vt
Tuingrint
I
VENI
V
u
VOOR EEN BRIL
Kleer
J. VAN DEWIJNGAART
J. L. HOKSBERGEN
Het Communisme in
vroegere eeuwen.
De koelbloedige
Secretaresse.
Mani
F. c. K
In 1
Ga
Dames
en Heerenkleermakerij
Demi-saisons, Mantels,
regen- en loden jassen.
f 4.75 - f 5.- - f 5.50 per Ma.
BRANDSTOFFEN-CENTRALE
Voor den Vrijheidsbond
of voor het verbond
voor Nationaal herstel
B
G. VAN DUIN
hierboven
bepaalde
onteigen!
Ken scKr,
Ter voo.f
uitvoer ba
nancieel 1
begrijp er j
cieele op
was me,
wekken 1
onhoudtj
ieder zc'l
niet andi*
die fönai j
laten. Dj!
bel onwfl
uitvoeri
mogeiijï
die pracj
nen plas
2. Ontl
gebied,
Het
plan bt
vaststa aw
bij de i
der wi;
aan de
het in c.;j
zou kurat
Keiegen 1
deelen j
heele g
liefst 4
Het
voor, 'd
het geb
plan-zei
moet v
duddelij
algehee
nen on -
zekerhe-
het oogS
zien va-1
heid val
dien kin; i
3. Gel
voor ei
Zoo al
gelegei
ook ge
is in fl
ling \z
In d'-
wiijzigil
het no;J
bespra
artikel
schree j
van d -
aandac.
hoefiteij
voorbé.
zekere»
wijk er®
Aange
de bel
mist 1"
•om dii:j-
T en®
gemot
art iik efl|
een h
uitbre
bouw
rti
Voor
Juwe
AMI
verbr
gemt
uitbr
werd"
der
plan
ook
W
eere
hebb <i
te b r
•in Hij
Bou
hoev]j;.
doel*
grepj"
n&vfl
al'dr :j
men
D \i
de Eg
Korfl
laaifl
laar-
Becjjw
graf
greir,
bou'
gro
I
mefl
beg
deefl
hij
ke iJr*
sch>
beb:|
boi
vol
sch;;>
en
ooi
val
dat bestaande inrichtingen op een plaats,
die thans feitelijk daarvoor niet is aange
wezen, toch nog op diezelfde plaats kunnen
worden veranderd of uitgebreid, mits ka
rakter en wezen der inrichting dezelfde
blijven- Het is toch niet meer dan billijk,
dat men ejen bestaande inrichting, waarvoor
nu eenmaal Hinderwetvergunning is ver
leend, ook in staat stelt haar bedrijf zoo
noodig op diezelfde plaats te veranderen
en uit te breiden; het zou zeer onjuist zijn
om alsdan zoo'.n uitbreiding te weigeren
op grond van het simpele feit, dat dat soort
inrichtingen ter plaatse ook niet nieuw
meer zouden mogen worden opgericht. On
derscheid moet dus zeer zeker worden ge
maakt tusschen nieuwe oprichting en uit
breiding.
De malste bestemming van de geheele
voorschriften is wel die voor ,,open ruim
te", waarbij de grond moet blijven in den
toestand, waarin hij zich bevindt op het
oogjenblik van de indiening van het uit
breidingsplan. Proost! Je reinste willekeur
en in flagrantsten strijd met de grondbe
ginselen van het Eigendomsrecht. „Er be
hoeft geen bepaalde aanleg op aangebracht
te worden** decreteert minzaam de ont
werper. Men is dus zoo welwillend hun nog
niet voor te schrijven, wat zij op die open
ruimte gehouden zijn aan te brengen» zoo
ver wil men nog niet gaam, maar zij mogen
aan die ruimte niets doen, zij mogen nog
geen boom rooien, nog geen grassprietje
maaien: aliles moert precies zoo blijven.
Voor den auteur van deze weinig minder
dan waanzinnige bepaling kunnen wij on
mogelijk anders over hebben dan een mede
lijdend schouderophalen.
De nuchtere werkelijkheid zal hem wel'
anders leeren.
In artikel 34 ontdekken wij plotseling een
geheel ander geluid aJls we constateeren,
dat daar zijn toegelaten tijdelijke houten
huisjes voor Zomerverblijf. Dat wenscht
men blijkbaar flink in de hand te werken.
Afgezien van het feit, dat zulks de mogelijk
heid schept voor allerlei houten huiskes en
tentjes van twijfelachtige soliditeit, is er
nog een veel grooter nadeel aan verbonden,
C. Kuyperstraat 10 Tel. 2I69
namelijk dat meni deze huisjes, die een vrij
geringe waarde zullen vertegenwoordigen,
na afloop van den Zomer kalm laat staan
met de bedoeling daar het volgend seizoen
weer van te profiteeren; we krijgen dan het
weinig fraaie gezicht op een groot aantal
onbewoonde en bouwvallige gebouwtjes,
dat weinig in overeenstemming zal zijn
met de idealistische opvattingen van den
ontwerper over schoonheid der Natuur en
het mooie van de Natuurreservaten. Daar
enboven vormen die houten, huisjes onder
de geschetste omstandigheden een buiten
gewoon groot brandgevaar, vooral omdat
ze voornamelijk zullen worden gebouwd
•op de heide en in de naaste omgeving van
bosscihen en kreupelhout. En als het gevolg
daarvan eens mocht zijn, een groote heide-
of boschbrand, zal al het natuurschoon
daar ter plaatse met één slag worden ver
nietigd tot groot nadeel van al degenen, die
daar zomers zoo gaarne wandelend of per
fiets vertoefden. Neen, uit brandweeroog
punt zijn die houten huisjes op heide en in
bosch volstrekt ontoelaatbaar.
In artikel 36 komen voor diverse bepa
lingen omtrent rustieke wegen, die voor
voetgangers of automobiel- en ander rij-
verkeer toegankelijk zouden moeten zijn,
zuiver openbare wegen dus. Nu willen wij
aannemen, dat d'e tekst dezer bepalingen
niet de bedoeling weergeeft, want dan zou
den open rustieke wegen ook verboden zijn
voor voetgangers, maar daarvan afgezien,
is bij deze geheele regeling over het hoofd
gezien de nieuwe Wegenwet van 31 Juli
1930, .waarvan de bepalingen ten opzichte
van het al dan niet openbaar zijn van wegen
onlangs in werking zijn getreden. Kortom
dus nu maar decreteeren: rustieke wegen
zijn openbare wegen, zal toch gerust niet
zioo gemakkelijk gaan. Daarenboven zou
uit de laatste bepaling van dit artikeL vol
gen, dat iedere eigenaar niet langer de be
voegdheid had zijn eigendom af te sluiten
en af te scheiden, een bevoegdheid welke
het Privaat Eigendomsrecht hem uitdruk
kelijk geeft. Reeds vele malen is in hoogste
instantie uitgemaakt, dat het opheffen van
de aan iederen eigenaar toegekende be
voegdheid om zijn erf af te sluiten naar
eigen inzicht en in overeenstemming met de
in de Wet bepaalde wijze, ongoorloofd is,
zoodat zelfs de gemeente Soest daar toch
wel geen inbreuk op zal kunnen maken.
Een simpel kort verbod tot afsluiting van
zijn eigendom is dan ook zeer zeker on
wettig.
Over verschillende andere bestemmingen
zouden w;ij het ook nog kunnen, hebben,
maar waar onze bezwaren daartegen alle
maal min of meer analoog zijn met de bo-
venontwikkelde, zullen wij momenteel het
h'erhij 'laten,, hoewel over die diverse be
stemmingen nog buitengewoon interessante
beschouwingen zouden zijn te voeren.
11. Aanwijzing van particuliere terreinen
voor parken, plantsoenen, sportterreinen
e.d. als de Gemeente-zelf in de naaste om
geving terreinen daarvoor heeft liggen.
Op diverse punten in de gemeente zijn
in het plan groote terreinen aangewezen als
bes"ïemd voor parken, plantsoenen, sport
terreinen, speelterreinen, natuurreservaat
e>d. Het treft nu bijzonder, dat deze be
stemmingen alle zijn gelegd op particuliere
terreinen en vrijwel niet op gemeenteter
reinen. -De gemeente heeft aan haar eigen
terreinen (die, ingebracht in het Grondbe
drijf en ook die, welke daarbuiten zijn ge
bleven) voornamelijk de bestemming van
bouwterreinen gegeven en schijnt te mee-
nen, dat aij zich ter zijner tjijd die
gronden voor al die parken enz. voor een
prikje kan verschaffen. Je eigen grond voor
duur bouwterrein aanwijzen en de grond
van je buurman voor goedkoop park. Het
mes snijdt dan van 2 kanten. Maar de Ne-
derlandsche Wetgever heeft terecht het on
geoorloofde van dit soort handelingen in
gezien en reeds meerdere malen is reeds
KERKPAD 17 A N.Z.
TELEFOON 2133
in hoogste instantie uitgemaakt, dat de Ge
meente in beginsel haar eigen gronden voor
parken enz. moet bestemmen en eerst de
gronden van particulieren daartoe mag aan
wijzen, wanneer bijzondere omstandigheden
de strikte noodzakelijkheid daarvan aantoo-
nen.
In het bovenstaande hebben wij uitvoerig
de verschillende principieele bezwaren te
gen het ontwerp-uitbreidingsplan en tegen
de wettigheid daarvan besproken. Deze be
zwaren kunnen natuurlijk nog word'en aan
gevuld met tal van bijzondere bezwaren,
die de een of andere eigenaar speciaal tegen
het plan heeft. Deze speciale bezwaren ie
behandelen ligt niet in de bedoeling van de
ze artikelenreeks, die slechts beoogt al
gemeen geldende bezwaren naar voren te
brengen.
Meermalen hebben wij ons beroepen op
het standaardwerk, getiteld: „De Woning
wet", geschreven door Mr. L. Lietaert
Peerbolte (uitgave N. Samson, Alphen aan
den Rijn, 1932). Meermalen hebben wij eeni-
ge citaten uit dat werk aangehaald en wie
wat meer over theorie en praktijk van de
Woningwet wil weten, kunnen wij aanra
den, ten volle «dit werk eens grondig te be-
studeeren.
Genoemde schrijver is Hoofd van de
Afdeeling Volksgezondheid van het De
partement van Economische Zaken en Ar
beid, aan welke afdeeling ouder meer de
uitvoering van de Woningwet is opgedra
gen. Hij heeft den persoonlijken titel van
Directeur-Generaal van de Volksgezondheid
en is dus op dat gebied niet bepaald de
eerste de beste. In zaken, de Woningwet
betreffende, is hij des Ministers eerste ad
viseur en diens rechterhand. Zijn autoriteit
op dit gebied was zelfs zoo groot, dat bij
het mondelinge overleg tusschen den Mi
nister van Arbeid, Handel en Nijverheid
(thans geheeten Minister van Economische
Zaken en Arbeid) Mr. T. J. Ver-schuur en de
afdeelingen van de Tweede Kamer der Sta
ten Generaal op 17 December 1920, deze
Minister daarbij vergezeld was van Mr. Lie
taert Peerbolte. Wel een bewijs, dat de Mi
nister aan de adviezen van den heer Lie
taert Peerbolte zeer groote waarde hecht.
Met belangstelling zien wij thans de be
handeling van het Uitbreidingsplan in den
Raad tegemoet. Stellig zal de betrokken
Commissie met belangrijke voorstellen tot
wijziging van het oorspronkelijke plan ko
men, van welke voorstellen te verwachten
is dat zij in belangrijke mate aan de ge
opperde bezwaren te gemoet zullen komen.
Wij hopen dat na wijziging en hoogere
goedkeuring onze Plattelands Gemeente
eindelijk eens, na een zeer kostbaren lij
densweg van 15 jaren, een voor haar pas
send Uitbreidingsplan het hare zal mo
gen noemen, een Uitbreidingsplan dat mo
ge getuigen van een diep besef van het Al-
gemeene Belang kennis van de Wet en
voor zoover mogelijk eerbiediging van het
eigendomsrecht
C. HAVER.
Dezer dagen werd mij in handen gegeven
het „Manifest", uitgaande van het Ver
bond voor Nationaal Herstel" en spoedig
daarop ook een vlugschrift, getiteld: „is
het Verbond voor Nat. Herstel een Bewe
ging of een Partij?"
Het Manifest geeft o.a. in 12 punten, het
programma van het Verbond en laat daarop
dan een toelichting volgen. Tot goed be
grip der zaak, laten wij hier eerst die 12
punten volgen, luidende:
Wij wenschen en verwachten dus: een
Nationaal Réveil; een Nationaal Herstel en
plaatsen daarbij het volgende op den voor
grond:
le. Erkenning van het Christelijk karak
ter van ons volksleven als den historischen
grondslag en den bezielenden geest onzer
nationale beschaving.
2e. De nationale Staat als de staatkun
dige verwerkelijking van de historische vrij
heidsgedachte op geestelijk en stoffelijk ge
bied.
3e. Trouw aan het Oranje-Huis.
4e. Versterking van het Overheidsgezag;
géén treden van het Parlement op het ter
rein der uitvoerende macht.
Volksvertegenwoordigers, die het natio
naal belang boven het partijs, groeps- of
klasse-belang sitellenl
Grondwetswijziging in nationalen geest.
Verandering van het kiesstelsel.
Uitsluiting uit overheidsambten en mili
tairen dienst van personen, die zich hebben
uitgesproken voor ondermijning en geweld
dadige aantasting van het gezag en de
openbare orde»
5e. Bevordering van de Rijkseenheids
gedachte: handhaving en versterking van
den band tusschen de verschillende deelen
van het Rijk.
6e. Handhaving en verzorging van de
weerbaarheid onzer Rijksgebieden tot wet
tige zelfverdediging tegen aanvallen van
buiten.
7e. Handhaving van de individueele be-
staansverantwoordelijkheid: de overheid
zorge voor zoo gunstig mogelijke voor
waarden;, waaronder men door arbeid,
spaarzaamheid en goeden levenswandel tot
bestaanszekerheid en welvaart kan komen.
Aanmoediging tot vorming en bescher
ming van kleine vermogens.
Bescherming in het bijzonder van de
landbouwende bevolking als bron van onze
nationale kracht
8e. Bevordering van de nationale pro
ductie.
Krachtige bestrijding der werkloosheid,
echter op oeconomischen grondslag.
9e. Eén algemeene Nederlandsche radio-
omroep met bijzondere radio-omroepver-
gunning voor speciale doeleinden.
10e. Tegengaan van overmatige arbeads-
beperking (wankelsluiting).
11e. Hervorming der sociale verzeke
ringen, zoodanig dat deze ten bate komen
van alle economisch zwakken, onverschillig,
of zij al of niet in loondienst werkzaam
zijn of geweest ziijn.
Optreden tegen monopolistische en ande
re uitwassen zoowel van kapitaal als van
arbeid.
12e. Gezonde internationale en inter-
koloniale samenwerking op basis van de
Nationale Gedachte.
Het zal den Vrijh.-Bouder opvallen, dat
die 12 punten voor hem vrijwel geen nieuwe
wegen openen. Zij zijn om zoo te zeg
gen weggeloopen uit ons kamp en zoo
rijst de vraag, waartoe dit Verbond dan
noodig is?
Het manifest tracht zelf daarop het ant
woord te geven door te zeggen „dat het niet
is., noch wenscht te zijn, een nieuwe partij
naast de bestaande", doch ,,dat in de Volks
vertegenwoordiging het algemeen belang
hoe langer hoe meer op den achtergrond
raakt om plaats te maken voor een onedelen
strijd over partij-, groeps- en klassebelan-
geni." Dit uit den booze achtende „moet,
wat vroeger gescheiden was (door partij
politieke grenzen), thans tegen de gemeen
schappelijke bedreiging te zamen gaan.
In onze actie kennen wij geen partijen
meer; wij kennen slechts Nederlanders, ge
leid' door de Nationale gedachte!"
Men wil dus niet alleen Vrijh-bonders
tot zich trekken, maar menschen uit alle
niet-revolutionnaire partijen, om te zamen
alleen te werken voor 's Lands Zaken, met
terzijdestelling van elk partij-egoïsme.
Daarvoor dient dus de vorming van dit
nieuwe Verbond.
Wij V. B.'ers kunnen gezien deze 12
punten hiervoor voelen, maar hoe zullen
de z.g. partijen op Christelijken grondslag
hier tegenover staan?
Er zullen zeker enkelingen in die partijen
z'ijn de Cand'idateniljjst van het Verbond
bewijst het Leeds die klaarblijkelijk ter
wille van het algemeen Landsbelang in de
ze zorgelijke tijden hun bijzondere partij-
wenschen tijdelijk het stilzwijgen willen op
leggen. Maar hoevele zullen dit er zijn?
Vooral in verband met den korten tijd van
voorbereiding voor de zoozeer overhaaste
Kamer-verkiezingen vrees ik; dat het aan
tal van rechts toestroomende leden niet
groot zal zijn.
En de Liberalen dan? Zouden zij naar dit
Verbond kunnen overgaan?
Door een niet-algemeenen overgang,
krijgt men slechts een verbrokkeling van
krachten, die door ons kiesstelsel voor de
kleine partijen onvoordeelig moet zijn.
En door alle te zamen over te gaan naar
het Verbond zou dit een al te sterken V.B.-
stempel krijgen, wat m.i. het Verbond zelf
niet kan willen, daar dit de recihtsche kie
zers zou kunnen weerhouden van toetre
ding.
Ik voor mij kan slechts heil in dit Ver
bond zien, wanneer het voorloopig vooral
onder de rechtsche partijen zou werken om
deze te vragen zij het „tijdelijk" hare
bijzondere partijbelangen ter zijde te stel
len voor het „van algemeen standpunt be
keken Landsbelang,"
Wanneer dit mocht gelukken, ware het
pleit gewonnen voor deze beweging voor
„Nationaal Hersteï" en zou mi. de V.B.
en dan in zijn geheel er aan mee kunnen
doen.
In den korten tijd vóór de a.s. verkiezin
gen, zal dit bewerken der rechtsche partijen
niet meer voldoende kunnen uitwerken,
maar wat belet het Verbond om ook nè
de verkiezing in die richting te blijven
(voorheen R. PRESE Hofleveranciers.
BAARN.
Vleeschhouwerij Varkensslachterij
BESLIST EERSTE KWALITEIT
Nijverheidstraat 13 Telefoon 31
Dagelijks hooren en bezorgen
werken? Mocht het dan in haar streven
slagen binnen 1 of 2 jaren, is het dan niet
mogelijk te achten, zoodra het Verbond
door zijn groei toont er rijp voor te zijn,
een nieuwe Kamerontbinding te krijgen, om
een Vertegenwoordiging te kiezen in over
eenstemming met de zoo zeer versterkte
nieuwe algemeene gedachte?
Wij weten wel, dat men hier te lande
voor tusschentijdsche Kamerverkiezingen
niet veel voelt. Men zij echter ook in dit
opzicht niet te „bahoudJend" (in dubbelen
zin!) In bijzondere tijden kunnen bijzondere
handelingen gewenscht of zelfs geboden
^ijn. Waarom dan ook niet een Kamer
ontbinding?
Wij weten niet of deze regelen iets zul
len uitwerken in de door ons uitgestippelde
richting. Mocht dit niet het geval zijn, dan
meenen wij onze V.B. kiezers ten aanzien
van de Kamerverkizingen te moeten raden:
„Stemt op d'en Vrijheidsbond!"
Ook zóó kiest gij mannen, die zijn voor
„Nationaal Herstel". En wanneer er twij
felaars zijn in onze gelederen, die meenen
voor ditmaal op den krachtigen man van
rechts te moeten stemmen, dan kunnen wij
slechts herhalen wat wij elders lazen, „die
krachtige man komt er persoonlijk ook
zonder Uw stem en gij stemt dus inderdaad
slechts andere personen uit die partij en
niet die personen hun partij-belangen, die
veelal niet evenwijdig loopen aan onze wen-
schen.
Een van de gewichtigste zaken, waarvoor
wij V.B.'ers op de bres moeten blijven staan
en waarvoor wij naar bekende feiten te
oordeelen met den anti-revolutionairen
leider van meening verschillen, is zeker het
Kanaal AntwerpenM-oerdijk. In dit op
zicht is het zeker gewenscht, dat wij juist
in deze dagen onze partij trouw blijven.
Voor den toekomst hopen wij, dat het
Verbond voor Nationaal Herstel groeie en
bloeieVoor <dit oogenblik roepen wij
„Leve de Vrijheidsbond!"
W. H. C. DOORMAN.
Evenals de plant is ook de mensch een
product van 'klimaat en bodem. Uit het
stof der aarde is hg voortgekomen, onder
den invloed van het klimaat is hij opge
groeid en tot wasdom gekomen en eenmaal
keert hij tot de aarde terug. In klimaat
en bodem wordt eene groote verscheiden
heid aangetroffen, die op de verschillende
menschenrassen, welke onze aarde be
wonen, haren stempel heeft gedrukt. Ner
gens wordt in de wereld „gelijkheid"
aangetroffen, en evenmin als twee blade
ren aan denzelfden boom gelijk zijn, zijn
ook twee menschen van hetzelide ras ook
niet aan elkander gelijk. Deze ongelijk
heid heeft ten gevolge, dat de menschen
hier op aarde hun leven op dikwjjls zeer
uiteenloopende wijze zullen moeten en
zullen trachten te leven. Vanaf de vroeg
ste tijden tot op den huldigen dag heelt
het echter nooit aan fijn gevoelige men
schen ontbroken, diq, met een warm en
medelijdend hart begaafd, geen oogen-
blik rust konden vinhen bij de gedachte,
dat geluk en ongeluk, arbeid en genot,
den mensch geenszins niet altijd naar
verdienste en deugd wordt toegemeten.
De samenleving, zooals zij was en is,
leek en lijkt hen altijd een afschuwelijk
karikatuur toe, van hetgeen deze eigen
lijk behoorde te zijn, n.1. zooals zij was
of moet zijn, volgens het ideaal, dat zij
zich daarvan vormden of nog vormen. Zij
waanden en wanen, dat alleen de zelfzucht
der sterken, der rijken, der gelukkigen en
der bevoorrechten de oorzaak was en
is, dat er zwakken, ongelukkigen, armen
en rechteloozen bestonden en nog be
staan. Zij geloofden en gelooven de gelijk
heid der menschen te kunnen dekratee
ren, indien zij tegenover den ijzeren prac-
trjk des levens het spinneweb eener wel
willende theorie stelden stellen. Ze za
gen voorbij of willen voorbij zien, dat de
natuur, met die onverbiddelijke en wree-
de logica, die haar eerste en eeuwige at
tribuut is, zelve deze ongelijkheid heeft
bepaald en vasthoudt. De ongelijkheid der
menschen is een nahuurwet, zooals er
zoovele bestaan. De schadelijke uitwer
king van eene zekere natuurwet kan men
wel eenigszins verzachten, door er eene
andere natuurwet tegenover te stellen,
zooals men b..v.. den bliksem den te vol
gen weg langs den bliksemafleider kan
afbakenen, doch een natuurwet opheffen
kan niemand. Zoolang de menschheid zal
bestaan, zullen er ook schoone en leelijke
rechte en kromme, sterke en zwakke, ge
zonde en zieke, verstandige en domme,
vlijtige en luie, spaarzame en verkwis-.
ten-de, eerbare en liederijke, eerlijke en
oneerlijke, rijke en arme, edele en ge
wone, grootsdenkende en klein rekenende,
vooraangaande en volgende, gebiedende en
gehoorzamende menschen zijn, kortom:
menschen, onder wie zich eene groote
reeks van de uiterste tegenstellingen be
staan. Eene communistische model-
menschheid of menschheicLmodel is een
dwaasheid-idee, een utopie, en de men-
schelijke broederschap eene phrase, eéne
ongerijmdheid, die, helaas, zelfs niet in
den kleinsten kring te verwezenlijken is.
Het toekomstparadijs, het 1000-jarige rijk
van vrijheid, gelijkheid en broederschap,
van de vreugde en den vrede is, of een
droom van welwillende dwazen of een ka-
leidoscoop voor groote kinderen of wel
een lokaas, door schelmen uitgeworpen
om daarmede stommelingen te vangen. De
practische proeven en pogingen om het
kwaad der natuurwettelijke ongelijkheid
onder de menschen door middel van com
munistische wetgevingen of instellingen
ojp te heffen, hebben vanaf de vroegste
tijden tot op heden, of op eene deerlijke
wijze schipbreuk geleden of ze hebben
beklagenswaardige, dikwijls beestachtige
gevolgen gehad.
Waar ze een tijdlang met een schijn
van gunstig gevolg in toepassing werden
gebracht, waren ze niet op „rede en hu
maniteit", maar veel meer op de dwaaste
re'.igieuse dweeprecht gebaseerd. Want
men hoede zich er wel voor, om te den*
ken, dat het staats-communisme, zooals
men dat in den tegenwoordigen tijd in
Rusland in toepassing brengt of althans
tracht dat te doen, een proef is van.den
nieuweren lijd. Verre van daar! Ook ten
opzichte van het communisme gelden de
woorden van den Prediker: „Er is niets
nieuws onder de zon. Wat we nu zien was
reeds in de eeuwen, die voor ons waren".
Het staatscommunisme van vroegere tij
den, is te niet gegaan, aan het tegenwoor
dige staats-communisme van Rusland is
eveneens hetzelfde lot beschoren, alléén
en slechts alleen daarom, omdat het de
groote nauturwet van de ongelijkheid der
menschen niet wil erkennen. Zoo hebben
b.v. de „Rappisten" weliswaar eenmaal
in de communistische kolonie „Harmo-
ny" in de „Vereenigde Staten" een kolo
saal gemeenschappelijk vermogen "bijeen
gehamsterd, maar "tot welke prijs? Deze
was, dat zij op bevel van hun paus „Rapp"
«ils monniken leefden en zich het huwe
lijk moesten ontzeggen. Het einde van al
die heerlijkheid was, dat ten laatste
slechts nog een paar halve of geheele idi
ote grijsaards door de straten van Harmo-
ny waggelden.
Het communisme (waarvoor „socialis
me" slechts een verzachtende naam is)
moet uit kracht van de in haar wonende,
dwingende logica, overal en altijd tot
vernietiging der individueele vrjjheid en
het zelfbestemmingsrecht van den mensch
voeren, en ook tot vernietiging van het
huwelijk en als gevolg daarvanver
woesting van het familieleven. Aan deze
consequentie kan zij zich niet onttrek
ken en daarom is zij in haar .wezen zoo
anti-sociaal, kuituur-vijandig en tyraimiek.
I Vernietig de persoonlijkheid van den
j mensch, ontwortel de neiging en den drang
om zich zeiven te zijn, teneinde zich door
Aray White, secretaresse,
Werkte vaak tot middernacht;
Jaren had zij, met interesse,
Zóó haar leven doorgebracht.
Want zij had bij Edward Walther,
Van het „West-Oil Syndicaat",
Een kantoor als weinig meisjes,
En een goeden, levens-staat.
Zij genoot een flink salaris.
Woonde „in" en had het goed;
Zooals, met vertrouwde krachten,
Slechts een rijk patroon dat doet.
Het bureau was hoog-gelegen;
Het was rustig ef en stil;
Aangenaam om er te werken
Voor wien zulks, met ernst, dat wil
Bij het goed licht der bureau-lamp.
Cijferde zij steeds maar voort;
Al had haar de Olie-Koning
Tot wat rusten aangespoord.
Daar, opeens, bij alle stilte.
Hoorde zij een vreemd geluid;
'l Achter-raam werd; zacht, geopend,
Lnzij keek haar oogen uit.
Méér verwonderd dan geschrokken,
Dacht zij, zakelijk en droog:
Hoe, ter wereld, is dat mog'lijk:
M'uur van zeventig voet hoog.
Jonge man wrong zich naar binnen;
Hij had, blijkbaar, niet verwacht,
't Jonge meisje hier te vinden;
't Geen hem in verwarring bracht.
„Geef mij, dad'lijk, duizend dollar",
Klonk het *of 'k gebruik geweld";
,,'k Dacht hier niemand meer te vinden";
,,'k Ben daar minder op gesteld".
„Halt! Geen stap meer", riep nu Amy
„Ofje bent verloren man!"
„Druk ik met m'n voet op 'n knopje,
Dan snelt, dad'lijk, hulpe an".
,,Zie je wel,'k blijf rustig zitten";
„Dusverdwijn; ten spoedigst, vlug!"
„Je bent jong 'k geef je een kans nog";
„Keer gevangenis den rug!"
„Tien tel tijds zal ik je geven,'
,,'k Krijg je wel riep de bandiet."
„Een, twee. drie, vier"knarsetandend
Ging hij; hij vertrouwd' 't niet
Verderbleef zij rustig zitten,
Totdatmem haar halen kwam;
Dat kon slechts.per telefoontje;
Bei' haar beenen waren lam.
Nadruk verboden.
AD REM.
middel van eigen kracht een baan te bre
ken in den rusteloozen kamp des levens
verbied hem te streven, om op de een of
andere wijze uit te munten boven zijne
medestrijders, om zoo zijn eigen geluk te
smeden; druk de individualiteiten plat on
der de domme, looden gelijkheids wals, ruk
door opheffing van het huwelijk en ver
nietiging van het familieleven de innigste
en heiligste banden, die de menschen on
derling verbinden, van elkander, de ban
den, die aan dit dikwerf zoo troostelooze
leven nog eenige glans en waarde schen
ken, verander de maatschappij in eene
staatsdwangarbeiderskazerne, \yaarvan de
noodzakelijkheid door zoo menig apostel
van het communisme reeds in de vroegste
tijden werd gepredikt, en dan zal de
„bestialiteit" zich op hare schoonste en
heerlijkste wijze openbaren. En ze zal
zich dan openbaren, zooals we dat, trots
de vele ontkenningen van communistische
zijde, in Rusland hebben gezien. Want
waar en wanneer heeft er ooit eene hoo
gere of diepere, een hoogste of diepste
dwaasheid bestaan, die niet haar verloop
wilde hebben en ook niet werkelijk had?
Binnen in den waanzin woont een demo
nische macht en een demonisch geweld,
waartegen het gezonde menschenverstand
even weinig vermag als „papieren men-
schenrechten tegen welbediende kanon
nen of tegen niets en niemand ontziende
bajonetten.
Onder degenen, die zich vanaf de
vroegste tijden vermoeid hebben om 't
sphinxraadsel, het z.g.n. „sociale pro
bleem" op te lossen, bevonden zich zoowel
de verlichtste geesten als de verwardste
dweepers. De oudste historisch beken
de poging om eene theoretische oplossing
dienaangaande in de practjjk des levens
over tg brengen is, zooals algemeen ieder
wel weet, de Mozaïsche wetgeving ge
weest. Uitgaande van het communistische
principe, dat streng werd doorgevoerd,
heeft zij het land Kanaan, dat met eene
kannibaa'.sche wreedheid aan zijne recht
matige bezitters werd ontroofd, onder de
twaalf stammen der kinderen Israëls zoo
verdeeld, dat aan eiken stam en ieder ge
zin een bepaald deel van den bodem in ge
lijke stukken verdeeld, werd toegewezen.
De Joodsche wetgever wist echter heel
goed, dat deze gelijkheid van bezit onmo
gelijk duurzaam kon zijn, maar hij nam
iaarom voorzorgen, om de in het ver
loop van den tijd, overeenkomstig de na
tuur, ontstaande ongelijkheid, altijd weder
od te kunnen heffen Tot dit doel stelde
hij het z.g.n. jubeljaar in, dat steeds om
de 50 jaar terugkeerde en op den „Groo-
ten verzoendag", onder bazuingeschal fees
telijk door het geheele land werd uitge
roepen. 1 >oor den profeet „Ezechiel" wordt
het jubeljaar met recht het jaar der vrij
heid, de „bevrijding" genoemd.
Wordt vervolgd.
U 1
Hie
de gr
hu wel
die de
ben g
SOES
Veei
Vriysté
kamer
gas, eJ
Nieuw
vrager
21 jaa
werkz.
tief m
verg. a
No. H
wegen
spnng
waschl
sohnla,
Prima
Zwaar
8 pa
„HET
Soestei
Een be
het be;
groote
Voor oogonderzoek naar den Oogarts
naar
Juwelier Telefoon 898 Opticien
AMERSFOORT Utrecbtschestraat 23.