Gedragslijn van Westen jegens Moskou:
NIET WEIFELEN, NIET STAR ZIJN
Van kleuterschool
tot
H.B.S.
Heerlijk avontuur
Huisjasje voor vader
Gevarenonderling
misverstand en
wanbegrip
Onze koers is juist
v
Wat mijn
reis mij
leerde
(slot)
door
ADLAIE.
STEVENSON
Frankrijk en
Indo-China
Duitsland of
Europa één
Collectieve
veiligheid
Conclusies
Misverstand
en wanbegrip
r~
V
Lessen voor
Amerika
Vn Duitsland is voor het Wes-
ten onmisbaar.
Zaterdag 10 October 1953
ONLANGS schreef ik over het spectaculaire herstel
van Europa dank zij hard werken en Amerikaan
se steun en over de frustrerende besluiteloosheid, die
het continent heeft aangegrepen, juist nu alles er wat
beter uit ziet en belangrijke besluiten moeten worden
genomen. In Frankrijk is niets zo zeker als de politieke
onzekerheid, en nu is ook Italië de weg van gebrek aan
politieke stabiliteit ingeslagen. In Oostenrijk praat men
ongeduldig over een vredesverdrag tot bijna iedere
prijs, terwijl in Duitsland de gedachte aan een snelle
hereniging een obsessie is geworden. Overal is men on
geduldig, bezorgd en op een bijna roerende manier vol
verlangen „de zaak te regelen", hoe dan ook, d.w.z.
overal, behalve in het taaie, nuchtere Engeland, waar
men het hoofd koel houdt.
DE Britten zouden graag eens de bedoelingen van de Russen
peilen, maar zij verwachten geen wonderen en zijn ook
niet van plan zich door een of andere paniek er toe te laten
brengen voor iels een te hoge prijs te betalen. Ik heb de indruk,
dat Engeland net zo graag de totstandkoming van de EDG en
de politieke integratie van het vasteland zou zien als wij.
Engeland verlangt vurig naar „handel, geen hulp": een vrijere
wereldhandel, ruimere afzetgebieden en een liberale handels
politiek van de zijde van Amerika. De Britten bidden, dat onze
welvaart behouden zal blijven, omdat de gevolgen van een
crisis in de Verenigde Staten een nog veel erger effect zouden
hebben in Engeland. Wat zij evenwel meer dan wat dan ook
wensen is, door de Verenigde Staten te worden beschouwd als
een gelijkwaardige bondgenoot, en niet als een jongere vennoot
of een satelliet.
VOLGENS mij zijn de onmiddel
lijke vraagstukken waar wij in
Europa voor staan, do toekomst van
Duitsland en het vinden van mid
delen om de Fransen te laten door
vechten in Indo-China. Vijf maan
den geleden schreef ik, dat in Indo-
China de moeilijkheid was, dat de
oorlog daar met noch zonder de
Fransen kon worden gewonnen. Op
het ogenblik, nu er duidelijker
waarborgen zijn gegeven, dat Viet
nam werkelijk onafhankelijk zal
worden, en de Fransen militair een
aanvalstactiek volgen, zijn de voor
uitzichten veel gunstiger. Maar in
Frankrijk is er een steeds sterker
wordend verlangen om een einde te
maken aan de ondraaglijke finan
ciële last van Indo-China. om zich
daar terug te trekken of een rege
ling te treffen zoals wij in Korea.
Invloedrijke Fransen zoals Pierre
Mendès-France, die in Juni bijna
minister-president was geworden,
zei tegen mij. dat het Frankrijk niet
langer mogelijk was zijn aandeel bij
te dragen in de verdediging van de
NATO, in Frankrijk zelf het com
munisme te bestrijden met sociale
hervormingen en daarbij tezelfder
tijd oorlog te voeren in Indo-China.
Een van die drie moet men prijs
geven en de Fransen zijn van oor
deel, dat Indo-China in de worste
ling tegen het communisme minder
belangrijk is dan de verdediging
van Europa en de verbetering van
de binnenlandse economische situa-
tie.
Om de waarheid te zeggen trof ik
overal in Europa een verontrusten
de onverschilligheid aan met be
trekking tot de oorlog in Indo-
China, behalve dan bij de Engelsen,
die zelf ook verwikkeld zijn in een
slepende uitputtingsoorlog in de
rimboe van 't aangrenzende Malak-
ka. Ik vermoed dan ook, dat naar
mate de koloniale rijken kleiner
worden, ook Europa's gezichtseinder
in zal krimpen, en dat de verant
woordelijkheid voor de verdediging
van Azië en het Pacific gebied meer
en meer aan Amerika zal toevallen.
ER is echter geen onverschillig
heid ten aanzien van het ur
gente probleem van Duitsland, waar
de twee wereldoorlogen, die Europa
in haar huidige moeilijkheden heb
ben gestort, ontstaan zijn. Men kan
het probleem eigenlijk formuleren
als het dilemma van Europa's een
heid öf de hereniging van Duits
land. Wil het vasteland krachtig
worden en opgewassen zijn tegen
Ruslands macht en de vrede hand
haven, dan is daarvoor een ver
enigd West-Europa nodig. Maar een
verenigd Europa zonder het sterkste
lid, Duitsland, zou een wel bijzonder
broos geheel vormen en dat is het
dan ook juist waarom Rusland zijn
uiterste best zal doen de integratie
van Duitsland met West-Europa te
verhinderen. Misschien zal daarbij
dan het lokmiddel zijn de hereni
ging van Oost- en West-Duitsland,
waar alle Duitsers luidkeels op aan
dringen, in ruil voor de neutrali
sering van Duitsland en het afzien
van de Europese eenheid.
Zulk een oplossing zou echter een
noodlottige prijs zijn wilden Duits
land en Europa die betalen voor
„vrede in onze generatie", want
Europa met haar aloude onderlinge
rivaliteiten zou daarbij de beste
kans verspelen om sterk en veilig
te worden. Het binnenlandse com
munisme zou daarbij een bedreiging
blijven en ook het gevaar voor een
herrijzenis van het agressieve na
tionalisme van een geïsoleerd Duits
land zou blijven bestaan.
OVERIGENS is Duitsland maar
één van de moeilijke gevallen
waar wij in de wereld ons voor ge
steld zien en een van de vele. die
.j
Rusland gelegenheid bieden een wig
te drijven tussen ons en onze bond
genoten. In Korea hebben wij voor
de eerste keer in de geschiedenis de
collectieve veiligheid gehandhaafd
en geen grotere ramp zou ons kun
nen overkomen dan dat de vrije
volkeren het oneens zouden wor
den en minder op hun hoede zijn
aan de vooravond van onze over
winning in de langdurige koude
worsteling. Dat is waarom ik in het
begin al zei, dat onze gevaren niet
voorbij zijn en dat de toekomst alle
staatsmanswijsheid en alle visie zal
vereisen, waar wij over beschikken.
Wij moeten ons tot het uiterste in
spannen om onze kracht op te bou
wen door eenheid, onderlinge steun
en wederzijds vertrouwen. Dat zal
moeilijker gaan naarmate het on
middellijke gevaar afneemt.
En nu zou ik graag dit verslag
willen beeindigen en daarmee deze
lange, veelbewogen reis, met enkele
min of meer lukraak gekozen op
merkingen uit mijn aantekeningen
over de wereld in het algemeen.
Juiste koers
1 Ik ben van menrng, dat wij in het
1 algemeen gesproken op dé juiste
weg zijn geweest van het ogenblik
af. dat wij na de oorlog een inzicht
kregen in Ruslands agressieve be
doelingen. De politiek van weerstand
en bijstand is een succes gebleken.
De niet-communistische wereld is
sterker, veiliger en heeft meer zelf
vertrouwen. Al een hele tijd zijn er
geen communistische overwinningen
meer geweest en de druk, die de
koude oorlog ginds uitoefent, begint
dwars door het IJzeren Gordijn
heen zichtbaar te v/orden. Het ge
vaar voor een derde wereldoorlog
wordt minder. Stalins dood en de
ontwikkelingen sindsdien met de
oproerige bewegingen in de satelliet,
staten luiden een nieuw tijdperk in.
het tijdperk van de koude vrede.
Niet weifelen
J Dit is niet het ogenblik om te
w weifelen, maar het is evenmin
het ogenblik om aanmatigend en
star te zijn. Wij zijn het aan onszelf
aan onze bezorgde, vermoeide
gelijk is; om besprekingen te voe
ren. te onderhandelen en uitwegen
te zoeken, wanneer dat mogelijk
is. Misschien zal het dan nodig zijn
om heel wat onbeheerste, onzinnige
opmerkingen in te slikken en in be.
paalde opzichten een starre houding
te wijzigen. Ik hoop van ganser
harte, dat wij groot genoeg, wijs
genoeg, sterk genoeg zullen zijn om
dat te doen.
Rede boven emotie
Herhaaldelijk heb ik op deze
reis de gewoonte van politici op
gemerkt om extreme dingen te zeg
gen en extreme posities in te ne
men, teneinde zo de menigte in be
roering te brengen en een tegen
stander de loef af te steken. Het is
bijzonder gemakkelijk om onder ge
juich een ver vooruitgeschoven po
sitie in te nemen, maar bijzonder
moeilijk om zich daaruit terug te
trekken zonder honende opmerkin
gen over laffe verzoeningsgezind
heid, compromis en terugtocht. In
Amerika is het al net zo. Maar
emotie moet nooit onze rede over
heersen en een benepen streven naar
consequentie moet het nooit winnen
van de wijsheid, die de dingen rui
mer ziet.
Stukje bij beetje
A Ik twijfel of ooit vrede en vei-
ligheid het resultaat kunnen zijn
van één. de hele wereld omvattende
vredesconferentie. Wij zullen stukje
bij beetje onderwerp voor onder
werp, plaats na plaats vorderingen
moeten maken Wij moeten met
onze bondgenoten en vrienden een
afspraak maken over onze gemeen
schappelijke doeleinden, onze mini
mum voorwaarden en over de te
volgen werkwijze, en dan binnen
het raam van zulk een gemeen
schappelijk beleid door onderhande
lingen tot gedeeltelijke oplossingen
zien te komen. Dat kan wel eens
een traag en teleurstellend proces
zijn, maar de inzet daarbij is on
voorstelbaar groot nu wij midden
in een overgang zitten van de we
reld. die wij kennen naar een we
reld. die wij nog niet kennen.
f\ LS ik nu terugblik over de ein-
deloze maanden en mijlen en
de openhartige gesprekken, heb ik
vrienden verplicht de Russische be- soms het gevoel, dat onderling mis-
doelingen te onthullen a 1 s dat mo- verstand ons grootste gevaar en ons
DEZE reis is voor mij een heerlijk avontuur geweest. Ik heb heel veel
vreemde dingen gezien, veel lelijks, veel meer moois. Ik wou, dat
meer Amerikanen de kans konden krijgen al onderzoekend over deze
wijde wereld te dwalen, waar verandering onajwendbaar is en men
alleen maar bidden kan om vrede.
Een van de laatste plaatsen, die ik bezocht, was Chequers, een oud
landhuis temidden van de golvende velden, de hoge eiken en beuken
van Engeland. Daar ontmoete ik een onvergankelijke figuur van onze
tijd, sir Winston Churchill. In een stem, waar de emotie doorheen klonk,
vertelde hij mij, waarom hij het voorstel had gedaan voor een conferen
tie met de nieuwe leiders van het Kremlin. Hij wou met ze praten, zei
hij, over de afschuwelijke nutteloosheid van een oorlog „omdat ik voor
m'n eigen geweien de zekerheid wilde hebben, dat zo mogelijk geen
enkele kans over het hoofd zou worden gezien door onachtzaamheid".
Ik zou zo'n inspannende werktocht rond de wereld niemand willen
aanraden, die het niet graag al te warm heeft, het prettig vind om
's morgen lang in bed te blijven, of op zijn vrije Zondagen is gesteld
Maar ik raad het ten zeerste aan aan iedereen, die van oordeel mocht
wezen, dat de problemen van deze wereld eenvoudig zijn en dat wij die
allemaal wel kunnen oplossen.
Veel vreemde dingen
grootste bzwaar is. Akelige wanbe
grippen ten aanzien van de Ver
enigde Staten zijn maar dl te ver
breid, maar er is ook een roerende,
ja aangrijpende bewondering en
verwondering over het grote, la
waaiige, grootmoedige Amerika, dat
in zijn spreken wel eens ruw en
tactloos is, maar overal heen geld
stuurt en vriendelijke mensen, die
er op uit zijn om te helpen.
Er is natuurlijk de argwaan te
genover wie sterk en de afgunst
op wie rijk is. maar tegenover dat
alles staat een haast pathetische
hoop. dat het Amerika van de onaf
hankelijkheidsverklaring blijk zal
geven dat de vrees als zou het emo
tioneel. economisch en moreel zijn
verantwoordelijkheden niet beseffen,
ongegrond is.
En onze misverstanden ten aan
zien van de rest van de wereld zijn
al even ernstig: dat wij het mono
polie zouden bezitten van energie,
inzicht cultuur en zedelijkheid, dat
andere mensen net zo leven en den
ken als wij. of dat behoorden te
doen. Maar als een analphabete Bir
mese boer een verontschuldiging
heeft voor zijn waandenkbeelden
over Amerika, wij Amerikanen, die
alle mogelijkheden hebben om ons
op de hoogte te stellen, gaan niet
vrij uit. Daarom ben ik overtuigd,
dat wij meer moeten weten over
onze wereld teneinde opgewassen
te zijn tegen de leiderspositie, die
door de omstandigheden ons is op
gedrongen.
Heel wat van de moeilijkheden,
die er in de wereld zijn. kunnen
niet enkel maar worden toegeschre
ven aan Rusland of het communis
me. Zij zouden hoe dan ook ons
deel zijn omdat we nu eenmaal
leven in een revolutionnair tijdvak:
de revolutie der opkomende ver
wachtingen. In Azië betekenen de
volksmassa's nu wat en morgen zul
len zij rög meer betekenen. En
waarop dal verder ook moge uitlo
pen de toekomst behoort aan hen.
die begrip hebben voor de verwach
tingen en de zorgen van deze gis
tende massa's. De nieuwe naties
wensen onafhankelijkheid met inbe
grip van het onvervreemdbaar recht
om hun eigen vergissingen te be
gaan. De gewone mensen willen ge
respecteerd worden en zij willen
elke dag kunnen eten en bovenal
wensen zij iets beters voor hun kin
deren.
HIT zijn dan naar mijn me-
1 ning de punten, die Ame
rika onverwijld en zonder zelf
misleiding onder het oog moet
C Communistisch China is een
realiteit, die wij niet alleen
maar door onze wensen kunnen
doen verdwijnen;Formosa moet
een bolwerk blijven van vrede
en veiligheid in de Pacific;
d Handel is voor de grote ge-
industrialiseerde volkeren
zoveel als het leven zelf en onze
veiligheid is afhankelijk van
hun welzijn.
eDe veiligheid van Z.O.-Azië
wordt beslist door de afloop
van de oorlog in Indo-China.
F De crisis van onze tijd is
evenzeer moreel als mate
rieel van aard, en de geest van
de mens is nu eenmaal sterker
en hongeriger dan zijn lichaam.
(Copyright 1953 by Adlai E. S'even-
son Alle wereldrechten voorbehou
den. Reproducties in welke vorm,
taal of door welk publicatiemiddel
ook. ten strengste verboden.)
s
s
(Van onze moderedactrice)
TTOE kleed ik mijn schoolgaande
dochterdie zo graag wilde
spelletjes doet, er wel aardig wil
uitzien, maar toch niet te veel op
j| haar kleren wil letten, practisch
S en flatteus tegelijk? Dat is de
moeilijke vraag waarvoor alle
moeders zich bij het begin van
een nieuw seizoen weer gesteld.
zien. Want een groot deel van <ie
I garderobe van vorig jaar blijkt al-
w tijd weer hopeloos te klein ge-
worden, lang voor deze is versle-
ten. Daar komt nog bij, dat meis-
jeskleren vaak zeer prijzig zijn in
verhouding tot de betrekkelijk ge-
s rmge hoeveelheid stof die ervoor
is gebruikt. Dat komt voor een
S deel, omdat het maken van een
meisjesmantel of jurk niet veel
V minder werk vereist dan één voor
I een volwassen vrouw, en ook om-
dat een heleboel zaken menen, dat
de echte mooie kinderkleren uit
J het buitenland moeten komen.
w Wij hebben ons ervan overtuigd,
dat. ook in ons eigen land goede,
N practische en smaakvolle jurken,
rokjes en blouses voor uw jonge
dochters worden gemaakt, en voor
k prijzendie er rekening mee hou-
den. dat de dikgevulde portemon-
naiès tot de uitzonderingen beho-
ren.
De modellen, die u hierbij ziet
geschetst, zijn ontworpen door
Almodi, een Nederlandse confec-
v tiefabriek, die kleren maakt voor
I kleuters en bakvissen en alles wat
daartussen ligt. Tweed, fijne cor-
I duroy, Schotse ruiten en wat effen
S wollen stoffen, dat zijn de mate-
k rialen die dit seizoen bij voorkeur
J voor meisjeskleren worden ge-
w bruikt. Bij het ontwerpen is bo-
vendien op de groei gerekenden
N alle zomen zijn royaal genomen.
S (Np een rijtje ziet u een aantal
v-/ practische modellen voor heel
verschillende leeftijden. Eerst voor
k een tienjarige een overgooier van
grijze tweed, waarbij een blouse
van geel wollen stof wordt gedra-
I genmaar natuurlijk kan een der-
S gelijk model met allerlei truien en
k vestjes worden gecombineerd.
Voor een kleintje van amper vijf
daaronder een corduroy jurk je met
een rond wit kraagje en een cein-
S tuur die van achteren in een strik
k eindigt, heel practisch op deze
leeftijd, waar van taille nog nau-
k welijks sprake is. Voor eenschool-
meisje van een jaar of zeven is
de jurk met de borstzakjes be-
stemd, die van een rood-groen ge-
s ruite stof werd gemaakt En uw
oudere dochter, zo van een jaar
of elf, zal vast verrukt zijn van
k het losse jak van vuurrode cordu-
I roy met twee echte zakken, dat
N gedragen wordt op een klassiek
geruite plooirok.
s Daar onder ten slotte nog weer
een overgooier (dat is nu een-
J maal een succesnummer bij alle
meisjes) van geruite stof. Dit
model, bestemd voor een jaar of
S zeven, wordt gecombineerd met een
wit bloesje met korte mouwen.
s Geheel onderaan ziet u nog een
k coquette veertienjarige met haar
kleine zusje van acht. Ze zijn al-
lebei in het corduroy. De oudste
draagt een twee-delig pakje, be-
S staande uit een nauw aansluitend
vestje (wat desnoods zonder iets
eronder gedragen kan worden)
k met een plooirok; het kleintje
draagt een overgooier. ditmaal van
corduroyVoor deze modellen wa-
ren vrij donkere tinten gekozen:
S donkergroen voor de oudste, diep-
blauw voor de jongste. Veel moe-
riers menen dat dergelijke kleuren
te ouwelijk zijn. en kleden haar
I dochters het liefst in lichtblauw,
S turkoois of grasgroen. Dat lichte
I tinten onpractisch zijn. omdat zij
s, vaak gewassen moeten worden,
k hoeven wij u heus niet te ver-
J tellen. Maar bovendien staat een
beetje donkerder tint de meeste
meisjes veel beter dan de lichte
S harde tinten, die als kinderlijk
worden beschouwd. Of ze een
frisse kleur heeft of wat bleekjes
kis. donkergroen, wijnrood, koning s.
blauw staan bijna alle meisjes en
dat kan van de meeste harde tin-
ten allerminst worden gezegd. En
onkinderlijk zullen zy ér heus niet
m uitzienprobeert u het maar
eens.'
voor de maten 50 en 54)
PlJP, krant
coin de feu, die
onmisbare attributen die de
winteravonden voor een huisvader
zo gezellig kunnen maken. „Zo'n
huisjasje is een aardig St. Nicolaas-
cadeautje, vond onze coupeuze en
ontwierp een mooi model.
Ze laat u het jasje knippen van
o Onze leidende positie en
onze invloed zijn zwaar aan
getast. Vrees is besmettelijk en
als wij de indruk maken onszelf
en onze idealen te wantrouwen,
dan moeten wij niet verwach
ten, dat anderen vertrouwen in
ons zullen stellen.
ruige wollen stof en garneren met
tressen of koorden.
Op de mouwen, waarvan de elle
boognaden eerst worden dichtge-
stikt, kunt u de garnering alvast
aanbrengen.
Tresband moet slechts aan één
kant vastgestikt, omgeslagen en met
een keurig steekje afgewerkt wor
den.
Het mouwzoompje slaat u 2 em in
en de binnennaden worden dichtge
maakt.
De zakken, waarop ook tevoren
garnering wordt aangebracht, vra
gen om een zoompje van plm 2 cm
en kunnen kant en klaar op de
voorpanden gezet worden.
Het jasje wordt nu in elkaar ge
zet, zijnaden, schoudernaden en
naad m.a. dichtgestikt.
Het onderdeel van de kraag naait
u met de machine aan het jasje en
het bovendeel met aangeknipt be
legstuk op de goede kant van de
stof langs de halsuitsnijding en
voorsluiting.
Vastgestiktomgeslagen en tegen-
gezoomd met de hand zal de bin
nenkant keurig afgewerkt zijn.
Een zoonu van 3 cm. de mouwen
ingezet, een tresje hier en daar en
de verrassing is gereed. Benodigde
sto/; 2.35 van 1 30 breed. Afgehaald i
aan ons kantoor bedraagt de prijs j
van het patroon slechts f0.35, franco i
toezending per post is eveneens mo
gelijk.
De prijs bedraagt dn ƒ0.50; bij
toezending per post gelieve u ons j
een postwissel toe te zenden van
f 0.50 met vermelding welke maat
gewenst wordt.
rA
