Wij zijn ruim gesorteerd en bovendien concurreerend
N.V. EERSTE SOESTER - ELE|CTR. DRUKKERIJ
Kantoorboeken
0>I W
VAN WEEDESTRAAT 7 - TELEFOON 2062 - SOESTDIJK
Voor de Vrouw
FEUILLETON
WEERGALOOZE
ZELFOPOFFERING
13>
Drie keurige kinderen.
De drie parmantige jongedames, die op
het plaatje gearmd naar den brand gaan
zien er erg aardig uit, vïndt U niet? Maar
dan hadt U ze eens in werkelijkheid moeten
zien! Blonde Marjetje lïnks, had namelijk
een werkelijk heel leuk jurkje van ko
ningsblauwe stof, met als eenjge garnee
ring feitelijk dat fijne wïtte piqué kraag
je. Nu, ze zag er ook inderdaad „konink
lijk" mee uit. Flink stappen kon ze ook,
doordat haar rokje opzij een paar flinke
plooien had. Het ceintuurtje is op het
jurkje vastgestikt. Het lijfje was voorts
met vier glimmende galalïthknoopen. Er
is voor dit modelletje, bestemd voor een
8-jarig meesje, (patroon nr. 3269) pre
cies 1.40 M. stof van 1.40 M. breed noo-
krijgbaar h 65 ct. Postwissel zenden aan:
De Beurs, Amstellaan 66, Amsterdam-Z.
Op het strookje nauwkeurig vermelden:
naam en adres van afzender, nummer van
het gewenschte patroon en leeftijd van 't
kind. Leverjng binnen 1 week.
Iels over kleeden en bekleeding.
Al hebben we ook de beste stofzuiger,
waardoor onze kleeden en bekleeding van
meubels zoo goed als geheel stofvrij ge
houden kunnen worden, vooral ais we toch
nog van tijd tot tijd de kleeden en meube
len buiten uitkloppen, toch verliezen ze
na verloop van tijd wel eens het noodige
van hun frischheid van kleur. U moet daar
ook eens opletten hoezeer een kleed dë
frischheid ophaalt, wanneer U het van tijd
tot tijd eens stevig afneemt met een lap
met water en azijn. Men kan hiervoor na-
dig. En dan hadt U Anne-Marie, die in
het midden loopt, eens moeten zien, met
ingezette pandjes in het lijfje, die zich
beneden den ceintuur in plooien voortzet
ten. Het kraagje en de sluiting aan den
hals zijn afgezet met een dubbel stiksel.
Voor een meisje van tjen jaar is voor dit
model (patroon nr. 3270) 1.50 M. stof van
1..40 M. breed noodig. Het eenvoudigste
en tevens het sterkste jurkje was dat van
Antoinetje, heelemaal rechts op het plaat
je, die een jurk heeft van groene velours
de laine, met geschulpte panden. Het
mouwtje is tamelijk ruim en loopt uit ïn
een iets nauwer manchetje. Ook voor deze
jurk is voor een achtjarige jongedochter
(patroon nr. 3271) 1.50 M. stof van 1.40
M. breed noodig.
L O E S.
Van deze rokjes zijn knippatronen ver-
tuurlijk ook een oude spons nemen. En in
plaats van water en azijn gebruikt men
ook wel een oplossing van 2 eetlepel);
borax op een emmer water van 6 L. Om
de borax goed te doen oplossen moet het
water heet zijn. Tenslotte kan men ook
nog slappe pekel gebruiken. Doch wij voor
ons houden het liever op de borax. Men
moet er natuurlijk voor waken, dat men
het kleed niet zoo nat maakt, dat 't vochif
er in dringt. Men moet de spons dus goed
uitknijpen in het water. Hetzelfde geldt
feitelijk voor de pluche- en andere stoffen
v£n het meubilair. Kunnen ze er tegen,
dan kan men ze op dezelfde wijze afnemen
als zoo juist beschreven. Zijn het teerder
bekleedingstoffen, dan gebruike men lie
ver een mengsel van gelijke deelen spiri
tus en water. Ook past men wel terpen
tijn toe, waarmee men de bekleeding dan
afneemt mét een schoon doekje, dat er in
gedrenkt is. Ook hier weer ervoor oppas
sen, dat het doekje niet te nat is.
0, die stroeve gordijnstokken!
Er worden heel wat humeuren en gor
dijnen bedorven door stroeve gordijnstok
ken, waardoor de ringen van de gordijnen
niet willen schuiven en wij 's avonds woe
dend aan het gordijnkoord staan te trek
ken of aan de gordijnen te rukken, met
ai de narigheid van stukgetrokken gordij
nen, enz. En het is toch een kleine moeite
om de gordijnstokken heel glad te houden.
De houten stokken moeten daartoe,
als ze van heel glimmend hout zijn af en
toe met een beetje was ingesmeerd wor
den. Doffe houten stokken bewerkt men
met een beetje talk of glijpoeder. En de
koperen roeden of die van ander metaal
wrijft men af en toe met een klein beetje
witte was of vaseline ïn. Dït spaart uw
humeur.... en de gordijnen.
Lakwerk.
Vele propere huisvrouwen verbazen er
zich soms over, dat hun mooie Chïnee-
sche of Japansche gelakte theeblaadjes
of bonbonbakjes, enz. zoo dof worden,
terwijl ze die toch terdege in een lekker
sopje afwasschen. Ja, de moeilijkheid ïs
juist, dat we heelemaal geen zeepsop mo
gen gebruiken om lakwerk of gelakt blik
te reinjgen, omdat het juist daarvan dof
wordt. Men onderhoudt dit soort werk door
het zooveel mogelijk stofvrij te houden
en eventueele kringen of vlekken met eén
zacnt doekje met koud water te verwijde
ren. Laten drogen en dan met een zachten
wollen oi' flanellen doek opwrijven. Wil
men de glans verhoogen, dan kan men een
heel klein beetje sla-olie (of vaseline)
op de doek doen. Wrijf was is echter ten
sterkste af te raden* omdat daardoor de
gekleurde figuren of het vergulsel, dat er
dikwijls op zit, op den duur verloren zou
gaan.
RECEPT.
HAZEPEPER maken we van 1 haas,
1 afgestreken eetlepel zout, wat peper,
1.5 ons tarwebloem, 1 ons boter, 8 gewo
ne theekopjes bouillon, bereid van 3 maggi
bouillonblokjes met 8 kopjes water, 1
gewoon theekopje azijn, 2 afgestreken eet
lepels suiker, een stukje Spaansche peper,
2 flinke uien, 4 kruidnagelen en 2 laurier
bladen. De in stukken verdeelde haas
wordt gewasschen en daarna met peper
en zout ingewreven. Dan braadt men ze
in een ijzeren potje met de boter rondom
bruin (ongeveer een half uur). Dan neemt
men de stukken uit de pan en laat de
overblijvende boter, de bloem en de fijn
gesnipperde uien bruin worden; dan
roert men er den bouillon door en blijft
dit roeren, tot het eenjgszins gebonden is.
Dan doet men de gebraden stukken haas
in de saus en voegt er den azijn bij, de
suiker en de verschillende kruiden. De pan
dekt men dicht en laat alles zachtjes door
stoven (minstens 1 uur), totdat de haas
door en door gaar is. Op een verwarmden
schotel brengt men de stukken over;zeef
dan de saus en giet ze over den haas.
HUISVROUW.
N.V. Eerste Soester Electr. Drukkerij
Zacht suist de wind door de boomen
Zacht suist de wind door het riet,
Op zachtzoete vleug-len komt het aan
groeiend tot krachtige bries, later tot storm
en orkaan.
Eerst suist het zoo zacht als in droomen
Langs bosschen en velden en vliet
Maar plots zich verheffend tot klagende
klacht
In peillooze stilte van diep donkere nacht.
Zoo zacht waren die zingende tonen
Zoo zacht dat lied uit natuur geboren
Straks sprekend van kommer en rouw
Om plots vernielde boomen, bosch en ge
bouw.
Nu klinkt dat lied als van machtige tronen
Nu stijgt het op als in juichende koren
Nu is wat men nooit had kunnen wen-
schen
In puin, bosch, boom en het gebouw des
menschen.
G. v. M.
In tijden als wij thans beleven, is boekhouden meer dan ooit eisch; eisch voor
iederen middenstander.
Wie zich thans nog verzet tegen invoering van een boekhouding, toont weinig besef
te hebben van hetgeen zijn belang, vooral in onzen tijd, eischt.
Een boekhouding is eenvoudig onmisbaar.
MAG IK UITVOERIGE INLICHTINGEN OVER INRICHTING VAN MIJN
BOEKHOUDING?
NAAM
BEROEP
WOONPLAATS
Mogen wij U eens vertellen, hoe U, met zoo weing mogelijk kosten, een een
voudige dus weinig tijdroovende en toch overzichtelijke boekhouding kunt in
richten?
U neemt geenerlei verplichtingen tegenover ons op U, wanneer U ons vraagt U
dit eens te vertellen.
Ook zullen wij U gaarne mededeelen, welke de kosten zijn, wanneer wij Uw boek
houding inrichten.
U behoeft niet anders te doen dan bovenstaand formulier uit te knippen, Uw
naam en adres op de daarvoor aangegeven plaats te schrijven en U ontvangt uitvoerige
inlichtingen.
Accountantskantoor „Nederlandsch Bureau voor Adviezen"
Gevestigd te HAARLEM, Houtplein 17r.
Onder leiding van R. DE VRIES.
KOOPT BIJ
ONS!
Lederwaren, Vulpennen, Luxe doozen Post
Naar het Engelsch van
M. E. E. POWER8.
„Laat ik je nu eens goed aankijken^
Daphne", zei Maisie. „Wat ben, je bleek en
mager! Voel je je niet gelukkig bij mrs.
Monro?"
„Ja; eerst wel! Zij is dol op mij en zoo
goed en vriendelijk! En ofschoon ik je
verschrikkelijk miste, heb ik mij toch nooit
zoo ellendig gevoeld als sinds.
„Ja, sinds
„O, Maisie, ik k&n ik durf het niet
zeggen!"
En het arme kind overdekte het gezicht
met beide handen en snikte, of haar 't hart
breken zou.
„Je engagement met majoor Dare is de
reden van je verdriet. Je wilt het verbre
ken en weet zeker niet, hoe je dat zult
aanleggen."
„Ik kan het niet verbreken", zei Daph
ne wanhopig. „O, Maisïe, laten wij samen
hier vluchten en weer in een fabriek ïn
Mechelen gaan werken. Armoede zelfs
de dood, kan niet erger z(jn dan dit!"
„Maar kind, waarom zouden wjj nu
overgaan tot zulke krasse maatregelen?
Majoor Dare is een gentleman en als je
hem toch zegt, dat je gevoelens een ver
andering hebben ondergaan, sinds je zijn
aanzoek aanvaardde, dan ben ik zeker, dat
hij je onmiddellijk je vrijheid zal weerge
ven.
Daphne schudde het hoofd en prevelde
steeds
„Je begrijpt het niet".
„Weet mrs. Monro er iets van?"
„O, neen neen! Als zij de waarheid
hoort, dan is er njemand meer, dïen mij
tegen haar beschermen zal".
„Maar wat is er dan toch, kind?"
„Ik ben in zijn macht; totaal in zijn
macht."
„Maar, kind, dat verbeeld je je maar!"
Verlovingen worden zoo dikwijls verbro
ken; en vooral zulke geheime engagemen
ten!"
„Maar dit is méér dan een gewoon en
gagement!", fluisterde Daphne, na een
lange pauze.
„Ben je bang, dat hij je zoo zeer lief
heeft, dat het zijn'leven bederven zou, als
je je verloving verbrak?"
„Neen."
„Heeft hij dan wraak gezworen, als je
hem niet trouwt?"
„Neen".
„Vermoedt hij wel, dat je hem niet
lief hebt?"
„Ja; maar, ofschoon hij het weet, heeft
hij gezworen, dat hij zal zorgen, dat ik
hem ga lief krijgen, zooals eerst. O, Mai
sie, Maisïe, ïk ben het ongelukkigste meïs-
je van de wereld. Maar ik deed het voor
jou! Beloof mij, dafc je het mij nooit kwa
lijk nemen zult!"
„Maar, Daphne heb ik ooit een hard
woord tegen je gesproken?"
„Neen; nooit!"
„En ik zal het ook nooit doen. Maar
vertel mij dan ook alles,, hoe hij je zoo
zeer onder zijn macht heeft. Wie weet,
of ik njet een uitweg zie uit je moeilijk
heid. Waarom zou je hem zoo zeer vreer
zen
„Ik ben zijn vrouw!", luidde het ant
woord, op zachten, maar toch hartver-
scheurenden toon.
HOOFDSTUK XV.
„Zijn vrouw!....
Nu begreep Maisie het maar al te goed
en ineens zag ze het vreeselijk visioen
voor zich van het leven, dat dit arme, on
schuldig kind zou lelden, aan de zijde
van majoor Dare.
„Sinds wanneer?" fluisterde Maisïe.
„Nu zes weken geleden. Even voor we
in Carwithan kwamen".
„Hij is een schurk".
„Hij is mijn man", aej Daphne, met
berusting.
„En weet niemand het?"
„Niemand dan jij".
„Hoe is het dan gebeurd"?
„Toen hij pas in Bengavjt kwam, bewon
derde ik hem erg. Ik vond hem zoo braaf
en zoo goed en zoo knap! En hij scheen
ook veel met mij op te hebben, waardoor
ik mij heei gevleid voelde. En mo&-
der, mrs. Monro dan vond het heel
pretijg, dat wij zulke goede vrienden wa
ren. Hij had mij nog geen drie weken ge
kend, toen hij mij vroeg. Hij had van mij
gehoord, hoe veel ik van je houd en hoe
zeer ik er naar verlangde, 0111 weer sa
men te zijn met jou; en nu beloofde hij
mij, dat, als ik zijn aanzoek aannam, jij
altijd bij ons zoudt blijven wonen als wij
getrouwd waren. Dus zei ik „ja" en ïk
voelde mij heel gelukkig in die toestem
ming. Hij gjng weg en zooals je je herin
nert, vertelde ik je alles van mijn verlo
ving. Later in den herfst kwam hg terug.
Wij zouden den winter bij hem doorbren
gen in Carwithan en hij kwam ons halen.
Ik had niet meer van hem gel'oord, sjnd^
hjj vertrokken was, want hij wilde nie
„v -
schrijven, omdat hij bang was, dat moeder I ik al een beetje bang voor Gilbert te wor-
anders vermoeden zou, dat er iets tus-1 den, want hij leek mij zoo bijzonder opge-
schen ons bestond. Daar hij pas een maand
op Bengavit was geweest, had ik hem, ïn
waarheid, nog maar heel weinig leeren
kennen; en, toen hij terugkwam voelde ik
mij dan ook erg schuchter tegenover hem.
Twee dagen eer wij naar Comwallis gin
gen, vroeg Gilbert moeder verlof, om inet
mij naar Garve te rijden, een plaats, onge
veer twintig mijlen verder; en, op weg
daarheen, vroeg hij mij, of ik hem in het
geheim wilde trouwen. Eerst zeï ïk na
tuurlijk „neen". Maar hij wist mij over te
halen, door te zeggen, dat hij zijn tante
niets had verteld van ons engagement, om
dat ze mij nog bij zich wilde houden, tot
ik op z'n minst één-en-twïntïg was; maar,
als ik nu in een geheim huwelijk wilde
toestemmen, dan zou hij onmiddellijk naar
haar toegaan; en, daar het dan te laat
zou zijn voor practische bezwaren, zou
zij het ons wel vergeven. Na de witte
broodsweken zouden wij in Cornwallis wo
nen en jij zoudt bij ons komen".
„Dus hij bracht je ertoe door je liefde
voer mij?" vroeg Maisie.
„Ja; dat kan je mij toch niet kwalijk
nemen? Ik verlangde zoo zeer naar je
en ik vertrouwde hem volkomen".
Neen; niemand kan je dit kwalijk ne
men. Je bezweek dus voor zijn voor
stel?
„Ja; ik bezweek en hg zei. dat het hu
welijk nog dienzelfden dag in Garve zou
plaats hebben. In Schotland worden de
huwelijken gemakkelijker gesloten, dan in
Engeland, want er werden in het geheel
geen moeilijkheden geopperd. Wij begaven
ons rechtstreeks naar 't kerkje, waar de
geestelijke maar een paar vragen deed en
>ns huwelijk inzegende. Maar toen begon
wonden".
„En heeft hjj het mrs. Monro nu mee
gedeeld
Daphne schudde het hoofd:
„Neen; en hij verklaart dit zóó, dat hij,
voor het oogenblik, zijn belofte nog niet
kan nakomen, hij is te arm, om mij nu al
op te eischen; en, als zijn tante wist, dat
hij mij, zonder haar toestemming had ge
trouwd, dan zou ze mij mijn huwelijks
gift onthouden, tot ik één-en-twintïg was.
Zijn eenige hoop bestond daarin, dat hij
nog haar toestemming zou krijgen, éér hij
het haar vertelde. Dus, toen ik hoorde,
dat ik ten slotte jou toch njet bij mij zou
hebben, Maisie, verweet ïk hem, dat hij
mij had misleid. Beschaamd antwoordde
bij. dat hij mij had getrouwd, omdat hij
mij liefhad en bang was, dat ik soms
mocht gaan voelen voor een anderen man,
„den laird", bijvoorbeeld, of, voor wien
mij dan ook maar beloven zou, dat je al
tijd bij mij blijven mocht. En daar had hij
gelijk 'in. Maar het ergste is, zie je, dat
hij 'mij beleed, hoe hij niet altijd zoo heel
solide had geleefd; ofschoon hij, ter
wille van mij, een nieuw leven zou trach
ten te beginnen. Maar, 0, nu hij mjj
maar eenmaal heeft, doet hij al niet meer
zoo zijn best, vrees ik. Ik heb hem meer
dan eens onder den invloed van den wijn
gezien en dan ben ik vreeselijk bang voor
hem! Hij wordt dan wanhopig en zegt,
dat ik hem haten ga. En ik geloof ook,
dat dit zoo is!"
Maisie luisterde, gloeiend van veront
waardiging tegenover den man. die bet lie
ve, onschuldige zusje zoodanig ïn zijn
pacht had, dat het arme kind zich al ge
knakt voelde, terwijl ze het leven pas be
gon1
(Wordt vervolgd).
