MUNS
72
73
werd te gevaarlijk. Binnen drie weken stonden de bomen weer op hun
plaats. En daar bleven ze zolang de trein bleef rijden.
Het spoorwegemplacement Leusden was een klein houten gebouwtje aan
beide zijden langs de rails. Er konden zo'n 10 mensen schuilen tegen
regen, sneeuw of wind. fleer was ook beslist niet nodig, want niet
alleen woonden er niet veel mensen, maar ook reisde men in die tijd
niet vaak. flet de trein gaan was erg omslachtig. Het stationnetje
stond een eind buiten het dorp. Wilde je naar de veiling of de markt
in Utrecht, dan moest je in Amersfoort overstappen. I\lee, daar maakten
niet velen gebruik van. Zo werd in 1927 het station in Leusden opge
heven. Slechts eens per jaar werd druk gebruik gemaakt van het sta
tion. In augustus reed er namelijk een speciale trein naar de bedevaart
plaats Kevelaar. Wel 30 mensen stapten dan in.
Een ander speciaal treintje was het Kersentreintje. In de oogsttijd van
de Betuwe reden er enkele speciale wagons, afgeladen met kersen, naar
de veiling in Amsterdam. Het is opmerkelijk, dat G.A. Russer in zijn
artikel "Rhenen, een brug te veel" schrijft: "Naarmate het de Duitsers
[Tn de 2e wereldoorlog, redVj slechter ging, nam ook de honger in het
Westen toe. Vooral vanuit Amsterdam en het Gooi kwamen de mensen bij
bosjes en treinen vol naar het land waar het leven nog goed was. Uit
die tijd stammerji namen als pruimenlijn, kersenlijn, fruitlijn, fruit-
expresse e.d." flij is echter verzekerd, dat het kersentreintje niets
met de oorlog te maken had. Al ver voor de oorlog reed het treintje.
Het was een rechtstreekse verbinding naar Amsterdam en de veiling
om de oogst zo snel mogelijk te kunnen verkopen.
Hoe gemoedelijk het leven hier was, blijkt uit het volgende verhaal.
De spoorwegbomen moesten natuurlijk dag en nacht bediend worden, maar
avonddiensten werden gemakkelijk voor elkaar waargenomen. "Ach jongen,
als je een avondje uit wil, dan ga je maar!" Zo gebeurde het ook op
een avond in de oorlog. De betreffende wachter ging eens lekker
buurten, flaar dat duurde niet lang. flet een paar grote knallen werd
die avond juist een Engels vliegtuig naar beneden gehaald. Hij stortte
vlakbij de rails neer. De wachter sprong direkt op zijn fiets. Hij be
hoorde toch op zijn post te zijn voor een officieel onderzoek naar het
vliegtuig werd ingesteld. Hij kwam nog net op tijd op zijn plaats.
In de oorlog werd het dubbele spoor bij Rhenen gebombardeerd. Werd
deze in 1941 nog hersteld, na de vernieling in 1944 werd deze niet
meer opgebouwd. Internationale treinen reden voortaan langs een
zuidelijker route. Ook na de oorlog werd dit trajekt nooit meer her
steld. De drukke tijden waren voorbij, flaar de lijn bleef voor lokaal
gebruik. Dat is heden nog te merken. In de volksmond spreekt men nu
over het Ponlijntje.
1. Russer, Rhenen, een brug te veel, p. 11
Gebruikte werken
JHB, De Veenendaallijn, in: Op de rails, 1981, nr. 5, p. 183
fleene, JGC. van de en Ankersmit, R., Kesteren-Amersfoort in:
Op de rails, 1981, nr. 5, p. 184-194
Russer, G.A., Rhenen een brug te veel
Interviews met de heren G. van der Hengel en W. van der Kooy
Veel ongelukken zijn er nooit gebeurd. Slechts een enkele keer moest
de trein een noodstop maken voor een koe op de rails. Wel werd in de
Amersfoortse krant uitgebreid verhaald hoe in de jaren 30 een melk
wagen onder de trein kwam. Het gaf veel opschudding. De wagen was
kapot en de melk vloeide rijkelijk, maar verder was er niets aan de
hand. Grotere ongelukken gebeurden hier niet.
In de krisistijd werd de lijn nog gebruikt om werkelozen aan het Vallei
kanaal te brengen. In het kader van een werkverschaffingsprojekt
moesten zij het Kanaal graven.
beeldspeciaalzaak
voor Foto en Video
Langestraat 18 3811 AG Amersfoort
Telefoon 033 - 613016 - Fax 033 - 651910
De Biezenkamp 15 - 3831 JA Leusden-c.
Telefoon 033 947080 - Fax 033 - 947701
Afb. 6: Wij danken de fa. Foto Fluns voor het geleverde fotowerk
t.b.v. de spoorlijnexpositie: Leusden en het spoor
