UITENBERG Een ernstige aangelegenheid Altijd welkome geschenken U.S.A. GEOPEND U zult zich verwarmen.... Een greep uit onze sortering SINT NICOLAAS-GESCHENKEN Rijwielhandel H. J. v. d. Maas SEN DAMES- EN IIEREN POLSHORLOGE'S VOOR DE MEISJES LEUK GEVEN IS HET goii»i:\ DAxMES FANTASIERINGEN VOOR MOEILIJKE MANNEN! door Wim Hora Adema 6 ST. NICOLAASNUMMER 1953 Voor de a.s. St. Nicolaas, kunt U zeer zeker keus maken, uit onze zeer uitgebreide collectie; lil de bekende merken: Alpiua, Prisma, Union, Jiiuglians, Iteniova, Olma, Avia, e.a. UURWERKEN GOUDo, ZILVER LANGESTRAAT 101 TELEF. 5779 Paard No 18 cindiKt op de 28e plaats OVERHEMDEN DASSEN SHAWLS HANDSCHOENEN alles in luxe verpakking HERENMODES DAMESPARAPLUIES LANGESTRAAT 19 V.a. Zaterdag, 28 Nov. t.m. Vrijdag 4 Dec. 's avonds tot 9 uur geopend. als U onze etalages ziet en bemerkt hoe zij U helpen bij de keuze van Uw cadeaux 1001 ZAKDOEKEN Dames-, heren- en kinderpyania's in de bekende „Scipio"- kwaliteit Out bijt garnituren in diverse verpakkingen 15.75 - 11.25 - 7.90 Mooie baddoeken mot bijpassend washandje in cellophaanverpakking 4.95 - 4.75 - 3.50 Paard No 31 eindigt vóór paard No 15 Paard No. 6 eindigt op de 13c plaate. RIJWIELLAMPEN: Philips. V.TNordlicht, Bosch enz. KIJWIELKAPPEN en SCHIJNWERPERS SLOTEN, voor en achter- JASBESCHERMERS, KETTINGKASTEN. HANDWARMERS (met of zonder bont», LEDEREN WANTEN. STUURTASSEN. BAGAGETASSEN (enkel en dubbel) BEENPIJPEN, AUTOPEDS, KINDERFIETSJES 14", 16" - 18" STOFZUIGERS. STRIJKBOUTEN, ELECTR. KACHELS KERSTBOOMVERLICHTING. Al deze artikelen hebben wij in ruime keuze voorradig. O ARNHEMSEWEG 43 - TELEFOON 4965 Paard No 33 eindigt op dc 18e plaats Sweaters v.a. 7.35 Pantalons v.a. 11.25 Jackets v.a. 14.50 Joppers v.a. 11.90 Monty coats 25.50 en tientallen andere artikelen Goed - Goedkoop Utrechtsestraat 16 Telef. 6652 Paard No. 37 eindigt op de 39e plaat* zo'n „KERKO" OVERHEMD een „BOULE D'OR" DAS een SJAAL paar HANDSCHOENEN in een feestelijke luxe verpakking van UEERENMODES UTR STRAAT 43 EEN HEER DRAAGT TOCH EEN HOED Paard No 5 liRt op 700 m aan de kop A.s. Zaterdag, en de gehele volgende week, van 'smorgens half 9 tot 's avonds 9 uur uiiduihodis Een heer droogt toch een hoed! Paard No 39 eindigt op de 38e plaats U KARAATS ongeëvenaarde sortering ongeëvenaard lage prijzen ZIE ONZE ETALAGE lAN«SrRMT4J AMERSf OOR! Paard No 9 eindigt op de 14e plaats De juiste Das in rayon wol of zijde. ZAKDOEKEN in zeer mooie kleuren in spec, verpakking 95 cent. Een „schitterend" ge schenk is een paar MANCHETKNOPEN en DASCLIP. Voor iedere Heer kunnen wij U iets ge schikts adviseren. otrechhestr.26 TELEFOON 3329. Faaid No 32 eindigt tussen paard 9 cn 22 1953 ST. NICOLAASNUMMER 7 OEN Sinterklaas de gelagkamer binnenkwam, stonden alle ou de Zwarte Pie ten eerbiedig op. (Jullie weten loch, dat Sinter klaas zijn zwar te knechten, die te oud worden om op de daken te klimmen cn door schoorstenen te kruipen, een huisje ergens in Nederland koopt? Die ouwe, trouwe knech ten verzamelen het hele jaar door gegevens over alle kinderen en elke dag schrijven ze een lang rapport voor Sinterklaas over het gedrag van Jan en Wim en Marietje en Corne. Zo weet Sinterklaas tegen 5 Decem ber precies, wie iets mooi heeft verdiend en wie de roe krijgt. „Blijf toch zitten, beste ke rels". zei Sinterklaas en hij ging de kiing rond en gaf ze alle maal een hand. „Dag Piet, hoe gaat het met de rheumatiek". „Dag Piet, is je vrouw hier nu al een beetje gewend„Dag Piet nog altijd aan het post zegels verzamelen?'' Ze straalden allemaal van ple zier: Sinterklaas, omdat hij zijn ouwe. trouwe helpers weer eens zag, de Zwarte Pieten. omdat Sinterklaas zich nog alles van hen herinnerde. Toen zetten ze zich allemaal om de grote ronde houten tafel. En daar kwamen de jonge Zwarte Pieten al bin nen met ketels chocolade en schalen banket en marsepein en één stookte de grote zwarte vulkachel nog eens op en een ander cortroleerde of alle gor dijnen goed gesloten waren, zo dat niemand naar binnen kon kijken. Wel vijf minuten lang zaten ze elkaar over hun dampende kop pen heen vergenoegd toe te knik ken. Toen praatten ze tien mi nuten lang allemaal door elkaar: dat Sinterklaas er zo best uit zag; dat de zomer in Nederland zo nat was geweest en dat de winter zo vroeg was begonnen; dat in Spanje alles al weer duurder was geworden; dat een Spaanse genei aal Schimmel had willen kopen en Sinterklaas ge vangen had willen zetten, om dat die weigerde; dat de achter kleinzoon van Zwarte Piet uit Sneek zo graag bij Sinterklaas in dienst wou komen en of Sin terklaas daar eens aan denken wou als er een plaatsje vrij kwam. En toen viel er een stilte en alle gezichten wendden zich naar Sinterklaas, want had in de uitnodiging niet gestaan, dat Sinterklaas een ernstige aangelegenheid met hen wilde bespreken? Sinterklaas keek naar al die toegewijde gezichten. Hij streek eens langs zijn baard, en vroeg zich af, hoe hij zou beginnen. Maar er schoot hem geen enke le goede zin te binnen cn daar om werd het niet het ernstige toespraakje dat hij zich voorge nomen had te houden, maar een gewoon en beetje hakkelend verhaal: „Ik heb uit jullie brie ven begrepen, dat er steeds meer kinderen komen, die niet aan eh.. eh.... aan Sinter klaas geloven. Eigenlijk kan ik me dat best eh.... ehbe grijpen. Het is ook een beetje gek, dat een ouwe meneer in een rooie jas eenmaal per jaar cadeautjes brengt aan wild vreemde kinderen. Eh eh.... Als ik een kleine jongen was, 20u ik het misschien ook niet geloven. Maar het nare is, dat kinderen, die niet aan me ge loven. de kinderen, die wel aan me geloven, plagen en uitlachen, zodat die stakkerds helemaal geen plezier meer hebben op 5 December. En daar". Sinterklaas hield even op met praten om meer indruk te maken, „wil ik nou een eind aan maken" De oude Zwarte Pieten knik ten allemaal begrijpend: ze wis ten er immers alles van en het speet hen ook verschrikkelijk. „Nu heb ik een plan", zei Sin terklaas. .maar dat plan kan al leen slagen als jullie me alle maal willen helpen." Nu knikten de oude Zwarte Pieten ijverig van „ja": natuur lijk kon Sinterklaas op hen re kenen. „Ik weet niet. of jullie het al in de krant hebben gelezen", zei Sinterklaas nu knikten alle Pieten van „nee", ze lazen im mers alleen maar Spaans „maar alle kinderen, die om de een of andere reden denken dat ik niet besta, kunnen morgen naar het huis gaan van de bur gemeester van de plaats waar ze wonen. De burgemeesters heb ben me allemaal hun mooiste ka mer afgestaan, en daar heb ik een bureau in laten richten. Een vragen-bureau, of. met een vreemd woord, een consultatie bureau. En in dat consultatie bureau mogen de kinderen over me vragen, wat ze willen en daar krijgen ze een eerlijk ant woord op. En dat antwoord", Sint wachtte weer. „dat moeten jullie geven." De oude Zwarte Pieten keken elkaar onzeker aan. „Natuurlijk willen we wel", zeiden ze toen „maar als ze nou lastige vragen stellen, bijv. hoe u tegelijkertijd in Rotterdam kunt aankomen en in Amster dam een ziekenhuis bezoeken, wat moeten we dan zeggen?" „De waarheid", zei Sinterklaas. „En als ze vragen, waarom u Jantje een boos briefje hebt ge schreven. en Whnpie. die veel stouter is, een electrische trein hebt gegeven, wat zeggen we dan?" „De waarheid." „En... en... maar Sinterklaas, als ze nou vragen over de rijke en de arme kinderen, wat zeg gen we dan?" .,De waarheid." De oude zwarte Pieten keken elkaar ontsteld aan. maar toen zeiden ze: ..Als u denkt, dat het het beste is...." „Ja dat denk ik" zei Sinter klaas. ,...Dan zullen we het natuur lijk doen", zeiden de ouwe Pie ten. ..Prachtig" zei Sinterklaas, en hij hief zijn kop met chocolade: „Op de goede alloop dan maar. En ik verwacht jullie de avond van de 6de December weer hier om de resultaten te horen." En hij stond op ten teken, dat de vergadering was afgelopen. E aankondiging in de kranten, 'iJ dat Sinterklaas jjïïA door bet hele a ^ant* consulta- ue^m~¥ tie-bureau's zou openen, verwek- te een enorme opschudding. De kinderen sliepen de hele nacht niet omdat ze verschrikkelijk slimme vragen lagen te beden ken. En de burgemeestersvrou wen sliepen de hele nacht niet, omdat ze haar mooiste kamer moesten omtoveren in een con sultatie-bureau waar een Zwar te Piet waardig zitting kon hou den; ze boenden en wreven de meubels ze spanden papieren slingers dwars door de kamer, en één burgemeestersvrouw schilderde zelfs oranje-appeltjes op het behang. En de meesters en juffrouwen sliepen de hele nacht niet. omdat ze tegen el kaar zeiden: „Dat gaat zo niet. zo komt er morgen geen kind op school, want ze zullen de hele dag buiten in de rij op hun beurt moeten wachten, en dan vatten ze kou en dan komen ze misschien een hele week niet meer terug". En ze belden Sint Nicolaas op en Sint Nicolaas zei, dat hij hun bezwaren wel be greep en of zij misschien een betere oplossing wisten, en na veel heen en weer j tl li font r werd er besloten dot er uit el ke klas twee kinderen zouden gaan. En zo kwam het. dat na mens de derde klas van een school in Bloemcndaal Betty en Heleentje naar de burgemeester stapten, en uit de vijfde klas van een school in Leeuwarden Maai ke en Klaske, en in Elspeet koos de juffrouw uit de eerste klas Janneke en Truitje, want dat waren de enigen van haar klein tjes. dacht ze, die hun mond open zouden durven doen, en in Amsterdam gingen Frieda en Annetje uit de zesde (ja, dc meisjes waren moediger dan de jongens, dot kon je direct aan de vingers zien, als de meester vroeg, wie er graag namens de klas zouden willen gaan», maar in Vlaardingen hadden ze in dc vierde gelukkig Kees en die nergens bang voor waren, en in Roermond hadden ze in de derde ook zo'n paar flinkerds. Henk en Barend. Nou ja, d'r waren natuurlijk duizenden kin deren in het hele land, die gin gen, maar ik moest er tenslotte een paar uitkiezen, en net wa ren eerlijk meer meisjes dan jongens. Maar de volgende mor gen om tien uur was alles toch klaar, al begreep niemand, hoe hij het zo gauw voor elkaar had gekregen. De Zwarte Pieten zet ten zich plechtig achter hun bureau's, de eerste kinderen bel den met kloppend hart aan het huis van de burgemeester en de burgemeestersvrouwen schonken het eerste geurige kopje koffie voor haar hoge gast en brachten hem dat op een blaadje met een geborduurd kleedje en ze zetten er een schaaltje amandel-specu laas bij. Van die amandel-spe culaas moesten ze in de loop van de dag nog ponden bij be stellen, want de Zwarte Pieten presenteerden er aan alle kin deren eentje, wat eigenlijk zonde was van die goede speculaas, dachten de burgemeestersvrou wen, maar ze durfden het niet hard-op zeggen en dat was maar verstandig ook. OE kan Sinter klaas overal te gelijk zijn? vroeg Betty. Ze wierp onder haar pony uit een snelle blik op Zwarte Piet, maar Heleentje hield haar ogen stijf op haar schoenpunten gericht. „Dat kan hij niet", zei Zwar te Piet met een brede glimlach. „Sinterklaas is wel geen ge woon mens, maar hij kan toch maar op één plaats tegelijk zijn. En daarom helpen de grote men sen hem". „Dus mijn moeder legt de pak jes in mijn schoen?", vroeg Bet ty teleurgesteld. „Misschien wel", zei Zwarte Piet. „Maar je kunt het nooit met zekerheid zeggen, want je hebt altijd een kans om één van de kinderen te zijn, bij wie Sin terklaas zelf de cadeautjes brengt. Schimmel is verschrik kelijk snel. Er zijn duizenden adressen, waar Sinterklaas per soonlijk heen gaat." „O, hij komt vast bij mij", zei Betty, „ik weet het zeker". „Dan komt hij ook bij mij", zei Heleentje zachtjes. „Ik woon naast haar, ziet u", verklaarde ze Zwarte Piet. „Nou. maar dan kun je er op rekenen, hoor", zei die goedig. „Don komt Sint natuurlijk ook bij jou". Zo kwamen Betty en Heleen tje stralend in de klas terug. Zwarte Piet had zelf gezegd, verklaarden ze. dat Sinterklaas persoonlijk bij hen zou komen. Gelukkig woonde de hele klas bij elkaar in de buurt. Ze be grepen best. dat Sinterklaas niet overal tegelijk kon zijn en dat hij dus sommige kinderen over moest slaan, maar wat hinderde dat als hij maar bij hen kwam? Janneke en Truitje slopen op zwarte sokkevoetjes het bureau binnen, hun klompjes hadden ze op de stoep laten staan. „Hoe Sinterklaas toch zo goed met het gedrag van alle kinderen op de hoogte kon zijn?", vroegen ze; je kon horen aan de manier waarop ze het deden dat juf het haar wel twintig keer had voor gezegd. Nu. dat kon Zwarte Piet haar gemakkelijk uitleggen: hoe hij zelf elke maand een groot rap port naar Spanje stuurde en dat er een heleboel Zwarte Pieten hetzelfde deden. Vooral Truitje was blij te horen, dat het zx> zat, want zij had er vader al eens van verdacht, dat hij alles aan Sinterklaas overbriefde, en als dat zo was geweest, dan had ze niet meer zoveel van hem kun nen houden, want het zou toch klikken geweest zijn. zeg nou zelf. Maaike en Klaske wilden we ten, of Sinterklaas nooit dood zou gaan. Zwarte Piet verzeker de haar. dat Sinterklaas zou blijven leven zo lang er in Ne derland kinderen waren, die aan hem geloofden. „Ze houden hem jong, al dat grut", zei Piet en Maaike cn Klaske voelden, dat ze haar hele leven aan Sinter klaas zouden geloven, vast en vast en vast. Henk en Barend wilden weten, wie van al die Sinterklazen in de winkels cn op de scholen en in de huiskamers en op de voet balvelden nou eigenlijk de echte Sinterklaas was. „Maar dat is nou net. wat Sinterklaas geheim wil houden", zei Zwarte Piet. „Sinterklaas is het ene uur daar en het andere uur bier. Op één dag rijdt hy makkelijk van Sappcmecr naar Enschede en dan naar Hilver sum en Den Haag en over Sas van Gent en Eindhoven even naar Valkenburg Je hebt altijd een grote kans, dat het de ech te Sinterklaas is, die je ziet. Maar, omdat hij toch maar op één plaats tegelijk kan zijn, heeft hij een aantal plaatsver vangers. Maar Sinterklaas wft de illusie niet bederven van de kinderen, die hij dat jaar niet zelf kan be/oeken, en daarom mag niemand weten, wie nu de echte Sinterklaas is en wie een plaatsvervanger". „Nou, dan zullen wij wel een plaatsvervanger zien", zei Henk branieachtig. „Ik mag het eigenlijk niet ver tellen, maar ik weet toevallig, dat de echte Sinterklaas dit jaar naar Vlaardingen komt", fluis terde Zwarte Piet. Of die meisjes en jongens in Vlaardingen even blij waren, dat zij de échte Sinterklaas zouden zien. Kees en Bert lieten zich door Zwarte Piet de techniek van het over de daken rijden en door de schoorsteen kruipen tot in de finesses uitleggen. En ze moes ten toegeven: als je het zo deed, dan kon het Maar hoe inge wikkeld of het was, bleek wel, toen ze het i. d.- klas wilden navertellen. Ze brachten het niet verder dan dat meester zei: „Ja, ja, nou snap ik het wel zo on geveer". En datzelfde zeiden die avond duizenden kinderen tegen elkaar: dat ze nou wel zo ongeveer be grepen. hoe het allemaal zat. AT schreven de kranten ook, de volgende A TI W avond. Met gro te koppen kon digden ze aan „Geloof van de kinderen in Sinterklaas her steld. Zwarte Pieten beantwoordden moeilijk ste vragen". En de stemming in de gelagkamer was prima, de avond van de 6de. De jonge Pie ten renden af en aan met bis schopswijn en de brokken van het snoepgoed en de oude Zwar te Pieten trokken tevreden aan hun sigaren, terwijl ze beurt om beurt verslag uitbrachten. En er werd wat afgelachen om alle verhalen. Maar toen de Zwarte Pi^t uit Zwolle het woord kreeg, werd het muisstil in de gelagkamer, want ze hadden allemaal ai het gerucht gehoord, dat hem dat moeilijke probleem was voorge legd, dat alle Zwarte Pieten had den gevreesd. „Ik had het de hele dag voe len aankomen, dat heb je zo met die dingen", vertelde Zwarte Piet met zijn zachte stem. „En ja hoor. Frieda vroeg het: Waar om geeft Sinterklaas de rijke kinderen zulke mooie cadeautjes en waarom slaat hij de arme kinderen over? en Annetje keek me alleen maar verwijtend aan. Ik wist een ogenblik niet, wat ik zeggen moest Sinterklaas, maar u had gezegd: De waar heid. En dus heb ik het haar verteld: dat u vroeger heel rijk was Maar dat u al uw geld aan de armen gaf dat op een dag het goud op was. En dat u toen niet meer naar Nederland wou. omdat u de kinderen geen pak jes meer kon brengen En lat de ouders toen ze dat hoorden u hebben geschreven. of u alstu blieft toch wou komen, want dat ze natuurlijk best zelf cadeautjes aan hun kinderen konden ge ven, maar dat die kinderen dat lang niet zo leuk vonden als Vervolg op pag. 9

Historische kranten - Archief Eemland

Dagblad voor Amersfoort | 1953 | | pagina 16