Voor de Jeugd.
Paedagogische schets.
komen de rijwielpaden in deze omgeving.
Deze mooie boekjes, nog versierd met keu
rige plaatjes, zijn tegenwoordig te koop bij
den boekhandel en bij Hoogvorst en wellicht
nog bij meerderen, voor den zeer goedkoopen
prijs van vijf en twintig cent. Voor één
kwartje koopt men dus dit aardige boekje,
zoolang de voorraad strekt. Men wachtc niet
te lang!
In de laatst gehouden jaarvergadering van
de afdeeling Huizen is ook besloten om te
trachten alle personen, die straks in de vol
gende maand in Hilversum aan de groote
vergadering zullen deelnemen ook naar Hui
zen te krijgen, om zoodoende aan onze schoonc
gemeente meerdere bekendheid te geven.'t Is
zeer te hopen, dat dit plan moge gelukken
Op die vergadering toch komen personen uit
alle oorden van ons land, waarvan velen on
getwijfeld Huizen nog nimmer hebben be
zocht.
Bewaarschool.
De aanbesteding van de Bewaarschool
Crèche met bovenbouw voor conciërgewoning
bracht gelijk gemeld werd een laagste
inschrijving van pl.ni. f 17.000.terwijl <lc
begrooting op 14 a 15000 gld. was bepaald.
Het bestuur is hierop nader met den archi
tect, die de uitvoering leidt, den heer van
Warneten, in overleg getreden, om binnen het
bepaalde bouwplan eenige vereenvoudigingen
aan te brengenals gevolg hiervan moet aan
de sierlijkheid hier en daar wat ten offer wor
den gebracht en zal oa. de tegelbekleeding
binnenshuis vervallen; inet de bovengenoemde
wijzigingen kan de bouw nu spoedig worden
tegemoet gezien.
Voor Twente.
Vrijdagavond belegden de aangesloten
afdeelingen van den Iluizer Besturenbond een
algemeene vergadering in de zaal Veerman,
waar de heeren Niermeijer en v d Born,
raadsleden dezer gemeente, een overzicht ga
ven van den gewijzigden stand van het groote
conflict in de Twentsche textielnijverheid.
Medegedeeld word, dat de aanvaarding van
den 5oi-urige werkweek en de loons
verlaging, door de cene groep arbeiders aan
genomen, de uitsluiting der overige had ten
gevolge gehad, waardoor 50 a 60 duizend gld.
steun direct noodig was; de Huizcr organi
satie besloot de vrijwillige bijdragen der
eigen leden voorshands aanmerkelijk te ver-
hoogen, doch geen verdere geldinzameling
naar buiten te doenmedegedeeld kon wor
den. dat het H B. den steun reeds met f 1.
's weeks heeft verhoogd; de afdracht van
Huizen is met 150 verhoogd bij de vorige,
ten gevolge van grootere bijdrage der parlij-
genooten.
De beplanting van den Nieuw Bussum-
merweg.
De boomplantdag ligt ons nog versch
in het geheugen. De jonge Hendrik Visser
beloofde den Burgemeester, dat alle kinderen
er \oor zouden waken dat deze boomen niet
zouden worden vernield. En tot nu toe hebben
allen hun woord gestand gedaan. Althans or
is nog geen vernielzucht bespeurd. En geluk
kig hebben de kinderen .eer van hun werk
Alle boomen slaan mooi aan. Dc boomen heb
ben het zeer getroffen met het weer. Veel
vocht! Geen periode van lange, scherpe
droogte, waarin zoo menige boom bezwijkt
Moge het zoo doorgaan. Met de warmte af
en toe wat regen, dat doet de boomen en
trouwens alle planten heerlijk groeien.
'ifei
Politienieuws.
Ten nadecle van een bewoonster van de
Javalaan is haar lijwiel, hetwelk zij bij de
R K. kerk aan de Koninginneweg had ge
plaatst, ontvreemd.
Door een chauffeur van den vrachtrijder
V. werd met zijn auto een schutting van een
bewoner van de Leeuwenstraat stuk gereden.
Dc 45-jarige niej. M wonende konings
straat, werd plotseling op den Kerkbrink
door de warmte bevangen. Nadat zij wat ge
rust en zich verfrischt had kon zij haai weg
vervolgen.
Een bewoner van de Gijsbrecht van
Amslelslraatwerd voor een bedrag van ƒ14
door de bekende juffrouw M. opgelicht.
Door de politie is assistentie verleend
ten huize van een bewoner van dc Ale.xan-
derlaan, alwaar een bedelaar brutaal optrad.
Door de politie werd aangehouden T.
V verdacht van diefstal van een koperen
doofpot.
Terwijl een 4-jarig jongetje op den
Berenstcijnschcnweg speelde, geraakte hij
plotseling te water. Een juist surveillecrend
agent sprong hem 11a en wist het kind, dat
inmiddels reeds was weggedreven en gezon
ken, te redden. De vader nam het kind mede
naar huis.
Rechtszaken
liössiÉi
Inbraken in net Gooi.
De Vierde Kamer der Rechtbank alhier
heeft heden uitspraak gedaan in een aantal op
8 Mei behandelde zaken, verband houdende
met de geruchtmakende inbraken in het
Gooi.
De 31-jarige loodgieter G. Boomgaard werd
wegens diefstal en diefstal met inklnnming
resp. in het postkantoor tc Blarictun en in de
villa van niej C. Ruding te Russurn, veroor
deeld tot zes maanden gevangenisstraf, ter
wijl het O M tien maanden had gevorderd.
Den gebroeders Hendrik en Louis Zanoli,
die zich tc vcrantwoorden hadden wegens de
inbraak 111 de villa Fokje" te Blaricum, wer
den ieder zes maanden gevangenisstraf opge
legd, voor H. Zanoli met aftrek der preven
tieve hechtenis (de eisch was tegen ieder cén
jaar, voor H. Zanoli met aftrek van één
maand hechtenis).
De 22-jarige loodgieter, die postzegels, af
komstig van den diefstal in het postkantoor,
ten geschenke aannam, werd tot zes maanden
gevangenisstraf veroordeeld (de eisch was
negen maanden).
De rijwielhandelaar, die terechtgestaan
'heeft, omdat hij de gestolen effecten kocht,
werd tei zake van schuldheling veroordeeld
tot twee maanden hechtenis voorwaardelijk,
overeenkomstig den oisch van het O.M.
Den poeliersknecht, die bij den verkoop als
lusschenpersoon optrad en voor zijn bemoei
ingen een f 70.ten geschenke ontving, en
den handelaar, zwager van een der Zanoli's,
die ook als bemiddelaar zijn diensten verleen
de en daarvoor eveneens werd beloond, wer
den ieder zes maanden gevangenisstraf opge
legd (de eisch was resp. drie en acht maan
den).
Het onderzoek in de zaak tegen den kan
toorbediende. die de gestolen effecten voor
den rijwielhandelaar verkocht en daarmee een
zoet winstje van f 3000maakte, zal op 19
Juni a s. hervat worden, teneinde alsnog ge
tuigen te hooien
Oplossingen uit het nummer van 13 Mei.
1. Almelo, Slaap, Öoldy, Hamer, Steeg,
Lelie, Viool.
2. Salomo.
3. Duizendpoot.
De prijzen voor deze oplossingen zijn
toegekend aan Hendrik Visser en Aaltje
Teeu wissen.
PIET'S AVONTUUR.
(Vervolg).
,,'t Lij/kt wel op de geschiedenis van
Repelsteeltje, viel Riet in de rede. „O, die
woont liier ook, maar dat is toch een
heel ander verhaal", ging Micine voort.
„Maar luister verder. Tin© ging aan 't
houwen en werkte hard, want dat kan
Tine, en Esbern kwam eFken dag kijken.
„Wel", lachte Tine dan, „weet je 't al,
hé? Natuurlijk niet!" O, o ,wat had Tine
een plezier! Maar Esbern werd steeds
ongeruster, hoe verder de kerk opschoot.
11 ij kon den naam maar niet raden. Bij
elke spleet in de bergen, bij eiken kuil iu
den grond luisterde hij lang met inge
houden adem, of iemand in ons rijk dien
naam niet noemen zou. Muar alles bleef
stil; hij hoorde alleen het zuehten van
den wind in de dennen en het ruischeu
vun de zee heel ver.
En de kerk werd hooger en hooger, er
rees een prachtige toren op, en Tine be
gon aan de fijnere afwerking, 't Beeld
houwwerk aan de zuilen en de versiering
van deuren, muren en ramen. Ook nog
een paar legels moesten er in de vloer
gemetseld worden. Esbern was mager ge
worden van zorg en angst, llij dwaalde
heel© dagen en nachten in de bergen rond
en vaak hoorden wij hem jammeren. Hij
smeekte de elven hem te helpen, maar
dat konden ze niet, want ze wisten ook
uiets. En Tine met z'u slim gezicht
gezicht kwam 's avonds handenwrijvend
thuis. „Ik heb hem. haast" zei hij dan
tegen z'11 vrouw, „cn dun zal ik 't hart
cn dc oogen van een mcnsch hebben.
Misschien kan ik dan zien wat een
mcnsch zien kan eu voelen, wat hij voelt
met z'11 hurt. Nu nog maar één pilaar
vrouw, en nog een pé&r tegels, dun heb
ik hem". Maar Helva had ook van dc
afspraak gehoord. Ze vond 't te erg, dat
Esbern tcrwille van haar zijn oogen eu
hart zou wagen en verspelen, maar ze
kon Esbern's beloite niet ongedaan ma
ken. Ze kon alleen maar schreien «1 bid
den, en dat deed ze. Eens, dut Esbern wan
hopig op een bank zat te luisteren hoe
Tine Tine op één na den laatste» steen
in den grond hamerde, hoorde hij lichte
voetstappen. Hij keek op eu zag Helva.
,,'t Is bijna de laatste steen, Helva", zei
Esbern treurig. „Vflj moeten maar af
scheid nemen voor goed". „O, kon ik
maar sterven in jouw pluats", snikte
Helva, „maar laten we nog ééns samen
bidden". En terwijl Tine vroolijk en
ijverig voorthamerden zeiden Esbern en
llelva hardop snikkend hun gebeden, ge
knield naast elkaar in de mooie kerk. En
hun liefde en vertrouwen waren grooter
dan Tineis toovermaeht, want plotseling
hoorde Esbern gezang, dat onder den
groml vandaan scheen te komen, llij
luisterde scherp en hoorde heel gedempt
eu zacht vau ver onder de aarde, hoe
moeder Tine voor haar kind z.ong:
Lieve kinxl, nu zing ik niet
't Altijd eend're wiegelied
Vau de schattenrijke nacht
In de duistre aardeschacht,
Van de hooggewelfde hallen,
Stralende van bergkristallen,
Van saphieren en robijn,
Rooder dan de donkre wijn,
En van wondre tooverdingen,
Neen, ik zal nu anders zingen:
Hoor in onze kleine kamer
Naar het kloppen van den hamer
Op den laatsteu steen der kerk
Bijna klaar is 't grootsche werk.
Elke andre flonkring zwicht
Voor het stralend oogenlieht
Van een uienseh, o stil mijn kind,
Ons maakt steeds het zonlicht blind
Maar die vrije, open oogen
worden niet door nacht omtogen,
Als ze opzien in de bron
Van het eeuwig licht, de zon.
Straks komt vader, straks komt
(vader,
Elke slag brengt hem ons nader
En hem nader aan den slag
Van het. hart, dat bonzen mag
Bang en'warm, on warm en bang
Om het raadsel te ontwinden
Want hij kan het nimmer vinden
Want al zoekt het. nog zoo lang
't Raadsel blijft hem toch verborgen
't Hart is toch voor vader morgen
Want gc<;n enk'le sterf ling weet
Dat je vader Tine heet!
Zoo zong vrouw Tine voor haar kind
en bij don laatsten regel sprong Esbern
met een luideoi kreet op Helva, heb jij t
ook gehoord? Ik weet den naam, ik weet
den naapn, o 'lieve Helva!
Juist kwam Tine met den laatsten steen
aandragen, bijna dansend van plezier op
z'n dunne beentjes, cn de zware steen
leek hein licht, want weldra pou hij de
buit hebben.
Maar daar zag hij Esberns blij gezicht
cn hoorde meteen z'n jubelende stem: „Te
laat, te laat., Tine!" Zoo had dus Tine
«och nog verloren. Hij verdween snel on
der den grond met zijn steen. Esbern cn
llelva trouwen samen en waren vrij ge
lukkig, maar, zoo eindigde Mierae zuch
tend, wij zitten hier nu maar met die
knorrige Tine opgescheept nij scheldt
steeds zijn vrouw uit, en zij doet niets
meer. dan zuchten de arme ziel. „Hè, heè,
zei Piet, wat heb ik in angst gezeten
voor die arme Esbern!" Maar ineens dacht
hij met schrik aan z'n eigen oogen en
voelde z'n eigen hart slaan. Hij was toch
ook maar een mcnsch.
Plotseling bleef hij staan-: „Mieme",
stamelde hij: „Mieme", „Ja", zei Mieme,
die hem wel begreep. Wees maar gerust.
Jij hebt geen belofte afgelegd, en bo
vendien dacht je dat een dwerg wat kon
uitvoeren met menschenoogen of oen
menschenhart? Die domme Tine! Nee, wo
hebben jou er heelemaul bij noodig.
Maar dat vond Piot toch ook nog niet
een geheel geruststellend antwoord.
Bedroefd en geschokt liep hij verder
met 't. smidje mee, die niet begreep iets
verontrustends gezegd te hebben, maar al
met al z'n gedachten bij 't nieuwe zwaard
was.
(Wordt vervolgd).
11.
Onlangs kwam ik hem na jaren nog
eens tegen in de Kal verstraat. Hij was tip-top
gekleed, droeg een opzichtige pelsjas, lak
schoenen, slobkousen, wandelstok met gouden
knop, een fatterig goud- armbandhorloge en
de onafscheidelijke sigaret tusschen z'n dikke
lippen. Z'n vroegere opgewekte trekken sche
nen nu uit z'n gezicht verdwenen en z'n logge
lichaam sleepte hij blijkbaar geheel energie
loos voort. Toen hij mij herkende, vloog het
schaamrood hem naar de wangen. Hij wendde
zich af, sprak een opzichtig gekleede deerne
aan en bleef met den rug naar mij toe, voor
een winkelraam met haar staan praten, waar
door ik geen gelegenheid kreeg hem aan te
schieten.
Arme kerelAl verder en verder gezonken.
totdat de kogelde gevangeniseen
krankzinnigengestichtje val zullen stui
ten?
Maar laat ik u eerst vertellen, hoe ik hem
leerde kennen. Het was in een van de mobili
satiejaren, dat hij, als reservist, bij mij in
opleiding was*voor officier. Hij zal denk ik
toen pl.in. 20 jaar zijn geweest, was onderwij
zer en slaagde dan ook in een paar maanden
met een van de eerste nummers voor het
korporaals-examen. Van een door mij opge
richte debatingclub was hij met algemeene
stemmen tot secretaris gekozen, hij maakc
schitterende opstellen, droeg alleraardigst
voor, koitom het was een jongen waar wat
in zat
Vóór het sergeants-examen gehouden werd
verdween hij echter naar Den Haag, waar
hij zich verder op rijkskosten kon bekwamen
voor onderwijzer in Indië, waarheen hij dan
11a een jaar studie zou kunnen vertrekken.
Vol enthousiasme nam hij van ons allen af
scheid, bedankte voor de ondervonden kame
raadschap, enz., en in tijden -hoorde ik niets
meer van hem en dacht ook niet verder aan
«lit eenc schaap uit de kudde.
Totdat ik op zekeren dag een keurig ge
stelden brief van hem kreeg, allerinnemendst
van toon cn inhoud, met tot slot een heel be
scheiden verzoek, hem eenig geld te willen
lccnen. Hij had de studie er aan gegeven,
voelde geen roeping meer voor het Indische
onderwijzerschap, waardoor het Rijk thans
z'11 opleiding niet meer bekostigde, maar ge
lukkig was hij nu tijdelijk op een distributie
kantoor. waar hij pl m. f 800 verdiende
Maar de luitenant kon best begrijpen, dat hij
er daar in Den Haag niet van kon komen,
hoe zuinig en zonder pretenties hij ook leefde
enz. enz Het was maar om f 50.te doen
cn hij zou prompt in termijnen terugbetalen.
„Och!" zeg ik tegen m'n vrouw, „verstan
dig is het misschien niet maar jc moet je
gevoel ook niet altijd op zij laten drukken
Iaat die jongen z'n jeugd niet 0111 een handvol
guldens bedorven worden Dc zorgen komen
heusch vroeg genoeg. Laat ik hem maar hel
pen, hij is 'l best waard, 't was toch zoo'n
flinke boy!"
Enfin, 't verstand legde 't loodje en het
gevoel typisch dat we ons nooit afvragen
of ons gevoel ook onzuiver kan zijn, maar
dit in zulke gevallen immer hoven alle waan
verheven achten won het voor de zooveel-
ste inaal en nog dienzelfden avond stuurdt ik
hein f 30.(meer had ik zelf niet), met een
hartelijk begeleidend schrijven cn eenige weken
later de resteerende f 20.Hierop volgden
alleraardigste bedankbrieven, nog ééns een
brief, waarin alles rozegeur en maneschijn
scheen, toen een langen tijd niets meer en
toen... een wanhoopsbrief uithet huis
van bewaring!
Hij had weer moeten dienen, was wederom
in financicele moeilijkheden geraakt, had nog
eens geld geleend, nu van een ander officier.
Na eenige maanden, waarin -hij evenals aan
mij niets afbetaalde, had deze meerdere hem
gedreigd zijn bataljonscommandant met een
en ander in kennis te zullen stellen. Uit angst
had hij toen een horloge gestolen van een
collega op een onderofficierskamer, wat nu
ontdekt was en 'nu zat hij achter slot en gren
del en wendde zich in z'n wanhoop tot mij,
de -eenigste, naar hij meende, die hem zou
kunnen en willen helpen.
Daar zat ik. zelf ten prooi aan velerlei be
roeringen? Van mijn 50 had ik nog geen
dubbeltje teruggezien Maar wat deerde mij
dat geld al had ik het ook niet breed
wat waren 50 vergeleken bij dc ellende en
de schande van een huis van bewaring! Maar
wat beteekende ook dit nog vergeleken bij
K «av,.
het daaropvolgend zelfverwijt! Daar kwam
een ellendig schuldbesef over mei Ik -had
dien jongen dat geld niet moeten leenen 1
't Was mijn schuld, dat hij nu in de gevan
genis zou komenWel trachtte ik dien an
deren luitenant de schuld te geven, die hem
tot deze noodsprong gedreven had, maar wie
had de meeste schuld?
Ellendigi lk had het toch zoo goed be
doeld! Arme kerel! Schiet hij nou wat mee
op? En dan... ik had er zijn familie niet
in gekend, die vlak naast m'n deur woonde
en had zonder onderzoek al z'n praatjes ge
loofd van miskenning door z'n naaste ver
wanten. Ezel die ik was! Ezel niet alleen,
maar slecht ook! Waarom hebben laster
praatjes, vertrouwelijke mededeelingcn over
miskenning cn mishandeling toch vaak zoo'n
vat op ons? Laten wij toch niet mede opvoe
den zonder het „hoort en wederhoort!" Me
delijden mooi, medeleven fijn, vertrouwen
onmisbaar, maar nimmer ten koste van an
dere verhoudingen, daardoor wordt dc dis
harmonie gekweekt en alles wat de harmonie
\erstoort, waar en hoe dan ook is immers
zonder. Het vertrouwen of de sympathie van
één van twee kibbelende partijen te winnen
is niets geen kunst. Maar de objectieve be
middelaar te zijn en beider vriend te worden,
staat dat niet hooger?
Nu is deze schipbreukeling tot 6 maanden
voorwaardelijk veroordeeld en een van die
diep tragische Uigubere grootste stadsfiguren
geworden Werk heeft hij niet, familie die
naar hem omkijkt ook niet cn toch kan hij
zooveel geld krijgen als hij wil. Arme kerel
Anderen zijn nu aangewezen om toezicht op
jc te houden, wat zou ik het graag zelf doen
om m'n eerste flater weor te kunnen goed
maken
(Wordt vervolgd).
INGEZONDEN
Buiten verantwoordelijkheid der redactie.
De Larenschc Waterleiding-kwestie.
Naar de Directie van het P.W.N. mij
mededeelt heb ik in het door mij in „dc Bel"
van 9 dezer ingezonden stuk, voor zoover het
de weergeving van mijn onderhoud met hem
betreft, enkele feitelijke onjuistheden verkon
digd. Ook brengt deze mij onder het oog, dat
hij niet heeft geweten, dat ik bij mijn verzoek
om inlichtingen het publiceeren van dc daar
bij verkregen gegevens tot oogmerk had.
Ik betreur het zeer, dat ik dezen indruk
niets bij hem gewekt heb. zoodat hij mij cr
van zou kunnen verdenken, dat ik zijn ver
trouwen eeniger mate heb misbruikt.
Zeer gaarne zou ik zien, dat het lot dit
•laatste niet kwam, doch dat hij tot mijn ver
ontschuldiging mijn verklaring wil aanvaar
den, dat ik mij, nu de Provincie blijkbaar tot
waterlevering in Laren overgaat, in het be
lang van de goede zaak tot publicatie van
een en ander, waarover ik mij zeer geérgerd
had, gerechtigd achtte. Het is, achteraf be
schouwd, zeker jammer, dat ik dit gedaan heb
zonder voorkennis van den heer van Oldcn-
borgh en zonder dat dus deze in de gelegen
heid was mijn betoog te ontdoen van fouten
en van hetgeen niet voor publicatie bestemd
was. Dat ik eenige onjuistheden in de weer
gave der feiten niet wist tc vermijden doet mij
leed.
Evenwel doen deze onjuistheden, welke een
gevolg zijn van de omstandigheid, dat een
volledig inzicht in deze ingewikkelde en over
meerdere jaren loopende aangelegenheid
slechts na een langdurig onderzoek kan wor
den verkregen, naar de Directeur mij toegeeft,
aan de hoofdlijn van nujn betoog geen
schade.
Het behoeft overigens geen nadere ver
zekering, dat de heer van Oldenburgh gee-
nerlei verantwoordelijkheid draagt voor het
feit en den vorm waarin ik gemeend heb mijn
grieven aan de Larensche burgerij voor te
moeten leggen. De vreemdsoortige wijze,
waarop onze vroedschap de belangen der
Larenschc ingezetenen voorstaat, alsmede de
critiek, waartoe zulks terecht onder een gioot
deel der burgerij aanleiding geeft, is voor mij
een reden om over den gekozen vorm vari
nujn vorig artikel geen minuut spijt te ge
voelen, en wil ik bekennen, dat ik mijzeh'e
nog geremd heb. De onjuistheden, hierboven
betreffen 111 hoofdzaak datums der door mij
aangehaalde rapporten, doch doen aan de uit
komsten niets af. Ik wil de gelegenheid nog
eens aangrijpen om onze raadsleden aan te
sporen in de eerstvolgende raadszitting geen
besluit tc nemen, alvorens nog eens een con
ferentie te hebben aangevraagd met den Direc
teur van het P.W. Dan zal blijken dat ik in
mijn ingezonden artikelen volstrekt niet te veel
heb gezegd, door te beweren dat onze water
voorziening jaren is gesaboteerd ter wille van
het waan-denkbeeld eigen-waterleiding en baas
in eigen huis. Laten de raadsleden bedenken,
dat, wil er iets gebeuren op het gebied van
algemeen nut, het individu moet wijken voor
de belangen der gemeenschap. Hier is ten op
zichte der watervoorziening dc gemeente het
individu, de Provincie de gemeenschap. Ge
steld eens (ik beweer nog het is niet zoo), dat
de gemeente zelf iets goedkooper water kon
leveren dan de Provincie, en daardoor de wa
tervoorziening der andere gemeenten duurder
maakte, of in gevaar bracht, dan zou de Pro
vincie nog gedwongen zijn dit aan een ge
meente te beletten. Daarom staat het bij mij
vast, dat de Provincie niet zal wijken voor de
tegenwerking van ons gemeente-bestuur, en
uithoofde van tc zijn strijdig met het alge
meen belang, de eigen waterleiding van Laren
onmogelijk zal maken.
Ik geef de raadsleden in overweging eens
11a tc lezen een artikel van Ingenieur Verheij
in „Het Gemeentebestuur", orgaan der Vereen,
van Nederlandsche Gemeenten", van 31 Maart
1924, en dan eens even in oogenschouw te
nemen, dat de schrijver van bovengenoemd
artikel één der adviseurs onzer gemeente is!
Denkelijk is dat nummer nog wel ter secretarie
onzer gemeente aanwezig Anders kunnen de
hccrcn het wel van mij ter inzage krijgen.
Om een staaltje te geven hoe er gewerkt
wordt voor het idee eigen waterleiding, kan
dienen, dat cr beweerd wordt, dat een eigen
waterleiding geen nieuw personeel mede
brengt! Het idee is te mal om cr op in te
gaan, en voor mij een bewijs, dat er op het
gemeentehuis geen flauw begrip bestaat wat
de exploitatie van een eigen waterleiding
bedrijf medebrengt. Van andere zijde wordt
gezegd: als tie gemeente het doet, kunnen
daar weer personen uit de gemeente wat aan
verdienenDus, tcrwille van aanstaande
baantjcsgaslen, moet de gemeente trachten
met f300.000.kapitaal een bedrijf te "be
ginnen, dat totaal onnoodig is, daar de Pro
vincie het beter en voordeeligcr doet!
Ook de minder gunstige resultaten van de
Provinciale Electriciteitsvoorziening worden
als waarschuwend voorbeeld voor oogen ge
houden cn uitgespeeld tegen een Provinciaal
bedrijf. Ik geef direct toe, dal er bij het
P.E.N. dingen gebeurd zijn, die economisch
niet door den beugel konden. Maar, eerlijk
oord.ecIen. Laten wij niet vergeten, dat het
P.E.N. in de oorlogsjaren alle huizen van een
lichtpunt moest voorzien, en dat al die nood-
aansluitingen cr weer uitgesloopt moesten
worden. Dat aan het P.E.N. kilometers oor
logskabel en tienduizenden guldens oorlogs-
rommel geleverd is, dat nu nog hersteld en
vervangen inocf worden. Dat een bedrijf dan
111 de eerste jaren op groote tekorten uit
loopt, is niet te verwonderen Laat ons dan
ook eens zien naar de talrijke groote particu
liere bedrijven, welker directeuren en com
missarissen braaf geholpen hebben het geld
hunner aandeelhouders er door te jagen, en
zich aan handelingen schuldig maakten, welke
hun geen recht geven in een auto. doch wel
in een celwagen te rijden. Onze prachtige wet-
ge\ing op het gebied der N.V. maakt het bo^
ven bedoelden heeren mogelijk nu nog de res
pectabele man, de steunpilaar der maatschap
pij. uit te hangen. Gegapt is er bij het P.E.N.
tenminste niet, en daarom, eerlijk naar alle
kanten zien bij dc beoordeeling der uitkomsten
van een overheidsbedrijf.
Ik hoop door dit schrijven te bereiken, dat
onze raadsleden zich hun verantwoordelijk
heid bewust worden en ie. de reeds veel te
hooge schuldenlast der gemeente niet opnieuw
gaan vergrooten of trachten- tc vergrooten
door een onnoodig bedrijf te beginnen2e. te
overdenken, dat al wat er gedaan wordt om
de Provinciale waterleiding tegen te houden,
tot gevolg heeft, dat de gemeente nog langer
de bespotting van het Gooi blijft en er terecht
nog langer gesproken kan worden van het
schandaal, dat Laren nog geen waterleiding
F. J. HOLSTEIJN.
OMZE NATUURRUBRIEK
Het 3e Nationale Pluimveecongres.
Het Tweede Wcrcld-PIuimveecongres is,
terwijl we dit schrijven, in Barcelona nog in
vollen gang. thans vragen we de aandacht
\oor het 3e Nationale Pluimvcecongres. dat
door de in I925 jubilcerende Vereeniging
Avicultura" zal worden georganiseerd.
't Is „maar" een Nationaal Congres, het
welk wc echter voor ons land minstens even
belangrijk achten als een Wereldcongres,
waar zoo dikwijls tegenstrijdige belangen met
elkaar in botsing komen, welke we in een
Nationaal Congres niet kennen.
Indertijd hebben we in een vergadering
van Pluimvee-voormannen reeds het voorstel
gedaan om tot een 3e Nationaal Congres te
komen, daar sinds 1910, het jaar waarin liet
tweede congres gehouden werd. zoo enorm
veel veranderd was. Men wilde er op dat
oogenblik niet toe overgaan, omdat er toen
reeds sprake van was. dat hier te lande hel
rc Wereld-Congres gehouden zou worden en
men vreesde, dat een Nationaal Congres, dat
zou kunnen doen afwimpelen of doen scha
den. Het verheugt ons daarom ten zeerst, dat
onze oudste Pluimvcevereeniging thans het
initiatief daartoe heeft genomen.
Er zijn een aantal vraagstukken, die op
e ene behandeling wachten en we hebben hier
een voldoend aantal practischc koppen, die
er het hunne tot eene oplossing kunnen bij
dragen. Zoo spitsen we ons alreeds op eenc
diepgaande verhandeling over het kunstma
tige broeden, dat velen onzer dit seizoen
zulke onaangename parten heeft gespeeld
16, 17 cn 18 Januari wordt dc Jubileums-
tenloonslclling van „Avicultura" gehouden,
haar veertigste?, die op luisterrijke wijze
gevierd zal worden. Het congres wordt dan
in de 2 of 3 aait die Tentoonstelling vooraf
gaande dagen gehouden.
Gemalen versche beenderen.
Men vroeg ons naar de waarde van ge
malen versche beenderen als opfokvoer en
ook ten gebruike voor de leghoenders. Gaarne
willen we er iets van mcdedeclcn
Allereerst zij dan gezegd, dat het er zeer
veel op aan komt hoe dc kwaliteit der been
deren is. Afgekloven botten van oude dieren
zullen, door het hooge percentage lijmgevende
stof. meer als plak- dan als voedingsmiddel
dienst doen?
Wanneer het beenderen zijn van jonge die
ren, nog bezet met vlceschaanzetsel, dan is
het ongetwijfeld een kostelijk voedingsmid
del. dat tot dc goedkoopste dierlijke voedings
stoffen gerekend mag worden.
Is het gewoonlijk al moeilijk om de samen
stelling van een voedingsmiddel in procenten
weer te geven, daar de kwaliteit een be
langrijke rol speelt, voor gemalen beenderen
is dit nog in veel- sterker mate het geval.
Als gemiddelde neemt men aanruim 20
eiwit, waarvan echter een deel lijmgevende
stof, zonder veel voedingswaarde is Voorts
een 25 vet en een even groot percentage
fosfor- en koolzure kalk, waarvan eerstge
noemde het meest. Uit dit laatste blijkt wel
dc waarde welke de gemalen beenderen voor
den opfok van het jonge goed bezit.
Aan een der Amerikaansche proefstations
heeft men vergelijkende voedcrprocvcn ge
nomen cn deze spraken zich gunstig voor ccn
rantsoen waarin gemalen versche beenderen
waren opgenomen.
Men zij er met dc voedering niet te royaal
mede 15 gram per volwassen hen neemt men
als maatstaf aan.
BOEK EN TIJDSCHRIFT
Het MAANDBLAD DER MELKERIJ
„OUD-BUSSEM" bevat in zijn Mei-nummer:
Gehoord op een tentoonstelling. Eiergercch-
ten Uit het kookboek van de moordenares.
Karnemelk.
