Van Gent verbaast New York
door perfecte rijkunst
De kat werd als heilige vereerd
en als heks verbrand
I
r
r
FILMS IN AMERSFOORT
Goede film over probleem,
waarvan wij t bestaan
echter betwijfelen
Leusden leent f 84.000 voor
straat- en rioolaanleg
Amersfoorts buschauffeur
woont in hotel
Gedoemd om te
verdwijnen
Mysterieus huisdier voor
mensen een .gesloten boek
Bijgeloof leeft nog
steeds
Zaterdag 4 October 1952
Amerikaanse haast
ligt hem niet
(Speciale berichtgeving voor het
Dagblad voor Amersfoort)
j NEW YORK. De jonge,
krulharige Amersfoorter Jan
van Gent, voor het eerst van
zijn leven in New York, heeft
hier het zeer zware examen
voor stadsbusbestuurders bijna
zonder fouten afgelegd. „Het is
beslist verbazingwekkend," zei
een der directeuren van de
Third Avenue Transit Compa
ny, waarbij Van Gent een
maand in dienst is.
„Vorig jaar was onze maatschappij
in een nationale wedstrijd in veilig
rijden alle andere verreweg de baas.
Wc kregen daar zelfs een prijs voor.
Op hun lichamelijke condities wor
den onze bestuurders dan ook vol
gens het systeem van onze marine
getest en dat staat bekend als een
van de zwaarste ter wereld. En nu
komt daar deze Nederlander en haalt
hij alle examens, waarvoor de can-
didaten maximum honderd punten
kunnen halen, maai* liefst een ge
middelde van vijf en negentig. En
hij deed nog meer! Na het examen
stapte hij met een rijksinspecteur in
een bus en kreeg notabene voor zijn
rijden het hoogst mogelijke aantal
punten. Toen vertelde hij bovendien
nog alles wat er maar te vertellen is
over de verkeersregels, -tekens en
signalen. Verbazend! Vergeet daarbij
niet dat deze man nog maar kort
in Amerika is. Konden we hem maar
hier houden
Deze voortreffelijke prestatie van
de Amersfoorter hebben het onnodig
gemaakt hem een andere deskundige
bestuurder mee te geven, nu hij net
als alle andere New Yorkse stads
bus-chauffeurs een gewone dienst
rijdt: acht uur per dag langs één van
Manhattans drukste routes.
De tests, die Van Gent moest on
dergaan, hebben inmiddels aange
toond dat zijn ogen alles wat vóór
hem uit en opzij gebeurt, tegelijker
tijd waarnemen. Dat hij ogenblik
kelijk reageert op elke beweging van
welke richting ook en op het juiste
ogenblik gaspedaal en rem weet te
gebruiken. Ook hebben de proeven
bewezen, dat hij een zeer goed ge
heugen heeft, situaties vlug weet te
beoordelen, onmiddellijk afdoende
reageert op plotseling opdoemende
gevaren en altijd bereid is hoffelijk
en ter zake kundig zijn passagiers
van dienst te zijn. Zelfs kan hij ze
al aardig op weg helpen wanneer ze
ergens uitstappen en niet precies
weten hoe ze op hun bestemming
moeten komen. Van Gent heeft die
kennis opgedaan door veel van zijn
vrije tijd aan niets anders te besteden
dan aan wandelen, als maar wande
len. kris-kras door de buurten die
hij met zijn bus passeert.
Weinig verscbil
fi Zelf vertelde hij: „Goed beschouwd
is er toch niet veel verschil tussen 't
autorijden in New York en Amers
foort. Daar zwermen de fietsers aan
alle kanten om je heen. Hier, wat
vlugger weliswaar, krioelen de taxis.
Daar is het verkeer langzaam en
moet je vaak stoppen. Hier gaat het
verkeer vlugger maar is het ook uit
stekend geregeld door alle verkeers
lichten, die zo zijn afgesteld dat je
piet voor de één na de ander behoeft
te stoppen."
„Wat in beide plaatsen eender
blijkt te zijn," zo vervolgde Van
Gent, „dat is het wangedrag van som
mige passagiers. Je vraagt een dame
uit te stappen door de achteruitgang.
Je stopt en natuurlijk wringt ze zich
met haar drie kinderen naar de deur
vóór in de bus. Tenslotte zal ze nog
eens teruglopen om een paar pakjes
>op te rapen die ze heeft laten vallen.
Daar doe je niets tegen. Het gebeurt
nu eenmaal."
Gekleed in zijn Nederlands chauf
feurs-uniform. dat wel iets weg heeft
van dat der R.A.F.. stond Van Gent
ons lp woord. Hij sprak zijn Engels
bedachtzaam maar zeer goed uit.
„Amerikaanse buschauffeurs." vond
hij, „hebben een hogere levensstan
daard dan Nederland z'n buschauf
feurs kan bieden. De huisvesting uit
gezonderd," voegde hij er aantoe.
Hier heeft een chauffeur een auto;
wij hebben alleen onze fietsen. De
Amerikaan kan als hij dat wil bij
elke maaltijd vlees gebruiken, eieren
bij zijn ontbijt, verder een hoop zoe
tigheid zoals ijs en tenslotte kan hij
net zoveel van die heerlijke cigaret-
ten roken als hij zelf wil. In Neder
land zijn die dingen allemaal veel
duurder."
..Maar ik heb ook de huizen be
zocht van sommige chauffeurs. In en
buiten de stad. Ik moet zeggen: het
mijne is veel beter en groter, hoewel
m'n collega's hier toch twee of drie
keer zoveel huur betalen."
Van Gent zei dat er eigenlijk maar
één ding is waaraan hij niet kan
wennen en dat is het tempo waarin
de Amerikanen leven. „Iedereen holt
door
V.
Thomas A. Boynton
maar overal heen en onderwijl lezen
ze nog hun krantje. Het is alles
haast, haast, haast. Op feesten waar
ik ben geweest, dansen de dames
zelfs in haast. Swing noemen ze dat", j
Veel vrienden
De andere chauffeurs van de Third
Avenue Transit Company hebben
Van Gent geheel in hun kring opge
nomen. Hij woont in een hotel en
betaalt zijn eigen rekeningen van de
tien dollar, die hij per dag verdient.
Maar wanneer het werk gedaan is
zoekt hij een paar collega's op en
brengt de avond met hen door.
soms zelfs een heel weekeinde. Het
liefst dwaalt hij door de stad. „Om
zo maar een beetje rond te kijken."
zegt hjj. „Want New York is het be
kijken waard; om de gebouwen, al
die lichten, het verkeer en de drom
men mensen!"
Het plan om Van Gent bij een
Hollands-Amerikaans gezin onder te
brengen ging niet door ten gevolge
van een sterfgeval in dat gezin.
„Maar er is te veel te doen om je
eenzaam te voelen. Toch mis ik Wil-
helmina, mijn vrouw, en ook mijn
dochtertje wel.". En bedachtzaam
voegde hij er aan toe. „Ik denk niet
dat ze het hier erg prettig zouden
vinden!"
Van Gent is een gevierd man ge
worden. Hij is al drie keer voor de
televisie geweest. Tijdens één voor
stelling won hij zes jurkjes voor zijn
SEDERT HIJ in Amerika ver
blijft, is Jan van Cent zeer ge
ïnteresseerd in baseball. Zelfs
stapte hij dezer dagen een New
Yorkse winkel binnen om er een
pet te passen, die door de
Yankee Baseball-supporters
wordt gedragen. Winkelbedien
de Charles Kaye helpt de
Amersfoorter bij het maken van
een keus.
MET DEZE ENORME toegangs
kaarten heeft Jan van Gent zich
een goede zitplaats verzekerd bij
de kampioens-baseballwedstrij-
den in New York.
vijfjarig dochtertje door een uitste
kend antwoord te geven op een vraag
over de verkeerswet. De Amerikaan
se televisie is een sensatie voor de
Amersfoorter en als hij er maar even
gelegenheid voor heeft nestelt hij
zich bij het toestel. Autoraces, base
ball- en voetbalwedstrijden interes
seren hem daarbij het meest.
Andere plezierige chngen die Van
Gent meemaakte waren de baseball
wedstrijd van de beroemde „Brook
lyn Dodgers'", waarbij de catcher,
Roy Campanella hem een bal met
zijn handtekening overhandigde, en
verder het bezoek aan de militaire
academie in West Point. Ook de ont
zaglijke grote levensmiddelenzaken
en de andere magazijnen hebben hem
diep getroffen „Daar kun je nou let
terlijk van alles kopen," vond hij.
Minder te spreken is hij over de on
dergrondse treinen. „Daar deugt niks
van," oordeelt hij. „Ze zijn veel te
vol, rijden veel te hard en zijn ver
schrikkelijk vuil. Je kunt beter een
bus nemen.
„En de Amerikaanse meisjes?" „Ze
halen het niet bij Wilhelmina".
Er z\jn tal van diiipen, die
ons dierbaar zijn door hun
schoonheid of eerbiedwaardig
heid, maar die we toch zien
verdwijnen. Zo wordt het oude
stadsbeeld gehavend vanwege
de eisen van het moderne ver
keer. Oude gebruiken en kleder
drachten kunnen zich niet hand
haven. Het levenstempo is een
ander geworden en de werkelij-
ke belangstelling heeft zich ver
legd. Men kan daar een ogenblik
pijnlijk door getroffen zijn, maar
men zal als verstandig mens de
noodzakelijkheid inzien en er
zich bij neerleggen.
Vraag, hoort ook de kerk, het
christelijk geloof hierbij
Er zijn n.l. onmiskenbare te
kenen, dat het moderne verkeer
zich niet meer door de bochtige
straatjes van een overjarig stad
je kan blijven wringen, die alle
op het kerkplein uitlopen. Met
een gevoel van bevrijding neemt
dit verkeer de nieuwe rondweg
in gebruik en laat de kerk ter
zijde liggen, om er slechts bij
bijzondere gelegenheden nog
even de oude rust en wijding te
gaan opzoeken Zo is het ook
geestelijk gegaan en heeft de
kerk alleen nog betekenis voor
die buitengewone gevallen, waar
men vanwege hun zeldzaam
voorkomen, de wijding van die
kerk nog node mist, bij trouw
en rouw.
Inderdaad, de kerk als rand
versiering van ons leven is vol
strekt gedoemd te verdwijnen.
Godsdienst, die niet het beheer
sende middelpunt is. is ten dode
opgeschreven Het is goed, dit
duidelijk te zien. Het is goed,
dat de werkelijkheid ons voor
beslissingen stelt. Zoals de Here
Jezus, die aan Zijn discipelen
vraagt, of ze nu ook maar niet
zullen heengaan Want juist door
deze vraag worden ze wakker
geschud, en zeggen: Heer, tot
wie? Gij hebt de woorden voor
het eeuwig leven.' v. E.
TOEN ER NOG GEEN DIERENDAG AS!
J. van Duinen verlaat
v. d. Palmschool
Tijdens de Donderdag gehouden
en goed bezochte buitengewone
ouderavond heeft de heer J. van
Duinen afscheid genomen als hoofd
van de Van der Palmschool aan de
Waalstraat, wegens zijn benoe
ming als hoofd aan de J. v. d.
Vondelschool, alhier.
Op bijzondere wijze is de heer
Van Duinen toegesproken door de
heer Voorenkamp. door de oudste
leerkracht de heer J. Kuilman en
door de Voorzitter van de ouder
commissie de heer Schonewille.
Uit deze toespraken bleek wel de
goede verstandhouding tussen de
leerkrachten onderling en die der
ouder- en contactcommissies met
het scheldende hoofd
De heer Van Duinen werden ter
blijvende herinnering enige boek
werken aangeboden.
Gelijktijdig is het nieuw be
noemde hoofd, de heer Kramer,
uit Den Helder, ter verwelkoming
door genoemde heren toegesproken.
Gememoreerd werd de goede ver
standhouding en de wens werd
uitgesproken, dat deze zo zal blij
ven.
Nadat het scheidende. evenals
het nieuwe hoofd enige woorden
hadden gesproken, bestond er ge-
legenheid om afscheid te nemen
1 van de lieer Van Duinen en tevens
1 om kennis te maken met de heer
Kramer.
Het was een goed geslaagde
ouderavond.
WATERSTANDEN
's-GRAVENHAGE. 4 Oct Mann
heim 254 0.01; Trier 202 +0.16; Keulen
167 —0 01. Ruhrort 374 -0 04; Lobith
964 +0 01; Nijmegen 746 +0 04: Arnhem
751 +0.03; Eefde 260 +0.02: Deventer
169 0 04: Namen la Plante 135 —0.24;
Borgharen 4043 +0 12; Belfeld 1110
1 0.05; Grave 481 +0.05.
Van een onzer verslaggevers)
Ieder kent wel het rümpje: „Dc hond is vermaard om zün gezellige aard",
bibliotheken zijn gevuld met boeken over de hond. Tentoonstellingen en
zelfs een wetenschap, de kynologie, zijn aan deze huisvriend gewijd. Daar
bij vergeleken is ons andere huisdier, de kat. een mysterieus wezen. Soms
vereerd, soms verguisd, maar altijd onbegrepen. Niemand weet eigenlijk
iets van hem; boeken over katten zijn er practisch niet. De kat zelf is in
feite een „Gesloten bock". Nu, op dierendag kunnen wij mensen eens extra
goed naar dat „bock" kijken, er belangstelling voor trachten op te wekken.
Maar openen kunnen w e het niet
Uit een gesprek, dat wij met de
dierenarts dr E J. Voute over dc
kat hadden, kregen we al spoedig
een indruk van de vreemde ge
schiedenis welke dit huisdier door
de eeuwen heen van de hoogste
toppen naar dc laagste diepten van
het bestaan heeft gevoerd: een gol
vende lijn van ups en downs die-
wordt voortgezet tot in onze dagen.
Niemand heeft ooit de kat leren
kennen, zoals dat met andere huis
dieren het geval is geweest De
kat liet zich met de mens >n, voor
zover dat met z'n eigen belangen
in overeenstemming was, en verder
voorkwam hij iedere gemeenzaam
heid. Hij bewaarde afstand. En
wellicht is het omdat de mens hem
nimmer heeft kunnen onderwerpen
geen kat zit op en geeft pootjes
op bevel dat de kat in alle
tijden zekere angstgevoelens bij dc
mens heeft opgewekt, een angst die
zich uitte in een verering als heilig
dier, of in een hardvochtige ver
volging omdat de monsters met
hun starre ogen" aan toverij deden,
incarnaties van boze geesten waren
en wat niet al.
niet voeren en het wijst iedere be
moeiing zoveel mogelijk af.
Bespeurt de kat na enige tijd
tekenen van beterschap dan begint
hij weer te eten en te drinken alsof
er nooit iets aan de hand is ge
weest. Voelt het dier echter, dat
het gaat sterven, dan verdwijnt het
spoorloos
In de praktijk van dr Voute heeft
nog nooit iemand het lichaam ge
vonden van z'n kat die in zijn
laatste uur het huis had verlaten.
(Gevallen van acute vergiftiging,
of een of andere vorm van geweld
pleging uiteraard buiten beschou
wing gelaten).
Zo wordt er dan een geheimzin
nig sluitstuk toegevoegd aan het
bestaan van het mysterieuze huis
dier, dat kat heet.
180.000 nummers
In Egypte zijn meer dan 180.000
gemummificeerde katten gevonden..
Geen ander dier ook dc hond
niet kan hier iets van enige be
tekenis tegenover stellen Met het.
verdwijnen van de Egyptische cul
tuur verloor de kat zijn belangrijke
plaats in het maatschappelijk
leven. Maar in de vroege middel
eeuwen werd hij in Frankrijk weer
in hoge mate geëerd. Deftig aan
geklede katten (hier ligt mogelijk
een verband met het verhaal van
de gelaarsde kat) waren toen een
normaal verschijnsel. Later, tijdens
de heksenprocessen, werden echter
ook de katten het slachtoffer van
de woede der angstige burgers. In
Metz gingen katten naar de brand
stapel en in IJperen werden ze
van de toren gegooid.
Tegenwoordig gebeurt dat wel
niet meer, maar toch voelen velen
onder zich onbehaaglijk als
's avonds laat een zwarte kat hun
weg kruist En als een kat bij een
trouwpartij voor de kerk verschijnt
dan betekent dat nog altijd een
voorteken van tegenslag en ellende
voor de jong gehuwden.. Het
bijgeloof, is gebleven, omdat de
kennis omtrent dc kat niet noe
menswaard is vermeerderd.
En wat zou het spookverhaal
zonder kat zijn. De zwarte kat met
de lichtende ogen, voorbode van
naderend onheil.
Dr Voute heeft zo'n grote zwarte
kat. Loopt dit dier langs de mand
waarin een zieke hond ligt dan zal
de zieke zeker genezen, weigert de
kat er echter langs te gaan en slaat
hij op de vlucht dan kan men er
zeker van zijn dat de hond binnen
een paar dagen sterft. Begrijpelijk
joeg een dergelijk verschijnsel onze
voorouders schrik aan. Dr Voute
„MENSEN DIE MEN SCHUWT
JAN VAN GENT post een brief
aan vrouw en kind in de bus
vlak bij zijn New Yorks hotel.
Als speelfilm zeer de
de moeite waard
Bente, een jonge en gelukkig ge
trouwde vrouw, blijkt op een kwa
de dag ernstig lijdende te zün aan
tuberculose. Zij wordt opgenomen
in een sanatorium, kuurt een jaar
lang geluk een modelpatiënt en
wordt tenslotte, volkomen genezen
ontslagen.
Dan blijken de moeilijkheden voor
haar pas te beginnen. Op kantoor
wil men haar niet meer terugheb
ben. thuis vindt ze een compleet
bestek en servies, alléén voor haar.
Haar man tenslotte heeft bezwaar
verder normaal met haar samen
te leven. Alles omdat zij t.b. heeft
gehad en daardoor nu behoort tot
de „Mensen die men schuwt" ge
lijk de Deense film ons wil doen
geloven, die van Vrijdag af in het
Grand-theater draait.
Vooropgesteld zij dat de „Palla-
dium"-studio's in Hellerup met de
ze film een bijzonder gaaf product
hebben afgeleverd. De acteui-s. die
de regisseurs Alice O'Fredericks
en Jon Iversen tot hun medewer
kers kozen, stellen allen zonder
uitzondering mensen voor, met
alle hebbelijkheden en onhebbelijk
heden van hun soort. Henning
Christiansen blijkt een kundig ca-
mera-man en aan vaart, techniek
of montage schort het zeker niet in
I deze film.
j De vraag kan echter gesteld wor-
1 den of het probleem, zoals de film
dit schetst, in deze vorm wel be
staat. Tuberculose is helaas een
nog te veel verbreide ziekte dan
dat met elke Nederlander in zijn
werkkring of in zijn particuliere
omgeving met een voormalig t.b.c.-
patiënt in aanraking zou komen.
Uiterste voorzichtigheid met deze
gevreesde ziekte is natuurlijk ge
boden, maar óf het zo is dat men
sen. die door de arts voor genezen
verklaard zijn, in de maatschappij
zo eemedcn worden, dat zij geen
baan, geen woonruimte, geen vre
de meer zelfs in hun eigen huis
kunnen vinden, wagen wij wel
zeer sterk te betwijfelen.
Met Bente komt het tenslotte
zover, dat zij ten einde raad terug
gaat naar de bossen bij het sana
torium, naar de plek waar een
vroeger kamergenootje van haar
zelfmoord pleegde. Twee van haar
vrienden uit het sanatorium ver
gaat het als zij genezen zijn op
gelijksoortige wijze zó slecht, dat
de één zichzelf weer in het sana
torium helpt en de ander als een
gebroken man. failliet verklaard
en te gronde gericht in de maat
schappij, achter blijft.
De voorzitter van de Nederland
se Vereniging voor t.b c.-bestrij-
ding, dr M. R. Heynsius van den
Berg, ondertekende enkele regels,
die na de film op het witte doek
verschijnen en waarin de hoop
wordt uitgesproken dat deze film
zal bijdragen tot een beter begrip
van het Nederlandse volk voor de
moeilijkheden van voormalige tu-
berculose-lijders.
In Denemarken zijn, zo deelde
een deskundige ons mede, de toe
standen anders dan ten onzent. Niet
alleen dat daar de bestrijding van
de gevreesde ziekte nog intensiever
wordt gevoerd dan hier, maar ook
schijnt ginds de maatschappij een
bepaalde angst te hebben voor hen,
die op een of andere wijze hebben
gekuurd.
Met dit vraagstuk staat of valt
natuurlijk de maatschappelijk-pae-
aagogische waarde van deze rol
prent. Niet echter de filmische
kwaliteiten ervan, die zoals gezegd,
dermate goed zijn, dat „Mensen die
men schuwt" het aanzien ten volle
waard is.
neemt voorlopig aan. dat de kat
Iets bijzonders waarneemt in de
lucht die de hond afgeeft Zeker
heid heeft hij vanzelfsprekend nog
niet. Zekerheden over katten zijn
trouwens over het algemeen
schaars. Men kent een paar rassen
bv. de Siamees en de Angorakat.
Wie zich in het onderwerp heeft
verdiept weet misschien nog dat er
op het eiland Man katten zonder
staarten worden gekweekt, en dat
in China een ras voorkomt met
hangende oren, als van een konijn,
maar veel verder reikt onze kennis
niet. Cyperse, witte, bonte, zwarte
en rode katten zijn allemaal van
het zelfde ras. dat men ook offi
cieel. bij gebrek aan beter, huiskat
pleegt te noemen.
Dr Voute vertelde, dat in zijn
studietijd op de universiteit prac
tisch geen aandacht aan de kat
werd geschonken. Een merkwaar
dig verschijnsel, want het aantal
katten op de wereld is veel groter
dan dat der honden. Bovendien zijn
zeer vele kattenbezitters (en vooral
-sters!) erg op hun poesje gesteld, j
Toch kwam het vroeger zelden
voor, dat katten op het spreekuur
van de dierenarts verschenen Men i
wist eigenlijk niet beter of het dier
kon alleen maar dc kattenziekte
hebben en dan ging het toch dood,
of het had een of andere infectie
en dan ging het- eveneens dood,
vaak ook had het jongen en dan
moest men daar zo snel en fat
soenlijk mogelijk van af zien te
komen. De jongen „minister van
waterstaat maken" werd een alles
zins gangbare uitdrukking.
Kentering
De laatste jaren begint zich
evenwel een wijziging ten goede te
voltrekken. De kat neeft zijn zo
veelste bestaanscrisis weer over
leefd. Wel zijn we nog ver van de
tijd der aangeklede en heilige
poesjes (bij een Lappenstam in
Noord-Finland is de kat toch nog
altijd het dier der goden gebleven
en geen hond die ooit op een
dergelijke titel aanspraak heeft
kunnen maken), maar de kat is
toch niet langer alleen maar het
dier dat veel jongen ter wereld
brengt en gauw dood gaat. Op het
doktersspreekuur bestaat thans ca.
30 pet der patiënten uit katten.
Behandelingen mogen echter zelden
meer dan f 10.kosten. Overigens
is een kat volgens dr Voute uiterst
moeilijk te behandelen Hef dier
zelf doet niet de minste moeite om
beter te worden. Zo gauw het zich
niet lekker voelt, trekt het zich
terug en wacht het af wat er ver
der zal gebeuren. Het laat zich
Ter ere van Dierendag heeft hij
een extra bakje melk gekregen.
Of hij deze attentie op prijs
stelt? Wie zal het zeggen. Het is
vaak moeilijk om iets van een kat
te begrepen.
(DvA-Archifoto)
Adviesraad voor de
Openbare Scholen
Reeds geruime tijd streeft men
er in Amersfoort naar om een
overkoepelend lichaam in het le
ven te roepen ten einde het ge
meentebestuur adviezen te ver
strekken over de openbare scho
len. In overleg met B. en W.
werd onlangs besloten een Raad
van Advies te benoemen, die
Dinsdag om vier uur in het stad
huis zal worden geïnstalleerd.
In deze commissie hebben zit
ting: wethouder mr F. C. A. Een
horst (als vertegenwoordiger van
de gemeente), voorzitter, mej. W.
C. van Luyn (onderwijskracht
ulo-Schoollaantje) secretaresse, en
dc leden: de heren J. Butselaar
(voorzitter afdeling Amersfoort
van de Nederlandse Onderwijzers
vereniging), R. Kok (Vereniging
Volksonderwijs), mevr. Hamming
(Centrale Ouderraad) en mej.
Heuvel (hoofd Meisjesschool Bis-
schopsweg).
LEUSDEN
Nieuwe telefoonnummers
Ongeveer 42 abonné's van het
telefoonnet in de gemeente Leus
den hebben dezer dagen een aan
schrijving van de PTT ontvangen
dat zij met ingang van 1 Novem
ber a s. onder het kringnet K 3490.
van Amersfoort komen te vallen
en derhalve een nieuw nummer
krijgen. Het betreft hier voorna
melijk abonné's die om en nabij de
Arnhemseweg wonen De abonné's
onder Hamersveld houden gewoon
het kengetal van Leusden K 3496.
Wat de Dodeweg en de Doornse-
weg betreft in deze gemeente,
waren die reeds voor het meren
deel onder het kringnummer van
Amersfoort gebracht. Een bijzon
derheid hierbij is dat de nieuwe
abonné's onder het kengetal
Amersfoort ook hun abonnements
geld aanmerkelijk zien verhoogd.
Bente tracht in het sanatorium
een zwaarmoedig kamergenootje
te troosten. Uit: „Mensen die
men schuwt".
„Always in my heart"
in City Theater
De directie van „Jogchems Thea
ters" heeft gemeend er goed aan
te doen, het Warner Bros' product
„Always in my hart" weer naar
Amersfoort te halen. De film die
deze week in het City-theater
draait heeft eigenlijk niet veel om
het lijf. Een jonge vrouw is voor
nemens te hertrouwen. De a.s.
echtgenoot tracht haar kinderen
met exclusieve geschenken voor
zich te winnen. De door de
kinderen doodgewaande vader,
die voor een misdaad waaraan hij
{>art noch deel heeft tot levens-
ange gevangenisstraf werd ver
oordeeld herkrijgt door gratie
de vrijheid. Na anderhalf uur
(trage) filmband wordt het gezin
(gelukkig) verenigd. De vader
werd door Walter Huston een
voortreffelijke figuur. Kay Francis
is hoewel een charmante
weinig „moederlijke" verschijning.
Haar spel is te vlak. De enige
„lichtpunten" in deze rolprent zijn
het optreden van de harmonica
band en het zingen van de jonge
Gloria Warren. Frank Puglia
typeert de Italiaanse visser Joe
Borelli uitstekend.
Jungle-Jim in
Rembrandt
Foto-joymalistc Anne Lawrence komt
in de jungle Rob Miller zoeken, 'n ver
dwenen oorlogsvlieger. Als haar kano
omslaat, wordt zij gered door Jungle
Jim (Johnny Weismüller). Zij begclcidl
Jim naar een bijeenkomst van stam
hoofden; de inlanders roepen Jims hulp
in tegen een bende, die onder leiding
van vreemde dansende skeletten en éón
blanke hun dorpen teistert en hun
mannen ontvoert. Op een nacht maken
JJm en Anne zulk een overval mee cn
ontkomen slechts dank zij de hulp van
de onverwachts opdagende Miller. Deze
blijkt hoofd van een stam geworden,
die hij met zijn technische kennis voor
uit helpt. Wanneer ook zijn stam wordt
overvallen, trekt Miller met Jlm mee
achter de skeletmannen aan door onbe
treden wildernis, waar nog voorhistori
sche monsters slag met elkaar leveren.
Zit vallen in handen der bende, en deze
blijkt onder leiding te staan van Dr.
Heller, een chemicus die alle wegge
sleepte inboorlingen laat werken in een
mijn; uit de delfstof maakt hij dia
manten Jim ontkomt dank ztj zijn aap
Tamba, maar Miller wordt ln dc le
vensgevaarlijke mijn tewerkgesteld.
Jungle Jim weet zowel Anne als Mil
ler te bevrijden en op een afgesproken
teken valt Miller met zijn stam Hellers
bende aan, terwijl de gevangenen in
opstand komen en Anne de watertoe-
voer voor de mijn opblaast, waardoor
een vloedgolf de diamantfabriek ver
zwelgt. Heller vlucht voor Jlm. doch
valt van een rots te pletter. Anne kan
Miller niet overhalen terug te keren
naar de beschaafde wereld en besluit l
dan maar tot 'n jungle-bestaan aan zijn
zijdel....
Aanleg rijwielpad
uitgesteld
Onder voorzitterschap van bur
gemeester M. J. E. Kwint kwam de
Raad der gemeente Lensden Vrij
dagmiddag in spoedeisende verga
dering büeen.
Om tot de uitvoering van enkele
urgente werken in deze gemeente
te kunnen overgaan was van de
züde van de N.V. van Ned. Ge
meenten een aanbod ontvangen om
een geldlening, groot f 84.000.— te
gen een rente van 4!4 procent aan
te gaan. Deze openbare werken
zijn o.a. de aanleg van straten en
riolering in de bouwkern Leus-
broek, alsmede de aanleg van een
rywlelpad tussen Leusbroek en
Hamersveld langs dc z.g. Oude
Tabaksstceg.
Vooruitlopend op een desbetref
fend raadsbesluit vroegen B. en W.
de Raad machtiging om de nodige
stappen te kunnen ondernemen
voor de aankoop van gronden voor
de aanleg van dit rijwielpad en te
vens om spoedig tot de uitvoering
van dit werk te kunnen overgaan.
De kosten van grondaankoop wor
den geschat op f 0,60 per m2. Van
de D.U.W. zal in de kosten van
arbeidslonen een subsidie van 100
worden ontvangen.
Het raadslid, de heer Van Gin-
kel. vreesde dat er voor de gemeen
te wel eens ernstige moeilijkheden
konden voortkomen, indien de
werkzaamheden werden aangevan
gen voor dat de grondovername de
finitief was. Bovendien konden on
voorziene omstandigheden de uit
voering wel eens verhinderen. De
voorzitter meende, dat dit zo'n
vaart niet zou lopen, maar nadat
ook de heer Van Maancn zich had
aangesloten bij de mening van de
heer Van Ginkel, werd dit punt
van de agenda teruggenomen en de
behandeling uitgesteld tot een vol
gende vergadering.
Wel ging de Raad accoord met
het voorstel van B en W. tot hei
aangaan van een geldlening van
f 84.000.—.
Een crediet van f 400— werd
uitgetrokken op de begroting 1952
voor de beplanting van het nieuwe
terrein in de Kcrkebuurt te Leus-
broei?, waarvoor een ingekomen
aanbieding was gedaan.
Na het afwerken van deze agen
dapunten deed de voorzitter het
voorstel om de vergadering in ge
heime zitting voort te zetten, wat
tegenstand ondervond bij de heer
Van Ginkel, die voor openbare zit
ting was. Doordat de meerderheid
der Raad achter dc voorzitter stond
werd diens voorstel aangenomen.
Alvorens tot de afhandeling van
de agenda over te gaan, had <jo
voorzitter zyn diep leedwezen uit
sproken over het tragisch lot dat
de piloot van de gistermiddag neer
gestorte straaljager had getroffen.
Over het gedrag van hen die zich
nog voor de komst der politie te
dicht bij de plaats van het ongeval
hadden begeven, sprak de burge
meester zijn afkeuring uit.
