VOOR ANTJES EN JANTJES
mtrnmanmt
Mama droeg een beparelde japon
en een kroontje in het haar
Een bloemrijk geheimschrift
iüh>ï»i
fM
RESA HILVERSUM
INEKE ZAT IN HET DROOMSTOELTIE
Poppejans bijna
verdronken
I
Het Schaap Veronica
v*"./vvs &V t IJ
/«ïiHtS'V v v* v S*
RA
A
JRGT SPE ELT
BRIDGE
en andere jonge klantjes)
v..
ARTHUR
RAMSOME
v_
AGATHA CHRISTIE 1
Zaterdag 22 November 1952
TREES was het eerste bij de
nieuwe buurvrouw op bezoek
geweest, want zij was de oudste. Toen
ze thuiskwam was Ineke meteen
op haar afgevlogen met honderd
vragen over hoe alles geweest was.
Stel je voor om op de thee te zijn
bij zo'n oude mevrouw die met
twee verhuiswagens vol van de
vreemdste meubelen ineens uit de
lucht was komen vallen. ,.Die me
vrouw is vroeger wereldberoemd
geweest." had vader gezegd, terwijl
Ineke haar neus platdrukte tegen
de ramen. ..En alleen die meubels
al die hebben stuk voor stuk
een hele geschiedenis achter zich...!"
Het had grote indruk op Ineke ge
maakt.
Maar Trees had haar haast niets
willen vertellen. Ze was uit haar
humeur en zei dat ze het een ver
loren middag vond. Trees hield nu
eenmaal niet van oude dingen. Ze
zei dat ze ..modern" wou zijn ook
al had ze Ineke nog nooit kunnen
zeggen wat dat was. En ze had al
leen maar over haar schouder ge
roepen dat Ineke dan maar zelf
eens moest gaan maar dat niemand
haar er ooit meer met een stok
naar toe kreeg Op dat ogenblik
was hun moeder de kamer uitge
komen en had gevraagd wat dat
nu voor onzin was. En toen was
Trees de trap op gehold en van
boven af had ze alleen nog maar
geroepen: ..Ze heeft een dróómstoel-
tje.. Heb je ooit van zoiets mal
lotigs gehoord? Huh!....", en toen
was ze gymnastiek gaan doen....
Maar Ineke had veel gedacht aan
dat droomstoeltje. Wat kon dat zijn9
Het vervulde haar zo d.at ze ver
gat om verlegen te zijn toen ze
zelf dan eindelijk naar mevrouw
Huygen mocht gaan En toen het
dienstmeisje haar tot in de kamer
gebracht had begon ze meteen zo
rond te kijken naar iets wat een
droom-stoeltje zou kunnen zijn. dat
ze schrok toen de nieuwe buur
vrouw binnen kwam. Heel oud.
klein en fijn was ze en Ineke vond
dat ze leek op een goede fee uit
een sprookje tegen wie je alles kon
zeggen Maar toen ze aan Ineke
vroeg wat ze nu het leukste vond
in 'de kamer, en wat ze graag eens
beter zou willen bekijken, toen
durfde Ineke toch niet meteen naar
dat stoeltje te vragen. Ze had een
vaag idee dat haar moeder dat on
beleefd zou vinden, en dus wees
ze maar liever op een soort van
rare piano.
..Dat is een spinet." zei haar
gastvrouw. ..Als je wilt. dan speel
ik er straks wat op. Ik houd er erg
veel vanEn Ineke dacht dat ze
zich dat wel kon voorstellen. Ze
speelde zelf graag piano, en deze
zag er uit alsof hij echt bij je zou
kunnen horen. Heel wat anders dan
dat zwarte bakbeest bij hun thuis'
Maar eerst gaan we een kopje
thee drinken." zei mevrouw Huy-
gen. Ik in de grote stoel, en jii in
dit kleintje. Dat past echt bij je."
I-I ET kleine stoeltje was heel dun
1 1 en rank. De pootjes en de leu
ningen waren dof verguld en de
zitting was een beetje versleten,
maar er glansden nog bloemen en
vogels op Ineke bekeek het goed
voor ze er voorzichtig in ging zit
ten. En toen kreeg ze" thee uit een
porceleinen kopje met eigengebak
ken wafels er bij Ze voelde zich
helemaal op haar gemak, en kon
ineens over alles vertellen De oude
dame vertelde op haar beurt, en
Ineke kon niet begrijpen dat er
iemand zou bestaan die deze ver
halen over vroeger niet prachtig
zou vinden.
Zo zaten ze een tijdje en toen
had ze de moed om te vragen:
.Heeft U echt 'een droom-stoeltje?"
Mevrouw Huygen lachte. „Ja." zei
ze. „En jij zit er op." Ze zag zeker
dat Ineke teleurgesteld keek. want
ze vervolgde: „Heus, zo heet het al
heel lang. Het js al van mijn moe
der geweest en ook van mijn groot
moeder. Allemaal hebben we erin
gedroomd, maar misschien moet je
daar wel groter voor zijn dan jij
nu bent!"
Ineke vond dat erg jammer, maar
ze wilde het dan wel geloven. Ze
zuchtte maar eens diep. en nam een
hap van haar koekje. „Nou. dan
moet ik daar maar op wachten." zei
ze. wat treurig ..Zou U dan wel
wat voor me willen spelen?"
„Maar natuurlijk." zei het dame
tje. en meteen ging ze naar het
spinet, en begon. Ineke ging er wat
makkelijker bij zitten en luisterde
vol bewondering. Wat was dat
prachtig, alsof het klokjes waren.
Zo zou zij het nooit kunnen. Ze
deed haar ogen erbij dicht, dan kon
ze zich nog beter voorstellen dat er
ergens dames en heren een menuet
aan het dansen waren
HT OEN had ze haar ogen blijk-
-*■ haar weer onen. maar de kamer
eigenlijk niet eens over. want
wist ergens dat het zo hoorde.
De deur ging open en ze begon
haastig verder te borduren.
„Juffrouw Clementine." zei een
boze stem. ..Ik had U nog zó ge
zegd dat men zijn ogen bederft bij
een houtvuur Gaat U onmiddellijk
aan tafel zitten bij de kaars!"
Ineke stond gehoorzaam op. Ja
natuurlijk, aan tafel was het licht
veel beter. Haar gouvernante
want die was het kwam bij haar
zitten Ze bekeek het borduurwerk.
„Het wordt heel lief," zei ze goed
keurend. Maar het vordert niet
nog eens weerspiegeld werden in
het kristal van de kandelaren en
van het glaswerk op tafel. Maar
Ineke keek meteen naar Mama. die
nog schitterender was ter ere van
Oom Charles' terugkomst uit verre
landen
Mama had een lichtblauwe japon
aan, met pareltjes bezet, en een
kanten sjaal om haar schouders. Ze
had ringen aarl haar vingers, een
paar armbanden en in haar haren
snel genoeg Uw zuster is al bijna was een soort van kroontje. Ineke
klaar met de pantoffels die ze voor
Papa borduurt. Ge zult U moeten
haasten, lieve kind!"
Ineke kreeg een kleur van schrik
Hoe had ze kunnen vergeten dat
de pauw over drie dagen klaar
moest zijn wanneer Papa en Mama
hun zilveren huwelijksfeest zouden
viefen! Maar de gouvernante merk
te er zeker niets van. want ze zei
alleen: Als ge snel doorwerkt, dan
staarde met open mond
schrok toen Papa daar wat over zei.
Papa die zo ernstig en deftig was,
zeker vanavond. Ineke kon zich
niet voorstellen dat hij zijn hoofd
kon bewegen in die hoge stijve
boord maar nee. zoiets mocht
je zelfs niet dénken over je Papa.
dat wist ze. en dus keek ze alleen
maar verlegen naar hem op. Hij
wenkte haar dat ze dichterbij mocht
rnoogt ge dadelijk nog even met de komen en zelfs tegen zijn knie
het dessert rnocht leunen en toora stak hij haar
een schaaltje met bonbons toe en
ze mocht er een uitkiezen. Maar
wat was dat? Ze liet 't uit haar
handen vallen en 't rinkelde en
bleef rinkelen...
groteren beneden aan
komen."
m N werkelijk, toen Ineke met. de
'tong uit haar mond een tijdje
had zitten zwoegen, mocht ze mee
naar beneden. Haar haren werden
snel gekamd, het lint erin opnieuw
geschikt en toen gingen ze samen
naar een andere kamer, waar een
groter meisje en twee kleinere jon
gens al braaf zaten te wachten, ter
wijl een kinderjuffrouw met een
muts niet veel strikken op. hen
voorlas. Waarom was zij daar niet
bij9 O ja. ze wist het alweer: ze
was die middag ondeugend ge
weest door met haar jongere broer
in een boom te klimmen!
Met zijn allen gingen ze keurig
en rustig naar beneden langs brede
marmeren trappen Bij een gebeeld-
I NEKE ging stomverbaasd rechtop
zitten terwijl mevrouw Huygen
net de klep van het spinet sloot.
„Heb je een dutje jtedaan?"
„Ik weet 't niet. Ik heb gedroomd,
geloof ik. maar het was allemaal
alsof het werkelijk gebeurde
En ze vertelde hoe het geweest
was.
Haar gastvrouw knikte peinzend
en Ineke was ineens ongeduldig
„Was 't echt?" vroeg ze verlan
gend „Denkt U dat 't heus zo
was9"
..Wat dacht je." vroeg de oude
Jip en Janneke
„Hier is een oude hoed. Speel
daar maar mee," zegt Janne-
ke's moeder.
„Ha," zegt Jip. „Ha," zegt
Janneke. Maar ze weten niet
wat ze zullen doen met de
hoed. Janneke zet hem op. Het
staat gek.
„Het is net een schip," zegt
Jip.
„Een schip moet varen," zegt
Janneke. „Ga je mee naar de
schuur? Daar is een teil water.
Dat is de zee. Het gaat erg
leuk. De hoed kan echt varen,
net als een boot."
,.Er moet iemand in," zegt
Janneke.
„De poes," zegt Jip. En hij
haalt de poes er bij. Maar poes
wil niet in het schip. Poes is
bang. Ze loopt hard weg.
„Poppejans," zegt Janneke.
„Poppejans wil wel." En ja
hoor. Poppejans is dol op va
ren. Ze zit in het schip, mid
den op zee.
„Nu komt er storm," roept
Jip. En hij maakt golven met
zijn hand. Hele hoge golven.
„Het schip zinkt," gilt Jan
neke. Het is zo, heel langzaam
zinkt het schip. En de arme
Poppejans gaat mee. Hoep, in
eens kantelt de boot. Poppe
jans ligt in het water.
„Help, help," roept Janneke.
En ze pakt het poppekind bij
haar jurk. Gelukkig, ze is ge
red. Maar nat. Heel, heel héél
nat. Nu moet ze allemaal droge
kleertjes aan.
„Toch is het fijn geweest,"
zegt Janneke. „Hè, Poppe
jans?". Poppejans zegt niets.
Ze vond het vast niet prettig.
Maar ze laat het niet merken.
houwde deur" werden ze nog eens. dame glimlachend ..Als je in dro-
door de gouvernante geïnspecteerd, men gelooft, dan zijn ze echt
en toen mochten ze naar binnen. Rat weet je pas als je zo oud bent
De kamer, het was oigenlnk een als ik
zaaltje schitterde van het licht van En dat wilde Ineke graag gelo-
zeker twintig kaarsen, die allemaal ven MARJOLEIN DE VOS
Hij deed het zelf. Hij kon er zelfs tussen het riet. Kapitein Jan stuur -
niet op vertrouwen, dat Suze het de er heen
baar weer open. maar de kamer ze verschalkt hebben als we
zou deen zonder geluid te maken.
Toen maakte hij de dollen nat. zo
dat de riemen niet zouden knarsen.
De Zwaluw dreef de punt voor
bij. Achter de heuvels was een gro
te baai, waar aan weerskanten veel
biezen groeiden. Een eind verderop
zagen zij een huis waar licht brand
de. Dal licht, dat door het water
weerkaatst werd, liet hen precies
zien waar de riviermonding was
tussen de biezen. Een ogenblik later
zagen zij het licht niet meer en
wisten zij. dat ze te ver gedreven
waren.
„Nu, stuurman", fluisterde Jan.
„Wil jij roeien, zo zachtjes als je
kunt? Rutger gaat naar het voor
schip om uit te kijken. Niet schreeu
wen als je iets ziet. Zeg het alleen
maar zachtjes tegen de stuurman
„Wat doen we met de mast?"
vroeg de stuurman.
„Als zij naar ons uitkijken, dan
zien ze het schip toch en dan weten
ze dat wij het zijn", zei kapitein
Jan „Als ze niet uitkijken, komt de
mast er niet op aan. Als zij in het
huis zijn, in die verlichte kamers,
dan zullen ze buiten niets meer
kunnen zien Ik weet zeker, dat wij
het
„Niet meer roeien'" fluisterde hij.
Het was doodstil op de rivier, ter
wijl de Zwaluw verder gleed. Uit
het verlichte huis klonk muziek.
(Wordt vervolgd.)
Uit het Engels vertaald
door
Jac. v. d. Ster
een beetje anders,
hoorde geen muziek meer. Ver
baasd keek ze om zich heen. Er
was geen spinet, geen mevrouw
Huygen. Ze was alleen. En wat had
ze in haar hand? Was dat een bor
duurwerk met een pauw erop. die
al half af was. met heel kleine
steekjes? En ze had haar blauwe
ruiten jurk niet meer aan. maar
een roze zijden jurk met strookjes,
een lange broek met khntjes en
heel zachte muiltjes van zwart
fluweel. En ze verbaasde zich er
botenhuis kunnen vinden. Ze zou
den ons al lang hebben aangeroe
pen, als ze ons hadden gezien."
De stuurman roeide met langza
me. zekere slagen. De riemen maak
ten in het geheel geen geluid. Zij
kwamen in en uit het water zon
der geplas. De Zwaluw lag nu in
kalm water, dat beschut werd door
de heuvels. Jan stuurde tot hij de
lichten van het huis weer zag. Daar
was de opening tussen het riet. Hij
stuurde er heen Kort daarop waren
ter weerszijden van hen hoge bie
zen. Zij waren op de Amazonerivier.
„Het botenhuis is ergens op de
rechteroever", fluisterde Jan. „Dat
is voor ons dus links, Zeg tegen
Rutger dat hij die kant in het oog
moet houden."
Plotseling klonk er een geplas
lussen het riet, gevolgd door een
'uid gekwaak
„Wat is dat?" zei Suze verschrikt.
„Een eend", zei de kapitein.
Suze roeide voort.
Er klonk een gefluister van het
oorschip. „Daar is het. Ik zie het."
„Wa^r?" fluisterde de stuurman,
er wijl ze over haar schouder keek.
„Daar", zei de scheepsjongen.
Hoog boven het riet verhief zich.
met ver bij hen vandaan, op de
rechteroever van de rivier, de zwar
te vierkante vorm van een groot
huis.
„Dat is het", fluisterde de kapi
tein.
„Het botenhuis", zei de stuurman.
„Stil."
„Sst."
Het botenhuis stond in een inham
Zegzei het schaap Veronica, „ik hoor iets op de daken!
,,'k Hoor paardevoetjes trappelen het paard van Sinterklaas
„Och kom," geeuwden de dames Groen, „moet u ons wakker maken?
„Het is al twintig over twee. Wat doet u toch weer dwaas."
Maar wacht, voor alle zekerheid doen wij de ramen open."
„Kijk," riep het schaap Veronica. „Het is de dominee!
„O, kom 's even kijken! 'k Zie hem in de dakgoot lopen.
„Hij wandelt slaap. Hij slaapwandelt. Straks valt h:j naar benee."
„O help," kermden de dames Groen, „wat moeten we beginnen!
„Daar loopt hij op de richel. En de daken zijn zo steil!
Wij mogen hem niet roepen hoor! Hij komt vanzelf naar binnen
Een natte dweil vlak voor zijn bed' Een grote natte dweil!"
„Ja kijk, hij komt alweer terug. Hij klimt door 't raam de stakker!"
En werkeliik. de dominee stond binnen op de mat.
Hij trapte op de dweil en was onmiddellijk klaar wakker.
„Wat is dat hier?" zo schreeuwde hij. Waarom sta ik in 't nat?"
„O, o," zeiden de dames Groen, „U was al op de daken!"
„Ja," zei het schaap Veronica. „U was al in de goot!"
„Wel." zei de dominee beslist. ..Dat zijn mijn eigen zaken
„en natte dweilen voor mijn bed, dat vind ik idioot."
Toen dronken zij een kopje gloeiend hete chocola.
„U krijgt voortaan een tuigje aan," zei 't schaap Veronica.
ANNIE M. G. SCHMIDT
DV/ÜWfi,! 1952.
I ZONDAG, 23 NOVEMBER 1952
HILVERSUM 1. 402 m.
KRO: 8.00 Nieuws en waterstanden.
8.15 Gram.muziek 8 25 Plechtige Hoog
mis. NCRV. 9 30 Nieuws en waterstan
den 9 45 Gram muziek IKOR 10.00
..Met de deur in huis", causerie. 10.30
Doopsgezinde kerkdienst. NCRV 12.00
Gram.muziek. KRO: 12 15 Apologie. 12 35
Gram muziek. 12 40 Idem. 12.50 Honderd
jaar Kromstaf 13 00 Nieuws en Katho
liek nieuws. 13 10 Lunchconcert. 13 40
Boekbespreking. 13.55 Gram muziek.
14.00 Voor de jeugd. 14.30 Pianokwartet.
15.05 ..De onmisbaarheid van de uitbeel
dende functie voor het menselijk en
godsdienstig leven", causerie. 15 20 Con
certgebouworkest en solist. 16.10 ..Ka
tholiek Thuisfront Overal!" 16.15 Sport -
reporlage 16.30 Vespers NCRV. 17 00
Gereformeerde kerkdienst. 18.30 Vocaal
ensemble, hoorn en strijkorkest 13 40
Gram.muziek. 19.00 Gewijde muziek.
19 30 „Gelooft U dat9" causerie. KRO.
19 45 Nieuws. 20.00 Gram muziek. 20.20
Gevarieerd programma 22.35 Actuali
teiten. 22.45 Avondgebed en liturgische
kalender 23.00 Nieuws. 23.15—24.00
Gram.muziek.
HILVERSUM II 298 m.
VARA" 8.00 Nieuws cn weerberichten.
8 18 Gram.muziek. 8 35 Orgelspel. 8 58.
Spörlmedcdelingen 9.00 „Langs onge
baande wegen causerie 9.15 Kamer
orkest. klein koor en solisten, 9 45
„Geestelijk leven" causerie 10.00 Amu
sementsmuziek 10 30 „Met on zonder
omslag". 11.00 Omroeporkest. 1130 Ca
baret. AVRO 12.00 Lichte muziek. 12 35
„Even afrekenen. Heren". 12.45 Suri
naamse volksmuziek. 13.00 Nieuws cn
weeroverzicht 13.05 Mededelingen of
gramofoonmuziek 13 10 Gevarieerde
muziek (In de pauze; Hammondorgel-
spel.) 14.00 Boekbespreking. 14.20 Radio
Philharmonisch orkest en solisten 15.30
Filmpraatje. 15 45 Dansmuziek. 16 30
Sportrevue. VARA 17 00 Gevarieerde
muziek 17 30 Voor de jeugd. 17.50 Sport
journaal. 18.15 Nieuws- cn sportuitsla
gen. VPRO 18 30 Korte Doopsgez.. Kerk
dienst IKOR 19.40 Voor ae jeugd. 19 35
Radio-catechisatie AVRO 20.00 Nieuws.
20.05 „Frau Luna" operette (Fragmen
tarische uitvoering). 21.10 Mededelingen
21.15 Rels Z.K.H. Prins Bernhard naar
(Advertentie l.M.)
Sik Sm S& Sé 2b A
GESLAAGD dank zij
Bekende Schriftelijke Cu* sus
M.UL.O. A. en B. H B S. A en B.
Midden- en Zuid-Amenka. 21 20 ..Lon
den en Parijs", hoorspel 22.00 Reportage.
22.05 Zuid-Amerikaanse en Spaanse mu
ziek. 22 30 Cabaret. 23.00 Nieuws 23 15
Reportages of gramofoonmuziek. 23.25—
24.00 Gramofoonmuziek.
12.00 ..Can I come in?" 12 30 Mor
gendienst. 13 00 Verzoekprogramma
14.15 Amusementsmuziek 14 45 Gevari
eerd programma. 15.15 Lichte muziek.
15.45 Gevarieerd programma. 16.30 In
terviews en gramofoonmuziek. 17 30 Ge
varieerd programma 18.00 Boekbespre
king 18 30 Gevarieerd programma 19.00
Round Britain Quiz. 19 30 Hoorspel met
muziek. 20.00 Nieuws en radiojournaal.
20.30 Hoorspel. 21.30 Community singing.
22 00 Amusementsmuziek. 23.00 Nieuws,
23 15 Pianospel. 23 30 Muzikale causerie.
23 45 Orgelspel. 0.15 Gram.muziek. 0.56—
1.00 Nieuws.
BELGIë 324 m.
12.00 Radiojournaal, 12.30 Weerberich
ten. 12.34 Accordeonmuziek 13.00 Nieuws
13 15 Gram.muziek. 13.30 Voor de solda
ten 14.00 Gram.muziek. 15.30 Idem. 16 00
Sport. 16.45 Gram muziek. 17.00 Sym-
phonic-orkest 17 40 Gram.muziek. 17 45
Sportuitslagen. 17.50 Gram.muziek. 18.00
Symphonic-orkest. 18.25 Gram.muziek
18.30 Godsdienstige uitzending. 19 00
Nieuws. 19,30 Weense muziek (In de
pauze. Gram.muzieki21.30 Gram mu
ziek. 22.00 Nieuws. 22 15. Verzoekpro
gramma. 23.00 Nieuws 23.05—24.00 Dans
muziek.
MAANDAG. 24 NOV. 1952
HILVERSUM I. 402 m.
NCRV: 7.00 Nieuws. 7 13 Gewijde mu
ziek. 7.45 Een woord voor de dag 8.00
Nieuws en weerberichten. 8.10 Sportuit
slagen 8 20 Gram.muziek 9.00 Voor de
zieken. 9.30 Voor de hulsvrouw, 9.35
Waterstanden. 9 40 Gram muziek, 10.00
Zang cn piano. 10.30 Morgendienst. 11.00
Gram.muziek. 11.15 Gevarieerd pro
gramma. 12.25 Voor boer en tuinder.
12.30 Land- en tuinbouu mededelingen.
12 33 Orgelconcert 12.59 Klokgelui. 13 00
Nieuws. 13 15 Banjoorkest. 13.45 Gramo
foonmuziek. 14.00 Schoolradio. 14.35 Gra
mofoonmuziek. 14.45 Voor de vrouw.
15 15 Gram.muziek 15 30 Idem. 16 00 Bij
bellezing. 16.30 Gram.muziek. 17.00 Voor
de kleutere. 17 15 Gram muziek voor de
jeugd. 17.30 Voor de jeugd 17.45 Rege
ringsuitzending. Dr. G. J. Kruyer: So
ciografisch onderzoek op St. Maarten.
Saba en St Eustntius". 18 00 Mannen
koor. 18.20 Sport. 18.30 Zigcunerkwintet.
18.45 Engelse les. 19.00 Nieuws en weer
berichten. 19.10 Gram.muziek. 19.25
„Volk en Staat causerie. 19 40 Luister-
wedstrijd „Voor het kind" 20 00 Radio
krant. 20 20 Psalmen, lofzangen cn gees
telijke liederen. 20 50 „Het leven op het
land", hoorspel 21.45 Gevarieerde mu
ziek. 22.15 „Rijkdom onder de grond'
causerie 22 25 Clavecimbelrecital. 22.45
Een jongeman „ergens in Neder
land" schreef zijn vriend een korte
brief Dit deed hij niet ou óc ge
bruikelijke wijze, maar in de vorm
van tekeningen, die bloemen en
planten voorstelden, al of niet in
potten geplaatst. Wanneer u het ge
heimschrift goed bekijkt, ziet u. dat
de planten, bloemen en het aantal
bladen onderling ook nog verschil
len. Nu heeft dè schrijver van deze
brief het zó gedaan, dat elke zelfde
letter steeds door één en dezelfde
tekening wordt voorgesteld. Het
eerste woord, de plaatsnaam, is niet
moeilijk te vinden. Men kan hem
zelfs wel raden. Maar meer verklap
pen wij niet. want dan zou de op
gave te gemakkelijk worden. Bekijk
de brief eens rustig en vertel ons,
hoe de inhoud daarvan luidt.
OPLOSSING LEG-PUZZLE
De spreuk van Rousseau luidt:
„Men moet streng zijn om recht
vaardig te zijn."
SOS-berichten.
Wereldkampioen
schappen Dammen. 23.2024.00 Gram.
muziek.
HILVERSUM II. 298 m.
VARA 7.00 Nieuws. 7 10 Gram.muziek.
7 15 Ochtendgymnastiek. 7 33 Gramo
foonmuziek. 8 00 Nieuws en weerberich
ten. 8.18 Gram muziek. 9.00 „Onder de
pannen", hoorspel 9.15 Gram.muziek.
VPRO. 10.00 „Voor de oude dag", cau
serie. 10 05 Morgenwijding. VARA: 1020
Voordracht. 10.40 Voor de zieken. 11.40
Sopraan en piano 12.00 Gram.muziek.
12 15 Accordeonorkest en solist. 12.30
12.33 Land- en tuinbouw/mededelingen.
12.3312 38 Voor het platteland).. 13.00
Nieuws en commentaar. 13.20 Dansmu
ziek. 13.55 Voor de Middenstand. 14.00
Voor de vrouw. 14.15 Cello en plano.
14.35 .Kleine koffiemolencantate", hoor
spel. 15.30 Gram muziek. 16.45 Voor de
jeugd. 17 15 Gram.muziek 17.30 Roe-
I meens orkest 17 50 Militair commen-
taar 13 00 Nieuws. 18.15 Gram.muziek.
18.30 Parlementair overzicht. 18.45 Voor
de jeugd. 19.45 Rcgcringsuitzending:
Landbouwrubnek. 20.00 Nieuws. 20.05
„In Holland staat een huis", hoorspel
met muziek. 20 35 Aetherforum. 21.10
Dansmuziek. 21.30 Voor en achter het
voetlicht", uitzending gewijd aan het
toneel. 21.50 „Het Welvaartsplan van het
N.V.V.". causerie. 22 05 Radio Philhar
monisch Orkest 23.00 Nieuws. 23.15 So
cialistisch nieuws in Esperanto 23.20
Orgelspel 23 45—24.00 Gram.muziek.
BELGIë 324 m.
11.45 Gram muziek. 12.30 Weerberich
ten. 12 34 Voor de landbouwers. 12.42
Gram.muziek (Om 12.50 Koerseni. 13.00
Nieuws. 13.15 Gram.muziek. 14 00. 14.50,
15 00 en 16.00 Idem. 17 00 Nieuws. 1710
Amusementsmuziek. 13.00 Franse les.
18.15 Gram.muziek 18 25 Causerie. 13.30
Voor de soldaten 19.00 Nieuws. 19 40
Gram.muziek. 20.00 Omroeporkest en so-
listen 21 00 Gram.muziek 22.00 Nieuw»,
22.15 Hammondorgelspel en gramofoon-
1 muziek. 22.55—23.00 Nieuws.
door
^lillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllJIIIIUIIIUJIIIIIIIIIIIIIIIIIillllJlililllllllUUiJlUillllllUIIIIUllUlllllUlllillllUUIUllUUlllllllllO
47
Poirot schudde glimlachend het
hoofd. „Nee. dat is onmogelijk Of
ze helpen of ze proberen me om
de tuin te leidenze verraden de
kleur van hun geest, dat staat vast,"
„Daar is wel wat van aan", zei
Battle. „Maar ik zou het niet kun
nen, dat staat ook vast."
Poirot zei, nog steeds glimlachend.
„Ik weet natuurlijk, dat ik in verge
lijking met mrs. Oliver en u weinig
heb gedaan kolonel Race niet te
vergeten. De kaarten, die ik op ta
fel leg. zijn laag heel laag, zonder
één pop."
Battle gaf hem een knipoogje.
„Hierop zou ik willen antwoorden
monsieur Poirot. dat troef twee een
lage kaart is. maar op een gege
ven ogenblik toch één van die drie
azen kan nemen. Maar toch zou ik
willen verzoeken, iets te doen
geen prettig werkjemaar..."
„Wat?"
„Ik wilde u vragen, om de wedu
we van Professor Luxmore aan te
land te voelen.
„Waarom doet u dat niet zelf?"
„Omdat ik naar Devonshire moet."
„Waarom doet u dat niet zelf?"
herhaalde Poirot kalm.
„Laat u niet met een kluitje in
het riet sturen, hè? Wel. dan zal ik
maar opbiechten. Omdat ik geloof,
dat u meer uit haar krijgt dan ik."
„Omdat mijn methode minder
recht op de man af is dan de jou
we?"
„Zo zou je het kunnen noemen",
zei Battle grinnikend. „Ik heb In
specteur Japp als zijn overtuiging
horen zeggen, dat u een gecompli
ceerde geest heeft."
„Zoals wijlen Mr. Shaitena?"
„Denkt u. dat het hem ook gelukt
is. haar aan het praten te krijgen?"
Poirot zei langzaam: „Ik geloof
zeker, dat hij haar aan het praten
heeft gekregen
„Waarom denkt u dat?" vroeg
Battle scherp.
„Door een opmerking van Majoor
Despard."
„Zo. Heeft zich dus verraden9 Bij
na niet te begrijpen van een man
als hij
„O. m'n waarde heer.... het is
absoluut onmogelijk om je niet te
verraden-tenzij je pertinent wei
gert. je mond open te doen. Woor
den zi>n de grootste verraders die
er bestaan."
„Zelfs als de mensen leugens zit
ten te vertellen?" vroeg Mrs. Oliver.
„Ja. madame.... omdat je dan
het soort leugens, dat je graag ver
telt. verraadt".
„Ik begin het benauwd te krij
gen". zei Mrs. Oliver, terwijl ze
opstond.
Hoofdinspecteur Battle bracht
haar naar de deur en schudde haar
daar hartelijk de hand. „U heeft
uitstekend werk gedaan. Mrs. Oli
ver", zei hij. „U bent een veel be
tere detective, dan die lange, mage
re Laplander in uw boeken".
„Fin", verbeterde Mrs. Oliver
h&m. „Natuurlijk is die je reinste
onzin. Maar de mensen vinden hem
goeddwepen soms met hem.
Tot ziens".
„Ik moet ook weg", zei Poirot.
Battle krabbelde een adres op een
stukje papier en stopte dat Poirot
in de hand. „Alstublieft. Gaat u
haar maar te lijf."
Poirot glimlachte. „En wat wilt u
weten.
„De waarheid over de dood van
professor Luxmore. Hoe de goede
man werkelijk aan zijn eind is ge
komen."
„Mon cher Battle. De waarheid
Weet iemand ooit de waarheid over
iets?"
„Ja ik. Over die geschiedenis in
Devonshire", verklaarde de hoofd
inspecteur beslist.
Poirot mompelde: „Ik wil het
hopen!"
TWINTIGSTE HOOFDSTUK
De verklaring van Mrs. Luxmore
Het dienstmeisje, dat de deur van
Mrs. Luxmore's woning in South
Kensington opendeed, bekeek Her-
cule Poirot van het hoofd tot de
voeten en niet met waarderende
ogen. En ze maakte geen aanstalten
hem binnen te laten.
Met een onverstoorbaar gezicht
stak Poirot haar zijn kaartje toe.
„G^ef dat even aan je mevrouw.
En vraag, of ik haar kan spreken
Het was een van zijn chique
kaartjes: „Hercule Poirot" in kun
stige lettertjes en „Particulier de
tective" in de hoek. Hij had ze
speciaal laten drukken met het
doel, het verkrijgen van een onder
houd met een lid van de zwakke
sekse te vergemakkelijken. Geen en
kele vrouw, of ze schuldig is of
niet, kan de verleiding weerstaan,
een particulier detective op haar
gemak te bekijken en er misschien
achter te komen, wat hij komt doen.
De deur werd voor zijn neus
dicht gedaan en Poirot werd in de
gelegenheid gesteld de ongepoetste
deurknop met afkeurende ogen te
bekijken.
„Ah.. nu een busje brasso en
een poetslap", mompelde hij.
Bijna op hetzelfde ogenblik ging
de deur weer open en werd Poirot
verzocht, door een nu opgewonden
door haar neus ademende gedien
stige, binnen te komen.
Ze liet hem m een kamer op de
eerste verdieping. een donkere
kamer, die naar half verlepte bloe
men en nog met leeg gemaakte as
bakjes rook. Het eerste, wat Poirot
opviel, waren de stapels zijden kus
sens van de meest exotische kleu
ren, die van het eerste tot het laat
ste om de stomerij vroegen. De mu
ren hadden een eigenaardige groene
tint en de zolder was van imitatie
koper.
Een lange, vrij knappe vrouw,
stond m achteloze houding tegen
de schoorsteenmantel geleund. Ze
kwam naar Poirot toe en vroeg
met een lage. gevoileerde stem:
„Monsieur Hercule Poirot?"
Poirot boog. Hij leek anders, dan
vijf minuten tevoren. Op hetzelfde
ogenblik, dat hij de kamer binnen
kwam. werd hij van Poirot. die men
het feit, dat hij van Franse origine
was, kon aanzien, de Fransman m
het kwadraat. Zijn gebaren waren
overdreven, sterk gedramatiseerd.
En bovendien leken ze enigszins
óp die van wijlen Mr. Shaitana.
„Waarover wilt u me spreken?"
Weer boog Poirot. „Misschien mag
ik even gaan zitten. Het zal wel
niet dadelijk afgelopen zijn
Ze gebaarde ongeduldig naar een
stoel en ging zelf op de rand van de
canapé zitten.
„Ja? En?"
„Ik ben gekomen, madame, om in
lichtingen in te winnen u be
grijpt... particuliere inlichtingen."
Hoe omslachtiger hij te werk
ging. hoe groter haar ongeduld en
nieuwsgierigheid werden.
„Ja. ja. èn.
„Ik zoek inlichtingen over de
dood van professor Luxmore."
De vrouw op de canapé hapte
bijna letterlijk naar lucht. Haar
ogen staarden ontsteld
(Wordt vervolgd.)
