Heelal-reizigers komen niet terug
„met rijke buit belaan"
DEZE WERELD DEZE WEEK
Russen willen als eersten
vlag op maan planten
Van de garderobe naar
de regiekamer
Grootste probleem nu nog:-„Hoe
komen we van Aarde vandaan?
Technicolor is bezig tussen echte
bloemen en korenvelden
Zaterdag 20 December 1952
f~7 (Van een onzer redacteuren)
^ULLEN aardse heelal-reizigers, die over tien, twintig jaar per raket de
wereldruimte insuizen, van hun tochten naar de maan en onze zuster-plane-
ten „met rijke buit belaan" terug komen? Zullen zij op de „zilveren" maan
dit edele metaal maar voor het opscheppen hebben of op Mercurius met de
minister van Economische Zaken een handelsverdrag sluiten? Zullen zij met
de dochters van Venus amoureuze avonturen beleven of zich tegen de Mars
mannen met geweld moeten verdedigen?
Niets van dit alles, voor zover de kennis van astronomen op het ogenblik
reikt. Trouwens, al die vragen geven nü de toekomstige heelalontdekkers
niet de grootste zorgen. Voorlopig piekeren zij nog over het probleem:
„Hoe komen wij van de aarde vandaan?" In principe weten zij het wel.
maar met principes bereikt men de maan niot. De eerstkomende jaren
zitten de onderzoekers nog gebogen over stapels tekeningen en bereke
ningen, waaruit zeker eens hèt plan voor de eerste ruimtevaart wordt
geboren. Soms nemen zij proeven met verbeterde V2's de Duitse raket-
bommen, die in de laatste maanden van de oorlog zo veel schade toe
brachten aan Londen maar het is hun nog niet gelukt er één buiten
de aantrekkingskracht van de aarde te schieten.
U moet de vraagstukken, waarmee de heren worstelen, niet gering ach
ten. Om van de aarde geheel los te komen moet een raket een ontsnap
pingssnelheid hebben van ongeveer elf kilometer per seconde,
dat is 39.600 kilometer per uur. ruim vier keer zo snel als de modernste
V 2, die tot nu toe is weggeschoten. Toch twijfelt geen geleerde er aan,
dat een dergelijke razende vaart eens zal worden bereikt.
Laten we nu maar eens fantaseren, dat we op een goede dag in een
raket vrijwel zeker voortgestuwd door een atoom-straalmotor de
aarde achter ons hebben gelaten voor de tocht van 385.000 km naar de
maan. Eerst doen wij de kunstmatige „maan" aan. die onze helpers al
van tevoren hebben „weggeschoten" en die rustig om de aarde draait
om atoom-brandstof in te nemen voor het tweede deel van onze sprong
in de oneindigheid envoor de terugreis.
We hebben ons gehuld in stevige
asbestpakken met daaronder vele
lagen wollen kleren de wereld
ruimte heeft een temperatuur van
273 graden Celsius onder null
zitten ergens in de neus van de ra
ket en beleven spoedig de eerste
grote sensatie van onze tocht, de
zwaartekracht veroorzaakt dooi
de aantrekkingskracht van de aar
de is nagenoeg opgeheven! Alle
niet stevig vastgesjorde gereed
schappen en instrumenten zweven
door de stuurhut, ja. wii zelf voe
len ons van alle gewient bevrijd
Als wij niet aan onze onbeweeg
bare stoelen zijn vastgeriemd zullen
wij om en tegen elkaar dwarrelen.
Eten zal een uitermate inspannend
werk zijn, omdat onze boterham
niet op ons bord wil blijven liggen.
Als wij water uit een kan schudden
zal het dadelijk in duizenden drup
peltjes uiteen vallen en door de hut
zweven. Alleen met hulp van een
rietje zal het mogelijk zijn wat
vocht op te zuigen.
Vervelen zullen wij heelal-pio-
niers ons ongetwijfeld niet: ach
ter ons zien wij de zo vertrouwde
aarde met haar kibbelende bevol
king als een grote bol, waarop spoe
dig alleen nog de omtrekken der
werelddelen zichtbaar zijn. als niet
grote wolkenvelden hen geheel of
gedeeltelijk bedekken. En vóór ons
laat ons aannemen, dat onze ra
ket letterlijk regelrecht naar de
maan gaat zien wij het gezicht
van het „mannetje" steeds meer
vervagen. Kijk, daar doemen al de
eerste hooggebergten op. En na on
geveer vier dagen kunnen onze pi
loten die zorgvuldig de achter
zijde van de raket, de straalbuis
dus, naar de maan hebben gekeerd
op ingenieus geconstrueerde
draagvlakken balancerend ons
toestel laten dalen.
FRANKRIJK heeft de prijs genoemd, waarvoor het de her
bewapening van West-Duitsland wil goedkeuren en zelf
een volledige bijdrage aan de defensie van West-Europa wil
leveren. Deze prijs bestaat uit meer steun van de bondgenoten
(dat wil in feite zeggen: Amerika) in Indo-China en een vrije
hand voor de Fransen in de Noordafrikaanse protectoraten Tu
nis en Marokko, waar de zaken een voor Frankrijk steeds on
gunstiger aanzien krijgen als gevolg van communistische
intrigues en de welwillende houding, die Amerika totnogtoe
tegenover het Arabische nationalisme heeft aangenomen, be
weert Parijs. Het eerste beding stelde de Franse minister van
Buitenlandse Zaken, Schuman, Woensdag ifi de te Parijs ver
gaderende Raad van de NATO, het tweede, slechts enkele uren
later, in de Franse Nationale Vergadering.
In de N A.T.O.-conferentle ont
moette Schuman veel sympathie.
Volkomen begrijpelijk, want C."r
door hem opgesomde lijst van of-
fers. welke Frankrijk in Indo-China
heeft gebracht, was indrukwekkend
BOVENOnz
raket staat o
de maanonz
tochtgenoten
doen gehul
in asbestpakke
en met zuurstoj
maskers voor -
waarnemingen
die van grot
betekenis kim
nen zijn voor d
aardse astronc
men. De zo
verlicht de hoog
ste bergtoppen
Het is „wassende aarde", zij komt ons voor als een heel grote maan.
ONDER: De „dagzijde." van Mercurius is 'een felgcblakerde vlakte,
waar geen aa-ds wens kan leven. Het is er zó heet, dat lood er
zon smelten. De zon schijnt drie keer zo groot als op aarde, omdat
Mercurius„slechts" 58 millioen kilometer van de zon afstaat.
(Tekeningen van Ciiesley Bonestell uit „De Sprong in het heelal
uitgave Meulenhoff, Amsterdam),
kennen Dat zal, wanneer men in
het voorjaar van 1953 weer bijeen
komt, het reële zaken-doen verge
makkelijken.
zelfs indien men bedenkt, dat Ame- wachten op do beslissingen
rika sinds 1951 een derde bijdraagt 1 A v;
in de kosten van de oorlog tegen
de Vietminh. Maar of deze sym
pathie de Fransen concrete voorde
len zal opleveren-7 Het schijnt, dat
zij geen prijs stellen op bijstand
van troepen, maar vooral materiaal
(vliegtuigen, tanks en geschut! en
een verlichting in de financiële las
ten wensen. Schuman had daarover,
achter gesloten deuren, een gesprek
met zijn Amerikaanse en Britse col
lega's. Acheson en Eden. Werkelijke
besluiten kunnen echter eerst wor
den genomen nadat Eisenhower op
20 Januari in Amerika de macht
van Truman heeft overgenomen.
Het zelfde geldt voor talrijke an
dere op deze N A T.O.-conferentie
besproken onderwerpen: de benoe
ming van Mountbatten tot comman
dant in het Middellandse Zee-ge
bied was een van de weinige tast
bare resultaten. Toch was deze con
ferentie niet zonder nut. De minis
ters konden in volkomen openhar
tigheid. internationale problemen
met elkaar bespreken en zo eikaars
buitenlandse politiek beter leren
Sowjetkunstmanen - compleet met Rode Ster-
zweven in 24 uur zestien keer rond de aarde
STOCKHOLM. De Russendie beweren met zo ongeveer alles op
aarde de eersten te zijn geweest, stellen zich voor ook de eersten te
zullen zijn, die een bezoek aan de maan brengen.
Als men mag geloven wat een soort Russische Jules Verne in het
jongste nummer van het tijdschrift „Ogonek" heeft geschreven, zullen
de Sowjets binnen 50 jaar hun vlag op de maan hebben geplant.
Tegen die tijd zullen Russische kunstmanen, gemerkt met de Rode
Ster, elke 24 uur 16 maal om de aarde draaien.
Niet hoera roepen!
lyf EEN niet, dat we nu met een
-LVJ- luid „Hoera, wij zijn er!" uit
onze raket kunnen springen om.
hard hollend, onze stijve spieren
wat los te maken Neen, eerst zul
len wij onze zuurstof-maskers moe
ten aangespen, want de maan he^ft
geen dampkring dus ook geen zuur
stof. Let op: het is „volle maan", de
zon verlicht en verhit dus de naar
de aarde gekeerde zijde. De tem
peratuur is er „vandaag" ongeveer
honderd graden Celsius. Bij deze
hitte kookt op aarde water, wij
kunnen dus niet zonder de goed
beschermende asbestpakken ..voet
aan wal" zetten En bij „nieuwe
maan" vriest het op de donkere
kant van de maan rond 75 graden,
een .„winter" zo streng als wij hem
niet kennen.
Er zijn nog meer moeilijkheden-
water. hout. planten, dieren en al
die andere zaken, waar zonder wij,
aardelingen, niet kunnen leven, zijn
er niet op de maan Zo ver ons
oog reikt niets dan kale rotsen, ki
lometers hoge bergkammen en enor
me „kraters". Pas op, wandel niet
te ver van de- raket af. anders
zoudt gij misschien verdwalen en
van honger en dorst omkomen. Of
uw zuurstof raakt op en U zult
stikken. Nu wij op ae maan zijn
hoevelen van ons droomden zich
daar een schone, vredige wereld?
kijken we menigmaal met verlan
gende blikkch naar de vaak ver
wenste aarde en denken: „Het is
daar nog zo gek niet.
Maai goed. we komen behouden
op aarde terug, worden overal har
telijk gefêteerd en schrijven dikke
boeken over onze ervaringen. Dan
komt er een dag als de maan
misschien een wel wat bar toeris
tenoord is geworden dat we
heimwee krijgen naar Mars, onze
HOE MOOI ook de bekende
„ring' van Saturnus is. de pla
neet zelf is minstens zo onher
bergzaam als Jupiter, die een
dampkring heeft van ammoniak
en methaangas.
..buitenbuurman", van de zon af.
Hij staat vrij dicht bij ons. hoewel
U dat „dicht" met veel zout moet
nemen, 't Is gemiddeld nog zo'n
76 millioen kilometer Een electri-
sche trein, die constant 130 km per
uur rijdt, zou over die afstand bij
na.. 67 jaar doen en onze raket,
als deze rond 40 000 km per uur
zou afleggen, brengt er ons in een
kleine drie maanden heen.
W ij staan voor niets
AAR wij, mensen, staan ten
1 1 slotte wellicht voor niets, wij
wagen de sprong en landen op
Mars. Zal het daar een veel ple
zieriger oord zijn dan op de maan?
Eén ding is zeker: er is- water, hoe
wel we het misschien nooit vloei
baar zullen vinden, maar alleen be
vroren. Mars heeft ook een damp
kring, maar de lucht is er veel te
ijl voor ons, aarde-mensen. Met
zuurstofmaskers voor kruinen wij er
misschien een tijdje leven, maar
welk een hard bestaan zal dat zijn!
Het is op Mars als in onze dorste
woestijnen: waarschijnlijk is de bo
dem er 's zomers met korstmossen
bedekt. Bomen, struiken en bloemen
zullen we er vrijwel zeker niet vin
den, wel geweldige zandvlakten,
waar de stomi over raast. De lucht
is zo droog, dat onze huid open
barst Het temperatuursverschil tus
sen dag en nacht is soms wel hon
derd graden. En Marsmensen? Wij
dwalen nu al enkele dagen rond,
maar wii hebben er nog niet een
gezien. Dus geen oorlog en maar
weer teryg naar de aarde En van
daar naar de lieflijke dochters van
Venus, de eerste „binnenplaneet'
van ons af"
Stelt U er niets van voor! Na een
reis van 42 millioen kilometer
rond 37 jaar met de trein, ander
halve maand per raket komen
wij er. Van haar oppervlak zien we
niets, want onze zuster is reeds
ïrullioenen jaren gehuld in een
kleed, dat waarschijnlijk van een
soort.plastic is. De astronoom
Wildt heeft dit beweerd. Hij zegt,
dat dit plastic, onder invloed van
sterke ultra-violette straling van de
zon, zich heeft gevormd uit kool
zuur dat volop op Venus aanwe
zig is en water.
venus gaat, onder haar plastic
omhulsel, schuil achter een ondoor
dringbaar wolkendek. Zij geeft de
mens geen mogelijkheid normaal te
ademen: er is minder dan 1/1000
van de hoeveelheid vrije zuurstof
die er op aarde is. maar honderden
keren zoveel koolzuurgas. Overdag
is het er veel warmer dan de mens
bij benadering kan verdragen
Venus staat véél dichter bij de zon
dan de aarde. Haar dochters zullen
wel tot dichterlijke fantasie blijven
behoren.
Even naar Mercurius
IVj OG even naar Mercurius de
1 planeet die het dichtst bij de
zon staat, „maar" 58 millioen kilo
meter een reisje van ongeveer
100 millioen km Van zijn opper
vlak weten de astronomen niet veel.
Een ding wel. hij heeft géén damp
kring, evenals de maan. Mercurius
keert de zon. net als de maan ons,
altijd maar één zijde toe, zodat het
er aan één kant altijd dag is
temperatuur rond 330 graden boven
nul! aan de andere zijde altijd
nacht. Het vriest daar permanent
200 graden. Als U het goed vindt
zullen wij ook daar niet landen, het
klimaat is er ons te bar. Dus: géén
handelsverdrag!
Jupiter, de planeet die op Mars
volgt in de rij van de zon af, staat
gemiddeld 620 millioen kilometers
van ons vandaan Hij heefteen
dampkring, maar die bestaat hoofd
zakelijk uit voor ons uiterst giftige
gassen: ammoniak en methaan
(moerasgas). Zijn kern is vermoede
lijk bedekt met een ijskorst van
25.000 km. dik. wel een bewijs hoe
koud het er is. Saturhus. de vol
gende, staat zo'n 1300 millioen km
van ons af. Het is er minstens net
zo onherbergzaam als op Jupiter,
hoe mooi ook de bekende „ring" is.
Uranus, Neptunus en Pluto. de laat-
stcn in de reeks, staan nog veel
verder weg, het zal er dus nog veel
kouder zijn. Een reis daarheen zal
vermoedelijk tot de absolute onmo
gelijkheden behoren.
Een ding slaat vast: wij zullen
het niet meer beleven dat mensen
zich Pluto-waarts begeven, de reis
is ongeveer 5800 millioen km lang.
Trouwens, vermoedelijk hebt U, net
als wij, zélfs geen zin in een reis
naar de maan. Alleen in onze fan
tasie is zo'n tochtje aantrekkelijk.
Herziening Woningwet in
zittingjaar 1953'54?
DEN HAAG. De minister van
Wederopbouw en Volkshuisvesting
heeft aan de Eerste Kamer medege
deeld, dat hij er met kracht naar
streeft een nieuw ontwei p-Woning-
wet in het zittingjaar 19531954 in
te dienen. Dit hangt echter niet al
leen van hem af, omdat omtrent de
wettelijke regeling van de ruimte
lijke ordening nog nader overleg
moet worden gevoerd met andere
1 ministers.
Op deze met instrumenten bela
den Sowjet-satellieten zullen Rus
sische geleerden zich bezig houden
met het bestuderefn van de mach
tige cosmische straling en het ma
ken van foto's van de aarde met
behulp van infra-rode stralen.
In de stad Kaloega, ten Z.W. van
Moskou komt een groot „cosmo
drome" en nieuwe Sowjet-satellie-
ten zullen kunnen worden gebouwd
m twee maanden
In zijn met tekeningen van door
raketten aangedreven Sowjet-ruim-
teschepen verlucht artikel, voorziet
de schrijver, A. Sternfield. dat deze
ruimteschepen de sprong naar de
maan zullen maken in vijf dagen
Gestart zal worden van een van
de Sowjetsatellieten, die zich in
een ellipsvormige baan rond de
aarde bewegen en zelf van het
„cosmodrome" te Kaloega af *n
vier uur te bereiken zullen zijn. De
Sowjetschrijver zet uiteen, dat de
landing op de maan zal plaats vin
den aan die zijde van deze pla
neet welke altijd van de aarde is
afgekeerd Daar zal het ruimteschip
zich losmaken van zijn enorme
tanks met brandstofreserve om zich
verder op rupsbanden te gaan voort
bewegen.
Dit zal zijn op de plaats, waar In
de veronderstelling van de schrij
ver een Sowjet-waarnemingsruim-
teschip een jaar eerder de Russi
sche vlag zal hebben laten vallen
„tQzamen met een document, dat
door alle kranten in de wereld zal
zijn gepubliceerd."
In het artikel dat door een
tweede zal worden gevolgd
wordt verder een beschrijving ge-
geven van het leven op een Sow- I
jet-satelliet ..Malaya Luna" ge-
naamd waarvan de „bevolking"
om de twee maanden zal worden
afgelost.
Deze kunstmatige Russische sa
tellieten zouden zich op een hoog
te van 280 km. boven de aarde in
een cirkel met een middellijn van
precies 13.288 km., voortbewegen
met een snelheid, die op papier
precies 7.752 meter per seconde zal
bedragen.
Over de raketmotoren, die zul
len worden gebruikt om deze snel
heid te bereiken, wordt weinig
meer gezegd dan dat ze „zeer
krachtig" zullen zijn.
an Eisenhower geeft ook enig
respijt aan de Westduitse bonds
kanselier Adenauer, die zo zijn
eigen moeilijkheden met de remili-
tarisering van zijn land heeft.
Achteraf schijnt hij toch weinig ge
lukkig te zijn met het dooi hem
gespeelde spel. dat het Constitu
tionele Hof verhinderde, zich uil *.t
spreken over de grondwettigheid
van de verdragen, welke de grond
slag van de Westeuropese eenheid
moeten vormen. En het uitstel, dat
hem alsnog is vergund, blijkt hij te
willen gebruiken voor een aller
laatste poging, de socialistische op
positie voor zijn politiek te winnen
en daarmee met een slag alle moei
lijkheden. waarop de goedkeuring
der Europese verdragen in Bonn
stuit, uit de weg te ruimen Twee
belangrijke bezwaren hebben de
Westduitse socialisten tegen ge
noemde verdragen: ten eerste, dat
zij de republiek van Bonn niet ge
heel situeren in de positie van ge
lijkgerechtigde deelgenoot en ten
tweede, dat Groot-Brittannie geen
deel uitmaakt van de ontworpen
Europese Defensie Gemeenschap.
Adenauer wil nu in de komende
dagen onderzoeken, in hoeverre nog
aan de wensen der oppositie tege
moet kan worden gekomen en daar
toe. na het onderhoud, dat hij met
Ollenhauer had. gesprekken hehben
met dc Westeuropese leiders Voor
wat het tweede deel van zijn ver
langens betreft, staan de tot dus
ver met de Britten opgedane er
varingen hem nauwelijks toe, op
succes te hopen. En of hij nog wat
extra concessies ten bate van de
Westduise souvereiniteit kan los
krijgen (hetgeen overigens zekrn-
niet zou kunnen geschieden door
alsnog wijzigingen in de tekst der
verdragen aan te brengen), hangt
af van de stemming in Frankrijk,
die op haar beurt weer zal worden
beïnvloed door de graad der Ame
rikaanse welwillendheid in de Indo-
Chinese en Noordafrikaanse kwes
ties Ook hier dus is het laatste
woord in feite aan Eisenhower.
\7OND Schuman in de Raad var.
v de N.A.TO. na zijn uiteenzet
tingen over Indo-China sympathie,
in de Franse Kamer kreeg hij, na
een serie scherpe uitvallen naar de
Verenigde Naties, in verband met
DAVID LEAN: EEN CARRIèRE
REGISSEUR DAVID LEAN
rechtsen John Derry, een van
de beide invliegers, die aan Ge
luidsbarrièremeegewerkt heb
ben en inmiddels zijn verongelukt.
'piEN jaar gel?'
HOLLYWOOD AAN HET WERK
Dat is nu zo merk
waardig jn een film
oord als Hollywood.
Men deinst er in het
geheel niet voor terug,
brokken stad met wol
kenkrabbers en win
kels op geweldige doe
ken te schilderen om
die de bioscoopbezoe
ker als levensecht te
slijten. Maar neemt
nu eens een palm.
Wat is eenvoudiger dan
een kunstpalm te ver
vaardigen, die jaren
meekanr> Of rozen?
Waarom geen theero
zen en trosroosjes van
papier of plastic, die
na gebruik kunnen
worden opgeborgen na
ze even met de plu-
meau te hebben afge
stoft?
Maar nee. waar vijf
tien jaar geleden een
enorme hoop rommel
lag, hebben dc heren
van Twentieth Century
Fox een even enorme
bloemkwekerij uit de
grond doen rijzen, zo
dat daar nu een tinte
lend tapijt van ontelba
re bloemen zich uit-
Tegen
opdrachten ziet men
echter niet op. Er
den kwam de
film „In which we
serve'* tot stand
De maker was
David Lean en het
was zijn eerste
film. Hij schaarde
er zich meteen
mee in de rij van
zeer kundige
gisseürs. Sindsdien
heeft hij nog een
tiental films ge
maakt, en als wij
daarvan noemen:
„Brief encounter'
..Blithe spirit" e
twee films naar
boeken van Dic
kens, „Great ex
pectations" en
„Oliver Twist", dan
hebt u misschien
ook voor uzelf
deze Engelsman al
thuisgebracht en
herkend als de
schepper van films,
die ook u hebben
getroffen.
David Lean, die
nu 44 is. is werke
lijk helemaal van
onderop beèonnen
in de filmwereld.
Als kleine jongen
ging hij graag
naar de laatste
werkstukken van
Griffith en De
Mille, Pickford en
Fairbanks kijken,
maar dat had hij gemeen met mil-
lioenen kleine jongens. Hij bezocht
de Quakerschool en kwam later in
de zaak van zijn vader. Beslissend
was de dag. dat hij daar wegliep
en zich bij de Gainsborough Studios
meldde om een baantje Men had
een baantje voor dc jeugdige David,
in de afdeling die zich bezighoudt
met de verzorging van de dostuums
St S dcr a(leurs H'J was de jongen, die
ze voor motten vrijwaarde en hij
kreeg de schertsende titel „Ward-
Frankrijk noemt
zijn prijs
.Enig respijt voor
Adenauer
strekt onder de zon van
Califomlë Men eist
voor zichzelf de eer op
de eerste te zijn, die
een dergelijke groot
scheepse kwekerij in
het leven heeft geroe- - o^ukuik cuuci uddKue uiumu-
pen. En die daarmee de korenvelden er al- derd? assistent-regisseur
L|..|. x;i" SLIICI wciiuc llliri W rt [U-
"ndrti. T robe .mtetress". .xoiet» al* juffrouw
korenveld nodig te
zijn. maar op het vast-
van de garderobe
Al spoedig echter daagde promo-
het gebruik van nage- «wn men waiawdm- weinig mm
maakte bloemen en Jerrmnst zo bij als klop- te doen dan voor dc thee te zorgen
jff fanige far- en de art,sten uit hun kleedkamers
HlffraHor. n„ w«iw roepen. maar men is ten minste bij
optraden De Holly- de opnamen aanwezig. Lean kreeg
woodse kwekers losten gelegenheid het filmvak te leren.
Hij kwam tot de conclusie, dat de
montagekamer het brandpunt van
een filmstudio is. Iedere meter film
in potten die naar de komt hier terecht; al het talent en
plaats van bestemming iedere vergissing van regisseur, ac-
werden vervoerd waar teur cameraman wordt hier cri
men toen in staat was {isch bekeken. Lean wilde monteren
een wuivend korenveld gestart met het verplaatsen van
te filmen. filmtrommels, ontwikkelde hij zich
De 32 man personeel tot de beste monteerder van het
van de Twentieth Cen- Engelse filmbedrijf. Dat was hij.
tury Fox-kwekerij wer. toen Noel Coward hem koos als
ken in hun tuinen en medewerker voor „In which we
kassen en verzorgen serve".
ook de kleurige, kleine Leans jongste film „De geluids
parken die verspreid barrière" (Sound barrier) wordt
over het gehele studio- binnenkort in ons land vertoond,
complex liggen Ze „Een goede film maken is een
dienen als landschappe- prestatieheeft hij eens gezegd,
lijk schoon èn als aan- „maar de daarop volgende stap. die
hoekjes naar volmaaktheid, is oneindig veel
moeilijker."
heeft men weliswaar weinig meer
planten, in filmscènes
heeft afgeschaft. Het is
een factor van belang
geworden sinds Techni
color veld wint. Ziet u
dus Gregory Peck met
een geliefde vrouw
ernstig zwijgen tegen
een achtergrond van
Oostindische kers, dan
kunt u ervan op aan,
dat de Oostindische
kers even echt is als
Peck zelf, al wil het
weer niet zeggen, dat
men de bloemen alleen
maar even uit de tuin
heeft behoeven te ha
len. Door goede zorgen
van de kwekers en
door overleg heeft men
steeds voorraden verse
bloemen in voorraad op
de ogenblikken, dat ze
in de opnamen nodig
zijn.
het probleem op Ze
kweekten een broeikas
vol rijpe korenaren
trekkelijke
voor buitenopnamen.
Inmengingin
Noord-Afrika
Wie zich zelf
niet helpt
Tito's breuk
met Vaticaan
V
wat hij noemde de „ongeoorloofde
inmenging" van deze organisatie in
de kwesties Tunis en Marokko, een
ware ovatie. Voor hem. die als
voorvechter van de samenwerking
met Duitsland nooit bijzonder popu
lair in Frankrijk is geweest, een
welhaast ongekend verschijnsel, dat
wel bewijst dat Frankrijk, hoe ver
deeld overigens ook, in grote mate
eensgezind is ten aanzien van de
behandeling der problemen in -de
overzeese gebiedsdelen. Het is ove
rigens niet zo, dat Frankrijk direct
veel te duchten heeft van de be
moeiingen van de VN. die het
boycot met dc Tunesische en
Marokkaanse zaken. Daarvoor zijn
de resoluties, die voor een deel
door Frankrijks Atlantische bond
genoten worden gesteund, te wei
nig concreet. Maar de Fransen me
nen, ten rechte of ten onrechte, dat
het de inmenging van het buiten
land is. die Tunesiers en Marok
kanen aanzet tot hot. ook deze week
weer duidelijk gedemonstreerde,
fanatieke verweer tegen de Franse
Noordafrikaanse politiek. En de
Fransen houden stokstijf vol. dat
deze politiek, die er van uitgaat,
dat Tunis en Marokko geen Ara
bische nationale staten zijn, maar
eerder gebieden met een gemengde
Frans-Arabische bevolking cn cul
tuur en die dus niet gericht kan
zijn op de vervulling van zuiver
Arabische verlangens, de enig juiste
is. Daarom nemen zij hun bond
genoten, Amerika in het bijzonder,
die er enigszins anders over den
ken, hun houding zo kwalijk.
AAN de andere kant hebben de
bondgenoten alle aanleiding
om aan de wijsheid van de Franse
inzichten en dat niet alleen ten
aanzien van Noord-Afrika te
twijfelen De problemen in Indo-
China, Tunis en Marokko, mogen
een hog zo zware last voor de Fran
sen vormen. Frankrijk behoeft niet
te zijn, wat het inderdaad is. na
melijk de. naar verhouding, zwak
ste schakel in de keten der Weste
lijke defensie. Naar buiten komt
deze zwakte tot uiting in het on
vermogen in Europa cen strijd
macht op de been te brengen, d-s
in overeenstemming is met Frank-
rijk's positie van de belangrijkst»
staat op het Westeuropese conti
nent Dat Indo-China Frankrijk oe-
rooft van zijn kader aan officieren
en onder-officieren, zoals Schuman
betoogde is waar, fhaar evenzeer
waar is. dat het euvel snel kan
worden verholpen, indien de Fran
sen de diensttijd, die op het ogen
blik slechts achttien maanden is,
tot twee jaar zouden verlengen.
Maar Frankrijk had en heeft geen
regering, capabel om de zo drin
gend nodige, maar onpopulair»
maatregel der diensttUdverlenging
door te drijven
Met deze vaststelling raakt men
aan de diepste oorzaak van Frank-
rljk's zwakte Het moreel van d»
natie heeft zich nog niet hersteld
van de slagen, welke het in de laat
ste oorlog moest incasseren: er be
staat in het huidige Frankrijk een
wijd verbreid defaitisme, cen on
geloof aan het vermogen van het
land. zich te verdedigen. Deze on
zekerheid heeft geleid tot een po
litieke verdeeldheid, die Frankrijk
in vele opzichten onregeerbaar
maakt Pinay, de huidige premier,
die bij zijn ambtsaanvaarding een
vrijwel onbekende grootheid was,
heeft zich totnogtoe eigenlijk slechts
kunnen handhaven, omdat niemand
onder de meer vooraanstaande po
litici het baantje aandorst. Een
wetsontwerp tot verlenging van de
diensttijd zou hem echter zeker de
politieke nek hebben gebroken.
Maandag staat het leven van ziin
kabinet weer eens op het spel voor
een zaak van heel wat minder be
lang en het is zelfs zeer de vraag,
of hij ook ditmaal de meerderheid
achter zich zal krijgen.
Natuurlijk moet men hopen, dat
Eisenhower de Fransen in Indn-
China tegemoet zal komen en ten
aanzien van Tunis en Marokko de
weifelende politiek van Truman zal
vervangen door wat meer recht
lijnigheid. Maar het bliift waar. dat
Amerika Frankrijk niet zal kunnen
redden indien het niet bereid is
zichzelf te helpen.
EEN andere zwakke plek in de
vordedigingsring van het Wes
ten vroeg deze week om aandacht.
Het heeft weinig zin. op deze plaats
een onderzoek in te stellen naar de
diepere oorzaken van de breuk tus
sen Tito's Joego-Slavie en het Va
ticaan Belangrijker is voor het
ogenblik, de gevolgen te bezien,
die deze breuk moet hebben Daar
van is het ongetwijfeld de verder?
verslechtering in de betrekkingen
tussen Joego-Slavië en het katho
lieke Italië bet meest onrustbarend.
Een oplossing immers van de kwes
tie Triest, die nog altijd eon van
de grootste hindernissen is voor de
nolitieke en militaire samenwerking
van het Westen met Tito, zal er
nog moeilijker door worden. Ook
moeten de toch al niet stevige ban
den tussen dc katholieke leden va:i
de NATO en Joego-Slavië door
de breuk met Rome losser worden
gemaakt En het Amerikaanse Con
gres. dat in zijn meerderheid de
Joego-Slavische regering toch al
tijd al met scepticisme heeft be
schouwd, zal zich zonder twijfel
nog iets recalcitranter tonen, wan
neer het weer dollars voor Tito
moet fourneren. Al met al een si
tuatie. die het Westen, dat het zich
niet kan veroorloven het strategisch
zo belangrijke Joego-Slavië van
zich te vervreemden, bijzonder
slecht gelegen komt.
