ïn sneeuw woestijn hoog in de
Oostenrijkse bergen verrijst:
DE DAM!
l
Haarlemmermeer dit jaar
een eeuw polder
ENORM
WERK!
Gevaarlijk spel met
WATER
Nederlandse wensen
grotendeels vervuld
Vrees voor het water leidde
tot droogmaking
Brandstofloze installatie
zou stroom maken
O1
Van Swol en Rinkel spelen
zich in de tweede ronde
Uitvinder nog niet bereid iets
over apparaat te vertellen
„Voormalig verzet"
reageert met foto
op zaak-Menten
4
Dinsdag 24 Juni 1952
(Van onze redacteur economie)
Het liefelijke dorpje Zeil am
See in midden-Oostenrijk mag
dan in vele liedjes jodelend
zijn bezongen en een glans van
knusheid verspreiden, een
paar kilometer er vandaan,
alleen iets hoger de bergen in,
is de toestand weinig geschikt
voor jodelen.
Zo was het tenminste twee maan
den geleden, toen wij een bezoek
brachten aan de hydro-electrische
werken, die men bij Kaprun aan
het maken is. Het project heet
Tauernkraftwerk Glockner-Kaprun
en als u het ons zou vragen, is het
iets gigantisch en bijna barbaars.
Misschien is het ook wel een
zaak, die Oostenrijkers en Neder
landers door iets vergelijkbaars
verbindt, omdat het in wezen neer
komt op spelen met water
in het groot. Wij met onze we
reldberoemde Afsluit- en andere
dijken, om niet te spreken van de
Zuiderzeewerken. De Oostenrijkers
door hoog in de bergen stuwmeren
en dammen te bouwen. Wij met
het doel meer bodemoppervlak te
maken, de Oostenrijkers, omdat ze
electrische stroom willen opwek
ken.
Om het nu over hetgeen bij
Kaprun gebeurt te hebben: de weg
van Zeil am See naar Kaprun is
smal. Na Kaprun blijft de weg
stijgen, wordt nog smaller en ein
digt plotseling voor een betrekke
lijk klein gat, dat in de rotswand,
is uitgehouwen.
Op die plaats stonden we wat
verbaasd rond te kijken, toen een
menigte mannetjes uit dat gat naar
buiten kwam rollen. Ze waren, on
gelogen, van hoofd tot voeten licht
blauw, droegen rubberpakken en
stalen helmen en hadden aan een
klem een, ook al lichtblauwe, spons
voor de rnond. Omdat spons en
gezicht de zelfde kleur hadden,
leek het geheel spookachtiger dan
het bij nader inzien was. Omdat ze
verstaanbaar Duits spraken, be
grepen we niet met bewoners van
vliegende schotels te maken te
hebben, maar met mensen, die bij
de Tauern Kraftwerke een beroep
uitoefenden.
Dat klopte ook want een rus
tige, gebruinde man. Sepp geheten
een soort opzichter deelde ons
met gemoedsrust mede, dat dit de
lieden waren, die in de keiharde
rots tunnels boorden: „Dat doen ze
geen vijf en twintig jaar. Stof-
longen." En daarmee was voor hem
de zaak af.
Het gat waar de blauwe manne
tjes uitgekomen waren, bleek een
tunnel van bijna 2.8 kilometer lang,
een tunnel waar kabels door lie
pen. die naderhand, als alles klaar
is, electrische stroom moet trans
porteren.
Het was echt een tunnel, geen
tunneltje, want er liep een diesel
treintje in en wandelen kon men
er rechtop, zij het dan wat schich
tig, van al het neervallende water,
dat nonchalant werd afgeweerd
door ijzeren platen. Veel hielp het
niet
Plotseling kwamen we aan iets,
dat een „Schraegaufzug" wordt ge
noemd on dat het midden houdt
tussen een tandradbaan en een lift
"VVe waren toen op 1000 meter en
dat lift-baantje ging ons optrekken
naar 1600 meter. Het ging lang
zaam en steil en het werd steeds
kouder. Boven gekomen zagen we.
met enig plezier, daglicht, maar de
uitgang bleek versperd door een
jonge man met een toeter, die ge
concentreerd naar buiten stond te
turen.
Deze man was een speurder naar
lawines, die hier op de plek waar
tegen de bijna loodrechte bergwan
den een stuwdam en -meer is ge
construeerd, in het wintergetij veel
vuldig naar beneden plegen te ko
men.
Lawines
WU mochten er niet door. noch
onze begeleider, de Berlijnse
ingenieur Goetz. Wij mochten wel
naar buiten kijken: er viel weinig
meer te zien dan sneeuw, sneeuw,
sneeuw en links van ons schemer
de een torenhoog bouwwerk, de
Limbergsperre. de Limbergdam.
Na een kwartier mochten we
door, met veertig meter tussen
ruimte hard lopend aan de voet
van de dam, naar de ingang van
weer een tunnel, waar ook al een
jongeman met een toeter klaar
stond. „Als het naar beneden komt.
op de dam aan," riep onze begelei
der ons toe.
Op dat moment scheurde onze
bovenlip, die we bevochtigd had
den; het vroor daar 19 graden en
dan is het beter niet de lippen nat
te maken, ontdekten wö wat te
laat. Aan d? overkant het duur
de een eeuwigheid werd ons als
bijzonderheid meegedeeld, dat er
een week te voren bij een lawine
op die plaats zes man tegelijk wa
ren omgekomen.
Want laat ons dit niet vergeten:
het is groots werk daar hoog in de
bergen, maar het is keihard werk.
In twee jaar zijn er bijna 150 do
den gevallen, al is het dan niet
allemaal door lawines.
Op de plaats waar we toen wa
ren Wasserfallboden staat nu
die Limbergdam en een stuwmeer,
dat het water uit de omringende
bergen de ir 1e zomer smelten
de sneeuw opvangt. De dam is
19 meter hoger dan onze Utrechtse
Dom en ieder stukje cement is
door krbelbanen vanuit het dal
naar boven gebracht, evenals ieder
stukje ijzer. Zoals iedere arbeider
in de winter door die tunnel moet,
net als wij Cs zomers kan het bui
tenom langs een smal weggetje).
Van uit het kunstmatige meer
loopt het water via een tunnel van
8 9 km naar het dal, waar een
enorm krachlstation staat, dat op
piekuren binnen vijf minuten
rm-
riE besneeuwde chaos hier-
U naast geeft een beeld van
de plaats der werkzaamheden op
1600 meter hoogte, aan de ach
terzijde van de 129 meter hoge
Limbergdam, die u zich vaag te
gen de loodgrijze hemel ziet af
tekenen. De stellages erlangs zijn
de plankieren, die bij het werk
worden gebruikt.
Het houten gebouw op de
voorgrond vormt ten dele het
werkterrein van de tekenaars en
opzichters, terwijl er ook een
timmerwinkel, annex betonfa-
briek in gevestigd is.
Voorkeur voor Hollanders
in Nieuw Zeeland
ROTTERDAM. „Het loopt daar
best met de emigranten", zo vertel,
de ons gisteren de heer H. de
Bruin, de Nederlandse immigratie
cn landbouw-attaché in Nieuw Zee
land. die met de „Zuiderkruis" voor
een verlof van enkele maanden naar
ons land kwam. „Er is werk genoeg
in Nieuw Zeeland. Het grootste pro
bleem is de huisvesting. Dit jaar
hopen we tienduizend immigranten
te kunnen ontvangen. De meeste be
hoefte is aan productieve beroepen,
zoals landbouwarbeiders. bouwvak
arbeiders, machinebankwerkers, las
sers en arbeiders in de zuivelfa-
bricage: Voor meisjes zijn er vaca
tures in het hotelbedrijf, stenotypis
ten en in de huishouding. De Hol
landers zijn graag geziene gasten
en genieten de voorkeur boven an
dere buitenlanders. De Nederlandse
emigranten zijn noeste werkers.
Men is er zo op de Hollanders ge
charmeerd, dat werkgevers langs
touwladders het schip beklimmen,
wanneer dit in Wellington aankomt
en daar de werkkrachten al ronse
len."
De heer De Bruin wees er her
haaldelijk met nadruk op, dat het
van het grootste belang is. dat zij,
die wensen te emigreren zich in het
Engels behoorlijk verstaanbaar kun
nen maken.
ARCHITECT VINDT EI VAN COLUMBUS"
Van onze correspondent
HAARLEM. Het „Ei van
Columbus" noemt de 67-jarige ar
chitect H. F. Roosdorp uit Bloc-
mcndaal zijn vindingwaardoor
het volgens hem mogelijk wordt
electrische stroom op te wekken,
zonder dat er kolen, olie of enige
andere brandstof bij te pas komt.
„Ik ben er in geslaagd", vertelde
de heer Roosdorp ons, „een systeem
te bedenken en uit te werken, dat
gericht is op permanent doorwer
kende omzetting van energie tot elec
trische stroom, zonder gebruik van
brandstoffen of atoomkracht en zon
der dat andere natuurelementen te
hulp moeten worden geroepen. Als
mijn uitvinding in practijk wordt
gebracht zal iedereen in zijn huis,
werkplaats of kantoor zelf stroom
kunnen opwekken. Ook fabrieken
en grote instellingen als de Spoor
wegen zullen dan hun eigen stroom
opwekkingsinstallaties kunnen heb
ben."
„Het bijzondere van mijn vinding
is verder", zei de heer Roosdorp,
..dat de installatie alleen maar ge
plaatst behoeft te worden en dat er
geen bediening nodig is. Ketelhui
zen en alle andere benodigdheden bij
het gebruik van olie of kolen ko
men te vervallen, omdat de klas
sieke brandstoffen zullen worden
vervangen".
De heer Roosdorp deelde mee,
dat hij onderhandelingen voert over
de verkoop van zijn vinding. Hij
was er niet toe te bewegen iets
over de werking en de gedaante
van zijn nieuwe installatie te ver
tellen. „Eerst moet een deugdelijke
overeenkomst zijn gemaakt en dan
voel ik er wel voor een en ander
te beschrijven", zei hij.
De heer Roosdorp is afkomstig
uit een familie van bouwers en
aannemers. Hij ging het timmer
vak leren, toen zijn vader hem had
stroom aan geheel Oostenrijk kan
leveren, waar stroom tekort is.
Maar met da', ene meer, Wasser
fallboden, heeft men zich niet te
vreden gesteld bij de simpele, bij
na schoolmeesterachtige, ingenieurs,
die hier werken en die onbegrij
pelijkerwijs bergen overmeesteren.
Want bij Wasserfallboden ligt een
krachtstation, dat weer gevoed
wordt door het water onder druk
uit de hogere regionen. Dat wil
zeggen, gevoed gaat worden, want
dat tweede stuwmeer, Mooserbo-
den, is nog niet klaar. Daar moe
ten dan ook twee stuwdammen
gebouwd worden.
Onze begeleider meende, dat wij
toch nog wat verder moesten, en
dus zijn wij toen, op die 1600 meter
hoogte in een volstrekt afgesloten
dal wonderlijkerwijsin een
jeep gestapt. De bestuurder daar
van deelde mee „dat het nu wel
ging. omdat de weg was schoon-
geruimd."
Daar moet u niet gering over
denken, want daarboven, waar de
ze man vandaan kwam en waar
wij heen moesten, lag de sneeuw
op enkele plaatsen 13 meter hoog.
De jeep schoot hels hobbelend een
tunnel in, die links en rechts veer
tig cm. naast zijn spatborden vrij
liet.
Het leek alsof we fantastisch
snel reden, maar in werkelijkheid
ging het maar 40 km per uur: het
lawaai was oorverdovend. Plotse
ling stonden we weer in de sneeuw,
waar men geen hand voor ogen
kon zien van andere neervallende
sneeuw, die werd voortgejaagd
door een ijzige wind. We stonden
toen 2100 meter hoog, bij het twee
de stuwmeer Mooserboden, in een
woestenij, een witte woestijn met
houten barakken, aan het dak
waarvan ijspegels hingen van een
halve meter lang.
2000 Man
ZJlERBOVEN nu werkten in deze
barre winter 2000 mannen
's Zomers zijn het er twee maal zo
veel. De temperatuur van die dag
19° C. was voor dat seizoen
niets bijzonders en de viannen
daarboven gingen werkelijk met
iedere avond, naar beneden, omdat
dat in een jeep door een nauwe
tunnel en dan weer eens een nau
we tunnel en een lift-baantje niet
zo eenvoudig zou zijn geweest.
Practisch kwamen de mannen de
hele winter daar niet uit al dat
witte en koude. En aangezien ze in
barakken leefden en hun gezinnen
niet konden meenemen, was er nu
niet zoveel vertier. V/at kaarten en
drinken.
En juist drinken, vertelde ons in
genieur Goetz, was het grote pro
bleem, aangezien alcohol op meer
dan 2000 meter hoog veelvoudig
krachtiger werkt dan beneden in
het dal. In dat opzicht moet men
bij de 150 doden de drank niet ver
geten. En al evenmin de overmoed:
nog hoger willen klimmen en dat.
vooral na een glas te veel, kost
mensenlevens.
Ï-ÏIERBOVEN dus in Mooserbo-
1 1 den komen twee stuwdammen,
die als ze klaar zijn een meer zul
len omsluiten, dat water levert aan
de centrale beneden bij het eerste
meer. En het geheel wordt nog
merkwaardiger, een soort perpe
tuum mobile, aangezien in de nacht,
als er geen piekuren zijn. maar
zelfs van de gewone Oostenrijkse
centrales stroom overblijft, water
wordt omhoog gepompt van het
meer Wasserfallboden naar Moo
serboden, dat dan op piekuren weer
kan terugstromen en nieuwe kracht
leveren
Dat is het spelen met water in
het groot! Gevaarlijk spelen met
water. Want. werkelijk, daar op
die 2000 meter hoogte in Mooser
boden is men er nog niet: men kan
nu nog met een kabelbaan, waar
wij niet in durfden. („Het is niet
levensgevaarlijk." zei onze bege
leider) nog weer een stukje hoger
naar eennieuw stuwmeer in
aanleg, Margaritze geheten. Zo ver
zijn we niet gekomen, maar wel
moeten we zeggen, dat ze daar in
de bergen bezig zijn nog zo'n 12
kilometer druktunnel te boren, om
dat daar het stroomverwekkende
water door dient te komen.
Technische gegevens hebben we
u niet gegeven, daar gaat het ons
ook niet om Het gaat er om te
tonen, dat daar bij die Tauernwer-
ke iets fantastisch gebeurt. Iets dat
Oostenrijks' economie zal helpen,
dat met Marshallhulp wordt uitge
voerd, maar dat in het winter
seizoen bijna afschuwelijk is om
aan te zien.
NOTA VAN STIKKER OVER EDG
DEN HAAG. In een nota aan de Tweede Kamer Inzake de Europese
Defensiegemeenschap zegt de minister van Buitenlandse Zaken, dat, hoe
wel vanzelfsprekend ook van Nederlandse züde concessies moesten wor
den gedaan, de Nederlandse wensen naar zijn mening voor het grootste
gedeelte konden worden verwezenlijkt. In de structuur van de EDG zijn
over het algemeen de lijnen gevolgd, welke in de mededeling aan de
commissie voor Buitenlandse Zaken van 11 Januari en in de verklaring
van de minister van 7 Februari konden worden uitgestippeld.
In deze conclusie ligt echter te
vens de erkenning besloten, zo zegt
de nota, dat de bezwaren, welke
uit het voortijdig karakter van deze
integratie voortvloeien niet zijn
vervallen, doch alleen zo goed mo
gelijk zijn ondervangen. Op den
duur zal hiermede echter niet kun
nen worden volstaan.
In de komende maanden moet in
het overleg tussen de regeringen
en de parlementen een beslissing een beperkt aantal mogendheden,
worden genomen over het tijdstip A—- J
waarop met de studie inzake een
Europese Federatie moet worden
begonnen, de landen welke aan
deze studie zullen deelnemen, de
wijze waarop deze studie zal wor
den ondernomen cn dc onderwer
pen welke door de toekomstige
federale structuur van Europa
zullen worden bestteken.
Naar het oordeel van de minister
zal de toekomstige Nederlandse re
gering en het Nederlandse parle
ment zich opnieuw zien gesteld
voor de principiële vraag, die reeds
bij het besluit over de deelneming
aan de conferentie van het Euro
pese leger ernstig en diepgaand is
overwogen. Is het wenselijk om
verder voort te gaan met de poli
tieke en militaire integratie tussen
(Van een onzer verslaggevers)
P de 29ste November van het jaar 1836 bulderde een hevige
Zuid-Westerstorm en met bezorgde gezichten zagen de
Amsterdammers, hoe de landen ten Zuiden van de stad blank
stonden: de dijken van het Haarlemmermeer waren weer eens
doorgebroken. Een maand later met Kerstmis woedde de
storm opnieuw, maar nu waren het de Leidenaars, die de over
last van het water kregen. Beide steden kenden al eeuwen die
voortdurende bedreiging van het water. En weer gingen er
stemmen op om die reusachtige plas nu toch maar eens droog
te malen. Dat er goed, vruchtbaar land mee te winnen was óók,
was een bijzaak. Als men maar werd verlost van die voortdu
rende overstromingen
zonder dat verdere voortgang
gemaakt met de integratie op een
groot aantal andere terreinen van
huidige nationale staatszorg, waar
van de betekenis als hechte grond
slag voor een federatie bezwaarlijk
kan worden overschat.
Met een voortvarendheid, die ons
slechts kan verbazen werd nauwe
lijks een half jaar later reeds een
Staatscommissie in het leven geroe
pen, die de opdracht kreeg binnen
drie maanden met een plan tot
droogmaking van het Haarlemmer
meer voor de dag te komen. De he
ren gingen om de tafel zitten en na
nauwelijks twee-en-een-halve maand
overleg was het plan er.
Nu hoefden die heren voor hun
werk ook niet zo'n geweldige studie
te maken, want aan plannen had
het in de jaren daarvóór ook niet
ontbroken. Twee eeuwen tevoren
in 1641 was Leeghwaters „Haar-
lemmermccrboeck" al verschenen.
Een belangrijke vraag was: „Waar
vinden wij kopers voor 18.000 hec
tare land?" Men wilde in de eerste
plaats van die voortdurende dreigen
de watergolf af.
Er waren vele bedenkingen. Waar
moesten de vissers blijven, die nu
hun brood op het meer verdienden?
Hoe zouden de schippers van Am
sterdam op Leiden voortaan moeten
varen, als het meer er niet meer
zou zijn? En vooral: hoe zou hoog
heemraadschap Rijnland met zijn
tientallen polders in de driehoek
tussen Velsen, Woerden en Leid-
schendam zijn overtollig water
kwijtraken, wanneer zijn boezem zo
werd ingekrompen?
Weinig geestdrift
Toch werd nog in 1839 de 22ste
Mei, luttele maanden vóór de eerste
spoortrein van Amsterdam naar
Haarlem zou gaan rijden werd de
droogmaking van het Haarlemmer
meer opgedragen aan een „Commis
sie van Beheer cn Toezigt", die on
middellijk aan het werk ging. Drie
stoomgemalen pompten vier jaar
lang, cn op 4 Augustus 1852 meldde
de Nederlandse Staatscourant uiter
mate zakelijk:
„In de afgeloopen maand July
is het Haarlemmermeer door de
iverking der machines en de
gunstige weersgesteldheid van 't
nog overgebleven water ontlast,
en alzoo drooggeworden."
DROOG dat was alles
Ziezo, het meer was dus droog.
De boeren konden komen. Het land
kon worden verkocht. De droogge
vallen aarde wachtte op de eerste
graankorrels.
Maar zo gebeurde het niet. Inder
daad werd het land verkocht en de
kopers betaalden er in totaal een
acht millioen gulden voor. De droog
making had nog geen 14 millioen
gekost. Maar het eerste graan liet
nog even op zich wachten.
Want de droogmaking van het
Haarlemmermeer moet worden be
schouwd als een voorbeeld hoe het
bepaald niet moet gebeuren. Het
meer was droog, maar er waren
geen tochtsloten, geen kanalen, geen
wegen. Er werd niet gezorgd voor
het bouwen van dorpen. Huisvesting
was er nagenoeg niet. Spoedig was
de troosteloze vlakte een gebied, be
dekt met een ware wildernis. Nie
mand bekommerde zich er om. De
boeren moesten het nu zélf maar
doen.
Ze hébben het zelf gedaan. Maar
hoe! En naast de critiek op het re
geringsbeleid mogen wij zeker groot
respect hebben voor de pioniers, die
deze polder bewoonbaar hebben ge
maakt en in cultuur hebben ge
bracht. Epidemieën braken uit: in
1853 de cholera, m 1866 wéér de
cholera (gebrek aan goed drinkwa
ter!), in 1857 malaria, daarna typhus
en pokken. De kindersterfte was
zeer groot en alleen de sterken kon
den het uithouden.
Langs <le Ringdijk
Hoe ze woonden? In hutten en
keten, her en der verspreid, voor
namelijk in het begin langs
de Ringdijk. Ruwe kerels, potige
vrouwen. Velen afkomstig uit de
omliggende gemeenten, maar ook
verscheidene Friezen en Brabanders.
Is het een wonder, dat de alcohol
er rijkelijk vloeide? Hoe het met de
huwelijksmoraal gesteld was. kan
men zich bij zulke toestanden wel
voorstellen. Vertier was er nergens.
Ontspanning en ontwikkeling waren
onbekende begrippen.
En toch!...
Toch moeten wij in de eerste
plaats eerbied en bewondering heb
ben voor die ruwe klanten uit de
eerste jaren, die de polder bewoon
baar hebben gemaakt. Zij waren
het, die de tochten groeven, de we
gen aanlegden, de sloten uitdiepten
en er voor zorgden, dat de boeren
konden beginnen te zaaien.
En samen hebben ze het gewon
nen.
Zie nu, na honderd jaar, het re
sultaat. Een prachtige, vruchtbare
polder met honderden kapitale boer
derijen, een bloeiende gemeente,
doorkruist met lange, goed onder
houden wegen met drie flinke dor
pen: Hoofddorp, Nieuw Vennep en
het bescheidener Abbenes, de klei
nere woonplaatsen als Vijfhuizen,
Zwanenburg en Badhoevedorp. een
polder, waarop Nederland terecht
trots mag zijn en waarvan inwoner
en vreemdeling zich nauwelijks
meer kunnen voorstellen, dat het
begin zo chaotisch is geweest.
Van de fouten van honderd jaar
geleden heeft Nederland veel ge
leerd. De ontginning van de Wienn-
germeer en de Noord-Oostpolder is
anders én beter aangepakt, maar nog
altijd geldt de Haarlemmermeer als
een voorbeeld van wat taaie vol
harding. kloeke ondernemingslust en
durf vermag.
WIMBLEDON TOURNOOI
Dehnert uitgeschakeld
door Walton
LONDEN Het tournooi te
Wimbledon is Maandag begonnen
bij zonnig weer en in tegenwoor
digheid van 17 a 18.000 toeschou
wers.
In de eerste ronde van het heren
enkelspel ondervond Rinkel (Ned.)
niet veel tegenstand van Specht.
Oostenrijks speler nr. drie. die geen
vat kon krijgen op de harde
smashes en zuivere volleys van
onze landgenoot en in drie sets
verloor. De cijfers waren 62 61
64. Rinkel maakte van iedere ge
legenheid gebruik om op te lopen
naar het net waar hij de returns
van zijn tegenstander met gemak
afmaakte.
Ook Van Swol heeft de eerste
ronde van het heren enkelspel op
goede wijze doorstaan. Hij sloeg de
Australiër Hopman met 60 75
6—3.
In de eerste set had Van Swol
het al heel makkelijk. Met zijn
harde forehand drives en onhoud
bare smashes passeerde hij de ten
gere, maar kwieke, Australiër keer
op keer en pas in de tweede set
leverde Hopman enige tegenstand
van belang toen hij zich met tac
tisch „schaaktennis" ging verdedi
gen.
Onze landgenoot Dehnert werd
in de eerste ronde van het heren
enkelspel uitgeschakeld door de
vroegere Britse Daviscupspeler
Walton. Walton won met 4—6 63
6—3 6-4.
gezegd: „Veel kan ik je niet ge
ven. Als je iets wilt worden, ga
dan naar de ambachtsschool en kijk
daar en overal goed uit je ogen."
Op zijn zeventiende jaar ging hij
als timmerman de practijk m en
langzamerhand ging hij zich meer
toeleggen op de techniek.
De heer Roosdorp vertelde ons,
dat hij omstreeks zijn twintigste
jaar een mistsignaal voor de Spoor
wegen en een mechanische luchtbe
vochtiger heeft uitgevonden. „Beide
vindingen zijn al jaren geleden in
praktijk gebracht", zei hij trots. In
Indonesië heeft hij later een eigen
bouwerij gehad, die zich bezig hield
met het aanleggen van spoorwegen
en het bouwen van huizen en fa
brieken.
Voor de toekomst houdt de heer
Roosdorp nóg meer uitvindingen in
petto. Iets wilde hij ons daar wel
over vertellen en hij zei toen. dat
hij bezig is met het ontwerpen' van
een nieuw type stofzuiger, een nieu
we geulengraver voor suikerriet,
een nieuw type spoorbaan zonder
spoordijken en een krimploze dek
laag voor asphaltwegen.
DEN HAAG. „Voormalig Ver»
zet Nederland", het officiële week
blad van de Nat. Fed. Raad, drukt
op de voorpagina van zijn nummer
van 21 Juni 1952 een foto af, waar
op men twee Duitse militairen in
een auto ziet. Onder de foto staat:
„Menten in zijn element" en in het
oijgaande artikel: „Ik zie wat jij niet
ziet in de millioenen van Menten"
wordt geschreven, dat velen in de
man, die op de foto het uniform
van een Duits officier draagt, de
heer P. N. Menten herkennen.
De redacteur van het blad. de
heer C. Brink, vraagt zich af in
hoeverre deze foto de nota van het
kamerlid J. Reyers op losse schroe
ven zet. In de conclusie van dit ar
tikel. waarin wordt gezegd dat foto's
niet liegen, staat verder: „wanneer
er inderdaad gestolen zou zijn en
de dieven zijn bekend, dan ver
wachten wij dat zonder aanziens
des persoons zal worden ingegre
pen. Vooralsnog nemen ook wij
voetstoots aan, dat deze zaak door
bepaalde heden met een bepaald
doel wordt opgeblazen. Er bestaat
een^ spreekwoord dat zegt: „Geld
stinkt niet", 't Is mogelijk, maar
wij voelen er niets voor, dat onze
goede en moeilijk op te brengen be-
'.astmgpenningen worden wegge
schonken aan hier in Duits uniform
geflaneerd hebbende lieden".
Doordat Ampon (Philipp.) Ri
chardson (Ver. Staten) met 16
57 6—2 6—3 60 versloeg was de
tweede geplaatste speler van het
toneel verdwenen. De partij tussen
de Amerikaan en de kleine Philip-
pijn Ampon was een van de meest
opwindende, welke ooit op de ope
ningsdag van het Wimbledon-
tournooi werd gespeeld.
Johansson (Zweden) sl. Larsen
(V.S.) 10—8, 2—6. 6—4, 5—2;
Patty (V.S.) sl. Tills (Nieuw Zee
land) 6—1, 6—2, 6—1; Rose
(Australië) sl. Ayre (Australië),
75. 75, 86; Nielsen (Dene
marken) sl. Destremau (Frank
rijk) 60, 61, 64; Flam (V.S.)
sl. Williams (Zuid Afrika) 63,
8—6, 6—4; Washer (België) sl. Ip
(Hongkong) 61} 64, 64;
Drobny (Egypte) sl. Knight (Gr.
Brittannië) 60, 61, 63; Sei-
xas (V.S.) sl. Nath (India) 75,
62. 62; Sedgman (Australië)
sl. Bartroli (Spanje) 61. 60,
62; Savitt (V.S.) sl. Kumar (In
dia) 6—1, 6—2. 6—0; Ulrich (De
nemarken) sl. Aguero (Brazilië)
6—0, 6—2, 6—3; Sturgess (Z.F.)
sl. Redl (Oost.) 8—6. 6—2, 6—2;
Gardner Mulloy (V.S.) sl. Sko-
necki (statenloos) 61, 63.
86; Dorfman (V.S.) sl. Clark
(Groot-Brittannië) 62. 64.
64; Mottram (Groot-Brittannië)
sl. Baxter (Groot-Brittanië) 62,
64, 61: McGregor (Australië)
sl Starte (Groot-Brittannië) 60,
6—2, 6—2.
Carmiggelt-,.Kronkel"
won de prijs voor
ballonvaarders
(Van een onzer verslaggevers)
DEN HAAG. De Haagse Bal
lonclub heeft de heer Simon Car-
miggelt („Kronkel") de ballonvaar,
derspnjs toegekend voor zijn ver
slag over een tocht met de „Henri
Dunant", September vorig jaar.
Hoewel tijdens deze reis eigenlijk
niets schokkends gebeurde, vond de
Haagse Ballpnclub het verslag van
de tocht zo goed, dat men hem de
jaarlijkse prijs van de club voor het
beste artikel van het jaar schonk.
De heer Godfried Bomans. die
eveneens een ballontocht had ge»
maakt, waarbij hij èn mevr. Boes
man in de Noordzee terecht kwa
men. won de eerste prijs van een
wedstrijd, Zaterdagavond gehouden
Alle Nederlandse passagiers, die een
ballontocht hadden gemaakt, gaven
die avond mondeling verslag van
hun tocht. De heer Bomans won
deze wedstrijd glansrijk.
Op dezelfde bijeenkomst werd de
Persprijs-1950 uitgereikt aan de heer
Theo Eerdmans voor zijn reportage
van de onfortuinlijke tocht met de
„Ville de Bruxelles" met de Belgi
sche commandant Van Droogen-
broek.
Zangeres Jeanne Baqilek
wordt Nederlandse
DEN HAAG. In een Maandag
bij de Tweede Kamer ingediend
naturalisatie-ontwerp wordt voor
gesteld de hoedanigheid van Ne
derlander te verlenen aan Jeanne
Bagilek, geboren te Amsterdam,
zangeres en zanglerares, wonende
aldaar. In de memorie van toe
lichting tot het wetsontwerp wordt
gezegd, dat deze Tsjecho-Slowaak-
se, hier te lande geboren cn ge
togen, zich niet van een geboren
Nederlandse onderscheidt. Zij nam
gedurende de oorlogsjaren een
goede houding aan.
Engeland heeft nog 37
runs nodig tegen India
LONDEN. Prachtig batten
van Mankad heeft India geholpen
een inningsnederlaag te voorko
men in de tweede toetswedstrijd
tegen Engeland; Mankad sloeg niet
minder dan 184 runs bijeen. Aan
het eind van de vierde dag was
de score echter zo, dat Engeland
met 1 wicket in de tweede innings
neer nog maar 37 runs nodig
heeft voor de zege.
India, met een eerste innings
totaal van 235, was all out voor
378. Engeland had toen nog 77
runs nodig. Bij het totaal van 537
in de eerste innings voegde En
geland er veertig voor het ver
lies van een wicket in de tweede
innings.
MaximRobinson werd
uitgesteld
NEW YORK. De bokswed-
strijd om het wereldkampioen
schap halfzwaargewicht tussen
Joey Maxim en Ray Robinson, die
Maandagavond in het Yankeesta
dion zou plaats hebben, is we
gens regen en koude uitgesteld tot
Woensdagavond 25 Juni.
