Dat doet de
post
voor:
„Réforme" bezorgd over kerk
achter IJzeren Gordijn
Moet U eens
hóren!
Een dag op stap met 11
brief door een achttal provinciën
Een spannend mysterieus
avontuur tussen Kortgene
en Siddeburen
r
toe- ujj lywtu/iffc/
MOEILIJKHEDEN?
Is de RVB nu werkelijk
zo onrechtvaardig?
IN KERK EN WERELD
Zaterdag 12 Juli 1952
KORTGENE is een klein,
parmantig dorp, dat er
een allee met een muziektent
op nahoudt, en toen de Konin
gin er destijds op bezoek was,
heeft de harmonie er hard en
best geblazen. Daar, op die
Kortgeense allee, is voor ons
een spannend, mysterieus
avontuur begonnen. Er was
een brief, die op reis moest.
Op reis door acht provinciën.
En als alles goed ging, moest
dat in één dag lukken. De brief
was geschreven door burge
meester Schuyt van Kortgene.
Hij was bestemd voor een
ambtgenoot hoog in het
Noorden, voor burgemeester
Scherphuis in Siddeburen
(Gr.). Nu, hij is er in een dag
gekomen.
1717DCTF Voor zeven uur zat
iLiliiXolrj de brief op de bus.
"RimPTTÏ? De eerste posthan-
JjIjUniJ r delingen hadden
plaats op het kantoortje aan de al
lee. Kantoorhouder W J. Eiff zette
het stempel Besteller M. C. Ver-
wey stopte 'm in de postzak. Daar
na ging hij in het schommelende
blauw-gele passagiersbusje naar
het veer en per pont de Zandkreek
over, de strook water die zo
als u beslist nog weet de beide
Bevelanden scheidt. Weer 'n busje.
Wolphaartsdijk-Goes. Station. De
brief (in zijn postzak) verdwijnt
uit het gezicht. Meneer Van den
Hoogenband verschijnt. Hij is re
ferendaris Ilde klasse PTT. Hij zal
ons een eindweegs vergezellen.
Daartoe is hij om half vijf in Den
Haag opgestaan.
We stappen in een trein. Wat
zeg ik, in e e n trein? Gelooft u het
maar niet! Bij het wonderlijke reis
avontuur, dat wij beleefden, is
nimmer sprake geweest van zo
maar een trein. Altijd van dè trein,
de enige die we hebben moesten.
En zo begon het met Vlissingen
Roosendaal C. En voor ons was het
ditmaal geen groen leder of zacht
trijp, maar de Pee 930 (een P staat
voor postrijtuig, e voor electrisch.
c wil zeggen dat u er uw handen
kunt wassen). Die C achter Roo
sendaal? Dat betekent voor de post:
een trein, die naar het Westen
rijdt. Staat er een III inplaats van
een C. dan hebt u er een te pak
ken, die het Westen de rug toe
keert. In de werkende trein, waar
in we rijden, staat postconducteur
De Ridder massief en rustig ach
ter het essentiële meubelstuk, dat
trieerkast heet Bij de kasten, die
we nog te zien zullen krijgen op
de reis, staat onder elk hokje met
krijt een richting aangegeven. Rt
voor Rotterdam. Amf voor Amers
foort. Maar géén krijtkrabbel bij
postconducteur De Ridder. Hij is
een oude rot in het vak. Hij werkt
met een blinde kast Het is stug
aanwerken tussen Goes en Roosen
daal. Wat er daar uitmoet, moet
klaar zijn. Onze brief komt u i t
de bundelzak VlissingenRoosen
daal, gaat in de bundelzak Roosen
daalAmsterdam C. In een flits
zien we 'm. Daar is-ie. Weg is-ie.
Kilometers voor Roosendaal schuift
postman De Ridder een pluisje van
tafel. De hele sortie is verwerkt.
TWFLTiTT O* we maar in de
1 £jLjUi-j pec 92 willen over-
RFDRT1F stappen. De trein
1 naar Amsterdam.
Acht man in het rijdende postkan
toor. De post uit het zoele Zuiden
komt binnenwaaien. Belgische brie
ven, Italiaanse bladen, hardge-
kleurde prentkaarten van de Ri-
vièra. En: „Elke brief, die in ons
land vanmorgen gepost is. soms
idioot vroeg natuurlijk, komt van
daag ook aan", verzekert onze be
geleider met rustige trots. Met
eerbied neemt hij een grauw boek
werkje ter hand en slaat het open.
Een glanzend juweel van het va
derlandse postwezen, getiteld Het
Bundelzakkenboekje. Daar staat al
les in wat er maar te weten valt
over treinen, bestemmingen, moge
lijkheden. De routiné's hebben dat
hele boekje in al zijn gecompli
ceerde eenvoud op misschien
een enkel regeltje na in hun
hoofd.
Ineens wès er een schokkend
iets De brief. Onverwacht kwam
hij uit één van die talloze zakken
weer aan de oppervlakte. Postcon
ducteur Entrop hield hem plotse
ling in handen Zomaar. Bij het
verwerken van de bundelzak voor
Amsterdam. Het was precies 10.06
uur, en we waren juist Lage Zwa-
luwe gepasseerd, toen hij de don
kerte v*an postzak UtrechtZwolle
III aan het zakkenrek indook.
We snoven een minuut levensbeschou
wing van die postconducteur. „Op de
trein zitten? Ongeregeld werk Maar ik
zou niet op het bureel willen zitten Ze
hebben ons postmensen op de trein, wel
eens vrijbuiters genoemd Dat vinden
we dan een erenaam." Nu heef! hij een
curieus geval, zegt onze begeleider Dat
moeten we eens met aandacht bekijken
Prcntbriefkaartjc uit Luxemburg Voor
ccn juffrouw in Gorinchem Moet er in
Dordt uit, zou )e zeggen Maar nee! Het
gaat mee naar Den Haag. komt dan op
de trein naar Utrecht ..Want die maakt
Gcldermalsen—Dordrecht Cl" roept hij
triomfantelijk Met het boekje erbij be
wijst hij ons. dat het kaartje nu 25 mi
nuten eerder in Gorinchem is dan via
Dordrecht Daar had je dan meteen het
winnende punt Een poststuk dat reist,
Wat gebeurt er
T\ E Nederlandse postzegel viert
Lr dit jaar het eeuwfeest. Hon
derd jaar geleden was het voor
het eerst mogelijk in ons land
een postzegel van 5, 10 en 15
cent op een brief te plakken. Nu
doen we dat nóg. We plakken
gewoon een zegel van 10 cent op
een brief. En wat gebeurt er
dan? Dat hebben we voor u be
keken. De brief in Kortgene, er
gens in Zeeland. En op het
adres stond Siddeburen. ergens
in Groningen. En wij zijn mee
gereisd met dat éne dubbeltje,
7n auto's, op schepen, in treinen
van Kortgene naar Siddeburen
nu de postzegel 100 jaar be
staat.
kan. al reizend, dichter bij zijn doel
worden gebracht. Gaat het de trein uit,
dan gaat de vaart eruit.
Den Haag De brief per post
auto. wij met de tram naar station
Rijnstraat.' Tijd voor een kopje kof
fie, vonden we. Voor we erop ver
dacht waren, ging trein Den Haag
Utrecht III rijden. We móesten
mee. Een sprint, een sprong. We
doken de Pec. 951 in.
"nTTTCFlTr Die Pec 951 hoor-
1J LjL\U lil eigenlijk hele-
et
nienu. Een raar
beestje. Bagagewagen, tot p'ostwa-
gen verbouwd. Donker, plomp, on
gezellig. De postbemanning stapte
meesmuilend rond in dit vehikel
met zijn tekort aan kasten en sor-
teerruimte. Utrecht. Een vloedgolf
van postzakken. Slechts door steeds
opzij springen, raakten we niet be
dolven.
Amersfoort gaf wat ruimte, en
vlak voor Zwolle kwam toezicht-
ambtenaar Reichardt met een briet
aanlopen. „Is dit 'm' Hij lag bij de
Woltjerspoor!" Het was er allemaal
mee gegaan als het gaan moest.
Van kopkast naar zijkast; en daar
in de bundel GroningenWoltjer
spoor, de post voor het rijtje dor
pen waar ook Siddeburen bij hoort.
Stad Groningen. Uit de trein In
de postauto. Naar het postkantoor
Daar hing aan het rek ook de zak
Siddeburen. En die brief in die
zak. En die zak weer in de post
auto en naar de standplaats van
de bus od Siddeburen.
Waai- zagen we zo'n huiselijk
busje eerder? Die morgen. Vol
Zeeuwen op weg naar het grote
Goes. Nu vol Groningers op weg
naar hun kleine dorpjes In het zo
veelste groene dorpje stond een
man in een groen pak naast zijn
fiets te wachten. Onder de witge
kalkte bomen voor een cafeetje;
want het was gaan regenen. Het
was H. Noordhoff, PTT-besteller
te Siddeburen Een paar minuten
later pakte kantoorhouder J Smit
onze brief aan. Hij was er. De klok
wees twee minuten over half zes
Of was er? Hij moest nog naar
de burgemeester. Waar was de
burgemeester van Siddeburen? Hij
was gewoon in Valkenburg, want
hij had vacantie Dan mag een
mens in Valkenburg zitten. De
PTT trekt zich daar niets van aan.
Thuis of niet thuis, de brief moet
bij u in de bus zo gauw het gaat.
IV A QPI7T dag-achter-een-
LL brief-aan bracht ons
in contact met vele postale amb
tenaren. In één opzicht waren ze
allemaal gelijk. Ze gingen op in
het postwezen. „Postman is het
mooiste vak. dat er bestaat", be
zwoer kantoorhouder Smit ons. „Ik
ben dertig jaar bij de post, maar
pas een jaar op de trein. Ik dacht
er nooit achter te komen, maar nu
gaat het dagen Het is prachtig
werk", zei meneer Reichardt en
we konden zijn gezicht niet zien.
toen hij het zei Want we zaten in
het duister naast elkaar achterin
een auto met postzakken, die door
Groningen reed. De subtielste op
merking kwam uit de mond van
meneer Van den Hoogenband Hij
raadde ons aan ook nog eens in
Amersfoort te gaan kijken als er
zes wagens post waren over te la
den. „Als dat lukt, kun je echt
genieten", zei hij.
Ach, meneer Neher boft met zul
ke makkers!
DE brief die (hieronder) burge
meester Schuyt aan de oudste bode
van Nederland, Engelvaar, (S3)
overhandigde, schommelde al
vroeg (hierboven) over de Zand
kreek.
Zorgenkind Nw-Guinea
Op 3 Juli j 1. kwam in dit blad
een stuk voor. getiteld „Tweede
Kamer ongerust over Nieuw Gui
nea". waarin stond, dat in Nieuw
Guinea een behoorlijk Nederlands
bestuur zal moeten worden ge
voerd totdat over de status van
dat gebied beslist is. Hieruit kan
worden geconcludeerd, dat het
huidige bestuur niet deugt cn zij.
die voor de bestaande toestand
aansprakelijk zijn, te laken vallen.
Voorts wordt opgemerkt, dat kolo
nisatie-pogingen met Indische Ne
derlanders voortdurend op misluk
kingen zijn uitgelopen Dat is on
tegenzeglijk waar, maar ook lo
gisch. Immers deze mensen de
moesten zonder enige vakkennis of
voldoende voorlichting werden
maar ergens neergepoot en zo goed
als geheel aan hun lot overgelaten.
Zelfs overvloedige oogsten zouden
hun bovendien van geen nut zijn
geweest, wegens het onthreken van
aan- en afvoerwegen *en van
transportmiddelen. Een rijp maken
van de Papoea's voor zelfbestuur
en het voorkomen van import op
j grote schaal van andere bevol
kingsgroepen is misschien prac-
I tisch uitvoerbaar. Billijkheidshalve
dient echter niet te worden ver
geten om de Indische Nederlan
ders (tenslotte toch ook Nederlan
ders, nietwaar?) die na de over
haaste souvereiniteitsoverdracht in
Indonesië in zeer ellendige levens
omstandigheden verkeren, in de
gelegenheid te stellen (door vrije
overtocht) naar Nederland te ko
men, zodat zij hier een menswaar
dig bestaan kunnen vinden. Waar
mee ik maar zeggen wil, dat het
hoog tijd was. dat er een parle
mentaire missie naar Nieuw Guinea
ging. W. A. R.
Telefoonnet bescherming
burgerbevolking
Enige tijd geleden is bekend ge
maakt, dat ten behoeve van de be
scherming van de burgerbevolking
in geval van oorlog een telefoonnet
zou worden aangelegd met liefst
212 complete centrales en ruim
6.000 toestellen. Daar een dergelijk
net bij bom-inslag gemakkelijk ge
stoord zou kunnen worden, zou
men daarnaast gebruik maken van
de radio, waarvoor 13 grote zen
ders met de nodige apparatuur ge
bouwd moeten worden. Als een
dergelijk telefoonnet dan zo kwets
baar is, waarom bouwt men dit
dan en waarom stelt men zich niet
geheel op radio-communicatie in?
Het Nederlandse volk moet zware
offers brengen. Mogen de gelden
besteed worden aan een telefoonnet i
als dit toch nutteloos is? Bk. 1
Tuinders en hun oogst
In de loop van dit voorjaar maak
ten de tuinders zich bezorgd, om
dat het er naar uitzag, dat door
het uitblijven van de IJsheiligen,
het uitblijven van hagelbuien enz.
hun oogst zo overvloedig dreigde te
worden, dat hun winsten in gevaar
zouden komen door de lage» prijzen.
Later kwamen er enkele hagel
buien. Bij sommige tuinders werd
de oogst totaal vernield. Toen werd
er geld voor deze mensen ingeza
meld. Is dit alles niet diep treurig?
En is deze gang van zaken geen
duidelijke les? ABONNEE.
(Van onze moderedactrice)
ONLANGS luisterden wij een ge
sprek af tussen tioee vriendin
nen; de cén, bruinverbrand, net van
vacantie terugde ander bleek en
vermoeid en kennelijk er aan toe
er eens uit te trekken Het was een
practisch, zakelijk gesprek waar u
wanneer u vacantieplannen hebt
ook wat aan kunt hebben. De
vermoeide met steedse kleur (laten
wij haar Ella noemen) begon te
klagen dat zij nog zo verschrikke
lijk veel moest doen, dat zij niet
wist hoe zij het allemaal af zou
krijgen. „En dat pakken! Ieder jaar
neem ik teveel mee, en sjouw in
loodzware koffers overbodige kle
dingstukken rond. Zeg jij nu eens
precies wat ik nodig heb."
Bella, de bruinverbrande vriendin
begon met te informeren wat zij in
haar vacantie dacht te doen. „Wan
delen, zwemmen, zonnen, veel bui-
ren zijn, misschien eens een enkel
dagje in een stad rondlopen".
„Je rekent natuurlijk od mooi
weer" zei Bella. „Maar omdat dat
wel eens kan tegen vallen zullen
wij beginnen met iets voor de kou.
Een lange broek met een jumper
of een blouse met lange mouwen.
Daar kan je bijna altijd buiten mee
wandelen Verder een kleurige ka
toenen rok met een blouse. Als
je geen rok hebt, kan je er desnoods
nog een maken. En kies de kleur
dan zo, dat je er ook je warme
jumper op kan dragen Met zo'n
rok hoef je niet voorzichtig te zijn,
hij kan gewassen worden (in de va
cantie is het trouwens nooit zo erg
als wandelkleren op het laatst een
beetje smoezelig worden, daar geef
je dan niet meer om). Voor het
echte mooie weer een short met een
mouwloze blouse. Shorts kan je in
overvloed krijgen, en ze zijn niet
duur. De lichte kleuren raad ik je
echter niet aan, want die worden
gauw ontoonbaar Zwart, of een an
dere donkere tint is het beste. Ver
der bestaan er mouwloze blouses
van kreukvrij materiaal in felle
kleuren Ze sluiten met een rits
sluiting van voren en doen denken
aan een vereenvoudigde uitgave van
een windjack. Zeer practisch en niet
duur. Ook een blouse van katoenen
inent is practisch. Een jurk voor
netjes heb je wel nodig, maar neem
een eenvoudige en weer een die
weinig kreukt en makkelijk uit
hangt. Heb je een zonnejurk met
een jasje, laat die dan vooral niet
thuis. Een zonnepak en een zwem
pak neem je natuurlijk mee. Dan
eventueel nog een extra blouse, een
kort jasje en een regenmantel, en
je bent op alles voorbereid. „En
niijn mantelpak dan?" vroeg Ella.
„Alleen als je veel in steden denkt
te komen, buiten draag je dat toch
niet en dan is zo'n zwaar stuk on
nodige ballast. Een enkel donker
ivollen rokje zou je wel mee kun
nen nemen, dat is prettig voor in
de trein en samen met je korte jas
je heb je dan ook een soort man
telpak. Let er bij het kiezen van de
verschillende kledingstukken op, dat
de kleuren harmoniëren, zodat je
je blouses bij meer dan cén rok of
broek kan dragen. Met schoenen
is het ook gemakkelijkwanneer je
je aan één kleurenschema houdt.
Als je iets van nylon hebt, moet
je dat natuurlijk op reis meenemen,
want dat kreukt niet en het is ge-
makkelijk te wassen Een tas, hoog
stens één paar handschoenen en
twee shawls: één voor de warmte
en één om buiten om je haar te
binden. Als je je koffer hebt ge
pakt loop er dan even mee rond,
en kan je hem nog niet dragen, ga
dan zo lang schiften, tot hij wel
hanteerbaar wordt" besloot Bella
haar vermanend woord aan haar
vriendin.
DE „vrijbuiters" van de Roosen
daalAmsterdam C bij de uit
lading aan t station Den Haag.
DE Groningse postauto gaat op
weg naar de passagiersbus. die de
laatste étappe rijdt.
BESTELLER Noordhoff wacht in
de regen op de bus mét de post
zak mét de brief.
Albert Finet, de hoofdredac
teur van het Franse protes
tantse weekblad „Réforme"
kan men allerminst van con
servatisme, in welke zin ook,
betichten. Des te opmerkelij
ker zijn de beschouwingen die
hij onlangs in zijn blad aan de
befaamde Moskouse „Vredes
conferentie van Ker
ken" wijdde, de con
ferentie, men weet
het, die o.a. door de
Ned. Hervormde pre-
dikant Hugo van Dalen werd
bijgewoond.
Finet begint met te zeggen, dat
„in beide gevallen, die van de
Franse revolutie en die van de
Marxistische revolutie de gods
dienst uitsluitend beoordeeld wordt
vanuit zijn Sociologisch aspect. Het
is ongetwijfeld onmogelijk dat een
staat, die uitsluitend gegrondvest is
op de materialistische principes, de
godsdienst anders ziet."
„Hoe reageert de Kerk in een
dergelijke situatie? Het komt mij
voor. dat men daarbij twee duide
lijke aspecten in het oog moet hou
den: dat van het geestelijk leven
der gemeenten en aan de andere
kant dat van de officiële uitlatin
gen.
„De Christenen uit het Westen,
die Rusland of de een of' andere
Volksrepubliek hebben bezocht,
zijn het er over het algemeen over
eens. dat de gemeenten, waar zij
kwamen, blijk gaven van een in
tens geestelijk leven en van een
religieuze activiteit, die grote in
druk op hen heeft gemaakt.
„Het is mogelijk, dat de moei
lijke omstandigheden, waaronder
zij verkeren en de onzekerheid van
hun bestaan hun geloof doen op
leven en een dramatisch accent ge
ven aan de wijze, waarop dit tot
uitdrukking komt. De Franse Pro
testanten hebben een dergelijke si
tuatie zelf ervaren en wij moeten
de banden met deze broeders, die
Deze week
evenals wij hun hoop op Jezus
Christus stellen niet loslaten.
„Maar dan zijn er aan de andere
kant de officiële uitlatingen. Op
dat punt maak ik groter voorbe
houd, zoals ik dat, ook doe. wan
neer ik in de Franse geschiedenis
de verklaringen lees van de een
of andere predikant uit de tijd van
de revolutie. Aan deze conferentie
van Sovjet-kerken namen niet
slechts personen van Christelijke
huize deel. maar ook de moefti
Chakir Khialetdinov. de president
van de geestelijke leiding van de
Muzelmannen van het Europese
deel van de Sovjet-Unie en Sibe
rië, de vice-president van de gees
telijke leiding van de Muzelman
nen van Noord-Kaukasië; de rab
bijn van de synagoge van Moskou
met nog enkele andere rabbijnen
en tenslotte de president van de
geestelijke leiding van de Boed
dhisten van de Sovjet-Unie.
„Ik vraag mij vol angst af wat
het gemeenschappelijk geloof was
dat al deze mensen in een zelfde
actie verenigde. Toch zeker niet
het geloof in Jezus Christus. Zijn
naam is zelfs niet uitgesproken.
Het was zonder twijfel laten wij
niet zeggen het geloof, maar wel.
de gehoorzaamheid aan maarschalk
Stalin of misschien wel een zekere
mystieke opvatting van de vrede,
gevoed door de marxistische ideo
logie.
„Het valt mij moeilijk deze per-
sonages, of het nu pa
triarchen, bisschoppen,
moefti's, rabbijnen of
lama's zijn, ernstig te
nemen. Zij zijn allen
wamvoor de zegekar van het
Beest uit Openbaring 13
gespannen (ik spreek over de Staat,
of die nu Stalin of Franco of minde
re grootheden aan 't hoofd heeft).
Zij dragen zijn teken op het voor
hoofd Doch hun spectaculaire
en ijdele daden kunnen mij niet
doen vergeten, dal in de tempels
van Hongarije en Tsjechoslowakije.
in de kerken van Rusland en Po
len, Christenen de naam van Je
zus Christus aanroepen."
Inzake Nlcmöller
In het „Evangelisch Luthers Week
blad" schrijft prof. dr W. J. Kooiman
in een uitvoerig artikel over Nlemöl-
ler o a
„Het begint langzamerhand duidelijk
te worden, dat de Verenigde Lutherse
Kerk in Duitsland zich openlijk van
Niemöller gaat dlstanciëren en hem
binnenkort niet meer als haar verte-
genwoordlger in het buitenland zal
blijven beschouwen. Dit is uitermate j
pijnlijk, gezien de plaats die hij in het
geestelijke leven ginds heeft ingeno-
men en de betekenis die hij voor de I
kerk heeft gehad. Toch moeten wij er- I
kennen, dat ook naar ons inzien de
Verenigde Lutherse Kerk in de hr
omstandigheden niet anders kan."
Wii seven raad
CP EN onzer abonné's schrift ons als volgt: „Enige tjjd geleden kwam Ik
te vallen. Mün knie zag blauw en was ook wat gezwollen, zodat ik
een week rust moest houden. Hoewel de zwelling gauw verdwenen was
bleef mijn been pUn doen cn ik had moeite met lopen. De eerste vier
weken kreeg ik uitbetaald van de Ongevallenwet, maar daarna schoven
ze me af op de Ziektewet. Ik nam het niet en ging in hoger beroep. Tot
tweemaal toe kreeg Ik ongelijk, terwijl ccn kind kon zien, dat het een
gevolg van het ongeval was. Daarvoor had ik nooit iets en daarna had ik
steeds pijn. Dat is dus nogal duidelijk, dunkt me Maar niks hoor. Je
staat als arbeider alleen voor de heren van het gerecht en je krijgt de
kous op de kop. Als U het mij vraagt spelen ze allemaal onder een hoedje.
Nou vraag ik IJ: waar kan Ik mijn recht halen?"
Wij publiceren de inhoud van
deze brief zo uitvoerig omdat der
gelijke opvattingen. naar onze er
varing, vrij vaak voorkomen. Zij
zijn zo echt menselijk en begrijpe
lijk, maar ze doen tegelijk zo
schromelijk onrecht aan de Rijks
verzekeringsbank en aan de rech
ters. Want, waarde abonné, op ge
vaar af, dat ook wij ervan be
ticht zullen worden met de hoge
heren onder een hoedje te spelen,
moeten wij U antwoorden- U kunt
Uw recht niet halen, om de een
voudige reden, dat U het al gekre
gen hebt. Uit de stukken blijkt,
dat U lijdt aan arthrosis defor
mans. Dez.e ziekte nu is praktisch
nooit het gevolg van een licht on
geval (en niets wijst erop dat Uw
ongeval zo bijzonder zwaar was)
maar ontstaat veelal zeer geleide
lik door verschillende inwendi
ge oorzaken.
Advertentie (t M
doet de tanden glanzen
als diamanten
uit de aard gedolven,
als paarlen uit
het diepst der golven.
Grondwetsherziening
spoedig in tweede
lezing
DEN HAAG Het senioren
convent der Tweede Kamer heeft
Vrijdag de mogelijkheden bespro
ken van de wijze en het tempo van
behandeling der wetsontwerpen tot
herziening van de grondwet in
tweede lezing. Zodra de centrale
afdeling der nieuwgekozen Tweede
Kamer bijeenkomt, hetgeen op Don
derdag van de volgende week zal
zijn. zal men een besluit kunnen
nemen omtrent het tijdstip van het
afdelingsonderzoek. Men was het
er algemeen' over eens. dat de be
handeling zo spoedig mogelijk zou
moeten plaats hebben.
Vooral oudere mensen lijden nogal
eens aan deze ziekte, die het kraakbeen
van de gewrichten aantast. Zo'n ziekte
kan een tijd lang onopgemerkt blijven,
totdat ze door een op zichzelf onbete
kenend ongeval aan het licht komt.
Daarbij kan de geestelijke instelling van
een mens een grote rol spelen. De g«*es-
stelijk gezonde mens wil niet graag ziek
zijn. Daardoor kan hij beter kleine on
gemakken negeren. HIJ verdringt zo
a.h.w. uit zijn bewustzijn. Door het on
geval wordt de aandacht op het reeds
lang door ziekte aangetaste lichaams
deel gevestigd Men merkt nu allerlei
ongemakken op, waaraan men vroeger
voorbij ging.
Ook afgezien van de rol. die de gees-
stclijke instelling van de mens kan spe
len, kunnen sluimerende kwalen door
een ongeval soms aan het licht komen,
zonder dat men kan zeggen, dat zij door
het ongeval zijn veroorzaakt of zelfs
mnar noemenswaard verergerd Zo kan
het voor ccn leck lijken alsof een be
paald ongemak door een ongeval is
veroorzaakt, zonder dat dit In werke
lijkheid het geval Is Hier doen zich
dikwijls heel Ingewikkelde medische
quaestics voor, waarover de leek on
mogelijk kan oordelen.
Betekent dit nu, dat wij ieder
een, die een afwijzende beslis
sing van dc Rijksverzekerings
bank heeft ontvangen, maar aan
raden, daarin te berusten omdat
de leek er toch geen verstand
van heeft en do medici het wel
zullen weten? Weineen. Niet om
dat wij zouden geloven, dat de
ambtenaren van de R V B de za
ken zouden willen afschuiven,
maar eenvoudig omdat al'e werk
mensenwerk is en ook de Rijksver
zekeringsbank een fout kan maken,
Bovendien komt 't nogal eens voor,
dat de verschillende deskundigen
over bepaalde medische kwesties
een verschillend oordeel hebben.
En dat heeft dan weer niet zijn
oorzaak in het feit dat die des
kundigen door verschillende in
stanties betaald worden (zoals
sommige mensen heus nog schij
nen te denken) maar is eenvoudig
een gevolg van onze beperkte
kennis van allerlei ziekteverschijn
selen Komt zo'n zaak voor de
rechter, dan wordt er vaak nog
een andere deskundige bijgehaald,
die soms een andere opvatting
heeft dan de deskundige van de
R.V.B. Een onderzoek voor de
rechter kan in zo'n geval niet
alleen van belang zijn voor de ge
troffene, maar ook voor de we
tenschap in het algemeen.
