Drie eeuwen portretkunst in
Nederland
pppISIÉtÉS U
AZ en PC-dames geven
Zwemlust klop
„Orgel wekt verlangen
naar het eeuwige"
Salzburg bracht bijna
eind van ISGM
Imposante expositie in
het Rijksmuseum
Herv. Kerk ziet gevaar
van bewapening
Sedgman kampioen in het
heren enkelspel
8
Nog geopend tot
5 October
Wedstrijd kenmerkt zich door
hard en goed schieten
Dr ir W H. C. Knapp schreef
belangrijk boek
Phia Berghout en Barwahser
oogstten doorslaand succes
AZ en PC wint
te Utrecht
Zaterdag 5 Juli 1952
Michel Angelo heeft eens gezegd, dat portretkunst niets met kunst te
maken heeft. Wat zou hu van de dezer dagen geopende tentoonstelling
in het RUksmuseum zeggen, waar niets dan portretten te zien zün, bijna
250 nummers, w.o. nog familiegroepen cn corporatiestukken met tien of
meer figuren In één; oneerbiedig en onnetjes als hg zich kon uitdrukken
zou hü misschien gesproken hebben van een „smoelenparade".
Gelukkig dat niet alle kunstenaars zó gedacht hebben en dat speciaal
ook onze grootsten zich zeer intens op de portretkunst hebben toegelegd.
Zonder haar zouden mogelijk heel wat schilders vooral in de landen,
waar de kerk weinig of geen opdrachten verleende en ook het hof zeer
spaarzaam bleef geen voldoende middelen van bestaan hebben
gevonden.
Gelukkig ook, dat een zekere
ydelheid en trots, naast de begrij
pelijke behoefte van de omgeving
om de gezichten van belangrijke
figuren in onze gewesten, regen
ten en kooplieden, vastgelegd te
zien (een functie, die later voor
een goed deel door de fotografie
zou worden overgenomen) de drijf
veren zijn geweest voor vele por
tretbestellingen. Dat begon al in
de 16e eeuw, toen ridders, geeste
lijken en geleerden zich lieten af
beelden in hun volle, voorname,
vaak „afgevaste" waardigheid.
Beziet men het beroemde portret
uit Brussel van een nog altijd niet
geïdentificeerde heer van Jan
Mostaert 1525), een der oudste
panelen op deze expositie, dan
krijgt men het gevoel, dat de kun
stenaars toen al in dit genre vaak
hun perfectste vorm vonden en
eigenlijk weinig meer te leren had
den. Niet alleen dat de compositie
met haar architectonische en land
schappelijke achtergrond een voor
treffelijk stuk werk is. maar ook
de houding en het gelaat zijn im
posant. Het is mogelijk, dat de
trek van kille gelatenheid en ab
stracte trots iets van een tijds-
Niet minder dan zestien Rem
brandt's bevat de tentoonstelling
in het Rijksmuseum, waarvoor
o.a. het Louvre (bij uitzonde
ring!) een twaalftal schilderijen
heeft afgestaan. Dit tere portret
van Rembrandt's zoon Titus uit
1660 is een der schoonste
stukken.
schablone vertonen, een poging om
een geliefd stijlelement aan de
werkelijkheid toe te voegen, maar
men kan het ook reeds zien als de
behoefte van de schilder (en niet
van deze alleen) om het portret
tot meer dan een uiterlijke weer
geving te maken, het ook te doen
zijn de uitdrukking van een karak
ter, benadering van de zielswaar-
den van de mens.
Eigen stempel
Soms meer, soms minder conse
quent zijn deze kenmerken, globaal
gezien, dè hoedanigheden van on
ze portretkunst gebleven door de
eeuwen heen. Het zijn deze kwa
liteiten. die de Noord-Nederlandse
portretkunst een eigen stempel
hebben gegeven en haar op het
eerste plan hebben gebracht, waar
bij zelfs Italië achterblijft. In de
loop der jaren worden de onder
linge verschillen steeds groter, tel
kens doet de invloed van de tijd
geest en het tijdsideaal zich anders
gelden, steeds sterker wordt het
subjectieve „schrift" van de maker.
Naar ons gevoel kan in een zelf
portret de schilder het zuiverst
zich zelf zijn. Dat geldt zeker voor
onze tijd. nu zoveel staketsels en
conventies zijn gevallen, dat gold
echter evenzeer voor Rembrandt,
Een damesportret van Jan de
Bray uit de 17e eeuw. haast mo
dern van peintuur, afkomstig
uit het Museum voor Schone
Kunsten te Gent.
die het zelfportret verhief tot me
dium van de meest persoonlijke
belijdenis. Maar in de 16e, 17e en
op andere wijze in de 18e eeuw
wilde de kunstenaar zich in het
zelfportret vaak ook maatschappe
lijk laten gelden. Zelfs een Jan
Steen deed dit, zij het dan met de
nodige zelfironie. En welke drang
dreef Anton Mor in diens zelfpor
tret anders dan een volbloed aris
tocraat te schijnen? Vandaar ook
aat men wordt teleurgesteld, als
men zoekt naar wat onder dit flu
weel en achter deze baard schuil
gaat, de ziel van de man, die men
niet ten onrechte de grote voor
loper van Rembrandt heeft ge
noemd. De eenvoud van zijn per
soon wilde of kon Lucas van Ley-
den niet verbloemen; het oudste
zelfportret, tegelijk een der eer
lijkste van deze tentoonstelling.
Men kende het tot dusver met
groene achtergrond. Bü een recen
te schoonmaak kwam men tot de
ontdekking dat het hier een over
schildering gold, en thans is de
rulle rode achtergrond ten dele in
ere hersteld. Helaas zijn niet alle
van elders gekomen doeken aan
een dergelijk proces onderworpen
geweest. Meer dan één werk. ook
van Rembrandt, zoals Saskia en de
imposante Rabbijn onthullen hun
schoonheid eigenlijk maar half,
dank zij de dikke laag vergeelde
vernis.
Hals en Rembrandt
Op deze tentoonstelling, nu ze zo
dicht in elkanders buurt vertoe
ven, wordt het weer eens extra
duidelijk, hoe verschillend opzet en
bedoeling van hun kunst bij Hals
en Rembrandt zijn, in zekere zin
Een portret van Jeronimus Deutz
door Michiel Sweerts (1624
1664) uit het familiebezit Van
Reenen te Bergen.
tegenvoeters. Hals markeert op fa
belachtige knappe wijze de uiter
lijke gesteldheid van zijn sujet,
waarbij hij weliswaar gaandeweg
eenvoudiger en strakker te werk
gaat, met steeds minder kleur,
maar toch: de objectiviteit, de za
kelijkheid. staat voorop. Voor Rem
brandt is al vrij gauw de ziel van
zijn sujet het belangrijkst, hij duidt
de uiterlijke zaken maar even aan.
echter niet zonder het wezenlijke
in de geest te hebben opgenomen.
Van Hals bewonder ik vooral het
portret van een dame (Oxford),
een jong schilde- en dat van de
Amsterdamse predikant Herman
Langelius (Amiens), "hoewel tijd
genoten nogal kritiek op dit con-
terfeitsel hebben gehad.
Na de beroemde Rembrandt-ten-
toonstellingen van vóór de oorlog
treft men hier heel wat werken,
die voor 't eerst in ons land te
zien zijn, zoals een merkwaardig
zelfportret uit Aix en Provence, het
reeds genoemde van een oude Rab
bijn uit Florence en de oude le
zende vrouw uit een particuliere
Engelse verzameling. Vooral dit
laatste werk, frontaal gezien, uit
1655 is om allerlei redenen zeer
curieus. In hoge mate fascinerend
is het prille „Jong meisje aan het
venster", dat van 1645 dateert, een
datum die extra veelzeggend wordt
als men bedenkt, dat enkele jaren
tevoren Saskia was overleden. Niet
minder goote ontroering gaat uit
van Hendrikje Stoffels (New York)
zowel door de vooroverneigende
stand als door de bezielde uitdruk
king van ogen en mond. Een echte
mannelijke liefde en tederheid ko
men uit dit magische portret naar
voren. De broze bleke Tituskop
dateert uit hetzelfde jaar (1660).
Een paar jaar vóór zijn dood schil
derde Rembrandt nog het portret
van zijn 35 jaar jongere collega
Gerard de Lairesse, niet bepaald
een Adonis dank zij een door ziek
te geschonden gelaat toch een
magistraal portret. Niettemin heeft
dezelfde de Lairesse korte tijd la
ter zijn grote confrère smadelijk
verguisd.
Er zijn misschien schilders, die
Hals een beter portrettist vinden
dan Rembrandt toch zal ieder
een de unieke wand met Rem-
brandt-portretten als het hoogte
punt van deze tentoonstelling be
schouwen. Hetwelk evenwel niet
inhoudt, dat wat na Rembrandt
komt niet meer belangrijk is. In
tegendeel. Men behoeft maar het
fijne portret van Constantijn Huy-
gens door Jan Lievens te bekijken,
het „moderne" vrouweportret van
Jan de Bray, vroeger aan Fabn-
tius toegeschreven), het portret van
een man uit de omgeving van Ver-
w c ftw wal»
- -
Onvoorwaardelijke afwijzing van ideologie
en praetijk van communisme
ZEIST. „De kerk verkeert in de noodzakelijkheid zonder voorbehoud
te kiezen tegen ideologie en praktijk van het communistisch regime. De
kerken van het Westen zullen echter haar oecumenische verbondenheid
uit moeten drukken en het Westerse denken onder de crltiek van Gods
woord moeten stellen." luidt een der belangrijkste passages uit de verkla
ring over het vraagstuk van oorlog en vrede, die de synode der Ned. Herv.
Kerk in Woudschotcn goedkeurde.
Het portret van Josina van Eg-
mond door Jan Mostaert (1475
1555) die afwisselend in Haar
lem en in de Zuidelijke Neder
landen werkte. Het schilderij
komt uit een museum in Würz-
burg.
Een jonge schilder door Frans
Hals op de tentoonstelling Drie
eeuwen Portret in Nederland in
het Rijksmuseum.
meer, een zwierig portret van M.
Sweerts (met Caravaggio-tenden-
zen) een typische familiegroep van
Adr. van Ostade, de portretten van
Nic. Maes, Caspar Netscher (figuren
over wie het oordeel tegenwoordig
zeer is gestegen), Pieter Dubordieu
en niet te vergeten de te veel mis
kende 18e eeuwers als Troost, Per-
ronneau en Liotard, om vast te
stellen dat deze tentoonstelling er
een is van hoog gehalte, ook bui
ten. de allergrootsten om. Het zal
zeker moeite gekost hebben om
tot dit niveau te komen en daarbij
alle eentonigheid en eenzijdigheid
juist op portretgebied een reeël
gevaar te vermijden!
De catalogus van deze tentoon
stelling welke tot 5 October duurt
bevat vele afbeeldingen naast een
interessante inleiding door mr. A.
Staring.
C. A. S.
(Van een onzer verslaggevers)
Het dames-waterpoloteam van de AZ en PC speelde gisteravond voor
de zomercompetitie in Pesie's Bad te Amersfoort tegen Zwemlust 1 uit
Utrecht. De voorhoede van de Amersfoortse Ladles met Bep Ruitenbeek—
Buket, Tonny Raebel en Alice Bodemeyer deed het uitstekend. Er werd
veel gezwommen en wat veel meer zegt voor polospeelsters: er werd hard
en goed geschoten! In de achterhoede hield Lies Lagerwaard haar tegen
standsters goed in bedwang. Wil Verheuvel voldeed behoorlijk, terwijl
Ansje Pon weinig actief was, hetgeen we niet van haar gewend zün. Onder
de lat verrichtte keepster Truusje Huisman uitstekend werk. Aan de ge
maakte doelpunten had zü geen schuld. Bep RuitenbeekBuket stak met
hoofd en schouders boven de andere speelsters uit. Hoegenaamd van elke
aanval was zij de spil. Zij moet echter écn ding niet vergeten: Speel niet
te egoïstisch! Waterpolo wordt nu eenmaal met 7 speelsters bedreven.
Nadat Alice Bodemeyer de bal
heeft opgehaald, volgt kort daarop
een aardig combinatiespel tussen
Wil Verheuvel. Bep Ruitenbeek-
Buket en Tonny Raebel. Het schot
van Tonny wordt geweerd door de
Zwemlustkeepster. Volkomen te
recht zet zij door, maar in haar
enthousiasme valt zij de doelverde-
digster te zwaar aan, waarop een
vrije worp volgt voor Zwemlust.
De bal verhuist nu enige malen
van eigenares. Tenslotte krijgt Nel
Verhey van Zwemlust de kans om
vrij op te zwemmen Lies Lagerwaard
ziet het gevaar, verlaat haar tegen
speelster. maar is iets te laat bij
Nel Verhey, die onhoudbaar de
keepster het nakijken geeft. 10
voor Zwemlust. AZ en PC laat dit
niet op zich zitten en geeft direct
het juiste antwoord. Tonny Raebel
krijgt het leder te pakken, plaatst
op de zich goed opgestelde Bep
Ruitenbeek-Buket, die vanaf de 4
meterlijn met een hard schot de
stand brengt op 11. Door activi
teit van Bep blijft de AZ en PC
voortdurend in de aanval. Alice
Bodemeyer heeft pech, doordat
BÜ G. J. A. Ruys uitgevers mij
N.V. te Amsterdam verscheen een
boekwerk nog kostbaarder dan
lüvig van de hand van Dr Ir
W. H. C. Knapp, getiteld „Het Or
gel", een werk, waarin ik met bij
zondere belangstelling gelezen heb-
Het motto van de fameuze Franse
organist Widor: „Alleen het orgel
is in staat het in ieder mens slui
merende verlangen naar het eeu
wige te wekken" is tot geloofsbe
lijdenis van de schrüver geworden.
Ieder woord door hem neergeschre
ven, draagt het stempel van zgn
liefde, zün grootste respect voor het
instrument en de bijzondere, onver
gelükbare taak, welke er aan toe
bedeeld werd.
In een inleiding maakt de schrij
ver zijn lezers bekend met de in de
orgelwereld gebruikelijke termino
logie en de bouw in algemene lij
nen. De daarbij ontmoete onderde
len passeren vervolgens de revue
Daarna vraagt Knapp aandacht
voor de problemen, verbonden aan
de „wind"voorziening.
In Hst. 6 bespreekt schrijver dat
gedeelte van het orgel, waaruit het
INTERNA TIONAAL MUZIEKFEEST
(Van een onzer redacteuren)
SALZBURG. Het 26ste muziekfeest van de International Society for
Contemporary Music heeft de laatste dagen voor alle in Salzburg aanwe
zige gedelegeerden een dramatische wending genomen, die aan de Society
bijna een einde had gemaakt. In de vergaderingen, die vrgwel de gehele
dag in beslag namen, heeft de president, de Engelsman Edward Clark, aan
gekondigd zich niet meer herkiesbaar te stellen. Er waren reeds vergaande
voorbereidingen getroffen om de Fransman Pierre Capdcvielle tot nieuwe
voorzitter te benoemen. Maar tot ieders verrassing weigerde deze een can-
didatuur te aanvaarden. Aangezien op dat ogenblik geen mogelükheid aan
wezig was een andere president te vinden, scheen de Society ten dode
opgeschreven.
duidelijkst de vordering der tech
niek naar voren komt: de tractuur.
Na in hst. 7 een exposé gegeven te
hebben van de architectuur van de
speeltafel komt Knapp tot een ge
schiedkundig overzicht, in Hst. 8
van de bouwontwikkeling, in Hst.
9 van de waardering ervoor.
Niet minder dan 72 pagina's wor
den door hem gewijd aan orgel
disposities uit verleden en heden,
voorzien van een voor de huidige
bouw bedoeld commentaar. Zelfs
aan speculatie omtrent de toe
komst van het orgel wordt een
Hst (12) gespendeerd. Daarmede
heeft de lezer het meest wezenlijke
van het betoog in zich opgenomen.
De rest, iets minder dan een derdo
gedeelte van het boek wordt ge
vuld met uiterst leerzame bijlagen:
I Geluidsleer, II Acoustiek, III
Klankvorming langs electronische
weg, IV Klank en kleur, V Samen
stelling van zogenaamde „mixtu
ren", VI Grootste orgels der we
reld (statistisch). Literatuurop
gave. register en niet minder dan
71 voortreffelijke foto's.
Men ziet dat Knapp vrijwel het
gehele oppervlak bestrijkt, meer
dan de in Nederland in deze gel
dende standaardliteratuur, maar
overeenkomstig de wens vooral de
leek te instrueren, minder de
diepten aanboort. Hierdoor komt 't
gehele werk tot een andere catego
rie te behoren. Knapp gaat dan
ook zelden anders dan als „Kronie-
kcn"-schrijver in op de zich wijzi
gende aesthetische opvattingen der
organisten en de liturgie dienende
componisten en belandt zo ongewa
pend temidden van het strijdgewoel
dat dezer jaren rond orgel en or
gelmuziek is ontstaan en waarin
wij ons ditmaal, ook naar aan
leiding van Knapp's boek, niet
zullen verdiepen Knapp is een zeer
objectief kroniekenschrijver.
Deze mening wil ik nadrukkelijk
ter overweging geven aan de lezers
en beoordelaars van zün boek. Hij
geeft geen voorkeur aan kwantiteit
boven kwalitëit: „Gelukkig begint de
zucht naar het reusachtige, zelfs in
de U.S.A. te luwen," schrijft hü.
na aangetoond te hebben dat de
eeuwenlange vragende uitbreiding
vanaf het invoeren van het orgel
in W.-Europa een grens gesteld
wordt door de kwaliteit.
Knapp is van huis uit tech
nicus, geen musicus. Dat er geen
sprake is van een door zijn praedi-
caat „ingenieur" ingegeven voor
oordeel blijkt uit een aantal ont
sporingen op het muzikaal terrein,
dat door hem toch ook weer niet
slecht verkend werd. De ons toege
meten ruimte laat niet toe van deze
door ons genoteerde ontsporingen
een opsomming te geven.
Wü hebben hier te maken met een
werk, dat ondanks de ontegen
zeggelijke kwaliteiten, niet een on
verdeeld gunstige ontvangst bereid
mag worden. Maar aan de lezer
die met onderscheidsgave vermag
te lezen, zij het wel aanbevolen.
Jammer, dat juist de leek voor wie
het bedoeld werd, doorgaans niet in
die mate kal van koren te scheiden
weet.
Soesterkwartier naar
Tovers-series
Soesterkwartier trekt a.s. Zon
dag met vier twaalftallen naar
de Tovers-serie in Zeist. De Soes
terkwartier comb. A komt uit in
le kl. Erk. bond. De tegenstan
ders zijn ONA-Dordrecht, Nieuw-
Flora-Haarlem en Tovers-Zeist.
De B comb, van de groen-witten
moet de zilveren wisselbal ver
dedigen tegen Samos-Utrecht, Vo
gel-Utrecht. Zwëluwen-Hilversum
en Archipel-Amsterdam. Verder
nemen twee adspirant twaalftal
len van Soesterkwartier deel.
haar schot uit vrije positie juist op
de bovenlat terecht komt. De links
handige Tonny Raebel doet het
even daarna beter. Zij krijgt het
leder toegespeeld van Bep Ruiten
beek-Buket en doelpunt van korte
afstand. 21 voor Amersfoort. Op
haar eentje onderneemt Bep Rui
tenbeek-Buket nu enige aanvallen,
die jammergenoeg op niets uitlo
pen. De druk op het Utrechtse doel
blijft aanhouden. Er volgt een
tweetal hoekworpen aan de Zwem-
lust-kant. De laatste cornerbal
wordt genomen door Alice Bode
meyer, die Tonny Raebel aan het
werk zet. Laatstgenoemde geeft uit
stekend door naar Bep Ruitenbeek,
welke het leder juist over het
hoofd van de Zwemlust-keepster in
het doel laat verdwijnen. 31 voor
de AZ en PC, waarmede de rust
aanbreekt.
Na half-time gaat Bep Ruiten
beek-Buket wat egoistisch spelen
en verwaarloost enige malen de
zich goed opgestelde Ansje Pon.
Er wordt niet tijdig overgenomen
door de voorhoedespeelsters. De
AZ en PC achterhoede kan dit, zo
als begrijpelijk is, niet allemaal
verwerken. De snelle Utrechtse Nel
Verhey grijpt de gelegenheid aan
om met de bal op de AZ en PC-
veste af te stevenen en met een
prachtig schot loopt zij in voor
haar club (32). Bep Ruitenbeek-
Buket herstelt zich volkomen en
neemt nog 2 doelpunten voor haar
rekening, terwijl Jeanne Goenée
met een goed doelpunt de achter
stand voor Zwemlust verkleint.
Hierdoor wordt het eindresultaat:
53 voor de AZ en PC-dames.
Overige uitslagen voor gespeelde
wedstrijden in Pesie's Bad: AZ en
PC jongens adsp.Zwemver. Zeist
5—1; AZ en PC 2 (heren)Zwem
lust 2 (Utrecht) 3—3.
De Australiër Frank Sedgman
werd Wimbledon-kampioen in
herenenkelspel.
De N.H.-Kerk kwam tot deze uit
spraak, omdat zij zich „als dienares
Gods in gerechtigheid verantwoor
delijk acht voor het leven, de vrij
heid. de bestaansmiddelen en de
cultuurgoederen der onderdanen en
daarachter ook voor die volkeren,
die relatief of absoluut nog onvol
doende deel hebben aan de goederen
van recht, veiligheid en bestaans
middelen".
Duidelijk- blijkt uit deze verkla
ring. dat de Kerk niet critiekloos
staat tegenover de bewapening Zij
acht het haar taak te moeten waar
schuwen tegen de gevaren daarvan
„Steeds zal de Kerk de overheid
moeten vragen of het waarlijk om
waarachtige vrede en gerechtigheid
te doen is. De militair zal steeds
moeten bedenken dat hij er is ter-
wille van de burger".
„Er zün dienstweigeraars", luidt
verder de verklaring, „de dienst
weigering is in zekere zin een zich
onttrekkén aan de solidariteit met
overheid en volk. Dit is voor het
Christelijk geweten alléén gerecht
vaardigd als zij geschiedt met een
beroep op gehoorzaamheid aan
Christus. De dienstweigeraar kan
een teken zijn. dat de gewetens van
overheid en ondei'danen scherpt".
„Welke weg wg in gehoorzaam
heid aan Christus moeten gaan, zien
wij niet steeds duidelijk voor ons.
Het Evangelie maakt, dat wij on
rustig zgn en onrust om ons ver
spreiden. Maar in de oorzaak van
die onrust is op wonderbare wijze
tegelijk onze enige zekerheid en wa
re vrede gelegen: in de belofte van
het Rijk Gods. dat eenmaal met
kracht zal komen."
Na langdurige beraadslagingen is
ten slotte een. voorlopige, oplossing
gevonden. Dit jaar zal een comité
van vijf leden uit verschillende lan
den het presidentschap waarnemen
en tegelijkertijd het bestuur voeren.
Daarvoor werden na heftige, soms
explosieve discussies gekozen Pauli
ne Hall (Noorwegen), Benjamin
Frankel (Engeland), Glasser (Z.-
Afrika), Rtesco (Chili) en Lex van
Delden (Nederland). Zij zullen dit
jaar een grondige reorganisatie moe
ten trachten te bewerkstelligen, die
de Society een grotere levensvat
baarheid kan verschaffen
De muziek zelf raakte bij deze voor
ons opwindende gebeurtenissen enigs
zins op de achtergrond, niettegenstaande
het feit dat de vijf, nu achter ons lig
gende concerten voldoende stof tot dis
cussies opleverden. Daar was bijvoor
beeld de luid toegejuichte Fantasie voor
clarinet, piano en orkest van de Oosten
rijker Harms Jelinek. een consequente
twaalftoonsmuzlek met al de bekende
schokkerigheid en zonder werkelijke
spanning.
Van volledigheid kan geen sprake
zijn: laat ons volstaan met te vermelden
dat diezelfde avond nog een vlot. speels
concertino voor hobo. fagot en orkest
van de Cubaan Paul Csonka tot klin
ken kwam.
Meesterlijk kwartet
Het eerste concert van kamermuziek
wekte een verveling op. die met het
voortschrijden van de avond bijzonder
regelmatig toenam. En ik had mij al
overgegeven aan pessimistische beschou
wingen over de huidige stand van zaken
in de muziekwereld, toen plotseling de
laatste compositie (de zevende!) van dit
concert voor een bijzondere verrassing
kwam zorgen: het meesterlijke strijk
kwartet opus 43 van de Fransman Jean
Martinon, die hiermee bewees dat waar
lijk geen nieuwe procédó's nodig zijn
om een werkelijk nieuwe muziek van
betekenis te scheppen.
Het tweede kamermuziekconcert stond
op een aanmerkelijk hoger niveau: de
voortvarende Muziek voor clarinet,
trompet en altviool van de Oostenrijker
Karl Schiske, welke vorig Jaar in Am
sterdam een even goede uitvoering als
ontvangst kreeg, behaalde ook hier
weer succes, ondanks de abominabele
vertolking. Zeer duidelijk talent demon
streerde de Nleuw-Zeelandcr Ronald
Fremain met Themo en Variaties voor
twee violen: een hecht gebouwde mu
ziek vol vondsten.
De sonate voor vioolsolo van de
Fransman Mikalovici bleek uitnemende
delen te bevatten: oa. een uitermate be
wogen cn knap gerealiseerde fuga. Ge
voel voor heldere bondige formulering
vertoonden drie pianostukken van de
Zuid-Afrikaan Stefans Grove.
'Verder bracht dit concert het enige
stuk, waaraan geen touw was vast te
knopen: een volmaakt onbegrijpelijke
hoeveelheid, als los zand aan elkaar
hangende grillige nootjes van de Ame
rikaan Claus Adam, die deze noten-
schrijver „sonate voor piano" noemde.
Tenslotte het eerste Nederlandse
stuk. dat de vuurproef voor dit in
ternationale gezelschap van deskun
digen moest doorstaan. Lex van
Deldens Duo voor fluit en harp. De
uitvoerenden Phia Berghout en Hu-
bert Barwahser hebben er een ide
aal pleidooi voor gehouden; zg
oogstten met hun prachtige spel een
doorslaand succes.
WIMBLEDON- TORNOOI
Australiër wint met groot machtsvertoon
van Drobny
WIMBLIDON. Sedgman
heeft Drobny verslagen met 46.
62, 63. 62 en zodoende het
kampioenschap heren enkelspel
behaald.
De partij tussen Sedgman en
Drobny heeft 80 minuten geduurd.
In de eerste set was de Austra
liër onzeker met zijn backhand
slagen terwijl hij ook telkens
faalde met zijn volley's Drobny,
die herhaaldelijk punten scoorde
met prachtige backhand drives
schuin over de baan. brak door
Sedgmans service toen het 54
stond.
In de volgende sets domineerde
Sedgman zowel in tactisch op
zicht als wat beweeglijkheid,
snelheid en anticipatievermogen
betrof. Hij legde steeds meer
vaart in zijn volley's en in zijn
service-ballen, waar Drobny geen
vat op kon krijgen. Drobny pro
beerde hem door afwisselend
lang en kort, en hard en zacht
spel van de wijs te brengen
Maar Sedgman was te snel in zijn
reacties zodat hij met groot
machtsvertoon kon winnen.
In de halve finales van het da
mes enkelspel won Louise Brough
(VS) met 63 36 61 van
haar landgenote Patricia Todd.
Doris Hart (VS) en Sedgman
(Austr) sloegen in de halve eind
strijd Patricia Todd (VS) en Can
dy (Austr) met 62 63.
In de andere halve finale van
het dames enkelspel heeft Mau
reen Connolly (VS) haar landge
note Shirley Fry uitgeschakeld.
„Little Mo" won in twee sets:
64 63.
De verdere uilslagen luiden:
Dames dubbelspel kwartfinales: Mej
Joan Patrldge en Jean Rlnkel-Quertler
(G.-B.) sl mej H. Flectcher en Jean
Walker-Smith (G.B.7—5. 4—6. 6—3 Da
mes dubbelspel halve finales Louise
Brough en Maureen Connolly (VS) sl
Thelipa Long (Austr.) en Pat Todd (VS)
57. 6—1. 6—4. Heren dubbelspel halve
finales: McGregor en Sedgman (Austr)
sl. Drobny (Egypte) cn Patty (V.S.) 6—3.
6—4 7—9. 6—4.
Seixas (V.S en Sturgess (Z-Afr.) sl.
Hoad en Rosewall (Austr.) 64, 86, 68.
7—5.
(Van een onzer verslaggevers)
In het zwembad de Kromme
Rijn te Utrecht vond de ontmoe
ting plaats tussen de le heren
zeventallen van de AZ en PC en
UZSC 1.
Aanvankelijk pasten beide ploe
gen dezelfde tactiek toe met een
vooruitgeschoven midvoor en te
ruggetrokken vleugelspelers. Dit
duel tussen de twee geroutineer
de teams was voor de toeschou
wers zeer interessant. Het gelukte
de Utrechter, Kees van Aelst om
het eerste doelpunt te fabriceren.
10 voor UZSC. Wegens te zwaar
dekken moest een UZSC-er de
kant op. Van de numerieke
meerderheid maakte Gerty Mos
terd gebruik om de stand op ge
lijke voet te brengen. Hierna golf
de het spel wat heen en weer en
de doelvcrdedigers Bogers en Felix
Insinger liet menig prachtig staal
tje van kunde zien. Met gelijke
stand 11 brak de rust aan. Na
de hervatting kwam de AZ en PC
sterk, opzetten. Er werd echter te
zwaar gespeeld, waardoor de
scheidsrechter achtereenvolgens
drie strafworpen uitdeelde en de
stand veranderde ten gunste van
AZ en PC (32). Even voor het
einde plaatste Theo Mosterd, die
in de achterhoede verzeild was
geraakt, het leder op Wim Jan
sen. die mooi afgaf aan Gerty
Mosterd. Met een listig boogbal-
letje werd keeper Bogers het na
kijken gegeven. (42 voor de
AZ en PC) Het verdere verloop
van de wedstrijd hadden de Groen
Witten geheel in handen. Er wer
den geen doelpunten meer ge
maakt.
Belangrijk maar klein
tennisprogramma
Voor morgen wacht ons maar
een betrekkelijk klein tennispro
gramma, voor de betrokken teams
echter bijzonder belangrijk, daar
de wedstrijden van morgen over
het al dan niet slagen van hun.
promotieplannen zal beslissen.
Als 't Stort 2 ons niet teleur stelt,
krijgt Amersfoort in het volgen
de seizoen eindelijk weer eens
een tweede klasse team. De Stort-
reserves krijgen morgen bezoek
van het Haagse Leimonias 9. De
gasten hebben in de competitie
niet zo heel veel gepresteerd en
daarom verwachten wij ook, dat
't Stort behalve zijn derde team
ook het tweede zal zien promo
veren.
Sportief 2 is goed op weg, om
zijn verleden jaar verloren ge-
gane plaats in de derde klasse te
heroveren. Nog slechts één hin
dernis behoeft te worden over
wonnen en dat is Thor RW 11,
eveneens uit Den Haag, dat in
Amersfoort op bezoek komt. Wij
hopen, dat deze hindernis niet te
zwaar zal blijken.
Door het ongustige weer tg-
dens de meeste competitie-Zonda
gen. komen de promotie-wedstrij
den hier en daar in de knoop
met diverse tournooien. De wed
strijd Alta 1Haarlem 1 b.v. is
in verband met de Districts
kampioenschappen uitgesteld. Bo
vendien houdt Alta deze week
zijn onderlinge voorjaarswedstrij
den. waarvan de eindronden tij
dens het komende weekend zul
len worden gespeeld.
