.Vaders en moeders" willen
jeugdherberg verdienen
Kies uw hoofddeksel
zo klein mogelijk
SNIP en SNAP uit en thuis
Hoe ver gaat voor de Christen de
gehoorzaamheid aan de staat?
MOEILIJKHEDEN?
Heb ik bij ziekte recht
op normaal loon?
Win tertournee
met toneelspel
Vijftien jaar grollen en grappen
„De Pal nog altijd een mysterie
jterdag 13 September 1952
5
(Van een onzer verslaggeefsters)
Er stond een blozende bruinverbrande
jn te murmelen uit een schrift op het
jatsje van de Haarlemse Jeugdher-
jg, dat uitmondt op de Jan Gijzen-
:jrt. Naast die man stond een andere
:ok verbrande) heer in een trui met
rgvuldige bewegingen een Volkswa-
jn te poetsen, terwijl een eindje verder-
jeen derde blozende man in een wijde
reidstand een enorm in de zon liggend
uk karton beschilderde met vrolijke
vervlakken.
Wij zouden U willen voorstellen; v.ln.r. Va-
r Richter (murmelend), vader Hojierook
jetsend) en vader Verschuuren (schilderend)
wel drie van de tien Nederlandse jcugdher-
t-gouders. die deze week in de
?jgdherberg van Haarlem tezamen
p en van 's morgens vroeg tot
ivonds laat werken, repeteren,
tuumnaaien decorschilderen en
len murmelen voor het stuk „De
jistemaker Pamphalon", waarmee
omstreeks 1 November epn win-
„•tournée door ons land beginnen
ter ere van het 25-jarig bestaan
de Nederlandse Jeugdherberg
•ntrale, dat m 1954 wordt gevierd,
gelden voor een nieuwe jeugdher-
rg bij elkaar te krijgen
Vader Jan Post van de herberg
t Heemskerk heeft dat stuk uit
kocht, een roman van de Rus
colai Ljeskof en het voor toneel
werkt. „Wij wilden." zei hij ons.
ets bijzonders, want per slot ver-
ichten de trekkers van de her-
houders niet iets aoorsnee-ach-
Vader Verschuuren (Vught)
schildert de decors voor ,fPam-
phalon". Hij heeft in elk geval
geen gebrek aan licht.
(Van onze moderedactrice)
T J hebt het al gelezen: de mode heeft in het algemeen geen by-
yJ zonder schokkende veranderingen ondergaan, alleen de hoeden
zijn volkomen anders dan die van vorig jaar. Wanneer u daarin
dc laatste mode wilt volgen, moet u een hoofddeksel nemen van
zo klein mogelijke afmetingen. Het is een mode. waar vrouwen met
niet te grote, zeer regelmatig gevormde gezichten zich over zullen
verheugen; want voor hen zijn de kleine kapjes zeer flatteus. Vrou
wen. die minder gul door de natuur zijn bedeeld zullen minder ge
lukkig zijn met deze mode. Max Heymans. die dezer dagen een
I nieuwe collectie hoeden toonde had zich streng aan de grondvorm
van het ..petite tête", het kleine hoofd gehouden. Zijn kapjes lieten
i voorhoofd en een deel van het vóórhaar vrij, maar omsloten het
achterhoofd geheel en bedekten vaak gedeeltelijk de zijkanten van
het gezicht. Voor de vrouwen, die een iets groter hoofddeksel pre
fereren, bracht hij gedrapeerde mutsjes. Dc kleuren heel veel
j zwart, en bruin-beige tinten, vaak gecombineerd.
Sa is Jan Post, een jeugdleider
hart en nieren, zelf ook nog een
aje beroepsacteur geweest. Bij het
id-Nederlands Toneel, direct na
oorlog, bij Bouber en vroeger
Den Haag. Hij heeft de regie op
i genomen; zijn spelers zijn het
paar Erbé uit Amsterdam, moe-
v. d. Mey uit Sneek. vader De
il uit Haarlem, moeder Boersma
Vierlingsbeek, vader en moe-
Kaars uit Wieringen, vader
lierook uit Eist, vader Richter
Blaricum. vader Kemper uit
jineken en 'moeder Bos uit Arn-
kleedster en souffleuse.
Va een druk seizoen hebben ze
i losgemaakt uit hun herbergen,
ar nog wat late klanten worden
evangen door plaatsvervangers,
zijn naar Haarlem gekomen. Ze
alles zelf. Vandaar dat die
imer, waai-in u stapt, onder de
en lappen ligt want hier
ort de naaimachine met moeder
bersma aan het wiel en moeder
die costumes ontwierp, aan
strijkplank.
Een uur nadat ze kwamen zijn
aan het werk gegaan; hun dagen
;en van 's morgens negen tot
uur 's avonds. Onderwijl gaat de
cgdherberg toch nog door, zodat
ader Van der Wal er af en toe
ssen uit moet of de boel aan zijn
ouw overlaten terwijl de dichtst-
jwonenden 's avonds even gaan
jken hoe het in hun herbergen in
nsterdam of Heemskerk gaat.
Daar zit Amsterdams herberg
ier Erbé op een klein krukje op
grote toneel en zegt: „Kom
inen beste vrind
échter hem staat vader Van der
al van de Haarlemse jeugdher-
Tg, met zijn rol in de ene hand
een stok in de andere en geeft
woord. Regisseur Jan Post on-
breekt en zegt: Nee. hou je pre-
5 aan wat er staatOver dus.
'ader Erbé speelt voor de kunste-
iker Pamphalon. die de enige God
tlgevallige goede mens is van de
odige stad Damascus, hoewel hij
nar en potsenmaker zich zelf
lat bewust is van zijn goedheid.
Buiten schildert Vader Verschuu-
i aan zijn décor en Vader Kem-
r is in Amsterdam op de auto-
Jling om te zien of er een voor-
lige bestelwagen te krijgen is,
larmee ze straks hun requisieten
de ene naar de andere stad
;nnen vervoeren.
Minstens 50 voorstellingen hopen
van „Pamphalon" te kunnen ge-
i, maar het ziet er naar uit dat
t er veel meer worden, zo werk-
3m zijn de comité's overal in den
ide. Maandag als de repetitieweek
jelopen is. staat het stuk volledig
de grondverf. Dan gaan deze
igdleiders voor het eerst van dit
drie weken op welverdiende
(Van een onzer verslaggevers) zaa' a^s één man °P- en schoof in vol goede moed naar een stad in
gesloten formatie naar het buffet, het Noorden getrokken om daar
antie en bij terugkomst begint i iets anders doen.
JE hebt geen gezicht jon
ge! Als jij binnen komt,
komt d'r niks binne!"
Piet Muyselaar zegt het.
Naast hem op het toneel staat
Willy Walden geen gezicht te
hebben. En in de afgestampte
zaal zit het Nederlandse volk
als haringen in een ton te
schuddebuiken.
Na een van de vele voorstel
lingen die zij op het ogenblik
geven, ben ik met Nederlands
meest getapte humoristen mee
naar huis gegaan, om voor u
op te schrijven hoe het alle
maal zo gekomen is, in de vijf
tien jaar dat zij nu als koppel
bestaan.
Ze hebben een avondje met
zorglijke gezichten boven hun goed-
gesneden pakken gepraat over het
angstige bezit van de volksgunst.
En om eindelijk eens iets terug te
doen. hebben Willv Walden en Piet
Muyselaar wat zitten roddelen over
die schemerige put. waaruit de ge
riefelijkheden des levens in een
grillige stroom voor hen zijn opge
borreld: DE ZAAL
Na vijftien jaren is die put voor
hen nog steeds een compleet mys
terie. Want als ge de koningen.van
de lach vraagt naar de greep waar
mee ze avond aan avond de kraan
van het geschater open draaien,
dan verzinken ze beiden in "een
bezorgd gepeins. Zeker, ze weten
ongeveer wat ze mogten doen om
het lachen te veroorzaken: dat
spreekt, want ze doen het avond
aan avond. Maar het waarom
W AT denkt u van deze grap:
v v het toneel stelt voor een café.
Er komen drie mannen binnen in
kennelijke staat. Een van hen is
zelfs zo ver heen dat hij halver
wege de tapkast languit op de
grond gaat liggen. De anderen be
stellen twee biertjes.
„En wat zal het zijn voor die
meneer?" vraagt de kastelein, en
hij wijst op de liggende derde.
..Die9" zegt een van de anderen.
Die mag niks hebben, want die
moet nog chaufferen"
Hoe vindt u 'em? Willv Walden
heeft er zo om moeten lachen, dat
hij besloot hem op te voeren.
Wel. dat hebben ze gedaan. En
de zaal zat, keek, en bracht de
firma Walden en Muyselaar zwij
gend een van die gevreesde neder
lagen toe. De zaal dajht duidelijk:
„Waarom - drinkt - die' - man -
dan - als - ie - nog - moet - chauf
feren?"
Wat doet men in zo'n geval?
Walden en Muyselaar zijn er diep
van overtuigd dat het geen zin
heeft stampvoetend vol te houden:
,,'t Is wèl leuk!" als de zaal een
gezicht zet van: „We kenne d'r niet
om lache!" In huilen uitbarsten en
beterschap beloven ware meer ter
zake, maar meestal moffelen ze
zo'n misgrap handig weg. en gaan
met onschuldige gezichten gewoon
Het bleek dat iedereen in het be
zit was van een papiertje, waarop
stond: „Goed voor twee croquet-
ten": een aardige attentie van de
jubilerende coöperatie. Maar ach
ter het buffet stond iemand die
van niks wist, en die weigerde de
papiertjes te honoreren, op grond
van het feit dat hij geen croquet-
ten had. Eén blik op dat machtige
blok feestvierenden leerde echter,
dat het van geen wijken wilde
weten. Man voor man hadden ze
hun recht op croquetten zwart op
wit in de hand.
Het werd zenuwachtig telefone
ren. Zesduizend croquetten moesten
er komen. Ze kwamen. En driedui
zend onverzettelijke feestvierders
zijn pauze-bel of geèn pauze-bel
pas bereid tot lachen terugge
keerd op hun stoelen, toen zij dc
man hun twee croquetten vermalen
ccn zaal vol gegadigden te laten
lachen ter gelegenheid van een
theaterjubileum Toen ze klaar
stonden om er op los te grappen,
trad de directeur nog even voor
het voetlicht om iets te vertellen
van het jubilerende theater dat
altijd in het bezit van zijn familie
was geweest Een trouwhartige man,
die op plechtige toon memoreerde
hoe het theater vijftig jaar geleden
van de ondergang was gered door
het financieel bijspringen van zijn
tante, die stierf op zestien Maart
1917. En om ook haar op deze
heuglijke dag haar deel te geven,
zei de spreker tot de zaal: „Ma k
oe vcrzoek'n even op te staen9"
Dc zaal kwam overeind en eerde
stil de nagedachtenis der oude tan
te. Vervolgens ging men weer zit
ten. en de spreker beschreef toen
het verloop van een tweede crisis.
Katja Robinski presenteerde ook een nieuwe collectie. Haar hoe
den waren drukker, minder klassiek van lijn dan die van Heymans.
Bij haar: veel plooien en draperieen in soms onwillig vilt, veel
kleur en veel kleurcombinaties. Het best geslaagd vonden wij haar
ronde cloche-modellcn, ivaarvan u er hier een ziet afgebeeld: zwart
vilt met rood gegarneerd. Haar asymmetrische hoeden, die aan de
ene zijde bijna tot in de nek reikten en aan de andere kant nog
niet de bovenste rand van het oor raakten, waren moeilijker te.
dragen: het zijn hoofddeksels die veel aandacht opeisen en daardoor
het doel van de hoed ccn gezicht zo mooi mogelijk fc doen uit
komen, wel eens voorbijschoten Een nieuwtje was hierbij een hoed
van gesponnen glas. een hoog glanzend materiaal, dat eruit ziet als
een grof gevlochten matje Het is onbrandbaar, wordt niet door
mótten aangetast, is veerkrachtig en kan met een minimum aau
moeite worden schoongemaakt. Een materiaal, dat vooral bestemd
is voor toneelgordijnen (meubelbeklcding, c.d).
fiP dc show van Offerman schetste
onze modetekenares enkele mo
dellen voor u:
een zware wintermantel, een roest
bruine jas met zwart Persianer. een
paars mantelpak met zwarte franje,
een zwart kanten cocktailjapon en
een eenvoudige zwarte „basic-dress",
die maar f 63.kostte.
Het beste deel van de show van
Offerman waren dc modellen, die af
komstig waren van de Nederlandse
confectie Op een kort geleden gehou
den show van Gerzon zagen w\j er
enige met vreuade weer terug. Het
gaat met de Nederlandse confectie,
ook op het gebied van japonnen, de
goede kant op lijkt ons zo En dat
verheuat ons zeer. omdat niet de
kwaliteit van de haute couture, maar
die van de confectie beslist, of dc Ne
derlandse vrouw goed gekleed kan
gaan.
hadden. Maar toen was het kwart waar men overheen was gekomen
voor twaalf, en de hele show-orga- dank zij de financiële hulp van een
nisatie, gebouwd op scherp gecal- oude oom. „Ma'k oe vcrzoek'n?"
culeerde tijdschema's en laatste- Tot vijfmaal toe is de zaal. tot de
treinen, was allang schreiend in nok toe gevuld met ouwe jonges
mekaar gezakt. van de kegelclub die es een avond
je EN andere keer kwam een I uit warcn met krakende knieen
een
theatereigenaar uit het Oosten
gekomen voor familie-
des lands even vóór de voorstelling
bij hen in de kleedkamer met
leden van de directeur, die lang
reeds waren heengegaan. En toen
een lijst. Hij kon het gezelschap jeze ten slotte het sein gaf om met
helaas niet zelf betalen, deelde hij dl> "nnrstell.ne te hee.nnen was de
vrolijk mede, maar dat was riïèï
erg. want hij was dc plaatselijke
winkeliers af geweest cn alles zou
de voorstelling te beginnen, was de
stemming dermate gezakt, dat Wil
ly Waldeij.en. Piet Muyselaar mon
ter in wat men in theaterkringen
in orde komen, als de heren in hun j treffend noemt, een „open graf
grappen een paar artikelen wilden stapten.
verwerken die door de meebeta- j fA CH. het is allemaal niet zo
lende winkeliers werden verkocht. L erg. als na
inkeliers
Als de heren dan even de lijst wil
den doornemen
Het bleek een hele lijst. In feite
kon geen grap worden gemaakt,
zonder dat er een zinnetje in ge
vlochten moest worden als: „Ik zit
lekker! Ik zit in een stoel van Peut!
of„Ik heb best gegeten! Pudding
van Van Slem!" Maar gelachen
dat er is
g. als na een weinig „opwar
men" de zaal begint te knorren
van plezier, om daarna over te
gaan tot het schuddebuiken, tot, ten
slotte dc „gil" tegen de muren op
dreunt. En de „gil" is de hoogste
beloning die Walden en Muyselaar
kennen. Goed, goed. ge hebt gelijk,
om dat te bereiken gebruiken ze
wel eens opgelegde effecten Maar
laat zo'n mensenpakhuis maar eens
HWIIiltfflffl Wij seven raad
5?'
Weer een andere keer zijn ze1 lachen! Kunt u dat9 Ik niet!
SOMMIGE mensen arbeiders zowel als werkgevers verkeren in de
mening, dat door de invoering van de Ziekte- en de Ongevallenwet het
recht op loon tijdens ziekte of bij een ongeval, voor hen op wie deze wet
ten van toepassing zijn. onder alle omstandigheden verloren is. Deze mening
is niet juist. In de meeste bedrijven bestaat althans voor de arbeiders op
weekloon tijdens ziekte en bij ongeval inderdaad geen recht op loon.
doch dit is zeker niet altijd het geval.
Artikel 1638c van het Burgerlijk heeft de rechter het laatste woord.
n tweede repetitieweek waarin ze
puntjes op de i gaan zetten. En
i maar op tournee en geld bij
caar spelen. Aan hun enthousias-
zal het niet liggeq; wat dat be
ft staat de nieuwe jeugdherberg
al.
jOver" zegt regisseur Jan Post
Heemskerk) tegen zijn collega-
■ugdherbergvader Erbé (Am-
?erdam) tijdens de repetitie
het toneelspel „Pampha-
on" en vader De Wal (Haarlem)
'djkt daarbij nog wat onwennig
)p zjjn stok leunend toe.
O die zaal! Eens stonden ze er
gens diep in. de provincie met de
revue te werken voor drieduizend
stoere plattelanders die tezamen
feest vierden vanwege de coöpera
tie. Nu is zo'n revue een ingewik
kelde organisatie, die tientallen
artisten en technici omvat, en het
verplaatsen van die show kost me
nige zweetdruppel.
Alles ging goed. Iedereen was er,
de coulissen vielen niet, om, de zaal
lachte volgens plan. en al die tijd
had niemand "er enig idee van. dat
de lont al in het kruitvat lag.
Toen dë pauze aanving rees de
Wetboek zegt. dat de arbeider bij
ziekte of ongeval gedurende be
trekkelijk korte tijd zijn recht op
loon behoudt. Hetgeen de arbeider
krachtens Ziekte- of Ongevallenwet
ontvangt, mag de werkgever natuur
lijk van het loon aftrekken De wet
zegt niet wat als een betrekkelijk
korte tijd moet worden beschouwd.
Bij verschil van mening hierover,
De volksgunst.
...is een angstig bezit
(Advertentie l. M.)
Alleen het goede blijft
en overleeft dc tijden. Purol geniet
reeds een ruim 40-jarige wereld-
reputatie. Houdt de huid gezond,
zuiver, zacht, mooi en rinipclvrij.
Hoever eaat voor de Chris- in di't verband de twaalf stellingen, orde en de gerechtigheid diende.
- ___uj door de Noorse afdeling van de Zodra echter de overheid willckeu-
ten de .enoorzaamneid aan de Lutherse Wereldbond over Kerk rig handelde en over dc gewetens
Staat? Dat is vooral voor het en staat naar Lutherse opvatting' wilde heersen, stond het uiterlijke
Duitse Lutherdom altoos en op"stcld maTTnde" dé dufvel °nd" G°d'
vooral de laatste ^aren een D<? stellingen blijven uitgaan van
vooral ae i«tdu>ie cucu een de Jeer van hgt tweeërlei regJ. Dlt betekent voor ons. aldus stel-
actueel probleem geweest, ment". Stelling II zegt daarvan: ling V, „dat een totalitaire staat, die
Eerst toen de natio-
naal-socialistische en
nu de communistische
totalitaire staat (in
Oost-Duitsland) ver
regaande eisen aan de kerk ..Beiderlei regiment wordt funda-
mnntenl «orlfoord n 1c hun Hionarnn
stelde en stelt.
in tegenstelling tot de
rechtsstaat politiestaat
wordt en willekeurige ty-
rannie uitoefent, een vij
and Gods is. waartegen
Christenen zich hebben te
verzetten."
JJJ Stelling X herinnert in dit ver-
menteel verkeerd als hun dienaren bahd aan een uitlating van Luther
in eikaars bevoegdheden ingrijpen, in een van zijn brieven: „Als de kei-
Met een beroep op Luthers leer Een sfaats-god is even demonisch zer kennelijk geweld oefent, dan zijn
van de „zwei Regimente". de twee als een gods-staat. In beiderlei re- de vorsten (eri daarmee, voegt de
regeringen, die van de staat en die giment is het handelende subject stelling erqan toe. ook de burgers,
van God en de kerk, was er in God en Hij alleen. Daarom is het ook de christelijke burgers» van
Duitsland vaak een neiging om in een ernstige vergissing als men be
z'n concessies aan de staat zeer ver
te gaan. Het verzet van de Belijde
nisbeweging tegen Hitler vond dan den hebben en daarom tot tweeër-
0hun plicht tot gehoorzaamheid ont
weert dat het tweeërlei regiment heven, precies zoals tegenover ëen
betekent, dat wij twee heren zou- moordenaar op straat
lei gehoorzaamheid verplicht zouden
zijn."
ook z'n uitgangspunt meer in gere
formeerde dan in Lutherse kring
Op het Lutherse wereldcongres
heeft vooral de Noorse Lutherse T
bisschop Eivind Berggrav doen blij- f*. j
ken dat er door de Scandinavische hield- dat de
Lutheranen een vrijmoediger en van de staat persoonlijk goddeloos
Waarna' stelling XI proclameert'
„Het is zaak der kerk zo nodig de
banden met de staat te verbreken.
Stelling IV herinnert er aan, dat n^roelijk dan als duidelijk bhjkt dat
de staat over de gewetens wil heer-
met oor uitge.loten scn en vrije loop van het evan-
te vertegenwoordigers gclie wil inperken."
De Lutherse Wereldbond heeft te
Hannover in plenaire zitting deze
vrijere houding tegenover de staat konden zijn. Toch diende de Chris-
wordt aangenomen en gepropageerd ten de overheid volledig gehoor- stellingen aangenomen cn de bestu
dan door de Duitse geloofsgenoten zaam te zijn. Tenminste: zolang deze dering ervan aan de aangesloten
veelal geschiedde. Van belang zijn „de jure" bestond en harerzijds de kerken aanbevolen.
Allerlei omstandigheden, zoals de
duur van het dienstverband, de ge
woonten in een bepaalde bedrijfs
tak enz. kunnen hierbij een rol spe
len. Men zegt wel eens: voor ieder
jaar, dat de dienstbetrekking heeft
geduurd moet het loon een week
worden doorbetaald, met een maxi
mum van 6 weken. Dez.e regel kan
als minimum-voorschrift wel wor
den aanvaard, hetgeen niet wil zeg
gen. dat er geen gevallen zijn,
waarin de rechter een langere tijd
noodzakelijk zal achten.
Er is by dit alles één grote „maar".
De wet zegt nl wel dat het loon bij
ziekte moet worden doorgelaaid, maar
zij zegt tevens dat van dit voorschrift
bij s c h r 1 f t e 1 ij k e overeenkomst of
reglement kan worden afgeweken. Bo
vendien wordt algemeen aangenomen,
dat het voorschrift ook bij een bindende
loonregeling van het College van
RIJksbemiddclaars of bij c(ollectieve)
afrbeids)o(vcrcenkomst) kan worden
uitgesloten of gewyzigd Dit is nu in
een groot aantal bedrijfstakken ge
schied Om te weten of men recht heeft
op loon bij ziekte of ongeval, moet
men dus eerst nagaan of er een schrif
telijke overeenkomst tussen werkgever
en werknemer bestaat, welke hierover
iets zegt of misschien een reglement.
Zo'n reglement moet aan een groot aan
tal voorwaarden voldoen om geldig te.
zijn. Hierop komen wy later wellicht
terug.
Verder frioct rn,?n nagaan of er een
c a o. of bindende loonregeling bestaat,
die op de dienstbetrekking van toepas
sing is en welke over dit onderwerp
iets bepaalt. Op deze wijze kan men
met zekerheid vaststellen of men recht
op loon heeft Bestaat dit recht, dan
betekent dit. dat ook over de zgn.
wachtdagcn welke men- in veel geval
len moet doormaken, alvorens zieken
geld te ontvangen, het loon'moet wor
den doorbetaald,
K. M. schrijft: Ik heb een klein on
geval gehnd. De Rijksverzekeringsbank
aanvaardde het als ongeval in verband
met de dienstbetrekking en ik kreeg,
dus doktersbehandeling voor rekening
van de Bank Ik moest dc dag van het
ongeval cn de volgende dag thvns blij
ven. maar ik kreeg geen uitkering en
van myn werkgever kreeg ik ook niets
Dit is toch niet juist?
Antwoord De Ongevallenwet kent
.een recht op uitkering toe. als men dc
derde dag na het ongeval nog arbeids
ongeschikt is. Herstelt men binnch die
tijd, dan heeft men wel recht op ge
nees- en heelkundige behandeling, maar
niet op uitkering. Als men uitkering
krijgt, wordt deze echter verleend met
ingang van dc dag na het ongeval. De
wachttijd wordt dus achteraf gedeelte
lijk weer goed gemaakt
U hebt dus geen recht op uitkering
van de Rijksverzekeringsbank Een an
dere vraag is. of U over Uw ziekte
dagen ook recht op loon hebt U kunt
dit uit het bovenstaande nagaan. In ieder
geval zal Uw werkgever naar onze me
ning U de uren moeten uitbetalen,
welke U op de dag van het ongeval nog
gewerkt hebt, voordat het ongeval U
overkwam.
„Voorkom oververmoeid'
heid bij soldaten" (II)
De schrijfster van het stukje
„Voorkom oververmoeidheid bij
jonge soldaten" (6 Sept.) is waar
schijnlijk niet bekend in kazernes.
Zij heeft vermoedelijk een zoon,
die sterke verhalen vertelt over
het zware soldatenleven. Troost
U, moeder, uw zoon heeft in dienst
een gezonder leven dan hij op kan
toor of in werkplaats zou hebben.
Overigens is het toch bekend, dat
er bij de commandanten is op aan
gedrongen geen zwart veld- of
nachtdiensten te laten verrichten
i.v.m. de kinderverlamming? Ver
der kan ik U zeggen, dat het sani
tair in de kazernes of barakken
in vele gevallen véél beter is dan
thuis. En wat frisse lucht op de
slaapzalen betreft: dat hebben de
soldaten zelf in de hand.
J. v. d. ELBURG.
Fijnloos afmaken is duur
Vele dierenvrienden zullen, even
als ik. met verontwaardiging het
stukje hebben gelezen .Ruwheid
en wreedheid bij het doden van
huisdieren" Maar verder „Pijnloos
afmaken kost niet veel geld", daar
mee ben ik het niet eens. Niet
iedereen kan daarvoor een vee
arts betalen, die toch ook moet
leven Laatst was ik stomverbaasd
dat ik f 2.50 moest neertellen voor
het afmaken van een huisdier, dat
ik n.b. zelf bracht. Ik begrijp heel
§oed. dat ln deze tijd niet ieder
ie kosten kan dragen, hoewel dit
natuurlijk nog geen reden is om
een, hulpeloos of ziek dier wreed af
te maken. De overheid zorge voor
goedkope of gratis gelegenheden,
waèr 't pijnloos kan geschieden.
A. M. COHEN.
„Nette mensen(III)
Onder de titels „Nette mensen I
en II" verschenen onlangs in deze
rubriek twee stukjes over het ras
senvraagstuk in Zuid-Afrika. Beide
inzenders toonden wel zéér goed
op de- hoogte te zijn. Ik geloof, dat
hun z^ènswijzei het resultaat zijn
van een berichtgeving, die in zijn
geheel door Engelse kanalen vloeit
en derhalve ook stelselmatig anti-
Afrikaans en vanzelfsprekend anti-
Malan is. Ik ben in Zuid-Afrika
geboren en kan met vrijmoedigheid
verklaren, dat deze stroom van
sensatie-berichten over Zuid-Afrika
ccn volkomen eenzijdig en ver
wrongen beeld geven van de toe
dracht der zaken aldaar. Geen
wonder, dat men hier zich al gauw
Zuid-Afrika als een kookpot van
onlusten gaat voorstellen. En dr
Malan als dc anti-Christ in leven
den lijve. Ik zou graag allen, die
zich voor Zuid-Afrikaanse aange
legenheden interesseren, willen
aanbevelen zich te wenden tot de
Zuid-Afrikaanse ambassade. Alex
Gogelweg 2 E, Den Haag. of tot de
Ned. Zuid-Afrika-vereniqing, Kei
zersgracht 141, Amsterdam. Wie
weet komen ze dan tot betere in
zichten.
A. M. H.
