ITALIË heerlijk land van
In Duitsland „Evangelische
Arbeider s-be we ging"
licht en ruimte
Neem rokken en blouses mee
Moet U eens
hóren!
MOEILIJKHEDEN?
Spaarbankboekjes van
minderjarigen
Wij geven raad
MAAR...
gigantische reclamehorden
vermoorden schoonste
vergezichten
Canadees aluminium
tegen Nederlandse
producten?
5 Uw STOELREGEllNG
Meeste kerken schijnen er niet
mee ingenomen te zijn
IN KERK EN WERELD
4
Zaterdag 14 Juni 1952
Sociale vraagbaak
Onze reisredactcur, die in verband met
de provinciale en gemeenteraadsverkiezin-
genn in Italië vertoefde, heeft zijn indruk
ken als tourist in enkele reisbrieven neer
gelegd. Dit is de eerste van deze brieven.
(Van onze reisredacteur)
GEDURENDE de gehele reis heb ik me afgevraagd wat een Ameri
kaan moet denken, die dezelfde route volgt. Alleen al tussen Dijon
en Domodossola zijn we negen douanes gepasseerd. De kroon spant het
ritje langs het meer van Genève, dat ons vijf douanestempels opleverde
en drie bladen kostte uit ons autocarnet van twee Zwitsers en drie
Fransen. Maar twee deelden op verontschuldigende toon mee, dat ze
van de service spéciale" waren. Misschien bedoelden ze. dat douane
de specialiteit van deze landstreek was.
De Franse douane keek ons somber
na alsof hij de wereldgeschiedenis
met ons verrekenen wilde en de
Italiaanse die ik stuk voor stuk
voor generaals hield of toch tenmin
ste voor ex-ministers op Prinsjesdag
barstten, na een kort misverstand,
in vrolijk gelach uit, waarna ze
samenstroomden om mevrouw in de
wagen te helpen. Zelfs de sombere
bergkloven werden in Italië wijder,
toegankelijker, lichter. Heerlijk land;
het zou steeds lichter worden, blon
der. Bij Florence waren we in het
droomland van Jan van Goyen. De
lijnen van het landschap werden
steeds gracieuzer; van groots naar
majestueus en van majestueus naar
lieflijk; of met andere woorden van
het Lago Mapgiore naar het meer
van Bolsena. dat opeens, van de
diepte uit, blauw en langgerekt, voor
ons opdook als een hemelse traan.
EN zo was het met de steden.
Milaan rees hoog en donker in 't
avondlicht. Niets in deze stad her
innerde mij aan Vittorio de Sica's
mislukte film „Wonder in Milaan".
Daarentegen: hier ziet ge het décor
van zijn „Fietsendief". Lange, hoge
blokken, waarvan de gevels overdekt
waren met het eczeem van blad
derende kalk en verf. Gelijkvormige
trams, die om de wijde bochten gie
ren; haastende auto's; haastende men
sen, de hoofden in de kragen ge
doken, indien er nog een kraag was;
haastende honden zelfs, die met han
gende staart tussen de taxi's jankend
het plaveisel overwipten.
Reclame
MAAR alles zinkt in het niet bij
wat te zien gegeven wordt op de
autostrada. Bij Como kwamen we
erop. nadat we 140 Lire betaald had
den; voor wat hoort wat. Bij Milaan
gingen we er af nadat de bewaker
aan de uitgang getracht had ons bij
te brengen, dat we niet genoeg be
taald hadden. Maar we gaven zo'n
verontwaardigd antwoord weg, in
onvervalst Hollands, dat hij, met een
wanhopig gebaar, ons liet gaan. Hij
begreep ons kennelijk niet; wij hem
ook niet; zoveel hadden we wel van
elkaar begrepen!
Maar daartussen! Een reclame
agent heeft de kanten van de weg
verhuurd, met het gevolg, dat we
gedurende anderhalf uur tussen twee
rijen reclameborden reden, het ene
nog groter, nog kleuriger dan het
andere. We moesten er even aan
wennen, maar nadat we in het half
donker 'n horloge gepasseerd waren,
dat de hoogte had van een groot ge
bouw en dat ons aangeprezen werd
als „hèt sieraad voor onze harts-
vrouw", waren we er doorheen.
Zonder hiaat snelden we langs
enorme flessen met steeds wisselende
(Advertentie I. M.)
dranken, imitatie-huizen, houten
rozen met kelkbladen als keuken
tafels. En vrouwen! Italianen schij
nen van feminine toespelingen te
houden want we zagen ze in alle
afmetingen, vormen en graden van
weelderigheid uiterst plastisch ge
tekend, met over-ronde rondingen,
hyper-slanke slankingen; voorover,
achterover, half opzij; met sigaretten,
horloges, oliebusjès, schrijfmachines
alles artikelen, die de arbeid
uiterst opwindend schenen te maken.
Het rondst waren ze bij de olie, het
slankst bij de kousen.
Blikvangers
WE vonden het wel een merk
waardig systeem: hoeveel onge
lukken moeten er wel gebeuren als
iedereen naar die zijkanten kijkt?
De oplossing is eenvoudig: na tien
minuten zie je er niet één meer. Zo
in het donker, langs de autostrada,
gaat het nog.
Vervelender is dat de verkoop-
grage Italianen die dingen ook langs
De Italianen hebben zo hun
eigen opvattingen over recla
me. Zij schrikken niet terug
voor forse afmetingen en
schijnen zelfs te denken' .Hoe
groter, hoe beter.n. zoals uit
dit Milanese stadsbeeld blijkt.
de touristenwegen zaaien, die zich
door de Appcnnijnen slingeren. Op
een van de mooiste punten, toen zich
voor ons een wijd vergezicht opende,
zagen we in de wegkromming een
gigantische oliebus staan van drie
verdiepingen hoog. air een roodwitte
toren. Een uiterst succesvolle blik
vanger moet ik zeggen; maar als in
het Rijksmuseum een toeschouwer
met kracht een olieblikje door een
schilderij van Ruysdael drijft, krijgt
u hetzelfde effect.
We waren ook onder de indruk
van de benzine-stations; ze werden
groter en groter en bij Milaan had
den ze de omvang en ook de ge
stalte van luchtvaartstations; de
zelfde lijnen, luifels, omvang.
Aanpassing
TV/T ERKWAARDIG karakterver-
schil; Esso blijft zich zelve al
tijd gelijk: hetzelfde roodwitte
schildje bij hetzelfde loggia-achtige
huisjc-in-moderne-stijl vindt ge
overal: aan de rand van de woes
tijn in Marokko en aan de auto
strada die naar Milaan voert. Of bij
Bussum. Maar Shell zou hierin
zich de invloed van het gerijpte
Foreign Office uiten? toont een
zekere mate van aanpassing. In
Tunis kunt ge zijn gele schelp be
wonderen voor een benzinehuisje,
dat zijn bolle dakje en zijn pijler-
tjes bevallig geplooid heeft, als een
miniatuur-moskee. Bij Milaan pas
seerden we een schelp van zulke
enorme barokke omvang, dat ik
spontaan uitbrak in een van die
krankzinnigen-aria's waaraan de
Italiaanse opera zo rijk is.
NEW-YORK. Bij zijn vertrek
met de „Veendam" naar Nederland
heeft minister Van den Brink, die
in Toronto de internationale Jaar
beurs heeft geopend, medegedeeld,
dat hii met de Canadese minister
van Handel, Howe, is overeenge
komen om de mogelijkheid te on
derzoeken van het aangaan van
overeenkomsten op lange termijn,
die voorzien in de uitwisseling
van Canadees aluminium voor in
dustriële installaties, schepen en
militair materieel uit Nederland.
Canada wenst, dat de Europeanen
hun producten naar Canada ex
porteren, teneinde de middelen te
verkrijgen, die nodig zijn voor de
betaling van hun aankopen van
Canadese goederen.
Nieuwe leden voorlopige
Raad voor de Kunst
DEN HAAG Aan Theun de
Vries en drs. A. H. M. Wijffels is op
hun verzoek ontslag verleend als
lid van de voorlopige Raad voor de
Kunst. Benoemd zijn Clara Eggink,
prof. Asselbergs Anton van Duin
kerken), Max Croiset. Gerard Knu-
velder. Johan de Meester. Paul
Steenbergen en Adriaan van der
Veen.
Koninklijke gift voor
geteisterde gebieden
SOESTDIJK Koningin Juliana
en Prins Bernhard hebben een gift
geschonken aan het plaatselijk actie
comité Kesteren-Lienden, dat ge
vormd is om gelden in te zamelen
ter leniging van de nood in de op
6 Juni j.l. door de hagelstorm ge
teisterde gebieden.
Dieven met vrachtauto
stalen 10 ton gietijzer
HENGELO Ten nadele van een
gieterij alhier is tien ton gietijzer
gestolen. De dieven zijn twee keer
met een vrachtauto naar het opslag
terrein gereden en maakten zich
met twee honderd blokken van vijf
tig kilogram uit de voeten.
EEN minderjarige kan zelf een spaarbankboekje bij de Rijkspostspaar
bank aanleggen. HU kan daarvan ieder gewenst bedrag opnemen, zonder
bUstand van zUn wettelUke vertegenwoordiger, tenzU op verzoek van deze
laatste of van de aanlegger van het boekje, op het boekje een beperkende
bepaling is gesteld. De wettelijke vertegenwoordiger kan zonder machti
ging van de Kantonrechter geld opnemen van het boekje van de minder
jarige, tot diens 12de Jaar, tenzU op het boekje een beperkende bepaling
is geplaatst, waarbij dit uitdrukkelijk wordt verhinderd. Na het 12e jaar
moet de minderjarige zijn wettelijke vertegenwoordiger machtigen tot het
opnemen van het geld. Doet hü dit niet of kan hU het niet, dan is mach
tiging van de Kantonrechter nodig.
J. P. schrijft: Mijn zoontje van
15 jaar heeft een aanzienlijk bedrag
op zijn spaarbankboekje. Ik vind
het in beginsel heel goed, dat kinde
ren zelf geld kunnen inleggen en
opnemen, maar alleen voorzover het
hun eigen spaargeld betreft. Ik heb
er bezwaar tegen, hem de beschik
king te geven over een boekje met
zo'n groot bedrag. Weet U een op
lossing?
Antwoord. Wij raden U aan
verzet te doen tegen de afgifte van
geld op het boekje van Uw zoon.
tJ schrijft gewoon een brief naar de
Rijkspostspaarbank te Amsterdam
met nauwkeurige vermelding van
naam, adres en geboortedatum van
Uw zoon en het nummer van het
boekje. De R.P.S. tekent dan op het
boekje aan, dat tijdens de minder
jarigheid van Uw zoon alleen met
Uw toestemming geld aan hem mag
worden uitbetaald. Daarnaast kunt
U, of Uw zoon zelf. nog een tweede
boekje aanleggen zonder enige be-
Advertentie l. M.)
He» meest b£trouv*i»!I£
SennaiuurliiWemMdelvoo'l
perking. Hij kan dan over zijn
eigen spaargeld vrijelijk beschikken.
C. B. schrijft: Ik ben gescheiden. Mijn
vrouw heeft de voogdij over mijn doch
tertje. Ik zou mijn dochtertje een spaar
bankboekje willen geven, maar ik vind
het ongewenst, dat haar moeder of het
kind onder invloed van de moeder
daarover kan beschikken. Hoe moet ik
dit oplossen?
Antwoord: U kunt op het boekje
de bepaling laten plaatsen, dat gedu
rende de minderjarigheid van Uw doch
ter alleen met Uw toestemming geld
mag worden opgenomen. In dat geval
is net wel gewenst er meteen bij te be
palen. wie in geval van Uw overlijden
toestemming moet geven Anders be
staat de kans. dat na Uw overlijden
niemand enig geld kan opnemen tot
aan de meerderjarigheid van het kind.
Ook kunt U een 7 g.n. B.E.M. boekje
krijgen. Van zo'n boekje kan alleen met
machtiging van de Kantonrechter geld
worden opgenomen. Het voordeel van
een B.E.M.-boekje is, dat het saldo niet
wordt geteld bij de saldi van andere
boekjes, welke mogelijk nog op naam
van de minderjarige staan. Dit is van
belang omdat de Rijkspostspaarbank
boven t 2300.- geen rente geeft. Over
de rente van het saldo van het B.E.M.
boekje kan echter de wettelijke ver
tegenwoordiger. (in Uw geval dus de
moeder) zonder toestemming beschik
ken.
Mej. De B. deelt mede; Ik ben wees
en met mijn voogd heb ik het nooit
goed kunnen vinden. Nu ik meerder
jarig ben zou ik graag het spaarbank
boekje willen hebben, dat op mijn naam
staat en in het bezit van mijn gewezen
voogd ts. Deze ontkent het boekje üi
zijn bezit te hebben Wat kan lk doen?
Antwoord- U kunt bij het post
kantoor een duplicaatboekje aanvragen,
waardoor het boekje dat zich bij Uw
gewezen voogd bevindt, ongeldig wordt.
Toen Hitler was verslagen en
daarmee ook de dagen van het
nationaal-socialistische Ar
beidsfront waren geteld, kwam
in West-Duisland het algeme
ne, het vrije, het „moderne"
vakbondswezen terug. De
Deutscher Gewerk-
schaftsbund herrees.
Het werd een een-
heids-vakbeweging,
waarin alle West-
Duitse arbeiders hun sociale
"N
ALMELO
Z~> OKKEN en blouses vormen de ruggegraat van
de garderobe van de meeste Nederlandse vrou
wen, zeker van hen, die zich over haar omvang geen
zorg behoeven te maken. Ons klimaat is nu eenmaal
zo, dat ook in de zomer een rok met een jumper of
blouse behaaglijker is dan een dunne zomerjurk. En
voor de werkelijk warme dagen zijn er nog altijd de
luchtige zomerrokken van katoen of linnen. Het
voordeel van
de rok- en
blouse-mode is
de bijna einde
loze mogelijk
heid van com
binaties. En
wie op reis
gaat met een
wollen en een
katoenen rok.
een jumper of
blouse met
lange mouwen
en een aantal
meer luchtige
gevalletjes, kan
er bijna zeker
van zijn voor
haast iedere
weersgesteld
heid te zijn uit
gerust.
Dit is de op
lossing van het
moeilijke di
lemma: reizen
met zware kof
fers of rekenen
op de welwil
lendheid van de
weergoden.
Gesjouw met
zware bagage
mag dan ver
velend zijn, het
is misschien
nog vervelen
der om in het
hotel te moeten
blijven zitten
rillen in een te
dunne zomerjurk omdat u de re- dekens. Wij zouden u alleen advi-
genjas en de warme jumper, waar- seren een dunne tussenvulling te
mee u zich buiten had kunnen wo- nemen, want anders wordt het kle-
organisatie vonden. Politiek
mochten zij in de sociaal-demo
cratische, de communistische
of de christen-democratische
partij de partij hunner keuze
vinden, in maatschappe
lijk opzicht vormden zij één
Deze week
front, ontwikkelden zij één on
gedeelde kracht.
Die kracht dreigt thans versplin
terd te worden. Het begrip „confes
sionele vakorganisatie" doet ook in
West-Duitsland zijn intrede, de
eerste stappen zijn gezet naar af
splitsing er protestants-christelijke
arbeiders.
Te Gelsenkirchen is Zondag j.l. de
„Evangelische Arbeiterbewegung"
geproclameerd en het was de Ne
derlander M. Ruppert voorzitter van
het C, N. V. en secretaris van het
Int. Chr. Verb, van Vakver., die
haar ten doop hield. Waarna het
„doopkind" den volke werd gepre
senteerd in een bijeenkomst, die met
een „Fahneneinmarsch" geopend en
door een rede van de Westfaalse
r.k.-minister-president K. Arnold
werd opgeluisterd.
Deze „Evangelische Arbeiterbe-
wegung" is voortgekomen uit de nu
70 jaar oude Evangelische Arbeiter-
vereine herinerend aan ons oude
„Patrimonium". „Sociale gerechtig
heid", „een bloeiend Duitsland" en
„echt Christendom" waren de drie
doeleinden, die de stichter Fischer
voor ogen stonden. Nu gaan zijn
verenigingen dus een beweging wor
den en blijft alleen nog de vraag te
beantwoorden of die beweging zich
weer verder zal ontwikkelen tot
een vakbeweging.
Voorlopig zegt men in de grote
D.G.B. te willen blijven en als
Evangelische Arbeiterbewegung n
de D.G.B. alleen maar in antimar-
xistische zin invloed te willen oefe
nen. Of het daarbij echter blijven
zal? De .verleiding is groot om het
met een complete eigen vakbewe
ging te proberen
Hoe staat de Duitse kerk tegen
over „Gelsenkirchen'? Vlak na de
oorlog bleek dat de Duitse kerken
afkerig waren van afzonderlijke
„Christelijke" maatschappelijke or
ganisaties, daar deze immers tot
een isolements-politiek zouden lei
den, waarbij de kerken niet meer
tot een zuiver kerkelijk appèl op
heel het volk en dus ook op heel
de vakbeweging in staat zouden zijn.
Van bepaalde conflicten tussen
Duitse kerk en eenheidsvakbewe
ging is al die jaren weinig of geen
sprake geweest; eerder van veel
onderling begrip en gesprek. Van
de Duitse evangelische „Landeskir-
chen" hebben er dan ook slechts
twee hun instemming betuigd
met de stichting van een af
zonderlijke christelijke vakbewe
ging. Dat waren de Landeskirchen
van de Pfalz en dit zal enige
verbazing wekken die van Hes-
sen-Nassau, waarvan Niemóller
„Kirchenprasident" is De
overige landskerken rea
geerden negatief. Als wij
goed zijn ingelicht, gaat
men in die kerken cn ook
aan de top van de Duitse
Evangelische Kirche in
haar geheel in z'n afwijzing van
de volgende overweging uit.
De kerk is verantwoordelijk voor
de zielszorg aan allen, ongeacht hun
politieke overtuigingen. De procla
matie van een „evangelische arbei
dersbeweging" z^l allicht de instem
ming hebben van alles wat „rechts"
georiënteerd Is. Gevolg: dat binnen
de sociaal-democratie en binnen de
algemene vakbeweging ten onrech
te zal worden aangenomen, dat de
kerk weer een verkapte, eenzijdig-
conservatieve politieke machtsgroe
pering bewees te zijn. Feitelijk is de
toestand zo, dat er steeds meer ar
beiders zijn, die tot de sociaal-demo
cratische partij behoren en die in
de algemene vakbeweging een ac
tieve rol spelen, en die teven»
trouwe leden van de kerk zijn.
En daarom: die ontwikkeling niet
remmen door een eigen arbeiders
beweging. Arbeitervereine. goed!
Maar geen daaruit opgebouwde Ar-
beiterbewegung! redeneert men 10
de Duitse kerken.
Oecnmenisch centrum
in Nederland?
UTRECHT Er bestaan plannen
tot het stichten van een oecume
nisch centrum in ons land. Deze
plannen houden verband met het
emeritaat van prof. dr. S. F. H. J.
Berkelbach van der Sprenkel, hoog
leraar vanwege de Ned. Herv. Kerk
aan de Rijksuniversiteit alhier en
voorzitter van de Oecumenische
Raad in ons land. Een aantal voor
aanstaande personen uit de ver
schillende bij de raad aangesloten
kerken heeft zich aaneengesloten ter
uitvoering van het plan om in een
blijvende vorm uitdrukking te ge
ven aan de erkentelijkheid voor het
vele, dat prof. Berkelbach van der
Sprenkel in de loop der jaar op
oecumenisch gebied heeft verricht.
gen, thuis hebt gelaten. Voor wan-
delaarsters. die er niet van hou
den een tas mee te dragen, vormt
de links afgebeelde rok met reu
zen-zak een mooie oplossing. Als
veiligheidsmaatregel zouden wij u
alleen adviseren, de zak met een
trcksluiting af te sluiten. Dan kunt
u de portemonnaie en de zakdoek
en de toiletbenodigdheden, die nu
eenmaal altijd nodig zijn, zonder
moeite met u mee voeren.
De dame rechts propageert een
nieuwe mode: die van de doorge
stikte rok. De techniek is dezelfde
als die, welke wordt toegepast bij
gewatteerde peignoirs en gestikte
dingstuk te warm. Enige vulling
is wel nodig, om het gedeelte tus
sen de stiksels te doen uitstaan.
Het is een zeer eenvoudige me
thode om een effen rok een garne
ring te geven. Wanneer u ermee
begint, zult u merken dat het een
zeer meeslepend werk is. Deze rok
kreeg als garnering een brede baan
van ruitvormige stiksels, van bo
ven en van onderen met rechte - -
stiksels evenwijdig aan de zoom meuw ln de mode.
hiervan ir. weer: tussenvoeren met
kleermakerslinnen.
Een soortgelijke blouse, -maar
dan met drie-kwart mouwen, riet
u ook midden op de foto rechts.
Links daarvan een heel dun exem
plaar van georgette, waarvan kraag
en manchetten met witte broderie
zijn versierd. De gestreepte blouse
rechts is zeer sportief en wekt her
inneringen op aan een gewoon
overhemd. Een dergelijk wit kraag
je bij een gestreepte blouse is ook
afgezet.
Zeer flatteus is de daarbij gedra
gen overhemdsblonse, met de tegen
de hals opstaande kraag en de uit
staande manchetten. Het geheim
Alle blouses hebben ingezette,
geen aangeknipte mouwen. Des
ondanks is de schouderlijn rond en
zacht vloeiend Denkt u er aan:
schoudervullingen zijn taboe!
Waardeloos biljet!
Ziehier de naakte feiten: ik ben
Jood; in 1942 stelde ik mijn fa
milie, mijzelf en enige bezittingen
in veiligheid, o.m. een biljet van
100 gld. Dit biljet gaf ik aan
iemand in bewaring; na de be
vrijding gaf hij het mij terug, iets
waarvoor ik hem immer dank
baar zal blijven. Mijn biljet is dus
niet bij Lippmann Rosenthal en
Co beland. Het werd waardeloos;
ik heb het de regering aangebo
den, om restittutie van het geld
te krijgen. De gehele geschiedenis
van het biljet heb ik in Juni 1949
omschreven cn ik heb getuigen,
namen en nummers, kortom alles
vermeld.
Nu is het drie jaar later. Drie
jaar. En wat schrijft men mij?
Per stenciltje dat nog 6 dagen no
dig had om van de verzender de
post te bereiken: Dat het een
waardeloos biljet is en dat niets
zal worden vergoed.
Wilt U geloven, dat ik zin heb
een proces te beginnenle
gen een staat, die ik liefheb en
waaraan ik en de mijnen zoveel
te danken hebben? Maar ik kan
haast niets anders. B. G. T. R.
Waarom Abe Lenstra
niet opgesteld?
Ik moet een ernstig woord van
protest laten horen tegen het niet
opstellen van Abe Lenstra in de
voetbalploeg, die naar de Olym
pische Spelen te Helsinki wordt af
gevaardigd. Als er één sportsman
is. die de Olympische gedachte hoog
kan houden, dan is hij het toch
zeker wel. Hij hoort in het Neder
landse elftal, want hij is een bui
tengewone kracht en een zuivere
amateur. C. J. HARLAND
Ongerustheid over
W esterling?
Indonesië is ongerust zolang Wes
terling vrij is. Dat zegt de wnd.
Hoge Commissaris in Nederland,
net alsof er hier volslagen anarchie
heerst. Nog ongeruster zijn wij. zo
lang de moordenaars en plunderaars
van Nederlanders tijdens de revo
lutie in Indonesië vrij rondlopen en
hun gerechte straf niet hebben on
dergaan. Dat deze fanatieke rede
lozen niet nog meer slachtoffers
hebben gemaakt is m i. aan Wester
ling te danken. M.i. heeft hij daar
voor een hoge onderscheiding ver
diend. W. A. R.
De aanslag op Harjono
Ik ben het eens met die inzenders,
die de vorige week in deze rubriek
over de aanslag op overste Harjono
schreven. De aanslagplegers zijn
zeker ge-sn „schurken" maar prima
Nederlanders, die echter te vergaan
in hun middelen, omdat deze in
onze samenleving niet thuishoren.
In de samenleving van Soekarno
rijn ze echter normaal. De Hoge
Commissaris vraagt om bescherming
van Indonesische onderdanen. Tot
wie echter moet onze regering zich
wenden als zij bescherming wil vra
gen van de Nederlanders in Indo
nesië? ABONNEE
Nogmaals: aanpappen met
Duitsers
In tegenstelling tot vele ingezon
den stukjes-schrijvers, die critiek
hebben geleverd op die meneer van
dat reisbureau, die protesteerde te
gen het aanpappen met Duitsers,
zou ik hier graag willen opmerken,
dat ik het voor honderd
procent met die meneer van dat
reisbureau eens ben. Zij. die dat
niet zijn, behoren m.i. tot diege
nen, die van de vreselijke oorlog
maar weinig hebben geleden.
"LUCIENNE AUBERT
Duitsers werden ook
gedwongen
Wat diverse schrijvers over het
probleem „aanpappen met Duitsers"
m.i. vergeten hebben is dit, dat deze
mensen ook gedwongen waren in
dienst te gaan, zoals ook nu wel
"weer het geval zal zijn, hoewel ve
len van hen geen herbewapening
wensen. Werden onze jongens ook
niet gedwongen dienst te nemen?
Werden zij niet gedwongen naar
Indonesië te gaan? Zijn de wreed
heden. daar gebeurd, goed te pra
ten? Op dienstweigering staat straf.
Voor de Duitsers was dat meestal
de kogel. Laat men dat bedenken
en ook, dat wij met haat niets kun
nen bereiken. M. B.-B.
Emigratie oplossing voor
statenlozen
Mag ik een vraag stellen naar
aanleiding van uw artikel over de
naturalisatie van statenlozen? Is het,
in het licht van de tegenwoordige
omstandigheden niet gewenst, dat
zij emigreren? In dat geval zouden
er minder Nederlanders hun land
behoeven te verlaten. Het hemd is
nu eenmaal nader dan de rok. De
meeste Nederlanders emigreren heus
niet voor hun genoegen. B.
Hitiers vloek? Of
U weent krokodillentranen,, dat
men de arme ontheemden zo lang
in het onzekere laat en u vindt het
blijkbaar de gewoonste zaak van
de wereld, dat wij ons uitgemergel
de landje moeten open zetten voor
die 3000 zwervers. Duizenden mid
denstanders en kleine zelfstandigen
moeten emigreren omdat hun kin
deren anders paupers zouden wor
den. U breekt een lans voor hen,
die sinds twee eeuwen zwervers
zijn. U spreekt over de vloek van
Hitier. Maar het is de vloek, die
op het Joodse volk rust. Als het u
vergund zou zijn geweest een kijkje
in het voor-Hitlerse Duitsland te
nemen, zou u daar de handelingen
der Joden met walging hebben ga
degeslagen. Ik zeg u als mijn volle
overtuiging: Hitler was slechts het
werktuig van Hem, die op Golgo
tha stierf. w VAN KOELEN (Utr.)
(Het Ls misschien niet overbodig er
hier nog eens nadrukkelijk op te wij
zen. dat opname van stukjes in deze
rubriek geenszins zeggen wil. dat zij de
mening der redactie verkondigen. Het
bovenstaande ls een uittreksel van een
zeer lang epistel, dat wij niet ln exton-
so kunnen en ook niet willen plaat
sen. Wij vinden het zo al mooi genoeg.
Deze regeL spreker, voor zichzelf en
zijn zo duidelijk, dat zij geen commen
taar behoeven. Wij meenden echter,
dat het van belang is z« zt te drukken
om daarmee nog eens te laten zien. wat
er ln bepaalde kringen nog altijd wordt
gedacht en wat men daar aan het pa
pier durft toe te vertrouwen Red-)
Tnzcnder doelt op het stuk; .Te trage
naturalisatie bron van onnodig leed",
flat ongeveer een week geleden in ons
blad verscheen. Red.)
