ZOMERMANTELS
mi Swaggers en Tailleurs
ZOMERJAPON
Handschoenen
KNIPPATROON
in den loop der tijden
meerdere kan aanschaffen, omdat ze steeds
te pas komen. Als garneering van middag
mantels ziet men nervures, soutaches, dé-
coupés, opgestikte biezen, ingehaalde ruim
te aan enkele zeer dunne weefsels, stiksels
en een enkele maal ook broderie, en veel
al interessante schouderpassen.
De lijn wordt zeer sober gehouden, aan:
sluitend in taille en om heupen met een
nauwelijks merkbare welving aan den
zoom. Bont bedrukte, doch ook effen zijde
in geprononceerde kleur wordt als voering
gebruikt, hetgeen meermalen een rijk ef
fect geeft. De korte mantels van sommige
costumes worden met de zijde der blouse
gevoerd.
De swagger is zich eveneens weer ko
men melden, doch in eenigszins gewijzig-
den vorm, namelijk minder wijd en klok
kend dan hij weleer was. Leende dit mo
del zich tot dusverre voor langere» en slan
ke vrouwen, zoo kunnen thans ook dege
nen, die zich onder de meer gezette moeten
rekenen een swagger dragen. Buitenge
woon practisch en bijna onmisbaar zijn de
ze sportieve, drie kwart lange mantels voor
de vacantie-weken, voor de reis, in auto's
enz., terwijl een sportief vilten hoed er
vlot bij kleedt. Op koude dagen zijn deze
mantels ook bijzonder geschikt om over
een mantelcostuum gedragen te worden,
hetgeen men in het vroege voorjaar ook
deed met halflange bontjasjes.
Komt men dan hier of daar, hetzij in
tearooms of waar ook, dan trekt men de
swagger uit en is men en costume gekleed
volgens de eischen van den middag.
De keuze der accessoires vraagt wel bij
zonder veel aandacht; zij moeten zich aan
passen aan het type kleeding, dat men
draagt. Het werkt ridicule indien men bv.
bij een sportief ensemble een zeer geklee-
de hoed zou dragen. Niet alleen de hoed
moet zich aanpassen aan het geheel, doch
tevens moeten handschoenen, tasch en
schoenen met eerstgenoemde in onderlinge
harmonie zijn. Wellicht nog nimmer is zoo
sterk nadruk gelegd op dezen eisch als wel
dezen zomer.
Complets zijn de meest ideale dracht
voor dames, wier vormen niet zoo gepro
portioneerd zijn, dat een tailleur bepaald
flatteus zal werken. Véél kan men echter
bereiken door het koopen van een maat-
costume, waardoor het mogelijk is kleine
schoonheidsfoutjes te verdoezelen. Oudere
dames geven meestal de voorkeur aan com
plets, bestaande uit japon en langere man
tel. Hoe het ook zij, iedere smaak kan be
vredigd worden en dat is veel waard.
Tailleurs oogsten groote triomphen en
kleeden voor de middaguren zeer gedistin
geerd, terwijl de sportieve modellen voor
's morgens uiterst practisch zijn. Alleen
voor jonge meisjes wordt in dit opzicht een
uitzondering gemaakt, daar deze er in spor
tieve costumes en ensembles het aardigst
uitzien. We noemen met een enkel woord
de vele mooie combinaties van Schotsche
ruiten en uni-weefsels. Mooi is een costu
me, waarvan rok of mantel in een warm
roode-beige ruit is en gecombineerd wordt
met een uni-stof in de hoofdkleur, in casu
rood.
Buitengewone zorg wordt aan een onbe
rispelijke coupe van mantelcostumes be
steed, waarvan de rokken vrij kort gehou
den worden. Meermalen zijn zij geheel
glad, doch vaak zijn het deels opgestikte
plooien, die meer onderwijdte geven, doch
tevens zorgen, dat de lijn der rok af klee
dend blijft. Behalve de strenge tailleurs
kunnen wij thans by Engelsche. en Fran-
sche collectie een tendenz waarnemen om
costumes te ontwerpen, waar meer fantasie
geoorloofd is.
Onze schets geeft enkele sportieve cos
tumes weer voor jonge dames, die vlot en
aardig kleeden en waaraan men tevens
een groote fantasie kan waarnemen.
Mits men een geslaagde combinatie aan
kleuren kiest, zullen de ensembles met suc
ces het modebeeld beheerschen.
Zinnebeeldige beteekenis in
riddertijd.
De handschoen is een detail, dat onmis
baar is geworden bij de kleeding, niet het
minst uit practische overwegingen. Hij
stelt echter zonderlinge eischen, want
eenerzijds is men zonder handschoenen
niet correct gekleed en anderzijds kan het
incorrect zijn hen aan te houden. Begroet
een heer een dame, dan zal hij dit nimmer
met handschoenen aan doen.
Bruid en bruidegom zullen eveneens hun
handschoenen uittrekken, indien zij in den
echt verbonden worden, hetgeen ook in de
kerk noodig is, wanneer zij voor het al
taar knielen en de ringen gewisseld wor
den. Vroeger was het een eisch der hoffe
lijkheid, dat een heer bij het dansen even
eens handschoenen droeg. Het werkt min
of meer verwarrend, nietwaar, nu eens
handschoenen aan, dan weer uit, en alles
als teeken van respect!De verklaring
van deze wijzigingen vindt men echter,
wanneer men de geschiedenis van den
handschoen in den loop der tijden wat
nauwkeuriger volgt.
Het dragen van handschoenen is een
reeds oeroud gebruik, en reeds de Perzen
droegen „foudralen" aan de vingers. Ho
merus verhaalt, dat Odysseus zijn vader in
een bosch aantrof, en dat diens handen met
handschoenen bedekt waren als bescher
ming tegen de doorns der struiken. Een Ro-
meinsch schrijver uit de le eeuw voor Chr.
maant uitdrukkelijk, om olijven slechts met
handschoenen aan te plukken, terwijl een
andere schrijver uit dien tijd.schrijft over
het dragen van halve handschoenen, van
leer vervaardigd, bij het verrichten van
landarbeid.
Eerst in de Middeleeuwen gold het dra
gen van handschoenen als een teeken van
voornaamheid. Met den riddertijd begint
een geheel nieuw tijdperk en verkrijgt de
handschoen een symbolische beteekenis
Wierp een man een ander zijn handschoen
toe, dan beteekende zulks een uitdaging
tot den strijd. Wanneer men iemand een
handschoen en een staf overreikte, dan
werd hem een diplomatieke zending opge
dragen. Dit had een symbolische beteeke
nis: de leenheer schonk den vazal zijn eigen
rechten.
De vrouwen schonken haren ridder een
handschoen, als teeken harer gunst, die
hoogelijk werd gewaardeerd, en als talis-
Het is ongetwij
feld het verlan
gen van iedere
vrouw om er op
elk uur van den
dag goed gekleed
uit te zien, on
verschillig of de
weergoden merk
baar hun ont
stemming toonen
dan wel een heer
lijke zon hare
verwarmende
stralen doet voe
len.
Moeilijk noch
kostbaar is deze
wensch, want het
heeft Vrouwe Mo
de behaagd het
nuttige en het
practische met 't
charmante en ele
gante te combi
neeren.
Men ziet voor
's morgens nog
steeds sportieve
mantels dragen,
die alle wat cou
pe betreft min of
meer op elkander
gelijken, doch
daarnaast vinden
wij meer geklee-
de modellen voor
's middags, die
ons meermalen in
verrukking bren
gen. Alhoewel
verschillende
kleuren als toon
aangevend wor
den beschouwd
mogen we veilig
aannemen, dat
marine-blauw de
zen zomer de fa
voriet van Mada
me Mode is ge
worden. Zwart
komt op het twee
de plan, hetgeen
echter geenszins
zeggen wil, dat
deze kleur onmo
dern is geworden. Vooral niet voor oudere
dames, wier garderobe in hoofdzaak uit
zwart bestaat, zij het dan ook dat kleurige
details een levendige note aanbrengen.
Mooie wollen weefsels vragen onze aan-
GEKLEEDE JAPONNEN.
Twee-in-één-patroon 3414.
Prijs 30 ct. plus 5 ct. voor adm.-
en verzendkosten.
Links een gekleed model van effen zij
den of dunne wollen georgette met versie
ring van handborduursel langs de beschei
den halsuitsnijding en ook langs de mou
wen.
Lange aansluitende banen en ingehaalde
ruimte aan zijkanten. Rechts is een japon
van bedrukt materiaal, die een geheel an
der aspect geeft, doch niet minder geslaagd
is. De mouwen van dit model zijn lang, ter
wijl de hals met een smalle kraag is afge
werkt.
Patronen in de maten 404244 en 46.
Besteladres: „Het Practisch Modeblad",
postbus 36, Den Haag, giro 203203. Bij be
stelling het verschuldigde bedrag in post
zegels bijsluiten of opzenden per postwis
sel of per giro.
dacht voor middag-mantels en robes-
manteaux, waaronder georgette steeds een
groote rol speelt. Wollen kantstof en zij
den, al dan niet opgewerkte stoffen, zul
len eveneens verwerkt worden, doch zul
len onder de echt zomersche modellen ge
rekend moeten worden. Grappig werken de
bonte imprimé's onder deze èjour en kan
ten weefsels en men krijgt van den man
tel „an sich" telkenmale dat er een andere
gekleurde japon onder gedragen wordt,
weer een andere indruk. Deze lange ge-
kleede mantels hebben geen over elkander
geslagen voorpanden, ze komen juist tegen
elkander en sluiten op taillehoogte met
clips, soms met één of twee knoopen en
lusjes of wel met een lange ritssluiting.
Een enkele maal ziet men ook nog een
knoop of clips aan den hals, die vrijwel
steeds kraagloos is.
Men bereikt door deze wijze van sluiting,
dat de voorpanden wijken en voor zoover
het bovendeel betreft, min of meer als een
vest werken, terwijl de rok grootendeels
te zien is. Noodig is, dat men rekening
houdt met de keuze van een japon en
mocht deze wat het bovendeel betreft niet
aardig werken, dan neemt men zijn toe
vlucht tot een los vest of een ruime klok
kende jabot, die de opening boven de tail
le op uitstekende wijze kan aanvullen. Ja
bots blijven steeds bijzonder flatteus, echt
vrouwelijk en jeugdig kleeden de details,
waarvan men zich zonder gewetensbezwaar
man gedragen werd. De ridders droegen
deze handschoenen vaak bij tournooien op
den helm, met de kleuren der geefster.
In deze tijden is het zelfs voorgekomen,
dat men handschoenen gebruikte, om
iemand uit den weg te ruimen. Men zegt,
dat Catharina de Medici aan Johanna de
Navarro vergiftigde handschoenen schonk.
Meermalen werden aan gunstelingen der
koningen handschoenen, gevuld met goud
en edelsteenen gegeven, met het doel, hen
om te koopen.
die zich bijzonder voor de vacantie leent.
Het model i6 zeer eenvoudig en doet even
aan de Tyrolsche drachten denken. De
blouse is van wit voile, terwijl de rok van
andere witte waschstof is gemaakt met
ruimte of platte plooien aan de taille. Aar
dig komt een rood keurslijfje met schou
derbanden en geborduurde motieven uit
tegen het wit der japon.
De ruime blouse-mouwen en hals zijn
meerdere malen ingehaald of worden ge
smookt. Men kan b.v. ook een ceintuur en
bretels nemen van dun garneervilt en
hierop kleurige motieven appliqueeren.
Hoofddoek van voile eveneens met bloe
men bewerkt.
Welke rol de handschoen in £eze tijden
ook gespeeld mag hebben, zoo werd hij
toch in den regel niet bij officieele feesten
gedragen, doch alleen op straat. Een uit
zondering hierop maakte de Katholieke
Kerk, waar de handschoen reeds vanaf de
tiende eeuw tot het groot-ornaat der gees
telijken behoorde, die de kerkdienst leid
den.
In de achttiende eeuw vierde de hand
schoen groote triomfen, en bereikte het
hoogtepunt door het veroveren van een
plaats in het gezelschapsleven der hoogere
kringen. Hij werd een teeken van waardig
heid en rang, doch het was in strijd met de
goede vormen, indien men aan een hooger
geplaatst persoon de eehandschoende hand
reikte. Alleen een hoogere in stand en
rang was het toegestaan, een mindere met
den handschoen aan de hand te reiken.
Thans is het dragen van handschoenen
een gewoonte geworden, waarvan dames
niet gaarne afstand zouden doen, omdat het
zoo bij het geheel behoort Men is nu een
maal niet gekleed zonder handschoenen, en
zou zich bepaald niet op zijn gemak voe
len, indien men een bezoek zou moeten af
leggen zonder handschoenen aan.
Handschoenen, geheel afwijkend in uit
voering van vroegere modellen, thans in
een overgroote keus tegen de meest uit-
eenloopende prijzen te verkrijgen en
niet weinig aan mode onderhevig....! Dat
zijn de handschoenen, welke wij thans dra
gen!
Elegante badjas, met ruime shawlkraag
en wijde raglanmouwen.
Schiaparelli geeft
enkele ontwerpen
van hoeden, die
in vorm onder
ling zeer ver
schillen. De bloe
men handhaven
zich voor geklee-
de hoeden in on
gekende weelde
en vormen een
buitengewoon
flatteuse garnee
ring, die tevens
jeugdig kleedt.
Nu eens aan
voorzijde, dan
weer alleen aan
den achterkant
worden kleurige
Flora's kinderen
gracieus tegen de
bollen gehecht.
Bovenaan een
hoed van fijn
Italiaansch stroo
met bloemen ge
garneerd.
In het midden
een zacht blauwe
hoed met opstaan
de rand, waarvan
de bol gedeelte
lijk ontbreekt en
het kapsel der
draagster te zien
geeft.
Links onderaan
een bolero van
zwart bangkok,
die vooral grap
pig staat met een
vuurroode of hel
gele pompom te
gen de rand
hL»
