I Nieuws- en Advertentieblad érsehijnt W oensdag' en Zaterdag HAAR BESCHERMER. Stoomwasscherij X „DE VLIJT" X Bekendmakingen. wA -In officieel. Het groote probleem. FEUILLETON Binnenland. Sigarenfabr, SUKKEL EN Co. - Telefoon 2317 - SOEST No. 100 Achttiende Jaargang Woensdag 17 December 1930 BUREAU VOOR ADMINISTRATIE VAN WEEDESTRAAT 7 SOESTDIJK AUVERTENTIËN EN INGEZONDEN STUKKEN WORDEN INGEWACHT TOT UITERLIJK DINSDAGS- EN VRIJDAGSMORGENS 10 UUR AAN HET BUREAU UITGAVE: N.V. EERSTE SOESTER ELECTR. DRUKKERIJ v.h. G. v. d. BOVENKAMP ADVERTENTIÈN VAN I TOT 5 REGELS 75 CTS., ELKE REGEL MEER 15 GTS. GROOTE LETTERS NAAR PLAATSRUIMTE, BIJ ABONNEM. GROOTE KORTING ABONNEMENTSPRIJS I 1.PER DRIE MAANDEN, ERANCO PER POST REDACTIE- EN ADM.-ADRES: VAN WEEDESTR. 7 - TEL. 2062 - SOESTDIJK HEI' AUTEURSRECHT VAN DIT BLAD WORDT UITDRUKKELIJK VOORBEHOUDEN OVEREENKOMSTIG ARTIKEL 15 VAN IE ALTFURSVUT Burgemeester en W-ethouders van Soe gelet op art. 75 der Lager Ondervvijswe 1920. brengen ter openbare kennis, da de Raad dier gemeente in zijne vergade ring van 8 December 1920 heeft beslote de wettelijk voorgeschreven medewerkin te verleenen ten aanzien van het adr van de Vereeniging voor Chr. L. en U.L. te Soesterberg, dd. 22 November 19M waarin verzocht wordt de noodige gelden beschikbaar te stellen ten behoeve van een verandering van inrichting van har school aan den Postweg 62. Soest, 9 December 1980. Burgem. en Weth. voornoemd. De Burgemeester, G. Deketh. De Secretaris, J. Batenbur WINKELSLUITING. De Inspecteur van Politie te Soest maakt bekend, dat ingevolge het bepaalde bij artikel 171 der Algemeen# Politiever ordening dezer gemeente gedurende het tijdvak van 17 tot en met 24 December a.s. de winkels voor het publiek geopend mogen zijn: le. op werkdagen van 5 uur 's morgens tot des avonds 11 uur; 2e. op Zondag van 12 uur namiddag! tot 9 uur namiddags. Soest, 15 December 1910. De Inspecteur: SCHREUDER. De ontwapeningskwestie Voor uil gang gaat uiterst langzaam: niet temin is er vooruitgang. Het is geen wonder ,dat Duitschland. ontwapend als het is krachtens de bepa lingen van het vredesverdrag, en teleur gesteld door het in gebreke blijven van de naties die het tot ontwapening dwon gen, om de belofte van algemeene bewa peningsreductie in te lossen, den trom roert. Wanneer dan ook straks de ontwa peningsconferentie bijeen zal komen, waar voor de grondslag gelegd is door de com missie van voorbereiding, dan kan men met stelligheid rekenen op een gepeperde aanklacht van Duitschland jegens de an dere naties. Wanneer er ten minste in den tijd, die nog verloopen moet voor de ont wapeningsconferentie bijeenkomt, niet iets gebeurt, waaruit een grootere ontwape ningsgezindheid der overige naties blijkt, dan tot nog toe het geval was. Uitgesloten lijkt zooiets niet, aangezien er sterke drang wordt uitgeoefend, onder den druk Naar het Engelsch. 22) En Beatrix sprak de waarheid, toen zij dit zei. Ze had met sir James Litton, nog een langdurig onderhoud gehad over de mogelijkheid van beterschap; maar hij durfde de verantwoording voor een ope- rantie niet op zich nemen. Er was name lijk een gezwel dat drukte op de hersenen maar werd dit weggenomen, dan kon de patiënt ineens dood zijn. En in haar eerste overweldigend verdriet had Beatrix nu wel gezegd: .Was hij maar liever dood!" maar zij meende dat niet. Angstvallig ont zag zij hem nu voor alle opwinding, daar jook dit een plotselingen dood bij hem te voorschijn kon roepen, maar de dokter had haar gewaarschuwd. Zij had een zeer bekwamen lijfknecht voor hem aangenomen, die zeer handig met Sholto wist om te gaan. wat dus al les was, wat van zoo iemand verlangd werd, vandaar dat Beatrix het zich zelve haast niet vergeven kon, dat zij zulk een geweldige antipathie voelde tegen den man. Oude Susan stond aan de deur om de jongelui te verwelkomen. Maar bij het zien van den „jongenheer" kon zij ni)et nalaten te roepen: „O madam.... Wat is master Sholto overkomen „Hij heeft met dien brand een wond aan het hoofd gekregen en is sinds dien nooit meer dezelfde geweest, Susan", ant woordde zij op doffen toon. M. G. VERSTEEG. W. van Mechelerstfaat 29 AMERSFOORT. ERANCO HALEN EN BEZORGEN 1912 - der machtige publieke opinie,- om het Kei logg-pact uit te breiden en er bindende arbitrage-instanties aan te verbinden. Wan neer men de zaak ob.ectiof beschouwt, kan men niet anders dan de Duitsche klacht als volkomen gegrond kenschetsen. Want wat staat er uitdrukkelijk in het handvest van den Volkenbond? Dit (vrij vertaald) „De leden van den Bond erkennen dat de handhaving van den vrede vereischt de vermindering der nationale bewape ningen tot het laagste punt dat vereenij_ baar is met de nationale veiligheid en de nakoming van internationale verplichtingen door gezamenlijke actie. De Raad, in aan merking nemende de geografische gesteld heid en omstandigheden van iederen staat, zal plannen formuleeren voor zulk een vermindering voor overweging en behan deling door de verschillende regeeringen. Deze plannen zullen minstens elke tien jaar onderworpen zijn aan herbeschou- wing en herziening". Theoretisch gesproken, zouden we dus reeds toe zijn aan de herbeschouwing en herziening der ontwapeningsplann|8n Doch ongelukkigerwijze kan dit niet, aan gezien er nog geen definitieve ontwape ningsplannen zijn aangenomen. Nu kan men wel een schriklijk pessimistische noot laten hooren en cynisch smalen op het ontwapeningsstreven, dat slechts een ver kapt streven zou zijn om te houden wat men heeft, een feit blijft toch, dat er vooruitgang is op dit punt, al is het niet veel. Het is echter een uiterst moeilijk probleem en de vooruitgang gaat erg lang zaam. Doch onder den druk der publieke opinie, die in alle landen van Europa na tuurlijk gericht is op handhaving van den vrede, zal men de regeeringen onvermij delijk en onweerstaanbaar naar het be geerde doel drijven. Zooals opgemerkt er is vooruitgang. Men heeft niet stilge zeten. Vijf jaar geleden heeft de Volken bond de Voorbereidende Ontwapenings commissie in het leven geroepen, waar zich later nog Rusland en Amerika, als zijnde niet-leden van den Volkenbond, bij hebben gevoegd. Deze heeft nu te Genève dezer dagen de grondslagen voor de vol gend jaar, of wellicht nog iets later, te houden ontwapeningsconferentie vastge steld. Pessimisten die de moeizame besprekin gen hebben gevolgd, meenden vast te moe ten stellen, dat de naties feitelijk' niet wil den ontwapenen, d.w.z. bewapening be- „Maar dit gaat toch voorbij, madam?" „Ze zeggen van niet ofschoon ik het niet geloof....! Hier in zijn oud huis zul len jij en ik hem wèl weer beter krijgen, is het niet, Susan?" „Noemen ze hem krankzinnig, madam?" „Ja; ze noemen hem „krankzinnig".... En dit is alles mijn schuld. Susan!" Maar u zult hem toch niet naar een krankzinnigengesticht sturen, madam? Ik heb altijd gehoord, dat de patiënten daar zoo slecht behandeld worden". .,Neen, neen; daar zal hij niet heen gaan. Niemand hoeft ook bang te wezen voor hem en hier hoort hij, niet waar aan de zijde van zijn vrouw!" „Sir James Linton had haar ook gera den, dat zij Sholto in een gesticht zou doen en met Jaqueline Mainwaring had zij haast gekibbeld over dit onderwerp. Ja queline had haar „ziekelijk sentimenteel" genoemd, dat zij haar tjjd, dien zij zoo goed aan andere dingen productief had kunnen maken, zoo verspilde aan een im- bécilewaarna Beatrix voelde dat zij haar voormalige vriendin bijna haatte. Op haar verlangen werd Sholto nu naar 3en linkervleugel van het huis gebracht: naar zijn eigen kamer. Zij deed dit in de hoop, dat er weer herinneringen in hem Duden gewekt worden, die misschien heil zaam konden werken op zijn geestestoe stand. Anders was dit deel van het ge bouw juist het meest vervallen. Sholto's lichamelijke toestand ging steeds vooruit en met den onvermoeiden Jevons maakte hij eindelooze wandelingen. >p een dag een voorval plaats vond. lat Beatrix eenige ontsteltenis bezorgde. Toen Sholto namelijk zijn thee zat te drin- en kwam Jevons eerbiedig tot haar en zei dat het beter zou wezen, zijn lieer in1 perken. Doch dit is niet juist. Er bestaat <»ji dat punt zelf geen verschil van mee ning noch twijfel. De wensch tot beper king der bewapeningen is er, m'en ver schilt alleen van opinie omtrent de wijze, waarop dit gebeuren moet. Met 19 tegen 2 stemmen heeft men te Genève vóór de beperking volgens de begrootingscijférs gestemd. Japan en Amerika stemden té gen. Deze beide ynote naties willen de beperking berekenen naar het werkelijke aantal manschappen en wapenen. Want. zeiden zij, sommige landen hebben groote militielegers, die weinig kosten. Nee, zei den de andere naties, die redeneering gaat niet op. De eene soldaat kan veel heter geoefend zijn en het eene kanon kan vee verder reiken, dan die van andere landen Zoodat alleen een opsomming van het aan tal soldaten en de hoeveelheid oorlogsma teriaal geen juist beeld geeft van de wer kelijke sterkte van bewapening van eet. laud. Dus is het beter deze te beoordeelen naar de gelden eraan ten koste gelegd. Dit illustreert wel de moeilijkheden, wel ke men te overwinnen heeft. Doch die kunnen overwonnen worden en er is vol strekt geen reden om de hoop te laten varen. Er is een diepgewortelde wensch naar vrede alom, en die zal zich'zeker ten slotte materialiseeren in effectieve mid delen tot bewapenmgsbepèrking. FLORIS (STAATSBLAD NUMMER 380) Utrechtsch LanJbouw Genootschap. In de laatst onder leiding van den Hee. D. C. de Ridder uit Zuilen gehouden ver gadering van het dagelijksch bestuur van het Utrecht-ch Landbouwgenootschap werd het doel der Commissie ter bevordering van de nutpluimveehouderij op de boer derij besproken. Deze commissie zal o.m. dienen te bevorderen het door de boeren aanschaffen van ééndaagskuikens en jonge hennen, afkomstig ,-an met gunstig resul taat op pullorum onderzochte dieren van gecontroleerde afstamming, welke bewezen hebben een voldoende jaarproductie van eieren te hebben van een gemiddeld ge-, wicht van minstens- 60 gram. Door het op de boerderij houden van deze dieren, wel ke op de meest gewenschte tijd geboren zijn en goed gehuisvest, kan het meeste voordeel verkregen worden en zal in die richting di?nen te worden gewerkt. Het door middel van het K.N.L.C, ont- angen schrijven van de Fr. Mij. v. L. be treffende de wenschelijkheid der ophef fing van de classificatie der standplaat sen voor Rijks ambtenaren en onderwij zend personeel wérd uitvoerig besproken. Vis motief voor de invoering dezer clas sificatie gold, dat het leven op het platte land goedkooper zou zijn dan in de ste den. De praktijk heeft echter duidelijk' be wezen, dat dit niet het geval is en de classificatie heeft juist tengevolge de van nature reeds aanwezige trek naar groo tere plaatsen in sterke mate te bevorde- en. Het leven in de stad biedt nu een maal meerdere gelegenheid om zich alge meen te ontwikkelen, brengt met zich ge rieflijker levenswijze, 'verschaft gunstiger het vervolg binnen de landerijen van het goed te houden. „Waarom?" vroeg zij. „Hij schijnt het juist zoo aangenaam te vinden een langen weg te gaan". „Vanmiddag liepen enkele kinderen mr. Carnegie achterna en scholden hem uit en toen werd hij zóó boos, dat hij haast niet te houden viel en dat ik bang was, hoe hij het kind soms een ongeluk zou toebrengen" „Nu goedwe zullen zien dat we hem binnen het goed houden. Als je de kinde ren kende, dan zou ik eens bij de ouders aangaan en er over klagen". Een paar dagen later bracht mrs. Lin coln Beatrix een bezoek. Zij begon met haar beklag te doen over het gedrag van Trix en eindigde met vreeselijke klaag liederen over haar eigen ongelukkigen toestand. „He Beatrix, als je maar naar mij ge luisterd had. dan zou dit nooit gebeurd zijn! En nu ben je heel je leven aan een krankzinnige gebonden!" „Maar moeder, ik klaag er toch niet over! Dan hoeft niemand het ook voor mij te doen". „Maar hij moest jullie eens op een goeden dag allen in je bed vermoorden. Er wordt immers algemeen beweerd dat krankzinnigen het felst zijn op degenen ••ah wie zij het meest hielden". „Dacht u nu heusch, dat ik bang zou zijn voor Sholto?" „Dokter Lincoln zegt, dat hij toch heel gevaarlijk is. Hij heeft mij juist opzette lijk hierheen gezonden om je te waar schuwen". „Heel vriendelijk van dokter Lincoln »m zoo zeer belang in mi.) te stellen, maar 'aar hij Sholto niet eens meer gezien Ongeëvenaard in kwaliteit ir» prijzen van 6 tot 12 cent. Rozenstraat 12-T4 Bilt (U.> EFFECIEN - GOUPONS - PROLONGATIËN - SAFE DËPOSIT Aile Bankzaken en goedkooper manier zich te kunnen ver plaatsen met openbare middelen van ver voer, terwijl de kosten van levensonder houd in de steden lager zijn dan op het platteland. Besloten werd dan ook het schrijven te steunen. Betreffende de sukercrisis was men van oordeel, dat wijziging in de teeltrege ling op den duur de juiste en natuurlijke weg is om weer tot normale toestanden te komen. Alle kunstmatige middelen, hoe goed bedoeld kunnen niet in die mate hel pen om tot het beoogde doel te leiden, ter wijl bovendien daarmede enorme kapita len gemoeid zijn en de aanwending daar van lang niet evenredig is aan het resul taat. Pa^viiMlersfeesf. Zaken Land- ter van Binnenlandsche bouw. t Onder de overige eigenaren circuleert thans een adres, waarbij adhaesie wordt betuigt aan het vorenbedoelde. Reeds ve len uit Eemnes en Blaricum hebben hierop geteekend.. Dezer dagen maakten wij melding van het padvindersfeest, dat Zaterdag 2') de- ezr in hotel Hamdorff te Laren zal worden gehouden. De uitvoering wordt gegeven door de Raboesgroep. de vierde verken nerstroep van de afdeeling Bussum, on der leiding van mejuffrouw A. Knappert, die in LarenBlaricum zoowel de drie troepen van het Meisjesgilde leidt als d- jongens van de Raboes-groep. Het programma bestaat uit: welpen demonstratie, verkenners-spelen, sportie ve dansen. E.H.B.0. en.kampmastoefenin gen. Ten slotte een klein tooneelstukje Het Indianen-opperhoofd „Nachtrennér" Ce jachtrente. De eigenaren van gronden, gelegen in den polder onder de gem. Eemnes zijn on tevreden over de wijze, waarop de schade loosstelling voor het jachtrecht de jachtrente door de betreffende schat- Lingscomraissie is bepaald. De grief be treft in hoofdzaak het feit, dat de in den polder gelegen gronden per II.A. hooger zijn belast, dan andere onder het pacht- domein Soestdijk ressorteerende gronden. Volgens de jachtwet 1923 moet de om lag per H.A. voor elk perceel gelijk zijn, wat niet het geval is, daar men in het domein Soestdijk deze varieert t "8 tot f22 per H.A. In verband hiermede is door de groot ste eigenaren van in den polder gelegen gronden een adres gericht aan den Minis heeft, kan hij toch niet veel afweten van de zaak". „O, maar hij heeft hem wel gezien! Een dezer dagen, toen hij rondreed, was hij er juist getuige van dat Sholto een kind ach- ternazai en dat hij het bijna vermoord had....!" „Deze voorstelling is zeker voor negen en-negentig procent overdreven, moeder!" „Nu, dokter Lincoln zegt, dat Sholto in een gesticht thuis hoort en als je er uil je zelve niet toe overgaat hem daarheen te sturen, dan zal je er binnenkort toe gedrongen worden". Mrs. Lincoln bleef nog een tijd praten, maar toen zij Sholto en Jevons langs de tuindeur zag gaan. nam zij ijlings af scheid. HOOFDSTUK XXVI. Dokter Lincoln zat in zijn patiënten- kamer toen de bediende boven kwam met een kaartje, waarop stond: „Mr. Albert Carnegie". „Laat dien heer binnenkomen!" luidde de order. Het volgend oogenblik vertoonde Carne gie zich in het vertrek en met hoffelijke buiging vroeg hij: „U zult zich mij waarschijnlijk wel niet meer herinneren, dokter Lincoln? Want het is zeker al een paar jaar geleden, dat wij elkaar ontmoetten". „O ja, ik herinner mij u zeer wel. Komt u mij als dokter raadplegen?" „Niet voor mijzelven, maar voor mijn armen neef. U weet natuurlijk alles van zijn ongelukkige ziekte?" .Hij is onherstelbaar krankzinnig, niet waar?" Juist. En wat ik nu van u zou verlan gen is, dat u mij een certificaat gaf. dat Amersfoort. Ce horstziekte der gamizoenspaarden. Het laat zich aanzien, dat de borstziekte der garnizoenspaarden gaat wijken. Er komen weinig nieuwe ziektegevallen bij, terwijl vele paarden reeds genezen zijn. Er mag ook weer buiten de kazernes en stallen gereden worden, waardoor langza merhand de dienst in normale banen komt. De opheffing van Tollen. De commissie uit de Provinciale Sta ten van Noord-Holland, heeft rapport uit gebracht aan de leden der Staten over de voordracht, om het gedeelte van den Soestdijkerstraatweg tusschen de grens van de provincie Utrecht en den tol van II' idepark in eigendom, beheer en onder houd voor de provincie Noord-Hul land over te nemen, eene regeling met de te genwoordige administrateuren aan te gaan tn om een bedrag van teê hoogste f 25.000 beschikbaar te stellen, tot dekking van een eventueel tekort op de liquidatiereke ning. De vraag werd gesteld, of het Rijk niet in de voorgestelde kosten zijn aandeel zal hebben le dragen, daar de tollen van den bedoelden "weg krachtens Iiijksconsessie geheven worden. Het lid van Ged. Staten uit de commis sie heeft hierop geaniwoord, dat de onder handelingen met het Rijk door Ged. Staten van Utrecht zijn gevoerd, zonder dat om trent het resultaat hiervan nog iets be kend is. Inzonderheid van deze laatste roededee- ling is met belangstelling kennis genomen uii in het vertrouwen, dat van Rijkswege alsnog eene gunstige beschikking zal wor den getroffen, adviseert de Commissie tot de aanvaarding der voordracht. De opheffing van Tollen. In de vergadering van de Commissie hij gevaarlijk krankzinnig is. Een collega van udokter Harley Streete. zal de tweede dokter zijn. wiens hulp ik heb in geroepen". De blikken, waarmee de heeren elkaar aankeken, schenen elkaar als te wilLen doorgronden en Albert wendde een open hartigheid voor. die echter in waarheid diende om zijn gedachten te verbergen. „Ik zal u vertellen, dat ik mij tot het hooge gerechtshof ga wenden om een be wijs van krankzinnigheid voor Sholto, waarna het beheer van de goederen als universeel erfgenaam dan aan mij zou worden toegewezen. En met uw beëedigde verklaring en die van dokter Harley Stree te zou Sholto zeker naar een gesticht ge zonden worden". „Juist! Maar zijn vrouw. Zou die geen spaak in het wiel kunnen steken?" Albert Carnegie schudde glimlachend het hoofd. „U vergeet dat ik. als rechtskundige, zeer goed weet. dat zij in deze zaak geen rechten heelt. Was er een kind. dan zou dit anders zijn geweest. Maar nu ben ik de universeele erfgenaam". „Goed. Ik heb er niets tegen om Shol to Carnegie te onderzoeken betreffende zijn geestvermogens en als ik hem krank zinnig vind. daarvan een beëedigde ver klaring te geven", sprak dokter Lincoln p zeer beslisten toon. „Maar ik voorzie enige moeilijkheden om een interview met hem te krijgen. Sinds een onaange naam voorval voor een kind. dat hem geplaagd heeft, wordt hij op het goed ge houden en mrs. Carnegi<*4ieeft iets tegen mij". (Wordt vervolgd).

Historische kranten - Archief Eemland

De Soester | 1930 | | pagina 1