Voor de Schoonmaak
O
o< Ingezonden
Kastpapier, met en zonder rand,
Losse Kastranden, Kastpapier aan
rollen, in verschillende kleuren,
Punaises, Lampekappapier, enz.
N
De Vierde Voorwaarde.
De sterke man
No
FEUILLETON
Rechtzaken
N.V. Eerste Soester Electrische Drukkerij
VAN WEEDESTRAAT 7 - SOESTDIJK
dii
0<
Buiten verantwoordelijkheid
der Redactie
NOG EENS DE MUITERIJ.
„Begraaf Uwe dooden diep in Uw hart,
zij zul'len in Uw leven» levende dooden
zijn", zoo luidt een oud Duitsch gedichtje,
dat irnij in de gedachten kwam, toen ik
dacht aan de smart der Moeders en vele
anderen, toen wij lazen dat een' bom het
'.ot der jonge mannen had beslist, daarmede
aan alle spanning in de hoofden en harten
der menschen, zoo in Indië, als in Holland
een einde makend: Is daarmede de zaak
uit, of blijven de dooden spreken, evenals
zij, wier leven roekeloos vernietigd werd
in de groote menschenslachting? Nooit,
nooit kunnen deze dooden luid genoeg hun
stem doen weerklinken, nooit genoeg aan
de Christenheid doen gevoelen, hoezeer de
ze Christenheid het Koninkrijk Gods ge
weld aandoet.
De hoogstaande vrouw die jarenlang te
midden van en met de Ind. bevolking leef
de, schreef: „Er zullen weinig menschen
zijn, die niet met spanning de week van de
muiterij op de Zeven Provinciën door
leefd hebber\, vooral de menschen uit In
dië. Toen de eerste berichten binnenkwa
men en verondersteld werd, dat het alleen
inheemschen waren die de muiterij pleeg
den, (immers Janmaat wenscht geen con
tact met de nikkers, kon men in de cou
ranten lezen) hoopten wij: dat dit niet waar
mocht zijn, omdat de volle zwaarte van de
straf, dan alleen zou neergekomen zijn, op
de inheemschen.
Niet dat wij de Hollandsche jongens een
flinke straf gunden1. Welke moeder, die de
foto's zag in de couranten heeft geen diep
medelijden gevoeld met die heel jonge jon-
igens, die als slachtoffer gevallen zijn, van
een onveranwtoordelijk gestook onder het
Marinepersoneel. Wat zou cr trouwens niet
een triomf door de bevolking gegaan zijn
van gansch Indië tot schade van onze re
geering en van de bevolking zelf. Nu
de leiding waarschijnlijk van Holland uit
gegaan is, is heel wat van de vreugde, die
er stellig onder de bevolking heerschte, ge
temperd. Is het zoo onbillijk dat de offi
cieren die na waarschuwing zoo hun plicht
verzuimden hun straf krijgen?"
Ik ga met mijne gedachten terug naar
den. voor ons kinderen, eeuwigdurende
80-jarigen oorlog. Immers in onze jeugd
was dë vaderlandsche geschiedenis niet
veredelend of opbouwend, maar oorlogen
en bloedvergieten waren aan de orde van
den dag. Van alle ontdekkingen, uitvindin
gen, kunst op alle gebied wisten w'ij zoo
goed als niets. En als ik dan terug ga in
mijne gedachten,, dan zie ik bij veel ontzet
tende wreedheid óók veel moed, wreed en
ruw de onderdrukkers, wreed en ruw de
onderdrukten. Doch de huichelachtige, ver
fijnde christelijke, Beschavingsoorlogen,
waren naar ik meen, toen nog niet aan de
orde. Zoo duivelachtig gemeen en laf was
de mensehheid nog niet gedaald, als nu de
vindingrijkheid van het verstand, haar doet
dalem. Doch diezelfde gevoelens die toen
ons voorgeslacht beheerschteni, „de drang
naar onafhankelijkheid", zijn nu ook in op
komst bij een volk, dat evenzeer als zijn
overheerschers. menschenrechten heeft. Is
dit misdadig, is dit strafbaar? Was ons
optreden jegens Spanje misdadig of straf
baar? Was het misdadig of strafbaar toen
wij het Fransche juk afschudden? Wat ons
als bleekgezichten, als een recht scheen en
ook een recht was, is toch zeker óók het
recht van ieder volkj dat zich te buigen
heeft onder de heerschappij van een ander
volk? Nu weet ik wel of laat ik zeggen:
meen ik te weten', naar al hetgeen ik met
deskundigen besprak, dat het ontwaken van
de schoone slaapster» (Indië) haar niet da
delijk in staat stelt, de groote, veelomvat
tende taak, die deze groote huishouding
eischt, onvoorbereid1, zonder kennis van za
ken op zich te nemen. Aan hen die haar
moeten helpen en steunen wordt een even
zeer groote taak op de schouders gelegd.
Niet de Imd. moet verwestert worden (als
ik het zoo noemen mag), hij moet Ind.
blijven en alleen trachten het mooie dat in
gezondheidsmaatregelen;, in opvoeding ont
ginning, ja wat niet al in de waarachtige
Beschaving als een wet voor het welzijn
van een volk geldt, ook tot zijn wet te ma
ken. Daar is de struikelblok, de Wester
ling wil van den Ind. een westerling maken,
inplaats dat hij door zijn persoonlijkheid
NAAR HET [ENGELSCH.
20)
Maar, Tantetje spreekt u toch niet van
Leo ais van mijn aanstaande!
O, ja, ik weet, wat je bedoelt. Maar
toen ik vanochtend in den tuin met mijn
kinderen, de bloemen, bezig was, ging
Mr. Allingham voorbij en wij hielden zoo
even een praatje. Ik vroeg hem naar
Bruingezicht en hij zei: Waarom bloos
je zoo, Ben? Wien zag je daar?.... Zeg,
als de prins uit het sprookje komt, dan
waarschuw je mij toch wel?
Ja, zeker, Tanteje.... Ik beloof u,
dat, als ik ooit iets te vertellen heb, dan
zult u het 't eerst hooren. Maar jk bloos
soms zóó maar, als er in 't geheel geen
reden is.
Dan moet je je bloed eens Jaten on
derzoeken, kind, want dat is abnormaal.
U wilde juist gaan vertellen, wat Mr.
Allingham zei?
O, ja. Nu, maar ik doe 't 'toch niet.
Hij raadde mij, mijn lelies in te sturen
naar de bloemententoonstelling en toen
zei hij tegelijk, dat hij zich zoo geamu
seerd had bij jullie op Whitegates; dat jij
en Leo voor elkaar geknipt waart en dat
hjj zijn zoon een aardig duitje zou mee
geven. Dus bedenk wel, wat je doet, Ben!
U meent?....,
Nu, dat je Leo moet trouwen. Eigen
lijk is er ook niemand anders voor je.
Dan moet ik maar ongetrouwd blij
ven
Dat kan niet, dat weet je .zelf ook
de westersche Beschaving (die nu bankroet
is) naar Ind. brengt. De westersche bescha
ving heeft vrees dat de weibelegde boter
ham haar zal ontglippen, haar ontbreekt het
geloof dat bergen kan verzetten, haar ont
breekt de Liefde die alle verstand te boven
gaat. Uit vrees gooit zij met bommen» die
wel het lichaam dooden doch niet de ziel.
Ik denk aan hegteen wij lezen in onzen
Bijbel Lukas 10 vers 51 enz. Wij lazen dat
Jezus met de Zijnen op reis was naar Je
ruzalem en Hem een onderdak geweigerd
werd in een vlek der Samaritanen. Jacobus
en Johannes hierover verontwaardigd zei
den: „Heerc, wilt Gij dat wij zeggen dat
vuur aan den Hemel nederdale en deze ver
slinden gelijk ook Elia gedaan heeft?"
Maar Hij zich omkeerende bestrafte ze en
zeide: „gij weet niet van hoedanigen geest
gij zijt".
Zou de Christus, die voor ons geestesoog
langs den Ind. Heirweg gaat, ziende: dat zij
die Zijn naam dragen, doch niet in Zijne
voetstappen wandelen, het vuur in den
vorm van een bom deden nederdalen, niet
weemoedig het hoofd geschud hebben en
gezegd hebben: „Gij bleekgezichten weet
niet van hoedanigen geest gij zijt?"
Maart 1933. C. M. BERG.
STALIN.
Ik zie in mijn gedachte, de meeste men
schen, in Soest en omgeving reeds hun
hoofd schudden, als ze het stuk van Nie-
veen „De wereldmisdadiger Stalin aan het
werk" lezen. En onder het kopje thees,
wordt dan het artikel besproken.
„Och, ocM, het is toch wat te zeggen".
^Mensch, mensch, hoe durven ze het".
Zeer zeker, hoe durft iemand zoo iets te
schrijven over Stalin.
Stalin, de opvolger van de groote Lenïn.
x Stalin, de leider van de Sovjet Unie.
Stalin, die bezig is de theorie volkomen
in de praktijk om te zetten»
Stalin, die in de revolutie zijn leven voor
de arbeiders over had.
Hij; die geen machtsvertoon maakt.
Hij, die als doodgewoon man, met de ar
beiders in den zomer meewerkt.
Die ondanks, dat zijn vrouw (die in een
textielfabriek werkte) gestorven is, rustig
doorwerkt
Deze man wordt in het artikel beleedigd
en, door wie-
Ik zal een paar zinnen, uit dit artikel
nader bespreken.
1. „De wereld zweeg, toen millioenen
menschen werden verbannen). in de gevan
genis stierven duizenden enz."
De jaren 191821 waren afschuwelijk.
De witte legers, gefinancieerd door bui-
tenlandsche Staten en personen, die er be
lang bij hadden, dat de arbeidersstaat ver
nietigd werden, drongen van alle kanten op
Moskou aan en moordden en plunderden
onderweg.
Dit werkt, 'duurde 3 jaar lang.
Is het dan een wonder, dat sommige sol
daten van het roode arbeidersleger zich lie
ten verleiden tot wraakneming.
2de. Sinds 15 jaar verduren de Russen
slavernij, koude en honger.
De slavernij, bestaat niet meer zooals
hier. De fabrieken,, de grond, alles wat de
staat voortbrengt is in handen van de ar
beiders.
De Sovjet-staat wordt door de arbeiders
zelf bestuurd en wel als volgt.
De federatieve Sovjet-staat is ingevoerd
op grondslag van de nationale zelfstandig
heid van de 48 verschillende volken], die
erin wonen.
Hij is onderverdeeld in zeer veel kleine
deeltjes waarin de massa's controle en zeg
gingschap hebben.
De fabriek met haar afdeelingen hebben
radem, de school heeft haar klasseraden^ en
centrale raden, de herstellingoorden de ka
zernes, de gevangenissen zelfs.' De dorpen
en steden hebben weer hun raden (sowjets).
Dus alles as van onderen opgebouwd.
Jjy, dat het in Rusland koud is„ daar kun
nen de communisten niets aan dioen.
Het sprookje van Langer, wordt vol
doende bewezen door dat het productie
cijfer 3 x zoo hoog is geworden, vindt den
heer N. niet?
De toestand is daar niet zooals hier, dat
een klein gedeelte overvloed heeft en de
andere millioenen maar moeten zien dat ze
rond komen.
En dan daarbij nog], dat diit kleine ge
deelte de moed heeft over overproductie te
spreken.
Hebben we op het oogenblik overvloed
van eten» kleeding, schoeisel, enz.
3de. Verzet breekt uit in dorpen en fa-
wel. Een van de voorwaarden luidt....
Toch zal ik nooit trouwen inet een
man, voor wien ik niet voel; ik geloof
zelfs niet, dat ik over het geheel ,zal trou
wen, behalve dan....
O, juist, behalve....! Nu, ik zal wach
ten, tot je het mij uit jezelve vertelt. Kijk,
wat zijn dat voor ruiters? Ze stond ,op,
om uit het venster te kijken; Ben .keek
ook en ze zagen ICate en Alan. Leo heb
ben ze zeker onderweg verloren! O, de
liefde maakt toch zoo spitsvondig, want
die twee zijn 't zeker eens, is het niet,
Ben?
Ik weet niet, Tantetje, ik dacht ei
genlijk van niet.
Ja, dat wil ik wel gelieven: Kat©
zal je dat natuurlijk niet vertellen, en hij
is je te zeer een vreemde. Ze léggen, dat
hij arm is; dus dan zal de bruidsschat,
dien Mr. Allingham haar meegeeft, hem
wel van pas komen.
Ja, dat denk ik ook, zei Ben, aller
pijnlijkst getroffen door die mogelijkheid.
Toen Miss Morrison opstond, vergat ze
uen brief, die op haar schoot lag en liet
dien vallen. Ben bukte zich, raapte 'm
op en duidelijk zag zij daar op een van de
regels staan: vertrouw, dat majoor
Alan Trevelyan
Ijlings pakte de gastvrouw haar den
brief af en stak 'm in -den ,zak van haar
schortje, terwijl ze bits zei:
Die is van mij. Waar kijk je zoo
naar?
Neem mij niet kwalijk, verontschul
digde B^p zich. Ik keek er niet ,opzetf-
telijk in, maar onwillekeurig las ik de
woorden: vertrouw, dat majoor Alan
Trevelyan
Zal trouwen, als hjj liefde voelt, vul
de Miss Morrison in.
"Juist, dat is ook mijn opvatting. Mis-
brieken en werkplaatsen.
Dit is niet waalr
Eén voorbeeld slechts!!
Elk jaar op 1 Mp trekt de geheele be
volking op naar Moskou, naar 't gedenktee-
ken van Lenin, hun leider vroeger en nu.
Deze arbeiders zijn allen gewapend en
hebben een geestdrift, zooals hier niet be
kend is.
Laten ze het hier eens probeeren de ar
beiders van de fabriek< wapenen te geven.
Ik geloof, dat het nu iedereen, wel duidelijk
zal zijn dat van verzet geen sprake zal zijn»
Ik moet het ook nog even voor dé bladen
van alle landen opnemen.
Dat zij vrees hebben is een groote on
juistheid.
Op alle manieren probeeren zij slechts
over Sovjet Rusland te vertellen. Daarbij
worden soms de kleinste en kinderachtigste
dingen opgenoemd, bijv. De kinderen in
Sovjet Unie hebben geen snoepgoed enz.
Is het niet zeer eigenaardig dat er zoo'n
drukte tegen Rusland wordt gemaakt.
Waarom doet men dn.
Als de toestand da^r werkelijk zoo slecht
is waarom dan hier al die „waarheden" en
1 erichten .van neigen verslaggever" in de
pers.
Dit is toch niet noodig.
De „heilstaat" zal toch wel uit zich zelf
ten gronde gaan als God' het wil.
Nog één mogelijkheid is er.
En wel dat de pers en de menschen in
alle landen zoo'n medeliiden hebben met
de bevolking, die onder den Czaar een heer
lijk leven hadden en nu geslacht worden
door dit beulen." Het medelijden' va.i de
pers enz. zien we. Over de oorlog, in Sov-
jet-China wordt gezwegen.
Over het gebeurde van de „Zeven Pro
vinciën" wordt niet gezwegen» maar het
g >oien van den bom, op bevel van torpedo-
olie-Colijn goedgekeurd.
Het leven van den arbeider is wel slecht
.in de Sovjet Staat. Let maar eens op.
Arbeidsdag 7 uur. In schadelijke bedrij
ven wat betreft de gezondheid 6 uur, soms
nog minder. Arbeidsweek van 5 dagen,
Vacantietijd één maand.
De vrouw verdient evenveel als de man.
De fabriek betaalt 20 boven het loon
als premie voor de sociale verzekeringen.
Deze worden! in een apart fonds gestort.
Dit fonds had in 1928 een budget van 980
milHoen roebel), in 1930 1400 mi 11. roebel,
in 1932 2175 mill. roebel.
De kinderen van de vrouwen die ook
meewerken worden verzorgd tijdens den
werktijd i.n kinderbewaarplaatsen.
Twee maanden voor en na de bevalling is
de vrouw vrijgesteld van den arbeid en
krijgt het volle loon en toeslag.
Alle fabrieken hebben rust- en vacantie-
huizen door de fabriek bekostigd.
Doktoren hebben d'e arbeiders gratis.
De veiligheid'scommi'ssie wordt gekozen
door de arbeiders uit de fabriek.
De leuze van de Sovjet Unie is:
Korte arbeidstijd en hoogere loonen.
[En hier.
Ja, ja, het is wat te zeggen.
Het is toch werkelijk meer dan bar.
W. v. APELDOORN.
KANTONGERECHT TE A'FOORT.
400 L. benzine in voorraad.
J. S.. te Soesterberg had achter zijn
perceel 2 vaten benzine staan, voorraad
voor eigen auto. De beschuldiging luidde:
een inrichting voor opslag hebben van
vluchtige koolwaterstoffen, waarvoor de
bij Hinderwet vereischte vergunning ont
brak.
Waar 400 L.. in voorraad wordt gehou
den, is dat een inrichting van. opslag, zei
O. M. Waar vergunning eisch is voor 'n
ondergrondsche bewaarplaats, moet dit te
meer gelden voor los neergezette vatén.
Daarom eisch van f20 of 8 d..
Het ongewenschte van zulk neerzetten
zou mr. Frima (Amersfoort) als gemach
tigde onbesproken laten. Hier gaat het om
een overtreding. Voor een inrichting is
vergunning eisch.. Wil O.M. elk bewaren
als inrichting doen gelden, dan behooren
daar ook onder een bus benzine en zelfs
een sigarenaansteker.
De jurisprudentie eischt iets blijvends
voor een inrichting. Vrijspraak zou hier
moeten volgen. Uitspraak 23 Maart.
schien zou je graag den heelen zin zien,
maar dat kan niet: Het is een vertrouwe
lijk schrijven aan mij. Nu, Ben, luister
eens, als je die Kate Allingham verdrin
gen kan, doe het dan, als-je-blieft, want
ik haat haar!
Ben schudde droevig het hoofd. De
gedachte aan die twee als een paar was
nooit te voren bij haar opgekomen, maar
niet zoodra had Miss Morrison die ver
onderstelling geopperd, of al het stralende
geluk was uit haar gemoed verdwenen.
Ik zal hem op mijn pic-nic vragen,
ging de gastvrouw voort. Ik had eerst
gemeend, ook Leo te inviteeren, maar dien
wil ik wel overslaan, als je dat liever
hebt. Dan zullen wij met ons vieren zijn
jij en Bruingezicht, ik en.... ja, wie? Ik
heb ook nog even over Mrs. Allingham ge
dacht; maar ik zal liever Kate vragen.
Dus: jij en ik; Bruingezicht en Kate. En
kijk toch eens wat lief, is dat niet pre-
cies een engelengezichtje?
Miss Morrison had namelijk een kin
derkopje geteekend op het blad papier,
dat zij voor zich had liggen. Heel mooi was
het echter niet en Ben zei dan .ook half-
ontwijkend
Ik heb eigenlijk nooit een engelen
kopje gezien.
Neen?.... Een lomperd ben je, net
als de anderen, die zich ook altijd ge-
rechtigd voelen, mij te grieven en te be-
Ieedigen
En Miss Morrison ijlde het vertrek uit
3»n sloeg de deur met een smak achter
zich dicht.
Ben liep haar na, maar toen zij de deur
opendeed, merkte zij, dat 'de oude dame
verdwenen was. Ze riep haar al, maar
er kwam geen antwoord.. Toen ging ze
naar de keuken, waar het meisje aan het
broodroosteren was.
Weg Amersfoort—Huis ter Heide.
Op de rijbaan is daar het wieleren ver
boden. Toch had het een jongedame een
half uur lang gedaan, want het wielerpad
lag nog met sneeuw, waaronder een ijs
laag.
Dit is niet het eigenlijke appelen-eten
in deze zaak, maar wel de klacht van on
ze jongedame, dat de verbalisant buiten
gewoon onaangenaam was opgetreden.
Dat klinkt vreemd in de ooren, als men
hoort dat het agent van Hummel is, die
te Soesterberg de jongedame erop zette.
Nu moet deze Donderdag opkomen we
gens die onberijdbaarheid van het wieler
pad. Dan hooren we mogelijk ook van
die zijde de klacht over buitengewoon on
aangenaam optreden van de geverbaliseer
de.
Kalververvoer.
Een paar verhaaltjes in deze, waarbij
een hoofdfactor had gevormd het binden
der pooten. Het pijnlijk binden stond in
de verbalen.
Een der geverbaliseerden wees ér op,
dat zijn kalveren lagen op dik stroo en
voldoende ruimte hadden;
Dat het binden der pooten toegestaan
is in de provincie Utrecht;
Dat dit juist geschiedt om de beesten
minder last te veroorzaken. Los vervoerde
kalveren toonen het door roode strepen
op het vleesch;
Dat de inspecteur der Dierenbescher
ming op de markt te Utrecht zou gezegd
hebben: Als ik baas was, zou het vervoer
steeds met gebonden pooten moeten ge
schieden.
De verbaiiseerende marechaussee had
daarentegen gezegd: Dat binden wil ik
uit den weg ruimen.
O.M. zal de zaak van dit binden nader
onderzoeken. Voortzetting der zaak 30
Maart.
Leerplichtwet.
Weer een gevalletje uit Soest. Drie we
ken te laat geboren, zei de moeder. Thans
moest het 7e leerjaar nog eens worden
overgemaakt. En een gezin met 11 kinde
ren. Het was wel een geval van recidi
ve oï herhaling, maar 1 April is het kind
nu wettelijk schoolvrij. Zoo bleef het bij
f2.boete.
UITSPRAKEN KANTONGERECHT.
Auto zonder voldoende verlichting: H.
R. K. Soest f 5 of 2 dagen.
is een leuze, die aanhang vindt, ook in li
beralen kring, desnoods met verloochening
van eigen beginselen. Van hem wordt dan
verwacht, dat hij een politiek van bezuini
ging en herstel zal voeren, wat anderen tot
dusverre niet volbrachten.
Wij gevoelen ook alles voor den ster
ken man, met zijn ministerpakje an!
Maar wij gelooven niet, dat het noodig
is, deswege bij de aanstaande verkiezing
de liberale beginselen aan den kapstok te
hangen en desnoods in averechtsche rich
ting te stemmen.
Wij kiezen volksvertegenwoordigers,
geen ministers; wij moeten stemmen op
lijsten,en kunnen niet stemmen op perso
nen. En als wij als één man op den ster
ken man stemmen, dan kiezen wij zijn po
litieke volgelingen, die automatisch op
zijn lijst aan de beurt komen, hetgeen al
lerminst onze bedoeling is.
De sterke man zelf komt er heusch toch
wel, daar zorgen zijn partijgenooten wel
voor, maar bovendien wij willen hem niet
als partij-politiek man, wij willen hem als
regeerder, en zijn program, vóór herstel
en bezuiniging, zal bij ons krachtigen
steun vinden! Daarvoor hebben wij geen
andermans! beginselen noodig.
Laat degenen, die zenuwachtig wor
den door politiek gek wakkei, toch niet
zoo slap zijn, dat zij hun zelfvertrouwen
verliezen en den sterken man slechts hun
eigen zwakheid kunnen bieden.
Liberalen, uw vaandel hoog in den stoet,
die den sterken man volgt op het pad naar
herstel. L. J.
i -"W.fWV v
Jane, vroeg zij, waar is uw meeste
res? Ik vrees, dat zij boos op mij is. Zou
ik naar boven mogen gaan?
Dat zou ik u niet raden, Miss. Gaat
u liever naar huis. Als zij in zóó'n bui
is, valt er niets met haar te beginnen. Die
moet eerst uitslijten.
-—Je gaat toch gelukkig niet weg, hè,
Jane. Daar ben ik blij om.
Ik minder, Miss, want het wordt
met den dag moeilijker omgaan met haar.
Maar als u nu wilde gaan, zou het mis
schien beter zjjn, want als ze ziet, dat ik
met u praat dan is Leiden in last!
Zeker, daar ga ik al. Doe haar mijn
groeten, Jane, en zeg maar, dat ik vol
strekt niet lomp wilde zijn, maar dat ik
enkel de waarheid zei. Nu, goeden dag!
Lusteloos giiig Ben terug naar Whitega
tes en kwam ongemerkt door een zijdeur
binnen, waarna zjj zich regelrecht naar
haar eigen kamer begaf.
Even later werd er aan de deur ge
tikt en vroeg het kamermeisje:
Neem mij niet kwaljjk, Miss, maar
Mr. Leonard Allingham is er en mijnheer
heeft hem te dineeren gevraagd. Hééft u
ook eenige bijzondere orders?
Dank je, Anna. Je hebt enkel met ta
feldekken nog één servet te leggen.
Wat bezit hij toch weinig trots, om
hier nu nog te komen, terwijl ik hein toch
zoo duidelijk heb te kennen gegeven, dat
ik zjjn gezelschap niet verlang. Zou Pa
pa hem aanmoedigen? Nu, misschien was
het ook maar beter.... Maar, neen, dat zou
ik toch niet kunnen.
Zoo verwisselde ze haar eenvoudig licht
toiletje voor een donker, dat haar niet
half zoo goed stond, en ging naar bene
den, waar ze Leo alleen in den salon
vond.
Hij trad onmiddellijk op haar toe en
Ik kwam Frank opzoeken, maar je
vader vroeg mij te dineeren en daar ik
toch nog vrede sluiten moet met jou,
heb ik de invitatie aangenomen. Je zult
mij toch zeker die... uitbarsting van ver
leden week wel vergeven?
Ben haalde de schouders op en wend
de zich af, of zij h et geval niet veel woor
den meer waard achtte.
Waar zijn Papa en Frank? vroeg zij.
Ik denk op hun eigen kamers, maar
ik heb mij hierheen gehaast, omdat ik
nog met je spreken wilde.. O, ik heb Frank
laten brullen van het lachen: verbeeid je,
Kate heeft mij, onder ons, verteld, dat
haar neef de majoor, tot over de ooren
verliefd is op Olive Antrobus!
Ja, dat wil ik wel gelooven, dat
Frank daarom gebruld heeft, zei Ben dood
kalm.. Majoor Trevelyan heeft Olive
immers nooit ontmoet.
Wel zeker: allereerst bij ons tuin
feest en sinds dien heeft hij haar in de
kerk gezien en nog bij vele andere gele
genheden. Er is dan ook niets zoo bij
zonder verrassends in, vind ik. Zij hoort
juist tot de soort, die in den smaak valt
bij oudere mannen. Kate is er heel blij
om: ze mag Olive graag lijden, zooals je
weet. Een wonder, dat ze het je gisteren
avond niet verteld heeft!
Ze had er zeker de gelegenheid niet
toe, meende Ben luchtig, ging aan de pia
no zitten en speelde een Spaansche dans.
Ik begrjjp niet, waarom je dat doet,
zei Leo. Vooreerst ben ik niet dol op mu
ziek en dan dacht ik, dat je mij nog wel
tal van dingen zoudt hebben te vertellen,
nu wij elkaar in een week niet gezieau
hebben.
(Wordt vervolgd).
BUR
ADV
TOT
UITÉ
HET
le Af
He
Soest
Brv
ontw(
zienii
dezer
werk!
beboi:
het o
cretai
inzag
wekei
dezep
tegen
den C
Soe
3e Af
Bur
doen
meenl
ber 1
beslui
keurd
Ten
secret
heven
1.
uit sti
«chrif
bestut
welke
zfijn g
A.
of ge
schrev
ten m
letter*
Bij
bedraj
zijde
B.
drukt
dig is,
gevulc
C.
zijn, x
a.
b.
behoo
