„Eerst de pet, dan de arm met het
embleem en dan omhoog!"
Amateurs èn vakfotografen tonen
hun werk bij „Eemland
FILMS IN AMERSFOORT
Spontane schilderkunst in
de Utrechtse Kring
„Starlift": sterrenparade
in Grand Theatre
Jan van Gent trad op in KRO-
televisie programma
Veel landschappen, stillevens en
Wie zijt gij?
stadsgezichten in AG-hu is
„Tijgerhaai" in
de City
Zaterdag 23 October 1932
5
(Van een onzer verslaggevers)
BUSSUM. De Amersfoorlse buschauffeur Jan van Gent
is gisteravond in het 25ste televisie-programma van de K.R.O.
opgetreden. Hy kwam daartoe gistermiddag om vijf uur al naar
Bussum om eerst te repeteren met de technische staf van de
televisie-stichting en de charmante omrocpster Mies Bouwman,
die met Jan van Gent gemeen heeft, dat ze ook iets van bussen
weet. Ze is namelijk, voor ze televisie-omrocpster werd, hostess
geweest in een Europa-bus.
Chauffeurspet was
inderhaast geleend!
Jan voelde zich
in het felle licht
van de schijnwer
pers in het geheel
niet nerveus. Hoe
kan het ook an
ders! In Amerika
verscheen hij im
mers ook al voor
de televisie, zeven
'keer nog wel. „Het
is daar toch wel
anders dan hier",
zei hij. toen hij gis
termiddag in het
tot studio omgeto
verde kerkje rond
keek. waarin tien
tallen lampen, dik
ke kabels, inge
wikkelde schakel
borden, rollende
camera's en jachti
ge technici menige
gast doen duizelen.
„In Amerika zijn
de studio's groter,
je kunt er jezelf
meteen op een
scherm zien en de
lampen hangen verder van je van
daan. Je hebt er dus veel minder last
van de hitte dan hier."
Regisseur J. Casteleyn vertelde
Jari, hoe het programma in elkaar
zat Ter gelegenheid van de zevende
verjaardag van de Verenigde Naties
zou begonnen worden met twee
filmpjes, één over Guatemala en eén
over Israël. De rest had op de een
of andere manier steeds iets met
hoeden te maken: een show van da
mes-hoeden, een reeks beelden over
de vervaardiging van een „hoge zij
de" en een spel van Godfried Bo-
mans. waarin hoeden een voorname
rol hadden. „Ja maar. ik heb geen
hoed", zei Jan van Gent. Daar was
op gerekend. Hij had namelijk wel
een chauffeurs-pet Niet de zijne,
want die dient nu als souvenir, er
gens in Amerika, maar die van een
collega. De bedoeling was eerst die
geleende pet voor de lens te krijgen,
dan het embleem van Surface Trans
port System, dat Jan voor deze ge
legenheid op zijn uniformjasje had
genaaid en dan pas Jan zelf „Dus
dit is de volgorde", werd er nog eens
gezegd, „Pet, arm, Jan."
„Pet, arm, Jan!"
De repetitie-opnamen begonnen:
pet. arm. Jan. Uit een luidspreker
klonk de stem van een technicus:
„Ik kan er niet bij". Antwoord van
de regisseur: „Ga dan van die zwar
te pet op dat witte boek. dan hoef
je niet zo vlug te draaien!" Dit zal
wel televisie-jargon geweest zijn.
net als. „Hé daar. de camera zit dus
eerst op de pet, dan gaan we om
hoog."
Jan van Gent trok zich er weinig
van aan en wachtte geduldig tot de
camera-mensen de juiste manier had
den gevonden. Toen was de beurt
Mevrouw Van Gent volgde op
het televisie-scherm in de show
room naast de studio het vraag
gesprek met haar man.
(Foto Hofland)
Een scène uit de amusante show
film Slarliftdie in het
Grand Theatre te zien is.
aan omroepster Mies Bouwman: „Ja,
James en heren, eigenlijk is dit een
programma over hoeden, maar toch
begonnen we met een pet, de pet van
Jan van Gent." En na dit aanloopje
werden voor de zoveelste keer de
vragen gesteld, die Jan de laatste
dagen al zo vaak heeft moeten be
antwoorden.
Drie uur later, nadat hij eerst nog
een op platen opgenomen radio
vraaggesprek met zichzelf had be
luisterd. moest hij op de vragen van
Mies Bouwman opnieuw antwoorden
nu écht. ..Nou helpt geen lieve va
dertje of moedertje me", zei Jan,
toen hij voor de camera's stapte.
De uitzending
„Goeden avond, dames en heren",
eigenlijk is dit een programma
over. In de geïmproviseerde
show-room naast de studio zagen wij
Jan op het televisie-scherm verschij
nen en hoorden tot hem praten:
„Nou, de eerste acht dagen ben ik
getest en toen werd er een examen
afgenomen." Het Amerikaanse rijbe
wijs verscheen in het beeldvlak als
bewijs van Jan's vaardigheid. Hij
vertelde nog eens hoe druk het in
New York was en hoe die stad lijkt
te bestaan van de opbrengst van be
keuringen, waarvoor een eenheids
prijs van vijftien dollar is vastge
steld. Vijf minuten duurde het optre
den van de Amersfoortse buschauf
feur. Daarna kon hij. in de show
room. de rest van „zijn" uitzending
zien. Die bestond uit het vertonen
van een filmpje, door het State De
partment afgestaan aan de KRO. over
de keuring, die Jan van Gent in New
York moest ondergaan vóór hij zijn
rijbewijs kreeg.
Jan van Gents vrouw volgde de
uitzending eveneens in de show
room Het was de eerste keer. dat ze
televisie zag. Ze had het voor geen
Beiaardschool in
Amersfoort
AMSTERDAM. Begin volgend
jaar zal m Amersfoort op initiatief
van het Gemeentebestuur aldaar
en met subsidie van het rijk een
beiaardschool worden geopend. Dit
is gisteravond medege'deeld door
dr W van der Eist. voorzitter van
de Nederlandse Klokkenspelvereni
ging tijdens een bijeenkomst in de
hoofdstad.
Deze school een unicum in ons
land zal gehuisvest worden in
de muziekschool, waarvan Karei
Mengelberg directeur is. Dc leer
lingen zullen hun lessen krijgen op
een te bouwen oefenklavier in de
Onze Lieve Vrouwenkerk, dat een
klokkenspel, gegoten door de ge
broeders Hemony, bezit. Er is nog
geen beiaardier een leraar
voor de nieuwe school benoemd
Een van de voornaamste redenen
waardoor men tot het oprichten
van deze school is gekomen, is wel.
dat thans de Nederlandse adspirant-
bciaardiers hun opleiding in Meche-
len (België) moeten ontvangen,
wat voor velen een te verre en te
dure reis is.
JAN VAN GENT voor de tele
visie. De camera's zijn gericht op
de Amersfoortse buschauffeur en
op de KRO-omroepster Mies
Bouwman
(Foto Hofland)
geld van de wereld willen missen.
Omroepster Mies Bouwman kende er
nog zo een. „Mijn broertje heeft er
een tafeltenniswedstrijd voor laten
schieten," zei ze.
In een detective-story van
John Gloag komt dc merkwaar
digheid voor, dat de detective
zijn geheugen kwijt is, wel weet
wie hij is, doch niet weet, wie
hij in zijn vermomming voor
stelt en wat de bedoeling van
zijn onderzockingsreis is. Slechts
aan het treinkaartje in zijn zak
weet hij 't station van bestem
ming te vinden, en raakt er
verwikkeld in allerlei zaken,
waarvan hij de juiste waarde
niet kan schatten, moet dingen
doen, maar doet ze op goed ge
luk. Nog maller wordt 't, wan
neer tenslotte blijkt, dat hij niet
is degeen, die hij weet te zijn
maar degeen, die hij voorstelt,
doch waarvan hij niet weet.
Dit alles is uiterste knap ge
tekend. Want de tragiek van de
naar het eigen ik zoekende
mens. die bij alles, wat hij doet,
wordt aangevochten door de on
zekerheid, of het wel juist ge
daan is, en of alles om hem
heen werkelijke zin heeft, is zó
algemeen, dat we deze figuur
onmiddellijk herkennen, zeljs in
de malle overdrijving.
De verloren zoon uit Lucas 15
is eerst kind thuis, maar hij is
dat niet werkelijk, stelt dat al
leen maar voor. Hij meent, een
groot man in de feestende stad
te moeten zijn. Maar wanneer
straks het feest voorbij is, blij
ken de vrienden geen vrienden
te zijn, en hij niet zichzelf. Ook
in de ellende is hij niet zichzelf.
Wanneer hij eindelijk „tot zich
zelf" komt, staat hij op en gaat
terug naar het vaderhuis, waar
hij in de vergevende liefde van
zijn vader weer léven kan. We
zien vaak de zin van het leven
niet en kunnen het effect van
onze eigen woorden en daden
niet meer meten. Wee de
mens, die de oplossing zoekt in
de omstandigheden en de men
sen, en niet weet van het ont
heemde ik. Die tenslotte zich
zelf en z'n vermomming ver
wart. Kom tot uzelf! Ontwaak
uit de boze droom.
v. E.
Geen filmprojector voor
schoolradio
Het bestuur van de R.K Jongens
ULO-school aan de Westsingel nr
71. alhier, heeft de raad verzocht
medewerking te verlenen voor de
aanschaffing van een film-projec
tor Als motief hiervoor wordt aan
gevoerd. dat voor enige belangrijke
uitzendingen van de schoolradio het
gesproken woord wordt gecombi
neerd met lichtbeelden, ^odat. naar
genoemd bestuur betoogt, de voor
naamste uitzendingen niet kunnen
worden gevolgd.
Naar aanleiding hiervan delen wij
u mede. dat enige schoolradiouit
zendingen van de KRO o.a. die in
het bovengenoemd adres zijn ge
noemd. kunnen worden gecombi
neerd met KRO-fotoprojectie Deze
uitzendingen kunnen echter ook
worden gevolgd zonder het gebruik
van een filmprojector, zodat dit
toestel voor dit doel niet onont
beerlijk is.
Door de raad werd reeds mede
werking verleend aan het aanslui
ten van de scholen op het net van
de radio-distributie ten behoeve van
de schoolradio Thans ook mede
werking te verlenen voor de aan
schaffing van een film-projector
voor dit doel lijkt B. en W. echter
de normale eisen, aan het geven
van lager onderwijs te stellen, te
boven te gaan.
Zij stellen daarom voor de ge
vraagde medewerking te weigeren.
..Filalethes" houdt bazar
De leden van de diverse vereni
gingen die in het Ned. Herv. Wijk-
I gebouw Filalethes aan het Havik
i zamen komen, houden volgende
week Vrijdag en Zaterdag een ba-
zar De opbrengst zal worden be-
1 stemd voor de aflossing van de
schuld die met de verbouwing van
Filalethes is ontstaan.
Faillissementen
De Rechtbank tc Utrecht heeft he
den. 24 October 1952. het navolgende
faillissement uitgesproken;
Jan Homan. wonende te Abcoude,
Stationsstraat 53. Curatrice. mej. mr L.
G. Baud. advocate te Breukelcn, Kerk
plein 16. Rechtcr-Commissaris: mr J.
Gijsman, rechter te Utrecht.
Gezicht op Soest
Niet van zes, zoals het verslag van de opening abusievelijk vermeldde,
maar van acht leden van de fotokring ..Eemland" is werk aanwezig op de
foto-tentoonstelling In het A.G.-Huls, die tot 6 November duurt, Uit werk
van 15 a 20 inzenders heeft men een strenge selectie gemaakt en bijaldien
deze vereniging nationaal èn internationaal goed bekend staat. Is het
begrijpelijk dat deze tentoonstelling de crcme de la crème laat zien van
wat door amateurs cn vakfotografen is te bereiken.
Fraai werk van
A. Pastoor
Het feit, dat de vereniging naast
amateurs ook vakmensen in haar
rijen telt, is één der oorzaken van
het hoog opgevoerde peil. Zodra de
vakmensen de drempel van het club
lokaal hebben overschreden zijn zij
practisch amateurs mét de anderen.
Dan staat niet de opdracht, maar de
zelf gekozen taak voorop. De op
dracht is meestentijds portret, dat
op deze expositie juist maar in en
kele exemplaren (die tevens exem
pels zijn') is vertegenwoordigd. De
zelfgekozen taak bestaat men kan
't hier te kust cn te keur ervaren
uit landschap, stadsgezicht, stilleven.
De grote „strijd" in dc actuële
wereld der fotografen gaat tussen
het z g. avant-garde-werK. de pure
fotografie, dicht verwant aan de
foto-reportage en de foto-kunst,
waarin het beeldende, picturale ele
ment aanwezig is. De modernen noe
men de laatstgenoemde opvatting
conservatief, maar de mensen die
met de picturaal ingestelde fotogra
fie vertrouwd zijn, kunnen het niet
laten. De geest is wel gewillig, cn
er zijn er ook onder hen. die bij
tijden de foto-reportage bedrijven,
maar het vlees is zwak
Picturaal
A. Pastoor is een van hen, die. zij
't op moderne wijze, met succes het
beeldend element in de foto-kunst
hebben toegepast. Men denke aan
zijn blanke, venster-achtige stille
vens, die ook op deze tentoonstel
ling hangen cn die nog altijd fasci
neren. Maar daarnaast is hij het pad
opgegaan van de reportage, al kan
hij ook hier het „schilderen" (als
men 't zo noemen wil) niet helemaal
laten. Zijn zoeken naar sfeer, naar
contrast en dramatiek wordt, gezien
I deze selectie, met resultaat beloond
I en al zou ik er méér kunrten noe
men. ik wijs naar het meisje dat een
discours voert met haar pop in een
nauw straatje, om te tonen, hoe
delicaat een opzet kan uitvallen,
waarbij het gelukkige moment èn de
gerijpte toeleg zich verenigen.
Het werk van de voorzitter. W J.
A. Bartels. heeft het avantgarde-
beginsel tot uitgangspunt. De mens
in zijn actie en bedrijvigheid staat
centraal en de toepassing van de
„hoogglans" is hier on vogue. Op
merkelijk is, dat anderen, die ook
de reportage zijn gaan toepassen,
toch dikwijls nog altijd niet komen
tot toepassing van deze „hoogglans"
Dat schijnt een stap extra. Hoe dit
zij, de reportage van de voorzitter
onder een groep woonwagenbewo
ners heeft voortreffelijke foto's op
geleverd. Maar zie ook eens de sfeer-
I houdingen en op de prachtige dra
matische wolkenluchten,
j Van P. Jos. Hak noteerde ik vooral
de fraaie kop van de boswachter met
diens eeuwige pijp vergelijk zo n
gelaat eens met het geruïneerde gc-
I zicht van de straatfiguur, welke nog
tot de collcctic-Weers behoort.
Italiaans
J. Slosscr heeft zgn „stiej" gevon
den in schilderachtige straattafereel
tjes: het is moeilijk te zeggen, wat
het meest geslaagd is: het magazijn
1 met dc twee figuren er vóór in Parijs
rijke foto met de beide wandelaars
op de rug gezien, die in een Londen-
se straat een trap beklimmen en
waardeer de curieuze effecten, be
reikt met de opneming van een lan
dend vliegtuig op Schiphol, waar
genomen dóór de glazen wand van
het hoge terras heen!
Sneeuw
W Piasmeier, van wie ik reeds
meer dan één foto zag in de col
lectie. die de bedrijven langs ging.
is een groot minnaar van sneeuw-
gezichten. Kou en nat trotseert hij,
om de kristallen schoonheid van het
zonoverglansde sneeuwveld, de be
rijpte bomen en struiken op de ge
voelige plaat vast te leggen Licht cn
schaduw krijgen op dc wonderlijk
besneeuwde aarde een extra subtiel
leven. Ook zijn stadsgezichten en de
vazen met witte cyclamen verraden
een gevoelige smaak en een fijn zin
tuig voor tere schakeringen
C. J. Weers is aan de waterkant
geboren (Nieuwediep) on het be
hoeft niet te verbazen, dat verschil
lende van zfjn uiterst subtiele im
pressies op of aan het water zyn
ontstaan. Let hier op de fraaie ver-
„Tinnenburg" van A. Pastoor
of een geveldeel van Jan Marco in
Venetië met de liggende mannen op
de stenen banken. Zou het moderne
Italiaanse filmrealisme hier niet (zo
als ook in andere inzendingen) de
wegwijzer z.ijn geweest?
Van Th. R. Voorenkamp noem ik
onder het treffende werk dat hij in
zond speciaal de zweefmolen, uit
stekend van „compositie", de uiter
mate tere waterplas en niet in 't
minst ook de compositie met glas
werk. een bij uitstek delicate mate
rie voor dc fotografische lens!
De inzending van A. v. Leeuwen
is eveneens het vermelden waard.
Ik denk aan het kind bij teil en aan
het doorzicht door een glazen deur.
Een blijk, dat ook hij in het moder
ne procédé thuis is. zowel als in de
meer romantische wijze van werken.
De tentoonstelling wordt aange
vuld door vignetten uit het buiten
land (speciaal Amerika» die bewij
zen. dat de Amersfoortse fotokunst
ook in dc Nieuwe Wereld bekend
is. terwijl de heer A Stakenburg
foto's heeft geëxposeerd van de ope
ning dezer tentoonstelling. CA S.
Am ersfoor ter Willem J. v. Dam exposeert
Van een showfilm verwacht men in de eerste plaats show, en veelal
is de film een noodzakelijke bijkomstigheid. Ook het verhaal in zo'n film
is middel in plaats van doel. Hei middel om de show steeds nieuwe
mogelijkheden cn kansen te bieden. 7.0 bezien is de film „Starlift", die
in het Grand Theatre draait een product dat zeker aan zijn doel beant
woordt. Inderdaad zijn hier de geboden kansen met vakmanschap uit
gebuit.
Een paar mannen van de Ame
rikaanse luchtmacht maken ken
nis met een aantal (film)sterren
van de eerste grootte. Om eens
even flink indruk te maken, dist
een van de jongens een verhaal
op over het aanstaand vertrek
van hem en zijn kameraad naar
het front de geschiedenis speelt
in de oorlog wat de meisjes
erg ontroerd, De twee vliegers
hebben echter uitsluitend tot taak
troepen van en naar Honolulu te
vliegen. Natuurlijk komt het ster
ke verhaal uit. Gevolg: boze ge
zichten en kwaad weglopende da
mes. Maar ver lopen ze overigens
niet. want door hun ontmoeting
met de luchtmacht komen de ac
trices in aanraking met soldaten
in hospitalen en troepencentra en
daar beseffen ze hun taak de jon
gens met shows e.d. wat ver
strooiing te brengen. Een paar
mensen verloven zich en verder
besluit men tot uitvoering van de
„operatie Starlift", d.w.z. de lucht
macht moet voor de vliegtuigen
zorgen en Hollywood neemt de
sterren voor zijn rekening. Wel,
vliegtuigen zijn er genoeg en ster-
reno ok. Een heel firmanent vol
sterrenbeelden, of beelden van
sterren, zo men wil. Doris Day:
fris, vrolijk en nog steeds blond
en erg charmant, is „wonderful",
dat zingt ze trouwens ook. En
niemand die het haar kwalijk
neemt. Gordon Mac Rae helpt
haar en anderen, maar laat horen
in het uitstekende ..God's green
acres" dat hij ook heel goed alleen
kan zingen Gene Nelson komt met
de song „It's magic" in een ens-
scènering die show van zeer goed
gehalte is. En zo zou er nog meer
zijn op te noemen: het knappe
In Rembrandt: ,.De
schaduw van de adelaar"
De duistere macht van het mid
deleeuwse keizerlijke Rusland deed
zich zelfs in Venetië voelen. De op
windende geschiedenis van graaf
Orlov, de stoutmoedigste en nobel
ste waaghals van het Russische rijk,
en van zijn liefde voor een mooi.
miskend en misleid prinsesje, kan
men zien in Rembrandt, waar deze
week „De schaduw van de ade
laar" draait. De regie van deze
film was in handen van Sidney
Salkow. De hoofdrollen vervullen
Richard Greene en Valentine Cor-
tesa. Voor deze Engelse film wer
den de buitenopnamen in Venetië
gemaakt.
gezichtje en het dansen van Vir
ginia Mayo, het sympathieke spel
van Ruth Roman of de dwaze Phil
Harris, bekend van vele A.F.N.
night-shows; een film als „Star
lift" is evenwel niet gemaakt om
te bepraten, maar om te bekijken.
Er is heel wat te zien. Jammer
eigenlijk, dat het geen technicolor
„Tijgerhaai" is een spannende
film ongetwijfeld van goed gehal
te. die het verhaal weergeeft van
een onderzeeboot-commandant, die
vecht tegen zijn schuldgevoel, n
Augustus 1945, tegen het einde van
de oorlog met Japan, wordt de
Amerikaanse onderzeeër „Tijger
haai" aangevallen door een Japans
vliegtuig. Om het schip te redden
neemt lt. Ken White (William Hol
den) in een onderdeel van een se
conde een beslissing en geeft be
vel te duiken, ook al bevinden de
commandant en de kwartiermees
ter, beiden ernstig gewond, zich
op de verkenningstoren. Velen,
waaronder speciaal torpedomaker
Boyer (William Bendix) vinden
White's handelwijze laf.
Ken blijft bij de marine. Zijn
huwelijk met Carol (Nancy Olsen)
wordt verstoord door het knagen
de schuldgevoel, dat sterker wordt
als Boyer weer op komt duiken.
Juist op het punt als zij uit elkaar
dreigen te gaan. krijgt White op
dracht met de „Tijgerhaai" uit te
varen naar Korea om een zeer be
langrijke opdracht uit te voeren.
Hierbij toont hij zich zo bekwaam
en dapper, dat ieders bewondering
wordt opgewekt en hij overwint zijn
schuldgevoelens. Een handdruk van
Boyer en een gelukkige hereniging
vormen het happy end.
Een gang naar het City Theater, is
deze rolprent zeker waard.
Willem J. van
Dam. die in Amers
foort een bekende
figuur is, ook dank
zy z'n geregelde in
zendingen op de
exposities van het
A.K.G heeft bui
ten zijn woonplaats
maar weinig ge-
exposeerd. 't Is in
al de jaren dat hij
Utrecht heeft ver
laten, naar ik meen
de eerste maal dat
hij zijn werk laat
zien in de hoofd
stad van de provin
cie Dit werk, bij
eengebracht in De
Utrechtse Kring
(Brigittenstraat 4)
geeft geen volledig
inzicht in alle fa
cetten van zijn
creatieve bedrij
vigheid. noch in de
geleidelijke ont
wikkeling van zijn
kunst, maar zij
I laat aan werk, dat in hoofdzaak uit
de laatste jaren stamt, toch wel dui
delijk aflezen, welk niveau zijn
kunst op dit moment heeft bereikt.
Doordat ik in Amersfoort trouw
de groepstentoonstellingen van het
A.K.G. heb gevolgd en dus Van
Dam's kunst meende te kennen,
dacht ik niet op enige verrassing
meer te mogen rekenen, toen ik voor
't eerst zijn tentoonstelling onder
ogen kreeg. Het kwam anders uit.
Niet alleen dat ik een paar nieuwe
doeken zag. die juist niet de minst
éclatante stalen van zijn kunst zijn,
maar ook de nieuwe omgeving en
de wijze waarop het werk was ge
hangen, zorgden voor een verrassing.
De zoeven bedoelde doeken zijn het
bloemstilleven in forse kleuren op
de schouw in de eerste zaal. cn het
Geuldal (7) aan de lange wand. In
beide doeken toont Van Dam zich
een opmerkelijk colorist, die met
heldere, lichte, zelfs harde kleuren
schone harmonieën wec-t le bereiken.
In het stilleven deert het niet, dat
j de derde dimensie nauwelijks aan
wezig is. hij bewandelt hier, tot op
zekere hoogte, de weg waarop Ma
tisse is voorgegaan, waarbij ik nog
even aanstip, dat Van Dam weinig
naar de Franse schilderkunst kijkt.
Het is dus waarschynlijk éér zuive
re coïncidentie dan navolging. Ik
zou trouwens niet weten welke
Fransman of Hollander landschap
pen schildert als dit frappante Geul
dal. In zijn spontane, maar brede op
zet, zijn heldere werking van luide
Geuldal
groenen en gelen, afgewisseld door
het rood van de bontgevlekte koe
beesten heeft het een origineel as
pect en het merkwaardige is. dat
bij deze lichte cn brede schildering
de zinrijke intimiteit van dit kleine
aardse paradijs toch tot haar recht
komt. Van Dam kan ook in een ge
heel andere „toonsoort" werken, zo
als blijkt uit zijn grote gezicht op
Soest, (5) waar de grijze sfeer domi
neert, hoewel de schilder ook hier
niet zuiver tonalistisch is gaan wer
ken.
De heldere aquarellen van zomer
landschap wisselen af met meer to-
nige dito's van stadsgezichten, spe
ciaal uit Amersfoort, Enkhuizen en
Alkmaar, steden die hem naast
Vlaamse plaatsen als Brugge en
Damme door hun pittoreske gevels
etc. bijzonder hebben geïnspireerd.
De meer illustratieve, wil men,
journalistieke kant van zijn vlot,
maar verantwoord beeldend talent,
spreekt uit de kleinere tekeningen
en aquarellen, speciaal die naar het
negerballet, waaruit ook zijn gevoel
voor het komische tot prettige resul
taten heeft geleid. C.A.S.
