Knoeiende ambtenaren in Leusden
240
Kijk Uit. Klassekrant voor Nederland 30 april 1962, t.g.v. Zilveren Feest van ons
Koninklijk Paar, Blankesteijn, G., uit. Roelofs van Goor, z.j., Amersfoort
Vragen over vroeger, Handleiding voor het maken van historische interviews,
Hagen, J., z.j., z.p.
Bundeling Orgaan, Historische Kring Leusden, 1985-1991
Riet en gnendcultuur in Nederland, Volkscultuur, 1993, jrg. 10, nr. 3
Van Grafheuvel tot Columbarium, Geschiedenis van de begraafplaatsen en het
begraven in Leusden, Bos, W., Leusden, 1994
Artikelen over geschiedenis van Leusden, Amersfoort e.o., geschonken door mevr.
Boon
Begraafplaatsen als cultuurbezit, Terebinthreeks, z.p., 1994
Sigillum Parochiae St. Joseph Achterveld, Pastors van Achterveld van 1674-1947 in 8
delen, Schouten, J.M., 1994
De gestampte pot. Eetcultuur in Nederland, Hartog, A.P. den, Volkscultuur tijdschrift
over tradities en tijdsverschijnselen, z.p., 1992, jrg. nr. 2
Volkscultuur in de Lage Landen, De Nederlandse culturele identiteit, Zeijden, A. van
der, Volkscultuur tijdschrift over tradities en tijdsverschijnselen, z.p., 1992, nr. 3
De geschiedenis van de Grote Kerk in Scherpenzeel, Woudenberg, H.M., Barneveld,
1994
241
Een plaatselijk voorbeeld van het landelijke 'stille ambtenaren verzet'.
Ronald Polak
Het zal rond 1960 geweest zijn, dat mijn vader thuis kwam met een merkwaardig
verhaal.
Mijn vader werkte in die tijd op het gemeentehuis in Leusden, en hij vertelde, dat er
s'ochtends iemand aan het loket geweest was.
Die bezoeker wilde zich, als pas gearriveerde inwoner, laten inschrijven in de registers
van de burgerlijke stand en had verteld, dat hij Goorts heette; Cornelius Josephus
waren zijn voornamen.
Mijn vader had daarop gereageerd met:
Dan bent u geboren op 11 maart 1917, in Uden.
Goorts was eerst sprakeloos en zei toen:
Maar meneer, weet u dat van iedereen die hier komt?'
Toen mijn vader, in 1942, in Leusden onderdook, kreeg hij een persoonsbewijs met
zijn eigen pasfoto, zijn eigen vingerafdruk en zijn eigen handtekening; dat klopte dus
allemaal perfekt.
Maar wat niet overeenstemde met de werkelijkheid, dat waren de gegevens, die op
het persoonsbewijs vermeld stonden.
Deze personalia hoorden namelijk bij de echt bestaande Cornelius Josephus Goorts,
die ongeveer even oud was.
Bij een controle zou dit alles onmogelijk aan het licht kunnen komen, óf de foto op het
persoonsbewijs zou moeten worden vergeleken met de foto, die van de echte Goorts
bewaard werd in het Ontvangstbewijs-Persoonsbewijzen register in Den Haag.
De Leusdense eerste ambtenaar, die had geregeld dat mijn vader dit persoonsbewijs
kreeg, wist dat er op dit O.P B.-register geen controle werd uitgeoefend - uitzonde
ringen daargelaten, zoals we nog zullen zien.
Mijn vader heeft zich dan ook, de oorlog door, relatief vrij kunnen bewegen, zie
bijvoorbeeld de afbeeldingen 1 en 2.
