G. Daams, Dierenarts nnunt Sigaren- en Wijuhande J. G. FLAPPER RIETMATTEN A. S. DE ZOETE Hzn. Plaatsbespreken voor de gereserveerde plaatsen Zaterdag 10-4 uur, Zondag 2-4 uur, Maandag 10-2 uur iJM EERSTE ©ML© „OPHELIA" Bloemist - J. GEIJTENBEEK TWEEDE BLAD ,DE SOESTER" ZATERDAG 24 ATTG. TELEF. B 35S TOESTELLEN INMAAKGLAZEN GUMMIRINGEN zaadhandel W. S. Veltman UW ADRES Bloemisterij „Kweeklust" n aan Theehuis „DE NAALD", Nieuwe Steeg 15 SOESTDIJK N.B. Buffet en Rijwielbewaarplaats op Terrein aanwezig DE EXPLOITANT SL Jo Co W. POTTUMS BALLONVAART Bloemen - Magaxlln Burg. Grothestraat 4 - Telef. 2113 Lever) Bloemwerken voor alle gelegenheden Ruim voorzien van alle Bloemist-Artikelen Aanleg en Onderhoud van Tuinen De nieuwe Bloem- en Tuinzaden ontvangen zijn bekend om de kwaliteit. ALS U „WECKEN" WILT LET qAN BIJ AANKOOP OP HET MERK gangbare maten in voorraad. Specia<e maten binnen enkele dagen BEUKENLAAN 3la SOEST voor BLOEMWERm en PLANTEN is bij C. Kraayenhagen STEENHOFS'RAAT 1 - TELEF. 2178 AANLEG EN ONDER HOUD VAN TUINEN. Beleefd aanbevelend. ijn :ld Kunstmeststoffen in alle soorten Turfstrooisel Gemengd Voer Ochtend Voer Klppengrit enz. Eerste kwaliteit Concurreerende prijzen. Onder controle Rijki Proefstation. AANBEVELEND, SOEST TELEF. 2141 Aardappelen, Groenten, Binnen- en Buitenlandsch Fruit Geconserveerde en Ingemaakte GROaNTEN BURG. GROTHESTR. 41 - Tel 2140 S0EST0IJK TELEFOON 2197 :- LEVERT UITSLUITEND le KLAS MERKEN TEGEN BILLIJKE PRIJZEN haar gelaat tot uitdrukking, dat Valentin met vermetelen moed van het gunstige oogenblik profiteerde. Hq verklaarde, dat men door middel van een ïlinken jongen uit het dorp in minder dan een uur een boodschap op Lindou zou kunnen hebben en hij haalde, nog voor hij antwoord had gekregen, reeds papier en pen te voor schijn, opdat Ingeborg ter geruststelling van haar oom en tante een kort briefje kon schrijven. Een zachte stem, die zich in een hoekje van haar hart verhief, wilde Ingeborg waarschuwen, de uitnoodiging van Valen- tins moeder niet aan te nemen; maar di rect daarop fluisterde een andere stem haar in, dat de kleine vrijheid, die z\j zich thans veroorloofde, eigenlijk toch van zeer onschuldigen aard was en na een kor te aarzeling, die nauwelijks eenige se conden geduurd had, schreef zq werkelijk het briefje met de mededeeling, dat zij langer zou uitblijven en wat daarvan de reden was. Valentin wachtte nauwelijks af, aar, de inkt droog was en reeds na ver loop van vijf minuten kon hij triomfante lijk verkondigen, dat een ijlbode, aange spoord door grootsche beloften, met den brief op weg was naar Lindow. Aangezien de huisvrouw thans door de voor bereidingen van het middagmaal in beslag werd genomen, raadde zq zelf de jongelui aan een kleine wandeling te ma ken en met hun drietjes waren zq wel dra op weg, op dezen heerlijken, zonnigen morgen. Nooit was Ingeborg een Pinksterzondag zoo mooi en plechtig voorgekomen als deze, nooit bad zq de heerlijke lente in zulk een weelderigen overdaad gevoeld als op dezen gelukkigen morgen. Zq liepen het dorp door, de kerk voorbij, waaruit juist het vrome gezang van de gemeente tot hen doordrong en sloegen toen een landweg in, die hen langs weiden en ak kers naar een naburig dennenboschje voer de. (Wordt rerrtjfij Waar bovengeteekende, ter gelegenheid der Jubilé-feesten te Soest, de feest vreugde hoopt te komen „verhoogen" in den dubbelen zin van het woord, voldoe ik gaarne aan den wensch der Redactie van dit blad de lezeressen en lezers eeu en ander vertellen omtrent een uni cum in Nederland, die in 't uitoefenen van zqn beroep zonder concurrentie bleef van landgenuoten gedurende meer dan een kwart eeuw. Ik zal 't dus over me zelf moeten heb ben dat is 'n ietwatje moeilijk .1 eneigenlijk ook weer nietik heb 't reeds in zóóvele dagbladen en periu- dieken moeten doen. Beginnen bij 't begin? Herhaaldelijk werd en wordt me ge vraagd, hoe ik er toch in vredesnaam toe kwam „beroepsluchtschipper" te worden. Als ik u vertellen wil hoe ik er „toe kwam'', moet ik mq op de snelle wieken der herinnering weg laten voerente rug naar mqn kinderjaren. Volgde ik niet als broekeman van 'n jaar of acht met turend oog het dartele spel der wolken, wilde ik niet met ze meevaren, vèr, hoogvèr, hoog, weg naar onbekende oorden? Als ik zat op de lagere school banken, wilde ik dan niet meestoeien met die lustige, tjilpende en kwinkeleerende ge vleugelde schare, wier vrijheid ik maar al te zeer benijdde? Als 't vacantie was en ik omtnedoolde door de velden daar buiten, wilde ik dan niet, evenals de leeu werik opwieken in 't hemelblauw met de zwaluwen raeescheren over 't spie gelend watervlak meevierken met de zilverwitte meeuwen die krijschend, door stormvlagen werden weggezwiept even als de aan flarden gescheurde wolken naarwie-weet waarheen 's Winters, als de hagel kletterde op de ruiten, als ik mqn schoolwerk had afgeroffeld, trok ik op avontuur uit met Jules Verne: kapitein Nenio was m'n held, Hector Servadac m'n ideaal, Robur de Veroveraar m'n afgodhoe dweepte ik met dien veroveraar van 't Luchtruim! Via lagere-, minder lagere- en H.B. school toog ik verder 't leven inals bouwkundig teekenaar verveelde ik mq al te zeer op 'n dompig kantoor of in tochtige keetteekenplank ging plaats maken voor, doek en paletm'n eerste pennevruchten begonnen gedrukt te wor den wielrqden, wielrennen werd eeni ge jaren hartstochtelijk door me beoe fend, dan, in 't Haagje eerzaam handelaar in foto-artikelenook al niets voor mewèg naar Parqs. Daar maakte ik als passagier m'n eer ste ballonvaart, voorwaar 't zou de laat ste niet tevens zqn. Herhaalde malen steeg ik nadien op als passagier, dan als „aide"maar ik wilde zelf baas aan oord zqn, zelf wilde ik 't „alles los!" eominandeerenik wilde daarboven al léén zqn alléén hoog boven de aar de dwalen tusschen de wolken droo- men te midden der sterren. Hoe dat te bewerkstelligen? Ballon-varen was en is nog een dure sport, m'n bruintje kon dat niet trek ken waarom dan niet gedaan als zoo vele Franschen in hun land en elders? Waarom van 'm ballon-opstqgingen geen betalende sport-vertooning gemaakt?! Met kunst- en vliegwerk kwam ik aan de noodige contanten om een éénper soonsballon van 400 M3. te koopen daar mee trok ik dan „Op hoop van Zegen" naar Patria. Toen 'n week later met groote aanplak biljetten en annonces den volke werd be kend gemaakt dat W. Pottum, de eerste Nederlandsche, in Frankrijk gebrevetteer de ballon-vaarder, te Rotterdam zou op stijgen, konden vrienden, kennissen en familie hun oogen niet geloovenwel bleek ik volgens de meesten hunner al héél diep gezonken nu ik met een „lucht bal" ging opstijgen stond zoo'n brok ballonreiziger niet gelqk met 'n kermis klant van het minste kaliberwas zoo'n ballon geen vaartuig des duivels'n ballonopstijging geen opstandige uittar ting van 'n nietige aardwurm, geboren om te leven op aarde en niet in het hemel ruim?! Sinds is de opinie omtrent m'n lucht- schippersschap wel ietwat ten goede ver anderd en mag ik mij verheugen in een groote populariteit, terwijl een man als majoor P. W. Scharroo, in z'n voorwoord van mqn boek „De Verovering van het Luchtruim" liet drukken „De heer Pottum, de beleidvolle lucht vaarder, die ongeveer een kwarteeuw van zijn leven en werken in dienst heeft ge steld van de luchtvaart. Daarom is ook niemand beter dan hq in staat om een overzicht te geven van de bezwaren en moeilijkheden en de bureaucratische voet angels en klemmen, welke ook bij de ontwikkeling van de luchtvaart moesten worden overwonnen Na, ik zou haast durven schrijven veel miskenning, doet 'I tenslovte niet onaan genaam aan, wanneer „De Tijd" van mq getuigt als„De bekende ballonvaarder W. Pottum die al zoo dikwijls opsteeg of met een valscherm daalde, heeft zich geuci wit het schrijven van de leerzame en interessante geschiedenis der verove ring van het luchtruim. Hij is daarin voor treffelijk geslaagd en het resultaat van zijn arbeid toont, dat hq even handig met de pen als met den ballon weet te manoeuvreeren want het boek is on derhoudend en gezellig geschreven". Nadat ik den 16en Juni 1905 te Rot terdam in Nederland voor 't eerst omhoug ging, steeg ik van vaderlandschen bodem 185 malen omhoog in 91 verschillende steden en dorpen. Vour die opstijgingen consumeerden mijne ballons meer dan 120 duizend kubieke meters steenkolen- gas en over de achtduizend kubieke me ters waterstofgas. Als ik al m'n opstijgingen aan elkaar rijg zou ik 'n hoogte bereiken van meer dan 300 K.M. In die jaren gingen een kleine honderd passagiers, van beiderlei kunne, met mq de lucbt in, geen hunner bekwam ook maar 't minste letsel, zelfs niet de on vrijwillige passagier, 'n jongetje uit Lei den, de tienjarige Evert Magnin, die 3 October door m'n sleeptouw werd gegre pen en aan 't einde van de 40 M. lange kabel tot op 700 M. de lucht werd inge voerd, om nochtans, na een vaart op leven en dood van tien minuten zonder eenig letsel 't aardrijk weer te bereiken. Slechts ééne dame onder mqn passa giers werd „luchtziek" tijdens een vaart bq fraai doch winderig weer van uit Nij megen naar Twello bq Deventer. Tegenwoordig hebben de meesten mij ner passagiers „gevlogen" en allen zijn 't er roerend over eens dat 'n ballon vaart oneindig veel aangenamer en roman tischer is dan een vliegtocht. 't Zou de noodige kolommetjes van dit blad vragen, wanneer ik u mijn avonturen in de lucht, te water en te land breed voerig ging verhalen. Nu eens werd ik op m'n tochten door 't zwerk geblakerd door zengende zonnestralen, dan weer werd ik overgoten door meer dan milde -stortbuien, sneeuwvlokken dansten lustig rond me als „beneden" de thermometer 80 in de schaduw wees, hagelstormen heb ben geprobeerd m'n ballons stuk te ra- meien bliksemschichten „voor 't grij pen" hebben mq schier verblind rate lende donderslagen daverden boven, rond en onder me. Wispelturige rukwinden, hebben mq over weilanden, daken, kerk torens, schoorsteenen, molenwieken, tele graafdraden en dergelijke sta-in-den-wegs gesleurd, tegen boomen, hekk§n en schut tingen ben ik aangekwakt, 'door slooten, poelen, moerassen ging ik kopje-onder... floeper weer uit'n keer ofi zes knapten m'n zware ankerkabels als zqden draadjesverspeelde ik m'n an kers werd in dolle vaart over heg en steg gejaagdonder die verschillende bedrijven bleven m'n armen, beenen en ribben heelemaal heel, 't allerergste wat me overkwam was 'n bult of een schram, éénmaal 'n enkelverstuiking, soms, in m'n strijd met de elementen moesten m'ri broek, jekker of pet er aan gelooven, hadden m'n kompassen of hoogtemeters het te ontgeleden. Tegenwoordig is het landen met een ballon, zelfs bij harden wind, kinderspel vergeleken bij vroeger: 'n moderne bal lon is voorzien van een scbeurbaan, trekt men die open, zou is de ballon in enkele minuten leeg en er is geen gevaar vuor „sleepvaart", met alle onaangenaamheden en gevaren daaraan verbonden. Wat betreft mqn ballontochten met pas sagiers, als 't weer ongunstig is, als er „gevaren" op den tocht dreigen, neem ik nimmer een passagier mee„waag" ik haar of hem er niet aan! Is het echter fraai weer, zoo verheug ik er mij steeds in, propaganda te maken voor de ballonsport door het meenemen van dames of heerenU begrijpt als beroepsluchtvaarder kan ik dat niet... hoe gaarne ik zou willen„voor niets" d oen. In vergelijking met den prijs voor 'n tochtje per vliegmachine is 'n ballonvaart vrij duurvijftig gulden voor velen te prqzig! Hoe het dan valt te verklaren dat ik, als ik met mijn groeten ballon vaar, steeds passagiers aan boord heb? Wanneer ik ergens opstijg, stel ik mij in verbinding met de Directie van het plaatselijk blad en tref daarmede 'n over eenkomst, die tot resultaat heeft, dat de Directie van het blad iemand in de ge legenheid stelt een ballonvaart mede te maken. Wanneer er meerdere liefhebbers .(sters) zqn beslist 't lot, wie er „gratis" mee omhoog gaat! Zoo sloot dan ook de Directie van dit blad met mq een dergelijke overeenkomst en zal, weer en wind dienend, één uwer kunnen genieten van de wonderschoone panorama's, die men te bewonderen krijgt vanuit den ballonmand, zóó imponeerend dat gij ze uw leven lang niet vergeet! BALLONVAART 10 ct. per plaats NIET PER TELEFOON In het Utrechtsche blad „Het Centrum" schreef een der abonné's van dat blad, de heer G. J. C. Enderman Jr. zqn be vindingen neer omtrent zijn eerste ballon vaart, die hq gratis meemaakte voor re kening van „Het Centrum". Wq nemen dit artikel hieronder in zijn geheel over Toen ik dan Donderdagmiddag op het terrein der opstijging kwam, had men reeds met het vullen een aanvang geno men. Eenige personen, hierbij aanwezig, disschen mij allerhande verhalen op van de gevaren aan dezen tak van sport ver bonden. Onder anderen zeiden deze lui mq, toen wq gefotografeerd werden: „Dit is je laatste foto". Door al dat geklets konden zij mq toch niet van mijn reisplan afhouden. Risico is tenslotte toch overal aan verbonden, niet waar? De ballon was tusschen die bedrijven door geheel gevuld. De mand werd vast gehecht en wq konden instappen. De lieer Pottum als commandant, de heer van den Griendt uit iSoesterberg en ik als passa gier van „Het Centrum". Er werd ge probeerd of het gas wilde trekken. Nu, dit trok zoo hard, dat wij nog 40 K.G. ballast moesten inladen. De heer Pottum was gewoon enthousiast over het Utrecht sche gas. Alles bq elkaar woog nu on geveer 500 K.G. De inhoud der ballon was 850 kub. Meter. Eerst werden wq naar de uiterste hoek van het terrein» gedragen, daar er anders gevaar voor botsing met de gasreservoirs bestond. Eenige minuten na vijven werd het com mando „los" gegeven en gingen wij lang zaam maar zeker het luchtruim in. Ik zwaaide zóólang met mijn zakdoek, tot dat de menschen mq niet meer konden zien. Dadeljjk begonnen wij met reclame uit te strooien. Wij voeren door een wol kenbank heen, die boven de stad hing. Dit was het werk van 2 minuten, toen waren wq dezen reeds gepasseerd. In die wolkenmassa zagen wij op eenigen afstand de beeltenis onzer ballon in de kleuren der regenboog. Wq stegen tot 135U Meter, zonder dat maar iets van de ballast was uitgegooid. Utrecht bleef gedurende den geheelen reis door die opstapeling van wolken voor onze oogen onttrokken. Hier zagen wij schitterende wolkenpanorama's. gewoon stukje sigarettenpapier. Valt dit papiertje snel naar omlaag, zoo rqst men omhoog. Blijft het op gelijke hoogte drij ven zoo staat de ballun vast. Gaat het echter omhoog dan daalt men. Door deze nietige dingen werd dus heel wat waar genomen. Toen wq Utrecht verlieten, werd de sleeplijn uitgeworpen. Dit is een touw van 40 Meter lengte. Hierop wordt gevaren in weide en bouwlanden, dus o p de vlak ten. De heer Pottum vertelde, dat hij in Noord-Holland dikwijls op de sleeplijn heeft gevaren. Hij voer dan zoo dicht bij de aarde, dat deze lijn nu en dan de aarde raakte. Men kan dan met de inen- schen praten. Komt de lijn te veel op den grond, zoodat zij gaat sleepen, dan wordt ballast uitgeworpen. Nu en dan stonden wij bijna stil. Onze gemiddelde snelheid was 18 K.M. per uur. Heel langzaam dus. In die hooge sfeeren heb ik mij dol ge amuseerd. De koersrichting was De Bilt, Zeist, Rij- senburg, Driebergen. Het gebouwencom plex van het Meteriologisch Instituut van de Bilt was niet grooter dan een lucifers doosje. Wij kekeu met een soort minach ting op de aardbewoners neer. Voorbij Driebergen dreven wq weer in een andere richting, en wel naar Veenendaal. Boven Veenendaal was onze hoogte 800 meter. Hier konden wij het geschreeuw der kin deren, die ons natuurlijk zagen, hooren. 't Geluid klinkt tot een geweldige hoogte door. Geblaf van honden is heel duidelijk waarneembaar. Voorbij Veenendaal kwamen wij in een kouden luchtstroom uit het Noord-Wes ten, die ons regelrecht op Wageningen aandreef. Die luchtstroom was zoo koud, dat onzen adem zichtbaar werd. Door die plotselinge luchtafkoeling, gepaard gaan de met het schuil gaan der zon achter de wolken, koelde onze ballon zoo af, dat er groote plooien in vielen. Wij daalden toen vrij snel. Het was toen tien minuten voor zevenen. Vijf minuten later voeren wij over een klein gehucht op ongeveer 80 M. hoogte. De menschen waren goed te onderscheiden. Wij hoorden hen roepen, „daal maar, daal maar". Zij dachten na tuurlijk, dat wq van plan waren te landen. Het was ons plan geenszins te dalen in zoo'n afgelegen dorp, en daarenboven wij moesten twee uur in de lucht blijven. Wij op dat oogenblik koers naar Wageningen, Oosterbeek, Arnhem. Het besluit was nu in Wageningen te dalen, daar wq dan weer spoedige gelegenheid zouden vinden naar Utrecht te komen. Maar de wind besliste anders over ons. Die mijnheer zeide heel gewoontjes: „Stop jongens, ik wil jullie ergens anders heen blazen". En die vent blies ons stil letjes tusschen Ede en Wageningen door. Maar wq hadden ook nog iets wil en zoo lieten wq de ballon dalen. Voor ons lag namelijk een prachtig stuk land. Indien van deze gelegenheid geen gebruik werd gemaakt, moesten wq over de bosschen bq Uosterbeek heenkomen zien te zoeken. Het ventiel was al eens gebrobeerd, maar deze weigerde aangezien een stuk taf er over heen was geschoven. Daal de heer Pottum geen roekelooze ballon vaarder is, waagde hij 't niet om 't open te rukken, daar er in dat geval dan kans op scheuren bestaat. Fortuna was ons echter gunstig gezind. De avond be gon te vallen, het gas koelde af en onze ballon kwam weer vanzelf op aarde. Een boer kwam aanhollen, trok de sleeplqn naar zich toe en zoo kwamen we zonder eenigen stoot veilig en wel op den grond. Het anker was niet eens gebruikt. Onze landing vond plaats om 10 minuten voor half acht. Een prachtige landing na een niet minder prachtigen tocht. Wij vroegen aan naderende menschen waar wq waren. Deze vraag moest nog eens herhaald worden, voordat wij „Ben- nekom" als antwoord kregen. Zij waren blijkbaar van ons geschrokken. In een kort oogenblik was het land be zaaid met honderden menschen. Dadelijk waren er vijf veldwachters en een mare- chausse ter plaatse om de orde te bewa ren. De heer Pottum trok aan een lint, waar door de zijbaan in de ballon werd geo pend en het gas kon ontsnappen. Binnen het kwartier lag onze hemelbestormer ontzield op den grond. Hij werd opgerold en in den mand geduwd, geladen op een wagen en zoo ging de heele karavaan naar Bennekom. Ook waren op de landingsplaats direct journalisten uit Ede aanwezig, waar men ons had zien dalen. Daar de heeren Pot tum en van der Griendt het de druk had den met den ballon, ontvingen deze nieuw- tjesmenschen van mq een relaas van on- 'n Foto, even voor 't vertrek genomen. In de mand, naast de Ballon-com mandant, de heer Enderman, die als abonné van „Het Centrum" een gratis ballontocht gaat meemaken, daarachter de heer v. d. Grindt, aviateur te Soesterberg, die hier ten tweede male met Pottum mee omhoog gaat. Het panorama beneden was in één woord prachtig. Onze gezichtslqn was: in het Noorden, de kustlijn der Zuiderzee; in het Westen, de Kager Plassen; in het Zuiden, de Maas; in het Oosten, Arnhem, Apeldoorn, Oldebroek; natuurlijk zagen wij deze steden als witte stippen in een donkere massa. U kunt dus nagaan, hoe groot ons gezichtsvlak toen ongeveer was. De rivieren zagen wq als slingerende linten verspreid liggen. Straatwegen en spoorlijnen geleken op streepen. Bosschen waren te vergelijken met hoopjes sparre- groen. Wagens konden wq op die hoogte niet onderscheiden. Van menschen dus geheel en al niets. De treinen op de di verse baanvakken kropen als rupsen voor uit. Daar onze ballon telkens in koudere of warmere luchtstroomen geraakte daalden of stegen wq herhaaldelijk. Dit is niet. te constateeren met het bloote oog. Hier voor is een aller eenvoudigst hulpmiddel. De heer van Pottum gebruikt hiervoor een waren nog steeds dalende, hetgeen ook natuurlijk sneller ging omdat het avond werd en de lucht afkoelde. Op 60 M. hoogte schreeuwde onze lotgenoot, de heer van den Griendt, met stentorstem: „waar zijn wqAls antwoord kregen wq „De kleine Klomp". Nog altoos dalende, kwam mijn zakdoek weer in actie, hetwelk met luid gejuich werd beantwoord. Ik keek naar het eind van het sleeptouw. Dit raakte bijna den grond. Opeens een ruk naar beneden en de lqn hing ongeveer 10 M. op den grond. De commandant, gooide toen een zak zand van 15 K.G. leeg. Het geruisch van het vallende zand op de bladeren was hoorbaar, zoo dicht waren wq bq den grond. Door deze bal- lastveriftindering stegen wq weer boven de 600 M. Wij zagen fietsers uit de Kleine Klomp ons volgen maar zq raakten spoe dig achter, daar wq op dat oogenblik 30 K.M. per uur vlogen. ünze tax van 2 uur was bijna om. Wij gingen nu aan landen denken. Wq zetten zen tocht en het doel hiervan. De abon né's worden nu vergast op een reuze ver haal. In Bennekom gingen we met den ballon op een vrachtauto huistoe. Met slakken gang moesten we met het Fordje naar Utrecht hobbelen. Tegen den heer v. d. Griendt zeide ik nog: „Dan noemen ze een ballon nog levensgevaarlijk en op zoo'n ding zetten ze hun leven op het spel". Na een tocht van ruim twee uur kwamen wq op de R. I. A. aan om kwart over tien, waar wq in de tooneelzaal met donderend applaus werden begroet met een driewerf hoera voor de dappere luclit- vaarders. De Jasz-Baud deed haar best om liet ..Lang zullen zq leven" en het „Zij leven hoogboven het geklap der aanwezigen uit te brengen, hetgeen haar maar heel moeilijk lukte. Hier eindigde de zoo roemrijke tocht, welke ik slechts alleen aan „Het Gen trum" heb te danken. Pottum gaat ten hemel varen Met zqn reuzen „glim" Ballon Zeven en twintig is de datum Van de vaart naar wolk en zon. 't Terrein, bq de Gasfabriek gelegen, Is de plaats van het festein Voor de vulling van het luchtschip Kon die raoeilqk beter zqn) Terwijl de luchtballon gevuld wordt Klinkt er vroolqke muziek, Van Monné's Volendammer Jasz-Band, Ter verpoozing van het publiek. De Heer Adan, van het Theehuis Wel bekend hier als „De Naald", Zorgt voor Thee en Limonade Die U nergens beter haalt. Wie die luchtreis mee zal maken? Bekend: Een „Soester" abonné, Want voor rekening van De Soester Gaat er gratis iemand mee. Heeft de klok zes uur geslagen, Klinkt 't commando „Alles los"! Statig stjjgt de Ballon opwaarts Met zqn „Glim", Reclame das) Staat de passagier te wuiven, Is van Pottum in de weer, En werpt voor diverse firma's Allerlei Reclames neer. Strooibiljetten, Serpentines Parachuutjes, en zoo voorts, 't Wordt een bont gekleurde regen, Die een ieders oog bekoort. Is de Ballon, op duizend meter Daalt een groote parachuut Dapper maakt een Glim Poetsjongen, Zqn valscherm-spring-debuut. Wie den waaghals weet te grijpen, En terugbrengt in „De Naald" Krqgt, als ook het scherm er bq is Twee Rijksdaalders uitbetaald. Komt dan allen op 't Ballonfeest, De entreeprqs is laag gesteld: Die bedraagt slechts 30 centen, Voor Kinderen is 't half geld, Nogmaals, komt naar 't Ballonfeest, Burgers en Buitenliên 't Is reeds lang voorheen geschreven: Komt! Daar ia wat schoons te denl

Historische kranten - Archief Eemland

De Soester | 1929 | | pagina 1