OE WIRUIHIEflD§IB@IMD
LÜSt 15,
No. 1
Willem van Oranje.
De Liberale Staatspartij
STEMT HEDEN LIBERAAL
op Jhr. Ir. O.C.A.v. Lidth deJeude
Moderne inrichting voor Voet
behandeling en Pedicure.
AFDEELING SOEST
GEEFT U OP ALS LID
DOET HET NU!
SCHOENENMAGAZIJN J. v. HALL
NIEUWSTRAAT 26 - TELEF. 303 - BAARN
Gemeenfclijke
Dieren-mjS| indeling
O^Plaa tse lijk Nieu ws^-O
Zijn jeugd (15331555)
Tusschenl Wiesbaden en Coblenz, terzijde
van den Rijn, strekt zich het oude gebied
uit, waarover de Graven van Nassau sou-
verein zijn geweest, totdat in den loop der
negentiende eeuw deze souvereiniteit, ten
koste van het steeds machtiger wordende
Pruisen, ophield te bestaan. Gaat men van
YViesbaden, dan komt men allereerst in het
aantrekkelijke Wetzlar, waar Goethe een
deel van zijn jonge jaren doorbracht. Over
Hermannstein, AssLar en andere kleine
plaatsjes verdergaande, ontmoet men bij
Oilheim voor het eerst het kleine riviertje,
dat aan den Dillertburg, die in het leven der
Nassau's zoo groote rol heeft gespeeld, zijn
naam heeft gegeven. Van hier gaat men
steeds verder in het land, waar het roem
rijke en machtige geslacht der Nassau's re
geerde en telkenmale komen den bezoeker
namen tegemoet, die aan de geschiedenis en
de vertifkkingen van dit geslacht herinne
ren. Daar is Weilburg met het op de rotsen
gelegen slot, dat thans eigendom is van de
Groothertogin van Luxemburg, nakomelin
ge uit de zgn. Wallramsche linie der Nas
sau s. Daar is Vilmar, waar men een uit
zandsteen gehouwen beeld van Koning
Konrad I kan bewonderen. Daar is het zoo
schilderachtig gelegen Runkei en\ het niet
minder schilderachtige Limburg, de parel
van deze streek, omdat het heeft een dpm,
op een vooruitstekend rotsstuk aap de Lahn
gelegen. Daar is Dietz, nu een kleia pro
vinciestadje waarboven zich het slot van
de vroegere vorsten van Nassau-Dietz ver
heft, hetwelk, in 1784 tot tuchthuis gede
gradeerd, thans voor weldadige doeleinden
ten dienste s'aat. En daar is in de onmid
dellijke nabijheid het prachtige Oranien-
stein.
In Nassau, nu ook alweer een klein stad
je, dat echter reeds in de achtste eeuw ver
melding vindt,is niet. slechts de burcht
Nassau, die in het begin der twaalfde eeuw
door de Graven van Laurenburg werd ge
grondvest, doch ook het slot van de Vrij-
heerlen Von Stein, dat herinnert aan dien
arbeid, dien de Pruisische Minister van
dien naam voor het herwinnen van de Prui
sische vrijheid verrichtte. Van Nassau is
de weg naar Ems niet lang en van Ems is
men spoedig door het Lahndal bij den Rijn.
Zoo liepen in de oude tijden de gebieden
van een paar honderd souvereinen op Duit-
schen bodem ineen. Maar totaan het einde
bijkans van de souvereine macht, door de
Nassau's uitgeoefend, was deze geconcen
treerd op den Dillenburg, machtige ves
ting, die slechts tengevolge van lichtzin-
n'gheid in Fransche handen viel, nadat een
beschieting was doorstaan, die het begin is
geworden van het verval.
Hier, op dezen' machtigen Dillenburg is
op 25 April 1533 Willem van Oranje, be
stemd om in de geschiedenis niet slechts
van Nederland, maar van het Europa dier
dagen een zoo belangrijke rol te spelen, ge
boren. Zijn vader, Willem de Oude, gehuwd
met Juliana van Stolberg, stamde uit de
zoogenaamde Ottonisohe linie van de Nas
sau's. Immers, na den dood van Hendrik
II de Rijke van Nassau in 1254, die alle
landen van zijn huis alleen bezat, verdeelden
zijn beide zonen Wall ram en Otto zijne
landen; Wallram verkreeg die in het zuide
lijk grondgebied, in het bijzonder Idstein,
Wiesbaden en Weilburg; Otto de noorde
lijke. Otto's kleinzoon, naar hem geheeten,
breidde zijn bezittingen door huwelijk uit;
hij verkreeg reeds Nederlandsche heerlijk
heden! onder welke Vianden. Zijn zoon ver
wierf daarnevens een gedeelte van het
Graafschap Dietz, en zijn kleinzoon, En-
gelbert I geheeten, door huwelijk de Baro
nie van Breda. De vader van onzen Zwijger
had alle landen der Ottonische linie in
Duitschland in bezit; zijn oudere broeder,
die reeds in 1538 overleed, die in Nederland.
De zoon van Hendrik was Renatus, in onze
geschiedenis als René bekend; hij erfde van
een oom van moeder's zijde het vorstendom
Oranje. In 1544 gesneuveld, zonder kin
deren na te laten, bleek hij dit vorstendom
te hebben vermaakt aan zijn oudsten neef,
Willem van Oranje, in tegenstelling met
zijn vader Willem dien Jongere geheeten.
Zoodoende is de vorstelijke familie van
Oranje-N'assau ontstaan; zoo werden de
Nassau's# vooraanstaande Duitsche Rijks
vorsten^, niet slechts door Nederlandsche
bezittingen aan Nederland gebonden., doch
ook door het prinsdom Oranje aan Frank
rijk. Dat prinsdom Oranje is langen tijd
gebleven in de Nassau's; Willem's beide
zonen, Maurits en Frederik Hendrik, heb
ben er, nadat hun oudere broeder
Philips Willem was overleden, het bewind
gevoerd. Dat Lodewijk XIV op Oranje,
midden in het Fransche land gelegen, een
begeerig oog sloeg, is wellicht te wijten
aan het feit. dat Maurits er aanzienlijke ver
sterkingen aanlegde, die Oranje maakten
tot een wel te verdedigen bolwerk van het
Protestantisme midden in Frankrijk. Ten
tijde van de minderjarigheid van onzen
Koning-Stadhouder Willem III, als Prins
van Oranje Willem XI, werd aan den prin
selijken gouverneur Graaf van Dohna door
Minister Mazarin medegedeeld,, dat de
Koning het noodzakelijk achtte in Oranje
een garnizoen te leggen. Het strekt Dohna
tot eeuwige schande, dat hij zonder slag of
stoot het hem toevertrouwde bezit over
gaf, tegen 'n betaling van 200.0001ivres. Bij
den vrede van Rijswijk is het prinsdom wel
aan Willem III teruggekomen, doch toen
deze kinderloos stierf, werd het een twist
appel tusschen verschillende aanzienlijke
geslachten. En Lodewijk XIV was er de
man wel naar om dezen toestand te zijnen
bate uit te buiten.
Graaf Willem, de vader van den Zwijger
behoorde tot de protestantsche Duitsche
vorsten; zijn kinderen waren in de pro
testantsche leer opgevoed. Toen nu de tij
ding kwam, dat Willem, de oudste der vijf
zonen, de waardigheid van Prins van Oran
je had geërfd, nevens de rijke Hollandsche
goederent die René ten deelt- naliet, eischte
Keizer Karei V, de Heer der Nederlandsche
landen, dat dtze aanstaande machtige N
derlandsche edelman aan zijn hof eene op
voeding zou genieten. Een allereerste ver-
eischte voor de keizerlijke toestemming tot
het aanvaarden van de belangrijke erfenis
was geleg)en in het overgaan tot het ka
tholieke geloof. Ten bate van de toekomst
van zijn zoon hebben zijn vader en moeder
dit voor hen zware offer gebracht. De jon
ge levenslustige- prins van die dagen heeft
er weinig van gemerkt. In Willem van
Oranje zat als knaap niet de aard om over
66
99
SecretariaatJulianastraat 54
EENHEID
1 ORDE
VRIJHEID
Wij behandelen
ingegroeide en dikke nagels.
5 likdoorns onder den voet en tusschen de
teenen.
eeltvorming. Behandeling beslist pijnloos
Gedipl. Voetkundige en Pedicure
Behandel de
Spaar de Vogtli, c
e\ zachtheid
deze vraagstukken na te denken; hij leefde
zijn heerlijke leven, op den Dillenbürg; hij
was gezien en bemind in de familie en in
de omgeving; hij had alles in zich om een
schitterend edelman te worden. Zoo is hij
naar het hof te Brussel getrokken, vermoe
delijk met bezorgde oogien nagestaard door
Juliana van Stolberg, die hem vanuit de
vensters van den burcht nog langen tijd
op den weg heeft kunnen, gadeslaan. Het
hof van den Keizer was schitteren(d, wel in
staat om de oogen van een knaap, gelijk
Willem van Oranje toen was. te verblinden.
Op jeugdigen leeftijd sloot hij zijn eerste
huwelijk, zijn gelukkige echt met Anna van
Buuren, die hem n:euwe rijke landen in de
Nederlanden toevoerde. Deze echt duurde
slechts korten tijd; Anna van Buuren kwam
op zeer jeugdigen leeftijd te overlijden en
liet den inderdaad bedroefden echtgenoot
met zijn oudsten zoon, den) in onze ge
schiedenis weinig bekenden Philips Willem,
achter.
Willem van Oranje heeft zich in de gunst
en het vertrouwen van Karei V mogen ver
heugen; Hij wend' door dezen met belang
rijke zendingen vertrouwd; reeds jong be
kleedde hij een zeer aanzienlijke militaire
positie; Dc plaats, die hij aan het keizerlijk
hof innam, is vereeuwigd imde bekende aan
grijpende plechtigheid, die bij 's Keizers
aftreden in de groote zaal ,van de Hertogen
van Brabant te Brussel, die allang niet
meer bestaat, plaats had. Niet op den
schouder van den eigen zoon leunde de
Keizer, oud1 voor zijn jaren, maar op dien
van Willem van Oranje. Gelijk vele der
Nederlandsche edelen, beval Karei V aan z n
zoon Philips II ook Willem vna Oranje
warm aan. Zoo bleef hij in hooge ambten;
zoo werkte hij mede tot den vrede van 1559
met Frankrijk, die Philips eindelijk vergun
de om naar Spanje terug te keeren; Oranje
was toen zijn stadhouder in de belangrijke
gewesten van Holland, Zeeland en Utrecht;
hij oefende daar schier onbeperkte macht
uit.
Willem van Oranje was echter meer. Hij
was een edel man, die er een grooten staat
van leven op nahield. Zijn paleis te Brus
sel, dat evenals dat van Egmond en van
Granvelle, moet hebben gestaan in d'at ge
deelte van de tegen de hoogten opgebouw
de stad; dat men thans bezig is geheel te
veranderen; bood eenl open hof voor ieder.
Willem was royaal tot op het kwistige af;
hij had geen oog voor het in evenwicht hou
den van inkomsten en uitgaven. Lang,
voordat hij den moedigen strijd tegen, de
Spaansche onderdrukkers begon, was er
wanorde in zijn financiën, hetgeen niet kan
verbazen als men hoort van zijn staat van
levfen. Daarentegen was elk vermogen zelfs
een vorstelijk als dat, waarover hij beschik
te, niet bestand. Het is niet zoo gebleven
tot -het einde van zijn resideeren te Brus
sel. Reeds in de jaren, dat Philips II in de
Nederlanden vertoefde, kwam er een keer
in 's prinsen karakter. Zijn tweede huwe
lijk, met de protestantsche Anna van Sak
sen, tot het volbrengen waarvan hij hemel
en aarde had' bewogen, bracht hem geen
geluk, deed hem eiken dag den kelk der
ergernis en schande tot den bodem 'ledi
gen. Maar meer nog, d'e politiek van Phi
lips II verontrustte hem. De godsdienst-
zakeu, die hem tevoren,' wellicht slechts
weinig hadden bezig gehouden, vroegen zijn
volle aandacht. Edelman van geboorte, ten
volle genietend van de voorrechten, die
•deze geboorte hem gaf, gaf hij reeds jong
blijk te kunnen gevoelen voor wat zich in
de mindere standen voltrok, te kunnen pei
Jen wat er leefde in de harten van de bur
gers der Vlaamsche en Hollandsche steden.
Langzaam aan moet in hem het bewust
zijn, dat hij geroepen was een rol te spelen,
zijn gegroeid; langzamerhand ziet men hem
zijn voorzichtige staatkunde verlaten en de
positie kiezen, die hij tot het einde van zijn
kortstondig, maar roemrijk leven niet meer
zal verlaten. Het mogen wellicht niet in de
eerste plaats godsdiensige beweegredenen
zijn, die Willem van Oranje hebben ge
bracht op de plaats waar hij is gaan staan
de godsdienstvrijheid, de verdraagzaam
heid, zij zijn hem lief geweest boven alles-
Aan het einde van de rumoerige zestiger
jaren van deze 16e eeuw gevoelde Wil
lem van Oranje zich ten bate van eigen
veiligheid genoodzaakt eerst naar Breda,
dan naar den Dillenburg terug te keeren.
Dat juist had gezien, bewees de door
niets gemotiveerde gevangenneming van
zijn outdsöen zoon, die hij aan de Universi
teit te Leuven had achtergelaten. Vanaf
het oogenblik, dat hij midden 1567, door
een gevolg van 150 personen vergezeld, 't
slot te DilBenburg weer betrad, was hij on
vermoeid bezig met het beramen en uitwer
ken van de plannen,, die aan de vrijheid der
Nederlanden ten goede zouden komjen. Hier
het Jan ook geweest, dat in het vroege
voorjaar van 1568 het Hollandsche gezant-
■chap tot hem kwam om hem te vragen de
leiding der zaken daar op zich te nemen.
Van de jacht thuisgekomen, vernam hij de
aankomst van dit gezelschap en ontving
het in de openlucht, onder de takken van
dien boom, die nog steeds den bezoeker
wondt aangewezen en waarheen deze vol
eerbied staart.
Kortten tijd daarna verliest Willem van
Oranje den Dillenburg; hij kwam, als boer
verkleed, in 1569 terug, toen zijn militaire
verrichtingen tegen den Hertog van Alva
door gebrek aan geld op niets waren uit-
geloopen. Bijna 3 jaren heeft hij er ver
toefd en maakte in dien tijd alles wat hij
lechs had, te gelde om in den strijd te
kunnen dienen,. En op 29 Juni 1572 verliet
hij den burch nogmaals en nu om dien niet
meer terug te zien. In Enkhuizen betrad
hij den Hoitlandschen bodem; vanaf dat
oogenblik was hij de Vader des Vaderlands,
totdat op 10 Juli 1584 het pistoolschot van
Balthasar Gerands een einde aan zijn le
ven maakte.
Wie belangstelling heeft voor het verder
lot van dien Dillenburg, kan vernemen, dat
Willem's broer Jan van Nassau het vader
lijk bezit nog verd°r uitbreidde. Maar zoo
wel in den 30-jarigen oorlog als in den
Joop der achttiende eeuw stond het voort
durend aan aanvallen bloot. In den 7-jari
gen oorlog werd het door de Hannovera-
nen bezet; later door de Fr.anschen bescho
ten en grootendeels in brand gestokem
Prins Willem V had voor de bezitting zij
ner vaderen maar weiniig belangstelling, en
deed niet het noodige om den opbouw ter
hand te nemen. Toen hij 40 janen later daar
terugkwam, kon hij bemerken, hoe hij door
zijn ondergeschikten was bedrogen, en hoe
het te laat was den wederopbouw te vol
brengen. Zoo werd het overblijfsel van dit
trotsche slot al kleiner en bedenkelijker,
totdat men eindelijk ingreep om te behou
den wat nog te behoudien viel. Op 29 Juni
1872, ter herdenking van den dag, waarop
drie eeuwen tevoren Willem van Oranje
voor goed den vaderlijken burcht verliet,
werd de eerste steen gelegd voor den\ to
ren, die tevens museum is. Wie dezen toren
bestijgt, geniet van heerlijke uitzichtten over
het land der Nassau's, en ziet er 'n belang
rijke verzameling, die zoowel op Willem
van Oranje als op zijn geslacht en zijn
geboorteland betrekking heeft. Ziet er ook
de schilderingen^ die tafereelen voorstellen
uit 't leven van Willem van Oranje. En
daarnevens strekt zich het nog altijd kolos
sale overblijfsel van den burcht uit; gedeel
ten ervan kan men bezichtigen, maar een
werkelijklen indruk krijgen van wat er eens
was, kan men niet meer.
Wordt vervolgd.
WILLEM DE ZWIJGER
HERDENKING.
In de Emmakerk
Zondagavond om 6 uur had in de Emma
kerk de kerkelijke herdenking plaats van
den 400stten geboortedag van Willem de
Zwijger, de Vader des Vaderlands in tegen
woordigheid van den geheelen kerkeraad.
Na orgelspel zong de gemeente Gezang
2 1 onderwijl ds. E. Groeneveld den kan
sel besteeg. Na het uitspreken van het vo
tum en den zegen, werd gelezen Psalm 62
en gebedien, waarna gezongen werd Psalm
62 51 en de gebruikelijke collecte gehou
den. Tot tekst kiest Z.Eerw. daarop 2 Ko
ningen 11 waarin gesproken wordt van Ko
ning Joas een verbond tusschen den Ko
ning en het volk. En nu bij het herdenken
van Willem den Zwijger denken wij er
aan hoe hij alles heeft opgeofferd voor zijn
volk. Hij was door een drievoudig snoer
verbonden daar de verbinding tusschen Ko
ning en volk echt is, wanneer ze aan beide
zijden rust in God. En als wij nu Willem
van Oranje kerkelijk herdenken dan was
z'n kracht in 't verbond dat hij gevoelde den
band tusschen God. en, zich zelf. Daarom is
de band hechter tusschen 't volk en Oranje,
omdat hij gelegd is door God. Wij gedenken
den Prins als een man des geloofs. Al mo
gen wij 't in alle opzichten met zijn staat
kunde niet eens zijn, zijn leven was werke
lijkheid des geloofs. Eerst op gevorderden
leeftijd ging hij over tot de Luthersche
kerk. Als 10-jarige Prins kwam hij door er
ving van het Prinsdom Oranje aan het hof
van Karei V. Zijn moeder Juliana van Stol
berg had daar zeer veel bezwaar tegen, voor
al om de gevaren van 't geestelijk leven aan
dat hof, daar Karei V RK was. Doch nooit
is hij daarmede mede gegaan. Zijn chiistc
lijke beginselen aan den schoot zijner moe
der geleerd, bleven hem hij, hij gevoelde
dat er geen gewetensvrijheid bestond, en
dat de kerkhervorming vervolging onder
vindt.
Men wilde 't Calvinistisch leven uitroeien
?n 't geweten des menschen aan banden leg
gen, maar daarmede was de Prins het niet
iens. Voorheen was het zoo, dat de Vorst
den! godsdienst van 't volk bepaalde, waar
tegen dc Prins gekant was. Hij eischte voor
I ieder geestelijke vrijheid des geloofs wel-
Dieren-vrienden!
Dat men gind-
Nog wel van Gi
Tot mishand'luig
ln een buurt, <i
In de boom en v
Klaagden men-
Daar zij „ongr;
gij reeds,
dam,
ge,
am?
ke gedachte door hem reeds eerder aan het
hof van Karei V was bepleit. Daardoor
kwam hij in botsing met Karei V en later
met Philips. In 1867 zwoer hij de katholieke
beginselen, af en in '73 ging hij over tot den
Calvonis-taschen godsdiienst. In '80 werd hij
in den ban gedaan, in '81 zwoer hij Philips
af en nam de leiding der Noordel. Neder
landen over. In den worstelstrijd onder
vind 't leven der Oranje's veel tegenslag
en steeds stond hij alleey, maar hij sprak
welbewust: „Wees gerust", want hij had
een vast verbond gemaakt met de Potentaat
der Potentaten. Deze levenservaring en le
vensmoed is steeds de kracht van Oranje
geweest bij zijn werk. Hij is door God naar
hier geleid; hij deed alles bij de gratie
L.°ds, en met gelatenheid droeg hij de
zwaarste slagen. Zijn geest werkt door on
der de besten van ons volk, hun kracht was
het geloof, hij heeft 't Calvinisme door zijn
geloof uitgedragen. Hij is de volksheld, een
•der grootsten van zijn tijd, hij was vroom
en daarom willen wij hem dankbaar ge
denken. Hij was de eerste en grootste na
zaat op den troon, Hij bewerkte het dat elk
vrij tot God kon gaan. Er wordt nu ge
vraagd naar den sterken man. Maar wij heb-
Wilflem van Oranje dien sterken man
gehad, hij die met God een verbond had ge
maakt dat in Oranje voortleeft. God
Nederland en Oranje, dat drievoudig snoer
is onze sterkte „Miijn schild en mijn betrou
wen Na het zingen van Psalm 99 12
beklom ds. I. J. van Schaick den kansel.
Deze verheugt zich dat wij als volk nog in
vrijheid mogen samienkomien> dit door W
van Oranje, wiens geboortedag wij herden
ken- Hij heeft gezorgd dat de kerk niet
werd de dienaar van den Staat zooals thans
in Duitschland het geval is, en dit geeft
nu te meer waarde, daarom willen wij God
danken wat Hij ons en hem schonk. Spre
ker wil hem vergelijken bij Mozes, de lei
der van het Israëlitische volk. Ook hij is
evenals Willem de Zwijger een figuur van
beteekenis. Sommigen zien in hem een na
tionale figuur, anderen een nationalistische,
anderen weer een revolutionnairc. Hij
wordt gebruikt als pion op het politieke
schaakbord. Zijn geestelijke grootheid is
dat hij zich gevoelde als een dienstknecht
van God en daarvoor heeft hij offers ge
bracht. H-et Christendom was duur, maar
daarom juist echt, hij heeft de genietingen
van het hoflevien vaarwel gezegd, en kwam
naar de Nederlanden, 't slijk der aarde had
voor hem niet die waarde die velen er aan
hechten. Mfozes koos de partij van het volk
van God, niet omdat het zoo braaf was,
maar omdat het leed en het bloedde uit
duizend wonden, daarom maakte hij ge-
meene zaak met het volk, hij koos het lij
den, zoo ook de Prins> van Oranje, maar
hij ds kwalijk behandeld.'Hij heeft zijn kruis
onder het volk gedragen, hij was oprecht
in zijn roeping, en wij, zijn volgelingen,
moeten als het moet voor ons geloof ons le
ven geven,, zoo-als hij het gaf, en naar de ge
ringe kracht luis-ter bijzetten tot Haar Die
ons volk leidt naar Gods toekomst. Na het
zingen van Gezang 204 2, gebed en zegen
bede zong de gemeente spontaan staande
twee coupletten van het Wilhelmus. Daarop
ging men rustig uiteen.
„A. D. O.-REVUE
Voor een stampvolle zaal werd Woens
dagavond door de algemeene Soester Turn
en Athletiekclub „ADO" in hotel „Eem-
land" de „ADO"-Revue opgevoerd.
In zijn openingswoord riep de voorzitter
der vereeniging, de heer van Eeden, allen
een hartelijk welkom tóe, in 't bijzonder
den heer Huizinga als afgevaardigde der
zustervereeniging uit Utrecht, de afgevaar
digden der Soester Turnclub „AGAVS"
van Soesterberg, ESVAC, „De Stormers"
den heer Lengers, gerant van hotel „Eem-
land", voor zijn keurige 'en smaakvolle
aankleeding der zaal en last not least de
pers, die men#te vrind moet houden, aldu
spreker.
Evenals Soesterberg heeft „ADO" het
aangedurfd voor leden, donateurs en ver
dere genoodigden en belangstellenden uit
een oogpunt van propaganda en tevens om
een gezelligen avond te bezorgen, een
revue op te voerem Spreker hoopte dan
ook, dat men hiermede dezen avond zou
slagen en zei nog, dat de revue door den
heer De Graaff, een der leden, van a tot z
in elkaar is gezet, terwijl de begeleiding
en aankleeding eveneens 't werk van eigén
menschen is.
Hierna werd met de afwerking van 'l
uitgebreide programma begonnen. Aller
eerst kreeg men een proloog te hooren,
waarna het openingslied: ,»Wij zijn hier
allen „ADO"-lid daar kunt gij van op
aan'', wijs„Er war einmal ein musicus",
door allen werd meegezongen. Dit lied
bracht er terstond de stemming in. De hee-
ren Hendriks, De Graaff en v. d. Wal, als
mede de dames mevr. Kramers, mej. Brug
man en mej. van Hilten vertolkten hun rol
len op uitmuntende wijze. De ster van de
zen, avond was wel de heer Hendriks. In
zijn nummers: „Er zat een visschertje aan
den fcantU en „Pi^n's liefdesverklariingj"
deed de heer Hendriks het publiek telken
male uitbundig lachen. Bijzondere vermel
ding verdienen voorts nog „Pim's aan
zoek", eveneens vertolkt door Hendriks
e<en rhytmische dans door eenige dames-
leden in smaakvolle costuums onder feeë
rieke kleureffecten en staatoefeningen, ge
geven door de heerenafdeeling.
Bij zijn dankwoord aan allen die hadden
medegewerkt tot het welslagen van dezen
avond deed de voorzitter de mcdedeeling
dat de revue voor de tweede maal zou wor
den opgevoerd.
kraaien,
|oen;
lastig,
fdoen":
vand'len,
|hooge,
Als wij in 't j
Zitten, dutten
Valt er wel e<
Iets" op onze kktQ,a1
En toen kwamen
Op hun hoofd Qtmtt
Lange stokken
Uit was 't met dt K.
Met die lange we-rhj
Trokken zij de nt..CT
Kraaien-ouders v!Jgw
Krijschend, schreeuwt
Niet alleen hun' veil'
Vlogen treurig het
Eitjes en de hulplooz' i
t Viel verpletterd ->
Zelfs de Rotterdarntchffcngens,
Voor geen klein R<rucln®vaard',
Stonden -woedend -Hit- kijken
't Was te bar! ÜokvoHhun aard!
Pannen;
kiwen;
Lpret.
ftig
en en weer!
jden grond!
Bug je jas uit!'
één;
de diertjes
„Jongens! Zeg!
„Als de bl
Span 'm uit!" .kVaa
En de eitjes; Mis ei
En zoo viel nog v r,if|
Vogeltje, toien in een jj
Zie! dat was een ..mooicHad"»' niet?
En een voorbeeld „juistB pas!"
Toen de tak van dien-t tantsoenen"
„Klaar" was; weer stoaBp den grond,
Lagen tal van jonger
Eitjesdood vtBt, in 't rond!
Toenhadden «buurtbewoners.
Spijt toch van hun KnjB-klach't
Toen zij zagen weik ee^Bhande
En ruïne deze brac
AD REM
Nadruk verboden,
ZANGKOOR DE®HNDEN.
Ten bate van de
denpenning", P1 anta
ter-dam werd Dondtrd;
door het zangkoor der bi
ring gegeven in dt
kend geslaagd is.
veel belangstelling,'
3/4 gedeelte gevuld,
den plaats genomen,zt
dankt nu allen God .i
klarukt, waarop ds.
Herv. Predikant 1»
en in gebed voorging,
in een kort opening,*
len in onze dagen
de Protest, kerk i
weinig geestelijke
slechts één van dt i dl
Nu is in Amsterdam
de Alletdagsche kef
ken dag God kannfl
spreker, dan manklde
slecht figuur daar li
malen in de week;-
pn ook nu weder oï
God te verheerlijk
Gods rijken zegen ri
zal openbaren en w®
rijken gezegen den
de leiding over gec-®
het koor, en werd j
uiit „Paulus" var
waaruit dadelijk b'.w
geheele ziel zong.-?1
en in den juister
wende zongen ookM
A. Musch en de me
J. Beijer, welke bt
geluid beschikkfen.
register. De violi-
Pelt, liet volop pa
schonken gaven.
de ziel, haar losse!
vingervlugheid vcf
Veenschreuder, dit'
het met zeer veel
van de sonate vat
In de pauze dett'
den der stidhting
werkzaamheden in)
spraak van Jezu-
doen." Daar aan c
qutenties vastzate'5
wij het gelooven
werk onder de B 'J
worden en moge
toe mede arbeiden
is, de menschen
te laten gevoelen
is, en omdat zij
in eigen omgeviel
doen gevoelen,. Ir
meisjes verpleeg'!]
den 140 mannen
gericht als in de 1'
tijd aangevangen
om 9 uur vang'
morgenwijding
ieder aan zijn
het matten makerij
haken, dat alle-
het afgeleverde v;
niet te koop. Om
genuttigd met kot*
toor-einployee's v
wat de mensche'
Vervolgens word
gaat elk huiswa''
loon uitbetaald.
geld vraagt. Nu hj
meer bekendlu
waarvoor spr.
collectanten.
de afdeeKng Soe
daal voor het v<
deze uitvoering
zingen van Psal^jj
„Blindeupenning
Leniging „Blin-
enlaan 64 Am-
fond om 8 uur
en eene uitvoe-
erk, die uitste
kt was er zeer
Iwas voor ruim
llen, rustig had-
pt koor „Dankt,
chtig werd ver-
Schaick, Ned.
i Psalm 95 1
lp stelt Z.Eerw.
■vast dat er ve-
pezwaren tegen
lomdat 2ij zoo
|evert, daar zij
opengesteld.
genomen met
men daar el-
Maar zegt
J toch nog geen
|n winter vele
steld geweest,
i met ons lied
ker hoopt dat
Ie collecte zich
|arom allen een
volgens werd-
den leider van
cen> gedeelte
pch verklankt,
t koor met z'n
fcies in de maat
Irop voortbou-
ln Mejuffrouw
fn Mejuffrouw
een zeer mooi
fin het hoogste
liw A. W. van
de haar ge-
spel sprak tot
Be houding en
De heer Joh.
geleidde, deed
op is genoten
ket hoven.
Igeëmployeer-
ïling over de
|e aan een uit-
i kunt ge niets
fik vele conse-
Jote vraag of!
|rom moet het
Licht bezien
Naam daar-
de stichting
olpen worden
pid van noode
der dagtaak
■gemis niet te
pat worden 10
"Maats arbei-
L t Is daar in-
er wordt op
6- 's Morgens
aan met een
littkteur, waarna
mannen aan
l'cn breien of
lat geschiedt,
pn handel zóó
de boterham
een der kan-
de courant,
interesseert,
[tot 4 uur en
r wordt het
(dat alles veel
an guitvoering
fan het werk,
rraagt en ook
en leider van
r Van Veenen-
verricht om
naken. Na het
*erd voor de
Td. Het num-
