AFSCHEID VAN GRIEKENLAND
A. VIRULY
door
BOSCH
VOOR ONZE SCHAKERS
Circusleven in grootse stijl
Voor onze
dammers
ctguteafe
Het andere
Nederland
Zaterdag 22 November 1952
Delphi is prachtig.
Wie denkt, dat het Orakel zo maar een
door priesters verzonnen misleiding van primi
tieve goedgelovigen was. hoeft daar maar
enige tijd tussen de laatstovergebleven zuilen
van de Apollotempel te dwalen om te begrij
pen, dat er, integendeel, niet eens een Pythia
nodig is geweest om er de mensen in trance
te vertellen, wat zij weten muesten. Stadion,
tempel en theater werden hoog boven een
prachtig wijd dal gebouwd tegen de ongenaak
bare rotswanden van de Parnassus; de Muzen
zelf hebben toegezien, hoe de Grieken zich
daarmede een drievoudig domein van marmer
voor lichaam, ziel en geest bouwden, dat voor
waarzegging als geschapen was. En ook wie
zich thans uit zijn dagelijkse wereld van ver
warde stemmen naar deze weergaloze harme
nie van Mens en Goderi begeeft en tot luiste
ren bereid uitziet in de schone eenzaamheid,
zal nóg het Orakel horen.
's Middags, een maanavond en de volgende
vroege ochtend was ik daarboven geweest;
toen begon mijn laatste dag in Griekenland en
ik hoopte op een vlot verloop van de terug
tocht De autobusweg. die van Delphi naar
Athene leidt, is van de halte Orakel tot het
eindpunt weliswaar maar honderd zestig kilo
meter lang. maar hij voert langs vele ravijnen
en is zo smal, kuilig en bochtig, dat de rit ge
acht wordt, vijf vermoeiende uren te duren.
Het werden er echter ruim zeven.
Niet, dat het geen gezellige rit was. Hoewel
de chauffeur, alvorens de moior te starten,
allereerst met zorg het rode devotielampje bij
het icoon en de portretten van vrouw en kin
deren boven zijn hoofd ontstoken had. stopte
de motor al, terwijl het Orakel nog in zicht
was. Alle passagiers zetten zich toen tevreden
in de ochtendzon aan de kant van de weg en
vijf dagen tevoren plaats bespreken voor zo
iets. Ik betrapte mij al op een opgelucht ge
voel van ,,dan toch lekker vroeg naar bed."
maar de dame zei, toevallig een aangetrouwde
nicht van de directeur van de Schouwburg te
zijn. trippelde ondanks mijn beleefde protesten
al naar de telefoon en kwam terug met het
bericht, dat men een Griek op een klapstoel
zou plaatsen en mij een echte mooie plaats
iii u<= vi.iïtJHLüJ[ aan wc ïvanb vc.« «c v-h Seven. mi^s ik ^ie nieteen voor 15.000 drach-
wij leerden elkaar in dat reparatieuurtie reeds ma s zo" komen afhalen Ik zei er dan van
goed kennen. Wat later werden wij echt in- af te zullen zien. omdat tk geen enkele Griek
zulk een klapstoel aan wilde doen. Maar de
/A dame moest hier smadelijk om lachen en
fCz&'&K noemde dit geheel misplaatste tfjngevoeligheid.
NtSI r MpS/ want de Grieken waren allemaal onbetrouw-
IvaA; i[ bare zwijnen; zij was Frangaise en om nu eens
"A-r.v.I een voorbeeld te noemen, zij was net twaalf
s?V ffpr dagen met een hunner getrouwd geweest, al
\[Y': haar tweede huwelijk met een Griek, het eer-
J** |TvN ste VJer -*aar geduurd en daarin had ze
fêhj\ geen bruidsschat meegebracht, maar in het
A tweede wel, elfduizend Zwitserse francs name-
kjk. en nu was die man er na twaalf dagen al
1 vandoor gegaan met al het geld en iedere an-
Y dere Griek, die ze dit kwaad verteld had, had
Cta Oi-4 PprJ alleen maar bewonderend gelachen om het
Jvernuft van zijn landgenoot. Hè.' wat verve
lend voor u, zei ik, maar nu moeten wij ons
haasten, riep zij, en wij holden ons wringend
door vele straten om het biljet, dat wij aan
een achterdeur van het theater kregen voor
5000 drachma's fooi aan de portier, dat moest
wel. zei de dame, die alles in orde maakte,
want ik spreek geen woord van die taal.
tiem. Er stapte namelijk een boerin in, die
door het open raampje van haar familieleden
veertien kippen aangegeven kreeg. Daarmee
kon ze natuurlijk geen drie uur op haar schoot
blijven zitten en ze liet ze dus met aller in
stemming meteen los in de bus De vertraging
die ontstond, toen een hunnet- \ran de schou- \\j E hadden het om vijf over zeven en om
der van miin buurman ineens door een raam negen uur zou voorstelling beginnen
en dan geen genade meer, want men is in
Griekenland beleefder tegenover toneel dan
te onzent: als het stuk begonnen is. sluit men
de deuren. Nu, dag mevrouw, en dank u wel,
zei ik. maar neen! neen! riep de dame. de
boekwinkels zijn nu net dicht gegaan en hoe
moet u nu het stuk nog kopen en lezen voor
't begint9 Dat wilde u toch? Het hielp niets
of ik gesloopt betuigde van och, daar nu maar
niet meer aan te denken, want haar zwager
uit haar eerste huwelijk had een kwartiertje
hier vandaan een boekwinkel. Toe dan maar,
wij draafden alweer. De zwager wilde mij in
derdaad na sluitingstijd nog wel een duur boek
met vijf stukken van Euripides, waaronder
Electra. verkopen. Euripides bleek hierbu in
het Grieks Efripidies te heten, wat mij deed
besluiten, hem voortaan in Nederland ook zo
te gaan uitspreken; ik betaalde 29.000 drach
ma's en wilde toen met het boek heel gauw,
desnoods ook met de dame als ze stil zou zijn,
in een café gaan zitten. Maar toen kwamen
wij op weg daarheen weer langs de Schouw
burg en o, lieve help! riep daar de dame. toen
ze het reclamebiljet zag. ze geven vanavond,
nom d'un nom, Electra van Sophocles! De
zwager gaf toen telefonisch geen gehoor meer,
jammen maar nu kende zij nog een tweede
boekhandelaar, tien minuten van hier en dan
was je er; wij wrongen ons opnieuw tussen
tienduizend Grieken en kwamen in de winkel,
die weliswaar voor mij heropend werd. maar
ze hadden er Electra alleen in de Franse Ver
zamelde Werken. Sophocles echter, verklaarde
de dame, was iets voor het Leven. dit was,
zoal niet in het hare, dan toch wel in dat van
velen van haar kennissen gebleken, en voor
40.000 drachma's verzekerde ik toen op dit
advies mijn leven tegen alle verwording.
„Nu ga ik dan maar," riep de dame, „gaat u
nu maar gauw zitten lezen, net als mijn eerste
man, en veel genoegen! En tot morgen, of
vanavond laat, wanneer zie ik u weer?"
„Nooit meer." zei ik, „helemaal nooit, want
morgenvroeg ga ik terug naar Amsterdam,
voor goed," en toen nam het gewoel haar
uiterst snel op. Met de werken mijner mede
auteurs zeeg ik leeg. uitgehold en afgemat neer
achter een ouzö en begon te lezen, met eten
mee had ik nog een uur voor Sophocles en dat
was net te weinig, want ik kwam maar tot de
dood van Clytemnestra, maar ze begonnen met
het stuk tien minuten te laat en zo had ik de
tekst in de zaal nog nét met de Verzamelde
Werken op mijn schoot uit, toen het doek rees
en het gezelschap er mee begon.
HET stuk duurde zeven kwartier; zonder
pauze's snel gespeeld in énen door. En het
meisje Electra werd gespeeld door een actrice
van vijftig jaren, die ook het figuur van een
grootmoeder had.
Maar ik wilde niettemin wel, dat ik van
avond weer kon gaan en dan de volgende
maand nog eens.
Want het deed er niets meer toe, of een
man moe in zeven uren sinds Delphi gehotst
kwam. dan wel misschien in zeventig jaren
sinds zijn oorsprong door het gehele leven: de
diepste Stem van ons geslacht begon tot iedere
luisteraar in de ademloze zaal te spreken, toen
na de allereerste minuten van het drama het
koor van zestien Myceense vrouwen opkwam
en met gebaar en woord de verhouding van
de Mens tegenover het Gebeuren begon te ver
beelden. In alle machtige noodlottigheid ging
het beklemmende verhaal van moeder en
dochter, minnaar en minnares, liefde en haat.
vader en kinderen uit Atreus' of was het
ieders? Huis zich ontwikkelen, maar geen
voorstelling van passieve kijkers naar de spe
lers werd deze avond: ieders hart, mocht het
verschrikt of nog zo onbekwaam tot woorden
zijn, vond tegenover de handeling een eigen,
diepe stem in die van dat onvergetelijke Koor.
der van mijn buurman ineens door een raam
uit de bus in een kloof sprong, bedroeg slechts
veertig minuten. Het werd echter toch nog
half zeven, voor ik tamelijk uitgeput van het
hotsen en het pluimvee op mijn Atheens stam-
terras terug was.
Gauw eten. en naar bed. dacht ik, want wat
'n dag!
Maar helaas, net had ik mijn glaasje gele
digd of een jongen passeerde, die mij de Mes-
sager d'Athènes opdrong en deze koerier meld
de mij nog op de valreep, dat vanavond in het
Nationaal Theater „Electra" gespeeld zou wor
den. Electra in het nieuw-Grieksen ik.
die de hele maand nog geen toneel gezien had!
Mocht ik zo van Athene scheiden? Neen. Een
flits van bedrieglijke oververmoeidheidsenergie
doorvonkte me voor een ogenblik en ik deed,
wat ik anders altijd vermijd op caféterrassen:
ik sprak een mij onbekende, eenzaam bij een
naburig tafeltje gezeten dame aan. Kende zij
toevallig Frans of Engels en kon ze mij daar
in zeggen, of het Nationaal Theater ver var.
hier was?
Niet heel ver, antwoordde de dame, maar
wilde ik soms naar Electra? Want dat zou
moeilijk gaan; men moest in Athene altijd wel
Verwoestend greep het Leven, niet meer te
stuiten, in en voerde het Spel naar zijn fataal
einde en steeds opnieuw, elastisch en vo
caal door de regie tot een wonder van eenheid
gebracht, sprak door de vrouwen het wezen
van iedere mens. die tegenover het Noodlot,
luisterende en kijkende, verbijsterd tot een
Zin en een uitspraak van zijn eigen oordelend
Ik wilde komen.
Het eeuwige „Ken Uzelf' van Delphi sprak
middels dit Koor, dat de voorstelling beheers
te, met gelijke kracht over hei moderne voet
licht als het des ochtends vroeg uit het land
schap bij stadion, theater en tempel rondom
het oude Orakel gesproken had. Een mens kon
zich geen beter afscheid van Griekenland
wensen.
(Advertentie LM.)
Streuvels voorgedragen
als candidaat voor
Nobelprijs 1953
BRUSSEL. Tijdens een ver
gadering van de koninklijke
Vlaamse academie voor taal- en
letterkunde, is besloten de schrij
ver Stijn Streuvels voor te dragen
als candidaat voor de Nobelprijs
voor 1953. De secretaris-generaal
van het ministerie van Onderwijs.
Kuypers, werd benoemd tot direc
teur van de academie.
(Advertentie 1. M.)
FIETSLAMP
f\bS 'met zwarte
met verchroomde kap 19.-
0 Verkrijgbaar bij de
Erkende Rijwielhandel
n.v. Willem van Rijn Amsterdam (W)
Geen staatsbegrafenis voor
filosoof Croce
NAPELS. De familie van
Croce. de Italiaanse filosoof, die
Donderdag is overleden, heeft de
wens geuit, dat er geen staatsbe
grafenis zal worden gehouden De
Italiaanse regering had een der
gelijk voorstel gedaan. Een gesta
dige stroom van rouwenden uit
alle delen van Italië liep Vrijdag
langs het stoffelijk overschot, dat
opgebaard lag in Croce's studeer
vertrek in zijn woning te Napels.
Engelse overtreding
Het is algemeen bekend, dat het
Engelse volk zeer gehecht is aan
oude tradities en tevens bepaalde
gebruiken en gewoonten zeer nauw
keurig naleeft en handhaaft Des tc
verwonderlijker is het daarom, dal
ons volkslied voor de aanvang van
de voetbalwedstrijd Engeland—Ne
derland op Zaterdag 15 November
j.L met een dusdanig snel tempo
werd gespeeld, dat er niet veel
„overbleef" van het ons zo dierbare
en statige Wilhelmus. Aan deze En
gelse „overtreding" heb ik mij on
willekeurig even moeten ergeren.
A. J. VAN BEEK
Malans rassenpolitiek
Naar aanleiding van het stukje
„Critiek van Nederland op Malans
rassenpolitiek" zou ik graag willen
opmerken, dat het zeer beklagens
waardig is. dat wij in onze verlich
te eeuw nog over rassendiscrimina
tie durven spreken. Voor God zijn
wij allen gelijk en God heeft een
machtig gebod onder ons mensen
gegeven; „Hebt uw naasten lief ge
lijk uzelve Er is een profetie, die
in Duitsland helaas bewaarheid is
geworden: „Tegen het einde dei-
dagen zullen de Joden over de ge
hele wereld vervolgd worden". God
voegde daar echter nog aan toe:
„wee hen, die de Joden vervolgen!"
Min of meer wordt in de Bijbel
gespróken over het Derde Rijk van
Hitler Gods toorn zal ontsteken en
Hij Zelf zal het 3e Rijk uiteen
slaan en het verdelen in alle wind
hoeken des hemels. Een soortgelijk
oordeel zal Malan ondergaan, voor
al het leed. dat hij de negers aan
doet; voor de haat, die hij zaait
tussen de kleurling en de blanke.
Ik doe een beroep op allen, die nog
een sikkepitje menselijkheid bezit
ten Teken protest aan tegen de
rassendiscriminatie van Malan.
J. A. v. RIJCKEVORSEL
PAULUS.
Holland en Friesland
De ingezonden stukken van de
heren Walsdorff en Weyand doen
mij opmerken, dat wij Hollanders
wel eens de hand in eigen boezem
mogen steken. Wat hebben wij met
de Friezen gedaan? Hebben de Hol
landse graven niet voortdurend de
Friese vrijheid bedreigd? Hebben
de Hollanders niet West-Friesland
geannexeerd en Noord Holland ge
noemd? En hebben de Hollanders
soms geen kolomeën gesticht in
Friesland, zoals Gaasterland en de
Parochies? Nu strijden de Friezen,
voorlopig nog cultureel, voor hun
vrijheid. Maar zij zijn onderling
ook nog verdeeld. Sommige streken
willen alleen hun eigen taal. An
dere willen tweetaligheid en weei
andere willen ónze taal. Wel. gééf
hun de vrijheid en laten zij onder
ling staten vormen naar hun wens
en zich dan verenigen in de Ver
enigde Staten van Friesland. Ik ge
loof. dat wij met die Friese deel
staten heel best kunnen opschieten.
Want dat hebben wij Hollandeis
altijd gekund. Na de tijd der Hol
landse graven dan.
W. F. BENGLEY.
Openbare school in het
gedrang
Wie op een of andere wijze met
de openbare school in aanraking
komt zal het bekend zijn. dat m
gemeenten, waar het gemeentebe
stuur voor de bijzondere school is,
de openbare er niet best of slecht
afkomt of er helemaal niet is, ook
al zijn er voldoende kinderen om
een openbare school te bevolken.
Omdat de L.O.-wet de voorstanders
van de bijzondere school meer rech
ten toekent dan die van de open
bare school is het voor de laatsten
buitengewoon moeilijk om voor hun
school iets te bereiken, als het ge
meentebestuur onwillig is. Er
schijnt een nieuwe ongelijkheid in
bewerking te zijn voor de bezoldi
ging der leerkrachten. Ben ik goed
ingelicht, dan zullen de R.K. leer
krachten, die ongehuwd moeien
blijven tde niet-leken dus en dat
aantal tracht men steeds op te voe
ren) vrijgesteld worden van de be
taling van belasting. Dit betekent
dus. dat nonnen en fraters voor
hetzelfde werk een hogere bezoldi
ging krijgen dan andere leerkrach
ten. die bovendien nog een gezin
hebben te onderhouden.
H. L.
Religie en icetenschap
Voor de AVRO-microfoon werd
de vraag behandeld: „Laten we
tenschap en techniek door haar
verregaande ontwikkeling nog
plaats voor een opperwezen?" De
Antwoordman vertelde, dat de we
tenschap steeds meer ging aanne
men. dat achter alles juist een Ho
gere Ordenende Macht, een Schep
per. moet zijn. Naar mijn mening
is dit even onjuist als onwaar. We
tenschap en Geloof hadden altijd
hun eigen terrein. Het geloofster-
rein is dat van het individuele,
subjectieve ervaren; het terrein
van de wetenschap is dat van de
objectief geldende waarheid. Zij
voegt door haar dynamisch karak
ter steeds nieuwe waarheden aan
de door haar verworven waarheden
toe. Daarentegen pretendeert het
geloof eeuwig onveranderlijke waar
heden te hebben. Nimmer kenae
de wetenschap (als zodanig!) een
Hogere Macht of Schepper. Wel
kunnen wetenschapsmensen gelovig
zijn Doch dan slechts door over
tuiging en waarheden, ontleend aan
het geloofsleven of aan de geloofs-
leer. j. A. VAN ARKEL
A CHTER de windmolens en de
bollenvelden, achter de histo
rische gebouwen in oude dorpjes
met hun schilderachtig geklede
bewoners ligt het andere Neder
land". Dat is het land, waar mo
derne mensen in de schaduw pan
hun grote verleden ploeteren
voor gezin, stad en land. ja voor
de wereld. Vaak heeft hun bedoe
ning de schijn van een troosteloze
alledaagsheid Maar wie afstand
neemt, ziet hoe ook in dit Neder
land van nu. nog veel bewaard
bleef van een eigen, ingetogen
stijl, die op velerlei manier de
zinvolle traditie verraadt. Het is
de verdienste van vier kunste
naars, dat zij deze realiteit uit
drukking hebben gegeven in een
fotoboek, en van de uitgeverij „De
Bezige Bij", dat z\j met de uitga
ve van dit frappante werkstuk
haar tiende verjaardag wil vieren.
Paul Huf maakte de foto's: raak,
vaak verbluffend van compositie
en soms met een opvallende sym
boliek. Hij fotografeerde de regen
op het asfalt der grote steden, het
kleumend vee in de herfstige wei
en de ultra-moderne havenwer
ken in grote steden vol koopmans
glorie. Dan zwierf hij weer naar
buiten, waar de borstel- en mat-
tenkoopman met zijn gloednieuwe
carrier langs verweerde boerde
rijen trekt en in de wind bollend
wasgoed getuigt van goed vader
landse zin voor gedegenheid, des
noods met 'n snippertje eenvoudige
opsmuk. In dit boek ..Leven in Ne
derland" waarvoor Hans Redeker
de korte tekst. Dorothy de Graaf-
Sherton de Engelse vertaling en
Han de Vries de opmaak verzorg
den. komt het wonder der kleine
dingen, die de lage landen zo veel
voudige charmes geven, tot her
nieuwd leven voor de ogen van de
lezer Die bladerend, opgeiogen
kijkt en bepeinst hoe hem voor
„hei andere Nederland" alle wind
molens gestolen kunnen worden.
Prijs 7 9 75.
In bijna elk schaaktournooi wor
den (vaak zeer fraaie) prijzen be
schikbaar gesteld voor de mooiste
partij. Een dergelijke partij doet
gewoonlijk de ronde door de ge
hele schaakwereld, en wordt der
halve door duizenden bestudeerd.
Er zijn meesters geweest die
schoonheidspartijen aan de lopende
band produceerden. Zo won Rubin
stein b.v in het tournooi te Teplitz
Schonau 1922, slechts 5 partijen,
maar 4 daarvan werden bekroond.
De volgende bekroonde partij is
hier te lande nog onbekend Ze
werd kortgeleden gespeeld in Ame
rika. in de wedstrijd om het kam
pioenschap van Wisconsin.
Wit: Dr. L. C. Young. Zwart: Dr.
S. Kittsley. (Koningsgambiet).
1. e2—e4. e7—e5 2 f2—f4, Lf8—
c5
(Een goede verdediging, maar
2exf4 3. Pf3. Le7 4. Lc4. PfS!
wordt tegenwoordig wel als het
beste tegengif beschouwd).
3 pgl—f3. d7d6 4. d2—d4
«Het is beter om deze opmars
door 4. c3! voor te bereiden).
4 ,e5xd4 5. Pf3xd4. Dd8—e7.
(Leidt spoedig tot verovering van
een pion. maar heeft toch het na
deel dat de dame te vroeg in het
spel wordt betrokken. Zeer sterk
was 5Pf6 6. Pc3. 00 gevolgd
door Te8).
6. Pbl—c3. Pg8—f6 7. Lfle2.
(Ook 7. Dd3. Pxe4! 8. Pxe4, f5
kost een pion).
7Pf6 xe4?
(Dit had geen haast. Nodig was
eerst 7 .,Lb4).
3. Pc3d5!, De7—h4+ 9. g2—g3.
Pe4 v g3!?
(Zwart stelt zich met winst van
één pion niet tevreden Hij wil het
onderste uit de kan hebben)
10. Pd4—f3, Dh4h3 11. b2—b4'
(Stelt de tegenstander voor een
lastig probleem. Na 11Dg2 12.
bxc5. D hl4- 13. Kd2. Dxdl- 14.
LX dl herovert wit het geofferde
materiaal dankzij de dubbele drei
ging 15 P c7- en 15. hxg3. Het
beste was nu wel het eenvoudige
11Lb6>
11. Lc5xb4 12. Pd5xb4.
PgSxhl 13 Ddld4!. 0—0 14 Lel—
b2, Dh3h6 15. Pb4—d5. Pb8—a6
16. 00—0. c7—c5 17. Dd4gl, Lc3
e6 18. Pd5f6-fKg8—h8 19. Pfo
h5. TfSg8 20. Pf3—g5. Ta8—d8
21 Dgl hl, Pa6b4.
(Zwart heeft een gehele reeks
gedwongen zetten moeten doen, c.-n
benut thans de gelegenheid om zijn
paard beter op te stellen).
22. a2—a3. Pb4—c6.
D1
E nieuwe karbonkel,
die Cecil B. de Mille,
de zeventiger, aan zijn
snoer van dikke, glinste
rende halfedelstenen heeft
geregen, heet „The grea
test show on earth". Heel
het bonte, veelzijdige cir
cusleven in Technicolor op
het filmdoek. En als u iets
afweet van de stijl, die
deze krachtpatser, de Ca-
rel Briels van Amerika, er
op nahoudt, dan kunt u
zich v,oorstellen wat men
te verzwelgen zal krijgen.
De Mille heeft voor deze
gelegenheid het circus van
John Ringling North (Bar-
num Bailey) gehuurd:
1450 man. Zijn eigen staf:
300 man. In de Ameri
kaanse stad Sarasota is de
speciaal gebouwde tent op
geslagen (100.000 dollar).
De bevolking van Saraso
ta heeft een ouderwetse
circusparade te zien ge
kregen; voor één keer,
want Ringling brak in
1920 met dat traditionele
schouwspel.
Californië is een mooi
land om te leven wan
neer je een sinaasappel
bent. Een beroemdheid is
iemand, die zijn hele le
ven heeft geploeterd om
bekend te worden en dan
een donkere bril gaat dra
gen. Als een mens in
Hollywood een hond bijt
is dat geen nieuws, maar
honger.
Overhouden? Nee!
LEVENSWIJSHEID van
Fernando Lamas: „Met
die hoge belastingen zien
wij filmacteurs geen kans
geld over te houden
Maar wij hebben een ge
makkelijker leven dan de
meeste mensen; geen
slecht leven als je erover
nadenkt."
clown: Dorothy Lamour,
het meisje met de ijzeren
kaken; Gloria Grahame,
het olifantenmeisje. In een
kleinere rol nog een Ne
derlandse artiste, miss Lo-
ni. Er is niet niet „dou
blés" gewerkt Betty Hut
ton maakt een salto en
wordt door haar partner
bij de enkels gegrepen.
En het is Betty Hutton
zelf die het doet (tijdens
een openbare voorstelling
te Philadelphia).
Het filmen heeft 83 da
gen gekost, toen kon De
Mille beginnen met het
monteren van „zijn zo
veelste meesterwerk", zo
als men ons trouwhartig
uit Amerika wil melden.
John Ringling North speelt
er zelf in Een paar
songs eruit „A pic nic in
the park", „Popcorn and
lemonade".
Plooikragen
EEN kardinaalsgewaad
zou een prachtige da.
mesjapon opleveren, aan
de hoeden, die de mannen
droegen in de tijd van ko
ningin Elizabeth behoeft
maar heel weinig veran
derd te worden om ze tot
aantrekkelijke vrouwen-
hoedjes te maken. Dat zijn
overwegingen geweest, die
een grote rol hebben ge-
JAMES STEWART
clown Buttons
Dramatisch hoogtepunt is
de ramp met de circus-
trein. De Mille huurde 20
wagens van de vermaarde
Rmgling-trein. Zijn verte
genwoordigers reisden het
land af om beschadigde
wagons op te kopen, die
eerst glanzend opgeschil
derd moesten worden
voordat ze finaal in de
poeder gingen. Dames en
heren, die u menigmaal
zult hebben bekeken, komt
u in een uitzonderlijke
vermomming tegen. Bij
voorbeeld Betty Hutton,
een trapezewerkster; Cor
nel Wilde, een Frans acro
baat; James Stewart, een speeld bij de film: „It
BETTY HUTTON
echt trapezewerk.
started in Paradise" (Het
begon in het paradijs).
Het is een Engelse film,
meer speciaal bestemd
voor het Kroningsjaar en
voor de dames, die de mo
de hierbij per speelfilm
krijgen opgediend De lei
ding van een modehuis en
de strijd om de macht,
tussen twee vrouwen,
staan in het middelpunt.
F ilmmode-ontwerpster
Sheila Graham heeft zich
uitgeleefd in plooikragen,
puntmouwen, kwikken en
strikken. Als dat geen
Technicolor wordt, hoor ik
u denken. Wórdt het ook!
Sinaasappel
de film „Full House"
rijf verfilmde, korte
verhalen van O'Henry)
speelt ook Fred Allen mee.
Geen eigenlijk filmacteur,
maar een vermaard humo
rist van het Amerikaanse
televisiescherm. Nu en
dan seint de filmstudio of
Fred Allen komen wil.
Dan komt hij. „Als men
iemand nodig heeft om
een raam open te zetten,
vlieg ik erheen", zegt hij.
Allen heeft over filmland
enkele fraaie uitspraken
gegeven. Hier zijn er een
paar:
Zonder uien
DE Amerikaanse film
maatschappij, die Ann
Blyth aan zich heeft ver
bonden. kent een pro
bleem minder. Een close-
up vervaardigen van de
huilen«ïe vrouw, die u
straks moet ontroeren,
vergt ontzettend veel. Men
gebruikt vele hulpmidde
len, ammoniak, menthol
en rauwe pasgekerfde
uien. Voorts glycerine.
Ann Blyth echter kan
zich zo sterk inleven, dat
er echte tranen komen.
23 Le2£4!
(Al de volgende combinaties zijn
gebaseerd op het stikmat dat b.v.
na 23 Lxg4 24. Pxf7 moge
lijk is).
23 .Dh6g6 24. Lg4xe6. f7X
e6 25 Dhl<?4!
(De zwarte dame is belast met de
dekking van f7. en kan derhalve
niet op e4 slaan).
25Dg6Xh5.
(Een ander mooi slot volgt op
2 5Tdf8. n l 26. Dxg6. hxg6
27. Td3". g h5 28 Th3. Tf6 29.
T - h5— Th6 30. T h6 mat).
26 De4xh7 Dh5xh7 27. Pg5—
f7 mat
Oplossing probleem nr. 2 (Rosen-
kilde imat in drie zetten door 1.
Ka7a8' dreigend 2. Pc8a7-r. De
belangrijkste varianten zijn 1
Tc2 3c 2 Dfl—h3!. en 1Lf3x
e4 2. Dfl—bl! enz.
H. KRAMER
Vraagstuk no. 1
(Partijstand uit het wereldtitel-
tournooi 1952 tussen Fanelli met wit
en Bonnard met zwart).
Zwart: 2. 9. 10, 13 t.m. 16. 18, 21
t.m. 23 en 25 t.m. 27.
TN di
1 (vij
FRED ALLEN
in ,.Full House"
Wit: 24. 29. 30, 32, 34 tm. 38, 40.
I 42. 44. 45 en 47.
Wit, aan zet zijnde, kan een dam-
I zet uitvoeren. Hoe?
(Oplossing in de volgende ru-
l briek).
