iaarl. Houtverkooping
flinke houten SCHUUR
Hotel „Eemland", Soestdijk
Wie was zij toch?
Bijverdienste
m j
Plaatselijk Nieuws
Zijn woningXverlaten.
Onbewaakte overweg
aan de Zwarteweg.
FEUILLETON
Voor de Kinderen.
Ons Kinderverhaal.
Donderdag 23 Januari 1930
Boomen,
Eiken- en Beukenboomen
Wetenswaardigheden.
OVERDIJKINK, Rijksstraatweg - Voorthuizen
OP DINSDAG 14 JANUARI 1930.
Volledig orkest.
Ruim honderd gulden aan prijzen.
Mooiste groep (minstens 4 personen) f 25.- in geld.
Prachtige prijzen voor mooiste Dame, Heer en paar
en origineelste Dame, Heer en paar.
Bovendien 10 extra prijzen.
gr ENTREE F l.SO "91
firtl dagen later stierf
Bevorderd.
De hoofdagent van Politie H. J. van
Leeuwen, is met ingang van 1 Januari
j.1. bevorderd tot Majoor.
Balmasque H. Bouma.
Aangemoedigd door het succes van
verleden jaar, arrangeert genoemden
ballctmeester 14 dezer wederom een
grootsch opgezet balmasque in Eem-
land.
Men behoeft maar te zien naar het
reusachtige reclamedoek bij de Birkt-
straat of naar de fraaie prijzen, w.o.
een van 25.tentoongesteld in de
Torenstraat bij den heer Ekel, om te
zien dat de zaak flink wordt aange
pakt.
Nadere bijzonderheden vermeldt de
advertentie in dit blad.
C. Ai O. heeft 27 dezer zijn woning
hier ter plaatse verlaten, vrouw en
kind, in gjoote ongerustheid achterla
tend.
Men vreest, dat hem een ongeluk is
overkomen.
De Burgemeester vroeg per radio
bericht.
VROUW DOOR DEN TREIN
GEGREPEN.
Vrijdagavond, omstreeks 5l/£> uur
vonden eenige voorbijgangers, nabij
den onbewaakten overweg aan den
Zwarteweg, in bewustelooze toestand
een ongeveer 28-jarige vrouw, die
blijkbaar door een passeerende trein
was gegrepen.
Dr. Donker, die spoedig ter plaatse
was, verleende de eerste hulp.
Per auto werd de ongelukkige, die
deerlijk gewond was in zeer ernstige
toestand naar het ziekenhuis te Amers
foort vervoerd.
Solisten-Concours te Soetterberg.
Zondag j.1. behaalde onze plaatsgenoot
den heer J. Lagemaat (Solo-Clarinetist
le afd.) op het gehouden Solisten-Con
cours te Soesterberg een 2e prrjs .met 88
punten. Zeer zeker is dit een mooie pres
tatie.
De Soester Muziekvereeniging kan er
dan ook trotsch op zijn, zulke leden in
hun midden te hebben.
(Jok een woord van dank aan Mej. v.
d. Broek (piano) die voor 't zeer goede
accompagnement zorgde.
A.s. Zondag zal de heer R. Jansen (Bu
gel) op 't Concours te Soesterberg aan
wezig zqn. Wq wenschen deze jonge
kracht veel succes.
GEVONDEN VOORWERPEN.
Kinderhandtaschje.
Metworst.
Kinder-portemonnaie m. inhoud.
Regenjas.
Kinderhandschoen.
R. K. Kerkboekje.
Gouden ring met steentje.
Actetasch.
Hondenhalsband.
Naar het Engelsch
rail
CARL SWERDNA..
3)
Het natuurtafereel was nu echter zoo
indrukwekkend dat Haydon hier even zijn
aandacht 'bq moest bepalen. Meters diep
lag hier de zee en één misstap zou ie
mand van den rand van de klip doen stor
ten.
„En nu je geschiedenis, Tom!" drong
Gilbert maar weer.
„Die begint met een schipbreuk! 't Is
nu met Kerstmis twintig jaar geleden, en
het was een groot schip uit Indië. Ik
was nog maar een baby; maar het moet
aulk slecht weer zqn geweest, dat er
menige visscherspink op onze kust ver
ging. Dit groote schip nu was uit zijn
koers gedreven ,had den topmast ver
loren en werd tegen de rotsen te pletter
geslagen. Er kon niets gedaan worden
voor het scheepsvlok. De reddingboot kon
niet uitgelaten worden, want die zou ook
dadelijk te pletter geslagen zijn."
„Ja, éénEr werd een doos van
boord gespoeld en die zat zoodanig tegen
gen een uitstekende rotspunt geklemd dat
ae met de grootste moeite den volgenden
morgen door mijn vader werd losgemaakt.
En in die doos zat
Goudklok!" riep Gilbert.
„Er werd gedacht dat zq clood was,
want zij was doornat en doodsbleek, zoo
als u denken kunt! Maar ze haalde nog
adem en, dank zij mijn moeder, is haar
het leven gered. En vader, die altijd naar
een dochtertje had verlangd, dacht er
ONBESTELBARE BRIEVEN
POSTKANTOOR.
Binnenland, brieven.
j. Officier v. Justitie, Utrecht.
2. Gouda's Plateelfabr., Gouda.
3. B. Bruil, Nijmegen.
4. Annie Karsemeijer, Bilthoven.
5. I. Woudenberg, Utrecht.
SOESTERBERG.
Noodlanding.
Een militair vliegtuig, bestuurd door
den sergeant vliegenier Van Straten,
moest bij Amstelveen in een weiland
een noodlanding maken. Bij het uitloo-
pen reed het in een sloot, waardoor
propeller en onderstel beschadigd wer
den.
De heer Van Straten, die zich alleen
in het toestel bevond, kon het onge
deerd verlaten.
Het vliegtuig zal naar hier worden
vervoerd.
Beste meisjes en jongens!
Hier zijn. eenige raadsels. Probeer
ze eens op te lossen. Volgende week
zeg ik de oplossingen.
1. Neem den naam van een adelijk
persoon. Doe zijn hoofd er af, dan
wordt het.... een vogel! Doe het
hoofd van den vogel er af.... dan
wordt het een verkorte meisjesnaam.
Rara wat is dat?
2. In elk woord van 'n spreekwoord
heb ik de letters door elkaar geworpen.
Wie kan ze weer op zijn plaats zet
ten?
Reedi voeltjeg ztngi ziasoo the
beekgt si.
3. Neem een visch, doe daarbij een
halve erwt, voeg daar nog bij een sma
kelijk stuk vleesch, dan krijg je iets,
dat bijna elk mensch iederen dag eet.
Vooral jongens!
Voor goede oplossingen stel ik een
drietal aardige prijsjes beschikbaar.
OOM KAREL.
erop geschilderc en als hij die boven
de kinderen houdt, droomen ze prach
tige droomen. En nu zal ik je vertel
len van een jongetje, waaraan Olie
Loek, de Zaïuman, een heele week
lang des nachts verhaaltjes vertelde.
Het begon op
MAANDAG.
„Nu moet je goed luisteren", zei de
Zandman, toen jet jongetje, dat Hal-
mar heette, in bed lag, „ik zal de boel
hier eerst eens wat opknappen!" Hij
strekte zijn toovérstokje uit en opeens
werden de bloempotten groote hoo
rnen, waarvan de takken tot aan het
plafond reikten, zoodat de kamer net
een prachtige tuin leek. De takken van
de boomen zaten vol met heerlijke rui
kende bloemen, die nog veel mooier
dan rozen waren. En het mooiste was,
dat je die bloemen kon opeten en dat
ze nog veel lekkerder smaakten dan
kersenjam! Verder waren er heerlijke
ppelen en peren en broodjes stampvol
met krenten, en die smaakten gewoon
weg verrukkelijk!
Op eens kwam er een treurig ge
knor uit de tafella, waarin Halmar zijn
schoolboeken en zijn lei bewaarde.
Wat is dat nou?", zei de Zandman en
deed de la open. Het was de lei, die
erg bedroefd was, omdat er een fout
getal in de som zat, die op hem ge
schreven was. En de griffel danste en
sprong op de lei heen en weer, alsof
hij van plan was in zijn eentje dat ge
tal te verbeteren. Maar dat kon hij na
tuurlijk niet, en daarom trappelde hij
boos op de lei in het rond en dat was
de reden, waarom de lei zoo knorde.
Maar er was nog meer. Er lag ook een
Voor enkele uren per dag, admini
stratief onderlegd persoon gevraagd,
hetzij heer of dame, accuraat kunnende
werken. Vlug en duidelijk handschrift
vereischte.
Brieven onder Letter V. G., aan het
bureau van dit blad.
DE ZANDMAN.
Vrij bewerkt naar een sprookje van Ander-
sen, door Loui6e Vertoren.
(Nadruk verboden).
Er is vast en zeker niemand op de
heele wereld, die zooveel mooie ver
haaltjes kan vertellen, als Olie Loek,
de Zandman.. Als het avond wordt, en
de kinderen zitten rond de tafel, dan
komt de Zandman stilletjes naar bin
nen geslopen, op zijn kousen! Hij doet
de deur zóó zachtjes achter zich dicht,
dat niemand hem hoort. En dan strooit
hij heel vorzichtig wat zand in de
oogen van de kinderen, zoodat ze hun
oogen niet open kunnen houden van
de slaap en hem dus ook niet kunnen
zien. Dan raakt hij ze met zijn toover-
stokje aan, zoodat ze in diepe slaap
vallen. Hij doet dat allemaal natuur
lijk alleen maar uit vriendelijkheid,
want hij doet de kinderen nooit
kwaad! Hij wil alleen maar dat ze stil
zijn en in bed slapen, om ze verhaal
tjes te kunnen vertellen. Zoodra'de
kinderén dan ook in hun bedjes liggen
en vast slapen, komt Olie Loek op hun
bed zitten. Hij heeft prachtige klee-
ren aan, heelemaal van zij, maar je
kunt niet zeggen, wat voor kleur
hebben, want nu eens lijken ze groen
dan weer blauw en dan weer rood. Het
verandert steeds. Verder heeft hij een
groote paraplu bij zich, met plaatjes
En nu ia »e al twintig jaar bq ons, zooals
u begrqpt, en nog nooit hebben wij iets
uitgevonden betreffende haar afkomst."
„Hoe vreemd toch
„Och, er was niets bij in het hoopje
kleeren dat tot haar indentifeering zou lei
den; en er waren tientallen kinderen aan
boord. Zestien arme lqkjes waren er den
volgenden dag aangespoeld."
„Hoe oud was zij toen?"
„Een jaar of twee hield mijn moeder
het er voor. Althans nog veel te jong
om iets te zeggen, waar waarde aan ge
hecht kon worden. En dan kon ze haast
geen woord Engelsch spreken. De enke
le woorden, die zq sprak, hield mr. Red
ding, onze oude dominee, voor Hindoesch.
Hq nam de kleeren in bewaring en al
wat maar eenigszins als bewijsstuk kon
dienen bq eventueele nazoekingen, die
echter nooit hebben plaats gehad".
„Dus u weet niets van haar; ook z
niet haar naam?
„Ze noemde zichzelve: „Goudklok". Dat
was zeker een soort bqnaam, maar wq
zqn haar zoo blqven noemen."
„Zult u haar ook uw naam geven?
Garland
„Dat zullen wq doen als het noodig is
maar zq vindt het niet prettig. Ze vliegt
op als u haar Garland noemt!"
„Waarom?" vroeg Haydon.
„Och, omdat het zoo'n bijzonder eigen
aardig meisje is! Maar wie weet of
er eindelijk nog niet eens van haar ont
dekt wordt, waar zq thuis hoort!"
„Wel zeker: wie weet?" herhaalde Gil
bert Haydon met grooten nadruk.
HOOFDSTUK II.
Een maand later, met prachtig Augus-
tu8weer, verscheen de heer van Schorne
op eens weer terug op het Huistot groo
te verbazing der bedienden niet alleen
Hij bracht een jonge dame mee, bleek
en met blauwe oogen, en ^die hq vol hof-
schoonschrijfschrift van Halmar in le
la. En daarbinnen in was ook een ru
moer van je welste. Op elke bladzijde
stond vóór aan den regel een prachtige
letter als voorbeeld gedrukt. Maar
daarnaast waren letters geschreven,
die zich verbeeldden, dat zij op dat
mooie voorbeeld leken! Maar die wa
ren door Ralmar geschreven. Ze zagen
eruit, alsof ze over den regel vielen
en tuimelden, in plaats dat ze keurig
rechtovereind stonden.
„Kijk, zóó moet je staan!" riep de
oorbeeld-letter, „mooi rechtop en met
een mooie dunne ophaal en dikke neer
haal!"
„O, dat zouden we wat graag willen,
maar dat kunnen we niet", zeiden de
letters van Halmar, „want we zijn zoo
krom
„Wat is dat?", riep de Zandman,
kunnen jelui dat niet? Dan zal ik
geen verhaaltjes vertellen, maar het je
lui leeren! Vooruit, rechtop hoor, en
urig, dik en dun! Eén, twee, één
twee!" De letters deden erg hun best.
Maar toen de Zandman heenging en
Halmar 's morgens wakker werd, wa
ren ze weer even krom als te voren.
(Wordt vervolgd).
Is het U bekend:
dat de Italiaansche duikboot Tito Speri
onlangs tot een diepte van 115 meter
dook en daar 20 minuten bleef?
ADVERTENTIËN
LAGE VUURSCHE 1930.
Nots. F. P. E. VAN DITZHUYZEN
te Baarn, zal op
voormiddags 10 uur, in het Koffiehuis
v. Oosterdm te Lage Vuursche, ten
verzoeke van de Hoogwelgeb. Heeren
Jhrn. P. J. en H. P. J. Bosch v. Dra
kenstein te Lage Vuursche,
PUBLIEK VERKOOPEN
Diverse perceelen
Sparren-, Eiken-, lepe- en andere
vredingsparren, deksparren, takken
bossen, paalhout, alles op de gronden
van Groot- en Klein Drakestein, Splin
terenburg, Hooge Woning, Prinsen
huis en Drakeburg.
Gelegen onder de gem. de Bilt en
Baarn.
Voor de Hoogwelgeb. Jonkvrouwe
B. Bosch v. Drakestein:
4 perceelen
op Klein Drakestein.
Veilingboekjes verkrijgbaar ten kan
tore van genoemden notaris en bij den
boschbaas B. Veldhuizen te Lage
Vuursche.
waar de buttler ën de huishoudster hun
heer begroetten, die, zooals het dan de
gewoonte was, hen beiden hartelijk de
hand drukte.
„Laat het diner zoo gauw mogelijk op
dienen, Jessop", zei hij tot den butler.
„En, mrs. Moldrum, wilt u Lady Barbara
Ross naar een kamer brengen en zorgen
dat zq krijgt al wat zij noodig heeft?"
De huishoudster boog en liep de jonge
dame vooruit, de trap op, waarin zij haar
naar een kamer geleidde, die altijd keurig
in orde stond voor een onverwachten gast.
De heer van Schorne besteedde nooit
veel tijd aan zijn toilet; enkele minuten
waren dus voldoende voor hem om geheel
fereed en gekleed te zijn en vast naar de
ibliotheek te gaan.
Lady Barbara liet zich ook niet lang
wachten. Zij was niet mooi, maar ze had
iets lieflijks over zich, met haar mollig
figuurtje, haar kleine handjes en voetjes
en haar teer gezichtje.
„Je bent gauw klaar, Barbara", zei lord
Southmoor. „Dat mag ik graag zien. Ik
haat het type van vrouwen, die de helft
van den tijd voor haar spiegel door
brengen".
„Nu, daar hoeft u bq mq niet bang
voor te zqn, oom!" antwoordde zij. „Wat
dit betreft, komen wij dus goed bq el
kaar".
„En in andere opzichten ook, hoop ik,
meisje. Want wij moeten goede vrienden
zqn, hoor! Jq moet Schorne als je thuis
beschouwen, tot
„Nu: tot?" vroeg zq.
„Totje een jongen man hebt ge
vonden, inplaats van een ouden om zorg
voor te dragen. Hè, waarom bloos je zoo?
Is er ai zoo'n kaper op de kust?"
„O neen, oom Alan! Volstrekt niet! In
het geheel niet! Anders zou ik het
heusch wel zeggenMaar hoe mooi is
dit allesHoort heel de Jpndstreek aan
u zoo ver als ik zien
Zq was dan wel van onder-
dat men verwacht, dat de elektriciteits
werken van de Shanon-rivier in Ierland
in 1932 144 millioen kilowatt-uren elec-
trische stroom per jaar zullen leveren?
dat de Amerikaansche regeering, sedert
de instelling van de munt te Philadel-
phia, 158.843.856 'goudstukken van 20
Dollar heeft laten aanmunten?
dat er van de 1900 violen door Stra
divarius gemaakt, nog maar 400 bestaan?
dat één derde van dit aantal in Ameri
ka gevonden wordt?
dat er in de Pyramide van Gizeh
2.300.000 groote steenen zitten, elk van
gemiddeld 2.5 ton gewicht, terwijl er som
mige bij zijn, wier gewicht op 50 ton go-
schat wordt?
dat in 1929 slechts één vierde van de
bioscopen in Amerika voor geluidsfilms
was ingericht?
dat er van 40.000 theaters ter wereld
ongeveer de helft in Amerika en Canada
zijn?
dat 30.000 kubieke voet lucht 1000
K.G. weegt?
dat Rembrandt geboren werd op 15 Ju
li 1606, te Leiden, als zoon van een wel
gesteld molenaar
tame gevraagd:
(KONIJNENSCHUUR), om elders weer te plaatsen.
PRIJSOPGAVE AAN
GROOT
BAL-MASQUÉ
BEZICHTIGING DER PRIJZEN in de etalage van Magazijn „DE TOREN",
Torenstraat C 1
Voorverkoop der kaarten bij Hótel „EEMLAND", Magazijn „DE TOREN" en
F. H. MEIJER, Nieuweweg 66
LAATSTE BAL-MASQUÉ EEN GROOT SUCCES!
„DE SOESTER": Het is een unicum voor Soest geweest.
„UTRECHTS NIEUWSBLAD": De leider heeft er slag van dergelijke
feesten te arrangeeren.
Leider: H. BOUMA, Gediplomeerd Dansleeraar.
„Ik mag van harte lijden, dat zrj toch
geen liefde heeft opgevat voor één van
die Bohémien-achtige luitjes, zooals Ar-
chie Ross er zooveel om zich heen had!
Dit is een omstandigheid, waar ik in het
geheel geen rekening mee heb gehouden."
Hardop sprak hij: „Ja, lieve, Schorne
is de mooiste plaats in dit deel van het
land'
,En is dat daarginds de zee, oom
Alan?"
„Ja. Schorne houdt op, waar het gebied
van de zee begint", antwoordde lord
Southmoor. „Morgen zal ik je het huis en
het park laten zien. De nieuwe meeste
res moet haar domein leeren kennen".
„Meesteres?" herhaalde Barbara ver
rast.
„Ja zeker. Meesteres op Schorne zal
jij zijn tot die andere schikking in werking
treedt, waar wij het zoo even over had
den", sprak zjjn lordschap met op eenigs-
zins gewilden vragenden toon. „Je zult
gauw gewoon raken aan je nieuwe waar
digheid!"
„Neen, oom. Dat geloof ik niet! En bo
vendien
„Nu wat: „en bovendien?
„Moest u trouwen, oom. Dat heeft moe
der zoo dikwqls gezegd en nu ik u zie,
ben ik het ook volkomen met haar eens.
U is Immers heelemaal nog niet oud en
nog zoo knap en fleurig!"
„Vlei jq je ouwen oom maar, hè Bar
bara! En toch, kindje, moest je niet zoo
praten! Als we elkaar wat beter kennen,
zal ik je wel eens vertellen, waarom ik
Schorne nooit een meesteresse heb gege-
Die mededeeling maakte dat oom en
nichtje beiden stil werden. Zq dacht met
verwondering welke roman zich kon heb
ben afgespeeld in het bestaan van den
zoo prozaïsch lqkenden oom; en hq be
schouwde het aardige nichtje met eenig
zelfverwijt, daar hij nooit eenige notie van
haar had genomen, tot eerst een maand
geleden^En - -a
op was geweest toen zq beiden nog kinde
ren waren. Die arme Barbara Dashwood
had anders geen gelukkig leven gehad. De
oogen van haar broeder werden nog voch
tig als hij aan haar da*tot! Dit kon pok-
niet anders, eigenzinnig als zq maar had
doorgezet dat huwelijk met Archibald
Ross, graaf van Dalhaithe. Want deze Ar
chibald bezat weinig meer dan zijn titel...
en voorts een zeer verkwistenden aard
en gevaarlijk-artistieke neigingen! Het hu
welijk had in het geheim plaats gevonden
maar in ongelooflijk korten tqd was het
fortuin van het jonge vrouwtje opgeteerd
en leidden zij een ongewis bestaan buiten
slands, terwijl Archibald Ross steeds vast
klampte aan het idee dat hq nog eens
schitterend succes zou behalen in de
schilderswereld. Maar dit liet hopeloos op
zich wachten, en daarbij kwam nog dat
zijn gezondheid hem gaandeweg begaf, zoo
dat hij eindelijk zjjn dochter was toen
nog geen een-en-twintig door znn be
zorgde vrouw teruggevoerd werd haar
Lngeland, waar hij binnen een paar maan
den stierf.
Lady Dalhaithe voelde zich zelve ook
geknakt naar lichaam en geest en toen
deed zij eindelijk, waar zjj in haar trots
nooit toe had kunnen besluiten zij
schreef aan haar broer een smeekbede of
hij haar beloven wilde om voor het doch-
ertje, lady Barbara, te zorgen, die zonder
vrienden en zonder geld overbleef. Heel
e eltnoedig had lord Southmoor onmid-
aeilqk dien oproep van zijn zuster beant
woord, dat, als haar dochter inderdaafl.
moederloos overbleef, zij dan haar thuis
zou hebben op Schorne en hij ook verder
voor haar toekomst zou zorgen. In per-
jsoon ivas hij haar toen nog gaan gerust-
lady Dalaithe en had hij zijn woord ge
houden: had Barbara meegebracht naar
eerder^'hnd ve verwijtend, dat hjj niet
eeraer had ingegrepen.
