St. Nicolaas wedde tóch op
het verkeerde
paard
Warenhuis-detective bezat
geest van de echte Sint
Sinterklaas kwam toch ondanks
zijn Spaanse
Borstplaat
Speculaas
Marsepein
MET EXTRA-WOLLETJE EN DIKKE DAS
T
Donderdag 27 November 1952
/K WIL," zei de man aan het loketje van de totalisator, ..ik wil
twee-, nee drieduizend gulden zetten Op Pepernoot P. Winnend."
DE politierechter was kennelijk
een man zonder kinderen, „ik
De ogen non de paardenkenner achter de traheruttjes puilden naar ach( bewezen dat u mt.t een paard
de stand, die de kikvorsen zo komisch maakt, v crwe.en tilde hij zijn aan de rennen hebt declscnomen
hand naar het heininkje van zijn boord en met een behoedzaam ge
baar maakte hij een knoopje los. Toen was er pas plaats voor een
antwoord.
aan de rennen hebt deelgenomen
met een schimmel, terwijl U het
had laten inschrijven als zwarte
hengst. Verder heeft U een Moor
„U zei?" De ogen dansten terug naar hun kassen en begonnen zicht- voor U laten rijden, terwijl U had
bare pretdingetjes te denken. Meneer is een grappenmaker." vertelde hm w«u->r»<-i«r
de man in het hokje uit hun naam.
„Ik wil." zei de grappenmaker. drieduizend gulden op Pepernoot
P. zetten. Winnend." En met een achteloos routinegebaar plukte h\j
onder zijn witgekrulde baard.
„Dat is éen, dat zijn twee, dat zijn drie rooie ruggen," telde hij op
het plankiertje, waar de zoekende hand tenslotto rust vond.
De loketman beefde even uit. leen gokkers en paardenliefhebbers,
Toen nam hij de biljetten stuk maar ook troepen vlinderige gic-
voor stuk op én hield ze tegen het chelmeiskes met bebopbehemde fla- de rechtszaal, waar het publick om
licht Het watermerk knipoogde en
zei, dat het goed zat Vervolgens
ging hij scheuren. Als een bezete
ne scheurde hij twaalfhonderd bil
jetten van een knaak Zijn v'n«;ers
ratelden door de papiertjes als een
tornado door een herfstboom.
De klant, die deze storm ver
wekt had, telde rustig mee. ..Twee
honderd-achtendertig, niet negen
endertig, broer" zei hij paraat en
de tellerij kon opnieuw beginnen.
„Zo is het dan geregeld", klonk
neex-ders waren naar de baan ge
komen. „Dan ken je nog es lache
joh", was hun geldig excuus.
P VEN voordat de eerste bel
klonk kwamen de paarden op
de baan: Pirette S. Vliegvlug. Ra
barberprinsje. en nog enige van de
meest uitgelezen rashengsten. En
cezïhf d! hoïdïrh barnes s ankhc.d h7d S hen
Sne^n ^peennoi P Z;,„ weldoorvoede h„
dv bobbelde tussen de lijfjes van
de renners door als een logger tus
sen een veld jolletjes Een mach
tig groot, gitzwart paard met op
zijn rug een witharige jockey.
Sint Nicolaas nam beleefd zijn mij
ter af en verdween in de richting
van de stallen.
Toen de man achter de tralies
met een kleine dosis vlugzout was
bijgebracht belde hij met vertrok
ken gezicht een gerenommeerd psy
chiater.
„Drieduizend gulden, dokter,
drieduizend. En die knol heeft nog
nooit gelopen. Geen soepele ach
terhand. vat U Drieduizend gulden
en het is een doodgewoon karre-
paard." Toen volgde de tweede
flauwte.
WAT een rotkleur", zei op
datzelfde ogenblik het kar-
repaard. Het was tegen Zwarte
Piet. die juist weer de ragebol,
drijfnat van de zwarte verf, met
brede streek over de rug van de
schimmel haalde.
Pepernoot P., de fier-witte fa
voriet uit de bisschoppelijke stal
len van Mira. zag er inderdaad niet
geflatteerd uit. Driekwart van zijn
sneeuwvel stond al in de vaagheid
van het sombere zwartsel. En bij
iedere bezemhaal van de Zwarte
Knecht verdween er meer van zijn
charmes, die hem op de daken al
tijd zo opvallend plachten te ma
ken.
„Orders van de ouwe", gromde
Piet terug en hij kneep een nieu
we tube leeg in het grauw van de
emmer.
Toen Sint Nicolaas de box bin
nenkwam was de schimmel git- gillen",
zwart. „Pardon1
„Da's wat we zochten. Piet",
knikte de Goedheiligman tevreden,
„precies deze nuance, En nu jij".
Heel even pruttelde de revolutie
onder de zwarte haai dos van de bracht de paarden naar de startlijn.
opgegeven, dat het een Hollander
was. Beide punten leveren op het
misdrijf van oplichting, strafbaar
gesteld bij artikel 326 van het wet
boek van strafrecht. Ik eroordcel
U deswege tot een geldboete van
tweemaal duizend gulden, daarbij
rekening houdend met Uw hoge
leeftijd en blanco strafregister".
Doodnuchter sloeg dit vonnis door
veiligheidsredenen van de tribune
was gehouden.
Sint Nicolaas voerde verzachten
de omstandigheden aan: de dure
tijden, zijn vele verplichtingen, de
noodzaak om een „gokje te maken"
om aan geld te komen voor zijn
cadeaux. De onmogelijkheid om dit
zonder deze verfpartij te doen. om
dat iider de krachten van de trou
we schimmel natuurlijk kende cn
de soep dan te dun zou zijn ge
worden. Het hielp niets. Het vonnis
was geveld.
Een ijlings ontboden verdediger
probeerde nog om Pepernoot P als
getuige a décharge te laten horen.
„Ik beëdig geen paarden", zei
de politierechter botweg. En om te
pesten liet hij de schimmel inbe-
slagnemen als stuk van overtuiging.
Een zwaar snikkende Sint Nico
laas werd door de begrijpende man
nen van de Rijkspolitie zachtjes de
zaal uitgeleid.
Moor. Toen zuchtte hij gelaten.
„Het moet", zei hij en het klonk
als een radeloze angstkreet.
Geslagen zag hij tóe, hoe Sinter
klaas een schort
voorbond en daar-
Kijk die ouwe", riep een griet
je. op Zwarte Piet wijzend, „om te
Sint Nicolaas.
„magkeffe?" en hij ging naast haar
zitten om met tevreden gezicht zijn
biljetjes nog eens na te tellen.
De stem van de luidspreker
Het publiek ging staan Een schot
los het veld. Rabarberprinsje nam
Sinterklaas
verhaal
voor
ouderen
A1-'-' iiwfc »-»u, i,auoiucipiiiio;c iiajii J. J
meteen de kop. fel bestreden door de fatale en gedenkwaardige wooi-
Pirette S. Het publiek gilde.
„Loop dan. beest", schreeuwde
]\/T ISSCHIEN is bil U de buit
■LVAmet deze Sint Nicolaasavond
kariger dan anders. Het kan dat
de centen op waren. Het kan ook.
dat de Sint lopend nog geen kans
zag ook Uw adres af te werken.
Het zij U dan een troost, dat de
politierechter voorgoed werd af
gevoerd van de lijst van gegadig
den voor cadeautjes cn dat hij, die
den „het is nep" sprak, geen pleziei
heeft aan zijn avond, omdat hij
een hopeloze jockey verwoed tegen door zijn hoofd naar buiten te ste-
na neurienct de zijn paard, dat rustig aan de start
zware emmer om- was blijven staan,
spoelde in de „Oh. sorry, ik had niks gehoord",
drinkbak. Verwe- verontschuldigde Pepernoot P zich.
zen keek hij. hoe Met smaak nam hij nog een laatste
veertien tubes hun hapje gras en toen zette hij de
glibberig- sokken erin.
„Plokkerdeplok". dreunden zijn
hoeven over de baan en met een
dartele sprong liep de zwarte
ken een enorme kou te pakken
kreeg van de regen.
ANTON PFEIFFER
RECEPTEN VOOR DE
SINTERKLAASTIJD
250 gr. suiker, 5 eetlepels melk,
hi eetlepel custardpocder.
Suiker en custardpoeder dooreen
roeren en met de melk zachtjes la
ten smelten De vloeistof inkoken
totdat een gordijntje van suiker
stroop blijft hangen tussen de tan
den van een vork en ook de laatste
druppel die van de vork afloopt
een draadje trekt. De pan van het
vuur nemen en de massa kloppen
totdat deze dik en ondoorzichtig be
gint tc worden. Niet ongeduldig zijn.
Dan de stroop uitgieten in ingevette
borstplaatvormen op een vet aan
recht of vetvrij papier. Wanneer de
figuren geheel koud en stijf zijn. ze
op de zijkant zetten om te drogen
Chocoladeborstplaat
Te werk gaan als in het grondre-
eept staat aangegeven, doch 1 eet
lepel cacaopoeder met het custard
poeder door de suiker roeren.
200 gr (ruim 2 kopjes) zelfrij
zend bakmeel. 75 gr. (bijna 1/3
pakje) boter of margarine. 100 gr.
(bijna 1 kopje) bruine basterdsui
ker, 15 gr. (2 eetlepels) speculaas
kruiden of kaneel met wat gem
berpoeder. nootmuskaat en kruid
nagelpoeder. zout, 1 eetlepel melk,
rt 100 gr. amandelen.
Het zelfrijzend bakmeel, de bas
terdsuiker. het zout en de kruiden
door een zeef schudden in een kom
en door elkaar roeren. De boter of
de margarine er met twee messen
doorheen snijden. De lepel melk
toevoegen. De bestanddelen met de
hand doorcenkneden totdat een ge
lijkmatig deeg ontstaan is Het deeg
even laten rusten en daarna uit
rollen op een met bloem bestoven
aanrecht of tafel. De amandelen
even broeien in heet water, van de
velletjes ontdoen en snipperen. De
ze snippers over het deeg strooien
en ze er met de deegiol luchtig
indrukken. Van het deeg met dc
hand een speculaaspop vormen of
er koekjes uitsteken of -snijden.
Indien men een speculaasplank be
zit. deze dun met aardappelmeel
bestrooien en het deeg in de vorm
drukken. Wat uitsteekt. afsnijden;
vervolgens de koekjes uit de plank
kloppen en ze op een vetgemaakt
bakblik leggen De speculaasjes of
speculaaspoppen bakken in een
matige warme oven. Baktijd 20 a 23
minuten
200 g. amandelen. 400 g (ruim
3 kopjes) poedersuiker. 1 eiwit.
1 theelepel laurierkerswater of
oranjebloesemwater.
De amandelen wassen, opzetten
met koud water, aan de kook laten
komen, afgieten cn overgieten met
koud water. Ze vervolgens pellen.
De amandelen door een fijne molen
malen. De poedersuiker zeven en
met de gemalen amandelen vermen
gen. Deze massa nog een of twee
maal malen tot ze zéér fijn ver
deeld is Daarna het eiwit en het
laurierkerswater of het oranjebloe
semwater er door mengen en de
massa zo lang kneden tot ze sa
menhangend en glad is geworden
Er naar verkiezing verschillende
\ormen aan geven De marsepein
kleuren door er cacaopoeder (en
iets water), kaneel of kleurstof door
te mengen of door de marsepeinen
figuren hierdoor te wentelen of er
mee te bestrijken
Sinterklaas
verhaal
DE dokters van Spanje hadden AAR in Nederland zaten de moet ik over schrijven En later,
wel twaalfhonderd Dillen ge- 1 burgemeester er mee; alle toen de mensen helemaal buiten
adem en verdrietig naar huis gin
gen. vonden ze een krant met een
wel twaalfhonderd pillen ge- i-v 1 burgemeester er mee; alle
draaid en achtenveertig verschil- plannen liepen hopeloos in de war.
lende drankjes gebrouwen en ze In Bectsterzw aag bijvoorbeeld had
stonden in hun witte jassen met den de mensen er al maanden op groot stuk niks op het voorste blad
hun geleerde brillen cn baarden gerekend dat Sinterklaas in een in hun brievenbus,
dagenlang om het ledikant, maar ze koels getrokken door zes schimmels
konden er niets aan doen. Sinter- zou aankomen. En in Broek op Lan-
klaas wilde maar niet beter worden gendijk had in de krant geslaan, dat
IN Boxmeer hadden politie-agenten
een dik touw langs de waterkant
want ze waren oang,
en meisjes
wddh «nut iitdctt mei ucici vYUkuu.. ft.tiuijh tiati ,i. uv „ta.u 6»l0a u», gespannen, want ze w
van die zware Spaanse gncp. die hij pev bromfiets door de straten da, cr anders jongetjes
hem net twee weken voor zijn ver- zou rijden Om dan nog maar niet de Maas zoude„ Vd|]c.n De bur-
jaardag zo lelijk te pakken had ge- te denken aan Boxmeer, waar jong gcmeestcr zal op zlJn zakdoek in het
lrfAttan Sint har! h<-»cro Irnm-fs f>n pn niiH wisten Ie verjpllen. dat -ii-
"kregen" Sint "had hoge koorts en en oud wisten te vertellen, dat
een keel zo dik als een kokosnoot, Sint per aak dc Maas zou komen
natte gras en keek dooi een prach
tige verrekijker, die hij pas voor
die klopte als de zware hamer van afzakken. Dc burgemeesters hadden - vejaaardag van de "notaris had
een smid. Wanneer de dokters de moeilijke dagen en zy vergaderden nipmanfj iette er-
arme zieke A lieten zeggen, werd elke avond in het geheim met al dat de burgemeester de kijker
het telkens een I en als zij hem een hun weihouders onder het roken achterstevoren vasthield pn dat hu
zuchtding op z„n borst zetten, hoor- van vele d.kke sigaren Maar hoe 1™!^ "„'„TenS niet keek De
den Zij het door de slangetjes in er ook gepraat werd, alle plannen blf,geIieester kón tiouwons niet
hun oren gevaarlijk droog piepen, van de gewichtige heren leken in eens4 kukcn, want h„ zag schcel van
J rook op te gaan, net als hun dure Aa nn Aa ,Ar„n
,,'t Is de oude dag zeiden de sigaren, waarmee zij van zenuwach-
doklers en ze schudden hun gerim- tigheid gaatjes brandden in het
pelde, wijze hoofden. Maar dat was groene tafelkleed
ook alles wat ze zeggen konden. Op de middag tan de Vijfde De-
de hoofdpijn en de zorgen.
Toen in de verte een zacht toet-
toet klonk, klom de schoolmeester
van Boxmeer op een kist, zwaaide
met een stokje en telde; eên. twee.
in-
Natuurlijk wisten ze wel dat Sint ember zag het in de dorpsstraat dr^. H0nderd mondjes gingen
er best weer bovenop zou komen van Beetsterzwaag zwart van de terwiil een° zwart
hij had vroeger immers ook al eens mensen De jongetjes hadden hun stlD,e JD de nvier steeds groter
waterpokken gehad - maar hoe jasjes en de meisjes hun schortjes «gf ,3gnk „eSS'ïelik v»? De-
moest het nu met de kindertjes in met de meeste zakken aangetrokken cemh'er Vnf December ia 'dat is de
Holland? De dokters wisten er met om er cfralrc de nenernnten in te CCmper, IJ ecem er J3 3 IS e
blijde dag". Kleine Kees uit de
Holland? De dokters wisten er met om er straks de pepemoten in te
al hun geleerdheid geen raad op. kunnen bergen. De wethouders had- k, - b] f halverwege steken
Eindelijk kwam een heel knap pro- den zich uit angst verstopt onder l"S'meop zin tenen S Ik ziS
fessortje op het idee aan alle bur- hun schrijftafels in het raadhuis. VI -'.™Jd°p ZIJ" Sinterklaas'
gemecsters in Nederland telegram- maar de burgemeester, die moeilijk sfnterklaas'" rien hM zo hard hd
men te sturen. ..SINTERKLAAS ,veg kon bltjven, stond trillend als S'nteiklaas riep hu zo hard hu
VERHINDERD WEGENS ZIEKTE, een riet op de stoep en peuterde
ZWARTE PIET KOMT ALLEEN. aan zijn bril.
maar kon.
„Wwwat?" stotterde de burge
meester en krabbelde overeind uit
tuurlijk in het Spaans.
stop", stond erin, maar dan na- De slagersknecht, wie het gelukt dïïir''mïï? hoe
was met vijf ons rauw gehakt on- Kecs%,ok met zgn vinger wees, de
De mannen op het postkantoor klauteren zag de koets hrt êèrst burgemeester kon het niet zien.
van Spanje hadden twee dagen en „Dasr fs-ie^ftep hu met de baard Kees ™cs! z,ch v<,rS'st b?bben
burgemeester kon het niet zien.
nachten nodig om de twee en tach
tig manden vol telegrammen, die op
ezeltjes werden gebracht, te ver
zenden. Maar toen het eindelijk ge
beurd was en ze doodmoe naar huis
gingen om hun allang koud gewor
den soep met slakkenhuizen want
die eten ze daar op te lepelen,
waren de dokters een beetje ge
rust gesteld. De grootste zorg waren
zij tenminste kwijt.
witte
heid in de emmer
spoten. Zweet stond op zijn ge
zicht. toen bü iedexe bisschoppe- _a0r
lijke pompzwaai de stralen water hengst vijftien meter tersluiks in.
in het metaal gulpten.
Sierlijk roerde Sint het spaantje
rond, tot de verf zich met het wa
ter naar een melkkleuiTje had ge
mengd.
„Ratamratamratam". trippelden
de favorieten en ze hoorden de
grove hoefslag niet nader komen.
Toen klonk er een afgrijselijke
kreet uit het publiek Het was de
„Duiken. Piet", klonk het toen, man uit het kaartjeshokje.
vriendelijk maar onverbiddelijk
Piet dook in de emmer, zijn hele
hoofd m de emmer. Toen het bor
relen had opgehouden cn de trou
we dienaar weer tc voorschijn
kwam was zijn huid blank als een
trouwjapon. Daarboven kroesden
zijn smetteloos witte haren als een
bruidsbouquet
En nu in je pak", vleide Sint smartelijk.
„Drieduizend gulden op die kar-
hengsl, En hij loopt in, goeie men
sen, hij Joopt in".
„Elfhonderd- negen en negentig,
twaalfhonderd" telde Sint Nicolaas
zijn laatste tickets.
De total isatorbeheerder rende
wanhopig naar de rand van het
veld. „Hij loopt in", kreunde hij
Nicolaas.
„En óf', riep Pepernoot P.. die
juist in een binnenbocht pirette S
voorbijsnelde„en of", riep hij over
zijn schouder
Een frivool galopje bracht hem
nek aan nek met het nog steeds
leidende Rabarberprinsje
„Kijken wie er het eerst is?",
vroeg Pepernoot vriendelijk, maar
het Prinsje, een ordentelijk ras
paard van fatsoenlijken huize, ant
woordde niet op die grol.
„Dan ik", zei Pepernoot veron
gelijkt en wipte net voor de slanke
vos over de finish.
„Mag ik even beuren?" vroeg
Sint Nicolaas een minuut later
vriendelijk aan het hoofd achter de
tralies. De toto was op slag ge
sprongen.
T-J ET was die middag uitzonderlijk
-1 A druk op de renbaan. Het was
altijd druk bij do jaarlijkse ren om
de „Grote Prijs van Kapoen" Dan
kwamen de kenners De kenners,
die er eens een guldentje tegen aan
gooiden om een gokje te maken op
de beste paarden uit binnen- en bui
tenland.
Maar dit jaar was het nog voller
dan anders. Dal kwam waarschijn
lijk door die journalist van 'dat
plaatselijk blad In het „humoris
tisch hoekje' had hij geschreven,
wat hij had opgevangen bij een
dienstbezoek aan een buurtcafé.
„Dat gaat pas strijd worden, men
sen". had hij geschreven. ..want
niet alleen onze Friese renners en
de volbloedhengsten van onze Zui
derburen, maar "ook de edelste krui- oo
singen uit de Spaanse groenteman- beurde. Een enorme donderslag
stallen zijn vertegenwoordigd. Het dc hemel barstte open in een stort-
ET wilde Sinterklaas zijn eerste
A gulden gladstrijken o£ het ge-
zal er Spaans toegaan".
Het tekeningetje naast dat stukje
gaf een paard te zien, minstens
even grappig als de krantenkomiek
in de rest van zijn grapje had be
schreven.
Daarom was het zo druk. Niet al-
bui. zoals er nog nooit was ge
weest Ja. toen gebeurde het.
„Want terwijl iedereen in paniek
vluchtte om zijn Zondags tuig te
redden, klonk er een staalharde
stem door de microfoon. De stem
van de waarnemer in de hoge
scheidsrechterstocl. Drie woorden
zeiden die stem. drie fatale, ver
nietigend fatale woorden.
„Het is nep". En een grove arm
priemde tussen dc regenstelen door
naar beneden, waar de paarden
juist het veld verlieten.
Daar kwam de winnaar. Peper
noot P Een groot zwart spoor
tekende zijn gang. Bij stralen liep
de verf van zijn rug, het groezelig
ste grijzig-wittig-zwarterige velle
tje. dat ooit een paarderug had
bekleed, slobte moedeloos om zijn
lijf. „Peng", zei een grote witte
verfdruppe] op de schoot van joc
key Piet. Jockey Piet. wit als
sneeuw werd weer de Moriaan,
zwart als roet.
„Het is nep", riep de stem nog
eens en nu zag het publiek het ook.
Toen de ambulancewagens de ge
wonden hadden weggevoerd en de
politie degelijk de gummiknuppels
weer in de heupzak kon laten glij
den. gingen er drie arrestanten mee
in de overvalwagen: Sint Nicolaas.
Zwarte Piet cn Pepernoot P.
Een grauwe verfmassa speelde
op de bodem van het snelle voer
tuig met vierhonderd totalisator-
tickets.
Tjrj HERKENDE het vrouwtje
lJ. onmiddellijk. Terwijl hij ze-
ten hoekje van het grote magazijn
waar hij de rol van Sint Nicolaas
vervulde, schoot het hem weer in
tot zijn beschikking had. vroeg hij
haar te gaan zitten. Hij pakte haar
lelde op dlil fzooti in een algescho- ,as haaldf cl' ee" onnozel plastic
J ,e> wagentje uit. een dingsigheidje van
een paar kwartjes.
Zwijgend had hij het stukje
kinderspeelgoed op zijn bureau ge-
gedachten hoe hij he, mme en s,o- £u°°k
fcle vrouwtje voor het eerst had reageerd zoals hij dat gewend was
ontmoet Terwijl hij ging zitten om de politie
Hot was juist die kcck vo°r het ecrs!
L-^za,- ao» h.. naar aan
In het kleine kamertje dat hij alleen was voor kinderen van
voor
ouderen
Sinterklaas ene keer. dat h.j
werkelijk medehj-
Verliaal oen had getoond.
Zoiets kon en
mocht hij zich niet
veroorloven in zijn
beroep, maar elk
mens heeft een
zwak plekje in
zijn hart en zo was hij gestruikeld.
Eervol gestiuikeld. want het vrouw
tje had zijn vertrouwen niet be
schaamd. Dat was maar gelukkig
Het had hem zijn baan kunnen
kosten.
Kort geleden was het gebeurd.
Hij wandelde op een middag, eind
November, op zijn gemak door het
warenhuis, waar al een aardige
drukie heerste van vroege Sinter-
klaai-icopcrs. Zoals hij gewoon was
te doen deed hij alsof hij een nor
male bezoeker en a.ispirant-koper
was. die hier en daar een artikel
bekeek, een praatje maakte met dc
verkoopsters en altijd afwijzend
hei hoofd schudde ten teken dat
hij geen interesse had voor de goe
deren.
Maar onderwijl spiedde zijn blik
rond en zag hij in éen oogopslag
alles om zich heen. Hij was immer
op zijn qui vive voor de kruimel
dieven. de gelegenheids-gappers, die
zin kregen in een artikel en tracht
ten het op slinkse wijze zonder
enige kosten in hun bezit te krij
gen. Hij zag soms hoe dames of he
ren opvallend onopvallend deden
ouders met geld.
Het vrouwtje snikte geluidloos
terwij] zij vertelde. Hij was gevan
gen door een sterk beroep op zijn
meeleven. Hij had haar het wagen
tje in de hand geduwd. Hier en
daar op afdelingen haa hij wat aar
digheidjes voor zijn rekening laten
inpakken. Waarom kon hij niet
zeggen. Zijn strenge blik. die had
gemaakt dat hij was gekozen om
de Goedheiligman van het maga
zijn te spelen, was geheel verdwe-
Ze had ineengedoken gezeten op "cn- Tenslotte had hij haar wegge-
ae rand van haar stoel. Haar han- bracht naar de uitgang.
den verborgen haar gezicht. Zij had
een zakdoek gepakt om de tranen
NU zat hij daar en schudde on
telbare kleffe Kinderhandjes.
Even was de drukte geluwd. Hij
zag bij de afsluiting van zijn do
mein het vrouwtje weer staan. Aan
iedere hand had zij een kleuter,
die verheerlijkt en vol ontzag naar
hem staarde. Het. vrouwtje hield
de kinderen stevig vast terwijl zij
teleurgesteld keek naar het op
schrift boven de ingang. „Sint Ni
colaas ontvangt elke middag van
twee tot vier uur de kinderen van
clientèle die vijf gulden of meer in
ons bedrijf hebben besteed."
Daar was zij niet bij. Zij had
haar kinderen gelukkig kunnen
maken dank zij de menselijkheid
van een detective. Guldens om tc
besteden had zij niet Daarom zou
het voor haar kinderen blijven bij
een kijkje om de hoek.
IV/T AAR wat deed daar die barse
en gestrenge Sint Nicolaas? Hij
stapte van zijn troon, schreed plech
tig naar het vrouwtje en haar kin
deren. die al angstig ruim baan
maakten voor de gevreesde, en
bleef enkele meters voor hen staan.
Beide handen stak hij uit zijn
gewaad de kinderen toe, die dolge
lukkig hun handjes in de zijne leg
den en met hem meegingen. On
derweg praatte hij met de kleu
ters. Het meisje dat de op Sinter
klaas-bezoek rechtgevende cassa-
RnniRtPri'itie^ "te zoiets had hij nog niet mee- bons moest controleren deed hij
gemaakt in zijn loopbaan Op het zwijgen. Zijn Piet beval hij om
gezicht vüi de vrouw had een lekkers te brengen: taai. borstplaat,
van haar gezicht te wissen. Opkij-
met tassen manipulecrdcri of jassen ken deed zij niet. H.j werd setrol-
extra los lieten hangen om bu de wlst h» n,el'
eerste kans een
ontvreemden.
IJDENS zijn jarenlange prak- groot leed gelegen Zijn hand die al
tijk als de detective van het greep naar de telefoon, liet hij zak-
warenhuis had hij hen leren door- ken.
ZIJ had hem haar verhaal ge
daan Van de man die al jaren
lang ziek lag aan een ongeneeslijke
marsepein en pepernoten.
Eindelijk kwam er een eind aan.
Hij was zijn omgeving vergeten,
had met de kinderen gebabbeld cn
zelf geluk geproefd in zijn har*.
Toen hij opkeek zag hij daar het
vrouwtje staan.
Ze knikte tegen hem. ze had zijn
stem herkend Tranen vol moeder-
geluk en herwonnen geloof in de
zien. De kleptomanen kende hij van
gezicht en de dieven-op plotselinge-
ïngeving verrieden zichzelf wel.
Zo had hij ook het vrouwtje opge
merkt, dai met een grote, versleten kwaal Van de drie of vier kinderen
boodschappentas verlekkerd had die gekleed en gevoed moesten wor
staan kijken bij een stand op de den. Van de versterkende midde-
speelgoedafdelng. Ze was naar een len voor de zieke echtgenoot, die goedheid van de mensen stroomden
tafel met blokkendozen, poppen en een grote bres sloegen in een ka- over haar wangen. Tussen haar tra
autootjes gelopen en stond daar be- rig onder.steuningsbedragje. Niets nen door lachte zij. Hij voelde zich
gerig toe te zien. Ze had af en toe bleef er over om de kinderen eens beschaamd door zoveel onuitgespro-
een blik achterom geworpen, maar
in haar zenuwachtigheid hem over
het hoofd gezien. Hij had afge
wacht tot zij werkelijk iets in haar
tas liet verdwijnen en had haar toen
iets te geven, wat hun leeftijdge Ken dankbaarheid voor iets dat hij
nootjes wel kregen. De kinderen zo makkelijk had kunnen doen.
die al dagenlang thuiskwamen van
school met verhalen over de pre
sentjes die vriendjes en vriendin-
LOEK ELFFERICH.
aangesproken en gezegd dat zij met netjes zouden krijgen op de avond
hem mee moest gaan. Zij begreep
hem direct.
van Sint Nicolaas Zij hadden het
niet kunnen begrijpen dat Sint
hij had zich ook vergist. Want toen
de grote aak eindelijk aan de kant
kwam, stond aLlee* Zwarte Piet op
het dek. Hij keek een beetje don
ker, maar was toch heel gul met
zijn suikerbeesten en pepernoten.
„Sinterklaas!brulde de hele school
in koor, maar Sint liet zelfs niet
even het puntje van zijn neus zien.
„Hij zit in de kajuit zei iemand
die het weten kon De kinderen
zongen wel tien liedjes en de mees
ter zwaaide geweldig met zij stok,
maar Sint bleef weg De stemme
tjes werden steeds verdrietiger en
toen de boot weer wegvoer met
Piet wuivend op het dek, zongen,
zij met tranen in de ogen. Ze be
grepen het niet goed; hoe had Sint
dat nu kunnen doen.
Kleine Kees schopte teleurgesteld
tegen takjes en steentjes en ineens
tegen iets zwarts op de grond, dat
met een wijde boog in het water
plonsde. De burgemeester vloog
overeind en riep wanhopig: „mijn
verrekijker: mijn mooie verrekij
ker". En de notaris, die juist was
aangekomen, keek geweldig boos
Vijf December eindigde droevig
voor Boxmeer; al even droevig als
voor Beetsterzwaag en Broek op
t Langcndijk *?n alle andere plaatsen
in zun keel en begon van pret zo van Nederland
hard te zwaaien, dat het rauwe
gehakt op het kale hoofd van de )E toch niet' Want dc dokters
burgemeester kletste en bleef plak- in Spanje hadden zó lang aan
ken als een glibberige, rode panne- bed van de zieke Sinterklaas
koek. Maar niemand, behalve een gewaakt, dat zij allemaal in slaap
aan de burgemeester snuffelende waren gevallen en onder hun wijze
straathond, had het gezien, want de baarden om het hardst snurkten.
koets kwam al nader en nader.
Sint werd er wakker van en keelc
De kinderen begonnen te joelen verschrikt naai- de wekker op zijn
en vaders cn moeders lachten, toen nachtkastje. Hij sloeg de dekens op-
de paaiden trippelend en hijgend siikte Kauw vierentwintig pil-
voorbijkwamen. Achterop de koets 0,1 achttien poeders en bond
stond Zwarte Piet. die de peperno- Gon warme doek om zijn dikke hals
ten over de hoofden liet regenen Daarna trok hu zijn kleren en een
en in de koets zat.. Ja wie zat extra-wolletje aan en sloop voor-
er eigenlijk in? Niemand kon het zichtig over de slapende dokters
zien, want de gordijnen voor de naar oc deur.
raampjes waren dichtgetrokken.
„Sinterklaas heeft zeker last van de
tocht, jongens", zei de burgemees
ter met bevende stem. terwijl hij
met een grote zakdoek bezig was
aan zijn hoofd.
Maar de slagersknecht in de lan-
Sinterklaas' paard stond in de
stal al te trappelen, ja het hinnikte
zelfs en het lieve dier was hele
maal niet te lui om behalve Sint
nog een paar flinke kisten vol ca-
dcau's op zijn rug te dragen. Het
paard voelde niet eens dat het al
lemaal erg zwaar was. want zijn
taarnpaal schreeuwde dat het nep iema -
was. HU had door bot kleine achter- ba?f was door de Spaanse prtep wel
ruitje van de koets kunnen gluren acht P°"d afgevallen. Zo ging bet
en duidelijk gezien, dat er niemand ln woest Sa'°P "aar het vliegveld.
u'aat* 7n r\r\tf nor nn ttiW Iztuamon
in zat. Vaders en moeders trokken
verschrikte gezichten en de kinde
ren waren er zó van onder de in
druk. dat zij vergaten naar dc pe
pernoten van Piet te grabbelen.
waar ze nog net op tijd kwamen
om in een brommende, zilveren
vliegmachine te stappen.
Hoe het verder ging"7 Wees maar
niet bang. het liep allemaal heel
goed af. Sinterklaas kwam nog
f N Broek op Langendijk ging het a-r"eg genoeg aan alle kinderbedjes;
A ook raar toe. De mensen stonden bfj ging alle jongens en meisjes :n
daar in twee dikke rijen te wachten Holland welterusten zeggen, al had
op de aankomst van Sinterklaas. "U P'Jn in 7''Jn keel en klonk zijn
Het muziekkorps met glimmende stem ^vat schor. En dc cadeau s
toeters en nieuwe donkerblauwe waren allemaal zo groot en zó mooi,
pakken wilde juist ..Zie ginds komt dat iedereen het verdriet allang
de bromfiets" gaan blazen, toen de verf»®ten was en insliep rhet een
burgemeester aan kwam stappen en gelukkig lachje. Want zo was vijf
een beetje bleek hakkelde. „Lieve December toch nog nooit geëindigd;
- -- voor dc kindertjes in Beetsterzwaag
niet, voor de kindertjes in Broek
op Langcndijk met. voor de kin
dertjes in Boxmeer niet en voor
de kindertjes in héél Nederland
niet.
beste mensen, ik geloof dat Sint Ni
colaas allang voorbij is".
Een meneer van dc krant, die met
een dik potlood achter zijn oor en
een bloknoot in de hand stond te
wachten tot er eindelijk eens wat
gebeurde om op te schrijven, hoor
de dit en rende naar een andere
straat. „Misschien komt Sint daar goed af Sinterklaas ging~ze middc-n
IV/| AAR de burgemeesters en wet-
lV| houders kwamen er niet zo
in de nacht, toen ze nog steeds on-
nog langs", riep hij.
Wat de meneer van de krant had rustig lagen të woêlen ln becL een
gedaan begonnen alle mensen in- beetje beknorren. Toch kreeg hij
eens te doen Zij graaiden hun kin- medelijden, toen hij de brandende
deren bij elkaar en draafden als een plek op het hoofd van de burge
troep op hol geslagen paarden naar meester \an Beetsterzwaag zag en
dc andere straat Maar op de hoek daarom verruilde hij nog maar
bij de snoepwinkel stond een van gauw even elke roe voor een sui-
de wethouders weer naar een heel keren hart; want zo is Sinterklaas,
andere kant te wijzen. „Hij is al Alleen de burgemeester van Box-
verderop", bromde hij en kreeg ge- meer, die met rode ogen al was
lijk een flinke kleur, want wethou- ingeslapen, kreeg er geen. Die vond
ders jokken anders nooit.
Zo holde héél Broek op Langen^
dijk van de ene straat naar de an
de volgende morgen een nieuwe
verrekijker op zijn hoofdkussen.
En voor wie nu nóg een beetje
dere. De meneer van de krant werd ongerust is; Sinterklaas is helemaal
onder de voet gelopen en terwijl beter geworden en dit jaar viert
zijn bloknoot in een regenplas wap
perde, jammerde hij luid: „waar jaardag,
moet ik nu over schrijven! Waar
hij weer net als anders zijn ver-
BOB VAN DIJK
