vt Tuingrint I VENI V u VOOR EEN BRIL Kleer J. VAN DEWIJNGAART J. L. HOKSBERGEN Het Communisme in vroegere eeuwen. De koelbloedige Secretaresse. Mani F. c. K In 1 Ga Dames en Heerenkleermakerij Demi-saisons, Mantels, regen- en loden jassen. f 4.75 - f 5.- - f 5.50 per Ma. BRANDSTOFFEN-CENTRALE Voor den Vrijheidsbond of voor het verbond voor Nationaal herstel B G. VAN DUIN hierboven bepaalde onteigen! Ken scKr, Ter voo.f uitvoer ba nancieel 1 begrijp er j cieele op was me, wekken 1 onhoudtj ieder zc'l niet andi* die fönai j laten. Dj! bel onwfl uitvoeri mogeiijï die pracj nen plas 2. Ontl gebied, Het plan bt vaststa aw bij de i der wi; aan de het in c.;j zou kurat Keiegen 1 deelen j heele g liefst 4 Het voor, 'd het geb plan-zei moet v duddelij algehee nen on - zekerhe- het oogS zien va-1 heid val dien kin; i 3. Gel voor ei Zoo al gelegei ook ge is in fl ling \z In d'- wiijzigil het no;J bespra artikel schree j van d - aandac. hoefiteij voorbé. zekere» wijk er® Aange de bel mist 1" •om dii:j- T en® gemot art iik efl| een h uitbre bouw rti Voor Juwe AMI verbr gemt uitbr werd" der plan ook W eere hebb <i te b r •in Hij Bou hoev]j;. doel* grepj" n&vfl al'dr :j men D \i de Eg Korfl laaifl laar- Becjjw graf greir, bou' gro I mefl beg deefl hij ke iJr* sch> beb:| boi vol sch;;> en ooi val dat bestaande inrichtingen op een plaats, die thans feitelijk daarvoor niet is aange wezen, toch nog op diezelfde plaats kunnen worden veranderd of uitgebreid, mits ka rakter en wezen der inrichting dezelfde blijven- Het is toch niet meer dan billijk, dat men ejen bestaande inrichting, waarvoor nu eenmaal Hinderwetvergunning is ver leend, ook in staat stelt haar bedrijf zoo noodig op diezelfde plaats te veranderen en uit te breiden; het zou zeer onjuist zijn om alsdan zoo'.n uitbreiding te weigeren op grond van het simpele feit, dat dat soort inrichtingen ter plaatse ook niet nieuw meer zouden mogen worden opgericht. On derscheid moet dus zeer zeker worden ge maakt tusschen nieuwe oprichting en uit breiding. De malste bestemming van de geheele voorschriften is wel die voor ,,open ruim te", waarbij de grond moet blijven in den toestand, waarin hij zich bevindt op het oogjenblik van de indiening van het uit breidingsplan. Proost! Je reinste willekeur en in flagrantsten strijd met de grondbe ginselen van het Eigendomsrecht. „Er be hoeft geen bepaalde aanleg op aangebracht te worden** decreteert minzaam de ont werper. Men is dus zoo welwillend hun nog niet voor te schrijven, wat zij op die open ruimte gehouden zijn aan te brengen» zoo ver wil men nog niet gaam, maar zij mogen aan die ruimte niets doen, zij mogen nog geen boom rooien, nog geen grassprietje maaien: aliles moert precies zoo blijven. Voor den auteur van deze weinig minder dan waanzinnige bepaling kunnen wij on mogelijk anders over hebben dan een mede lijdend schouderophalen. De nuchtere werkelijkheid zal hem wel' anders leeren. In artikel 34 ontdekken wij plotseling een geheel ander geluid aJls we constateeren, dat daar zijn toegelaten tijdelijke houten huisjes voor Zomerverblijf. Dat wenscht men blijkbaar flink in de hand te werken. Afgezien van het feit, dat zulks de mogelijk heid schept voor allerlei houten huiskes en tentjes van twijfelachtige soliditeit, is er nog een veel grooter nadeel aan verbonden, C. Kuyperstraat 10 Tel. 2I69 namelijk dat meni deze huisjes, die een vrij geringe waarde zullen vertegenwoordigen, na afloop van den Zomer kalm laat staan met de bedoeling daar het volgend seizoen weer van te profiteeren; we krijgen dan het weinig fraaie gezicht op een groot aantal onbewoonde en bouwvallige gebouwtjes, dat weinig in overeenstemming zal zijn met de idealistische opvattingen van den ontwerper over schoonheid der Natuur en het mooie van de Natuurreservaten. Daar enboven vormen die houten, huisjes onder de geschetste omstandigheden een buiten gewoon groot brandgevaar, vooral omdat ze voornamelijk zullen worden gebouwd •op de heide en in de naaste omgeving van bosscihen en kreupelhout. En als het gevolg daarvan eens mocht zijn, een groote heide- of boschbrand, zal al het natuurschoon daar ter plaatse met één slag worden ver nietigd tot groot nadeel van al degenen, die daar zomers zoo gaarne wandelend of per fiets vertoefden. Neen, uit brandweeroog punt zijn die houten huisjes op heide en in bosch volstrekt ontoelaatbaar. In artikel 36 komen voor diverse bepa lingen omtrent rustieke wegen, die voor voetgangers of automobiel- en ander rij- verkeer toegankelijk zouden moeten zijn, zuiver openbare wegen dus. Nu willen wij aannemen, dat d'e tekst dezer bepalingen niet de bedoeling weergeeft, want dan zou den open rustieke wegen ook verboden zijn voor voetgangers, maar daarvan afgezien, is bij deze geheele regeling over het hoofd gezien de nieuwe Wegenwet van 31 Juli 1930, .waarvan de bepalingen ten opzichte van het al dan niet openbaar zijn van wegen onlangs in werking zijn getreden. Kortom dus nu maar decreteeren: rustieke wegen zijn openbare wegen, zal toch gerust niet zioo gemakkelijk gaan. Daarenboven zou uit de laatste bepaling van dit artikeL vol gen, dat iedere eigenaar niet langer de be voegdheid had zijn eigendom af te sluiten en af te scheiden, een bevoegdheid welke het Privaat Eigendomsrecht hem uitdruk kelijk geeft. Reeds vele malen is in hoogste instantie uitgemaakt, dat het opheffen van de aan iederen eigenaar toegekende be voegdheid om zijn erf af te sluiten naar eigen inzicht en in overeenstemming met de in de Wet bepaalde wijze, ongoorloofd is, zoodat zelfs de gemeente Soest daar toch wel geen inbreuk op zal kunnen maken. Een simpel kort verbod tot afsluiting van zijn eigendom is dan ook zeer zeker on wettig. Over verschillende andere bestemmingen zouden w;ij het ook nog kunnen, hebben, maar waar onze bezwaren daartegen alle maal min of meer analoog zijn met de bo- venontwikkelde, zullen wij momenteel het h'erhij 'laten,, hoewel over die diverse be stemmingen nog buitengewoon interessante beschouwingen zouden zijn te voeren. 11. Aanwijzing van particuliere terreinen voor parken, plantsoenen, sportterreinen e.d. als de Gemeente-zelf in de naaste om geving terreinen daarvoor heeft liggen. Op diverse punten in de gemeente zijn in het plan groote terreinen aangewezen als bes"ïemd voor parken, plantsoenen, sport terreinen, speelterreinen, natuurreservaat e>d. Het treft nu bijzonder, dat deze be stemmingen alle zijn gelegd op particuliere terreinen en vrijwel niet op gemeenteter reinen. -De gemeente heeft aan haar eigen terreinen (die, ingebracht in het Grondbe drijf en ook die, welke daarbuiten zijn ge bleven) voornamelijk de bestemming van bouwterreinen gegeven en schijnt te mee- nen, dat aij zich ter zijner tjijd die gronden voor al die parken enz. voor een prikje kan verschaffen. Je eigen grond voor duur bouwterrein aanwijzen en de grond van je buurman voor goedkoop park. Het mes snijdt dan van 2 kanten. Maar de Ne- derlandsche Wetgever heeft terecht het on geoorloofde van dit soort handelingen in gezien en reeds meerdere malen is reeds KERKPAD 17 A N.Z. TELEFOON 2133 in hoogste instantie uitgemaakt, dat de Ge meente in beginsel haar eigen gronden voor parken enz. moet bestemmen en eerst de gronden van particulieren daartoe mag aan wijzen, wanneer bijzondere omstandigheden de strikte noodzakelijkheid daarvan aantoo- nen. In het bovenstaande hebben wij uitvoerig de verschillende principieele bezwaren te gen het ontwerp-uitbreidingsplan en tegen de wettigheid daarvan besproken. Deze be zwaren kunnen natuurlijk nog word'en aan gevuld met tal van bijzondere bezwaren, die de een of andere eigenaar speciaal tegen het plan heeft. Deze speciale bezwaren ie behandelen ligt niet in de bedoeling van de ze artikelenreeks, die slechts beoogt al gemeen geldende bezwaren naar voren te brengen. Meermalen hebben wij ons beroepen op het standaardwerk, getiteld: „De Woning wet", geschreven door Mr. L. Lietaert Peerbolte (uitgave N. Samson, Alphen aan den Rijn, 1932). Meermalen hebben wij eeni- ge citaten uit dat werk aangehaald en wie wat meer over theorie en praktijk van de Woningwet wil weten, kunnen wij aanra den, ten volle «dit werk eens grondig te be- studeeren. Genoemde schrijver is Hoofd van de Afdeeling Volksgezondheid van het De partement van Economische Zaken en Ar beid, aan welke afdeeling ouder meer de uitvoering van de Woningwet is opgedra gen. Hij heeft den persoonlijken titel van Directeur-Generaal van de Volksgezondheid en is dus op dat gebied niet bepaald de eerste de beste. In zaken, de Woningwet betreffende, is hij des Ministers eerste ad viseur en diens rechterhand. Zijn autoriteit op dit gebied was zelfs zoo groot, dat bij het mondelinge overleg tusschen den Mi nister van Arbeid, Handel en Nijverheid (thans geheeten Minister van Economische Zaken en Arbeid) Mr. T. J. Ver-schuur en de afdeelingen van de Tweede Kamer der Sta ten Generaal op 17 December 1920, deze Minister daarbij vergezeld was van Mr. Lie taert Peerbolte. Wel een bewijs, dat de Mi nister aan de adviezen van den heer Lie taert Peerbolte zeer groote waarde hecht. Met belangstelling zien wij thans de be handeling van het Uitbreidingsplan in den Raad tegemoet. Stellig zal de betrokken Commissie met belangrijke voorstellen tot wijziging van het oorspronkelijke plan ko men, van welke voorstellen te verwachten is dat zij in belangrijke mate aan de ge opperde bezwaren te gemoet zullen komen. Wij hopen dat na wijziging en hoogere goedkeuring onze Plattelands Gemeente eindelijk eens, na een zeer kostbaren lij densweg van 15 jaren, een voor haar pas send Uitbreidingsplan het hare zal mo gen noemen, een Uitbreidingsplan dat mo ge getuigen van een diep besef van het Al- gemeene Belang kennis van de Wet en voor zoover mogelijk eerbiediging van het eigendomsrecht C. HAVER. Dezer dagen werd mij in handen gegeven het „Manifest", uitgaande van het Ver bond voor Nationaal Herstel" en spoedig daarop ook een vlugschrift, getiteld: „is het Verbond voor Nat. Herstel een Bewe ging of een Partij?" Het Manifest geeft o.a. in 12 punten, het programma van het Verbond en laat daarop dan een toelichting volgen. Tot goed be grip der zaak, laten wij hier eerst die 12 punten volgen, luidende: Wij wenschen en verwachten dus: een Nationaal Réveil; een Nationaal Herstel en plaatsen daarbij het volgende op den voor grond: le. Erkenning van het Christelijk karak ter van ons volksleven als den historischen grondslag en den bezielenden geest onzer nationale beschaving. 2e. De nationale Staat als de staatkun dige verwerkelijking van de historische vrij heidsgedachte op geestelijk en stoffelijk ge bied. 3e. Trouw aan het Oranje-Huis. 4e. Versterking van het Overheidsgezag; géén treden van het Parlement op het ter rein der uitvoerende macht. Volksvertegenwoordigers, die het natio naal belang boven het partijs, groeps- of klasse-belang sitellenl Grondwetswijziging in nationalen geest. Verandering van het kiesstelsel. Uitsluiting uit overheidsambten en mili tairen dienst van personen, die zich hebben uitgesproken voor ondermijning en geweld dadige aantasting van het gezag en de openbare orde» 5e. Bevordering van de Rijkseenheids gedachte: handhaving en versterking van den band tusschen de verschillende deelen van het Rijk. 6e. Handhaving en verzorging van de weerbaarheid onzer Rijksgebieden tot wet tige zelfverdediging tegen aanvallen van buiten. 7e. Handhaving van de individueele be- staansverantwoordelijkheid: de overheid zorge voor zoo gunstig mogelijke voor waarden;, waaronder men door arbeid, spaarzaamheid en goeden levenswandel tot bestaanszekerheid en welvaart kan komen. Aanmoediging tot vorming en bescher ming van kleine vermogens. Bescherming in het bijzonder van de landbouwende bevolking als bron van onze nationale kracht 8e. Bevordering van de nationale pro ductie. Krachtige bestrijding der werkloosheid, echter op oeconomischen grondslag. 9e. Eén algemeene Nederlandsche radio- omroep met bijzondere radio-omroepver- gunning voor speciale doeleinden. 10e. Tegengaan van overmatige arbeads- beperking (wankelsluiting). 11e. Hervorming der sociale verzeke ringen, zoodanig dat deze ten bate komen van alle economisch zwakken, onverschillig, of zij al of niet in loondienst werkzaam zijn of geweest ziijn. Optreden tegen monopolistische en ande re uitwassen zoowel van kapitaal als van arbeid. 12e. Gezonde internationale en inter- koloniale samenwerking op basis van de Nationale Gedachte. Het zal den Vrijh.-Bouder opvallen, dat die 12 punten voor hem vrijwel geen nieuwe wegen openen. Zij zijn om zoo te zeg gen weggeloopen uit ons kamp en zoo rijst de vraag, waartoe dit Verbond dan noodig is? Het manifest tracht zelf daarop het ant woord te geven door te zeggen „dat het niet is., noch wenscht te zijn, een nieuwe partij naast de bestaande", doch ,,dat in de Volks vertegenwoordiging het algemeen belang hoe langer hoe meer op den achtergrond raakt om plaats te maken voor een onedelen strijd over partij-, groeps- en klassebelan- geni." Dit uit den booze achtende „moet, wat vroeger gescheiden was (door partij politieke grenzen), thans tegen de gemeen schappelijke bedreiging te zamen gaan. In onze actie kennen wij geen partijen meer; wij kennen slechts Nederlanders, ge leid' door de Nationale gedachte!" Men wil dus niet alleen Vrijh-bonders tot zich trekken, maar menschen uit alle niet-revolutionnaire partijen, om te zamen alleen te werken voor 's Lands Zaken, met terzijdestelling van elk partij-egoïsme. Daarvoor dient dus de vorming van dit nieuwe Verbond. Wij V. B.'ers kunnen gezien deze 12 punten hiervoor voelen, maar hoe zullen de z.g. partijen op Christelijken grondslag hier tegenover staan? Er zullen zeker enkelingen in die partijen z'ijn de Cand'idateniljjst van het Verbond bewijst het Leeds die klaarblijkelijk ter wille van het algemeen Landsbelang in de ze zorgelijke tijden hun bijzondere partij- wenschen tijdelijk het stilzwijgen willen op leggen. Maar hoevele zullen dit er zijn? Vooral in verband met den korten tijd van voorbereiding voor de zoozeer overhaaste Kamer-verkiezingen vrees ik; dat het aan tal van rechts toestroomende leden niet groot zal zijn. En de Liberalen dan? Zouden zij naar dit Verbond kunnen overgaan? Door een niet-algemeenen overgang, krijgt men slechts een verbrokkeling van krachten, die door ons kiesstelsel voor de kleine partijen onvoordeelig moet zijn. En door alle te zamen over te gaan naar het Verbond zou dit een al te sterken V.B.- stempel krijgen, wat m.i. het Verbond zelf niet kan willen, daar dit de recihtsche kie zers zou kunnen weerhouden van toetre ding. Ik voor mij kan slechts heil in dit Ver bond zien, wanneer het voorloopig vooral onder de rechtsche partijen zou werken om deze te vragen zij het „tijdelijk" hare bijzondere partijbelangen ter zijde te stel len voor het „van algemeen standpunt be keken Landsbelang," Wanneer dit mocht gelukken, ware het pleit gewonnen voor deze beweging voor „Nationaal Hersteï" en zou mi. de V.B. en dan in zijn geheel er aan mee kunnen doen. In den korten tijd vóór de a.s. verkiezin gen, zal dit bewerken der rechtsche partijen niet meer voldoende kunnen uitwerken, maar wat belet het Verbond om ook nè de verkiezing in die richting te blijven (voorheen R. PRESE Hofleveranciers. BAARN. Vleeschhouwerij Varkensslachterij BESLIST EERSTE KWALITEIT Nijverheidstraat 13 Telefoon 31 Dagelijks hooren en bezorgen werken? Mocht het dan in haar streven slagen binnen 1 of 2 jaren, is het dan niet mogelijk te achten, zoodra het Verbond door zijn groei toont er rijp voor te zijn, een nieuwe Kamerontbinding te krijgen, om een Vertegenwoordiging te kiezen in over eenstemming met de zoo zeer versterkte nieuwe algemeene gedachte? Wij weten wel, dat men hier te lande voor tusschentijdsche Kamerverkiezingen niet veel voelt. Men zij echter ook in dit opzicht niet te „bahoudJend" (in dubbelen zin!) In bijzondere tijden kunnen bijzondere handelingen gewenscht of zelfs geboden ^ijn. Waarom dan ook niet een Kamer ontbinding? Wij weten niet of deze regelen iets zul len uitwerken in de door ons uitgestippelde richting. Mocht dit niet het geval zijn, dan meenen wij onze V.B. kiezers ten aanzien van de Kamerverkizingen te moeten raden: „Stemt op d'en Vrijheidsbond!" Ook zóó kiest gij mannen, die zijn voor „Nationaal Herstel". En wanneer er twij felaars zijn in onze gelederen, die meenen voor ditmaal op den krachtigen man van rechts te moeten stemmen, dan kunnen wij slechts herhalen wat wij elders lazen, „die krachtige man komt er persoonlijk ook zonder Uw stem en gij stemt dus inderdaad slechts andere personen uit die partij en niet die personen hun partij-belangen, die veelal niet evenwijdig loopen aan onze wen- schen. Een van de gewichtigste zaken, waarvoor wij V.B.'ers op de bres moeten blijven staan en waarvoor wij naar bekende feiten te oordeelen met den anti-revolutionairen leider van meening verschillen, is zeker het Kanaal AntwerpenM-oerdijk. In dit op zicht is het zeker gewenscht, dat wij juist in deze dagen onze partij trouw blijven. Voor den toekomst hopen wij, dat het Verbond voor Nationaal Herstel groeie en bloeieVoor <dit oogenblik roepen wij „Leve de Vrijheidsbond!" W. H. C. DOORMAN. Evenals de plant is ook de mensch een product van 'klimaat en bodem. Uit het stof der aarde is hg voortgekomen, onder den invloed van het klimaat is hij opge groeid en tot wasdom gekomen en eenmaal keert hij tot de aarde terug. In klimaat en bodem wordt eene groote verscheiden heid aangetroffen, die op de verschillende menschenrassen, welke onze aarde be wonen, haren stempel heeft gedrukt. Ner gens wordt in de wereld „gelijkheid" aangetroffen, en evenmin als twee blade ren aan denzelfden boom gelijk zijn, zijn ook twee menschen van hetzelide ras ook niet aan elkander gelijk. Deze ongelijk heid heeft ten gevolge, dat de menschen hier op aarde hun leven op dikwjjls zeer uiteenloopende wijze zullen moeten en zullen trachten te leven. Vanaf de vroeg ste tijden tot op den huldigen dag heelt het echter nooit aan fijn gevoelige men schen ontbroken, diq, met een warm en medelijdend hart begaafd, geen oogen- blik rust konden vinhen bij de gedachte, dat geluk en ongeluk, arbeid en genot, den mensch geenszins niet altijd naar verdienste en deugd wordt toegemeten. De samenleving, zooals zij was en is, leek en lijkt hen altijd een afschuwelijk karikatuur toe, van hetgeen deze eigen lijk behoorde te zijn, n.1. zooals zij was of moet zijn, volgens het ideaal, dat zij zich daarvan vormden of nog vormen. Zij waanden en wanen, dat alleen de zelfzucht der sterken, der rijken, der gelukkigen en der bevoorrechten de oorzaak was en is, dat er zwakken, ongelukkigen, armen en rechteloozen bestonden en nog be staan. Zij geloofden en gelooven de gelijk heid der menschen te kunnen dekratee ren, indien zij tegenover den ijzeren prac- trjk des levens het spinneweb eener wel willende theorie stelden stellen. Ze za gen voorbij of willen voorbij zien, dat de natuur, met die onverbiddelijke en wree- de logica, die haar eerste en eeuwige at tribuut is, zelve deze ongelijkheid heeft bepaald en vasthoudt. De ongelijkheid der menschen is een nahuurwet, zooals er zoovele bestaan. De schadelijke uitwer king van eene zekere natuurwet kan men wel eenigszins verzachten, door er eene andere natuurwet tegenover te stellen, zooals men b..v.. den bliksem den te vol gen weg langs den bliksemafleider kan afbakenen, doch een natuurwet opheffen kan niemand. Zoolang de menschheid zal bestaan, zullen er ook schoone en leelijke rechte en kromme, sterke en zwakke, ge zonde en zieke, verstandige en domme, vlijtige en luie, spaarzame en verkwis-. ten-de, eerbare en liederijke, eerlijke en oneerlijke, rijke en arme, edele en ge wone, grootsdenkende en klein rekenende, vooraangaande en volgende, gebiedende en gehoorzamende menschen zijn, kortom: menschen, onder wie zich eene groote reeks van de uiterste tegenstellingen be staan. Eene communistische model- menschheid of menschheicLmodel is een dwaasheid-idee, een utopie, en de men- schelijke broederschap eene phrase, eéne ongerijmdheid, die, helaas, zelfs niet in den kleinsten kring te verwezenlijken is. Het toekomstparadijs, het 1000-jarige rijk van vrijheid, gelijkheid en broederschap, van de vreugde en den vrede is, of een droom van welwillende dwazen of een ka- leidoscoop voor groote kinderen of wel een lokaas, door schelmen uitgeworpen om daarmede stommelingen te vangen. De practische proeven en pogingen om het kwaad der natuurwettelijke ongelijkheid onder de menschen door middel van com munistische wetgevingen of instellingen ojp te heffen, hebben vanaf de vroegste tijden tot op heden, of op eene deerlijke wijze schipbreuk geleden of ze hebben beklagenswaardige, dikwijls beestachtige gevolgen gehad. Waar ze een tijdlang met een schijn van gunstig gevolg in toepassing werden gebracht, waren ze niet op „rede en hu maniteit", maar veel meer op de dwaaste re'.igieuse dweeprecht gebaseerd. Want men hoede zich er wel voor, om te den* ken, dat het staats-communisme, zooals men dat in den tegenwoordigen tijd in Rusland in toepassing brengt of althans tracht dat te doen, een proef is van.den nieuweren lijd. Verre van daar! Ook ten opzichte van het communisme gelden de woorden van den Prediker: „Er is niets nieuws onder de zon. Wat we nu zien was reeds in de eeuwen, die voor ons waren". Het staatscommunisme van vroegere tij den, is te niet gegaan, aan het tegenwoor dige staats-communisme van Rusland is eveneens hetzelfde lot beschoren, alléén en slechts alleen daarom, omdat het de groote nauturwet van de ongelijkheid der menschen niet wil erkennen. Zoo hebben b.v. de „Rappisten" weliswaar eenmaal in de communistische kolonie „Harmo- ny" in de „Vereenigde Staten" een kolo saal gemeenschappelijk vermogen "bijeen gehamsterd, maar "tot welke prijs? Deze was, dat zij op bevel van hun paus „Rapp" «ils monniken leefden en zich het huwe lijk moesten ontzeggen. Het einde van al die heerlijkheid was, dat ten laatste slechts nog een paar halve of geheele idi ote grijsaards door de straten van Harmo- ny waggelden. Het communisme (waarvoor „socialis me" slechts een verzachtende naam is) moet uit kracht van de in haar wonende, dwingende logica, overal en altijd tot vernietiging der individueele vrjjheid en het zelfbestemmingsrecht van den mensch voeren, en ook tot vernietiging van het huwelijk en als gevolg daarvanver woesting van het familieleven. Aan deze consequentie kan zij zich niet onttrek ken en daarom is zij in haar .wezen zoo anti-sociaal, kuituur-vijandig en tyraimiek. I Vernietig de persoonlijkheid van den j mensch, ontwortel de neiging en den drang om zich zeiven te zijn, teneinde zich door Aray White, secretaresse, Werkte vaak tot middernacht; Jaren had zij, met interesse, Zóó haar leven doorgebracht. Want zij had bij Edward Walther, Van het „West-Oil Syndicaat", Een kantoor als weinig meisjes, En een goeden, levens-staat. Zij genoot een flink salaris. Woonde „in" en had het goed; Zooals, met vertrouwde krachten, Slechts een rijk patroon dat doet. Het bureau was hoog-gelegen; Het was rustig ef en stil; Aangenaam om er te werken Voor wien zulks, met ernst, dat wil Bij het goed licht der bureau-lamp. Cijferde zij steeds maar voort; Al had haar de Olie-Koning Tot wat rusten aangespoord. Daar, opeens, bij alle stilte. Hoorde zij een vreemd geluid; 'l Achter-raam werd; zacht, geopend, Lnzij keek haar oogen uit. Méér verwonderd dan geschrokken, Dacht zij, zakelijk en droog: Hoe, ter wereld, is dat mog'lijk: M'uur van zeventig voet hoog. Jonge man wrong zich naar binnen; Hij had, blijkbaar, niet verwacht, 't Jonge meisje hier te vinden; 't Geen hem in verwarring bracht. „Geef mij, dad'lijk, duizend dollar", Klonk het *of 'k gebruik geweld"; ,,'k Dacht hier niemand meer te vinden"; ,,'k Ben daar minder op gesteld". „Halt! Geen stap meer", riep nu Amy „Ofje bent verloren man!" „Druk ik met m'n voet op 'n knopje, Dan snelt, dad'lijk, hulpe an". ,,Zie je wel,'k blijf rustig zitten"; „Dusverdwijn; ten spoedigst, vlug!" „Je bent jong 'k geef je een kans nog"; „Keer gevangenis den rug!" „Tien tel tijds zal ik je geven,' ,,'k Krijg je wel riep de bandiet." „Een, twee. drie, vier"knarsetandend Ging hij; hij vertrouwd' 't niet Verderbleef zij rustig zitten, Totdatmem haar halen kwam; Dat kon slechts.per telefoontje; Bei' haar beenen waren lam. Nadruk verboden. AD REM. middel van eigen kracht een baan te bre ken in den rusteloozen kamp des levens verbied hem te streven, om op de een of andere wijze uit te munten boven zijne medestrijders, om zoo zijn eigen geluk te smeden; druk de individualiteiten plat on der de domme, looden gelijkheids wals, ruk door opheffing van het huwelijk en ver nietiging van het familieleven de innigste en heiligste banden, die de menschen on derling verbinden, van elkander, de ban den, die aan dit dikwerf zoo troostelooze leven nog eenige glans en waarde schen ken, verander de maatschappij in eene staatsdwangarbeiderskazerne, \yaarvan de noodzakelijkheid door zoo menig apostel van het communisme reeds in de vroegste tijden werd gepredikt, en dan zal de „bestialiteit" zich op hare schoonste en heerlijkste wijze openbaren. En ze zal zich dan openbaren, zooals we dat, trots de vele ontkenningen van communistische zijde, in Rusland hebben gezien. Want waar en wanneer heeft er ooit eene hoo gere of diepere, een hoogste of diepste dwaasheid bestaan, die niet haar verloop wilde hebben en ook niet werkelijk had? Binnen in den waanzin woont een demo nische macht en een demonisch geweld, waartegen het gezonde menschenverstand even weinig vermag als „papieren men- schenrechten tegen welbediende kanon nen of tegen niets en niemand ontziende bajonetten. Onder degenen, die zich vanaf de vroegste tijden vermoeid hebben om 't sphinxraadsel, het z.g.n. „sociale pro bleem" op te lossen, bevonden zich zoowel de verlichtste geesten als de verwardste dweepers. De oudste historisch beken de poging om eene theoretische oplossing dienaangaande in de practjjk des levens over tg brengen is, zooals algemeen ieder wel weet, de Mozaïsche wetgeving ge weest. Uitgaande van het communistische principe, dat streng werd doorgevoerd, heeft zij het land Kanaan, dat met eene kannibaa'.sche wreedheid aan zijne recht matige bezitters werd ontroofd, onder de twaalf stammen der kinderen Israëls zoo verdeeld, dat aan eiken stam en ieder ge zin een bepaald deel van den bodem in ge lijke stukken verdeeld, werd toegewezen. De Joodsche wetgever wist echter heel goed, dat deze gelijkheid van bezit onmo gelijk duurzaam kon zijn, maar hij nam iaarom voorzorgen, om de in het ver loop van den tijd, overeenkomstig de na tuur, ontstaande ongelijkheid, altijd weder od te kunnen heffen Tot dit doel stelde hij het z.g.n. jubeljaar in, dat steeds om de 50 jaar terugkeerde en op den „Groo- ten verzoendag", onder bazuingeschal fees telijk door het geheele land werd uitge roepen. 1 >oor den profeet „Ezechiel" wordt het jubeljaar met recht het jaar der vrij heid, de „bevrijding" genoemd. Wordt vervolgd. U 1 Hie de gr hu wel die de ben g SOES Veei Vriysté kamer gas, eJ Nieuw vrager 21 jaa werkz. tief m verg. a No. H wegen spnng waschl sohnla, Prima Zwaar 8 pa „HET Soestei Een be het be; groote Voor oogonderzoek naar den Oogarts naar Juwelier Telefoon 898 Opticien AMERSFOORT Utrecbtschestraat 23.

Historische kranten - Archief Eemland

De Soester | 1933 | | pagina 1