G. Daams, Dierenarts
nnunt
Sigaren- en Wijuhande
J. G. FLAPPER
RIETMATTEN
A.
S. DE ZOETE Hzn.
Plaatsbespreken voor de gereserveerde plaatsen
Zaterdag 10-4 uur, Zondag 2-4 uur, Maandag 10-2 uur
iJM EERSTE ©ML©
„OPHELIA"
Bloemist - J. GEIJTENBEEK
TWEEDE BLAD
,DE SOESTER"
ZATERDAG 24 ATTG.
TELEF. B 35S
TOESTELLEN
INMAAKGLAZEN
GUMMIRINGEN
zaadhandel W. S. Veltman
UW ADRES
Bloemisterij „Kweeklust"
n
aan Theehuis „DE NAALD", Nieuwe Steeg 15
SOESTDIJK
N.B. Buffet en Rijwielbewaarplaats op Terrein aanwezig
DE EXPLOITANT
SL Jo Co
W. POTTUMS BALLONVAART
Bloemen - Magaxlln
Burg. Grothestraat 4 - Telef. 2113
Lever) Bloemwerken voor alle gelegenheden
Ruim voorzien van alle Bloemist-Artikelen
Aanleg en Onderhoud van Tuinen
De nieuwe Bloem- en Tuinzaden ontvangen
zijn bekend om de kwaliteit.
ALS U „WECKEN" WILT
LET qAN BIJ AANKOOP
OP HET MERK
gangbare maten in voorraad.
Specia<e maten binnen enkele dagen
BEUKENLAAN 3la SOEST
voor BLOEMWERm en
PLANTEN is bij
C. Kraayenhagen
STEENHOFS'RAAT 1 - TELEF. 2178
AANLEG EN ONDER
HOUD VAN TUINEN.
Beleefd aanbevelend.
ijn
:ld
Kunstmeststoffen
in alle soorten
Turfstrooisel
Gemengd Voer
Ochtend Voer
Klppengrit enz.
Eerste kwaliteit
Concurreerende prijzen.
Onder controle Rijki Proefstation.
AANBEVELEND,
SOEST
TELEF. 2141
Aardappelen, Groenten,
Binnen- en Buitenlandsch Fruit
Geconserveerde en Ingemaakte
GROaNTEN
BURG. GROTHESTR. 41 - Tel 2140
S0EST0IJK
TELEFOON 2197 :-
LEVERT UITSLUITEND le KLAS
MERKEN TEGEN BILLIJKE PRIJZEN
haar gelaat tot uitdrukking, dat Valentin
met vermetelen moed van het gunstige
oogenblik profiteerde. Hq verklaarde, dat
men door middel van een ïlinken jongen
uit het dorp in minder dan een uur een
boodschap op Lindou zou kunnen hebben
en hij haalde, nog voor hij antwoord had
gekregen, reeds papier en pen te voor
schijn, opdat Ingeborg ter geruststelling
van haar oom en tante een kort briefje
kon schrijven.
Een zachte stem, die zich in een hoekje
van haar hart verhief, wilde Ingeborg
waarschuwen, de uitnoodiging van Valen-
tins moeder niet aan te nemen; maar di
rect daarop fluisterde een andere stem
haar in, dat de kleine vrijheid, die z\j zich
thans veroorloofde, eigenlijk toch van
zeer onschuldigen aard was en na een kor
te aarzeling, die nauwelijks eenige se
conden geduurd had, schreef zq werkelijk
het briefje met de mededeeling, dat zij
langer zou uitblijven en wat daarvan de
reden was. Valentin wachtte nauwelijks
af, aar, de inkt droog was en reeds na ver
loop van vijf minuten kon hij triomfante
lijk verkondigen, dat een ijlbode, aange
spoord door grootsche beloften, met den
brief op weg was naar Lindow.
Aangezien de huisvrouw thans door de
voor bereidingen van het middagmaal in
beslag werd genomen, raadde zq zelf de
jongelui aan een kleine wandeling te ma
ken en met hun drietjes waren zq wel
dra op weg, op dezen heerlijken, zonnigen
morgen.
Nooit was Ingeborg een Pinksterzondag
zoo mooi en plechtig voorgekomen als
deze, nooit bad zq de heerlijke lente in
zulk een weelderigen overdaad gevoeld als
op dezen gelukkigen morgen. Zq liepen
het dorp door, de kerk voorbij, waaruit
juist het vrome gezang van de gemeente
tot hen doordrong en sloegen toen een
landweg in, die hen langs weiden en ak
kers naar een naburig dennenboschje voer
de.
(Wordt rerrtjfij
Waar bovengeteekende, ter gelegenheid
der Jubilé-feesten te Soest, de feest
vreugde hoopt te komen „verhoogen" in
den dubbelen zin van het woord, voldoe
ik gaarne aan den wensch der Redactie
van dit blad de lezeressen en lezers
eeu en ander vertellen omtrent een uni
cum in Nederland, die in 't uitoefenen
van zqn beroep zonder concurrentie bleef
van landgenuoten gedurende meer dan een
kwart eeuw.
Ik zal 't dus over me zelf moeten heb
ben dat is 'n ietwatje moeilijk .1
eneigenlijk ook weer nietik heb
't reeds in zóóvele dagbladen en periu-
dieken moeten doen.
Beginnen bij 't begin?
Herhaaldelijk werd en wordt me ge
vraagd, hoe ik er toch in vredesnaam toe
kwam „beroepsluchtschipper" te worden.
Als ik u vertellen wil hoe ik er „toe
kwam'', moet ik mq op de snelle wieken
der herinnering weg laten voerente
rug naar mqn kinderjaren. Volgde ik niet
als broekeman van 'n jaar of acht met
turend oog het dartele spel der wolken,
wilde ik niet met ze meevaren, vèr,
hoogvèr, hoog, weg naar onbekende
oorden? Als ik zat op de lagere school
banken, wilde ik dan niet meestoeien met
die lustige, tjilpende en kwinkeleerende ge
vleugelde schare, wier vrijheid ik maar
al te zeer benijdde? Als 't vacantie was
en ik omtnedoolde door de velden daar
buiten, wilde ik dan niet, evenals de leeu
werik opwieken in 't hemelblauw met
de zwaluwen raeescheren over 't spie
gelend watervlak meevierken met de
zilverwitte meeuwen die krijschend, door
stormvlagen werden weggezwiept even
als de aan flarden gescheurde wolken
naarwie-weet waarheen
's Winters, als de hagel kletterde op
de ruiten, als ik mqn schoolwerk had
afgeroffeld, trok ik op avontuur uit met
Jules Verne: kapitein Nenio was m'n
held, Hector Servadac m'n ideaal, Robur
de Veroveraar m'n afgodhoe dweepte
ik met dien veroveraar van 't Luchtruim!
Via lagere-, minder lagere- en H.B.
school toog ik verder 't leven inals
bouwkundig teekenaar verveelde ik mq
al te zeer op 'n dompig kantoor of in
tochtige keetteekenplank ging plaats
maken voor, doek en paletm'n eerste
pennevruchten begonnen gedrukt te wor
den wielrqden, wielrennen werd eeni
ge jaren hartstochtelijk door me beoe
fend, dan, in 't Haagje eerzaam handelaar
in foto-artikelenook al niets voor
mewèg naar Parqs.
Daar maakte ik als passagier m'n eer
ste ballonvaart, voorwaar 't zou de laat
ste niet tevens zqn. Herhaalde malen
steeg ik nadien op als passagier, dan als
„aide"maar ik wilde zelf baas aan
oord zqn, zelf wilde ik 't „alles los!"
eominandeerenik wilde daarboven al
léén zqn alléén hoog boven de aar
de dwalen tusschen de wolken droo-
men te midden der sterren.
Hoe dat te bewerkstelligen?
Ballon-varen was en is nog een dure
sport, m'n bruintje kon dat niet trek
ken waarom dan niet gedaan als zoo
vele Franschen in hun land en elders?
Waarom van 'm ballon-opstqgingen geen
betalende sport-vertooning gemaakt?!
Met kunst- en vliegwerk kwam ik aan
de noodige contanten om een éénper
soonsballon van 400 M3. te koopen daar
mee trok ik dan „Op hoop van Zegen"
naar Patria.
Toen 'n week later met groote aanplak
biljetten en annonces den volke werd be
kend gemaakt dat W. Pottum, de eerste
Nederlandsche, in Frankrijk gebrevetteer
de ballon-vaarder, te Rotterdam zou op
stijgen, konden vrienden, kennissen en
familie hun oogen niet geloovenwel
bleek ik volgens de meesten hunner al
héél diep gezonken nu ik met een „lucht
bal" ging opstijgen stond zoo'n brok
ballonreiziger niet gelqk met 'n kermis
klant van het minste kaliberwas zoo'n
ballon geen vaartuig des duivels'n
ballonopstijging geen opstandige uittar
ting van 'n nietige aardwurm, geboren om
te leven op aarde en niet in het hemel
ruim?!
Sinds is de opinie omtrent m'n lucht-
schippersschap wel ietwat ten goede ver
anderd en mag ik mij verheugen in een
groote populariteit, terwijl een man als
majoor P. W. Scharroo, in z'n voorwoord
van mqn boek „De Verovering van het
Luchtruim" liet drukken
„De heer Pottum, de beleidvolle lucht
vaarder, die ongeveer een kwarteeuw van
zijn leven en werken in dienst heeft ge
steld van de luchtvaart. Daarom is ook
niemand beter dan hq in staat om een
overzicht te geven van de bezwaren en
moeilijkheden en de bureaucratische voet
angels en klemmen, welke ook bij de
ontwikkeling van de luchtvaart moesten
worden overwonnen
Na, ik zou haast durven schrijven veel
miskenning, doet 'I tenslovte niet onaan
genaam aan, wanneer „De Tijd" van mq
getuigt als„De bekende ballonvaarder
W. Pottum die al zoo dikwijls opsteeg
of met een valscherm daalde, heeft zich
geuci wit het schrijven van de leerzame
en interessante geschiedenis der verove
ring van het luchtruim. Hij is daarin voor
treffelijk geslaagd en het resultaat van
zijn arbeid toont, dat hq even handig
met de pen als met den ballon weet te
manoeuvreeren want het boek is on
derhoudend en gezellig geschreven".
Nadat ik den 16en Juni 1905 te Rot
terdam in Nederland voor 't eerst omhoug
ging, steeg ik van vaderlandschen bodem
185 malen omhoog in 91 verschillende
steden en dorpen. Vour die opstijgingen
consumeerden mijne ballons meer dan
120 duizend kubieke meters steenkolen-
gas en over de achtduizend kubieke me
ters waterstofgas.
Als ik al m'n opstijgingen aan elkaar
rijg zou ik 'n hoogte bereiken van meer
dan 300 K.M.
In die jaren gingen een kleine honderd
passagiers, van beiderlei kunne, met mq
de lucbt in, geen hunner bekwam ook
maar 't minste letsel, zelfs niet de on
vrijwillige passagier, 'n jongetje uit Lei
den, de tienjarige Evert Magnin, die 3
October door m'n sleeptouw werd gegre
pen en aan 't einde van de 40 M. lange
kabel tot op 700 M. de lucht werd inge
voerd, om nochtans, na een vaart op leven
en dood van tien minuten zonder eenig
letsel 't aardrijk weer te bereiken.
Slechts ééne dame onder mqn passa
giers werd „luchtziek" tijdens een vaart
bq fraai doch winderig weer van uit Nij
megen naar Twello bq Deventer.
Tegenwoordig hebben de meesten mij
ner passagiers „gevlogen" en allen zijn
't er roerend over eens dat 'n ballon
vaart oneindig veel aangenamer en roman
tischer is dan een vliegtocht.
't Zou de noodige kolommetjes van dit
blad vragen, wanneer ik u mijn avonturen
in de lucht, te water en te land breed
voerig ging verhalen. Nu eens werd ik
op m'n tochten door 't zwerk geblakerd
door zengende zonnestralen, dan weer
werd ik overgoten door meer dan milde
-stortbuien, sneeuwvlokken dansten lustig
rond me als „beneden" de thermometer
80 in de schaduw wees, hagelstormen heb
ben geprobeerd m'n ballons stuk te ra-
meien bliksemschichten „voor 't grij
pen" hebben mq schier verblind rate
lende donderslagen daverden boven, rond
en onder me. Wispelturige rukwinden,
hebben mq over weilanden, daken, kerk
torens, schoorsteenen, molenwieken, tele
graafdraden en dergelijke sta-in-den-wegs
gesleurd, tegen boomen, hekk§n en schut
tingen ben ik aangekwakt, 'door slooten,
poelen, moerassen ging ik kopje-onder...
floeper weer uit'n keer ofi
zes knapten m'n zware ankerkabels als
zqden draadjesverspeelde ik m'n an
kers werd in dolle vaart over heg en
steg gejaagdonder die verschillende
bedrijven bleven m'n armen, beenen en
ribben heelemaal heel, 't allerergste wat
me overkwam was 'n bult of een schram,
éénmaal 'n enkelverstuiking, soms, in m'n
strijd met de elementen moesten m'ri
broek, jekker of pet er aan gelooven,
hadden m'n kompassen of hoogtemeters
het te ontgeleden.
Tegenwoordig is het landen met een
ballon, zelfs bij harden wind, kinderspel
vergeleken bij vroeger: 'n moderne bal
lon is voorzien van een scbeurbaan, trekt
men die open, zou is de ballon in enkele
minuten leeg en er is geen gevaar vuor
„sleepvaart", met alle onaangenaamheden
en gevaren daaraan verbonden.
Wat betreft mqn ballontochten met pas
sagiers, als 't weer ongunstig is, als er
„gevaren" op den tocht dreigen, neem ik
nimmer een passagier mee„waag" ik
haar of hem er niet aan!
Is het echter fraai weer, zoo verheug
ik er mij steeds in, propaganda te maken
voor de ballonsport door het meenemen
van dames of heerenU begrijpt
als beroepsluchtvaarder kan ik dat niet...
hoe gaarne ik zou willen„voor niets"
d oen.
In vergelijking met den prijs voor 'n
tochtje per vliegmachine is 'n ballonvaart
vrij duurvijftig gulden voor velen
te prqzig!
Hoe het dan valt te verklaren dat ik,
als ik met mijn groeten ballon vaar,
steeds passagiers aan boord heb?
Wanneer ik ergens opstijg, stel ik mij
in verbinding met de Directie van het
plaatselijk blad en tref daarmede 'n over
eenkomst, die tot resultaat heeft, dat de
Directie van het blad iemand in de ge
legenheid stelt een ballonvaart mede te
maken. Wanneer er meerdere liefhebbers
.(sters) zqn beslist 't lot, wie er „gratis"
mee omhoog gaat!
Zoo sloot dan ook de Directie van dit
blad met mq een dergelijke overeenkomst
en zal, weer en wind dienend, één uwer
kunnen genieten van de wonderschoone
panorama's, die men te bewonderen krijgt
vanuit den ballonmand, zóó imponeerend
dat gij ze uw leven lang niet vergeet!
BALLONVAART
10 ct. per plaats
NIET PER TELEFOON
In het Utrechtsche blad „Het Centrum"
schreef een der abonné's van dat blad,
de heer G. J. C. Enderman Jr. zqn be
vindingen neer omtrent zijn eerste ballon
vaart, die hq gratis meemaakte voor re
kening van „Het Centrum".
Wq nemen dit artikel hieronder in zijn
geheel over
Toen ik dan Donderdagmiddag op het
terrein der opstijging kwam, had men
reeds met het vullen een aanvang geno
men. Eenige personen, hierbij aanwezig,
disschen mij allerhande verhalen op van
de gevaren aan dezen tak van sport ver
bonden. Onder anderen zeiden deze lui
mq, toen wq gefotografeerd werden: „Dit
is je laatste foto". Door al dat geklets
konden zij mq toch niet van mijn reisplan
afhouden. Risico is tenslotte toch overal
aan verbonden, niet waar?
De ballon was tusschen die bedrijven
door geheel gevuld. De mand werd vast
gehecht en wq konden instappen. De lieer
Pottum als commandant, de heer van den
Griendt uit iSoesterberg en ik als passa
gier van „Het Centrum". Er werd ge
probeerd of het gas wilde trekken. Nu,
dit trok zoo hard, dat wij nog 40 K.G.
ballast moesten inladen. De heer Pottum
was gewoon enthousiast over het Utrecht
sche gas. Alles bq elkaar woog nu on
geveer 500 K.G. De inhoud der ballon
was 850 kub. Meter.
Eerst werden wq naar de uiterste hoek
van het terrein» gedragen, daar er anders
gevaar voor botsing met de gasreservoirs
bestond.
Eenige minuten na vijven werd het com
mando „los" gegeven en gingen wij lang
zaam maar zeker het luchtruim in. Ik
zwaaide zóólang met mijn zakdoek, tot
dat de menschen mq niet meer konden
zien. Dadeljjk begonnen wij met reclame
uit te strooien. Wij voeren door een wol
kenbank heen, die boven de stad hing.
Dit was het werk van 2 minuten, toen
waren wq dezen reeds gepasseerd. In
die wolkenmassa zagen wij op eenigen
afstand de beeltenis onzer ballon in de
kleuren der regenboog. Wq stegen tot
135U Meter, zonder dat maar iets van de
ballast was uitgegooid.
Utrecht bleef gedurende den geheelen
reis door die opstapeling van wolken voor
onze oogen onttrokken. Hier zagen wij
schitterende wolkenpanorama's.
gewoon stukje sigarettenpapier. Valt dit
papiertje snel naar omlaag, zoo rqst men
omhoog. Blijft het op gelijke hoogte drij
ven zoo staat de ballun vast. Gaat het
echter omhoog dan daalt men. Door deze
nietige dingen werd dus heel wat waar
genomen.
Toen wq Utrecht verlieten, werd de
sleeplijn uitgeworpen. Dit is een touw van
40 Meter lengte. Hierop wordt gevaren
in weide en bouwlanden, dus o p de vlak
ten. De heer Pottum vertelde, dat hij in
Noord-Holland dikwijls op de sleeplijn
heeft gevaren. Hij voer dan zoo dicht
bij de aarde, dat deze lijn nu en dan de
aarde raakte. Men kan dan met de inen-
schen praten. Komt de lijn te veel op den
grond, zoodat zij gaat sleepen, dan wordt
ballast uitgeworpen. Nu en dan stonden
wij bijna stil. Onze gemiddelde snelheid
was 18 K.M. per uur. Heel langzaam dus.
In die hooge sfeeren heb ik mij dol ge
amuseerd.
De koersrichting was De Bilt, Zeist, Rij-
senburg, Driebergen. Het gebouwencom
plex van het Meteriologisch Instituut van
de Bilt was niet grooter dan een lucifers
doosje. Wij kekeu met een soort minach
ting op de aardbewoners neer. Voorbij
Driebergen dreven wq weer in een andere
richting, en wel naar Veenendaal. Boven
Veenendaal was onze hoogte 800 meter.
Hier konden wij het geschreeuw der kin
deren, die ons natuurlijk zagen, hooren.
't Geluid klinkt tot een geweldige hoogte
door. Geblaf van honden is heel duidelijk
waarneembaar.
Voorbij Veenendaal kwamen wij in een
kouden luchtstroom uit het Noord-Wes
ten, die ons regelrecht op Wageningen
aandreef. Die luchtstroom was zoo koud,
dat onzen adem zichtbaar werd. Door die
plotselinge luchtafkoeling, gepaard gaan
de met het schuil gaan der zon achter
de wolken, koelde onze ballon zoo af, dat
er groote plooien in vielen. Wij daalden
toen vrij snel. Het was toen tien minuten
voor zevenen. Vijf minuten later voeren
wij over een klein gehucht op ongeveer
80 M. hoogte. De menschen waren goed te
onderscheiden. Wij hoorden hen roepen,
„daal maar, daal maar". Zij dachten na
tuurlijk, dat wq van plan waren te landen.
Het was ons plan geenszins te dalen in
zoo'n afgelegen dorp, en daarenboven wij
moesten twee uur in de lucht blijven. Wij
op dat oogenblik koers naar Wageningen,
Oosterbeek, Arnhem. Het besluit was nu
in Wageningen te dalen, daar wq dan weer
spoedige gelegenheid zouden vinden naar
Utrecht te komen.
Maar de wind besliste anders over
ons. Die mijnheer zeide heel gewoontjes:
„Stop jongens, ik wil jullie ergens anders
heen blazen". En die vent blies ons stil
letjes tusschen Ede en Wageningen door.
Maar wq hadden ook nog iets wil en zoo
lieten wq de ballon dalen. Voor ons lag
namelijk een prachtig stuk land. Indien
van deze gelegenheid geen gebruik werd
gemaakt, moesten wq over de bosschen
bq Uosterbeek heenkomen zien te zoeken.
Het ventiel was al eens gebrobeerd,
maar deze weigerde aangezien een stuk
taf er over heen was geschoven. Daal
de heer Pottum geen roekelooze ballon
vaarder is, waagde hij 't niet om 't open
te rukken, daar er in dat geval dan
kans op scheuren bestaat. Fortuna was
ons echter gunstig gezind. De avond be
gon te vallen, het gas koelde af en onze
ballon kwam weer vanzelf op aarde. Een
boer kwam aanhollen, trok de sleeplqn
naar zich toe en zoo kwamen we zonder
eenigen stoot veilig en wel op den grond.
Het anker was niet eens gebruikt. Onze
landing vond plaats om 10 minuten voor
half acht. Een prachtige landing na een
niet minder prachtigen tocht.
Wij vroegen aan naderende menschen
waar wq waren. Deze vraag moest nog
eens herhaald worden, voordat wij „Ben-
nekom" als antwoord kregen. Zij waren
blijkbaar van ons geschrokken.
In een kort oogenblik was het land be
zaaid met honderden menschen. Dadelijk
waren er vijf veldwachters en een mare-
chausse ter plaatse om de orde te bewa
ren.
De heer Pottum trok aan een lint, waar
door de zijbaan in de ballon werd geo
pend en het gas kon ontsnappen. Binnen
het kwartier lag onze hemelbestormer
ontzield op den grond. Hij werd opgerold
en in den mand geduwd, geladen op een
wagen en zoo ging de heele karavaan naar
Bennekom.
Ook waren op de landingsplaats direct
journalisten uit Ede aanwezig, waar men
ons had zien dalen. Daar de heeren Pot
tum en van der Griendt het de druk had
den met den ballon, ontvingen deze nieuw-
tjesmenschen van mq een relaas van on-
'n Foto, even voor 't vertrek genomen. In de mand, naast de Ballon-com
mandant, de heer Enderman, die als abonné van „Het Centrum" een gratis
ballontocht gaat meemaken, daarachter de heer v. d. Grindt, aviateur te
Soesterberg, die hier ten tweede male met Pottum mee omhoog gaat.
Het panorama beneden was in één
woord prachtig. Onze gezichtslqn was:
in het Noorden, de kustlijn der Zuiderzee;
in het Westen, de Kager Plassen; in het
Zuiden, de Maas; in het Oosten, Arnhem,
Apeldoorn, Oldebroek; natuurlijk zagen
wij deze steden als witte stippen in een
donkere massa. U kunt dus nagaan, hoe
groot ons gezichtsvlak toen ongeveer was.
De rivieren zagen wq als slingerende
linten verspreid liggen. Straatwegen en
spoorlijnen geleken op streepen. Bosschen
waren te vergelijken met hoopjes sparre-
groen. Wagens konden wq op die hoogte
niet onderscheiden. Van menschen dus
geheel en al niets. De treinen op de di
verse baanvakken kropen als rupsen voor
uit.
Daar onze ballon telkens in koudere of
warmere luchtstroomen geraakte daalden
of stegen wq herhaaldelijk. Dit is niet.
te constateeren met het bloote oog. Hier
voor is een aller eenvoudigst hulpmiddel.
De heer van Pottum gebruikt hiervoor een
waren nog steeds dalende, hetgeen ook
natuurlijk sneller ging omdat het avond
werd en de lucht afkoelde. Op 60 M.
hoogte schreeuwde onze lotgenoot, de heer
van den Griendt, met stentorstem: „waar
zijn wqAls antwoord kregen wq „De
kleine Klomp". Nog altoos dalende, kwam
mijn zakdoek weer in actie, hetwelk met
luid gejuich werd beantwoord. Ik keek
naar het eind van het sleeptouw. Dit
raakte bijna den grond. Opeens een ruk
naar beneden en de lqn hing ongeveer
10 M. op den grond. De commandant,
gooide toen een zak zand van 15 K.G.
leeg. Het geruisch van het vallende zand
op de bladeren was hoorbaar, zoo dicht
waren wq bq den grond. Door deze bal-
lastveriftindering stegen wq weer boven de
600 M. Wij zagen fietsers uit de Kleine
Klomp ons volgen maar zq raakten spoe
dig achter, daar wq op dat oogenblik 30
K.M. per uur vlogen.
ünze tax van 2 uur was bijna om. Wij
gingen nu aan landen denken. Wq zetten
zen tocht en het doel hiervan. De abon
né's worden nu vergast op een reuze ver
haal.
In Bennekom gingen we met den ballon
op een vrachtauto huistoe. Met slakken
gang moesten we met het Fordje naar
Utrecht hobbelen. Tegen den heer v. d.
Griendt zeide ik nog: „Dan noemen ze
een ballon nog levensgevaarlijk en op
zoo'n ding zetten ze hun leven op het
spel". Na een tocht van ruim twee uur
kwamen wq op de R. I. A. aan om kwart
over tien, waar wq in de tooneelzaal met
donderend applaus werden begroet met
een driewerf hoera voor de dappere luclit-
vaarders.
De Jasz-Baud deed haar best om liet
..Lang zullen zq leven" en het „Zij leven
hoogboven het geklap der aanwezigen
uit te brengen, hetgeen haar maar heel
moeilijk lukte.
Hier eindigde de zoo roemrijke tocht,
welke ik slechts alleen aan „Het Gen
trum" heb te danken.
Pottum gaat ten hemel varen
Met zqn reuzen „glim" Ballon
Zeven en twintig is de datum
Van de vaart naar wolk en zon.
't Terrein, bq de Gasfabriek gelegen,
Is de plaats van het festein
Voor de vulling van het luchtschip
Kon die raoeilqk beter zqn)
Terwijl de luchtballon gevuld wordt
Klinkt er vroolqke muziek,
Van Monné's Volendammer Jasz-Band,
Ter verpoozing van het publiek.
De Heer Adan, van het Theehuis
Wel bekend hier als „De Naald",
Zorgt voor Thee en Limonade
Die U nergens beter haalt.
Wie die luchtreis mee zal maken?
Bekend: Een „Soester" abonné,
Want voor rekening van De Soester
Gaat er gratis iemand mee.
Heeft de klok zes uur geslagen,
Klinkt 't commando „Alles los"!
Statig stjjgt de Ballon opwaarts
Met zqn „Glim", Reclame das)
Staat de passagier te wuiven,
Is van Pottum in de weer,
En werpt voor diverse firma's
Allerlei Reclames neer.
Strooibiljetten, Serpentines
Parachuutjes, en zoo voorts,
't Wordt een bont gekleurde regen,
Die een ieders oog bekoort.
Is de Ballon, op duizend meter
Daalt een groote parachuut
Dapper maakt een Glim Poetsjongen,
Zqn valscherm-spring-debuut.
Wie den waaghals weet te grijpen,
En terugbrengt in „De Naald"
Krqgt, als ook het scherm er bq is
Twee Rijksdaalders uitbetaald.
Komt dan allen op 't Ballonfeest,
De entreeprqs is laag gesteld:
Die bedraagt slechts 30 centen,
Voor Kinderen is 't half geld,
Nogmaals, komt naar 't Ballonfeest,
Burgers en Buitenliên
't Is reeds lang voorheen geschreven:
Komt! Daar ia wat schoons te denl