ff
Nazorg voor patiëntjes is
nog te gering
VOORAL VOOR
School
Huiswerk, repetities en
„plankenkoorts5
I
De directeur sluit
KINDERVERLAMMING PASSEERT HOOGTEPUNT
Vooral op onderwijsgebied valt
nog veel te verbeteren
Schimmels (geert paarden)
in een doosje
Op een dag ben je ineens
kinderwagenmoeder
HANDELSSCHOOL 1948-'52
.Je knalt zowat uit elkaar
Ben je erbij? Nee! Geslaagd!
eiser tunnel in
1958 gereed
Laatste periode...
rijdag 19 September 1952
brek hebben natuurlijk ook grote
psychische moeilijkheden, maar zij
krijgen toch niet de schok, die het
polio-kind ontvangt, wanneer het
van de ene dag op de andere van
gezond blijvend invalide wordt.
In het belang van de kinderen,
en in dat van de ouders is het
nodig, dat zij het advies kunnen
inroepen van een deskundige bui
tenstaander. die een grondig in
zicht heeft in alle problemen, die
kinderverlamming met zich brengt
Of deze adviseur een maatschappe
lijk werkster, een revalidatie-arts
of een op dit gebied gespecialiseerd
physico-tnerapeut zou moeten zijn,
is een vraag van de tweede orde.
Hoofdzaak is, dat het iemand is, die
alle aspecten de medische, socia
le en psychische kan beoorde-
(Van onze redactrice voor Sociale Zaken)
De Nederlandse moeders hebben zich de laatste maanden
aar het ons voorkomt heel goed en verstandig gedragen. Zij
eten, dat er een, zij het gelukkig nog beperkte épidemie van
.nderverlamming heerst. Daarom zijn zij extra voorzichtig,
a wanneer een kind eens een dag niet lekker is, roepen zij voor
lie zekerheid toch maar de dokter, ook al laat de zaak zich
iet ernstig aanzien. Maar van een overdreven, paniekerige
ogst is in het geheel geen sprake. Generaliseren is in derge-
jke kwesties altijd moeilijk, maar in het algemeen hebben de
ederlandse moeders in deze zaak de juiste houding aange-
omen.
Wanneer de polio-epidemie ook dit-
laal verloopt zoals hij vroeger steeds
verlopen, maken wij thans, in de
irfst, het hoogtepunt door. In de
inter pleegt het aantal gevallen
•.eestal zeer snel te dalen. Wij ho
rn dat deze daling zeer spoedig
il intreden, maar ook wanneer
>t besmettingsgevaar is geweken,
ogen wij niet vergeten dat er een
ndemie is geweest. En dat bete-
;nl. dat een aantal gewezen pa-
enten en patiëntjes nooit meer
:lemaal beter zullen worden, maar
x>r hun leven min of meer ern-
i gehandicapt zullen blijven.
Wat wordt er voor de ex-polio-
itienten gedaan? Hoe is de na-
org geregeld? Wij hebben deze
aag voorgelegd aan verschillen -
mensen, die zich met de zorg
or lichamelijk gebrekkigen bezig
iiiden: aan een medicus, een phv-
co-therapeut, een sociale werkster,
n uit hun antwoorden is ons ge-
eken, dat van een systematisch ge-
gelde nazorg geen sprake is. Er
staat geen organisatie, die de ge-
zen patiënten helpt bij de oplos-
van de vele problemen, waar-
or zij door de invaliditeit, die het
ivolg is van hun ziekte, worden
stcld.
Wanneer de diagnose „kinder-
:rlamming" wordt gestéld, volgt
ineming in de isoleerafdeling van
:n onzer ziekenhuizen. Het ver-
j)f aldaar duurt meestal geruime
jd. Maar er komt een ogenblik,
lat de patiënt weer naar huis
ordt gestuurd. Wat voor nabehan-
:ling hij dan nog krijgt hangt af
m zijn lichamelijke toestand en
in de mogelijkheden, waarover
:t ziekenhuis, waar hij wordt
?rpleegd, beschikt Meestal kan
en niet veel anders doen dan een
hysisch-therapeutische nabehandc-
Jig voorschrijven. Maar wanneer
f patiënt op het platteland woont,
3 een moeizame en wellicht kost-
ire reis moet maken om de be-
ndeling te ondergaan, komt daal
de practijk niet veel van te-
Krht.
Ongeveer 50% van de kinder-
rlammingspatiëntcn geneest ge
el en houdt geen restverschijn-
:len over. De ervaring heeft uit
wezen, dat in de eerste één of
'ee jaren na de ziekte een be-
ngrijk deel van de verlammings-
irschijnselen zich herstelt. Dit her-
el kan bevorderd worden door
ïvsische therapie, electriscren, het
>en van oefeningen e.d. Ongeveer
n kwart van de patiënten wordt
>or de ziekte licht gehandicapt.
wordt zwaar invalide en 8%
in de gevallen is dodelijk.. Voor
groep die invalide blijft, is het
iteraard van zeer groot belang,
at door doelmatige nazorg (reva-
datic) hun aanpassing zo groot
ogelijk wordt, en zij in de best
uikbare lichamelijke conditie
orden gebracht.
Wanneer een polio-patiënt na zijn
'nczing blijvende verlammingen
6eft overgehouden, valt hij onder
algemene zorg voor lichamelijk
'brekkigen, en die is in ons land
>g verre van volmaakt, vooral
et waar het kinderen betreft. Een
ind. dat ten gevolge van polio in-
Mide is geworden, krijgt daardoor
•n grote psychische schok. De
inderen met een aangeboren ge-
I len. Financiële moeilijkheden of on
verschilligheid of zelfs valse
schaamte kunnen oorzaak zijn, dat
een kind niet de medische behan
deling krijgt, die het nodig heeft,
waardoor het in een slechter li
chamelijke conditie komt, dan no
dig zou zijn geweest. Enige con
ti ole wordt op dit punt op de
ouders niet uitgeoefend. Hoogstens
kunnen doktoren, wijkverpleegsters
of maatschappelijke werksters hun
overredingskracht aanwenden. Maar
er bestaat geen mogelijkheid, het
kind tegen het onve'rstand van zijn
ouders te beschermen.
Kinderen, die ten gevolge van
polio verlammingen hebben gekre
gen hebben twcccrlei zorg nodig,
in de eerste plaats medische zorg.
om hen in de best bereikbare li
chamelijke conditie te brengen, en
in de tweede plaats sociale zorg:
onderwijs, contact met de buiten
wereld. Als de lichamelijke toe
stand. dat mogelijk maakt, op een
gewone school en anders op een
speciaal instituut. Op dit gebied
zijn de mogelijkheden in ons land
gering.
Hopelijk zullen de meeste ge
meentebesturen voldoende sociaal
besef hebben om te zorgen, dat de
kinderen toch onderwijs krijgen.
Enige garantie daarvoor bestaat er
echter niet. Evenmin bestaat die
garantie ten aanzien van de licha
melijke zorg. En men diene hierbij
te bedenken, dat de nazorg van
patiënten met verlammingen spe
ciale medische kennis vereist.
Dit zijn ernstige feiten. En wij
vragen ons af, of het niet tijd
wordt, dat deze problemen in ons
land onder ogen worden gezien met
de ernst, die zij verdienen. Wij
geloven niets tekort te doen aan
het voortreffelijk werk. dat hier en
daar wordt verricht, wanneer wij
zeggen, dat dit een zaak is die
systematisch, in het gehele land,
moet worden aangepakt.
7 OM AS is nop altijd weg. Zoon
tje is twee maal naar het asijl
gefietst en nu krijgen we telkens
brieven. daar staan alle gevonden
honden in. Boxers en kezen en
herders, maar Tomas is er niet hij.
Onderwijl gaan de gewone din
gen door. Dikke zusje is aan een
kleuterschool toe. Alle kinderen
uit de huurt zijn weg, de straat is
Iseg en ze wil niet meer alleen
met Bihi en met Pietje.
„Toch denk ik dat ze nog nie'
kan," zegt zoontje tegen Boude
(Advertentie I.M.)
Onze eerste vrouwelijke professor werd
35 jaar geleden benoemd
35 jaar geleden werd zij onze eerste vrouwelijke professor: Johanna
Westerdijk. En alle vrouwelijke verslaggevers die in deze tijd op weg
zijn om haar te interviewen (en dat zijn er heel wat) denken in de
trein: Wat zal daar een verhaal in zitten.' Wat zal ztj een striid hebben
moeten leveren! In gedachten zien zij de optocht van tierende, luid
betogende suffragettes, die de eerste vrouwelijke hoogleraar moesten
beschermen tegen de mannen Is het niet zo geweest?
Helemaal niet; er is nooit een i gepromoveerde vrouw kon hoog-
woord over gevallen, zegt profes- j leraar worden. Wel, en dat ge-
sor Westerdijk. Het feit dat ik een beurde ook. Uit! Drie nonnen vie-
vrouw ben heeft bij mijn benoe- len flauw toen ik mijn intreerede
ming niet het minste gewicht in hield in de aula, maar dat kwam
de schaal gelegd. Een vrouw die gewoon omdat het zo vol was. Ja,
van het Gymnasium kwam, kon het was inderdaad vol, er was een
studeren. Een vrouw die gestu
deerd had kon promoveren. Een
IMPRESSIES VAN EEN SIMPELE ZIEL
Men wordt moeder... Ik zal niet zeggen
elcmaal van zelf, maar toch, het kómt
ver ons zoals de mazelen: op een dag
ordt men wakker en zegt. kijk eens aan
i ben ik moeder. En verder wijst het zich
zelf. De dokter zegt wat het kind moet
'en. de firma Jansen zegt wat het kind
in moet hebben, de oma zegt dat het kind
u te koud heeft, de vader zegt dat het
'id het te warm heeft en 85 vriendinnen
'pgen: Ik heb het allemaal anders gedaan,
aar het is best mogelijk dat het zo ook
og wel goed komt.
En dan op een mooie dag behoort
?n plotseling tot het gilde van de
nderwagenmoeders. Ik moet zeg-
n. lange tijd heb ik mij daartegen
rzet. Ik was met geen poot achter
kinderwagen te krijgen. Een kin-
Twagcn duwen betekent immers
toppunt van gezapigheid, een
elsteekgevoel. Te veel kinderwa-
ns had ik bekeken, staande voor
t postkantoor, omhangen met alle
:rspreien die de Libelle en de Mar
let maar konden uitdenken, terwijl
t kind volkomen ten onder ging
csen de haakpatroontjes. de cape.
sokken en de wantjes. Kinderwa-
ns zijn verende, gestroomlijnde
dsige équipages. Moeder wezen is
daar aan toe. maar achter een
nderwagen kregen ze me niet. En
-h, men komt er niet van tussen,
nmaal is het zo ver. Moet dat kind
•et eens naar buiten? Daar begint
«t al, de omgeving zegt het. Maar
i heeft toch buitenlucht genoeg,
i voor de openslaande ramen? zei
Hoor eens even, zegt de omgeving
'eer, als dat kind nooit eens buiten
'int krijgt het remmingen. Het
'ft al remmingen, dat zie je al.
het heus waar. zeg ik angstig,
mingen? Natuurlijk, dat kind
j3et rfjen in een kinderwagen, zegt
omgeving. En zo komt men dan
f*n zelf bij het gilde van de kinder
wagenmoeders terecht. Ik loop in
het park te duwen tegen een geleen
de wagen, een geleende sprei, een
geleend matrasje: enkel het kind is
niet geleend, en dat kind moet van
zijn remmingen af bij de eendjes.
Wanneer ik bij de eendjes kom, zie
ik al een hele bundel kinderwagens
staan. Daar hoor ik bij. denk ik, en
ga er tussen zitten met mijn zoon
Ooooch, zegt de dame naast mij En
hoe oud is hij al? Zeven maanden,
mevrouw. Dit van mij is zes maan
den, ook toevallig, wat een lekker
kind. Haar kind is evenals het mijne
van top tot teen gebreid in de tricot-
steek. Wij dreggen de kinderen uil
de spreien en confronteren ze met
elkander. En hoewel ze elkaar totaal
niet zien, verbeeld ik me dat de
remmingen al afnemen Nu barsten
ook de andere moeders los. Er komt
een intensieve baby-ruil en langza
merhand begin ik te begrijpen, hoe
belangrijk een kinderwagen is.
Hier in dit park wordt een soort
baby-rallye gehouden. De zuigelin
gen worden met elkander vergele
ken, in stilte tegenover elkaar afge
wogen, men geeft elkanders kinde
ren punten en het kind van zes en
een halve maand dat al kruipt, heeft
het gewonnen. Daar zijn we het over
eens.
ANNIE M. G. SCHMIDT.
enorme belangstelling.
Aan twee universiteiten is pro
fessor Westerdijk hoogleraar in de
plantenziektenkunde, maar in No
vember van dit jaar neemt zij af
scheid van beide. Maarzegt zij,
ik ga nu de schouders onder de
schimmels zetten. Zij is namelijk
al 45 jaar directrice van het Cen
traal Bureau voor de Schimmel
culturen in Baarn.
Die schimmels.... zegt het U
iets? Ons zei het niets, voordat
wij ze gezien hadden. Schimmel
is vies, hebben wij geleerd. De
poes staat op de rabarber, zei on
ze moqder vroeger, bah, gooi weg!
Maar hier, in haar laboratorium
in Baarn, heeft professor Wester
dijk 8500 schimmelsoorten verza
meld. Dit is de grootste en de
mooiste collectie van de wereld
en toen wij haar er over hoorden
praten, kregen wij weer dat heel
speciale gevoel van ontzag voor
de koelheid, de zekerheid en de
rust die bij wetenschap hoort, ont
zag ook voor het enthousiasme er.
de verbetenheid waarmee een we
tenschapsmens werkt, 'n enthou
siasme dat niet doordraaft, maar
gebonden blijft aan geduldig na
vorsen.
Toen ik in '36 in Duitsland
kwam, vertelt zij, dacht ik: „Dat
gaat op oorlog aan. Nu moet ik
agar hamsteren. En ik heb zo veel
agar gehamsterd dat ik er de hele
oorlog mee door kwam." Agar is
de gelatine-achtige stof die voor
de voedingsbodem gebruikt wordt.
Al die duizenden schimmelplan
tjes zijn in twee kamers onder
gebracht. voor het grootste deel
in reageerbuisjes, voor een klein
deel in platte, gesloten glazen
schaaltjes, en ze zijn mooi, dat
is het wonderlijke. Grillige, piep
kleine plantenformaties in vele
kleuren, knotsachtige paddenstoe
lengroeisels (want ook padden
stoelen zijn schimmels, alle plan
ten zonder bladgroen zijn schim
mels). Dan zien wij ook in zo'n
schaaltje twee schimmels bij el
kaar inwonen. We zien hoe één
daarvan zich angstig op 't randje
terugtrekt, want die andere
scheidt een stof af waarvoor alle
u*V<T-
wijn, die onverwacht komt spelen.
„Toch denk ik dat het nog niks
voor haar is
„Dacht ik met Annelies ook."
knikt Boudewijn vlijtig, „maar dat
valt mee
Zo zitten ze samen als twee
oude ventjes, de grote broers met
zusjes, die volgens hen nooit meer
dan babies zijn. De dag daarop ga
ik met dikke zusje naar de school,
een paar straten van ons vandaan
Ze heeft een strik met blauw
noppen in d'r haar en ze maakt
van die kleine tevreden hupjes. In
de gang wachten we op dc juf
frouw. Daar bekijkt ze met stille
ernst de kapstokjes op een rij. Er
hangen jasjes aan en capes, want
buiten is het koud. Door een raam
kun je het klasje zien. Daar zitten
ze allemaal in de zon. „Kijk," zeg
ik, toch een beetje opgewonden
van dit ongewone moment, „kijk,
de juffrouw..."
Maar dikke zusje heeft de mui
zen ontdektdie wonen in een gla
zen bak. links in de gang. Ze heb
ben bovendien een klein rood huis
van henzelf. Daar zitten ze te
snuffen met de snoeten bij elkaar
en een ander rent op z'n roze
tenen alsmaar rond in een rad.
Dikke zusje, d'r neus tegen 't glas,
doet niets dan staren. De klas gaat
uit. de jti//rotitu komt. 't Is een
grote blonde met frisse wangen.
„De school is vol." zegt ze. „maar1
over vier weken komt er plaats..",
Ze aait de nieuwe leerling over i
d'r paardenstaart en dikke zusje
zegt, wijzend naar de muizen
„Kan die vliegen?"
In het klasje mag ze de krijtjes'
zien en dc plakrondjes en de
matjes, 't Is allemaal zo feestelijk
als een taart met room. Maar
thuis, in de kamer vinden we
zoontje met een vriend. Nijdig en
vol verzet, d'r gebeuren dingen op
school, die ze niet nemen.
„Van Manen moet zes bladen
schrijven." gromt zoontie, zes
bladen en nog een som."
„Krijgt ie niet af," vindt de
vriend met grimmige kennis van
zaken.
„En Woensdag is om le spe
len." hoont zoontje
Als 't verzet alsmaar luider
wordt met sterke woorden erbij,
waarvan ik opeens bedenk dat
dikke zusje die in de zonnige
kleuterklas slecht kan gebruiken,
roep ik Kalm aanze praat alles
na
Maar dat is fout. „Je mag hier
nooit wat zeggen," roept zoontje.
„Net als bij Henk ie en Boudewijn
en Frits."
Gebelgd stappen ze op. ze wil
len geen minuut meer blijven. In
de gang zegt de vriend op zake
lijke toon: „Als dat kind straks
bij ons is en d'r gebeurt wat ge
meens. dan :if ze."
En zoontje spijtig: „Ach wel
nee, dat leert ze toch zeker van
zelf." BIBEb
organismen doodsbang zijn: peni
cilline. Ja. voor de medische we
tenschap is die natuurlijk van het
grootste belang, zeggen wij nu,
wij leken, die altijd direct een
practisch nut willen ontdekken.
Een voor de industrie. En voor
de landbouw, zegt professor Wes
terdijk. Envoegt zij er met
iets van ironie aan toe: voor de
wetenschap tout court. Zelfs li>
Amerika is er niet één zo'n col
lectie. Hoe dat komt? Omdat de
Amerikanen niet genoeg reizen en
geen talen spreken. Voor dit be
drijf moet men de wereld rond
reizen, contacten zoeken, spreken
met mensen uit andere landen.
Ja, want het is internationaal be
drijf De schimmels worden ver
ruild en verkocht. Er is een druk
schimmelverkeer over de hele
wereld, als monster zonder waar
de reizen ze in glazen buisjes,
verpakt in houten hulzen. Tel
kens komen er weer nieuwe soor
ten naar Baarn. Studenten uit
alle landen komen hier werken.
Schimmelenthousiasten komen
smeken of hun schimmels in
Baarn mogen logeren. Een Frans
man kwam laatst met zijn pad
denstoelen die hij wilde onder
brengen, vertelt professor Wester
dijk, en hij zei er bij: Als U ze
niet neemt, heb ik vergeefs ge
leefd. Maar ja, de ruimte, de
ruimte, zucht zij. Een verzuch
ting, die wel eens meer in Ne
derland wordt geslaakt.
Woont U hier ook, professor?
Ik woon hier ook.
En het huishouden? Dat vragen
wij namelijk altijd aan iedere
werkende vrouw.
Ik doe zelf niets, zeet zij. Ik
heb het land aan huishouden.
Had ik al toen ik zes jaar was.
Mijn vader zei: Goed, als je maar
zorgt, dat je dan iets anders
kunt! Wel....
Voor het schoolgebouw in de Hellestraat staat een groep jongens en
meisjes te wachten op de bel. die een uitnodiging zal zgn om dc komende
4 jaar (soms meer) door te brengen op de Handelsdagschool. We kijken
elkaar wat onwenig aan en er is niemand, die een voord durft te zeggen.
Wanneer we eehter naar binnen gaan en een plaats uitzoeken, komen de
tongen wat los. Toch bl(jft er een enigszins gespannen stemming heersen,
wat geen wonder la, aangezien we elkaar absoluut niet kennen.
Meestal verdwijnen
goede voornemens
Geleidelijk aan gaat het- echter
beter. Je peilt elkaar. ..probeert" de
leraren en na een paar weken ga
je samen om. alsof je elkaar al ja
ren kent. Je plaagt iedereen, hebt
samen lol, maakt samen je straf-
repetities als je wat uitgespookt
hebt. enz. In 't kort samengevat:
met z'n allen maak je alle ups en
downs van het schoolleven door
Ongemerkt groeit er zo een band.
zowel tussen dc leerlingen onder-
ling, als tussen leraren en leerlin
gen. Natuurliik zijn er jongens of
meisjes, die je ..niet liegen", maar
toch horen ook die erbij
Dat huiswerk
Wat aanvankelijk zeer moeilijk is
om aan te v ennen, is hot vele huis
werk. Op de lagere school was het
een paar sommen maken en klaar.
Nu je echter serieus bcrint te wer
ken voor je toekomstig bestaan,
valt het niet mee In de eerste klas.
nou ja! Kom je echter in de 2e en
de 3e. dan begint dc pret. Zes, ze
ven vakken op één dag is normaal.
Repetitie op repetitie volgt. Je leeft
in een nerveuze spanning. Zou ik
een goed cijfer hebben? Fn dan de
diverse bijkomstigheden. Hoe vaak
gebeurt het niet. dat je 's avonds
naar een verjaardag moet. terwijl
2 of meer repetities voor de vol
gende dac liggen te wachten? Wat
nu? Thuisblijven en studeren of
feest gaan vieren? Natuurlek over
wint het laatste. Resultaat, een paar
rode cijfers? Volgende keer beter
oppassen. Maar volgende keer gaat
het net zo. Zo beland je tussen
hangen en wurgen in de vierde
klas. Je neemt je voor hard te gaarf
werken. De weg naar de hel is ech
ter geplaveid met goede voorne
mens Na een paar weken? Foetsie
zijn je voornemens Het leven gaat
weer zijn gewone gang met als eni
ge uitzondering hot examen, dat als
een dreigend onheil nadert. Dag in,
dag uit gefoeter van de leraren en
geploeter van ons. „Jullie zakken
allemaal als je zo doorgaat. Je gaat
ie gang maar. Ik zeg niets meer. Ik
heb genoeg gewaarschuwd
Examen
Eindelijk breekt de week voor
het schriftelijk examen aan. De een
ploetert en zwoegt om z'n enigs
zins verbleekte kennis weer op te
halen, terwijl de ander met de ge
dachte rondloont: ..Ik heb het al
vier jaar „gematst" en ik zal het nu
wel weer ..matsen" En dan is het
zoverhet examen!
Aarzelend schuif jc naar binnen
en neemt plaats achter het toege
wezen tafeltje. Je voelt je vrij be
nepen. In tegenstelling daarmee
ontSioct je steeds lachende gezich
ten van de leraren. Een knipoogje
van bemoediging en je kunt begin
nen. Enfin, je pent en doet zo goed
mogelijk je best en als het „schrif
telijk" voorbij is volgen er heftige
(Advertentie I.M.)
rk moet op mijn
vrouw'* zachte wenken
Vergeefs weer een
Limerick bedenken.
Al maak ik bezwaar
'k Ben toch ..de sigaar'*
Zodra zij een ..TIP"
in gaat schenken.
'n TIP VAN BOOTZ
Inz. Hr. C. B. K., Almelo, ontvangt
1 fl. Tip 1 Lfl. Bootz' Oude Genever.
(Eigen bericht)
UTRECHT. De tunnel onder
het Noordzeekanaal bij Velsen zal
in 1958 gereed zijn en het telkcn-
jare drukker wordende verkeer tus
sen Noord-Holland boven het ka
naal en de gebieden ten Zuiden
daarvan, zal dan ongehinderd ge
bruik kunnen maken van de groot
ste en mooiste verkeerstunnel van
Europa, die met een breedte van
bijna vijftig meter zelfs de Maas
tunnel in Rotterdam verre zal over
treffen.
Dit deelde ir A. Eggink. hoofd
ingenieur van de Rijkswaterstaat,
directie bruggen en stuwen te
Utrecht ons Donderdag mede.
De Velser tunnel wordt geheel
in een open bouwput gemaakt, de
diepste bouwput, die ooit in Ne
derland is gegraven, n 1. 24 meter.
Niet alleen het wegverkere. ook
de tren zal van deze tunnel gebruik
maken.
De autotunnel krijgt een totale breed
te van 32.45 meter fde Maastunnel is
24.77 meter breed en daar heeft men
dan nog een wielrijders- en voetgan
gerstunnel uitgespaard, die in Vclscn
niet nodig ztjni. Er komen evenals In
Rotterdam twee autotunnels met elk
twee rijbanen Elke autotunnel heeft
een rijweg van zeven metei breedte
(Maastunnel zes meter» en aan weers
zijden voetpaden van 1.25 meter breed,
zodat men niet vlak langs de tunnel-
rand zal behoeven te rijden.
NIJMEGEN Maartdag ver
dwijnt de electrische tram uit het
stadsbeeld. Van die dag af zullen
uitsluitend trolleybussen in de stad
rijden.
discussies over wat goed cn wat
fout is. In deze tijd voel je je nog
meer één dan anders
Wanneer eindelijk alles achter dc
rug is. komt de uitslag Tussen hoop
cn vrees sta je te wachten Eerst de
namen van de gebakten" Die en
die cn die. Je ..knalt'" zowat Uit el
kaar. Zit ik er ook bij? Nee! De
rest is geslaagd. Even nog is het
stil. dan een oorverdovend lawaai.
Van gekheid weet je niet meer wat
je moet doen Je vliegt elkaar om
de hals. feliciteert iedcieen. al weet
je niet wie. Dan volgt een serie toe
spraken Wie verstaat er wat van''
Je moet je handtekeninr zetten. La
ter kom je er achter, dat het onder
je diploma was. Had je ooit ge
dacht. dat dat jouw handtekening
was? Dat onnozele beverige pontje?
Je bent er. Dat is dc hoojdzaak!
Herinneringen
En nu zit je dnn op kantoor Je
doet verschillend werk. doch in
tussen denk je onwillekeurig aan de
tijd, dat je nog op school zat Je zit
een brief tc tikken. Waar zijn ech
ter je gedachten? Bii dc streken, die
je onder elkaar uithaalde? Bij die
dag. dat^ jc van school gestuurd
\yerd9 Bij het strafwerk, dat je met
z'n drieën toen op dc avondschool
moest maken, terwijl jc in het pik
kedonker in het type-lokaal aan het
krijgertje spelen was? Aan het
proppen schieten, dat je deed wan
neer er van leraar verwisseld werd
en onder de les9 Aan hel gejoel, dat
losbarstte, toen je het Paleozoicum
uitschold voor pnrallelopipidum? Of
aan het Intcrscholaire Tournooi. dat
omstreeks Januari plaats vond?
Vooral dit laatste is iets waar j'c
graag aan terug denkt Wat was het
toen een fijne tijd Al die wedstrij
den en zo Het was altijd érg op
windend Vooral dc Volleybalwed
strijden Hot gymnastieklokaal van
het Gvmnasium sprong dan zowat
van het lawaai en dc aanmoedigin
gen. Dit jaar was de Handelsschool
kampioen (wat volleybal betreft'
Een bewijs, dat er niet alleen gestu
deerd werd. Wat ook erg leuk was:
de hersengymnastiek 12 vertegen
woordigers van elke school tussen
14 en 20 jaar verschenen dan op het
podium, waar ze konden tonen wal
ze wel en wat ze niet wisten.
Over de Handelsschool hebben
we oud-leerlingen laten vertellen
orer dc „oertijd" (vau pl.m, 1912
—1920), over de .middeleeuwen"
van pl.m. 1931—1936) en nu komt
de huidige generatie aan het
woord en krijgt U een beeld g<
geschilderd van het jaar 1948 tot
heden. Iedere tijd moge dan zijn
eigen bekoring hebben. vast
staar, dat alle handelsscholieren
..hun tijd" nooit vergeten zullen
en dal de school hun dierbaar Is
geworden, de schooldie in
belangrijke mate tot huil vor
ming heeft bijgedragen, waar
door zij nu nuttige leden van de
maatschappij zijn geworden
NJf
De wedstrijd in muziek en decla
matie bewees dat het artistieke
peil van dc Middelbare scholen op
een vrij hpog niveau stond De
sportiviteit bij deze wedstrijden was
een typisch kenmerk Ook de band
tussen dc Middelbare scholen kwam
bij dit tournooi sterk tot uiting
En och. er zijn zoveel dingen, die
je aan school terug doen denken.
Soms kom je een schoolvriend to
gen Jc vraagt hoe het er mee gaat.
wat-ie voor de kost doel maar al
gauw draait de conversatie uit op:
„Weet je nóg van toen?" 'I Zijn al
tijd de leuke dingen die je jc her
innert Vooral de schoolreisjes, die je
elk jaar meemaakte zijn een amu
sant onderwerp om ovei te spreken.
„Weet je nog dat jij 9"
De ontmoetingen worden echter
steeds zeldzamer De één verhuist
naar een arïdore plaats. Dc andef
emigreert Zo nu en dan lees jc van
de firma die en die Hé, die zat des
tijds 2 banken achter me In de
Burgerlijke Stand lees je Kees
gehuwd met Micke Gunst wat
leuk. zp zat één klas lager dan hij.
Op een re'unie als die van morgen
zie je elkaar nog gens weer. Daarna
echter vcrliea je elkaar geleidelijk
aan uit het oog. Je schooltijd is
voorbij qp daarmee een waardevol
deel van je leven.
R. J. B.
itJ
m i p ui
s
li» i
r
i fe
Ui
1IV
,-Ai
IV
4
Het viel niet mee om
een „prent" te krijgen
van. de huidige direc
teur van de Handels-
schoot. de heer K Bou-
ma. Wapt als je met
hem over het jubileum
van de Handelsschool
spreekt, dan zegt hij.
„Het is toch hei jubi
leum van de school, niet
van mij". Maar als een
school jubileert en
feest viert, mag dan het
hoofd van een dergelij
ke belangrijke onder
wijsinstelling als onze
Handelsschool toch on
getwijfeld is. niet eens
even in het zonnetje
gezet worden'' Wij me
nen van wel. want
meer dan 11 jaar heeft
de heer Bouma als be
kwaam kapitein zijn
school door lang niet
makkelijke jaren ge-
loodsd. Hij heeft er
naar gestreefd, de weg,
zoals de oud-directeur
de heer Peper heeft
Ruim 11 jaar heeft
de heer K Bouma
de Handelsschool ge
leid op een wijze,
die respect en be
wondering afdwong.
aangegeven, te blijven
volgen en in dit opzicht
heeft hij niet teleurge
steld. Ook de plaatselij
ke overheid heeft veel
respect en waardering
voor de wijze waarop
de heer Bouma de be
langen van de Handels
school behartigt.
In de buurt van dc Hel
lestraat hebben we met
onze fotograaf „gepost"
in de hoop de directeur
te ontmoeten en een
plaatje tc „schieten".
Het werd echter laat en
uit een zijdeur stroom
den de leerlingen naar
builen en spoedden zich
haastig op de fiets naar
alle richtingen
We wilden juist de
moed opgeven, toen er
aan de voordeur gemor
reld werd en wij had
den gelukGelijk 'n ka
pitein. die als laatste
zijn schip verlaat, zo
verliet de directeur als
laatste zijn school Het
resultaat ziet U hierbo
ven „Het was een ge-
luksschot", zei de foto
graaf.
