VOORAL VOOR DE VROUW
Op een slingerend bergpad
marcheerde een
colonne geesten Kerslmis.
Vrouw in bedrijf nog steeds niet
gelijk gesteld aan de man
GOEDKOOP IS NOG
ALTIJD DUURKOOP
Voor t Kerstmaal: JJoigts
flambés a Noel
Dakken
r~
Zonnige foto voor een nobel doel
Ik liet Antoinette helemaal
alleen in de metro achter
BATTLE OF THE BRIDGE
'N „TIJSSELING"
ameublement is
altijd goedkoper,
Blank
eiken eetkamer
f 556.-
TIJSSELING'S
MODELHUIS N.V.
Vrijdag 19 December 1952
(Van een onzer
verslaggeefsters)
Hoe staat het bedrijfsleven
in Nederland tegenover de ge
huwde vrouwelijke arbeider?
Aan dit vraagstuk heeft de
Staatscommissie ter bestude
ring van het vraagstuk van de
gehuwde ambtenares enkele
bladzijden gewijd. En die be
vatten een paar bijzonder inte
ressante, zij het niet alle even
opwekkende, gegevens.
De commissie stelde een onder
zoek in bij de Spoorwegen en bij
dertien ondernemingen die tezamen
ongeveer 90000 werknemers in
dienst hebben. Aan haar verslag
ontlenen wij de volgende passage:
„Bij één onderneming, waar het
huwende meisje voorlopig in
dienst kan blijven, wordt in ieder
geval afzonderlijk met de betrok
kene gesproken. Daarbij wordt er
op gewezen, dat het in het belang
van het gezin is, niet te gewen
nen aan een dubbel inkomen. In
dien het betrokken meisje hier
mede instemt, wordt het salaris
verminderd met de belasting, op
een spaarrekening gestort. Van
deze rekening kan de gehuwde
vrouio geld opnemen, mits dit be
steed wordt voor duurzame goe
deren, zoals meubilair, enz.''
Bij deze passage hebben wij even
de ogen uitgewreven. Want de han
delwijze van deze werkgever is niet
alleen in flagrante strijd met het
geen de arbeidersbeweging met veel
moeite heeft verworven, zij is bo
vendien in strijd met de wet. Het
komt er op neer, dat de gehuwde
vrouw haar loon niet in handen
krijgt, maar daarvan alleen iets kan
opnemen wanneer zij dat besteedt
voor bepaalde uitgaven en dus te
genover haar werkgever verant
woording aflegt over de besteding
van haar loon.
„Nou. ja", zal de argeloze lezeres
misschien zeggen. ..maar de arbeid
ster hoeft met deze regeling toch
geen genoegen te nemen. Als ze
erop staat krijgt ze haar volle loon
in handen". Jawel dit is juist Maai
de werkgever heeft altijd de macht
in handen, want hij kan de arbei
der ontslaan. Wanneer in ons ge
val het meisje met de genoemd^
suggestie niet accoord gaat. staat
daarop een sanctie
..De directie houdt dan bij haar
ontslagpolitiek geen rekening met
de mogelijke ongunstige financiële
gevolgen van het ontslag van de
betrokken vrouw," zegt het Tap-
port.
Wat deze sanctie nu precies in
houdt. is moeilijk na te gaan. nu de
gegevens anonym zijn. Maar het is
wel duidelijk, dat de vrouw die niet
accoord gaat daardoor bij ontslag
in een ongunstiger positie komt.
Is het nu zo verkeerd, zich niet
te wennen aan een dubbel inkomen,
maar het salaris te sparen en alleen
aan duurzame uitgaven te beste
den? Natuurlijk niet! Met deze be
ginselen zijn we het volkomen eens.
Maar we hebben er bezwaar tegen
dat de arbeidster in zekere zin on
der voogdij van haar werkgever
wordt gesteld.
Het gaat hier om de vrijheid en
het recht op eigen verantwoorde
lijkheid van ieder mens. ook van
de gehuwde vrouw. Dit beginsel is
ten opzichte van de man wél alge
meen aanvaard.
Maar zoals het meer gebeurt: wat
t.a.v. de man gemeengoed is. blijkt
plotseling zijn vanzelfsprekendheid
te verliezen als het de vrouw be
treft.
En wat zegt nu de wet? Art
1637 s Burgerlijk Wetboek bepaalt
sinds 1907. o.a ..Ongeoorloofd en
nietig is elk beding tussen werk
gever cn werknemer, waarbij deze
laatste zich verbindt zijn loon of
zijn o\erige inkomsten geheel
of gedeeltelijk op een be
paalde wijze te besteden". Dit be
tekent dus. dat. zelfs als de ar
beider vrijwillig een zodanige ver
plichting op zich heeft genomen,
deze afspraak toch niet geldt.
De arbeidsters kunnen dan ook
hun gehele loon onmiddellijk op
eisen niettegenstaande de gemaakte
afspraak.
Verder zijn er nog de artikelen
1638 en 1638 h van het Burgerlijk
Wetboek, die zeggen, dat het loon
op de bepaalde dag moet worden
voldaan en wel in wettig Neder
lands betaalmiddel Als zodanig kan
men de storting op een spaarreke
ning moeilijk beschouwen.
Dat na 45 jaar de juistheid van
deze beginselen nog geen gemeen
goed blijkt te zijn. speciaal waar
liet de vrouw betreft, is wel zeer
teleurstellend.
(Van een onzer verslaggeefsters)
„Dit is het artikel waarnaar tegenwoordig de meeste vraag is.
Iedere keer als ik door de weverij loopt en liet van de getouwen zte
komengeneer ik me ervoor dat we dit maken
Dat zei dezer dagen een functiona
ris van een van de grote Twentse
textielbedrijven tegen ons. En hij
liet zien, wat zo zeer zijn veront
waardiging opwekte. Het was éen
van de stoffen, die tegenwoordig
met de fraaie naam „cocktailzijde"
worden bestempeld. Een glimmende
kunstzijde, changeant, met een inge
weven conventioneel patroontje.
„Het wordt verkocht zó als het van
het getouw komt, verder wordt er
niets meer aan gedaan" voegde hij
er nog aan toe. ..Neemt u het maar
eens in de hand".
De stof voelde net zo onaange
naam aan als hij eruit zag. stug cn
hard. En de minste aanraking was
voldoende om ei duizend kreukels
in te brengen. Wij kregen nog een
dergelijke stof te zien. Effen dit
maal. met een ingeweven ruitje.
Natuurlijk glimmend. En de naarste
kleuren: bleeklila, paars rose, een
slap weeïg blauw-groen.
„Onze afnemers komen bij ons
met de opdracht. Wij moeten een
stof hebben, die op dit staal lijkt
en die in de winkels niet meer mag
kosten dan 2.75. En voor een der
gelijke prijs kan tegenwoordig geen
behoorlijke stof worden gemaakt.
Als de detailprijs 5.5.50 mag
zijn, dan kunnen wij een goede zij
de leveren met een smaakvol des
sin bedrukt Maar cie mecsten vin
den dat veel te duur."
Niet alleen voor damesstoffen be
staat de neiging om alleen het al
lergoedkoopste te kopen, met huis-
hoüdgoed is het net zo. Linnen of
halflinnen theedoeken b.v. zijn te
genwoordig ook al te duur. Wel
dunne katoenen doeken, die stevig
geappreteerd moeten worden om ze
nog iets te doen lijken. Een behoor
lijke linnen of halflinnen theedoek
gaat jaren mee. Maar de fabrikant
kan alleen maar goedkope katoenen
doeken verkopen. De mensen be
driegen zich zelf. want met die zg.
„goedkope" doeken zijn zij tenslotte
het duurst uit.
Wat is dat voor een vreemde
neiging? Is de Nederlandse vrouw
zó kortzichtig, dat zij alleen maar
kijkt naar de prijs, en geen beteke
nis meer hecht aan kwaliteit? En
de voorkeur voor goedkope „cock-
tailzijde'' vinden wij zo mogelijk
nog onbegrijpelijker. Een jurk van
die glimzij is geen eerste levens
behoefte: het is een luxe Een glim-
jurk vol kreukels is mooi nóch
feestelijk.
Of is dit misschien niet de schuld
van de vrouwen, maar van de han
delaren, die menen dat er alleen
maar vraag bestaat naar iets dat
héél goedkoop is, ook al is de kwa
liteit slecht?
Wat men ons bij deze textielfa
briek vertelde, hebben wij al dik
wijls bij andere bedrijven, b.v. con
fectiefabrieken en tassenateliers.
gehoord. Wanneer wij iets bewon
derden. kregen wij vaak te horen:
..Dat kunnen wij niet kwijt" De
handel beweert, dat het publiek er
mei aan wil. „Maai'." zouden wij
willen vragen, „heeft de handel
daar gelijk aan. of is het alleen ge
makzucht?" Het publiek wordt een-
(Van een onzer verslaggeefsters)
Dit is een recept voor een Kerst-
toetje", dat wij nu vast aan U
voorleggen, opdat U er dan rustig
over kunt denken en het een dag
van tevoren maken. Het is een soort
taart-pudding, maar niet met het
zware dat sommige puddingen of
taarten aan het eind van een etentje
volkomen ongenietbaar maken. Dit
is een Frans toetje, dus wat luch
tiger.
De naam „Doigts flambés a Noel"
(Vlammende vingers met Kerstmis)
komt van de lange vingers die er
in zitten en dat vlammende, omdat
U de taart brandend moet opbren
gen. net als plumpudding.
Hiei is wat U nodig hebt; wij geven
het bereidingsproces in drie afleverin
gen.
AFLEVERING I:
HET MAKEN VAN EEN CRÈME
Benodigdheden: 125 gr poedersuiker.
eierdooiers. 60 gr bloem 2'i glas
melk. vanillr-stokle «Sf wat likeur als
marasquin of citroensap, dat mag U
zelf bepalen.
Suiker en eierdooier flink kloppen tot
dat het mengsel luchtig is Voeg er het
meel al roerend bii Dan de melk. die
"an te voren met de vanille is gekookt
n afgekoeld. Als U citroensap of li
keur gebruikt hoeft de melk niet ge
kookt tc hebben. Bij al het mengen
steeds roeren en kloppen! Nu het ge
heel op een zacht vuur één minuutje
laten Koken en het dan laten afkoelen.
Blijven roeren tot er geen vel-vormlng
meer plaats vindt.
AFLEVERING II: w
Vier en twintig lange vingers, heel
even drenken in likeur of rum.
AFLEVERING III:
Een ons rozijnen, een ons krenten en
een ons geconfijte vruchtjes door el
kaar mengen, nadat ze eerst een likeur-
of rumsmaakje hebben gekregen door
zc te besprenkelen Deze massa uit III
moet mei de crème worden gemengd.
Nu de puddingvorm voor de dag halen
En deze vullen met een laagje crème,
een laagje biscuits, een laagje crème,
een laagje biscuits.
Zorg dat er biscuits als laatste
laag zijn, omdat wat nu boven straks
bij het omkeren van de vorm. on
der is. Deze pudding ongeveer 30
minuten au-bain-Marie warmen en
met warme likeur of rum brandend
opbrengen.
Natuurlijk kunt U overal waar
likeur staat, vruchtensap gebruiken
maar dan kan de taart niet bran
den. Dan zouden brandende kaars
jes erom heen heel leuk staan.
voudig niet in de gelegenheid ge
steld om te beslissen, of het iets
nieuws, iets anders wenst. De in
dustrie wil wel eens wat nieuws
brengen, maar de groothandel vormt
een barrière, waar veel nieuwighe
den nooit overheen komen. Is het
Nederlandse publiek werkelijk zo
conservatief, of is hier vooral spra
ke van gebrek aan initiatief en durf
bij de handel? Dat zouden wij
graag willen weten.
SINDS een poosje knipt dikke
zusje in haar kleuterklasje
sterren van gekleurd papier en ze
leert héél lieve Kerstliedjes zingen.
Maar omdat de deunen van Sin
terklaas nog in d'er oren zitten,
valt het niet altijd mee.
„Ze begint wel goed. hè", vindt
Bram critisch. „maar als ze even
op gang is, wordt het meteen de
wijs van „Zie ginds komt de
stoomboot". Bram speelt op de
fluit, hij kan het weten. Én hij
heeft ook gelijk. Maar dikke zusje
zingt met zo'n toegewijd gepiep
van de kaarsjes en de „sneevlok
ken", dat wc het maar zo laten.
Maar sinds ze weet, dat er in
haar klas een Kerstmannetje komt
een lieve man met een rood
pak aan en een witte baard is
het helemaal duidelijk dat Sinter
klaas rtch niet een, twee. drie. laat
vergeten. De wijs van „De bal in
het net en de letter van banket"
duikt weer op cn vaak blijft het
niet bij de wijs alleen.
Op een dag komt ze thuis met
een heel nieuw lied. „Oh denne-
boom, oh denneboom, wat zijn uw
dakke wonderschoon". Ze staat bij
de tafel en piept dat zinnetje een
paar maal achtereen, totdat zoon
tje zegt dat het helemaal fout is.
Takken bedoel je." knikt hij toe
geeflijk. „Takken van een boom."
Maar „vee", roept dikke zusje,
t,dakken. de juffrouw heeft 't zelf
gezegd."
Daar komen nou de misverstan
den van." praat de werkster tevre
den en ze wacht nog even met
soppen om tc horen hoe 't verder
gaat. .Legt 't nou es uit, mam,"
zegt zoontje, „legt 't er nou meteen
es heel goed uit."
Dus neem ik dat wijfje op
schoot en vertel een verhaal, dat
ze ook van de kleuterklasjuffrouvj
moet hebben gehoord, want ze
knikt voortdurend goedkeurend
van ja. Maar als 't uit is, peutert
ze aan de riem om m'n trui en
zegt: Toch is het dakken. mam,
dat zijn nou de dakken van op 't
huis".
BIBEB
Ik kon en wilde mij onmogelijk
voor haar vrij maken. Zij, Antoi
nette. kwam kersvers naar Parijs
Zij vroeg of ze bij mij kon slapen
en ik wees haar de divan op de
verwarmde gang. Toen zei ze: „Ga
je meeuit?" Hierop kwam ik dus
op dat vrij maken terecht, waaraan
ik nog toevoegde dat ze haar eigen
weg maar moest vinden.
Antoinette was jong noch oud.
mooi noch lelijk, dus geweldige
dingen waren er voor haar niet te
vrezen. Ze kende Parijs helemaal
niet. Daarom bracht ik haar naai
de dichtsbijzijnde ondergrondse
trein en zette haar op een bank
van het perron. Het was er warm
en zij vond de lucht onfris.
..Dat is een kwestie van wennen."
sprak ik. Op dat ogenblik krees ik
een idee. „Kijk" zei ik. ...je moet
eens goed al die aanplakbiljetten
lezen Als je alles gaat opvolgen
wat men je op al die aanplakbiljet
ten gebiedt, dan zal je heus je dag
wel doorkomen. Tot ziens?" riep ik
en ik verdween.
Antoinette bleef eerst doodstil
zitten. Gelukkig duurde deze toe
stand niet te lang. Zij opende haar
tasje en haalde er een miniatuur
woordenboek uit Toen stond ze op
en begon het opschrift van een af
fiche te lezen Zij stak onmiddellijk
een sigaret op, want dit was het
eerste bevel!
Vervolgens stapte zij in de Metro
om in een van de grote warenhui
zen een ochtendjas te kopen.
Natuurlijk was haar maat (52) niet
aanwezig en dus dook zij weer in
de Metro om verder te lezen.
Nu viel haar oog op een verf-
affiche. Met deze pot trekt U de
wereld door." Antoinette spoedde
zich naar het adres en liep met
haar aanwinst de winkel weer uit.
Het werd haar echter spoedig te
zwaar en zij deponeerde het blik op
straat onder een boom.
Van al dit heen en weer geren
was Antoinette zeer vermoeid ge
worden. Maar zii dacht: „Wanneer
ik dit nu volhoud zal Monique
waarschijnlijk veel eerbied voor
mijn doorzettingsvermogen hebben,
en dan mag ik morgen fijn thuis
blijven." Zo ging zij nogmaals in de
Metro, maar nu volgde zij een meer
eenvoudige methode, namelijk door
verschillende dringende affiche-ge
boden over te schrijven. Het werd
dus nu nog slechts een afwerken
van een zware plicht. Zo at zij in
het slechtste restaurant, zat hierna
in een onverwarmde bioscoop, kwam
in een cabaret terecht waar zij haar
laatste duit neerlegde, en ging ver
volgens naar een bijoutier om haar
horloge te verkopen. Van dit geld
at zij thans duur en goed. Naast
haar zat een ouder man Hij keek
haar gedurig aan. Tenslotte sprak
hij haar aan. Dat begon natuurlijk
met het geven van vuur voor haar
sigaret. Dat eindigde
Precies om twaalf uur werd er bij
mij gebeld. Antoinette, maar niet
alleen. Een oudere heer uitge
sproken Fransman was bij haar.
Antoinette's ogen waren zwaar ge-
schminckt. haar wangen gewoon
weg geverfd. Ze leek op haar eigen
caricatuur.
Zij stelde mij voor. Hij had een
bekende naam uit de filmwereld. Ik
deed alles om er een beetje be
hoorlijk uit te zien. Want nog nim
mer was er onder mijn relaties een
film-man geslopen Eindelijk zou ik
dan misschien de kans krijgen.
Antoinette sprak Engels en bui
tengewoon vlug: „Er is mij iets
overkomen." zei ze. je zult het
met kunnen geloven." De oudere
heer gaf ons een sigaret. „Inder
daad." voegde hij er in het Frans
aan toe. het is een onwaarschijn
lijk verhaal." En Antoinette: „Ik
heb dus je raad opgevolgd. Op het
laatst kwam ik dus in een duur
restaurant terecht. Ik maakte ken
nis met hem.
Nog geen half uur later zat ik
in een auto die mij even buiten
Parijs naar een filmstudio bracht.
Ik werd meteen geschminckt en in
ouderwetse kleren gestoken. Ik
kreeg een pruik op." ..Probeer het
maar." zei hij. en gaf mij een paar
bladen bedrukt papier in de hand."
De opname moet klaar en het ge
broken been van de actrice die
deze rol had blijft minstens zes
weken onbruikbaar U hebt juist
haar type. groot. dik. niet jong.
Bovendien spreekt U voortreffelijk
Engels en slecht Frans. Dat moeten
wij hebben Ook uw ogen bevallen
mij. die zijn zo zoekend, zo opge
wonden juist van een een beetje
gekkelijke juffrouw."
„Antoinette'" riep ik. „heb jij een
rol gekregen?"
„Ja," zei ze. „schrik je daar zo
van? Nu moet ik nog een week
lang spelen. En dan heb ik zoveel
verdiend dat ik opnieuw vacantie
kan houden. Zonder jouw gewaar
deerde hulp."
„Jaloers?" vroeg hij mij. ..Ja."
bekende ik eerlijk Weer keek hij
mij aan. nu nog langer. En met
afgrijzen od ziin gezicht, zei hij:
„Het was misdadig van U deze
vrouw alleen in de Metro achter te
laten. Misdadig. begrijDt U. Hoe
heet U?" Ik antwoordde-
„MONIQUE".
Van de vele foto's die in de loop
van het jaar werden gemaakt
van het koninklijk gezin is deze
- van Cas Oorthuis - zeker
de zonnigste. De Koningin heeft
het goedgevonden, dat deze foto
in circulatie wordt gebracht mits
alle baten ter beschikking ivor-
den gesteld aan het Kankerinsti
tuut. Bestellingen kunnen wor
den gedaan bij het Koningin
Wilhelminafonds, Koninginneweg
28, Amsterdam-Zuid, per post
wissel (van f 1.75) of door over
making van dat bedrag per giro
26000. Ingelijst kost de foto f 4,75.
De rechten van deze plaat be
rusten bij de regerings-voorlich-
tingsdienst.
iDecember 1944. Kerstmis naderde. Onze emoties schommelden
tussen droeve herinneringen aan Italic, waar Olson, Oldring, Hastings,
Carlton cn nog zo vele anderen begraven liggen, en het vooruitzicht op
echte feestdagen met kalkoenen cn oestersmet plumpudding cn pak
jes van thuis.
ij December 1944. Ecu stuk of wat oudgedienden overgeble
venen van het oorspronkelijke peloton cn een paar mannen, die wc
zls oudgedienden beschouwden, omdat ze al zo lang bij ons waren,
zaten bij elkaar: vluchtelingen van de wet der gemiddelden. We maak
ten plannen voor de Kerst. Plotseling stond onze nieuwe compies-
commandant in ons midden.
„Mannen, er is een doorbraak,
We moeten morgenochtend om acht
uur klaar om af te nokken, com
pleet met gevechtsuiti usting. Ik wil
graag alle onderofficieren bij me
hebben".
Er zou geen Kerstmis zijn voor
ons. We gingen onze uitrusting en
onze wapens na in een stemming
van onbeschrijfelijke spanning r-:i
overweldigende melancholie. We
keken elkaar aan en we dachten:
„Wie nu?" We schreven brieven
naar huis Alles is goed. we ver
langen naar de Kerstdagen. De oor
log zal nu wel spoedig voorbij zijn.
De volgende morgen om vier uur
kregen we koffie uit de wagen van
het Rode Kruis, We spraken luid en
lachten vaak, alleen omdat de ke
len zo droog waren van slapeloos
heid en angst. Oude makkers van
andere pelotons zochten ons op en
maakten geforceerde grapjes: „Pas
op jezelf, want ik krijg nog geld
van je". Jonge gezichten leken op
eens te bestaan uit louter strakke
lijnen, dunne lippen en koude ogen
We controleerden nog eens onze
wapens, de geweren, de bajonetten,
de A-16 machinegeweren, de Ga-
rands. de karabijnen en de pistolen:
Prelude tot de slag. afscheid van
Kerstmis.
We hoorden, dat Von Rundstedt
Luik had genomen, dat hele divi
sies onder de voet waren gelopen.
De 101ste en de 32ste Luchtlan
dingsdivisie werden in de strijd ge-
werpen We wjf:ii 1 iets ander? d*n
trieste pionnen op het schaakbord
van de oorlog, zoals we op weg gin
gen naar het front Een dag er. een
nacht reden we in volgeladen trucks
in de regen over de modderwegen
van Noord-Frankrijk cn Belgiè In
de ochtend van de 19de December
stapten we uit om mijlen door nat
te sneeuw te lopen naar een hori
zon. waar grillige lichtvlekken kwa
men en gingen Op 20 December,
tegen zonsopgang, waren wij bij een
weg. die zich om de top van een
hoge heuvel slingerde. Daar groe
ven we ons in. Onder ons, in de
vallei, stroomde een kleine rivier.
Gedeelten van de 30ste Divisie ver
dedigden de Westelijke oever er van.
Hier zouden we in actie komen.
Vroeg in de middag marcheerden
we de vallei in. Granaten van onze
artillerie gierden over ons heen.
Ergens, voor ons. hoorden we schie
ten. Een parachutist van het ver
kenningspeloton kwam ons tege
moet, een gevangen genomen SS'er
voor de loop van zijn geweer Het
vuren werd zo hevig, dat we moes
ten halt houden en naar dekking
gingen zoeken in de bosrand.
Toen de schemering viel. kwa
men onze orders: „Er is een Duitse
wegversterking op een paar hon
derd meter van hier. Daar achter
ligt het stadje Cheneux. Om half
acht gaat dit peloton voor C-com-
pagnie uit op de versterking af.
drukt zich er door heen en bez.et de
stad. Dat is alles, mannen". Alleen
dat maar. meer niet
De vastgestelde minuut tikte
langzaam naar de zestigste seconde.
Drie-en-dertig mannen kwamen
overeind en schokten naar voren.
Dode takken braken op de grond
I onder ons. Overigens bleef het stil
En toch kon h e t ieder ogenblik
komen. We kwamen op open ter
rein. waarop prikkeldraadversper
ringen waren aangebracht. Ik hoor
de Duquesne tegen Grucning fluis
teren: ..Nu komt het!" Maar nog
steeds maaide de zeis niet. Halver
wege het veld klommen we over
nog een rol orikkeldraad, Toen ge
beurde het. Duizenden lichtjes kris
krasten over en lanes ons heen er.
maakten van de nacht een dag. De
lucht was vol met een gele gloed
van gierende 20 mm granaten. met
het raffelen van machinegeweren
en het braken van mortieren
Ik was half over de prikkel
draadversperring heen toen kleine
Finkelstein geraakt werd door een
20 mm granaat. Hij liep nog iets te
rug cn viel toen Ik hoorde Ber-
kely: „Voorwaarts mannen, voor
waarts." Ik ging naar voren, als m
een waas Een stroom lichtpatro- 1
nen tastte naar me. Mortiergranaten j
kauwden de grond om me heen.
Het was erger dan een nachtmerrie:
het was een door mensen gemaakte
mechanische hel.
Jaren nadat ik Finkelstein had j
zien vallen, liep ik nog over dat
veld. Iets raakte me tussen mijn
schouderbladen. Ik zag een .hand
granaat naast me op de grond val
len maakte me gelijk met d?
aarde en wachtte op de explosie.
Toen die kwam raakte iets me en
verdoofde mijn schouder en mijn
rug. Van achteren kwam als een
eruptie het grommende geluid van
een machinegeweer Ik voelde een
gloeiend hete streep door mijn
rechterarm trekken Walsh kwam
me voorbij op weg naar Cheneux.
waar hij zijn DSC zou behalen Hij
riep Ciconte en Winters, die Esman
er bij haalden om voor me te zor
gen Nixon kwam voorbij op een
draagbaar, met een scherf in zijn
rug. Tk vroeg naar Larkin en
Sheraton. „Dood. O'Connell ook."
Nu waren alleen nog Berkelv en
Winters en ik over. Of niet9 Es-
man legde me gemakkelijker op de
grond en ging op zoek naar een
hoftaal-soldaat.
M'n gedachten gingen terug naar
ons oorsnronkelijke troepie. Waar
om zou ik leven, dacht ik. als be
teren dan ik er niet meer ziin"'
Waarvoor leefde ie? De toekomst
zonder m'n makkers was zo vaag.
Een gevoel van bodemloze een
zaamheid bracht tranen in miin
o«*nn. Tn miin oren dreunde het la
waai van de slag na. Tk lar «mpe^s
langs een pad. zoals er zo vele ziin
in Europa, een pad. waarover we
a] 'o vaak eceaan waren
Door een bocht in de verte kwam
een colonne soldaten, die in boog
tempo op me af marcheerden Toen
ze naderbij kwamen zag ik dat ze
gekleed waren in hun heste uni
formen alsof ze met verlof pingen.
TV keek of er bakenden bit waren,
maar. vreemd, hun gezichten wa
ren verborgen in een laag mist
Toen de voorste man vlak bij me
was trok de mist rond zijn hoofd
weg. Het was Hastings. Hij glim
lachte mc toe. zonder langzamer te
lopen. Toen hij me voorbij was
trok de mist weer rond zijn hoofd.
De tweede man was Oldring, de
derde Olson, de vierde Carlton,
toen Nixon. Sokal. Finkelstein. Lar
kin. Sheraton. O'Connell en nob veel
meer. De een na de ander, in een
volgorde, die dc dood bepaalde,
kwamen ze voorbij, glimlachend,
de indruk wekkend dat ze haast
hadden ergens heen te gaan Dc
Arabier was op een na de laatste.
Hij glimlachte ook en zei: Ross,
als je voort maakt, kun je nog
mee." Geen der anderen had een
woord gezegd De laatste man was
Duquesne. Hij zei niets, maar
wenkte mc mee tc komen.
Toen ik bij kwam. probeerde ik
op te staan. Ik vroeg me af of :k
m'n delirium geprobeerd had de
geesten-colonne te volgen. Een
paar stappen ging het goed. Toen
zakte ik in elkaar. Het was gaan
sneeuwen, maar alles werd zwart.
Het was Kerstmis 1944.
Advertentie (l M.)
alleen al door zyn kwaliteit
Het behoeft ook niet veel
geld te kosten: ziet U maar
eens onze mooie
dressoir
ronde tafel
4 stoelen
2 lage fauteuils
prima bekleding
Totaalprijs
slechts
Loopt U zo nu en dan eens even
bij ons binnen, wij ontvangen
geregeld nieuwe modellen
Maandag en Dinscfag a.s.
zijn onze zaken tot
's avonds 9 uur geopend
Zuidsingel 45
Telefoon 5584
Muurhuizen 47
Amersfoort
Runder-t.b.c.-bestrijding
vordert goed
DEN HAAG. Met voldoening
deelt minister Mansholt in een nota
aan de Tweede Kamer mede. dat
de bestrijding van de rundertuber-
culose in het kader van het 5-jaren-
plan zeer goede vorderingen maakt.
Enkele cijfers mogen dit illustrer-n.
Van de in het basisjaar 1949/'50
aanwezige 406 194 reactiedieren is
tot 1 November 1952 een aantal van
148.827 ter slachting aangeboden.
Mede hierdoor is het aantal tuber-
culosevrije bedrijven gestegen met
32 162. zodat ca 75 pet van het totale
aantal bedrijven thans vrij van
rundertuberculose is.
