Eerste Soester Electr. Drukkerij
un
HET ADRES voor Vereenigingen
Speciale Reclame-Aanbieding voor Soest
Verstrekt Credieten op korten termijn.
mi
Electr.
EM
immerbedrijf
wip
l Va"
m
M
Neemt gelden
- a Deposito -
De Landbouwbank
A.J.HEINS-Soest
S. DE ZOETE
VAN EE,
STORMSCHADE
NIEUWS-
Handel in Aardappelen
Groenten en Fruit
In kwaliteit het beste
Inprijs het goedkoopste
VAN WEEDESTRAAT 1 - TELEF,
Wij KUNNEN concurreeren en wij WILLEN concurreeren.
Wij KUNNEN het goedkoopste zijn en wij WILLEN het goedkoopste zijn.
Wij WILLEN zijn het GOEDKOOPSTE in prijs en leveren^ie^BEST^ii^cwaHteU
VRAAGT
PRIJSOPGAVE I
l< 1
te Utrecht
Oude Gracht 113
STAAT op 31 Januari 1929
de Heer E. HARTOG te Baarn
Adverteert in dit Blad I
PAARDENVLEESCH
n. SOKMA
H.H. AANNEMERS
Ramen, Deuren, Kozijnen,
Trappen enz. enz.
6
Reparatie - Inrichting.
A. J. S. KUIJPERS
Meubelmakerij, Stoffeer-
derij - Meubelmagazijn
R. VAN BURGSTEDEN
Bloemisterij „Kweeklust"
C. Kraayenhagen
Mevrouw
Weedestraat 7a Telefoon 2168
PtfOOÖOOÓOOOOOOI
Voor VILLA'S f0.60, voor Inboedels f 0.30 per Mille.
WONING-BUREAU P. MAN
e FL I JL.L.E51M
F. VOIGT - Gedipl. Opticien - Burg. Grothestraat 28
FE UILLETON
ALGEM.BEGRAFEÏ
Schijn en Werkelijkl
AANPLAKBILJETTEN 25 stuks
CONVOCATIEBILJETTEN (kleine) 250 stuks
CONVOCATIEBILJETTEN (grootere) 250 stuks
CONVOCATIEKAARTEN 250 stuks
PROGRAMMA'S (éénzijdig bedrukt) 250 stuks
ENVELOPPEN 250 stuks
ENVELOPPEN fOOO stuks
BRIEFHOOFDENPAPIER 250 stuks
BRIEFHOOFDENPAPIER 1000 stuks
MEMORANOUM's 7„ 250 stuks
MEMORANOUM's 7. 1000 stuks
f 2,00 en hooger
vanaf
f 2,15
II II
vanaf
f 2,50
11 II
vanaf
f 1,70
II II
vanaf
f 2,80
II II
vanaf
f 2,10
II II
vanaf
f 4,90
II II
vanaf
f 2.10
II II
vanaf
f 5.00
II II
vanaf
f 1.85
II II
vanaf
f 3.25
11 n
- OPGERICHT 1897
Kas
Accepten
Belegd Reservefonds
Aandeelen
Rekeninghouders
Diversen
33.860 86
2.860.500.-
161.660 18
1.500.000.
178.332 62
544.768 71
5.279.122.37
Kapitaal
Reservefonds
Deposito o.g.
Verdisconteerde
promessen
Diversen
2.500.000.—
165.852.68
1.408.086 59
926.650.—
278 533.10
5.279.122.37
met 3 dagen opzeggens
voor 3 maanden vast
3%.
37.%
voor 6 maanden vast
voor 1 jaar vast
37.7,
47,
Agent:
De Directie:
J. B. DE BEAUFORT
N. C. DE RUYTER.
Verkrijgbaar eerste kwaliteit
van jonge paarden
Biefstuk70 cent
Biefstuk (haas) 80
Rosbief50
Stukjes45
Rollade45
Magere Lappen 40
Doorregen Lappen 35
Gehakt35
a contant
Varkensvleesch concurreerenda prijzen.
Beleefd aanbevelend,
BEUKENLAAN 20B - SOESTDlJK
Wenscht U een GOEDKOOP ADRES voor
VRAAGT DAN PRIJSOPGAVE AAN
KLAARWATERWEG 13 - SOEST
Wed. J. C. POHLMAN
Lange Brinkweg 31 Soest.
Magazijn van degelijk Schoenwerk
tegen uiterst billijke prijzen.
Minzaam aanbevelend,
SPOORSTRAAT 22 - SOESTDlJK
COMPLETE MEUBILEERING
N1EU WSTRAAT 55
Handel in Kunstmeststoffen,
- Turf strooisel en Granen -
MIDDELWIJKSTRAAT18 - TEL. 2141
Groenten, Fruit en Aardappelen,
Binnen- en Buiteniandsch Fruit
BURG. QROTHESTR. 41 - Tel. 2140
Wenscht gij bloeiende planten ol bloemen
STEENHOFSTRAAT 1 - TELEF. 2178
biedt U alle voorkomende bloemwerken aan.
Tevens snoeien van vruchtboomen, aanlegen
onderhoud van tuinen.
BELEEFD AANBEVELEND
r
Moeten Uw KAPOKMATRASSEN worden bijgevuld?
Nu is het de beste tijd om ze vlug en goedkoop in orde te krijgen.
Het beste adres adres daarvoor is
MEUB
MEUBELMAGAZljN BEHANGERIJ STOFFEERDERIJ
Verzekert U tegen
STEENHOFSTRAAT 5 TEL. 2045 Bi] HET STATION SOESTDlJK
Uwe OOGEN zijn
uw rijkst bezit II
Elk verkeerd gesteld
glas brengt ze ver
der achteruit. Laat
ze vakkundig
beschermen door:
20).
Uit het Engelsch van
RYBY M. AYRES
(Nadruk verboden).
Brenda zette zich naast het bed en maakte
haar mantel los. Op scherpen, bedillerigen
toon informeerde zij bij mrs. Fowler of het
waar was wat Rosalie zei. En de goede
vrouw beaamde dit maar; ze begreep dit
meisje beter dan de dokter en zijn vrouw.
Met groot vertoon stapte mrs. Myers op het
raam toe en opende het, met de mededeeling,
dat het buiten bepaald warm was en de ka
mer hier zoo stoffig.
Rosalie huiverde even, maar zweeg.
De dokter al hier geweest, vandaag?
Niet? O, hij komt zeker nog. Hij heeft het
heel druk. „Four Winds" is weer bewoond.
Ze ratelde op één toon voort, zoodat het leek,
alsof er op het landgoed minstens een epi
demie was uitgebroken, die haar man volko
men in beslag nam!
Mrs. Fowler ging op haar mededeeling in.
Is het werkelijk al weer bewoond? Wat
is het al weer een tijd geleden, dat de oude
heer gestorven is!
Dat is anders nog maar drie weken ge
leden, antwoordde Brenda snibbig. Morr
ik moet toegeven, dat ik niet gedacht had, dat
Roderick Briton hier ooit zou komen wonen.
Ze sloeg Rosalie aandachtig gade om te
zien welke uitwerking haar woorden or haar
hadden gehad. Het meisje lag met gesloten
oogleden, die donker afstaken tegen het blee-
ke gezicht, maar als mrs. Fowler ook een
schijn van emotie verwacht had, kwam zij
bedrogen uit.
Ze probeerde een nieuwen aanval.
Als je weer zoover beter bent, zal ik
eens met je langs „Four Winds" rijden; het
is een prachtig oud buiten. Roderick's vrouw
zal daar heel gelukkig worden.
Het bleeke meisjesgezicht bleef ecen on
bewogen; maar mrs. Fowler vroeg geïnte
resseerd:
Zijn vrouw? Is hij dan van plan te
trouwen?
Brenda aarzelde.
Ik geloof, dat er een dame in Londen
is, van wie hij heel veel hield, rnaar toen
bleek, dat hij niets van zijn vader zou erven,
liet ze hem schieten en verloofde zich met
een rijken Amerikaan. Maar die is eergisteren
bij een auto-ongeluk om het leven gekomen
en ik durf voorspellen, dat ze nu wel weer
probeeren zal om Roderick aan het lijntje te
krijgen.
Mr. Briton zal zich toch niet op die ma
nier als een kwajongen laten behandelen, zei
mrs. Fowler smalend, maar Brenda haalde
de schouders op.
Mannen zijn zoa onberekenbaar als er
een vrouw in 't spel Is, zei ze gewichtig.
Ze stond op en knoopte haar mantel dicht.
Ze keek naar Rosalie, maar ze moest tot de
conclusie komen, dat ook het laatste vieger-
tje niet was opgegaan. Het leek wel alsof
ze in het geheel niet geluisterd had. Haar
oogen bleven lusteloos staren naar de spaar
zame, gele bladeren, cfe nog aan de boomen
huiverden in den vochtigen herfstwind.
Toen mrs. Myers zich tot haar richtte leek
het wel alsof ze wakker schrikte.
Dr. Iddler komt Vrijdag bij je, weet je
dat al? zei ze op beschermenden toon. Ik hoop
dat je begrijpt wat dat beteekent en dat je
het waardeert dat je zoo'n schitterende be
handeling krijgt. Dal zou lang niet iedereen
in jouw omstandigheden krijgen
Brenda's toon ergerde Rosalie buitenge
woon, maar op haar effen gezichtje vertrok
geen spier en ze zei op haar gewone lijd
zame manier:
Iedereen is toch zoo lief voor me.
Toen mrs. Fowler de bezoekster had uit
gelaten en it> de kleine kamer terugkwam,
schudde Rosalie's lichaam van het snikken
en de tranen liepen over haar gezichtje.
Wat is er lieveling? scheelt er wat aan?
vroeg ze verschrikt.
De vriendelijke vrouw knielde bij het bed
en Rosalie sloeg haar armen om haar heen.
Och mrs. Fowler, als ze me toch met
rust wilden latenals ze me maar lieten
stervenze meenen het zoo goed, maar het
zou veel vriendelijker van hen zijn Ze we
ten niet wat ze doen, stamelde ze tusschen
haar hartbreken door
Mrs. Myers was bijna thuis, toen ze Rode
rick Briton in zijn auto tegen kwam. Hij reed
langzaam; Scott, de ruige herdershond zat
naast hem.
Roderick groette beleefd en Brenda gaf
hem een genadigen knik terug, alsof hij er
een eer in mocht stellen dat ze zich verwaar
digde hem terug te groeten. Maar in haar
hart was ze geweldig jaloersch om den aar-
digen' kleinen wagen waarin hij reed. Ze had
al zoo vaak vergeefsahe pogingen gedaan
om haar man te bewegen het ouderwetschc
rijtuig af te schaffen maar hij scheen gehecht
aan de oude rammelkast, zooals zij het ding
noemde.
Rorie vond, dat mrs. Myers er*vee! ouder
uitzag dan hij haar zich in zijn herinnering
had voorgesteld. Hij reed den weg naar Bed-
mund op en kreeg een eigenaardig gevoel,
toen hij weer door die smalle laan met hooge
heggen reed. Het was hem alsof hij in een
streek kwam, waar hij in een ver verleden
eens geweest was. Hij kon zich bijna niet
realiseeren dat het nog maar drie weken ge
leden was, dat hij op dien winderigen mor%
gen bij het kruispunt afscheid nam van Ro
salie.
Zijn jong gezicht stond ernstig.
Hij voelde, dat hij naar zijn zin veel te
weinig wist omtrent den dood van het meisje,
dat zoo heel kort zijn vrouw was geweest.
Hij zou zoo graag willen weten wat ze wel
tegen Sherny gezegd had voordat ze stierf,
of haar laatste woorden misschien een bood
schap van vergiffenis voor hem waren ge
weest; maar hij zou het wel nooit te weten
komen.
Hij vroeg zich af, waar het circus nu wel
zou zijn, de geduldig-plompe olifanten, de
koddige clown op stelten. Ze trokken van
dorp tot dorp nu, waren voorgoed uit ziji
leven verdwenen. Ze zouden er wel steeds
zieliger en sjofeler op worden. Rosalie was
nu voorgoed uit dit leven weggenomen. Dat
verzachtte de tragiek van haar dood ten
minste, want hoe vaak had ze hem niet ver
teld, dat ze dit leven haatte Maar hij
met mooie beloften van een betere toekomst
had hij haar gepaaid en bedrogen.
Het gezicht van het kruispunt stuitte den
stroom van zijn gedachten en de slanke kerk
toren van Bedmund kwam nu boven de boo
men uit. Een impulsief verlangen om het
schemerige kerkje nog eens te zien, greep
hem aan.
Hij hield stil, bij de ingangspoort. Hij
schreed over het hellende kerkhof en ging de
kleine deur binnen. Opnieuw kwam hij ouder
den indruk en de amechtige koster w.v bezig
in de banken gebedenboeken recht te leggen.
Hier was hij getrouwd! Daar was het ven
ster, waardoor een bleeke zonnestraal op
Rosalie's gezichtje was gevallen Nog geen
drie weken het lekefi jaren!
De koster keerde zich toevallig om en beide
mannen keken elkaar een oogenblik aan.
Daarop liep Roderick haastig naar buiten.
Hij reed weg met het gevoel alsof hij van
een begrafenis kwam, maar toch had hij niet
het gevoel, dat het Rosalie was geweest, die
hij in het graf had gelegd
De wagen zou juist de laan inzwenken
toen Rorie uit alle macht remde en met
schrik in zijn stem waarschuwend riep:
Pas toch op, in vredesnaam.
Een man sprong plotseling naar den kant
van den wegnauwelijks ontsnapt aan de
kans om omver gereden te worden. Rode
rick draaide zich op zijn plaats om, toen hij
langzaam verder reed, een hoos woord op de
lippen. Maar het bleef op de lippen, want de
man, dien hij bijna overreden had, was ge
brekkig, had lange ledematen er. dik stoppe
lig haar en sombere kwaadaardige oogen on
der ruige, overhangende wenkbrauwen. In
zijn handen droeg hij een bos prachlige 100-
de rozen.
Rorie herkende hem met een schok; het
was Bunch, de man van het circus.
Een oogenblik slingerde de kleine wagen
hevig; door den schok en den schrik had
Rorie bijna zijn meesterschap over den wa
gen verloren en het scheelde niet veel, of hij
was in een sloot terechtgekomen. Maar hij
had zichzelf terstond weer in bedwang en
greep met zijn sterke handen het stuurrad
stevig vast; de wagen bleef veilig op den
weg. Hij stopte en sprong eruit en holde
terug naar de bocht, waar de man opeens
verdwenen was. Maar er was geen spoor
meer van hem te ontdekken; het leek wel,
alsof de aarde zich had geopend en hem
verslonden had.
Rorie ging op den berm staan en tuurde
over de wazige velden, maar nergens was
de misvormde figuur niet zijn vlammende
bos roode rozen meer te bespeuren. Het
scheen bijna of de heele ontmoeting, het
gevaar van de aanrijding een visioen was
geweest, dacht de jonge Briton, toen hij weer
naar den wagen terugliep en de terugreis
aanvaardde.
Den volgenden morgen reed hij weer den
zelfden weg; scherp uitkijkend naar alle kan
ten, maar van Bunch geen spoor. Wel ont
moette hij Brenda Myers weer bijna op
dezelfde plaats als gisteren en hij vroeg
zich een oogenblik af, waar die toch steeds
heenging. Maar erg interesseeren deed het
hem niet en een oogenblik later was hij de
ontmoeting met haar weer heelemaal ver
geten.
XVIII.
Dien avond sloeg het weer plotseling om;
er stak een felle Oostenwind op, vergezeld
van ontzetende regenbuien; het werd echt
koud en guur herfstweer. Rorie huiverde,
terwijl hij zijn eenzaam middagmaal gebruik
te.
Blunt, de trouwe butler, die best merkte
dat zijn jonge meester zich duchtig verveel
de, merkte bescheiden op, dat het nu de
goede tijd voor de konijnenjacht was en dat
de meeste heeren uit Londen dol waren op
deze sport.
Rorie nam den wenk dankbaar aan. Hij
inviteerde dienzelfden avond nog enkele club
vrienden.
Drie namen de uitnoodiging aan en hoe
wel het weer nog niet bijzonder opklaarde,
steeg Rorie's stemming bij de minuut.
De drie vrienden kwamen Woensdags met
elkaar aan. Er was juist een hevige bui ge
vallen, waardoor de wegen vol modder en
glibberig waren, toen Rorie hen met zijn
auto-tje van het station haalde.
Met een beetje goeden wil kunnen jullie
er alle drie wel in, zei hij opgewekt. Het is
bovendien maar een klein eindje.
Toen ze op „Four Winds" aankwamen,
waren ze zoo uitgelaten als schooljongens,
die met vacantie thuis kwamen. Blunt was
in zijn schik; hij hield van vroolijk gezelschap
en sinds den dood van de jonge vrouw des
huizes, waren gasten en vooral vroolijke
een zeldzaamheid geweest.
Halsham was een van de drie gasten. On
danks zijn eigenaardige opvattingen van
geldzaken was hij wel een aardige kameraad,
die met allerlei grappen en rake opmerkin
gen de vroolijkheid in een gezelschap kon
gaande houden. Hij was nooit tevoren op
liet landgoed geweest en het overtrof zijn
stoutste verwachtingen.
Drommels, Briton, dat is niet mis! Geen
wonder, dat alle moeders met dochters je
naloopen!
De onschuldige opmerking trof Rorie on
aangenaam. Plotseling moest hij weer aan
Lilian denken. Hij was eigenlijk verbaasd,
dat hij zich sinds zijn aankomst op 't buiten
in zijn gedachten zoo weinig met haar had
bezig gehouden. Maar zij behoorde voor hem
tot het begrip „Londen" en de voorstelling
van haar persoon verbond zich voor hem
met dure Westend-winkels en mondaine res
taurants. In het kader van liet leven op zijn
landgoed paste zij niet.
Een van de anderen mengde zich ook in
het gesprek.
Zeg Rorie, dat is ook wat, wat ik gis
teren op de club over je hoorde beweren
iemand beweerde notabene, dat jege
trouwd bent!
De verteller leunde achterover in zijn
stoel en schudde van het lachen. Maar Rorit
lachte niet mee. Hij hield zich overigens goed
en vroeg kalm:
Wie was die gek, die dat vertelde?
Maar Banshell liet zich niet vangen.
Ik heb plechtig beloofd zijn naam niet
te noemen.
Rorie dronk zijn glas wijn leeg en Hals-
hani, die naast hem zat, zag dat zijn hand
beefde. Hij sprong opeens op en hief zijn
glas omhoog in het roode schemerlicht.
Op de gezondheid van de toekomstige
mrs. Briton, wie het ook mag zijn, zei hij
vroolijk. Dat ze gelukkig mag worden, hé
Rorie?
Maar de jonge Briton antwoordde niet.
Hij dacht opeens weer aan Rosalie, zooals
ze hem vol teederheid aangekeken had, dien
ochtend na hun trouwen.
Den volgenden morgen regende het niet;
de geweren werden voor den dag gehaald en
's middags was er een groote opruiming ge
houden onder de konijnenbevolking van de
streek.
Maar de echte afleiding gchonk de jacht
hem toch niet. De gebeurtenissen van de
laatste weken wilden maar niet uit zijn hoofd
verdwijnen. Het leek wel een steeds-door-
draaiende film, die hij niet bij machte was
stop te zetten.
Aan den maaltijd na de jacht zei hij plot
seling midden in een prachtig verhaal van
Halsham:
Zeg eens, is iemand van jullie bij de
begrafenis van Barlett Querne geweest?
Er volgde een pijnlijke stilte. De vraag
viel ook wel wat plotseling midden in de
feestvreugde.
Ik ben er geweest, zei Banshell. Reus
achtige vertooning. vertooning. Moeten een
enorm fortuin aan bloemen besteed hebben.
Maar hij scheen overigens kip noch kraai
op de wereld te hebben. Allemaal lui als wij
waren erbij, die er in werkelijkheid nu niet
zoo erg oni treurden.
Banshell had een luchtige manier van pra
ten, maar onder zijn keurige kleeding was
een verrassend week hart verborgen. Op zijn
altijd vroolijk gezicht kwam even een ern
stiger trek, maar opeens viel hij uit:
Erg gezellig, Rorie, om hierover te be
ginnen. Ga maar verder met je verhaal,
Halsham.
(Wordt vervolgd).
No. 7
BUREAU VOOR ADM1
ADVERTENTIË.N WOR
INGEZONDEN 8TUKK1
UITGAVE; EERSTE SOESTER
HET Al TEl'RHRKCHT'
Kantoor: T0I
Eerste aanspreker W. VAN
De werkelijke waardi
mensch ligt niet in i
heeft, doch in wat hij
J. S.
De twee groote toi
len voor geestelijke i
zijn accuratesse en et
De wereld kan geen i
die slechts gedurende
perkt deel van den da
zijn, GOOI
Toen we kinderen waren v<
van ons ligt die tijd al in het f
leden wilden we alle graa
zijn, ja zeker, grooter dan de
de.... grootste! En sommige van
!den dat zijn, hoe en door welke
dan ook. Dikwijls door grootspr
onze kameraden te intimideeren t
seis opgeblazen verhaaltjes omtr
heldendaden. We wilden soms b
groot.... schijnen. En sommigen o
zijn. hoewel de jaren verstrekei
tijd zijn stempel op hun gelaa
en er met een fijne stift de ii
van het leven op graveerde, niet
dan.... kinderen gebleven. Die gr
willen zijn, groot willen schijnt
toch, door een voor ons dikwij
grijpelijke omstandigheid, schijnt
reld toch maar niet overtuigd i
zijn van die zoo vurig gewensch
heid, ondanks de moeite, die er
daan wordt om dien schijn te
door den een: door een pose
nemen van wereldverachtende,
sant-ljjkende stilzwijgendheid, d
ander: door deksels opgeblazer
len omtrent eigen voortreffeljjkh<
cies zooals in den kindertijd, a
wat groot-menschelijker), of d<
zeer ostentatieve activiteit, een
rende drukke bezigheid, een ji
jachten en reppen. Omdat wij
hebben te doen, Wij, niet een Hoe
omdat niemand al dit schrikkelr
lijke en belangrijke werk kan di
Wij. Te deksel, wat zijn Wij d
een kaerels, wat groote bazen,
onmisbaar en zoogroot!
Ten minste: wat zouden wij grt
zijn. Watschijnen we groot
ilei was m uil veroand bei
wat onlangs een publicist in de A
Mutual Magazine opmerkte, n.1.
van de dingen die ons mislleider
geloof dat wij alleen maar nut
als we bezig zijn iets te doen n
handen of voeten. Het woordje
is in bijna iedere practische leve
fie dik onerstreepttdthet woord
wordt meestal met kleine letters
ven. Geen verstandig mensch aal
lijk het belang van activiteit ond
ten, omdat hij begrijpt, dat er ge
kelrjk leven kan zijn. dat geen
draagtMaaar tochons vooi
streven behoorde te zijn: rijk. d
bel te leven, en dan zal de i
wel voor zichzelf zorgen. Menu
het woord „zijn" vol diepte en
nis maken, zondertevens nieuw»
en beteekenis aan het woord
te verleenen. „Groot" zijn houdt
doen van „groote" daden (nie'
diezelfde groote daden die we i
en als volwassene wilden verr
maar voor alles moeten we da
in ons diepste innerlijk „groot" s
zal onze activiteit niets anders
dan de openbaring van onze gi
De werkelijke mate van grootheid
innerlijk. Dit is een toets die n
gaan kan worden; die valsche 6ta
verdrijft, ten tot het diepste innei
liet karakter gaat.
Dit toont ons. waarom het wa
is, groot te willen schijnen, te
voorgeven, wat men innerlijk nie
En ook, hoe het komt, «lat de we
slotte toch niet aan onze schjj
heid gelooft, er niet door overtuig
Omdat die het onmiskenbare sten
de innerlijke grootheid mist. „De j
dienst dus. die ieder van ons a
medemenschen kan bewijzen is, voi
om zöb klaarblijkelijk sterk, ern
vol goeden moed te zijn, dat de
digden nieuwe hoop door ons
de weifelenden een nieuwe visie di
heid erdoor erlangen, of zij die
een nieuwe drang om weer op c
te komen. Naast deze suprème
is alle „doen" onbeteekenend. Di
dienaars der menschheiö zijn zij, c
het belichamen van een nobel
ideaal, voortdurend het geloof ver
van hen. die zwak staan in het
aan de mogelijkheid van zulk eei
en hen inspireeren met een
die zij ui t zich zelf niet konden
kelen.!...". FLORIS
N.V. GöBELS
Sleenkolenhan
TORENSTRAAT 10 TELF
Uitsluitend eerste kwaliteit Anth
Burgerlijke Sta
.BORENHendrika Gosina, d
Bleeker en E. G. Kraan -
nardus Franciscus, z. v. J.
Wanders en J M. v. Oeve
Albertus, z. v. W. G. Buddi
A. v. Veen Dirk Jan, 2
Oosterbaan en A. Struik
Madge, d. v. J. F. A. Ruizet
E. M. Thomas Johannes
mus, z. v. W. v. Burgsteden
v. Soest Jacob joannej
C. v. Essen en S. M. C. L.
ONDERTROUWD K. Smit en
Groen.
GEHUWDE. Muis en A. Gri
OVERLEDEN Wilhelmus Pelegi
d. Tweel, 20 dagen t
Theodora Hilhorst, 6 wekei
