Alvorens Uw
elders te koopen, raden
wij U aan onze nieuwe
collectie te bezichtigen.
U zult daardoor
reiskosten besparen,
omdat wij er zeker van
zijn, dat U bij ons keus
kunt maken.
De twee machten in
het leven.
N.V. Eerste Soester El. Drukkerij
Van Weedestraat 7 - Soestdijk
Wij repareeren Uw
oude vulpenhouder.
O 4 Ingezonden ►o
FEUILLETON
0"^ Voor de Vrouw
Bulten verantwoordelijkheid
der Redactie
Geachte Redactie.
Wanneer men in Uw courant het lijstje
inziet van de gevonden voorwerpen, dan
treft men daar meestal één of meer dieren
bij aan. En dan is het te betreuren dat juist
<-lk van die dcfode voorwerpen eerder bij
den eigenaar terugkomt, dan onze vermiste
huisgenooten, Dagen, ja weken lang zitten
die arme dieren dan soms opgesloten in een
asyl fcte verlangen naar hun baas en hun
vrijheid. Het maakt o.p hen, die werkelijk
van dieren houden en hen begrijpen, een
tragischen indruk die dieren daar dag in,
dag uit, opgesloten te zien, zonder een en
kele afleiding, zonder eens te kunnen hol
len of te graven, wat ze zoo gaarne doen
en ook noodig hebben. Wel is een asyl een
zeer nuttige instelling en vooral voor hen
die op reis gaan een geschikte gelegenheid
om de huisdieren in bewaring te geven.
•Men heeft dan de zekerheid dat ze goed ge
borgen zijn en verzorgd worden, doch een
verblijf aldaar mag toch niet lang duren.
Ook een dier kent heimwee en lijdt daaron
der.
In de meeste gevallen komen de zwerf
dieren nooit meer bij den eigenaar terug,
doch worden in een nieuwe omgeving ge
plaatst, waar ze, ook al hebben ze het goed
getroffen, in den regel weer verdwijnen,
verlangend als ze zijn, hun eigenlijke te
huis nog weer eens terug te zullen vinden.
Het instinct, om op grooten afstand en
zelfs na lange afwezigheid hun omgeving
terug tc vinden, is lang niet bij elke hond
aanwezig en het gevolg daarvan is, dat de
dieren een ellendig zwerversbestaan krij
gen en ten slotte vallen in handen van han
delaren, die ze voor onedele doeleinden
verkoopen. De arme dieren worden dan
soms aan vreeselijke martelingen overgele
verd.
Al deze ellende kan op eenvoudige wijze
voorkomen worden! Het doel van dit
schrijven is dan ook alleen maar om aan
alle dierenvrienden den eenvoudigen raad te
geven: schrijf uw adres op of in den hals
band. Een dicrenvriendin alhier die zich
een hond uit het aysl had aangeschaft,
vermiste het dier onlangs, doch was zoo
verstandig geweest naam en woonplaats
in den halsband te schrijven, met het ge
volg, dat het afgedwaalde dier in een na
burige gemeente werd opgevangen en nog
denzelfden avond werd thuis bezorgd.
Toen was er vreugde in huis, om 't weder
zien! Dus dierenvrienden, dit vriendelijk
verzoek!
Schrijf Uw adres in den halsband. Het
bespaart den dieren veel ellende en de ver-
eeniging voor Dierenbescherming zeer veel
zorg en kosten.
J. V.
Al in een groen groen knollen knollen land
Daar zatenveel peetvaders heel
permant!
Daar ik leergierig ben, lees ik ook cou
ranten; wat nu juist niet altijd aangenaam
is, vanwege de vele taaie, vervelende, on
verteerbare kost, die soms wordt opge
diend. Het was dan ook met een soort ver
bazing, dat ik de Abnormale genegenheid
der Vroede Vaderen, ten toppunt zag stij
gen, bij het lezen, dat het Peetekind „Na
tuurbad" een Paaschei zou krijgen, van
Abnormale afmetingen', ter waarde van
47.000 gulden.
Hoe jammer, dat ik geen wiskunde be
oefen, om voor eigen genoegen eens uit te
rekenen, waaraan dat wicht die abnormale
liefde dankt. Zoo'ti baby, die nauwelijks
uit de luiers is, wiens uitzet al zóó abnor
maal was, krijgt nu in eens 47.000 gulden
om 't wiegje naar de nieuwste mode in
te richten. Abnormale kosten is niet nor
male kosten. Deze niet normale kosten,
worden zoo maar op het peetvaders huis
houdboek neergeschreven, alsof er in het
Rosarium een boom staat, waar men zoo
maar van kan plukken. „Abnormale kosten,
waarvoor? Welke huisvrouw, of handels
man, of wat hetzelfde is, winkelier, laat
in deze, meer dan abnormalen tijd, kamer,
pakhuis of winkel, nog vóór kort geheel
nieuw ingericht, door abnormale uitgaven
(als sollicitant voor bankroet) vernieuwen
of verbeteren: waar dit niet zeer hoog
noodig is? Wie zal dat abnormale bedrag
moeten betalen? Hoe velen van die beta
naar het Engelsch
van
LILLIAS CAMPBELL DAVIDSON.
(Nadruk verboden)
6)
Terwijl zij nu weer liggende acht gaf op
ieder geluid, meende zij, dat ze op eenigen
afstand buiten het venster een soort ge
schuifel vernamKon het soms een
kat of een uil wezen?
Ze stak haar kaars aan en keek angstig
het vertrek rond, maar er was toch niets
schrikwekkends te zien.
Ze ging uit bed, trad aan het venster en
sloeg dit open.
De regen had opgehouden; de wind was
veel bedaard en de tuin lag dan ook in
doodsche stilte vóór haar. Hier viel even
min iets schrikwekkends waar te nemen
Kil stroomde de nachtlucht naar binnen
zoodat ze huiverde en op het punt was,
het venster te sluiten, toen andermaal een
schuifelend geluid tot haar doordrong. Het
kwam ergens van verreJa, nu her
kende ze het: er moest iemand aan het
graven zijn.
Jocelyn sloot het venster en stapte recht
streeks in bed. Ze nam haar horloge van
onder haar kussen, maar ze had vergeten
het op te winden. Het was blijven stilstaan
op twee uur. Maar nu moest het wel later
wezenWat beduidde toch dat
graven in den tuin, in stikdonkeren nacht?
Het was niet bepaald geschikt, om haar
te kalmeeren, als zij dacht, dat Caerleon
immers een historisch stadje was, waar de
Iers hebben eenig genot van dat peetekind
der vroede Vaderen? Eerst is het schaap
met wantrouwen begroet, immers je kon
niet weten, of ze de gelegenheid niet zou
geven: de kat in 't donker te knijpen.
Met wantrouwen en toch met den heimelij-
ken wensch, dat het (in kinderlijken over
moed) dat spelletje met de kat zou doen.
De ondergordijntjes-politiek, die óók bij
het sterke!! geslacht opgeld doet, zou er
wel bij gevaren hebben. De Peetvaders
dachten niet aan het spreekwoord: „Zoo
de waard is, vertrouwt hij zijne gasten", of
fijner gezegd: ,,HJj» die in alle menschen,
slechts zonde vindt en schuld, van leelijke
gedachten, is vast zijn ziel vervuld.
Zou het uitzet van „Baby", dat toch ook
nog al in de papieren liep, dan niet van
betrouwbare staf gemaakt zijn, hoe kan
men anders nu reeds van Abnormale kosten
preken, bij dit peulschilletje van 47.U00
gulden?
Abnormaal is niet normaal en bij iets
dat niet normaal is, schuilt een fout. Is
deze abnormale uitgave een normaal te
noemen handeling; is het in deze abnormale
tijden verantwoord? Is het niet een abnor
male toestand, 'dat de hoofdweg vanaf
Postkantoor tot Nieuwerhoek geen voet
paden voor kinderen of volwassenen heeft?
Alléén Natuurmodderbaden aan beide zij
den. Een meer dan abnormalen toestand,
waarvoor de Peetvaders geen oog hebben.
Misschien omdat ze geen voetgangers zijn.-
Men moest de vreemdelingen op regenach
tige dagen uitnoodigen om Schoon Soest
te zien. Een pracht-reclame!
47.000 gulden voor het imitatie Peetkind
.Natuurbad", doch geen honderdste, geen
duizendste zelfs, voor het mooie werk, dat
van Naastenliefde getuigt, van de Utrechp
sche Vereeniging tot bevordering der Hy
giëne van Moeder en Kind. Schande voor
Soest. In dezelfde raadszitting, waar
17.000 gulden in één adem werd genoemd
met deze vereeniging (zie 10 No. 3365)
werd, trots de woorden van Mej. Funke en
enkele heeren voorstanders, besloten .-„af
wijzend" te beschikken op een verzoek der
utrechtsche Vereeniging tot bevordering
der hygiëne van Moeder en Kind, om sub-
idie. Alzoo zijn in den Raad vergeten de
woorden: Wat gij den minste mijner broe
ders gedaan hebt, dat hebt gij Mij gedaan.
Wórden Raadszittingen niet altijd met
ebed geopend? Het is opvallend èn eigen
aardig èn geeft zeer veel te denken, dat de
eeuw van en voor het Kind, verandert in
Je eeuw tegen het kind. In deze, meer dan
abnormale tijden, is het Kind het slacht
offer van den toestand. Is dit, omdat het
Kind het volk der Toekomst is, en het niet
gewenscht is, dat een volk zeggingskracht
neeft? Ledepoppen laten zich gemakkelijk
regeeren, maar dóar waar de ziel, de geest
van een volk gevoelt en denkt, doen de
ledepoptouwtjes geen dienst. Geen licha
melijke hygiëne, maar ook geen geestelijke,
geen hersenhygiène; voor baby 47.000
gulden; voor de kinderen; baby's en kleu
ters geen halve cent.
Ik vraag in ernst, aan allen, die belang
stellen in het welzijn van Moeder en Kind,
in 't veilig weten van zijn kleuters op een
Neutrale Kleuterschool, moesten deze
47.000 gulden niet nuttiger en beter ge
bruikt worden, voor kinderen en wegen
dus in het algemeen belang, dan voor één
peetekind, waaraan het algemeen belang
op abnormale wijze wordt opgeofferd? Ik
zei al, dat ik geen wiskunde beoefen, maar
wanneer deze som beschikbaar is om „niet-
normale", maar abnormale kosten te dek
ken, dan is een- zeer groot? toch geoor
loofd; tenzij niet wij, als belastingbetalers,
doch de peetvaders uit eigen middelen hun
troetelkind dat Paaschei willen schenken.
Is dit niet het geval, danja dan is
lies abnormaal.
Mevr. C. M. BERG.
Soest, Maart 1934.
OVER HANDGEBREIDE JURKEN EN
NOG WAT.
wat wel aardig staat, maar dat batist-ach-
tige stofje kreukelt ontzettend, zoodat het
iedbr oogenblik gewasschen en gestreken
moet worden zien we daarnevens veel
gebreide vestjes en jumpertjes, ja heele
pakjes van „handgebreide" wol. Dat komt,
omdat we per slot van rekening nog in het
winterseizoen zitten en niet alleen onze
meer met aardsche goederen bedeelde zus
sen dat aardige wollen goed noodig hebben
voor de „wintersport", doch ook wij klei
ne menschjes, die hier blijven; fn den win
ter er graag leuk uitzien. En dat kunnen
we, door die groote mode van de zelfge
breide jumpertjes en vestjes en jurken. We
kunnen ze „handgebreid" in den winkel
kant en klaar koopen, maar we kunnen
ook zelf de naalden ter hand nemen en
Terwijl aan den eenen kant de modeza
ken de étalages vol zetten met nieuwe.,
fleurige, dikwijls groene, blauwe en roo-
de voorjaarsjaponnetjes, van dunne zijden
stofjes tusschen haakjes, er zal dezen
zpmer veel organdie gedragen tvorden,
avontuurlijkste voorvallen héfdden plaats
gehad en waar het in sommige htiizen nog
„spoken" moest!
Zij besloot, haar licht niet uit te doen.
Andermaal viel zij in slaap, al was het dan
ook in een onrustige sluimering en weer
werd zij wakker en hoorde onderdrukt ge
jammer. Ook leek het wel, dat er zacht-
schuifelend voetstappen kwamen langs de
deur, die naar het zijgangetje leidde, maar
die zijzelve gelukkig aan den binnenkant
met den grendel gesloten had.
Onmiddellijk was zij weer uit bed. schoof
geruischloos den grendel terug en stond
dus aan het begin van het zijgangetje.
Terwijl zij daar uitkeek, rillend en hui
verend en niet wetend, wat te doen, zag zij
een flikkerenden lichtglans in de groote
gang, hoorde er het geluid van sluipende
voetstappen en het onderdrukt, half ver
stikt gejammer.
Ze stond als aan den grond genageld,
terwijl er daar, aan het eind van den cor
ridor een groepje zwijgende menschen iets
verschrikkelijks, een vormelooze, zware
massa, tusschen zich in droegen met voor-
zichtigen afgemeten tred. Ze meende te on
derscheiden, dat het mannen waren, met
gebogen hoofd en gebogen schouders.
Langzamerhand stierf het geluid van de
voetstappen weg en achter hen aan kwam
toen de oude Rachel, al jammerend, de
handen boven het hoofd houdend.
Toen Jocelyn dit gebaar zag en ook den
'innig-droeven toon van het weeklagen
hoorde, trad ze terug en sloot de deur
want zij begreep nu, dat er niets te cïuch
ten viel, maar dat er hier in huis iets ge
beurd was, waarvan de bewoners geen
vreemde deelgenoot wilden maken. Ze had
dus geen recht, het te weten en zou ook
geen verdere pogingen daartoe in het werk
stellen. Misschien was de arme vrouw des
huizes krankzinnig en moest zij in bedwang
gehouden worden.
Of, die vormelooze massa was misschien
Tlt Chrl.Htn
als het seizoen ten minste al niet te zeer
gevorderd is en we tijd hebben en snel ter
naald" zijn aan het breien slaan. En
niet alleen de wintersport is oorzaak van
de nog voortdurende wol-mode. Ook zij,
die in net Zuiden van Frankrijk zooge
naamd de lente tegemoet gaan, om er dik
wijls net zooveel sneeuw en kou te vinden
als in het vaderland, hebben 's avonds, als
de zon maar eventjes weg is, extra warme
wolletjes noodig, omdat het aan de Riviera
net zoo koud dan is als bij ons. En ten
slotte is de wolmode zoo hardnekkig, dat
we er in het komende voorjaar hier nog
heel vèel verscheidenheid in zullen zien.
Als we in April of Mei zoo voor de eerste
xeer gaan probeeren, overdag zonder man
tel te loopen, dan komen de gebreide vest
jes en jakjes en manteltjes op de proppen,
in Parijs zijn er costumières, die zich daar
op heelemaal hebben gespecialiseerd en die
nu uitkomen met collecties handgebreide
Kleedingstukken. Een daarvan is bijvoor-
oeeld Madame Anny Blatt, die zelfs heele
gebreide japonnen uit een stuk lanceert in
zachtbruin of groen, met leeren ceintuurs
en knooopen; of wel een heel gebreid pakje
van zachte, mosgroene wol, dat op een
onderbloes of sweater met korte mouwen
van boterbloem-geel wordt gedragen. Dit
modelletje is op de teekening weergegeven.
Men ziet het, de kleuren zijn wel echt
voorjaar-achtig en doen denken aan een
malsche groene wei met boterblompjes.
De meeste sweaters zijn met korte mouwen
en worden in den rok gedragen. Bovendien
is er nog een groote verscheidenheid in ge
breide of gehaakte sjaals enz. Om te voor
komen dat al die gebreide costuumpjes,
vooral natuurlijk de rokken en jasjes, uit
hun model gerekt worden op den duur, zijn
de gemaakte modellen, die men in de win
kels koopt in Parijs, alle gevoerd niet een
stevige georgette. Men moet maar op het
idee komen, nietwaar?
M1ADELEINE.
een beschonkene geweest, die laat in den
nacht, totaal onbekwaam, teruggekeerd was.
Jocelyn liet de kaars branden, maar nu
verder werd zij niet meer gestoord in haar
slaap. Toen zij wakker werd, viel het zon
licht binnen door het openslaand venster,
waarvoor zij vergeten had, het dikke, groe
ne gordijn te schuiven.
Er werd aan haar'deur geklopt, niet luid
de, maar aanhoulend. Jocelyn sprong uit
bed en schoof den .grendel terug, waarna
zij een kan warm water kreeg van de oude
huishoudster.
Rachel was weer even beleefd als den
vorigen avond, maar zij zag bleek en had
gezwollen oogen. Zij waarschuwde, dat
„Madam" het ontbijt in de zitkamer ge
reed zou vinden staan, zoodra zij gekleed
was. Zij gaf haar ook haar kleeren terug,
uitgeborsteld en droog en warm.
Het jonge meisje haastte zich toilet te
maken en ging toen in de zitkamer, waar
het vuur helder brandde. Op tafel stond
een smakelijk ontbijt.
Zij at vlug, daar zij niet langer wilde
blijven, dan maar eenigszins noodig was.
Toen zij klaar was met ontbijten, deed
zij dus haar mantel aan, zette haar hoed op
en was juist bezig, haar handschoenen aan
te trekken, toen de oude in de deur ver
scheen en vroeg, of zij niets meer gebrui
ken wilde.
Jocelyn bedankte Rachel vriendelijk,
voor alles wat zij voor haar gedaan had, en
zei toen:
Ik moet nu zoo gauw mogelijk ver
trekken, want ik heb nog een heelen weg
af te leggen.
Dit scheen Rachel weer te verlichten, te
oordeelen naar de uitdrukking op haar ge
laat en zij deed dan ook geen moeite, om
het jonge meisje op te houden. Samen lie
pen ze door den corridor naar den grooten
hall met de staatsietrap en van de huis
deur vervolgens langs het gangetje naar de
deur in den muur.
Vulpenhouder
PRIJZEN vanaf
f 0.90
Hier vond Jocelyn haar fiets staan, keu
rig schoon gemaakt. Rachel hield de deur
voor haar open en toch aarzelde ze nog
even ze had zoo gehoopt, den heer des hui
zes te zien, flm hem te kunnen dank zeg
gen, voor al, wat hij voor haar gedaan had.
Ze waagde het er dus op:
Ik zou graag uw heer, die zoo vrien
delijk voor mij is geweest, nog even be
danken voor zijn gastvrijheid, als dit mo
gelijk was.
Master Launcelot kan u niet te woord
staan, Madam. Maar ik zal hem overbren
gen, hetgeen u daar nu zegt.
Ik hoop, dat er vannacht toch niet
iemand ziek is geweest? vroeg Jocelyn nu
weer. Ik meende, dat ik eenige beweging
in huis hoorde.
Dank u, Madam. Neen, er was nie
mand ziek.
Goeden morgen, was het eenige, .dat
Jocelyn nu nog kon zeggen.
Goeden morgen, Madam.
De deur in den muur ging dicht en Jo
celyn stond er buiten.
Toen zij op eenigen afstand was, kon zij
niet nalaten, toch nog eens een langen blik
te werpen op het statige huis, dat zich zoo
waardig verhief te midden van de lande
rijen, die er zeker bij behoorden.
Wat is hij vriendelijk voor mij ge
weest, dacht zij bij zichzelve.
En nu heb ik hem niet eens kunnen
bedanken. Kon ik hem toch maar vergelden
wat hij voor mij gedaan heeft; wat zou ik
dat heerlijk vinden!
Het was nu een heldere, zonnige dag. Er
woei enkel nog een zachte bries uit het
Westen. Jocelyn besloot, naar het stadje
terug te gaan en er de bezienswaardighe
den te bekijken.
Ze moest toch Koning Arthurs Tafel
ronde zien, het vereenigingspunt van zijn
dapperen stoet bij feestelijke gelegenheden.
Mogelijk, dat er ook in stilte de gedachte
bij Jocelyn acht :rzat, dat een oponthoud
in het plaatsje soms eenige kans opende,
om Master Launcelot eens te zien.
Terwijl zij naar het station reed, kwam
zij een koopman tegen en vroeg dien naar
den weg. Zij voelde zjch nu weer zeer op
gewekt en vol ondernemingszin.
Kunt u mij ook den weg wijzen naar
het paleis van Koning Arthur?
Zeker, Miss. U volgt eerst nog een
eind dezen weg, dan slaat u linksaf en dan
is het den tweeden weg rechts. U kunt er
zich niet in vergissen, want het valt net
zoo goed op als een kerk.
Dank u. En zoudt u mij ook den naam
kunnen noemen van het groote huis, een
eind terug hier op den weg?
O, de Merlin, Miss. Dat was indertijd
ook net een soort paleis; steeds kwamen
en gingen er gasten. Maar nu wordt er in
het geheel niet meer ontvangen.
WJe woont er?
Het behoort aan de oude Madame Vy-
vian. Ik geloof, dat het al tijden lang een
bezit van haar familie was. Zij is met een
neef getrouwd en die had een goed in Wa
les. Toen hebben ze eerst daar gewoond,
en pas, sinds ze zoo bezocht werd, zijn ze
hierheen gekomen.
Hoe werd zij dan zoo bezocht?
O, ze is blind. En dan moet ze veel
verdriet hebben gehad, zóó veel, dat ze
zelfs menschenschuw is geworden, naar ze
zeggen. Mr. Launcelot gaat cn komt en
die is hier zeer bemind: hij is altijd bereid,
menschen te helpen. Ze hebben hun kruis
te dragen; dat verzeker ik u. Maar het is
hun schuld niet en het zou een schande zijn.
om er hen op aan te zien, ofschoon ik toch
weet, dat sommigen dit doen.
Wordt vervolgd.
