De Spionnage
in den grooten Oorlog.
N.V. Eerste Soester Electr. Drukkerij
in de meest bekende merken,
van de DUURSTE tot de
GOEDKOOPSTE, in ruime
sorteering voorhanden bij de
De vloek van zijn Leven.
Van Weedestraat 7 - SOESTDIJK - Telefoon 2062
Wat er vóór 1914 geschiedde.
PEUILTiET O !N
XII.
Wanneer men de Engelsche Intelligence
Service tot voorbeeld stelt, sluit dit aller
minst in zich, dat niet andere landen in ge
lijke mate de spionnage beoefenen. Het ge
schiedde e-hter slechts in weinig gevallen
/oo stelselmatig, zoo tot in alle kringen
doorgedrongen als van Engelsche zijde
plaats had en heeft. Wanneer men verhalen
leest van de spionnage, die voor den oor
log door Duitschland is beproefd, in het
bijzonder door burgerlijke elementen, die
zich in de meest uiteenloopende functies
in andere landen indrongen, dan is bijkans
eiken keer opnieuw een minder of meer
belangrijk, een minder of meer direct mili
tair geheim daarbij betrokken]. En het be
kende tweede bureau van den Franschen
Generalen Staf, dat den geheimen dienst
vormt], die door het Fransche leger nimmer
is veronachtzaamd, werkte voor den oor
log en werkt vermoedelijk nog in bijkans
uitsluitend militaire richting. Het gaat in
beide gevallen om het verkrijgen van gege
vens van militairen aard, natuurlijk in den
ruimsten zin genomen, maar tenslotte al
tijd weer terugkeerend op dat eene punt:
het vergemakkelijken der operaties, wanneer
eenmaal de oorlog is uitgebroken. Zoodani
ge dienst van den Generalen Staf strekt
zich niet uit en kan zich uiteraard niet uit
strekken tot ander dan militair gebied, ter
wijl toch de groote oorlog duidelijk ge
leerd heeft, dat de strijd, eenmaal ontbrand
zijnde, ver buiten dat gebied gestreden
wordt. Het is een niet van eigenaardigheid
ontbloot toeval, dat, gelijk Pouvoirville ons
vertelt, den geheimen agent A. 29 to't den
dienst brachtj. Jong offiecier zijnde, werd hij
toegevoegd aan de periodieke inspecties,
die langs de Fransch-Duitsche grens dienen
te worden ondernomen teneinde de grenzen
vast te stellen, na te zien of de aanduidin
gen volkomen in orde zijn en wat dies meer
zij. Tn goed vertrouwen ondernam hij het
gedeelte van den tocht, hem met zijn Duit-
schen krijgsmakker toegewezen. Wk
schetst zijn verwondering toen hij op eer
goeden morgen, vertoevende in een klein
plaatsje en vroeg ontwakende, dieti krijgs
makker reeds gevlogen zag, en een oogen
blik later zag terugkeeren met zijn paard
stappend door den niet diepen stroom, op
Fransch gebied;. Op zijn bemerking, dat di
ze stroom geheel Fransch was, antwoordde
de Duitscher glimlachen dit wel te weten
doch zijn paard te baden gelijk hij zoo nu
en dan deed. Een dag later, vroeger terug
keerend dan verwacht was, luisterde hij on
willekeurig een gesprek' af van den Duit
scher met een der grensbewoners, dat ging
over de garnizoenen, in die streek gele
gerd. |En weer een dag later, bijkans den
laatsten dag van hun gemeenschappelijken
tocht, toen zij samen een gebergte hadden
te beklimmen, bemerkte hij,* dat de wan
delstok', die zijn geleider onontbeerlijk
scheen te achten, bestond in een uitstekend
werkenden kijker, die den Duitscher gele
genheid gaf om op zijn gemak alle strate
gische waarnemingen te doen. Dat het af
scheid in het mooie oude Nancy heel wat
koeler was dan de ..eerste ontmoeting te
Metz, laat zich in deze omstandigheden he
grijpen. Het eigenaardige was, dat de Fran
sche officier, willende vertrekken, zich het
geleide van zijn Duitschen krijgsmakker
eenigszdns zag opgedrongen, wijl deze er
prijs op stelde hem de situatie duidelijk te
maken. En niet ten onrechte wees hij er
op, dat het beroep van spion, zelfs in vre
destijd gevaarlijk, een oneervol moge schij
nen. maar toestaat diensten aan het land
te bewijzen, waarbij de beste in oorlogstijd
in het niet zinken. En daarom wees hij er
op dat!, de geheime agent, handelende met
volkomen instemming en zelfs op aanwij
zing van zijn superieuren, door hen gedesa
voueerd zal en moet worden, zoodra het
oogenblik komt. dat hij wordt ontdekt.
Deze Fransche offcieri tot nadenken ge
bracht. bood zich bij den geheimen dienst
aan. En hij werd een zoo bedreven mede
werker, dat zijn naam aan de Elzasser en
Naar het Engelsch.
14)
Dat is toch wat al te erg, dat Noel zich
nu ook al uit de voeten maakt! Blijf jij, als-
je-blieft, bij mij, Audry, en zeg eens even
in de keuken, dat ze voor nieuwe thee zor
gen, wil je?
Allesbehalve verrast stond zij op en met
den tact en de zelfbcheersching van een
vrouw van de wereld trad zij haar gasten
tegemoet.
Audry keek eens naar Lady Villiers. Zij
herinnerde zich maar al te goetj, den eeni-
geni keer, dat ze elkaar ontmoet hadden. Zij
had toen hand aan hand met Thurston ge
staan aan het hekje, dat naar het bosch
leidde, hun gewone plaats van samen
komst;, toen Lady Villiers juist voorbij
gereden kwam; en, ofschoon Thurston on
middellijk haar hand had losgelaten, had zij
toch wel degelijk aan den sarcastischen
glimlach van haar ladyschap gemerkt, dat
die hun houding wel gezien had,. Zij had
den koetsier laten stilhouden; Thurston ge-
noodigd, naast haar plaats te nemfen en met
een vluchtige verontschuldiging tot hóór,
had zij Dick meegenomen naar „the Hut".
Daarna had Audry haar nooit meer gezien
en ze hoopte maar, dat haar Ladyschap haar
niet herken le.
Voor mij geen thee, Lady Vingone, zei
ze; mijn dokter heeft mij verboden, om
's middags thee te drinken. Als U er geen
aanstoot aan neemt!, dan zou ik graag wat
whiskey-soda willen hebben. We hebben
den heelen middag visites gereden en ik ben
doodop.
Audry, lieve, zou jij daar eens voor
willen zorgen? vroeg de gastvrouw.
Lotharingsche grenzen maar al te bekend
wasi. Niet alles wat hij in zijn geheime
functie heeft verricht, is geboekstaafd ge
worden;, maar merkwaardige gevallen zijn
daaronder, die doen zien, dat de geheime
agents, wil hij slagen, inderdaad van alle
markten thuis moet zijn.
Dwtsche officieren, die in Hotel Alten-
berg nabij Munster en de Schlucht vertoef
den, zagen er een Engelschman, die als
maar zwijgend in een stoel terneer zat. El-
ken ochtend en ook eiken avond maakte hij
zijn vaste wandeling die meestal van uitge-
strekten aard was. Dat trok niet alleen
de aandacht van de Duitschers, maar ook
van een groep Fransche toeristen, die het
zoodanig luide verkondigden, dat een Duit-
sche officier het geraden achtte den naastbij
zijnden politiepost te waarschuwen. Vanaf
dat oogenblik kon de Engelschman niet
meer loopen zonder op de voeten door
Duitsche politie-ambtenaren te worden ge
volgd. Maar zijnerzijds volgde hij de Fran
sche toeristen. Het bleek hem een keer, in
zijn hotelkamer terugkomend, dat alles, met
hoeveel zorg ook weer neergelegd, het on
derste boven was gehaald; het bewijs, dat
niets was gevonden, lag opgesloten in de
volkomen vrijheid, die hij bleef genieten.
Totdat het hem op een goeden of liever ge
zegd kwaden avond bleek, dat men neiging
gevoelde hem, zijnde in elk geval verdacht
daar zijn wandelingen in den regel stra
tegisch belangrijke punten betroffen te
arresteeren. Dienzelfden avond slaagde hij
er in de afscheiding tusschen zijn kamel
en diie van den leider der Fransche toeris
ten door te breken, en dezen nam hij in het
geheim. Hij vertelde hem wie hij was: vroeg
en verkreeg zijn medewerking. Dit eenmaal
geregeld zijnde, ging hij den corridor op en
vond daar den inspecteur met zijn agenit,
die zijn kamer bewaakte. Bij die gelegenheid
heeft hij zich uitgegeven voor den hoofd
commissaris te Berlijn', en wees op de ge
vaarlijkheid van den Franschman, dien hij
zoo juist had bezocht. Terwijl zoodoende
•ille aandacht op dezen Franschman was ge
vestigd. en deze enkele uren van volkomen
inschuldge hechtenis onderging, maakte de
«n. hoofdcommissaris van de vrijheid, hem
'oor zijn beroep verleend, gebruik door den
weg naar de grenzen in te slaan en het punt
'e kiezen en te vinden, dat hij veilig voor
-jvergaan wist. In zijn zakken waren plan
nen en teekeningen, tusschen de planken
van zijn kamer zoo zorgvuldig verborgen,
dat de huiszoeking niets had kunnen ople
veren!
Een anderen keer verhuurde hij zLh als
metselaar, van Zwitsersche afkomst zijnde,
bij een der nieuwste forten, die aan de gren
zen werden gebouwd- Men heeft nu eenmaal
voor dergelijke forten arbeiders noodig, en
of men uitsluitend Duitschers dan wel ook
enkele vreemdelingen uit Duitsch spreken
de landen neemt, doet in het algemeen wei
nig ter zake. Teder dezer arbeiders heeft
zijn eigen terrein, en slechts dan, wanneer
men 20 of meer zulke arbeiders in spion-
nagedienst had, zou men wat van de gehei
men van den bouw te weten kunnen komen.
Zorgvuldig wordt er tegen schending van
Ik geheim gewaakt; als de arbeiders het
terrein verlaten, worden zij gefouilleerd,
en eiken keer hebben zij andere kleeren aan
te trekken. Maar onze geheime agent wist
op gepaste wijze te doen uitkomen, dat hij
meer intellectueel ontwikkeld was dan de
anderen en zoo gebruikte men hem voor
dienstent die hem in staat stelden verschil
lende afdeelimgen van het nieuw aangelegde
fort te bezoeken. Hij had vriendschap ge
sloten' met een Elzasser nabij de Zwitser
sche grens, die echter -intuïtief in hem den
heer erkende en zoodoende bepaaldelijk
bleef weigeren hem bij den naam te noe
men'. Toen nu de laatste dag kwam, dat men
--amen bij den arbeid zou werkzaam zijn,
gaf hij dezen bevrienden arbeider zijn
schoenen ten geschenke, en eveneens een
opschrijfboekje, dat hij zegde te Freiburg
te hebben gekocht. Slechts liet hij hem belo
ven, dat hij nimmer zou vertellen dit boek
je van een ander te hebben gekregen, en
evenmin, dat de schoenen een geschenk
waren. Hij had juist gezien, want bij de con-
tröle van den laatsten dag, die buitenge
woon streng was. werd hij in een afzonder
lijke kamer ontkleed, gefouilleerd en elk
kleedingstuk op zichzelf op mdnutieuse wij
ze nagekeken. Tegenover hem, die men een
intellectueel achtte, vond men dit noodig,
maar den vriend, die er inderdaad niet al te
snugger uitzag, liet men vrij gaan.
Wie schetst de verbazing van dezen bra
ven Elzasser toen hij, ongeveer een paar
weken thuis, plotseling bezoek ontving van
een hem onbekenden ouden visscher. Die
verbazing werd nog grooter toen deze vis
scher de vroegere metselaar in het fort
bleek te zijn!,. Onze geheime agent kwam z'n
schoenen en zijn notitieboekje terugvragen;
tusschen de zolen zaten de plannen; in het
boekje stonden, door de bekende procédé'?
ontleesbaar gemaakt, cijfers. Maar, hetzij
dat de Elzasser zich had versproken, hetzij,
dat de Duitsche geheime politie argwaan
had gekregen,, men bewaakte den Elzasser
en al zijn gangen. Nog kon onze geheime
agent vrij het huis uit gaan, maar nauwe
lijks aan het einde van het stadje gekomen,
bemerkte hij, dat men hem onder bewaking
nam. Dank zij de duisternis slaagde hij er
in, door op een toevallig passeerende lo-
kaaltrein te springen, te ontkomen, maar
al kwam hij zoodoende veilig in de hem
maar al te goed bekende Elzasser bosschen,.
het bleek heni den volgenden ochtend dat
ook die bosschen bewaakt warenj. In de on
middellijke nabijheid echter lag een kloos
ter, en na geruimen tijd over de zaak te heb
ben nagedacht, scheurde hij zijn kleeren aan
flarden, nam het uiterlijk van den bedel
monnik aan en stapte, noch naar links noen
naar rechts ziende op de deur van het kloos
ter toe. Daar vond hij het onderdak, dat hij
vroeg; daar verkreeg hij het vertrouwen
van den superieur zoodanig, dat deze hern*
enkele weken later, medenam op reis naar
Zwitserland], van waaruit het voor den ge
heimen agent niet moeilijk was om op het
voor hem meest gewenschte oogenblik te
ontkomen.
En weer een anderen keer verhuurde hij
zich als roeier in een uitspanning in de on
middellijke nabijheid van Straatsburg. Daar
kwamen velen, die tot de aanzienlijke krin
gen van deze toen voorname Duitsche ves
tingstad behoorden. Eens kwam er ook de
echtgenoote van den Gouverneur der stad
met hare beide dochters en zij werden op
Lady Villiers keek met veel aandacht naar
het bevallige figuurtje.
Een aardig meisje! De gezelschapsda
me van uw dochter, niet waar? Gelukkig,
dat u geen zoons heeft, die verliefd op haar
konden worden.
Deze onkiesche opmerking deed Lady
Vingone dubbel onaangenaam aan, daar zij
cein zoon hadden gehad, die als kind gestor
ven was.
't Is mij net, of ik dat gezichtje meer
gezien heb, ging de bezoekster voort. Mag
ik rooken. Lady Vingone? Een sigaret
werkt zoo kalmeerend op mijn arme zenu
wen.
Zonder het antwoord af te wachten,
haalde zij haar sigarettenkoker te voor
schijn, nam er een sigaret uit en streek
een lucifer af aan de zool van haar schoen
Lady Vingone hoopte maar, dat Sir
Humphrey de gast niet zou aantreffen,
want aan dergelijke manieren voor vrou
wen had hij zóó het land, dat hij dan nooit
bij machte was, zijn ergernis te verber
gen.
Audry keerde terug met een bediendé.
die het verlangde op een blad droeg, dat
hij op een tafeltje naast den stoel van Lady
Villiers neerzette.
De gast mengde zelve haar drank, ging
toen achterovergeleund in haar stoel haar
sigaret liggen rooken en keek met door
dringend zwarte oogen naar Audry.
Kom eens hier kind, zei ze, een stoe4
naderbij schuivend. Ik wil eens even met
U spreken. Waar kan ik U meer gezien
hebben.
Misschien in 'Brancepetli. Daar heb
ik gewoond.
O juist, ja. Nu herinner ik mij ook,
waar ik U gezien heb; aan het hek, dal
naar het bosch leidde, waar U stond met
dien deugniet van een Dick Thurston.
Bloos maar niet zoo, kind, en zeg eens
bijzonder zorgvuldige wijze geroeid- Maar,
hetzij dat de verzorgde handen van den
roeier, hetzij dat zijn spraak haar aandacht
trokken en haar argwaan gaande maakten,
hij hoorde haar fluisteren over een roeier,
die iets anders zou zijn dan hij was. Dat
bracht hein er toe om de oudste dezer meis
jes schijnbaar in het geheim te nemen; hij
vertelde, dat hij inderdaad een ander was
dan h,ij voorgaf te zijn, maar zulks als ge
volg van een romantisch en tragisch levens
avontuur. Hij verkreeg geheel haar vertrou
wen, en menig uur brachten zij samen in
stilte in de omgeving van Straatsburg door.
De dochter van den Gouverneur kende pre
cies de bewaking van de forten; zij wist den
geheimen agent te vertellen in welk gedeelte
men al dan niet van het fort kon worden ge
zien, en in haar naieve onwetendheid ver
schafte zij hem een schat van gegevens.
Geen wonder, dat op een ochtend de on
dernemer van de uitspanning zijn roeier
miste en zich moest afvragen of deze wel
licht in de rivier was verdronken, want hij
kwam niet meer terug!
En nog eens moest hij een gewaagde on
derneming volbrengenj. omdat de Fransche
Generale Staf ingelicht moest worden be
treffende wijzigingen, aangebracht aan for
ten in de onmiddellijke omgeving van
Straatsburg. Hij liet zich als gast noodigen
op een nabijgelegen landgoed, eigendom
van een Fransche adellijke dame, die echter
vele Duitsche familierelaties had. Wetende,
dat hij met naam en toenaam bij de Duit
schers bekend stond, begaf hij zich in den
Elzas met 'n officieel verlof van den Fran
schen Minister van Oorlog en een intro
ductie voor den stadhouder te Straatsburg.
Deze ontving hem kameraadschappelijk en
beleefdi, verheelde hem niet, dat hij zou
worden gevolgd, doch vroeg, teneinde de
bewaking voor hem niet onaangenaam te
maken, zijn eerewoordl, dat hij zich zijn
functie van geheim agent gedurende zijn
verblijf niet zou herinneren. Wat door den
Franschen officier, met een beroep op het
onmogelijke, dat van hem werd gevergd,
werd geweigerd. Zonder bepaald beding
werd hem het verblijf toegestaan, doch hij
wist zich uiteraard zeer streng bewaakt. Hij
was een schijnbaar onbezorgde gast; lag
de> morgens in een luien stoel te lezen,
speelde tennis, speelde bridge, flirtte en be
kommerde zich verder om niets. Maar het
toeval bracht hem in aanraking met een
oudgediende, Franschman nog in zijn hartk
wiens zoon in dienst was bij den comman
dant van Straatsburg. En tengevolge van
het feit. dat enkele dagen later inspectie
plaals had, kon de agent zich in de plaats
van dezen jongen ordonnans stellen en zoo
doende me, den Inspecteur-Genera*" van
he, Duitsche leger de Ionen rondrijd" zon
der dat hem eenig bezwaar in den weg werd
gelegd, rcrwijl de Inspecteur zich natr bin
fotoer-fr W ,tC h<:t «ehcin": automatische
"ateriaal MaïeL"nkJijktetb"ugmaTord"
yTd bchU^de" dc keide dochters
nnH "t'en llJJ 'laar gaarne toestond
onder vo.rw.«rd« dat hij ze na allooi» zou
zeer l''Jrna d'e l>a"en bracht h'J OP
Voordat h'i W'Jr lich" '«""je* «n
voordat hij naar Frankrijk vertrok, brathl
d eT,' :ifscheidshezoek aan den stadhouder
die hem nu z,,n eerewoord vroeg dat hi
met zou trachten iets over de prenten mede
tolhXT' i, eerewoord hij gaarne en
volledig gaf. hetgeen mtusschen niet ver
hinderde, dat de politie, handelende op eigen
gezag hem toch nog fouilleerde alvorens ze
hem de grenzen liet overgaan. Maar ruim
acht dagen later kwam, door bemiddeling
nog wel van den diplomatieken koerier van
het Duitsche gezantschap, de zending van
de dochter van den stadhouder te Straat?
burg: de doos met tennisballen, die op
nieuw een overwinning hadden teweegge
bracht. Zorgvuldig werden de ballen open
gesneden en ongeschonden vond men de
gewichtige foto s, die slechts behoefden te
worden vergroot om alle gewenschte inlich
tingen te verschaffen.
Het was deze zelfde geheime agent, die
n de dagen voor het uitbreken van den
oorlog in den Elzas heet te hebben vertoefd
en daar groote troepenbewegingen te heb
ben gadegeslagen, die zouden bewijzen, dat
voor Duitschland althans de oorlog niet zou
onverwacht is uitgebroken als gezegd werd
Men zou intusschen geneigd zijn de/.c ver
halen naar het rijk der fantasie te verwij
zen, omdat zoodanige omvangrijke voorbe
reiding niet alleen de aandacht van dezen
Franschen geheimen agent, maar ook van
tal van vreemdelingen had moeten trekken,
die ter zelfder tijd in den Elzas en in Lo
tharingen verkeerden!
ULPENNEN
even, heb ik dat niet goed?"
- Waarschijnlijk wel. Ik kende Mr.
Thurston zoo'n beetje".
Nu, en ik kende hem voldoende, om
te weten, dat hij zich niet zou tevredeai.
stellen met een vluchtige kennismaking
met zoo'n mooi meisje!.... Ik herinner mij
ook, hoe Dick gewoon was, stilletjes te
verdwijnen van de jachtpartijen en hoe wij
hem daarmee plaagden. Het was een ech
te schavuit, maar hij had iets onweer
staanbaars voor vrouwen. U weet zeker
wel, dat hij dood is?.
Dood? herhaalde Audry en alle kleur
was haar uit het gelaat geweken. Dood,,
dan was zij vrij! flitste haar door het
hoofd. Neen, ik wist niet, dat hij dood
was, zei ze, voor het oog uiterlijk kalm.
Wanneer is hij gestorven?
Ongeveer een jaar geleden.
En waar?
In Rhodesia. Hij met nog een andere
kennis van mij gingen goud zoeken en bei
den zijn ze aan de koorts overleden. Geef
mij nog wat soda, kind. De whiskey is
zoo sterk.... Wat beeft uw hand! U is ze
ker geschrokken van dat doodsbericht van
Dick?
Maar is U wel zeker, dater geen
vergissing in het spel is?"
Neen, neen! De Kaffers, die zjj bij
zich hadden, kwamen het vertellen en la
ter werd het bevestigd. Gaat U al, Mrs.
Cheriton? vroeg haar Ladyschap, haar si
garet wegwerpend. Goeden dag, kind.
Treur maar niet te hard over Dick; hij is
het niet waard!
Den Hemel zfi dank. dit is voorbij
Met deze verzuchting keerde Lady Vin
gone zich om, toen zij de gasten tot aan
het rijtuig uitgeleide had gedaan. O, maar,
Audry, wat. zie je bleek, kind! Je hebt ze
ker hoofdpijn. Het is ook te druk voor je
geweest
Ik ben wel erg moe, Lady Vingone.
„Ga dan wat rusten tot aan het diner.
Ik zal Maud zeggen, dat ze je niet storen
moet.
En Audry was blij, dat zij zich onder
dit voorwendsel dus op liaar kamer -kon
terugtrekken.
Ze sloot de deur af, wierp zich te bed
en verborg het gezichtje in het kussen,
terwijl ze eens goed overdacht, wat dit
bericht van Thurstons overlijden voor
haar tengevolge kon hebben.... Eens, ir,
de eerste opwelling van toorn, had zij
gedacht, dat het eenige bericht van hem.
waarnaar zij ooit met verlangen zou uit
gezien hebben, was de tijding van zijn
dood. En nu dit gekomen was, deed het
haar toch zoo pijnlijk aan.
Maar nu ben ik vrij.... vrij! herhaal
de zij.
De vrees, die haar steeds had vervuld,
dat ééns, als zij er misschien allerminst
op bedacht was, Thurston weer zou kun
nen opdagen, was nu van haar genomen
en dit schonk haar een vrij gevoel, dat
haar, o, zooveel beduidde!
i
Het duurde niet lang. of Noel nam een
verandering waar in Audry. Ze was altijd
vriendelijk voor hem geweest, maar tod
had ze zoo iets gereserveerds tegenovér
hem behouden, dat nu op eenmaal scheen
weggevallen, waardoor hij op een avond
toen Maud hen een tijdje alleen had ge
laten, met zijn aanzoek was te voorschijn
getreden.
„Ik kan je niets bieden, liefste, zei hij
toen Audry hem beleden had, dat zij ook
liefde voor hem voelde en dat ze geen
grooter geluk kende, dan de zijne te wor
den. Ik ben arm, zooals je weet; ik heli
niets dan mijn tractement als zaakwaar
nemer van Sir Humphrev: vijf honderd
pond 's jaars en een paar honderd pond,
die mijn moeder mij heeft nagelaten. De
huur van de enkele pachters van Holly-
hurst, benevens die van het buiten zelVe,
is juist voldoende, om de rente te betalen
van de hypotheken, waarmee het goed be
zwaard is. En het weinigje, dat er dan
.mg overblijft, spaar ik op, in de hoop.
Jat ik ééns nog in staat zal zijn, de hy
potheken zelve af te lossen, want ik zou
„Hollyhurst" niet graag nalaten aan mijn
zoon, zooaKs mijn vader het mij liet. Dan
hebben we nog den titel, ik kan je tot
^ady Ramsay maken. maar ik zou dien
met genoegen weglaten en eenvoudig „Noél
Ramsay" zijn, als het niet was tegenover
le luidjes hier op „Eikenzicht". Je ziet:
véél bezit ik dus niet, maar, als je er niet
tegenop ziet, een armen man te trouwen,
ik ben overtuigd, dat ik je gef.nkkig
kan maken!"
vStralende keek Audry naar hem op.
Ik zou je trouwen, ook al bezat je geen
cent", verklaarde zij. T en betrok haar ge
zichtje en zei ze: Wat zal Lady Vin
gone wel zeggen? Zij had 't zich zoo vast
!n het hoofd gesteld, dat jij een rijke erf
gename moest trouwen
„Nu, dan moet zij zich dat maar weer
uit het hoofd zetten, antwoordde Noeh Als
mijn aanstaand vrouwtje er zelf niet te
genop ziet, dat ik arm ben....
Ik vind een zeven honderd pond per
jaar en zulk een vrije woning met mooien
tuin nu nog geen bepaalde armoede, zei
Audry opgewekt.
Wordt vervolgd.
