JEAN-LOUIS PISUISSE, zanger
Dichter-componist DIRK WITTE
DEZE WERELD - DEZE WEEK
Twee groten van het Nederlandse Cabaret
RECEPTENHOEKJE
Voor „onder de twintig": eenvoudige
kleren die toch vlot zijn
r
r
Na hun dood verviel
Nederland tot een
zangers-armoede
waarvan het zich
nu nog niet heeft
kunnen herstellen
Ontwerp-kieswet in
Indonesië gereed
Zaterdag 8 November 1952
Jean-Louis Pisuisse is be
graven op Oud Eik en Duinen
te 's-Gravenhage, Dirk Witte
te Naarden. Aan Pisuisse's be
grafenis was een enorm af
scheid voorafgegaan in het
Concertgebouw te Amsterdam
waaraan geen Kunstcoryfee
ontbrak; ook Dirk Witte's be
grafenis had heel de Kunst
wereld op de been gebracht.
Van de zangers-armoede, waar
toe Nederland verviel na hun
dood heeft het zich, 25 en 20
jaar na dato, nog niet hersteld.
Dat Nederland zo'n armoede voor-
zóg. bleek uit de kolommen vol
ontsteltenis en uit de woorden
waarin de beste vrienden van Pi-
suisse hun gevoelens trachtten weer
te geven. Het wonderlijke lot wil
de. dat Dirk Witte de eerste spre
ker aan Pisuisse's baar zou zijn;
hij zeide: „Nu jij weg bent. Zwiep,
is de goede, de gouden tijd voorbij
Zwiep, ouë makker, goede reis'"
Pisuisse was ieders kameraad ge
weest. er viel altijd ontroerenae
pret met hem te beleven, hij zat
vol snaaksheden en kwinkslagen
en durf. Vóór hij zanger werd met
een zwart-fluwelcn boulevard-buis
aan met de wapperende lavalière.
was hij zwervend journalist ge
weest (o.m. ten bate van het Rot
terdamse kinderhuis Welkom, dat
toen aan de Kortekade lag), en
dóórvoor had hij in de grote re
portage gezeten. Zijn stukken over
de ramp met de Berlin, toen hij
tot zeven malen toe bij vliegende
storm met een sleepbootje in zee
stak. ..om naar die arme bliksems
die daar in het want boven het
gammele wrak bungelden" toe te
gaan, werden verslonden. Zijn va
der. inspecteur bij het Loodswezen
te Vlissingen. had niets van al die
veelzijdige aanleg vermoed, toen h:j
enige jaren vroeger tamelijk mis
moedig had gezegd: „Als jij ooit
een draaglijk hulponderwijzertje
wordt op het Zeeuwse platteland,
dan kan de familie haar handen
fijn-knijpen van geluk!"
Wereld in lied-vorm
NIET het Zeeuwse platteland doch
de wereld zou Jean-Louis Pi
suisse opeisen en hij zou die we
reld aan zijn vaderland in lied
vorm teruggeven. Hij zat in Parijs,
de haard van het goedgezongen le
venslied, hij zwierf naar Indië
om er het vaderland te ontmoeten,
hij kwam terug „als een senti
mentele spreeuw op een smeltende
zomeravond", en als hij gehuldigd
werd, konden hem oprechte tra
nen in de ogen schieten en dan
kon hij. ineens hees. vragen: „Aan
WIE de stem van Pisuisse
nog eens wil horen moet
Zondagavond 30 November naar
het A.V.R.O.-programma „Uit
de Schuifla" luisteren. Alcx de
Haas zal dan in een speciale
Pisuisse-herdenking het prach
tige repertoire van de grote
zanger belichten. Alex de Haas.
die ook de foto's bij dit artikel
welwillend ter beschikking stel
de, zal uit zijn eigen collectie
een voortreffelijk-geconservccrdc
plaat met de stem van Pisuisse
laten horen.
tpNKELE mensen van middelbare leeftijd zitten
*-/ bijeen, in gespannen aandacht verenigd bezig
met een moeilijk werk, een moeilijk, mannelijk
precisie-werk. Onverwacht begint een hunner te
neuriën. ,,Travaille!". Intonatie en weergave van
de typische dictie waarmee het ons allen 25, 30,
35 jaar geleden toegezongen moet zijn door een
van de boeiendste, bewogenste liederstemmen van
Europa, roepen iets in ons wakker en zonder eni
ge afspraak zetten wij het „Mens. durf te leven!"
in en het geheimzinnige, wrange lied van de jonge
man, die zijn mooie vrouw moet afstaan aan de
koning in ruil voor het maarschalkschap van
Frankrijk, maar zijn hart breekt: de jonge vrouw
sterft door het geraffineerd ingrijpen van de ja
loerse koningin, en de enige, die nog dansen kan
om al dat menselijk leed. is de nar, die het geluid
van schrille trommen nabootst, „rataplan-plan-
plan-plan...!" Danna een stilte, komt onwille
keurig de naam van de zanger als levend op ons af: Jean-Louis
Pisuisse. Zoals hij met z'n pittig-Zeeuws uiterlijk innemend voor het
doek kwam en met zijn sonore stem aankondigde „en nu, dames en
heren, kom ik met een gewoon Hollands liedje van een gewone
Hollandse jongen met een gewone Hollandse naam: „M'n Eerste",
van Dirk Witte".
Nu. achteraf, heeft het nog niets van z'n melancholische bijsmaak
verloren, dat beide begaafde mannen aan de Nederlandse Kunst
ontvallen zijn. beiden op een noodlottige wijze, beiden toen zij 47
jaar warenbeiden in een November-maand. Want het was 26 No
vember 1927 toen Amsterdam, Nederland en de wereld opschrokken
van een serie achter elkaar afgevuurde revolverschoten op het
Rembrandtnlein. waarmede Jean-Louis Pisuisse en zijn vrouw.
Jenny Gilliams, wrden vermoord, en het was 15 November 1932
torn Dirk Witte met zijn auto tussen Amsterdam en Dxemen in de
Ringvaart van de Watergraafsmeer reed en jammerlijk omkwam.
Het laatste is deze maand 20, het eerste 25 jaar geleden.
DJAKARTA. De Indonesische
minister van Binnenlandse Zaken,
mr Moh. Roem, heeft medegedeeld,
dat het wetsontwerp voor de alge
mene verkiezingen vandaag aan het
kabinet wordt voorgelegd. Hij noem
de de voltooiing van deze wet de
sleutel om tot de normale toestand
terug te keren. Mr Moh. Roem was
van mening, dat het kabinet voor het
bestuderen van het 120 artikelen tel
lende ontwerp ongeveer een week
nodig zal hebben.
(Advertentie LM.)
Een middeltje tegen griep
en verkoudheid
Dit receptje is werkelijk uitstekend.
Neem V* liter kokend water, los er
1 eetlepel suiker of stroop in op en
30 gram dubbel geconcentreerde
Vervus (verkrijgbaar bij Uw apo
theker of drogist; prijs slechts 90
ct.). Even roeren en het is gereed.
Neem na elke maaltijd 1 eetlepel,
kinderen van 38 jaar 1 theelepel,
van 812 jaar l dessertlepel. Haal
'n 30 grams flesje Vervus in huis.
Snelle verlichting van spit
en jicht
Wij kennen tegen rheumatiek. jicht
en spit in de rug geen beter middel
dan dit receptje, dat U beslist moet
proberen. Haal bij Uw apotheker of
drogist 15 gram Rheumagic-olie,
prijs slechts 80 cent. en 85 gram
brandspiritus. Vermeng beide in 'n
schone fles. U heeft dan 100 gram
prima linament. waarmede U de
pijnlijke plaatsen bet. Dit ouder,
wetse huismiddel doet de pijn snel
verdwijnen.
J
Het gezelschap waarmee Jean-
Louis Pisuisse omstreeks 1926 op
trad. Van links af: Jan Hemsing,
Jenny Gilliams, Pisuisse en Paul
Collin.
wie behoor ik nu toe?, aan de Pers,
aan de Kunst, aan mijn vrienden,
aan mijn vrouw, aan mijn kinde
ren aan Jullie, of aan allemaal te
gelijk?". Daarom was hij zo ge
steld op het land van Aristide
Bruant en Xavier Privas. omdat
alles bij hem uit zijn ziel kwam,
en uit zijn impulsieve zuivere hart
dat aan geen enkele opwelling
weerstand kon bieden. Daardoor
ook werd zijn „Debout des Morts"
gruwelijk-beklemmend, zijn „Ser-
rez les rangs" geweldig, zijn „Duif
te leven!" veroverend.
Het was Zaterdagavond 26 No
vember 1927. dat een vroeger Md
van Pisuisse's gezelschap, toen Jean
Louis en zijn vrouw van Schiller
overstaken naar de andere zijde
van het Rembrandtplein. hen en
zichzelf neerschoot bij het beeld
van Rembrandt. De moordenaar
stierf het eerst. Pisuisse een half
uur later in de politiepost van de
Halvemaansteeg. Jennny Gilliams
anderhalf uur later in het Binnen
gasthuis. „Debout des Morts" speel
de ergens een orkest, gegrepen door
de ontzettende gebeurtenis. Privas'
Chanson des Heures de stemmen
stokten in de keel.
Onoverkomelijk verlies
VOOR Dirk Witte die door Pi
suisse ontdekt was en die een
tijdlang in het gezelschap van Pi
suisse meewerkte, was de dood van
Jean-Louis iets bijna onoverkome
lijks Al had Witte zich van Pisuis-
se-als-chef losgemaakt, zijn werk
fhij dichtte en componeerde) bleef
hij voor de zanger met de wonder
baarlijke stem bestemmen. Witte
was al lang houthandelaar en di
recteur-inkoper van de Mijnhout-
maatschappij. toen nog iedere noot.
aan zijn inspiratie ontsnapt, uit het
Gooi naar Zwiep" ging.
Tijdens de langjarige mobilisatie
10141918 had de Zaansc soldaat
Dirk Hermanns Witte een spotlied
je „Asperine-asperien" gemaakt
waaraan de legerkamp-entertainer
Pisuisse de grotere bekendheid ver
leende. die het verdiende. De twee
werden vrienden en wel in die zin.
dat de „Franse" zanger ook gele
genheid kreeg naast het Nederland
se „levenslied", waarvan een Koos
Speenhoff wel het monopolie scheen
te bezitten, een ander genre te
..brengen", waardoor de cabaret
programma's aan kleur, fleur en
variabiliteit wonnen. Zelden heb
ben twee mannen met een grote
kunst-aanleg elkaar zó goed be
grepen-en-aangevuld als Pisuisse
en Witte. Pisuisse zocht de vr-ie
wereld om te kunnen ravotten en
stoeien met het Leven en om daar
van te zingen, en Witte „zocht het
dichter bij huis. op een lief brok
heid in het Gooi om te kunnen ra
votten en stoeien met een paar
uitgelaten kinderen en een paar ge
zellige honden"
Als hout-inkoper voor de Staats
mijnen reisde Witte wiens hart
zich verpand had aan Noord-Hol
land naar Polen en naar Finland,
hij kende alle havensteden van de
Oostzee, voelde zich frère en com
pagnon van ieder die zijn hout naar
Holland voer en als de houtschepen
.in de Rotterdamse haven losten,
bleef hij er tot het laatste bij;
slechts één ding kon hem ervan
weerhouden terug te rennen naar
het Gooi: dat was. als „Zwiep" op
trad in het Rotterdamse Pschor'-.
Als hij dan binnenkwam kon Pi
suisse ineens het programma onder
breken door zonder enige inleiding
in te zetten: „Je leeft maar heel
kort, maar 'n enkele keer. En als
je straks anders wilt, dan kan je
niet meer", om zijn vriend Dirk
Witte daarna warm de hand te
schudden: „Zo. ouë "orst op je
vierkante meter!"
Op een mistige avond, in Novem
ber 1932, verdronk Witte in de
Ringvaart, een tegenligger had
hem verblind; toen men de auto
(Advertentie I. M.)
HOOFDPUNKm
Mijnharde Hoofdpiinpoedcrs. Dooi 47 ct.
Muohardc Hoofdpiiaiableiiea. Koker S0 cl
optakelde stak uit het venster een
om hulp zoekende arm. Men be
groef Witte te Naarden. bevangen
over zoveel coïncidenties van slagen
voor de Kunst, want net verspreidde
zich de tijding, dat Carry van Brug
gen overleden was
I—1 ET is wederom November,
en wederom stemt het
wonderlijke, grillige najaars
weer van Holland tot na
denken en her-denken. Als er
geen mensen waren geweest
als de Rotterdammer Alex de
Haas zou het niveau van de
tot Kunst verheven Kleine
Kunst door de dood van
Pisuisse, van Witte en later
ook van Louis Davids voor
goed omlaaggetuimeld zijn.
Allen die nog weleris gaarne
en het zijn er gelukkig velen
het lied „Toen 'k een jongen
was van amper 18 jaar" aan
heffen, mogen zich dat deze
maand weieens even realise
ren, nu het 25 jaar geleden is
dat wij de Zeeuw Jean-Louis
Pisuisse, en 20 jaar dat wij de
Zaandammer Dirk Hermanus
Witte, beiden op een nood
lottige wijze, verloren.
Ieder ander lied uit „de goe
de gouden tijd" is ook goed,
zowel Het Land van Noord
Scharwou, als de diep-melan-
cholische Bretonse liederen
van La Paimpolaise, en Brave
Marin revint de guerre....
TVT/ETS is tegelijk zo gemakkelijk en zo moeilijk als het zoeken van
■L geschikte kleren voor een meisje van nog geen twintig jaar. Ge
makkelijk want een jong meisje met een slank figuur en een fris
gezichtje ziet er op haar best uit wanneer zij zo eenvoudig mogelijk ir
aangekleed. Maar in de practijk is het helemaal niet zo eenvoudig voor
haar iets te vinden, als zij nu eens iets anders wil dan de eeuwige
rok met blouse of jumper. Goede jurken voor jonge meisjes zijn schaars:
de ene is te ouwelijk, een tweede te kinderlijk, een derde wat stijfjes
en de vierde een kwaal, die vooral voorkomt bij de jurken, die
speciaal worden ontworpen voor deze groep is wat te fervent van
kleurcombinaties.
Daar komt bij, dat de meeste meisjes van deze leeftijd maar een heel
klein budget voor haar kleding hebben. Als zij zelf al verdienen, is dat
meestal nog niet veel. en als ze nog studeren, moeten vader en moeder
meestal ook erg rekenen.
De oplossing is meestal een moeder, die handig is met naald en
draad, of een trouwe huisnaaister (als die nog bestaap). Voor een meis
je met een goed figuur een eenvoudige jurk te maken is niet zo'n hek
sentoer, en een exemplaar van behoorliike stof hoeft dan toch niet veel
te kosten. Heel geschikt om zelf te maken is de Amerikaanse overgoomr
links boven. Eigenlijk een eenvoudige doorgeknoopte japon zonder mou
wen. Er kan een blouse of een trui onder worden gedragen, er kan ge
streept materiaal voor worden gebruikt, geruit of misschien het
meest practische een effen stof in een gedekte tint.
f)E twee andere modellen zijn van de Franse ontwerpster Virginie.
die een tijd geleden in ons land iets van haar collectie liet zien
en daarmee op slag alle aanwezige vrouwen enthousiast maakte. Zij
weet een jurk voor een jong meisje te ontwerpen, die precies is wat
zij moet zijn: eenvoudig, gemakkelijk draagbaar, maar met toch iets
geheel eigens in de coupe, die er cachet aan geeft. De geruite jurk heeft
vóór op de rok een versiering van zwarte franje, zo geplaatst, dat daar
door een schort-effect wordt verkregen. Een Schots ruitje, een wit
kraagje het is zo simpel als het maar zijn kan.
Doodeenvoudig is ook de andere japon, waar heel fijn rips-fluweel
tinyroy voor is gebruikt. Een opstaand kraagje en twee heel grote
uitstaande zakken vormen de garnering. Denkt u er om, als u zich aan
iets dergelijks waagt, dat de zakken moeten worden versterkt met een
stevige tussenvoering, anders is het effect weg.
DE aandacht van de wereld was deze week feitelijk slechts op één zaak
gericht: de verkiezingen in de Verenigde Staten. Begrijpelijk, want
van de vraag, hoe de Amerikaanse kiezers zouden stemmen, hangt voor een
groot deel het toekomstig wel en wee der mensheid af. Dat is de logische
consequentie van een situatie, waarin de wereld in twee kampen is ver
deeld en Amerika, door economische en militaire macht, de aangewezen
leider is van die groep van staten, waartoe op grond van haar levenswijze,
haar traditie en haar geografische ligging ook onze natie behoort. Zo kon
het gebeuren, dat in vele Westelijke hoofdsteden het regeringswerk, in
afwachting van het besluit der Amerikaanse kiezers, in zekere zin stilstond.
Intussen is de vraag, wie de vrije
wereld in haar strijd om het be
houd van de vrede en haar verde
diging tegen de communistische
dreiging zal voorgaan, beantwoord.
Met een onverwacht grote meer
derheid verkoos het Amerikaanse
volk de republikeinse candidaat ge
neraal Dwight D. Eisenhower boven
de democraat Adlai Stevenson. Maar
nog is de vraag open en zij zal
het nog maanden olijven of de
nieuwe leiding van zodanige aard
zal zijn, dat al die stromingen in het
Westen, welke, ondanks talrijke on
derlinge verschillen, ten aanzien van
de werkelijke grote doelstellingen
eensgezind zijn. haar vol vei trou
wen zullen kunnen volgen.
HET is deze onzekerheid, om
niet te zeggen ongerustheid,
die in brede kringen in West-Euro
pa heeft geleid tot teleurstelling
over het feit, dat Eisenhower en
niet Stevenson is gekozen. Met Ste
venson had men geweten, waaraan
men toe was. De democratische
candidaat immers had er geen twij
fel aan laten bestaan, dat, welke
veranderingen hij ook in het wat
door corruptie aangetaste bestuurs
apparaat in Washington zou aan
brengen, het buitenlandse beleid
van de regering-Truman in grote
lijnen zou worden voortgezet. En
dit beleid, afgestemd op inperking
van het communisme, onder ver
mijding echter van te grote oor-
logsrisico's, en steunend onder an
dere op militaire en economische
hulpverlening aan de vrije staten,
die dergelijke steun behoefden, ge
noot de instemming van de over
grote meerderheid der West-Euro
peanen, welke bezwaren men soms
ook tegen bepaalde onderdelen van
de Amerikaanse buitenlandse poli
tiek mocht hebben.
Het niet te miskennen gevoel van
onbehagen is een gevolg van do
wijze, waarop Eisenhower zijn ver
kiezingscampagne heeft gevoerd en
van de bondgenootschappen, die hij,
omdat hij zulks ter behaling van
een overwinning nodig achtte, met
bepaalde gematigd tot extreem re-
actionnarie groepen in de Ver. Sta-
Verkiezingen in
Amerika
Ongerustheid in
Europa
Boodschap aan de
Fransen
Het kan toch nog
meevallen
Wie worden Ike's
medewerkers
ten sloot. Begonnen met plechtige
beloften en het verkondigen van
hoge doelstellingen, geheel in over
eenstemming met oe werkelijk
heidszin, de gematigdheid en het
begrip voor de inzichten van bui
tenlandse geallieerden, waarvan
Eisenhower in zijn vroegere hoge
functies steeds had blijk gegeven,
liet de generaal zich In het verdere
verloop van zijn campagne ln toe
nemende mate verleiden tot het
doen van weliswaar vage con
cessies aan zekere Amerikaanse
groepen, wier drijven men in Eu
ropa en ook in brede klingen in
de Verenigde Staten, als uiterst ge
vaarlijk beschouwt. De in het voor
uitzicht gestelde „onbloedige" be
vrijding der Oosteuropese satelliet
staten alsof dit mogelijk ware!
werd natuurlijk toegejuicht door de
Europa grote ongerustheid. Met de
belofte naar een onderzoek van de
mogelijkheid ener vervanging van
de Amerikaanse soldaten door Zuid-
Koreanen in Korea en een alge
mene inschakeling van anti-com
munistische Aziatische strijdkrach
ten in de worsteling om het Verre
Oosten gedaan ter wille van de
steun van moeders, die hun zonen
thuis willen hebben en van die
Amerikanen, die heil zien in de
ontketening van een nieuwe Chi
nese burgeroorlog was het even
zo gesteld. En wat Eisenhower's
verzoening met de leider van de
oude republikeinse garde. Taft, be
treft: de door Taft vertegenwoor
digde groep Amerikanen speeft met
de idee van een terugtrekking der
Amerikaanse troepen uit Europa,
zodra een Duitse strijdmacht, in
hei kader van een Europees Leger,
is opgebouwd. Achter deze borst
wering zou Amerika dan als een
soort enorm vliegtuigmoederschip
moeten fungeren, met bases in
Spanje, Engeland en Noord-Afrika.
Maar zo'n politiek zou de Duitsers
automatisch tot de sterkste en daar
om beslissende macht in het Wes
ten van Europa maken. Men kan
er daarom van opaan. dat Eisen
hower's verkiezing de Fransen nog
afkeriger zal maken van een rati
ficatie van het Verdrag over de
Europese Defensie Gemeenschap
dan zij al zijn en dat zij daartoe
zeker niet zullen overgaan, indien
Eisenhower zich op dit punt alsnog
r.iet duidelijk van Taft dislan-
cieert. Nu is zijn speciaal tot het
Franse volk gerichte boodschap in
dit opzient hoopgevend, maar ken
merkend voor de situatie van het
ogenblik blijft toch. dat buiten
Amerika Eisenhower's verkiezing
slechts in Spanje en Formosa (na-
tionalistisch-China) zonder voorbe
houd is toegejuicht
ZEER wel mogelijk is natuurlijk,
dat ten slotte alle ongerust
heid ongegrond zal blijken. Eisen
hower heeft nooit Séhoord «tot die
nog altijd invloedrijke groep Ame
rikanen. die sinds het einde van de
oorlog eigenaardig genoeg op twee
zo verschillende gedachten, als iso
lationisme tegenover Europa en sa-
belgekletter in Oost-Azië hinkten
Integendeel: gedurende zijn gehele
vroegere carrière heeft hij zich doen
kennen als een man, die men in
het gehele Westen om zijn onge
twijfeld grote gaven als bemidde
laar en om zijn gematigde opvattin-
MacCarthy's en Jenner's in Ameri- gen gaarne in het Witte Huis had
ka en in het geheim door neo- gezien. Als geen andere vooraan-
nazi's in Duitsland, maar wekte in staande Amerikaan is hij op de
hoogte van Europa's bijzondere no
den en mogelijkheden. En steeds
heeft hij zich verzet tegen het duis
tere drijven van de ..China-lobby"
in Washington, die ten aanzien van
het Verre Oosten een politiek be
pleit, welke zo goed als zeker in
een oorlog zou eindigen Al deze
inzichten, die welhaast algemeen in
de vrye wereld worden gedeeld,
kan Eisenhower maar niet eenvou
dig in de verkiezingsstrijd hebben
verloren.
UE vraag, welke men zich thans
moet stellen, is deze: zal Ei
senhower zich kunnen losmaken
van de meer reactionnaire elementen
in het Amerikaanse politieke leven,
waarmede hij zich na zijn benoe
ming tot republikeins president-
schapscandidaat verbond? De uit
slag der verkiezingen kan hem dat
niet moeilijk maken. De „aardver
schuiving" in het kiezerscorps is.
naar de gelijktijdige verkiezingen
voor het Congres hebben aange
toond, niet zozeer een overwinning
voor de republikeinen alswel een
persoonlijke zegepraal van Eisen
hower geweest. De vele millioenen
„kleine luiden", die hem hun stem
gaven, deden dit zeker niet, omdat
zij wensten, dat de rampzalige
Taft's en McCarthy's de Amerikaan
se politiek zouden gaan bepalen. Zij
„Kan een olifant vergeten?" vroeg
„Vicky", de caricaturist van de
„News Chronicle" en schetste
niet deze vraag en de hierbij af
gedrukte tekening de onzekerheid,
waarin Eisenhower's verkiezing
Europa bracht. (De olifant is het
symbool van de Republikeinse
Partij in Amerika, zoals de ezel
het is van de Democratische Par
tij van Stevenson).
stemden op hem, omdat zij ver
trouwen hebben in zijn integriteit,
omdat zij geloven, dat hij bekwaam
is om de vrede te bewaren en de
welvaart te handhaven en waar
schijnlijk, omdat de eigenlijk on
Amerikaanse intellectuele aristo
cratie van een Stevenson hun wat
vreemd was. Kiest Eisenhower zich
als naaste medewerkers de libe
rale politici, die hem op de conven
tie in Chicago de overwinning op
Taft bezorgden, dan is er weinig
aanleiding voor vrees, dat hij deze
kiezers, door het voeren van een
reactionnaire politic'; in het binnen
land en het volgen van een riskan
te. egoïstische koers in het buiten
land. zal teleurstellen. En buiten
Amerika zal men dan opnieuw het
oude vertrouwen in „Ike" kunnen
stellen.
