2e BLAD
Van het Kantongerecht.
VOSKUILEN!
Regenjassen
Parapluies
W. G. v. ZADELHOFF, Apotheker
Een tragisch Geheim.
EERSTE HULPHOEKJE
FOTO
OPTIEK
Bekendmakingen
Plaatselijk Nieuws
nze
verheerlijke
I§)IÊ2
FEUILLETON
Hotel 't Zwaantje
behoorende bfl
ZATERDAG
DE SOESTER" van
10 SEI'Ï. 1938, No. 74.
(Officieel)
SPREEKUUR BURGEMEESTER.
De Burgemeester van Soest, brengt ter
algemeene kennis, dat hij verhinderd is om
op Woensdag 14 September a.s. zijn gewo
ne wekeljjksche spreekuur te houden.
Soest, 9 September 1938.
De Burgemeester voornoemd,
W. A. J. Visser.
PRIJSUITREIKING LANDBOUWDAG.
Woensdagavond om half 9 uur had in
het hotel „De Gouden Ploeg" de prijsuit
reiking plaats aan de eigenaars van de be
kroonde dieren, welke deze hadden gewon
nen op de le Soester Landbouwtentoon
stelling en het concours.
Toen allen present waren, opende de
voorzitter, de heer Jhr. H. C. van den
Brandeler, deze eerste landbouwprijsuitrei
king en het verheugde spr., dat zoove-
len zijn opgekomen en dat er van alle zij
den medewerking is verleend, in optima
forma. Zonder steenen kan men geen huis
bouwen en zonder vee geen tentoonstel
ling in elkander zetten; in alle opzichten
Kok, P. van den Breemer e.a.
De heer v. d. Bor herinnert er aan, dat,
toen op de eerste vergadering Jhr. C. H.
van den Brandeler gekozen was als voor
zitter, deze alles tot in de puntjes heeft
verzorgd, direct was er spontane medewer
king.
Jhr. v. d. Brandeler dankte voor de on
dervonden steun bij den opbouw van de
tentoonstelling, er was een wisseldienst in
gesteld onder de landbouwers, kon vader
uithelpen, dan hielp de zoon of de knecht
mede, alles liep op rolletjes.
De gemeente-secretaris J. Batenburg
wil een woord in het algemeen zeggen.
Toen op de eerste vergadering een voor
zitter moest worden gekozen, was spr.
verheugd, dat „Soest Vooruit" een tip gaf
om Jhi\ v. d. Brandeler te kiezen en <de
keus is gelukkig geweest. H\j was een on
partijdig voorzitter, al zijn beschikbare t\jd
zoowel daags als des nachts heeft hij aan
de organisatie gegeven; hij was een hard
werkende, eerlijke voorzitter. Ook de ove
rige bestuursleden deden hun best, alles
was prima verzorgd en geslaagd. Spr. fé-
liciteert de vereeniging met zijn voorzitter.
Een driewerf hoera werd op hem uitgeroe
pen.
De heer Kok sluit zich hierbij aan, want
als was Jhr. v. d. Brandeler geen boer, hij
heeft de belangen van dien stand op het
oog gehad; deze expositie is, dank zij al
ler medewerking, een stap in de goede
richting.
De voorzitter dankte Peter van den Bree
mer voor het afstaan van zijn terrein; den
heer A. Fortuyn Harreman en den heer
C. J. van Doorn dankt hij eveneens; spr.
vond enthousiaste medewerking.
Peter van den Breemer dankt alle be
stuursleden; aan den voorzitter wist je
wat je aan hem had; hij dankt allen voor
de prettige samenwerking en wenscht de
dames nog een vroolijk uurtje toe.
Na applaus werd het feest tot 2 uur in
den nacht in de beste stemming voortgezet.
PRIJSWINNAAR.
De bruine merrie van den landbouwer
C. Blankenstein, Laastraat 74, alhier, die
op de keuring van den Landbouwdag al-
kan het comité van groote belangstelling hier een len prijs behaalde, verkreeg te
PAR"
.peculaas kost
lechts 16 cent
per half pond
30 ct. per half pond. 85 ct. p. bl. van 3 pond
(ook voorradig speculaas van Paul C. Kaiser e.a.
Levensmiddelenbedrijf „De Spar" - Hartmanlaan 96
eptember
.ucces
par
[peculaas I
omdat hij uit de benauwdheid is uitgetrok
ken. Door en voor God te jubelen legt ver
plichting op, het leert ons slaan „een te
rugblik in het verleden", „een buigen voor
het heden" en „een bidden voor de toe
komst." Ziende op hetgeen de Oranjes in
het verleden voor ons Land hebben ge
daan, beleden Zij altijd, dat God Hun
kracht was, dat doet ook H.M. de Koningin,
maar dat Zij het niet altijd beleefd, stemt
tot droefheid. Daar ons volk geen biddend
volk is, heeft het mede schuld, dat alles
loopt zooals het gaat, want slaan w^j de
historie blaan op, dan staat daar een Wil
lem van Oranje. Die een vast verband met
den Potentaat der Potentaten had ge
maakt. Daarom niet altjjd afgaan op de
schuld van anderen, maar allereerst vragen:
zijn wij er mede schuldig aan. Ondanks de
zonde van Voorzaten en Volk, heeft 't God
behaagd 40 jaar H.M. de Koningin te laten
regeeren, waar wij ook als kerk des Hee-
ren veel aan verplicht zijn, want Zij re
geert bij de gratie Gods en door Zijn kracht
heeft Zij groote dingen gedaan en veel ze
gen en genade ondervonden. Wij moeten
buigend jubileeren en jubieerend buigen,
maar vooraf een klaagtoon laten hooren
over ons zelf, daarom zal ik gedenken hoe
voor dezen mij de Heer gunsten heeft be
wezen.
Na het zingen van Psl. 103 4-11 be
tuigde Z.Eerw., dat wij als volk in de toe
komst moeten letten op waken en bidden,
en de knieën leeren buigen voor den Ko
ning der Koningen. Het jubelen doet ons
vragen om een wijs hart, opdat wij de lei
ding Gods zullen naspeuren in al Zijn we
gen. Elkeen moet zich voor God zondaar
voelen, zoodat land, volk en Koningin zich
gelukkig gevoelen, wetende, dat er een ge
bed oppstijgt voor Gods troon.
Na het zingen van Psl. 89 8 ging Z.Ew.
voor in gebed en na het zingen van Psl.
48 4 werd de zegen uitgesproken.
GOED GESCHAT.
Prima wollen Gabardine, Beige en Blauw 23.50—19.50
Zeer sterke Whipcord27.50
„Malinine'' 100<>/o waterdicht29.75
Tweed regenjassen, prima Engelsche stoffen 25.50—21.50
Groote sorteèring PARAPLUIES
voor Dames en Heeren.
Weedestraat 44
Telefoon 2670 Soestdijk
De stier op de tentoonstelling.
De zware stier woog schoon aan den
haak 1256 Holl. ponden, een getal, dat pre
cies door den heer A. Legemaat is geraden.
AANBESTEDING.
Door den architect Am. Biouuwer, al
hier, werd aanbesteed het bouwen van een
Landhuis te Soestduinen.
Inschrijvers waren de H.H.:
J. A. Bos, Huizen 7800.
A. H. van Reekum, Haaf ten 7751.
C. v. d. Wal, Hilversum 7700.
J. Hartog Jr., Huizen 7637.
H. v. d. Vijzel, Amersfoort 6525.
C. Wijnands, Amersfoort 6500.
Schalkwijk-v. d. Lucht, Soest 6494.
A. G. Hol, Soesterberg 6470.
A. J. Berkhof, Hilversum 6338.
A. Adema, Bilthoven 6240.
J. v. Bekkum, Hooglanderveen 6123.
J. Rams, Soest 6108.
W. v. Breukelen, Soest 5939.
W. v. Deuveren, Hoevelaken 5897.
Aann.bedrjjf N.V. Baars, Soest 5798.
J. J. Mets, Soest 5780.
W. A. Hilhorst, Soest 5739.—
H. Wijnands, Soesterberg 5698.
Fa. Bruicher Kruithof, A'foort 5375.
Fa. v. d. Hoef en Stam, Soest 4745.
(die zich echter bleek vergist te hebben).
De bouw van het landhuis werd gegund
aan de fa. Bruicher Kruithof te A'foort.
getuigen, niet alleen van de ingezetenen,
maar ook van Koninklijke zijde was er be-
belangstelling der Prinses en Prins en des
middags van den Commissaris der K'o-
ningin in de provincie Utrecht, plus de be
langstelling van den Burgemeester Mr.
W. A. J. Visser, waarover niemand te kla
gen heeft. De praeses wekte de boeren op
zich te vereenigen en hoopt dat 'n ieder lid
zal /worden, opdat elk jaar zoo'n dag
kan worden gehouden. De Commissaris dei-
Koningin deed de toezegging, dat dan naast
een persoonlijke medalile ook de groote
provinciale medaille ter beschikking wordt
gesteld.
Spr. wekte allen op om de zaak ook voor
den 2en keer voor elkander te krijgen; er
is een commissie, die daar zorg voor wilt
dragen, steunt haar dus zooveel mogelijk,
U allen, steunt daardoor een bedrijfsbe
lang. Sppr. hoopt, dat ook die 2e opzet zal
slagen.
Vervolgens ging de voorzitter over tot
de .prijsuitreiking aan de reeds vermelde
personen.
De gemeente-secretaris J. G. A. Baten
burg reikte de gemeentelijke medaille uit.
Mej. J. Kamerbeek reikte de zweep uit
aan den heer I. J. Stalenhoef.
Nadat dit deel van het programma was
afgewerkt, werd gespeecht, eerst door den
heer C. v. d. Bor, doo rden gemeente-se
cretaris J. Batenburg, door den heer H.
Blaricum, waar zij onder den man werd
bereden, eveneens een len prijs; zij werd
gekwalificeerd als de snelste loopster.
Onze gelukwenschen!
CHR. GEREF. GEM.
In de Chr. Geref. kerk aan de Julianal.
werd Woensdagavond om 7.30 uur het Re-
1 geeringsjubileum van onze beminde Vorstin
herdacht voor 70 belangstellenden. Na
dat ds. A. van Minnen, chr. geref. predi
kant te Huizen, het votum had uitgespro
ken, werd gezongen van Psl. 79 7 en voor
gelezen Psl. 20. Tot tekst kiest Z.Eerw.
Psl. 48 10, waarop hij in gebed voorgaat.
Daarop stelde spr. vast, dat elk overtuigd
is, dat God onze Koningin 40 jaar de scep
ter in handen heeft gegeven om ons te re
geeren. En waar veel is gejubelt en Oran
jeliederen zijn gezongen, daar rijst de
vraag: is het nu wel een tijd om te jube
len, ziende op de oordeelen, die op handen
zijn.
Wij mogen jubelen en juichen, want de H.
Schrift gaat ons daarin voor en daarom is
doet ons recht en onze plicht. Maar als wij
dan reden hebben om te jubelen, dan vloeit
dat uit God en keert tot God, Die bepaalt
hoe er gejubeld zal worden en wel uit den
H. Geest. Daarom, wie God erkent als Zijn
Schepper en Verlosser, die mag jubelen,
Apotheek en Laboratorium voor chemisch onderzoek
VAN WEEDESTRAAT 46 TELEFOON 2487
Opleiding voor Apotheker-Adsistent.
Aanvang der cursus MEDIO SEPTEMBER
16)
naar het Engelsch.
Een zaakwaarnemersklerk kwam uit
Londen en geleidde Mrs. Smith en Rose te
rug naar 't kantoor, waar haar meegedeeld
werd, dat zij een fortuin zouden erven. Ze
keerden terug, beter gekleed en er niet
zoo vermoeid meer. uitziende.
Het gerucht ging in het dorp, dat ze
van plan waren „De Wilgen" te verlaten
en dat ze zich ergens anders zouden ves
tigen. Maar toen Hanna hiernaar gevraagd
werd, antwoordde zij verontwaardigd, dat
hier niets van aan was en dat ze van plan
waren op den gewonen voet te blijven
voortleven.
De dienstbode bleef altijd even norsch en
gesloten; zij moedigde het gepraat niet
aan, maar Mr. Smith en Rose gingen nu
dikwijls naar den vooraanstaanden winkel
in het dorp en praatten daar wel met an
dere klanten.
„Waarom gaat u toch niet uit dat oude,
vochtige huis, madam?" vroeg de goed
moedige winkelierster.
„Ik zou het wel willen en Rose ook;
maar Hanna is er tegen", antwoordde Mrs.
Smith droevig.
Het scheen niet bij haar op te komen,
dat de menschen het toch wel een beetje
vreemd zouden vinden, dat ze zich in zulk
een zaak liet leiden door haar gedienstige.
Toen Mr. Cox dit hoorde, gaf het hem
nog meer stof tot denken. Telkens was hij
weer om en bjj „De Wilgen" geweest, zoo
wel overdag als laat op den avond, maar
hij had er nooit meer iets van belang ge
zien of gehoord.
Op een avond, gedurende de tweede week
van zijn Verblijf, toen hij weer eens kalm
den kant van „De Wilgen" opliep, kwam
June Parnell ineens ademloos op hem toe
geschoten.
„U heeft wat vlug geloopen!" merkte
hij.
„Ja, dat is ook zoo. Ik wilde u inhalen,
want er liep daar ginds een jonge man
dien ik liever niet weer zou ontmoeten."
„Was h\j onbeschaamd?"
„Neen, dat kan ik niet zeggen. Eerst
vroeg hij naar den weg en toén, of ik dik
wijls dezen kant uitliep en dat hij hoopte,
mij dan weer te zien. Daar hij mij totaal
onbekend was, ging ik mij nu niet zoo erg
op m'n gemak voelen!"
„Neen, dat begrgp ik! Had ik hem maar
eens gezien!"
Op dat oogenblik trof deze mededeeling
Mr. Cox niet zoo bijzonder. Hij vroeg Miss
Parnell, wanneer Mr. Langley teiugver-
wacht werd. „Hij was nu verscheidene kee-
ren bij de doktersfamilie aan huis geweest
en had dus natuurlijk gehoord van de af
wezigheid van den transport-officier.
„Ik verwachtte hem eigenlijk Dinsdag",
zei June. „Maar in zijn laatsten brief
schreef hij, dat hij misschien vandaag al
klaar was en dat hij dan morgenochtend
zou komen; tenminste, als er een trein
is. Het reizen op Zondag is zoo moeilijk."
„Maar hij zal wel over Londen gaan en
dan is er een prachtige aansluiting hier
heen met den trein van half twaalf; waar
schijnlijk zal hij dien wel nemen."
„Ik hoop het maar", zei June, „maar ik
De Soester hoenderkweeker E. A. de K.
kreeg een veroordeeing van 20.boete.
Ook kwam veroordeelend vonnis van
6.in de zaak van het parkeeren op het
daarvoor door het Gemeentebestuur van
Leusden verboden gedeelte van den Doorn-
schenweg in de Leusderheide. Mr. Schöl-
vinck kan de zaak dus voor de Rechtbank
verder aanvallen op lastgeving van de
Kon. Ned. Automobielclub, de K.N.A.C.
Deze ziting zag weinig opkomelingen,
zeker in verband met het feestvieren. Het
werd dus geen lange rist van zondaars op
het bankje. Nu, deze 'week is er andere
krantencopy in overvloed; dat komt dus
van pas.
De vacantie in de bouwvakken.
J. v. d. B., bouwer te Soest, had een huis
onderhanden, dat 15 Augustus diende klaar
te zijn. Nu kwamen de vacantiedagen der
bouwvakarbeiders, aanvang Augustus, een
stoornis dus voor op tijd klaar zijn. De
twee werklieden, die bij het strafzaakje
betrokken waren, hadden dien vacantietijd
wel willen doorwerken, maar vreesden te
recht dan heibel te krijgen met collega's
en organisatie. Ze begonnen dus op eigen
idee, maar een uurtje vroeger. Het
werk was door hen aangenomen van v. d.
B. voor bepaalde som, maar v. d. B. bleef
aansprakelijk. De Kantonrechter zag de
zakenmoeilijkheid in en wae met 2 daal
ders tevreden, al had het O.M. 2 maal 4
pegels willen hebben.
Baarn is er wel achter.
Men kent de gerechtelijke moeilijkheid
bij overtreding van het algemeen gebrui
kelijke ventverbod. Afleveren bij klanten,
klinkt dan vaak. Baarn is er wel achter.
Daar wordt in de verordening niet van ven
ten gesproken. Daar gaat men radikaal te
werk. Zonder vergunning 50 cent per 4
worden, 't Is kras en het lijkt niet demo-
dagen mag niet aan de huizen verkocht
cratisch. 't Is voor de politie echter ge
makkelijk en er komt meer geld in het
laatje dan bij enkel ventverbod. Dit ver
koopverbod is een stengeltje van het on
kruidgewas in onzen Hollandschen tuin._
Vonnissen. Hollandsch rechtsgevoel zei voorheen „Goed
omschreven moet zijn wat verboden is".
Het is langzamerhand een vrijwel overal
geworden: „Niets mag geschieden zonder
vergunning.'
O, dat is zoo gemakkelijk! Ja, dat wil
je om den drommel wel gelooven.
Een Baarnsch koopman moet erg lastig
wezen, volgens agent de Wolf.
Lastig? Hoezoo?, informeerde de Kan
tonrechter.
Ja, h(j vertikt het om een vergunning
BALANS DER FEESTWEEK.
Als er wat te doen is, is de E.H.B.O. er
bij, zoo ook bij de festiviteiten te Soest.
Bij alle programmanummers, en dat waren
er heel wat, waren E.H.B.O.-.ers present.
Gelukkig heben zij, behoudens een paar
kleine gevallen, niet actief behoeven op te
treden. Liepen zij op de terreinen met de
zelfde gevoelens als iemand, die een nieu
we regenjas heeft gekocht en het dan niet
wil gaan regenen? Het leek er wel en
beetje op, toen tijdens de harddraverij een
paard uit de bocht liep en op de menschen-
massa afstoof, 'n Enthousiast E.H.B.O.-er
riep: er komt werk aan den winkel! De
ruiter wist gelukkig net op tijd zijn paard
te bedwingen en de E.H.B.O.-er hing zijn
verbandtasch wat recht.
Een van de kleine ongevallen, die de
E.H.B.O. te behandelen kreeg, was in het
Openlucht Theater. Een knaapje liep wat
te vlug van het amphitheater, kwam te
vallen en scheurde zijn pink open. Om het
bloeden te stelpen werd, nadat eerst een
sterielgaasje op de wond was geplaatst, de
pink in gebogen stand verbonden, d.w.z.
de pink werd eerst in vuistvorm gebracht
en daaroverheen werd het verband aan
gelegd. Er werden geen jodium of andere
desinfecteerende middelen gebruikt! Dat
werd aan den medicus overgelaten, die de
wond moest hechten.
Bij het ongeval der vorige week, waarbij
een bejaarde wielrijder kwam te vallen,
werd een E.H.B.O.-er opgebeld. Deze was
niet thuis, zijn dochtertje stond te woord.
Wat deed zij toen? Zij fietste onmiddellijk
naar het terrein der Landbouwtentoonstel
ling, waar, naar zij wist E.H.B.O.-ers aan
wezig waren en waarschuwde hen.
Bravo meisje, goed gedaan; in het ver
volg ook nog even aan den opbeller vragen
of er al een dokter ontboden is!
ONTWIKKELEN
VAN WEEDES1R. 8 TELEF. 2458
AFDRUKKEN Het adres voor accuraat werk.
reken er niet op."
Ze stonden nu b$j de woning van den dok
ter en June noodigde den detective, om
mee naar binnen te gaan, maar Mr. Cox
verontschuldigde zich, nam den hoed af
en ging dus aan het hek weg.
Zij trad binnen en het meisje gaf haar
de boodschap over van Mrs. Sutton, dat
die uit was en eerst laat terug zou komen.
„Ik moest u zeggen, miss, dat u maar
niet met het diner moest wachten, want
Mrs. Sutton zal eerst om tien uur thuis
zijn.
„Goed, Jessie, maar toch zal ik wachten.
Ik ga nu in den trein. Wat een prachtige
avond hè?'
Het meisje was dit eens en June ging
naar buiten in de heerlijk zoele avonlucht.
Het was een lange, ouderwetsche tuin,
die begrensd werd door een kabbelend beek
je. Hier stond een prieel en aan den ande
ren kant liep een openbare weg.
Het beekje zag er zoo uitnoodigend uit
en June had het zoo warm! Ze kon de ver
zoeking niet weerstaan, om eens „pootje
te baden." Niemand ging er op dit uur
immers voorbij!
Zonder verder dralen trok ze haar kou
sen en schoenen uit en voorzichtig plaats
nemend op den met mos begroeiden oever,
stak ze haar voeten in het water.
Hoe lang ze daar zat, wist zij niet, maar
ineens gebeurde daar het onverwachte. Ze
hoorde voetstappen en stemmen.
Vlug krabbelde ze weer langs den oever
op, maar bleef met haar onderjurk haken
in een wilden rozenstruik.
De voetstappen kwamen è.1 nader. June
rukte, maar ze was nog altgd niet los, on
danks tallooze krabbels op de handen. Ze
had juist nog den t(jd, om tusschen den
te halen en dan moet ik hem maar achter
na loopen.
Ja, dat moest niet meugen maggen.
Het werd 6.
Verkeerd gebruikte inkt.
Een patroon kreeg bezoek van een amb
tenaar van den Raad van Arbeid. Die
Ambtenaars vulpen was net leeg of de
man had hem thuis laten liggen. Onze pa
troon moest te hulp schieten en hij bracht
inkt en pen aan, denkende dus daarmee
een nog open gebleven biljet zou worden
ingevuld.
Te mooi gedacht, 's Mans eigen pen en
eigen inkt werden gebezigd om eigen ver
baal op te maken. Had dan liever het flesch-
je buiten laten leegloopen.
Alweer een puzzle.
Een Baarnsch melkventer haalde zijn
waar aan_ een Soester melkfabriek. Nu
haalt hij ze er niet meer, zei zijn advocaat.
Verd. zou heden tegenwoordige zijn, maar
was er niet. Liet het aan zijn advocaat
over; was zelf aan het melkslijten met an
dere melk.
rozenstruik in te kruipen, toen twee men
schen in zicht kwamen en wélhaar
verloofde, Jim Langley, en de gedienstige
van „De Wilgen", Hanna. Die snikte,- of
haar 't hart breken zou.
Het was al te laat voor June om hen te
waarschuwen voor haar nabijheid, boven
dien voelde ze zich ook gegeneerd zoo met
bloote voeten en met de kanten strook van
haar onderjurk er bij hangend!Er
bleef haar dus niets anders over, dan maar
stil te liggen.
„Nu geeft 't allemaal niets meer snik
te Hanna. „Ik heb u toch zóó van tevoren
gewaarschuwd! Maar nü ben ik wegge
stuurd. Ik kan nérgens heen heb nie
mand, die mij helpen kan O, waarom
is dat meisje ook hier gekomen. Daardoor
is al dat leed over mij gebracht! U heeft
hó.ó.r lief, maar wat trekt u zich aan van
mij.
„Stil!" suste Jim. Ik zal mijn best doen
voor u! U moet niet wanhopen."
„Maar wat geeft dat nu allemaal? Ik
heb Miss Parnell gesmeekt, om weg te
gaan. Ik heb gevraagd, om haar weg te
zenden; maar, wèt heeft u er zich aan ge
stoord?En nüNóg De Hemel
helpe mij! Hoé zal dat eindigen!"
„Je moet trachten
Verder verstond June het niet. Zij zat
als verplet! Wat beduidde dit alles?
Uit het priëeltje kwam een geschuifel,
of iemand zich daar bewoog. Ze keerde
zich om en werd Simm gewaar.
„Hebt u die twee daar gezien, miss?",
begon hij, zonder excuus te vragen voor
zijn op verboden grondgebied verschenen.
„Ja," zei June.
„Nu, dat is maar goed ook. 't Is altjjd
beter om het ergste te weten."
Wat was geschied Deze P. H. uit Baarn
had zijn melk gehaald aan 'n Soester fa
briek, werd vlug daarop aangehouden door
een melkcontroleur, en het bureau te
Utrecht had van het monster verklaard:
6 deelen water op 100 deelen melk. Dat kan
die man toch niet helpen!, zoo sprak de ad
vocaat. Hier is schuld afwezig.
Best mogelijk, zei de heer Ambtenaar.
Maar van dat juist van de fabriek gehaald
zijn, staa't niets in het verbaal. Nu wordt
de betrokken controleur voorgeroepen op
6 October a.s., want mr. Klein, het O.M.,
gaat met vacantie.
(Wegens plaatsgebrek, eerst heden
geplaatst).
SOESTERBERG
Tel. Huis ter Heide 423
Oesters, Kreeften, Forellen, Caviaar.
Wilde Eenden en Patrijzen.
„Wat bedoel je?"
„Wel, wat al aan het heele dorp bekend
is: Luitenant Langley maakt het hof aan
die meid Hanna, vóórdat u hier nog
was. Hij gaf haar op voor wat niet
meer dan natuurlek is; maar zij is nu
niet makkelijk!"
„Bent u daar zeker van?"
„Ja, miss. Maar u moet het niemand
vertellen, dat ik uw zegsman ben. Ze den
ken, dat ik niet buiten het kamp ben, maar
mijn arme vrouw was stervende in For-
minster en dus ben ik even naar haar toe-
geweest. U zult er mij zeer mee verplich
ten, als u niet zegt, dat u mij gezien heeft".
„Goed! Maar gè dan nü ook!"
Hij salueerde en prevelde nog enkele
verontschuldigingen en betuigingen van
leedwezen.
Toen June weer alleen was, ging zij in
het priëeltje op den grond zitten en snik
te, of haar 't hartje breken zou. Eindelijk
was dan toch Hanna's vraag verklaard.
Langley had zich met zijn eigen lippen
verraden!
Al heel gauw wist zij, wat haar te doen
stond; ze begon met haar kousen en schoe
nen aan te trekken. Het was precies 9
uur. Om half tien was er een trein
naar Londen; als ze zich wat haastte,
dan kon ze dien nog juist halen. Ze ging
in huis, pakte een paar dingen bij elkaar
in een klein valiesje en belde, waarop het
kamermeisje verscheen.
„Jessie", zei ze, „ik heb zoo juist ge
hoord, dat Moeder mij vanavond thuis ver
langt. Er is niemand ziek. Maar zij wil,
dat ikeen receptie bijwoon.
(Wordt vervolgd).
