen met de
Rijtijdenwet en het werkboekje.
Veiligheid in gevaar
Hierdoor nu en dat is iets,
dat alle weggebruikers aangaat
wordt de veiligheid van bet ver
keer in gevaar gebracht. M-an heeft
de minister de vraag gesteld, of
slechte naleving van het Rijtijden
besluit oorzaak kon zijn van een
aantal verkeersongelukken. De op
vatting. dat dit inderdaad zo is kon
door de minister worden onder
schreven. Het is daarom de hoogste
tijd, dat er voor deze bedrijfstak
een aanvaardbare regeling komt,
waaraan de hand wordt gehouden
onder deugdelijke controle door
werkgever cn werknemer.
Denemarken is een protes
tants land, sinds Luthers vol
geling Hans Tausen er de Re
formatie bracht. Tot in de ne
gentiende eeuw stond het
Deense protestantisme sterk
onder de invloed van het Duit
se Lutheranisme. Meer eigen
karakter kreeg het
toen twee bekende
persoonlijkheden een
belangrijke plaats in
het godsdienstige
leven van hun land voor zich
opeisten: Grundtvig en Beek.
Grundtvig, de man van de volks
hogescholen, Beek de man van de
Indre Mission, de Inwendige Zen
ding. Grundtvig de man van de
menselijke vrijheid. Beek de man
die voor alles de bekering predik
te. Grundtvig aan de linkervleugel
van de officiële volkskerk. Beek
aan de rechtervleugel daarvan. Hun
beider invloed werkt nog door. hoe
wel Grundtvig reeds in 1872 en Vil
helm Beck in 1901 stierf.
Van geen van beiden leidde het
optreden tot breuk met de officiële
kerk. al leeft de Indre Mission daar
vaak een leven néést, vooral in die
dorpen waar de volgelingen van die
tvpisch orthodox-piëtistische réveil-
beweging de prediking van een
plaatselijke predikant wraken of on
voldoende achten. In Kaj Munks
„Het Woord" treedt in de figuur
van Peter de kleermaker een ty
pische vertegenwoordiger van de
Indre Mission op, die uit protest te
gen de al te vrijzinnige predikant
in zijn eigen woning godsdienstoefe
ningen leidt.
De Indre Mission werkt tot van
daag. Vaak nog worden de oude
evangelisatie- en bekeringsmetho
den toegepast.
De laatste tijd schijnt men daar
mee toch te zijn vastgelopen.
M«n zoekt dan ook naar nieuwe,
bij de tijd aangepaste methoden.
De vreemde situatie waarin de
Indre Mission verkeert, is deze. dat
haar inwendige zending zich op
Christenen richt. Verstaat men n.l.
onder Christen iemand, die gedoopt
is en tot een kerk behoort, dan
zijn er van de honderd Derren 97
Christenen. Het doopboek neemt
nog veelal de plaats in van dc
burgerlijke stand. En dus: de in
wendige zending is er een die zich
opofficiële" Christenen richt.
Deze blijken niet meer bereikt te
kunnen worden op de vroegere ma
nier van massa-réveil en „opwek-
kings"-bijeenkomst. De leider van
de Indre Mission in de steden heeft
daarover onlangs zeer openhartig
gezegd:
„Het schijnt alsof de gehele
woord-verkondiging het offer is
geworden van het feit, dat het
woord in de huidige tijd zijn
waarde heeft verloren. Dit is voor
tè veel doeleinden gebruikt en mis
bruikt. Verder krijgt men steeds
weer met wantrouwen tegen de
predikanten te maken. Over het al
gemeen wordt de predikant uit dit
gezichtspunt bekeken: hij praat, om
dat hij ervoor wordt betaald."
Onder die omstandigheden orga
niseert nu ook de Indre Mission
avonden waar men vragen kan stel
len die dan zo concreet mogelijk
worden beantwoord. Men organi
seert discussieavonden „om de ron
de tafel" tussen drie of vijf men
sen. En men schakelt meer dan ooit
leken in.
Kerk en politiek
Meer dan v66r Hitler ooit het geval
was bezinnen zich de Duitse protestan
ten thans op het vraagstuk der verhou
ding tussen kerk en politiek; speciaal
tussen kerk en socialistische politiek.
Kenmerkend voor die nieuwe bezinning
was een conferentie, die de Evangelische
Kirche te Duisburg over dit probleem
hield. Vooraanstaande sociaal-democra
ten en leden van dc confessionele CDU
(de christen-democratische partij die
zowel rooms-katholieken als protestan
ten omvat, woonden de besprekingen bij.
Als sociaal-democraat verklaarde Hans
Freiburg. dat de sociaal-democratie
geen partij is die van een bepaalde we
reldbeschouwing uitgaat; in die partij
kan z.i.'de Christen echter positief mee
werken
De C.D.U.-er Emll Marx meende dat
de kerk tegenover elke politieke partij
dezelfde houding moest aannemen Er
bestond volgens hem geen „christelijke
staat", evenmin als er z.i. trouwens
ooit van een socialistische toekomst
sprake zal zijn.
Bij de discussie werd vastgesteld dat
leder had te beslissen aan welke partij
hij als Christen zijn politieke medewer
king zou schenken. De „wereld der
Christenen" loopt dwars door alle poli
tieke groeperingen heen, was de con
clusie.
Van gesprek naar eenheid?
t
De Ned. Hervormde Kerk en de Evan
gelisch Lutherse kerk hebben com
missies benoemd, die tot taak hebben
het gesprek tussen beide
kerken te voeren. Dc be
sprekingen zullen o.m. ge
houden worden over kan-
selruil, Intercommunie, het
wederzijds beroepbaar zijn
van predikanten, gastlid-
maatschap, enz.
Geen zending in China
Voor de zendelingen, die tot nu toe
in China bleven, is het vrijwel onmoge
lijk nog enige christelijke arbeid te ver
richten. meldt de zcndlngs-afdeling van
d*. Amerikaanse Raad van Kerken. Op
een paar uitzonderingen na hebben zij
een visum gevraagd om het land te kun
nen verlaten, maar dc behandeling van
zo'n aanvrage duurt soms meer dan een
jaar. Intussen horen de betrokkenen er
zich van beschuldigen, dat hun zen-
dingsposten centra waren van Ameri
kaans imperialisme en Amerikaanse
„culturele agressie", dat alle zcndlnps-
activiteit er alleen ma3r op was gericht
het Chinese volk te vergiftigen en dat
de zendelingen in feite spionnen hunner
regeringen waren.
Hoewel de meeste zendelingen geen
lichamelijk lead werd aangedaan, moes
ten zij zich van de wonderlijkste zaken
horen beschuldigen: de hongerdood van
hulpeloze kinderen, het overleveren
van vluchtelingen aan de Japanners,
verminking en moord op patiënten in
dc zcndingshospltalen. enz.
De bekende problemist J. W. Konlngs
te Rotterdam deed mij een aantal pro
blemen toekomen, waarvan lk er hier
onder twee plaats. Het is nogal lichte
kost, cn hoewel wit vooral ln het twee
de probleem een ware ravage ln de
stelling van zijn tegenstander aanricht,
is de afwikkeling de standen zijn
beide naar de partij toch niet al te
lastig. Het eerste vraagstuk bevat niet
een directe winst, doch wit stelt de
tegenpartij voor de keus: partijverlies
of schijfverllcs
J. W. Konlngs. Rotterdam
Zwart: 10 st. op 5, 6. 8, 12. 13, 15, 16.
18 22, 23.
Wit; 10 St. op 24. 29. 31/34.36.37.41.44,
Correspondentie
E. v. P. te A. Natuurlijk zijn er wel
betere voortzettingen dan 812. maar
het door u aangegeven 18—23 etc. geeft
zwart weliswaar nog wel wat spel, zon
der schijf verlies, doch wit is dan wel
heel sterk in het voordeel! Dan voel ik
J. W. Konings. Rotterdam
ZwarL 12 st. op 3, 9. 12. 14, 16/19. 22.
Wit': 12 st/> op 26. 30, 32. 36/39. 44. 45
47, 48. 50.
meer voor uw opmerking betr. 1420.
Ook dan houdt zwart echter flink tem
po-nadeel.
B. J. Gr. te B. Merkwaardig, hoe een
probleemcomponist (ën de redacteur
van een öamrubrickl) een kleinigheid
kunnen overzien door te veel oog to
hebben voor ..zware" afwerkingen....
Natuurlijk is de door u aangegeven op
lossing heel wat simpeler.
Oplossing problemen:
1) 32—28 23x32 37x17 12x21 31—26 21—
27 gedwongen 24—19 13x24 29x20 15x24
36—31 27x47 44—40 47x29 34x3 gew.
2) 38—33 29x27 26—21 lïx2G 44—40 35X
33 47—42 24x35 45—4,0 35x44 50x8 3x12
37—31 26x37 42x4 gew
PHILIP DE SCHAAP
TJ'ET is met zomerjurken in ons
-*-* meestal kille land een moei
lijk geval. De kans is ill. altijd
groot, dat de dunne jurk van zijde
of katoen een groot deel van de
toch al niet zo erg lange zomer in
de kast blijft hangen. Èn dat risico
is oorzaak, dat veel vrouwen voor
een jurk voor ivarine dagen niet
veel geld over hebben. Nu kan men
van een goedkope zomerjurk veel
plezier hebben tijdens vacanties.
Bij tochtjes naar buiten, en voor
in huis te dragen en boodschappen
in te doen is een dergelijke japon
ook heel geschikt, maar cr zijn
toch ook gelegenheden waarbij een
dergelijk kledingstuk niet voldoet:
omdat de coupe maar matig is, de
stof te gauw kreukt, er zoveel
exemplaren van in omloop zijn dat
dc draagster grote kans loopt haar
tegen te komen, kortom, omdat hij „dat" mist wat men van
er exemplaar wel kan verwachten,
oplossing van de moeilijkheid is: de jurk met mogelijkheden,
mjsschien wel ivat prijzig lijkt, maar zijn geld ruim waard is omdat
nij bij zoveel gelegenheden gedragen kan worden.
U ziet twee voorbeelden: een voor lente en herfst, en een voor de
zomer. Het ziin variaties nn het. thema - rin -inri- -.„«f i,„*
meer is dan een bolero. De hierbij
afgebeelde zomerjurk kan met
evenveel succes als cocktailjapon
worden gedragen. Hij is luchtig
genoeg voor het zonnebad, maar
bedekt zoveel dat ook vrouwen die
straplessniet flatteert hem met
plezier zullen dragen. De smalle,
diepe punthals staat bijna iedereen,
de rechte rok met zakken op de
heup eveneens. Het jasje maakt
van deze japon een geklede deux-
pièces, geschikt voor de officieel
ste gelegenheden. Zijde, linnen of
fijne katoen kunnen voor dit mo
del, dat evengoed van effen als
van bedrukte stof kan worden ge
maakt, worden gebruikt.
De andere japon met jasje is
van dunne wollen pied de poule.
De jurk is ideaal voor vrij kille
voorjaarsdagen, want hij maakt 'n
vrolijke Indruk, en is toch behoorlijk warm. Met het jasje erbij vormt
h\j een ensemble dat een mantelpak kan vervangen. Een dergelijk en
semble ondervangt een bezwaar dat sommige vrouwen tegen een man
telpak hebben: zij vinden het niet aangenaam, ook in huis het jasje te
dragen, maar (vooral als zij niet meer zo heel slank zijn) lopen *{j
•omer. Het zijn variaties op het thema: de jurk met het jasje, de kwaal niet oraag rond in een rok en blouse. En als u extra practisch wilt ziin
van ee".£eteboel jurken is. dat zij zonder jasje alleen ge- k™t u nop een effen rok aanschaffen, die bij het jasje kan worden
mou/toSS, To^rfuZTvooral TiT&S&tëLjSiï, Zt'veVl B00r *°™rse hitte
