PBO
Tropenleed.
J. [Hl Ui IMS
N.V. Eerste Soester Electr.
Drukkerij - annex Boekhandel
v. Weedestraat 7, Soestdijk
Modelschoenmakerij„DeOssekop"
ALIjEHEELE uitverkoop
Aanleg van Gas- en Waterleiding
Gr. DAAMS
t
WONINGBUREAU P. MAN - SOESTDIJK
American Stoom-Strijk-Inrichting
Grafsteenhouwerij J. H. DE BRUIJN
ALGEMEENE BEGRAFENIS-ONDERNEMING
„SOEST"
Kunstmeststoffen In alle soorten
c
¥1
i
1
c
c
c
9
1
i
f
i
I-
1
1:1
FRÜTLLET O IS
WEERGALOOZE
ZELFOPOFFERING
ry." j
O. - Telefoon Soest 2390
UW BOORDEN, OVERHEMDEN
GRAFVERSIERINGE1N
Oogen zl jn Uw ri jkst bezit
D. F. VOIGT - Gedipl. Opticien
Burgemeester Grothestraat 28
H. VAN KOATINK
J. C. KOELINK, Talmalaan 15 - Telefoon 2118
Eenzaam en stil zat baboe in een hoekje,
ineengedoken, in de donkere binnengalerij,
schemerachtig nog verlicht door de hel-lich-
te electrische lampen in de voorgalerij,
't Was tegen zeven uur in den avond. Het
was stil in huis, het dagwerk was bijna,
afgeloopen, en tusschen zes en zeven uur
in den avond had baboe weinig te doen.
De heer en vrouw des huizes waren gaan
wandelen langs 't Koningsplein, met hun
zoon en dochtertje. Tegen etenstijd, acht
uur, kwamen ze gewoonlijk thuis, dronken
dan hun portje in de vóórgalerij, en de kin
deren ontdeden zich van de lastige schoenen
en kousen, en liepen in speelschheid nog
even langs de bijgebouwen, waar ze in de
badkamer hunne bestofte voeten lieten
wasschen door baboe Sjutji, de waschmeid,
waarna ze beiden ni tafel, vóór negen uur
te bed gingen.
Zoo ging het eiken dag. Ze solden nog een
beetje met goede, oude baboe, die in goe
dig speelsch gelach, van haren, nu tanden-
loozen mond, met hun meedeed. Dan werd
het bed „gekipast", met een „sapoe-lidie"
(dat zijn inééngevlochten vasttouwig bij el
kaar gebonden riemen van den kokospalm),
nóg eens, om de kinderen een zekere, zon
der door muskieten te worden gehinderde,
nachtrust te verzekeren, en met een sla
mat tidoer njo en non", verliet baboe dan
de slaapkamer, om verder 't avondwerk af
te doen, stil en onmerkbaar op hare bloote
voeten door het huis gaande. Tot 't tien uur
was, en zij, ontslagen van haar dagwerk,
nog na ging zitten turen, zonder woorden,
en stil, een weinig van de andere bedienden
af, door den maanverlichten avond, hare
gedachte liet zwerven naar lang geleden
en geliefden tijden. Baboe was altijd stil
en een weinig teruggetrokken. Ze hield zich
op een afstand van het andere personeel,
dat veel ontzag en eerbied voor hare kalme
waardigheid had.
Ge lacht? Westerlingen? Omdat een ba
boe waarachtigheid kan bezitten? 'n Baboe,
een arme, oude baboe, een arme, uitgeleef
de, afgetobde inlandsche vrouw, met niets
anders op de wereld dan haar dagwerk
bij Europeanen, en haar klein salarisje, om
dat ze al oud is. Zou diè waarachtigheid
kunnen bezitten? Zoo'n stumperige, oude,
arme vertrapte baboe, die niets zegt, en nog
lacht, als de kinderen haar schoppen! Waar
achtigheid? Dan kin immers niet! Er is im
mers niemand, die op haar let? Waarachtig
heid? Waarin zit dan die waarachtigheid?
Och kom, loop heen, alleen Europeesche
dames, mooi gekapt, met glinsterende spel
den in het haar, elegant getoileteerd, en
gehandschoend, die, ja, die kunnen waar
achtigheid bezitten, statig doende, en voor
naam, Maar ziet ge niet het onderscheid?
De laatste, de aangeleerde, schijn-waar-
achtigheid, met vaak een leeg, kil, versch
hart, slechts lettende op de uiterlijke din
gen, gemanierd en getraind in het Euro
peesche sociëteiten comediespel, en arme
baboe, die zit, stil, ineengedoken in een
donker hoekje van de schemerachtig ver
lichte binnengalerij, met al haar ongeziene,
ongekende waarachtigheid, voor zich uit-
staend, de oude bruine glanslooze oogen
dof en leeg van door 't wreede leven weg
genomen geluk; 't oude, eenigszins getinte
gezicht, wat ééns mooi was! en glanzend
van goedheid en liefdelevenslust, doch nu,
met diepe leedgroeven langs den mond, 't
grijze haar achterover gestreken in een
kleinen koudé, haarwrong, en denkt aan
lang vervlogen jaren toen ze nog bij haren
,|,toewan" heer en meester, was, en haar
kind nog bij haar had, om haar heen spe
lend, en dartelende van pleizier, met de poes
solde, en de kippen in dolle uitgelatenheid
opjoeg, dat het heele achtererf, één luid
ruchtig gekakel van belang was. Dan kwam
ze hard aangeloopen, want toen was ze
nog jong, en bestrafte dien ondeugenden
lieven njo. 't Werd tijd dat hij naar school
ging, had haar ..toewan" al lang gezegd.
Dat hij tè lang bij zijn moeder bleef.
Naar school moest hij, leeren, veel, en
„beschaving" opdoen in Europa, want moe
der was maar zóó eenvoudig en lief. Die
was heelemaal niet geleerd. Neen, die kon
hem alleen maar leeren, hoe men zich op
offeren moet voor een medemensch; die
kon hem alléén maar leeren, stille liefde,
Groot en knap moest hij worden, om la
ter een mooie positie te krijgen in de we
reld, de schitterende wereld, waar men al
leen eerbied heeft voor /,geld", waar de
menschen hollen, en hun medemensch mo
reel dooden om hun een baante voor den
neus weg te pikken; een wereld waar stille
menschenliefde en leed niet gedijen kan.
slechts bedrog, en leugen en stille jalouzie.
Onmerkbaar verborgen onder vriendelijken
lach. In die wereld moest haar zoontje, haar
„njo" een „groote mijnheer" worden? Met
schijn beschaving?
Lang had Rona zich verzet. Haar hart
bloedde bij de gedachte aan een scheiding.
Ze kon zóó moeilijk afstand doen van haar
eenigen njo, haar eenig kind, dat ze had bij
haren geliefden „Toewan". „Moeder" was
ze, al was haar kind wat getint en al was
ze niet geleerd, moeder was ze, misschien
juist daarom te meer
Alleen levend voor haren „toewan" en
haar kind, in trouwe, ongeziene aanhanke
lijkheid. Ach, arme, weerlooze stumperds,
gij, die juist „vrouw" zijt in het diepst van
Uw wezen, niets anders verlangend dan te
mogen leven in liefde gevend, aan man en
kind, zich afslovende, om het leven gemak
kelijk te maken aan Uw eenige geliefden,
van wien gij vóóraf weet, dat ge eens zult
scheiden, omdat de „wereld", de „schijn-
beschavingswereld"dat wil! Van wien ge
i weet, dat ge ééns wordt vertrapt als een
onrein beest, als als ge voor Uw recht
zoudt komen.
Vergeten wordt Uw overgave, Uw lief,
de, geheel Uw jarenlange stille opoffering,
alsof 't zóó hoort, alsof 't zóó hooTt, dat
een gewetenlooze slechts op materieel be
zit beluste Westerling U jarenlang mis
bruikt, Uw geheele leven neemt, U ontneemt
aan de Uwen, en dan.... ten slotte....
U wegtrapt, U ergens, onverschillig laat
liggen, en U vergeetomdat een an
dere schitterende partij in de wereld, met
goeden naam, van eerste klasse familie
hem wacht. Eene partij, waar heel de stad
vol van is; waar „men" overal over spreekt
als „een mooie partij", terwijl goede lief
devolle, onnoozele Rina „weggedaan"
wordt, als een dier, dat afgedaan heeft, en
dat men wegleidt, omdat het zijn diensten
gedaan heeft.
Rina heeft immers geen gevoel. Haar kind
heeft ze immers weg zien gaan naar Hol
land zonder onder de menschen tranen te
laten!? Gevoel heeft ze niet! En toen ze
hem naar de grootq, heel goroote boot
bracht, waar zóóveel menschen waren, al
len zóó druk doende en hard lachende, toen
was Rina stil achteraf gaan zitten op een
bank (want aan boord mocht ze op een
„bank" zitten) en had droevig voor zich
uit zitten kijken zonder iets te zeggen. Haar
^Toewan" dronk en praatte druk met vrien
den en kennissen; en vergat haar geheel.
Haar zoontje stond bij haar en drukte zich
tegen haar aan, beduusd om zich heen kij
kend naar al dat vreemde, drukke gedoe,
ongemakkelijk zich voelend tusschen al die
mooie aangekleede heeren en dames. Zijn
schoenen hinderden hem; 't liefst had hij
ze losgemaakt en uitgegooid, maar dat kon
hier niet! 't Was hier alles zoo anders dan
thuis; bij zijn moeder, waar hij den ge-
heelen dag mee samen was, in huis, en in
den tuin, bij de kippen en eenden, en overal
bij was, als er in den tuin gewerkt moest
worden door den toehang-hebon, (tuinman),
die voor alles te zorgen had, die ook de
bijna rijpe vleezige Indische
vrucht, af moest halen, en ze moest stoppen
onder in de bras, (rijstkist), waaruit ze na
eenige dagen heerlijk rijp onder vandaan
kwamen. Njo dacht aan zijn heerlijke zon-
verlichte tuin, waar hij op bloote voeten
liep, zóó hard als hij maar kon, soms nog
harder dan „Admi", zijn lenig, intelligent
taxhondje. Dat alles, had hij thuis moeten
laten. Toen ze wegreden met de auto 'smor-
gens heel vroeg, toen had hij zijn taxje
Admi nog goeden dag gezegd, en hem op
zijn snoet gezoend, en toen huilde taxje
omdat hij wegging, zoo heel, heel ver weg;
dat had taxje al lang dagen van te voren
gemerkt, en was dan altijd jankend in een
hoekje geslopen en had van terzijde ge
keken naar al dat gepak en getimmer.
Waarheen ging njo? Ach, ver, ver weg!
dit voelde taxje alleen, dat hij njo kwijt
raakte. En op den ochtend van vertrek,
toen had hij zoo lang hij kon, achter den
auto aangerend, tot „toewan" hem naar huis
joeg.
Ook Njo's oogen waren wijd open, en
evenals zijn moeder, wier aard hij had, keek
hij zonder woorden, naar de vreemde om
geving om hem heen. Beiden zeiden niets.
Kennissen van „toewan" namen Njo mee.
naar Holland toe,
(Wordt vervolgd).
Turfstrooisel - Gemengd Voer
Ochtend Voer - Kippengrlt enz
Eerste kwaliteit. Concurreerende prijzen
Ondsr controle Rijks Proefstation.
AANBEVELEND,
O
S JEST
TELEF 2141
DIERENARTS - TEL. B 355
9
f'
c
f-
i
§-
f
i
9
9
9
9
Naar het Engelsch van
M. E. E. POWERS.
5)
„Mijn grootvader?" vroeg Maisie, vol be
langstelling.
„Ja, uw grootvader* Hij liep rond met
een gezicht als 'n donderwolk. Hij had een
stamhouder willen hebben en hij was niet
bij machte, zijn teleurstelling hierover te
verbergen; zélfs niet tegenover zijn bedien
den; hij hield nooit bijzonder van miss Ma-
„En mijn grootmoeder?
„Och, mylady, die is al zoo lang geleden
gestorven en sir John is onlangs hertrouwd
met een weduwe met een dochter, alle twee
zoo trots als een pauw! Maar dit zal Anne
u alles wel verteld hebben, miss!!
,„Neen, ze was altijd heel gesloten, wat
dit betreft. Ze vond het zeker te pijnlijk,
om daarvan te spreken."
De oude vrouw knikte.
„Anne was altijd zoo stil."
„Vertel mij nog eens wat van mijn moe
der, als u wilt?"
O. zij was een heel knappe jonge dame,
met dienzelfden vriendelijken blik van u",
antwoordde Betty, „maar u is flinker! Na
den dood van uw grootmoeder was er nie
mand meer, om haar wat in toom te houden
en zij was roekeloos; ook met geld uit
geven. Ze had een legaat van duizend pond
volgens sommigen zelfs méér bij den
dood van mylady; en Anne heeft mij wel
verteld, dat ze heel dit bedrag aan een dia
manten armband moet hebben besteed. Ze
hield heel veel van juweelen., net als haar
moeder, want sir John moet een fortuin
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
m
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
Steenhofstraat 5 Telefoon 2045
Aan- en verkoop van Villa's, Landhuizen, bouwterreinen, onroe
rende goederen, etc. Gratis advies en inschrijving
Assurantiën en Hypotheken. Sluit verzekeringen op leven, brand,
inbraak, storm, glas, etc. etc. tegen billijke tarieven.
hebben uitgegeven aan de juweelen van my
lady. Op zeventienjarigen leeftijd vatte zij
liefde op voor uw vader: kapitein Barring
ton, die logeerde bij de oude mrs>. Dare van
Carwithan. Die is nu dood; maar haar
zoon, majoor Dare leeft nog."
„Majoor Dare?" vroeg Maisie die zich
nu in eens herinnerde, hoe dit de naam was.
die ook zoo dikwijls voorkwam in den brief
van Daphne. „Is die daar nog al bemind?"
Betty wachtte even en antwoordde toen;
vrij politiek.
„Ik weet eigenlijk niet, wat ik daar nu
op zeggen moet miss; want het staat niet
aan mij,, om wat aan te merken op zoo'n
hoogen meneer! Maar neen; majoor Dare
is niet zoo algemeen bemind, als onze
mr. William, bij voorbeeld."
„Wie is dat?" vroeg Maisie onverschil
lig, want ze had veel liever nog wat van
majoor Dare gehoord, daar het haar wel
was opgevallen*, dat Betty even gedraald
had met haar antwoord.
„Wel, mr. William is de neef en erfge
naam van sir John. Hij en zijn broer zijn
op Trevenna gekomen, in hetzelfde jaar,
dat uw moeder weggeloopen is."
„Waarom is zi' weggeloopen?"
„Om met den kapitein te trouwen, lieve.
Sir John had het huwelijk verboden, daar
de kapitein totaal niets bezat, en een...."
Gatnv veranderde Betty van toon en vulde
in: u,en nu eenmaal niet in den smaak scheen
te vallen van sir John. Maar miss Mary wil
de hem hebben en was er niet van af te
brengen. Eer het twee jaar verder was,
waren ze beiden overleden. Ja, 't kan
vreemd loopen in de wereld, miss!"
„En sir John wilde moeder nooit weer
zien?"
l(,Nooit. Hij had zijn hart verhard tegen
het arme jonge ding! Zij had Anne. voor
zich laten pakken, maar sir John wilde de
bagage niet verzenden en hij zette Anne
op stel en sprong het huis uit, zeggende,
dat zij hem verraden had en dat hij voortaan
geen dochter meer bezat.... En net even
voordat u en miss Daphne geboren werd,
stuurde die arme miss May of mrs. Bar
rington, moest ik dan zeggen om de
kostbare bracelet, waar ik u al van gespro
ken heb; want ze zat er leeltjk in; zij en
de kapitein bezaten geen vijftig pond; en
alle spaarduitjes van Anne waren ook op;
maar uw grootvader zei* dat de bracelet
had behoord,aan mylady, en dat hij er geen
afstand van wilde doen. Later deed Anne
nog eens een beroep op hem, om der wille
van u beiden, maar het hielp niets en hij
had zich zoo geweldig boos en driftig ge
maakt, dat Anne naderhand verklaarde,
hem nooit meer om een enkelen stuiver voor
u te zullen vragen."
„Maar de armband was toch het legaat
van mijn moeder.... Hoe durfde hij dien
dan te weigeren als ze 'm toch van haar
eigen geld gekocht had?" riep Maisie ver
ontwaardigd.
„Hij durft alles; dat verzeker ik u! Maar
het is een feit, dat de bracelet aan u en aan
miss Draphne behoort, en dat het diefstal
is, om u dien te onthouden."
„Woont u nog op Travenne?" vroeg Mai
sie, na een pauze.
„Ja, miss, en ik zal er ook altijd blijven.
Ik houd niet van veranderen. Ik ben por
tierster gebleven als mijn moeder dit was,
vóór mij. Mijn man is al vijftien jaar over
leden een beste man was het en nu
woon ik met zijn kleinzoon Stephen, die
jachtopziener is van het goed
Ineens kwam er nu een eind aan het on
derhoud, want kleine Crushley's,, die moe
waren van al dat „schuitjevaren", drongen
op Maisie aan en verlangden naar huis.
HOOFDSTUK VI.
.i.Lieve kind, bederf je teint toch niet zoo,
door daar nu nog langer in de zon.te staan!
Je weet niet, hoe leelijk ik het vind, als
jonge meisjes zoo verbrand zijn!"
Daphne keerde zich onmiddellijk om op
het geluid van die zachte* maar gebieden
de stem.
Mevrouwt Zoekt U een degelijk adres voor Schoen-Reparatie?
BAARN Boschstraat 11 - SOESTDIJK: Burgem. Grothestraat 17
TELEFOONSOEST 2390
Heeren zolen en hakken f 190 - Dames zolen en hakken f 1.25
alles hout gepend. Met rubber hakken 20 cent hooger.
Genaaid en gelijmd 50 cent hooger.
Alles wordt gehaald en thuisbezorgd in 24 uur. Aanbevelend,
enz. worden mooier dan nieuw gestreken, door de
A. W. SNIJDER JUTPHAASCHEVVEG 171 UTRECHT
Agent voor SOESTJ RIJNDERS, Kerkstraat 46, BAARN
Neemt gratis proef I Briefkaarten worden vergoed I
ACACIALAAN BAARN OPGERICHT 1900
Speciale levering van alle voorkomende
in Hardsteen, Zandsteen, Marmer of Oraniel.
Het oudste en voordeellgste adres voor Baarn en Omstreken.
lAM. 'Jl
Elk verkeerd gesteld glas
brengt ze verder achteruit.
Laat ze vakkundig
beschermen door
DIRECTIE: B. VERWEY, Veldweg 4 - Telefoon 2223
J. TIMMER, Beukenlaan 30
Directeur: J. AREND W1ERSMA. Kantoor Torenstraat 8, Telefoon 2086
Eerste aanspreker: W. VAN D1ERMEN, Talmalaan 17, Telefoon 2290
Enorme prijsverlaging.
Abro-Stofzuiger van f 79 voor f 49. Luidsprekers 2040% beneden de fabrieksprij
zen. Alle onderdeden voor casandra-, Varadyne en andere Toestellen, met zeer hooge
korting. Electrische Kachels, Theelichtjes, Strijkijzers, Naaimachine, Lampgarnituren
tegen ongekende lage prijzen. Luidsprekersystemen met chasis f 0.50. Farand-Inductor
Dynamische f 16 Groote keuze Salonkasten enz. Ziet onze prijzen en gij staat ver
baasd. Alle bestellingen boven f 50 fr. thuis Beleefd aanbevelend
Lood- en ZlnVwrltpr
Electro Technisch Installatie-Bureau
Sanitaire Werken
Visitekaarten
N.V. EERSTE SOESTER ELECTRISCHE DRUKKERIJ, VAN WEEDESTRAAT
„Maar moeder, ik ben zoo zelden in de
gelegenheid, om mij in de zon te koesteren;
want, aan den anderen kant, sluiten die
sombere pijnboomen alle warmte en licht
uit."
v,Je kunt duidelijk merken, dat je geen
Schotsche bent lieve; anders zou je juist
dwepen met 41, wat pijnboom is!"
„Dweept u er mee, moeder? U is toch
ook geen Schotsche is het wel?"
„Niet van geboorte, maar ik ben met een
Schot getrouwd en dus werd zijn volk en
zijn land ook het mijne", antwoordde mrs.
Monro„ met nadruk.
„Hoe vreemd!" prevelde Daphne.
„Wit vindt je zoo vreemd kindje?"
„Wel, dat u dit alles zoudt gedaan hebben
voor een man.... Ja, ik kin het mij nog
begrijpen voor een meisje; maar
„Onzin, Daphne!.... Een meisje kan wel
heel veel voelen voor een ander maar toch
beduidt dit nog niets bij de liefde tusschen
moeder en dochter, of man en vrouw.
Wacht, kind, tot je weet, wat ware liefde
is, dan zal iedere romantische genegenheid,
die je voelt voor een meisje, daarbij ver-
bleeken."
Maar Daphne's oogen schitterden, toen
ze vol vuur antwoordde:
„Dit nooitn o o i t!"
Dien volgenden ochtend aan het ontbijt
legde mrs. Monro met een glimlach van
voldoening, een telegram neer, dat zij juist
even ontvangen had en kondigde triomfan
telijk aan:
„Hoor eens, Daphne: Vanavond komt
Gilbert thuis".
„Ja,, heusch?" vroeg het jonge meisje, met
ongeveinsde vreugde. Want dien veel-ge-
roemden „neef" was zij als een held gaan
beschouwen en zijn bezoek was nu al zóó
dikwijls van den cenen op den anderen keer
uitgesteld dat ze er zelfs aan was gaan
wanhopen, om hem ooit in levenden lijve te
zien.
„Ja heusch!" lachte mrs. Monro en
sloeg met genoegen den verhoogden blos
gade op Daphne's lief gezichtje. Hij zal
nog net op tijd zijn voor het diner. Wat zul
len wij eens doen, om hem te amuseeren,
kind? Het is zoo slecht voor een man, om
niets omhanden te hebben. Anders was hij
altijd in het jachtseizoen hier. Je moet zien.
dat hij wat met je op het meer gaat varen."
„O, neen; hij moet niet met mij opge
scheept worden!" riep Daphne, die de ge
dachte bepaald benauwend vond, dat die
held zich vernederen zou, om zich op te
houden met haar nietswaardig, onbeduidend
persoontje.
^,Hij zal zich volstrekt niet met je: „op
geschept" voelen, lieve! En begin niet, met
bang voor hem te zijn! Hij is toch een gewo
ne man!"
„Neen; niet gewóón! Hij is zoo knap en
zoo dapper en hij heeft een ridderorde ge
wonnen!"
„Het is mijn eigen schuld", sprak mrs.
Monro in zichzelve, „dat het kind al meer
dan half geneigd is, om liefde te voelen voor
mijn voorstelling van Gilbert!"
Gedurende heel dien dag verkeerde Daph
ne in een opgewondenheid, die er nog niet
op verminderde, toen mrsj. Monro haar
raadde om haar mooiste avond-toilet te
dragen, ter eere van den gast.
„Want", verklaarde zij, „Gilbert zal ver
moeid wezen van zijn lange reis en niets,
dat een man zoo zeer verkwikt, dan dat hij
door de vrouwen in huis feestelijk ontvan
gen wordt."
Nog vóór „moeder" was Daphne in den
salon, waar zij in steeds toenemende span
ning luisterde naar naderende voetstap
pen op het grint. Eindelijk trad zij behoed
zaam naar den grooten spiegel in den wand
en terwijl ze het gordijn terugsloeg waar
mee die sierlijk "edrapeerd was, bekeek ze
nauwkeurig het beeld, daarin weerkaatst.
„Mijn toiletje giit wel, maar ik lijk te
jong", zei ze hard opj. „Een held zal nooit
met mij willen spreken! Hè, was Maisie
hier nu liever in mijn plaats!"
(Wordt vorvolgd).
