schaatsen D. WAAL Ijzerhandel S. DE ZOETE 0.VAN KLEEF PRIMA MAILPOST Het postblok voor iedereen Hoode Tawnij Port Kerstboom Verlichting „De Goedkoope Winkel" DOUWE EGBERTS „PARSIFAL" W „PARSIFAL" niet elders verkrijgbaar Aanleg van Gas- en Waterleiding DE SOESTER - Oplaag 3000 ex. doet U goedkoop rooken. Koninginnelaan 22 Melk, Boter,Kaas en Eieren. BEETZLAAN 41 LUXEAUTO VERHUUR 1 2 00 vel prima briefpapier voor het luttele bedrag van 35 cent. Deze bloks zijn speciaal voor ons vervaardigd en dus N V. Eerste Soester Electr Drukkerij v. Weedestr, 7 Telefoon 962 v. Weedestraat 23 - Soestdijk Tweemaal twee is vier. Rechtstreeks van fabriek naar verbruiker. Handel in TELEFOON 963 Staines Inlaids Linoleum Verslijten doet men het echter nie Firma Gebr. STAAL Handel in Binnen-en Buitenlandsch Fruit Burgem Grothestraat 41. Tel. 623 EN HAARDEN KACHELS Haardstellen, Vulemmers, Haard- en Kachelschermen Haard- en Kachelsmederij tegen Scherp Concurreerende prijzen «I. TANS Ossendamweg 24. JET VAN DER ES FEUILLETON J. C. KOELINK, Talmalaan 15 Lood- en Zink - Telefoon 655 tPker Als speciale reclame kunnen wij U aanbieden: In Llterflesschen Depot Geertsma's Wijn handel, Groningen. 16 Lampjes en 2 reserve, Compleet f4.75 „,£V.'S BRANDSTOFFEN 6^3 BEUKENLAAN 22 Levert U alle soorten Anthraciet in papieren zakken Inhoud jI0 H.L. - Tel. 864. Soest ECHTE FRIESCHE HEEREN-BAAI U ontvangt een zeer goede sigaar reeds vanaf f 2.50 per 100. Een werkelijke besparing van plm. 30 pCt. 0XUJS OOIT UW TOOOOEEL en koopt bij doet een verbruiker n> Jaren en Jaren weg, omdat het ten alotte begint te vervelen Daarom Is het 'n dankbaar artikel betwei ZICHZELF RECOMMANDEERT. Stalen met pr(sopgaal worden op verlangen gaarne toegezonden door Woninginrichters Heuvelweg 5 v. Weedestraat 9 Telef. 484 Hoogachtend, PIANOLEERARES - KOLONIEWEG 11 TELEF. ?»8 DIPLOMA K.N.T.V. Electro Technisch Installatie-Bureau Sanitaire Werken BORDEAUXWIJNEN LIMONAD'S ADVOCAAT BOERENJONGENS tegen den verlaagden prijs van f 1.20 13) Militaire humoreske van Freiherr von Schlicht door CEKA. Mij om 4 uur wekken, hoor! Maar geen minuut vroeger. Leg m'n rijbroek en m'n tweede uniform gereed! Zet ook de hooge gelakte laarzen klaar, maar wrijf ze eerst nog eens af; want ze moeten zoo glad zijn, dat ik me er in spiegelen kan. Begre pen? Tot uw dienst, luitenant! Nu, kleed me dan uit! En Gerd, die als alle luitenants door z'n oppasser ongelooflijk verwend werd, liet zich als een klein kind uitkleeden. Daarna schikte de oppasser het bed terecht en Gerd kroop onder de dekens. Dus om 4 uur! herhaalde hij nog eens. De oppasser sloop op de teenen weg en hij dacht nietanders, of zijn heer sliep reeds vast vóór hij de kamerdeur had bereikt; maar heden lag Gerd nog wakker: hij er gerde zich nog over dien brief. Het is onbarmhartig van dien kerel vandaag m'n goede luim te bederven, en dat zal ik hem zeggen ook. Zoo gauw ik hem de lorrige ducaten voor de voeten heb geworpen, zal ik gruwelijk brutaal worden en hem deze correspondentie bitter ver wijten. De rekening mag hij me zenden, als 't hem plezier doet en het persé anders niet meer gaat; maar wat hij nu doet, is eenvoudig misselijk! Hij draaide z'n gezicht naar den wand, maar sliep in weerwil daarvan nog niet terstond in. Ik moet zeker eerst nog een half uur lezen, zuchtte hij. Op z'n nachttafeltje lag nog altijd de roman in 3 deelen; het tweede had hij na de eerste 20 bladzijden wegge legd: het verveelde hem, omdat hij 't eerste deel niet kerfde. Nu las hij het derde, maar ook daar begon hij op pagina 150. Zijn lec tuur begon hiermede dat hij eerst weer 10 bladzijden oversloeg. Het is werkelijk een schandaal, dat die burgers zich niet kort kunnen uitdrukken, bromde hij. Van militaire beknoptheid hebben die lui niet het flauwste begrip. Een van ons moest er zich eens toe zetten en zoo'n ding schrijven: wat die anderen! kunnen, kunnen wij veel beter. Als zoo'n roman 50 pagina's telt, is 't meer dan genoeg. Maar waar zal men den tijd vinden om die alle maal vol te schrijven? Na de eerste 3 bladen werd hij moe. Het is toch onzin, zei hij. Nog 2 bladzijden ver der werd hij slaperig, en toen hij er nog een gelezen had, zei hij halfluid tot zich zelf: Goeden nacht! Hij sliep nooit in zonder zich zelf goeden nacht gewenscht te heb ben; hij was immers z'n eigen beste vriend! En z'n besten vriend wil men toch niet la ten inslapen zonder een „goeden nacht!" Gerd sliep zacht en! rustig als een kind, hoewel in 't begin op z'n voorhoofd nog een diepe rimpel lag, en eenmaal schopte hij zelfs heel energiek met z'n rechterbeen, hij droomde zeker van den cigarettenhan- delaar. Maar weldra ontspanden zich z'n trekken; hij moest over iets prettigs droo- men, want eerst glimlachte hij in den slaap, later lachte hij zachtjes voor zich heen en toen hij gewekt werd, lachte hij zelfs hard op. Ja, hij lachte nog, toen hij wakker was. O ja! 't is 4 uur; ik moet opstaan. Hij strekte z'n beenen de wereld in en zette zich op den rand van 't bed om z'n kousen aan te trekken; maar toen hij zat, viel hij bijna achterover: vóór hem stond een sol daat, de langste der compagnie, met den helm op en een tasch onder den arm. De soldaat zei niets en Gerd zei ook niets; hij keek den soldaat metgroote oogen strak aan. Ben je gek? vroeg hij eindelijk. Maar de soldaat zei nog niets; hij stond in militaire houding voor het bed en be woog zich niet. Wat moet je hier dan toch? Nu kreeg de soldaat weer leven; hij greep in de tasch en haalde er een blad kwarto formaat uit, dat hij de luitenant overhandig de en deze las: Luitenant Gerd gelieve zich heden middag om 5 uur te bevinden in het gar- nizoens-hospitaal en daar den musketier MJüller No. op te nemen, daar deze be weert gisteren bij het exerceeren een spierscheede-ontsteking te hebben opge daan. Er dient te worden vastgesteld, of hier ook dienstweigering in 't spel is. p.o. den Commandant Pohlmann, feldwebel. Gerd zat daar, alsof hem een marmer-' blok ter grootte van het colosseum op den -xhedel gevallen was; hij was heelemaal in elkaar gezakt en staarde met strakke oogen en een onnoozel lachje voor zich uit. Maar eensklaps werd hij weer levendig. Met een bliksemsnelle beweging trok hij beide knieën op erf stiet den soldaat met zulk een kracht tegen den buik, dat dezen de oogen vol tranen schoten. Au! riep hij, in 't geheel niet volgens voorschrift. Over Gerds gezicht vloog een triomfee- rende glimlach. Zie je, m'n zoon, zoo iets korrt er van! Waarom wek je mij ook? De feldwebel beval het! klonk het met klagentde stem. O zoo! Ja, dan kunt gij 't niet helpen! Gerd bedacht, dat de trap aan 't verkeerde Het pijpje voor ,,De Kletne Man", en tevens voor de Groote Man! Daar zit LOUIS DAVIDS, geniaal voordrachtskunstenaar, schepper van zooveel onvergetelijke levensliedjes, zijn pijpje te stoppen met DE Echte Friesche Heeren-BaaiHoe menigmaal hebben wij hem reeds gehoord en toch verveelt het ons nimmer, naar hem te luisteren. Zie hem hier eens evreden glimlachen! Dat bewijst wel hoezeer hij zich verheugt in het vooruitzicht op die „wolken van genot". Louis Davids is een man an smaak en weet wat een mensch toekomt. „Ik rook geregeld DE", - zegt hij, - „want DE houdt mij altijd in de stemming!" uit de oudste Friesche Tabaksfabriek, opgericht in 1753. Van 10 tot 25 ct. per ons. VERSCHAFT U WOLKEN VAN GENOT adres gekomen was, en tastte in z'n porte- monnaie. Hier, m'n jongen, heb je 50 pfen- nige! Ga in de caritine en drink daar tien chnaps; dan zul je wel weer beter worden. En nu ruk uit! Doch de soldaat verroerde zich niet. Ruk uit! schreeuwde Gerd, anders ge beurt er nog een ongeluk! Maar ik geef je niet voor de tweede maal een halve Mark. Maar de ordonnans ging nóg niet, en Gerd werd angstig. Heb je misschien nog een blad voor me? De boodschapper had in 't begin niet zon der eenig leedvermaak opgemerkt, welken indruk zijn bericht veroorzaakte enl die 50 pfennige waren slechts een schrale troost voor den trap geweest. Hij had vanmid dag erwten gegeten, en met die dingea viel niet te spotten; dat wist hij van vroeger, toen hij ze ook eens gegeten had en na den middag bij het turnen vijfmaal den buik- zwaai had moeten maken. Dat was hem slecht bekomen, en toch had de rekstok hem lang zoo erg niet gedrukt, als zoo pas z'n maag geperst werd. Een oogenblik liet hij den luitenant nog spartelen, maar zei toen: Neen, een kwarto blad heb ik niet meer! Verlicht zuchtte Gerd: God zij dank! Maar wel een brief, voer de soldaat voort, en andermaal verdween z'n groote hand in de map. Met schrik en verbazing bekeek Gerd het verzegelde schrijven; maar hij herstelde zich heel gauw, toen hij op het couvert het woord geheim" las. Geheime stukken zijn meestal de onschuldigste dingen van de wereld Daarom opende hij het epistel heel onver- chillig en las: Luitenant Gerd heeft van avond om 7 uur poetsen, van nacht om 10 en om 12 uur de kazerne te controleeren en hier over schriftelijk rapport uit te brengen. p.o. den Commandant Pohlmann, feldwebel. Weer trok Gerd z'n knieën op; maar toen hij ze voor de tweede maal wilde uitstooten, zag hij, dat de soldaat de groote tasch als een schild voor z'n buik geschoven had. Hij bezon zich nog te rechter tijd. O ja, all right! en heel moedeloos vroeg hij: Heb je nog iets? Neen, luitenant! Nu, dan is 't goed. Hoe laat is het? Half vijf, luitenant. Wat! Dat is ongehoord! Waar is dan de oppasser? Waarom heeft die slungel me niet ge wekt? Hij is naar de kazerne ontboden, lui tenant. Hij moest op de kamer iets in ont vangst nemen. Gerd zat radeloos op den bedrand. Maar wie zal me nu aankleeden? Ik luitenant! Ik ben vroeger ook op passer "geweest en zal het nu weer zijn. Bij wien dan? Bij mij toch niet? Bij den reserve-luitenant Ibsen. Die komt morgen bij onze compagnie. Wat? Komt die bij ons? Dien gun ik. Hij wilde zeggen: „dien gun ik onzen kapi tein! maar op 't laatste oogenblik verbeter de hij zich zelf. Dien gun ik het! Na 10 minuten was Gerd reisvaardig. Ik zal den luitenant naar het hospitaal vergezellen; ik heb papier, pen en inkt bij me. Nu, dan er maar op los! Reeds wilde hij heengaan, toen hem z'n afspraak met Maric te binnen schoot, welken hij onder den invloed der tweede verpletterende tijding vergeten had. Om Gods wil, dat gaat toch niet! zei hij bij zich zelf. Ik kan freule Marie toch niet laten wachten! Ze is zeker reeds gekleed en de paarden staan voor de deur. Het is waar achtig een schandaal! Wat moet ik nu? (Wordt vervolgd.)

Historische kranten - Archief Eemland

De Soester | 1933 | | pagina 4