v. Weedestraat 7
Telefoon 2062
Soestdijk
Kastpapier aan vellen in rood, wit en blauw. - Kastpapier aan rollen.
Kastranden, wit en gekleurd. Crêpe-papier. Punaises in diverse kleuren.
Celephane-papier. (Om lampenkappen te beschutten tegen de vliegen)
Wij verkoopen uitsluitend de beste kwaliteiten.
Voor de Huisvrouw
WRAAK
Voor de Kinderen
FEUILLETON
ONS KINDERVERHAAL
Voor de
choonma
k
N.V. Eerste Soester Electr. Drukkerij
FRAGMENTEN UIT HET DAGBOEK
EENER ERVAREN HUISVROUW.
.Heden het kleed in de beste kamer om
de motten opgenomen. Langs de randen
namelijk, waar niet veel geloopen werd.
had ik deze kleine vernielaars opgemerkt.
Natuurlijk het kleed onmiddellijk ongenadig
uitgeklopt. Het viltpapier opgenomen en
in plaats daarvan karton, z.g. stroobord
neergelegd. Dat karton is in banen te koop.
Het is hard, zoodat mijn aartsvijanden de
motten er hun kiezen op kunnen breken.
Bovendien langs de randen onder het kleed
nog flink tabak gestrooid.
Vandaag tante Marie op visitie
gehad. Vond dat het in de keuken naar
gas rook. Gauw met mijn neus gezocht,
natuurlijk zonder lucifers, en klein lekje
in de pijp ontdekt. Dit zoolang dichtge
smeerd met vet. Als de hoofdkraan dicht-
gezet is, en de ramen open staan, kan je
op het lekje ook kaarsvet druppelen* Is
natuurlijk maar een hulpmiddel. Morgen
moet de gasfitter komen. Was de lucht er
ger geweest, dan had ik al dadelijk de
hoofdkraan dichtgezet en den gasfitter ge
roepen.
Vanmorgen kwam oom Knorgraag,
Hij mopperde over de uitgesleten traptre
den. Deze keer had hij wel gelijk. Maar
nieuwe eiken treden kosten een boel geld.
Daarom ga ik morgen naar een timmer win
kel en koop een bus houtgraniet of een
ander soort houtcoment of patc. Daarmede
maak ik de uitgeholde treden prachtig glad
en recht. Als het goed hard is, een verfje
er over, en klaar is Kees.
Jaantje klaagde vandaag over dat
vreeselijke stroeve gaskraantje. De hoofd
kraan afgezet en toen met een schroeven
draaier het gaskraantje losgemaakt, met een
beetje vaseline gesmeerd en vervolgens
weer vast, doch niet al te vast, gedraaid.
Het andere gaskraantje. dat van binnen
blijkbaar erg vuil was, losgemaakt en met
benzine schoongemaakt.
Vandaag de keukenwaterkraan on
derhanden genomen. Hij begon te lekken.
Kerst natuurlijk de hoofdkraan dichtge
draaid. Toen de kraan afgeschroefd en van
nieuwe leertjes voorzien, zoodat de verbin
dingen nu weer hermetisch dicht zitten. Een
goede huisvrouw moet zich weten te hel
pen
Vanmiddag nicht van Zeuren op de
thee gehad. Klaagde erover, dat haar plant
jes er zoo treurig bij stonden. Heb haar
eventjes ingelicht. Ze liet ze aldoor op den
tocht staan en daar hebben planten nu een
maal een hekel aan. Als dus de ramen open
gaan, moeten de kamerplanten niet iin
den vensterbank blijven staan. Toch moeten
zoo veel mogelijk licht hebben. Maar
waak tegen felle zon. Varens tenminste,
kunnen daar weer niet tegen.
Vandaag van vader een pluimpje
gehad over de mooie blanke messen. Het
s natuurlijk een weet! Als je ze onder het
1 ij pen zoo nu en dan in de stoom van ko
kend water houdt, worden ze van /elf mooi
blank.
Vanmorgen de melk over laten ko
ken Maar dadelijk zout op het fornuis ge-
trooid, zoodat er geen vlekken konden ont
daan en ook geen vervelende luchtjes.
NAAR HET ENGELSCH.
(Nadruk verboden).
14)
Van dit fantastisch feest verwachtte Dou-
glas heel wat. Het was immers een uitge
zochte gelegenheid, om sommige gasten
dingen in te fluisteren, die achterdocht zou
den wekken jegens anderen en die onge
maskerd nooit konden gezegd zijn. Het dra
ma was zijn ontknooping nabij.
De gastheer had geen kosten gespaard,
Waarom ook? Hij was schatrijk en bezat
niemand, wien hij zijn geld kon nalaten,
dacht hij dikwijls met weemoed.
Dus was Moss Grange tot een waar too-
verland gewórden. Boven het hek aan den
ingang hing een heele rij gekleurde licht
bollen en overal tusschen het gras en tus-
schen de paden waren kleine clectrischc
lampjes aangebracht, die schitterden als
zoovele gloeiwormpjes.
In het huis was vooral de oranjerie tot
een waar paradijs geworden; met heerlijk
beschutte hoekjes, waar menig jong paar
onbeschrijflijk genieten zou.
Mrs, Hanna Wynnc had haar uiterste best
gedaan voor de rcgcli.ng van het feest. Om
verschillende redenen stelde zij ook het le
vendigste belang in het succes van dit bal.
Zij hield van intriguc in icdcren vorm en
dat de bewoner zich voorstelde, zoo prach
tig wraak te nemen op degenen, die tegen
over hem zulk een valsche rol hadden ge
speeld; prikkelde haar verbeelding. Boven
dien droeg zij den eenen van de samem-
zweerders een felle haat toe, terwijl zij
den anderen diep minachtte.
Douglas had haar carte blanche gcgc-
venf. om precies te doen, zooals zij wilde in
de talrijke schikkingen, cn om uit Londen
te laten komen, wat zij maar cenigszins
geschikt achtte voor het doel.
Beste meisjes en jongens,
De oplossingen van de vorige raadsels
vielen nogal mee, vond jelui niet? Ze wa
ren als volgt:
1. Kort er is Korter; 2. Bijenvoedsel; 3.
Radijs; 4. Tusschen kop en staart.
De nieuwe raadsels zijn:
1. Welke weg is altijd nat, en wordt daar
om nooit gebruikt door voetganger, fietser,
auto, noch paard en wagen?
2. Voor welken man neemt zelfs een vorst
heel gedwee zijn hoed af?
3. Welke leeuw zal nooit een schaap of
hert oppeuzelen en zal men nooit in een
bosch tegem komen?
4. Wie kun van de volgende letters een
heerlijke vrucht makenE I K Z R P
OOM KAREL.
Zoodra Douglas haar had gésproken van
ijn plan, om een gemaskerd bal te geven,
had Mrs. Wynne al geweten, wat zij dragen
zou: zij zou namelijk verschijnen in het
kostuum van Meg Merrilies de vurige,
halfwaanzinnige Zigeunerin uit de novelle
van Walter Scott ,,Guy Mannering", een ty
pe dat zij dan al bijzonder goed zou weten
.er te geven en waardoor zij in de gele
genheid zou zijn, allerlei voorspellingen
uit te snreken in verband met occulte ver
schijnselen.
Het costuum van den gastheer was vol
trekt geen geheim gebleven: zelve had hij
bet immers aan Elaine verteld en Mrs. Wyn
ne had het ook aan menigeen toevertrouwd,
dat Mr. Graaf als Provenqaalsch troubadour
zou verschijnen met zijn mandoline over
den schouder,.
En Douglas had er wel zijn reden voor,
dat hij zijn maskerade zoo bekend wilde
hebben. Een ding in verband met het
costuum had hij echter zorgvuldig geheim
gehouden; dit wisten alleen degenen, die
deelnamen aan de opvoering van het drama*
Reuben was door zijn heer naar Parijs
gestuurd, om zich daar een troubadourpak
te laten maken door bal-masqué-costumiers
van naam. En het vreemde van het geval
was, dat Reuben order had gegeven voor
twee pakken, die tot in de kleinste bijzon
derheden gelijk moesten zijn. Hij was dus
weergekeerd met kl^eding voor twee trou
badour^.
Even voordat het bal beginnen zou, stond
de heer des huizes aan het venster van zijn
zitkamer, waar niemand dan Reuben mocht
binnenkomen, en keek in den tuin van Moss
Grange. De lichtjes waren zoo juist ontsto
ken en het geheel bood een betooverenden
aanblik. Het bal zou niet beginnen voor tien
uur; echter was alles in gereedheid
Douglas zelve was ook kant en klaar; het
masker had hij in de hand*. Het kostuum
van den tweeden trabouour lag op een
bank waar Reuben Het juist had neergelegd
en waar hij nu ook het grove, boerenpak
naast legde, dat zijn heer a! bij twee vorige
gelegenheden had gedragen.
HET MOEDIGE TINNEN SOLDAATJE
Vrij bewerkt naar een sprookje van Hans
Christiaan Andersen, door Elly van Zon.
(Nadruk verboden Alle rechten' voor
behouden).
Er waren eens 25 tinnen soldaatjes, alle
maal broertjes van elkaar, want ze waren
allemaal van hetzelfde oude tinnen lepeltje
gemaakt. Elk soldaatje had een gewerf op
den schouder en keek moedig rechtuit en
Douglas wendde zich nu van het venster
tot zijn ouden getrouwe en vroeg:
Dus je bent volkomen op de hoogte
van wat je al zoo te doen zult hebben,
Reuben?
Daar kunt u van op aan, Sir!
Bedenk wel, dat je zeer op je hoede
zult moeten zijn! Als je bij toeval in de
noodzakelijkheid komt, om te praten, zeg
dan maar zoo weinig mogelijk en spreek
op zachten toon, zoodat degenen, die in de
onmiddellijke omgeving zijn, denken, dat
je opzettelijk je stem wat verandert. Een
gunstige beschikking van het lot is het al
thans, dat je juist van mijn lengte en ge
stalte bent. anders zou het plan niet zoo
gemakkelijk uitvoerbaar zijn. Niemand zal
ooit ecnig onderscheid opmerken tusschen
den eigenlijken troubadour dien allen als
den gever van het feest beschouwen, en den
oncigenlijken in hetzelfde kostuum, als hij
de plaats van 'n ander in de balzaal heeft
ingenomen. En nu geloof ik. dat het tijd
voor mij is, om naar benedfen tc gaan,
Ja, sir, het is op slag van tienen,
Twee minuten later liep er een trouba
dour door de groote balzaal op Moss Gran
ge naar de oranjerie, waar hij zich op een
makkelijken stoel vlijde, Geen van de gas
ten verwachtte, dat hij ontvangen zou wor
den door den gastheer. Op de balboekjes,
die aan het begin van de balzaal werden
uitgereikt, sfond, dat deze vorm voor de
gelegenheid achterwege zou blijven, daar
immers ook allen incognito waren. Ieder
kon vragen degene, met wie hij dansen wil
de; een voorstelling was niet* noodig.
En zoo zwermden de gasten aan, gekleed
in alle mogelijke costuums, romantisch, his
torisch of fantastisch.
HOOFDSTUK XX.
Om tien uur kondigde een luide fanfare
van zilveren trompetten de opening van het
gemaskerd bal op Moss Grange aan.
De troubadour in de oranjerie wachtte tot
het orkest de eerste maten speelde van een
bekenden en geliefden wals en begaf zich
had een roode uniform aan. Het eerste, wat
ze in hun nieuwe leven zagen, toen de dek
sel van hun doos werd afgenomen, was een
jongetje, dat aandachtig naar hen keek en
uitriep: „O, kijk eens, wat een aardige sol
daatjes!" He jongetje was namelijk jarig
en had deze soldaatjes gekregen. Hij haalde
ze daarom uit de ddos en zette ze op tafel
op. Alle soldaatjes zagen er precies hetzelf
de uit, met één uitzondering echter; er
s namelijk één soldaatje, dat maar één
beed had, terwijl de anderen er allemaal
twee hadden. Dat kwam, omdat er niet ge
noeg tin was geweest om hem af te maken.
Maar toch stond hij stevig op zijn been
en je zoudt het haast niet willen gelooven,
het was nu juist dit soldaatje, met /ijn eene
been, dat beroemd zou worden. Op de ta
fel, waar al de 25 soldaatjes opgezet waren,
lagen nog een heeleboel andere stukken
speelgoed, maar het mooiste ding, dal dade
lijk opviel, was een prachtig kasteel van
bordpapier. Door de kleine ruitjes kon je
heelemaal in de kamers kijken; Buiten
stonden kleine boompjes rondom een klein
spiegeltje, dat een" meer moest voorstellen,
en dat de steenen zwaantjes, die er rond-
ommen, weerspiegelde. Maar het mooiste
was wel een klein meisje, dat voor de open
deur van het bordpapieren kasteel stond.
Het meisje was ook van papier gemaakt,
maar ze had een jurkje aan van heel dun
gaas, een mooi blauw lintje over haar schou
ders, bij wijze van sjaal, vastgemaakt met
een sphittcrende speld, die wel zoo groot
was als haar heele gezicht. Het kleine meis
je strekte alle twee haar armen uit, omdat
ze een danseresje was, en omdat ze aan het
dansen was, was een van haar beenen zoo
hoog in de lucht, dat het tinnen soldaatje
er niets van kon zien en dacht, dat ze, net
als hij, maar een been had,
„Dat zou nu precies een vrouw voor mij
toen onder de dansende paren» vertrouwen
de op zijn intuïtie, die hem wel het jonge
meisje zou helpen vinden, flat hij zocht.
En niet lang duurde het ook, of hij ont
dekte 'n schoonc Titania, 1) aan den ande
ren kant van de zaal, die danste .met een
vuurrooden Mephistoles, waarin de trou
badour onmiddellijk de gedaante herkende
van kolonel Machin.
Met bitterheid dacht Douglas, dat er ze
ker geen costuum was, beter in overeen
stemming met het karakter van den dra
ger Maar die schoone Elfenkoningin,
dat kon niemand anders zijn dan Elaine!
Toen de wals met Beëlzebub was afge-
loopen, trad de troubadour op Titania toe,
boog voor haar en vroeg haar om de eer
van den volgenden dans. Hij begeleide haar
weg en onder het gaan begon zij:
Die kleeding staat u zeer goed trouba
dour!
Het doet mij genoegen, dat ze in uw
smaak valt. Uw Fceëngewaad gaat allen
lof te boven. Is het uw eigen idee geweest?
Neen, lady Lascelles heeft het be
dacht;
Nu, dan komt haar alle eer toe Het
spijt mij nu haast, dat ik niet geweten heb,
wat u dragen zoudt,
Waarom?
Wel, dan zou ik zeker in de verzoeking
zijn gekomen, mij als Oberon te verklee-
den; dan pasten we beter bij elkaar.
Ik zie u liever zóó. Bovendien: Oberon
cn Titania waren het immers niet eens in
A Midsummcr Night's dream?
Ja, ze waren wel cenigszins verdeeld;
maar die twist was toch weer gauw bijgc-
legd.
Veel liever zou ik in liet gchecj geen
twist met u hebben* Wij zijn immers nu
zulke goede vrienden?
Ja, zooals u zegt: nu. maar toch zal dat
niet zoo blijven, na wat ik u vanochtend tc
vertellen heb
Wat zal ik blij zijn, als die mededee-
1) Titania is volgens de sage, de Ko-
lingin der Elfen; haar gemaal was Oberon,
/.ijn", dacht hij, „maar ze is natuurlijk veel
te deftig; ze woont in een kasteel, en ik heb
alleen maar een doos, en daar moeten we
dan nog met ons vijfentwintigen in' Nee,
dat zou voor haar neen plaatsje zijn! .Maar
ik moet toch probeeren kennis met haar te
maken!"
's Avonds werden alle andere soldaten
in de doos gelegd], maar het eene soldaatje
met zijn eene been had zich achter een blok
verscholen. IX- kinderen en iedereen in het
huis gingen naar bed, want het was nu nacht
geworden. Nu was het dus de tijd voor het
peelgoed om te spelen. Ze maakten groote
pret door bij elkaar op visite te gaan, veld
slagen te .houden en danspartijen te geven.
De tinnen soldaten liepen op en neer in hun
doos, want ze wilden zoo graag met de an
deren meespelen, maar ze konden het dek-
I niet van de doos afkrijgen. De harlekijn
takte allerlei rare sprongen cn het pot
lood krabbelde allemaal onzin op een stuk
papier. Het speelgoed maakte /.oo'n kabaal,
dat de kanarie er wakker van werd en inee
begon te doen. De eenigc twee, die geen
inger bewogen, waren het tinnen soldaatje
n liet danseresje. Zij stond stokstijf als al
tijd op haar teenen, met haar armen uit
gespreid, en hij stond even stil op zijn eene
been en hield zijn oogen strak op haar ge
richt. Toen dc klok 12 uur sloeg, vloog het
deksel van een klein vierkant houten doosje
open en,.... flop! daar sprong het duveltje
uit het doosje naar buiten.
„Zeg, jij lcelijk tinnen soldaatje!" sprak
liet duiveltje uit het doosje, „wil je wel
is voor je kijken!" Maar het tinnen sol
daatje deed net of hij niets hoorde.
„Wacht maar, morgen zal ik je wel krij
gen!" riep het duveltje uit liet doosje, en
deed het deksel weer dicht.
(Wordt vervolgd).
ling achter den rug is! En toch kunt u er
van op aan, dat, wat u mij nu ook te
certellen beeft, dit in het geheel niet
can invloed zal zijn op onze vriendschap.
AL u de geschiedenis gehoord heeft,
dan zult u dit wel anders meenen.
- Vertelt u ze mij dan nu, dan zult u
de onjuistheid van uw argument onder
vinden.
- Neen, laat ik tenminste dat noodlottige
oogerfblik tot het laatste toe uitstellen. Bo
vendien: u heeft nog niet met mij gedanst,
Titania. Geeft u mij dezen dans en nog
een. als dit tenminste niet te veel ge
vraagd is!
- Ik geef ze u alle, maar laten wij ons nu
gauw onder de dansende paren mengen en
niet langer onzen tijd zoo somber verpra
ten, over hetgeen toch niet zal plaats heb
ben.
lntusschen bleven,twee genvaskerden, den
troubadour en Titania met groote belang
stelling gadeslaan. Een daarvan was een
roodc Mephistoles, die met gekruiste ar
men. vanuit een soort alkoof, het paar in
het oog hield, om te zien, waar zij bleven,
als dc dan* uit was; en dc andere Meg Mer-
rylies, in haar schilderachtig costuum, mei
een rooden zakdoek om. het hoofd gewon
den, waar liet zwarte haar verwilderd onder
uit hing In dc handen droeg zij een spin
rokken met drie kleuren van garen er op,
zwart, wit en grij^. als zinnebeeld van de
schikgodinnen: Cloto. Lachcsis en Atro-
pos.
De zigeunerin was steeds om cn bij Mc-
phistolcs gebleven, of zij er op vlaste, eens
met hem een gesprek tc beginnen. Hij
scheen bier echter niet veel voor te voe
len, bad ook geen flauw vermoeden, dat het
mrs. Wynne was. Hoe die „jonge oude
dame" zich vcrmoniu had. daar zou hij
in den loop van den avond nog wel eens
achterkonvcndie andere twee interesseer
den hem meer.
(Wordt vervolgd).
