I
Nieuws- en Advertentieblad
érsehijnt W oensdag' en Zaterdag
HAAR BESCHERMER.
Stoomwasscherij X
„DE VLIJT" X
Bekendmakingen.
wA
-In
officieel.
Het groote probleem.
FEUILLETON
Binnenland.
Sigarenfabr,
SUKKEL EN Co. - Telefoon 2317 - SOEST
No. 100
Achttiende Jaargang
Woensdag 17 December 1930
BUREAU VOOR ADMINISTRATIE VAN WEEDESTRAAT 7 SOESTDIJK
AUVERTENTIËN EN INGEZONDEN STUKKEN WORDEN INGEWACHT TOT
UITERLIJK DINSDAGS- EN VRIJDAGSMORGENS 10 UUR AAN HET BUREAU
UITGAVE: N.V. EERSTE SOESTER ELECTR. DRUKKERIJ v.h. G. v. d. BOVENKAMP
ADVERTENTIÈN VAN I TOT 5 REGELS 75 CTS., ELKE REGEL MEER 15 GTS.
GROOTE LETTERS NAAR PLAATSRUIMTE, BIJ ABONNEM. GROOTE KORTING
ABONNEMENTSPRIJS I 1.PER DRIE MAANDEN, ERANCO PER POST
REDACTIE- EN ADM.-ADRES: VAN WEEDESTR. 7 - TEL. 2062 - SOESTDIJK
HEI' AUTEURSRECHT VAN DIT
BLAD WORDT UITDRUKKELIJK VOORBEHOUDEN OVEREENKOMSTIG ARTIKEL 15 VAN IE ALTFURSVUT
Burgemeester en W-ethouders van Soe
gelet op art. 75 der Lager Ondervvijswe
1920. brengen ter openbare kennis, da
de Raad dier gemeente in zijne vergade
ring van 8 December 1920 heeft beslote
de wettelijk voorgeschreven medewerkin
te verleenen ten aanzien van het adr
van de Vereeniging voor Chr. L. en U.L.
te Soesterberg, dd. 22 November 19M
waarin verzocht wordt de noodige gelden
beschikbaar te stellen ten behoeve van
een verandering van inrichting van har
school aan den Postweg 62.
Soest, 9 December 1980.
Burgem. en Weth. voornoemd.
De Burgemeester, G. Deketh.
De Secretaris, J. Batenbur
WINKELSLUITING.
De Inspecteur van Politie te Soest
maakt bekend, dat ingevolge het bepaalde
bij artikel 171 der Algemeen# Politiever
ordening dezer gemeente gedurende het
tijdvak van 17 tot en met 24 December
a.s. de winkels voor het publiek geopend
mogen zijn:
le. op werkdagen van 5 uur 's morgens
tot des avonds 11 uur;
2e. op Zondag van 12 uur namiddag!
tot 9 uur namiddags.
Soest, 15 December 1910.
De Inspecteur:
SCHREUDER.
De ontwapeningskwestie Voor
uil gang gaat uiterst langzaam: niet
temin is er vooruitgang.
Het is geen wonder ,dat Duitschland.
ontwapend als het is krachtens de bepa
lingen van het vredesverdrag, en teleur
gesteld door het in gebreke blijven van
de naties die het tot ontwapening dwon
gen, om de belofte van algemeene bewa
peningsreductie in te lossen, den trom
roert. Wanneer dan ook straks de ontwa
peningsconferentie bijeen zal komen, waar
voor de grondslag gelegd is door de com
missie van voorbereiding, dan kan men
met stelligheid rekenen op een gepeperde
aanklacht van Duitschland jegens de an
dere naties. Wanneer er ten minste in den
tijd, die nog verloopen moet voor de ont
wapeningsconferentie bijeenkomt, niet iets
gebeurt, waaruit een grootere ontwape
ningsgezindheid der overige naties blijkt,
dan tot nog toe het geval was. Uitgesloten
lijkt zooiets niet, aangezien er sterke
drang wordt uitgeoefend, onder den druk
Naar het Engelsch.
22)
En Beatrix sprak de waarheid, toen zij
dit zei. Ze had met sir James Litton, nog
een langdurig onderhoud gehad over de
mogelijkheid van beterschap; maar hij
durfde de verantwoording voor een ope-
rantie niet op zich nemen. Er was name
lijk een gezwel dat drukte op de hersenen
maar werd dit weggenomen, dan kon de
patiënt ineens dood zijn. En in haar eerste
overweldigend verdriet had Beatrix nu wel
gezegd: .Was hij maar liever dood!"
maar zij meende dat niet. Angstvallig ont
zag zij hem nu voor alle opwinding, daar
jook dit een plotselingen dood bij hem te
voorschijn kon roepen, maar de dokter
had haar gewaarschuwd.
Zij had een zeer bekwamen lijfknecht
voor hem aangenomen, die zeer handig
met Sholto wist om te gaan. wat dus al
les was, wat van zoo iemand verlangd
werd, vandaar dat Beatrix het zich zelve
haast niet vergeven kon, dat zij zulk een
geweldige antipathie voelde tegen den
man.
Oude Susan stond aan de deur om de
jongelui te verwelkomen. Maar bij het
zien van den „jongenheer" kon zij ni)et
nalaten te roepen:
„O madam.... Wat is master Sholto
overkomen
„Hij heeft met dien brand een wond
aan het hoofd gekregen en is sinds dien
nooit meer dezelfde geweest, Susan", ant
woordde zij op doffen toon.
M. G. VERSTEEG.
W. van Mechelerstfaat 29
AMERSFOORT.
ERANCO HALEN
EN BEZORGEN
1912 -
der machtige publieke opinie,- om het Kei
logg-pact uit te breiden en er bindende
arbitrage-instanties aan te verbinden. Wan
neer men de zaak ob.ectiof beschouwt,
kan men niet anders dan de Duitsche
klacht als volkomen gegrond kenschetsen.
Want wat staat er uitdrukkelijk in het
handvest van den Volkenbond? Dit (vrij
vertaald)
„De leden van den Bond erkennen dat
de handhaving van den vrede vereischt
de vermindering der nationale bewape
ningen tot het laagste punt dat vereenij_
baar is met de nationale veiligheid en de
nakoming van internationale verplichtingen
door gezamenlijke actie. De Raad, in aan
merking nemende de geografische gesteld
heid en omstandigheden van iederen staat,
zal plannen formuleeren voor zulk een
vermindering voor overweging en behan
deling door de verschillende regeeringen.
Deze plannen zullen minstens elke tien
jaar onderworpen zijn aan herbeschou-
wing en herziening".
Theoretisch gesproken, zouden we
dus reeds toe zijn aan de herbeschouwing
en herziening der ontwapeningsplann|8n
Doch ongelukkigerwijze kan dit niet, aan
gezien er nog geen definitieve ontwape
ningsplannen zijn aangenomen. Nu kan
men wel een schriklijk pessimistische noot
laten hooren en cynisch smalen op het
ontwapeningsstreven, dat slechts een ver
kapt streven zou zijn om te houden wat
men heeft, een feit blijft toch, dat er
vooruitgang is op dit punt, al is het niet
veel. Het is echter een uiterst moeilijk
probleem en de vooruitgang gaat erg lang
zaam. Doch onder den druk der publieke
opinie, die in alle landen van Europa na
tuurlijk gericht is op handhaving van den
vrede, zal men de regeeringen onvermij
delijk en onweerstaanbaar naar het be
geerde doel drijven. Zooals opgemerkt
er is vooruitgang. Men heeft niet stilge
zeten. Vijf jaar geleden heeft de Volken
bond de Voorbereidende Ontwapenings
commissie in het leven geroepen, waar
zich later nog Rusland en Amerika, als
zijnde niet-leden van den Volkenbond, bij
hebben gevoegd. Deze heeft nu te Genève
dezer dagen de grondslagen voor de vol
gend jaar, of wellicht nog iets later, te
houden ontwapeningsconferentie vastge
steld.
Pessimisten die de moeizame besprekin
gen hebben gevolgd, meenden vast te moe
ten stellen, dat de naties feitelijk' niet wil
den ontwapenen, d.w.z. bewapening be-
„Maar dit gaat toch voorbij, madam?"
„Ze zeggen van niet ofschoon ik het
niet geloof....! Hier in zijn oud huis zul
len jij en ik hem wèl weer beter krijgen,
is het niet, Susan?"
„Noemen ze hem krankzinnig, madam?"
„Ja; ze noemen hem „krankzinnig"....
En dit is alles mijn schuld. Susan!"
Maar u zult hem toch niet naar een
krankzinnigengesticht sturen, madam? Ik
heb altijd gehoord, dat de patiënten daar
zoo slecht behandeld worden".
.,Neen, neen; daar zal hij niet heen
gaan. Niemand hoeft ook bang te wezen
voor hem en hier hoort hij, niet waar
aan de zijde van zijn vrouw!"
„Sir James Linton had haar ook gera
den, dat zij Sholto in een gesticht zou
doen en met Jaqueline Mainwaring had zij
haast gekibbeld over dit onderwerp. Ja
queline had haar „ziekelijk sentimenteel"
genoemd, dat zij haar tjjd, dien zij zoo
goed aan andere dingen productief had
kunnen maken, zoo verspilde aan een im-
bécilewaarna Beatrix voelde dat zij
haar voormalige vriendin bijna haatte.
Op haar verlangen werd Sholto nu naar
3en linkervleugel van het huis gebracht:
naar zijn eigen kamer. Zij deed dit in de
hoop, dat er weer herinneringen in hem
Duden gewekt worden, die misschien heil
zaam konden werken op zijn geestestoe
stand. Anders was dit deel van het ge
bouw juist het meest vervallen.
Sholto's lichamelijke toestand ging
steeds vooruit en met den onvermoeiden
Jevons maakte hij eindelooze wandelingen.
>p een dag een voorval plaats vond.
lat Beatrix eenige ontsteltenis bezorgde.
Toen Sholto namelijk zijn thee zat te drin-
en kwam Jevons eerbiedig tot haar en
zei dat het beter zou wezen, zijn lieer in1
perken. Doch dit is niet juist. Er bestaat
<»ji dat punt zelf geen verschil van mee
ning noch twijfel. De wensch tot beper
king der bewapeningen is er, m'en ver
schilt alleen van opinie omtrent de wijze,
waarop dit gebeuren moet. Met 19 tegen
2 stemmen heeft men te Genève vóór de
beperking volgens de begrootingscijférs
gestemd. Japan en Amerika stemden té
gen. Deze beide ynote naties willen de
beperking berekenen naar het werkelijke
aantal manschappen en wapenen. Want.
zeiden zij, sommige landen hebben groote
militielegers, die weinig kosten. Nee, zei
den de andere naties, die redeneering gaat
niet op. De eene soldaat kan veel heter
geoefend zijn en het eene kanon kan vee
verder reiken, dan die van andere landen
Zoodat alleen een opsomming van het aan
tal soldaten en de hoeveelheid oorlogsma
teriaal geen juist beeld geeft van de wer
kelijke sterkte van bewapening van eet.
laud. Dus is het beter deze te beoordeelen
naar de gelden eraan ten koste gelegd.
Dit illustreert wel de moeilijkheden, wel
ke men te overwinnen heeft. Doch die
kunnen overwonnen worden en er is vol
strekt geen reden om de hoop te laten
varen. Er is een diepgewortelde wensch
naar vrede alom, en die zal zich'zeker ten
slotte materialiseeren in effectieve mid
delen tot bewapenmgsbepèrking.
FLORIS
(STAATSBLAD NUMMER 380)
Utrechtsch LanJbouw Genootschap.
In de laatst onder leiding van den Hee.
D. C. de Ridder uit Zuilen gehouden ver
gadering van het dagelijksch bestuur van
het Utrecht-ch Landbouwgenootschap werd
het doel der Commissie ter bevordering
van de nutpluimveehouderij op de boer
derij besproken. Deze commissie zal o.m.
dienen te bevorderen het door de boeren
aanschaffen van ééndaagskuikens en jonge
hennen, afkomstig ,-an met gunstig resul
taat op pullorum onderzochte dieren van
gecontroleerde afstamming, welke bewezen
hebben een voldoende jaarproductie van
eieren te hebben van een gemiddeld ge-,
wicht van minstens- 60 gram. Door het op
de boerderij houden van deze dieren, wel
ke op de meest gewenschte tijd geboren
zijn en goed gehuisvest, kan het meeste
voordeel verkregen worden en zal in die
richting di?nen te worden gewerkt.
Het door middel van het K.N.L.C, ont-
angen schrijven van de Fr. Mij. v. L. be
treffende de wenschelijkheid der ophef
fing van de classificatie der standplaat
sen voor Rijks ambtenaren en onderwij
zend personeel wérd uitvoerig besproken.
Vis motief voor de invoering dezer clas
sificatie gold, dat het leven op het platte
land goedkooper zou zijn dan in de ste
den. De praktijk heeft echter duidelijk' be
wezen, dat dit niet het geval is en de
classificatie heeft juist tengevolge de van
nature reeds aanwezige trek naar groo
tere plaatsen in sterke mate te bevorde-
en. Het leven in de stad biedt nu een
maal meerdere gelegenheid om zich alge
meen te ontwikkelen, brengt met zich ge
rieflijker levenswijze, 'verschaft gunstiger
het vervolg binnen de landerijen van het
goed te houden.
„Waarom?" vroeg zij. „Hij schijnt het
juist zoo aangenaam te vinden een langen
weg te gaan".
„Vanmiddag liepen enkele kinderen mr.
Carnegie achterna en scholden hem uit
en toen werd hij zóó boos, dat hij haast
niet te houden viel en dat ik bang was,
hoe hij het kind soms een ongeluk zou
toebrengen"
„Nu goedwe zullen zien dat we hem
binnen het goed houden. Als je de kinde
ren kende, dan zou ik eens bij de ouders
aangaan en er over klagen".
Een paar dagen later bracht mrs. Lin
coln Beatrix een bezoek. Zij begon met
haar beklag te doen over het gedrag van
Trix en eindigde met vreeselijke klaag
liederen over haar eigen ongelukkigen
toestand.
„He Beatrix, als je maar naar mij ge
luisterd had. dan zou dit nooit gebeurd
zijn! En nu ben je heel je leven aan een
krankzinnige gebonden!"
„Maar moeder, ik klaag er toch niet
over! Dan hoeft niemand het ook voor
mij te doen".
„Maar hij moest jullie eens op een
goeden dag allen in je bed vermoorden.
Er wordt immers algemeen beweerd dat
krankzinnigen het felst zijn op degenen
••ah wie zij het meest hielden".
„Dacht u nu heusch, dat ik bang zou
zijn voor Sholto?"
„Dokter Lincoln zegt, dat hij toch heel
gevaarlijk is. Hij heeft mij juist opzette
lijk hierheen gezonden om je te waar
schuwen".
„Heel vriendelijk van dokter Lincoln
»m zoo zeer belang in mi.) te stellen, maar
'aar hij Sholto niet eens meer gezien
Ongeëvenaard in kwaliteit
ir» prijzen van 6 tot 12 cent.
Rozenstraat 12-T4
Bilt (U.>
EFFECIEN - GOUPONS - PROLONGATIËN - SAFE DËPOSIT
Aile Bankzaken
en goedkooper manier zich te kunnen ver
plaatsen met openbare middelen van ver
voer, terwijl de kosten van levensonder
houd in de steden lager zijn dan op het
platteland. Besloten werd dan ook het
schrijven te steunen.
Betreffende de sukercrisis was men
van oordeel, dat wijziging in de teeltrege
ling op den duur de juiste en natuurlijke
weg is om weer tot normale toestanden
te komen. Alle kunstmatige middelen, hoe
goed bedoeld kunnen niet in die mate hel
pen om tot het beoogde doel te leiden, ter
wijl bovendien daarmede enorme kapita
len gemoeid zijn en de aanwending daar
van lang niet evenredig is aan het resul
taat.
Pa^viiMlersfeesf.
Zaken
Land-
ter van Binnenlandsche
bouw. t
Onder de overige eigenaren circuleert
thans een adres, waarbij adhaesie wordt
betuigt aan het vorenbedoelde. Reeds ve
len uit Eemnes en Blaricum hebben hierop
geteekend..
Dezer dagen maakten wij melding van
het padvindersfeest, dat Zaterdag 2') de-
ezr in hotel Hamdorff te Laren zal worden
gehouden. De uitvoering wordt gegeven
door de Raboesgroep. de vierde verken
nerstroep van de afdeeling Bussum, on
der leiding van mejuffrouw A. Knappert,
die in LarenBlaricum zoowel de drie
troepen van het Meisjesgilde leidt als d-
jongens van de Raboes-groep.
Het programma bestaat uit: welpen
demonstratie, verkenners-spelen, sportie
ve dansen. E.H.B.0. en.kampmastoefenin
gen. Ten slotte een klein tooneelstukje
Het Indianen-opperhoofd „Nachtrennér"
Ce jachtrente.
De eigenaren van gronden, gelegen in
den polder onder de gem. Eemnes zijn on
tevreden over de wijze, waarop de schade
loosstelling voor het jachtrecht de
jachtrente door de betreffende schat-
Lingscomraissie is bepaald. De grief be
treft in hoofdzaak het feit, dat de in den
polder gelegen gronden per II.A. hooger
zijn belast, dan andere onder het pacht-
domein Soestdijk ressorteerende gronden.
Volgens de jachtwet 1923 moet de om
lag per H.A. voor elk perceel gelijk
zijn, wat niet het geval is, daar men in
het domein Soestdijk deze varieert t
"8 tot f22 per H.A.
In verband hiermede is door de groot
ste eigenaren van in den polder gelegen
gronden een adres gericht aan den Minis
heeft, kan hij toch niet veel afweten van
de zaak".
„O, maar hij heeft hem wel gezien! Een
dezer dagen, toen hij rondreed, was hij er
juist getuige van dat Sholto een kind ach-
ternazai en dat hij het bijna vermoord
had....!"
„Deze voorstelling is zeker voor negen
en-negentig procent overdreven, moeder!"
„Nu, dokter Lincoln zegt, dat Sholto
in een gesticht thuis hoort en als je er uil
je zelve niet toe overgaat hem daarheen
te sturen, dan zal je er binnenkort toe
gedrongen worden".
Mrs. Lincoln bleef nog een tijd praten,
maar toen zij Sholto en Jevons langs de
tuindeur zag gaan. nam zij ijlings af
scheid.
HOOFDSTUK XXVI.
Dokter Lincoln zat in zijn patiënten-
kamer toen de bediende boven kwam met
een kaartje, waarop stond: „Mr. Albert
Carnegie".
„Laat dien heer binnenkomen!" luidde
de order.
Het volgend oogenblik vertoonde Carne
gie zich in het vertrek en met hoffelijke
buiging vroeg hij:
„U zult zich mij waarschijnlijk wel niet
meer herinneren, dokter Lincoln? Want
het is zeker al een paar jaar geleden,
dat wij elkaar ontmoetten".
„O ja, ik herinner mij u zeer wel. Komt
u mij als dokter raadplegen?"
„Niet voor mijzelven, maar voor mijn
armen neef. U weet natuurlijk alles van
zijn ongelukkige ziekte?"
.Hij is onherstelbaar krankzinnig, niet
waar?"
Juist. En wat ik nu van u zou verlan
gen is, dat u mij een certificaat gaf. dat
Amersfoort.
Ce horstziekte der gamizoenspaarden.
Het laat zich aanzien, dat de borstziekte
der garnizoenspaarden gaat wijken. Er
komen weinig nieuwe ziektegevallen bij,
terwijl vele paarden reeds genezen zijn.
Er mag ook weer buiten de kazernes en
stallen gereden worden, waardoor langza
merhand de dienst in normale banen komt.
De opheffing van Tollen.
De commissie uit de Provinciale Sta
ten van Noord-Holland, heeft rapport uit
gebracht aan de leden der Staten over de
voordracht, om het gedeelte van den
Soestdijkerstraatweg tusschen de grens
van de provincie Utrecht en den tol van
II' idepark in eigendom, beheer en onder
houd voor de provincie Noord-Hul land
over te nemen, eene regeling met de te
genwoordige administrateuren aan te gaan
tn om een bedrag van teê hoogste f 25.000
beschikbaar te stellen, tot dekking van
een eventueel tekort op de liquidatiereke
ning.
De vraag werd gesteld, of het Rijk niet
in de voorgestelde kosten zijn aandeel zal
hebben le dragen, daar de tollen van den
bedoelden "weg krachtens Iiijksconsessie
geheven worden.
Het lid van Ged. Staten uit de commis
sie heeft hierop geaniwoord, dat de onder
handelingen met het Rijk door Ged. Staten
van Utrecht zijn gevoerd, zonder dat om
trent het resultaat hiervan nog iets be
kend is.
Inzonderheid van deze laatste roededee-
ling is met belangstelling kennis genomen
uii in het vertrouwen, dat van Rijkswege
alsnog eene gunstige beschikking zal wor
den getroffen, adviseert de Commissie tot
de aanvaarding der voordracht.
De opheffing van Tollen.
In de vergadering van de Commissie
hij gevaarlijk krankzinnig is. Een collega
van udokter Harley Streete. zal de
tweede dokter zijn. wiens hulp ik heb in
geroepen".
De blikken, waarmee de heeren elkaar
aankeken, schenen elkaar als te wilLen
doorgronden en Albert wendde een open
hartigheid voor. die echter in waarheid
diende om zijn gedachten te verbergen.
„Ik zal u vertellen, dat ik mij tot het
hooge gerechtshof ga wenden om een be
wijs van krankzinnigheid voor Sholto,
waarna het beheer van de goederen als
universeel erfgenaam dan aan mij zou
worden toegewezen. En met uw beëedigde
verklaring en die van dokter Harley Stree
te zou Sholto zeker naar een gesticht ge
zonden worden".
„Juist! Maar zijn vrouw. Zou die
geen spaak in het wiel kunnen steken?"
Albert Carnegie schudde glimlachend
het hoofd.
„U vergeet dat ik. als rechtskundige,
zeer goed weet. dat zij in deze zaak geen
rechten heelt. Was er een kind. dan zou
dit anders zijn geweest. Maar nu ben ik
de universeele erfgenaam".
„Goed. Ik heb er niets tegen om Shol
to Carnegie te onderzoeken betreffende
zijn geestvermogens en als ik hem krank
zinnig vind. daarvan een beëedigde ver
klaring te geven", sprak dokter Lincoln
p zeer beslisten toon. „Maar ik voorzie
enige moeilijkheden om een interview
met hem te krijgen. Sinds een onaange
naam voorval voor een kind. dat hem
geplaagd heeft, wordt hij op het goed ge
houden en mrs. Carnegi<*4ieeft iets tegen
mij".
(Wordt vervolgd).