Cornelis Zaal
seerd door het in gebruik nemen van een
nieuw auto.
"Deze Scania was de fijnste auto, die ik
heb gereden."
Piet stopte met het veetransport in 1975.
Door de woningbouw verdwenen er
zoveel boeren, dat een efficiënte bezetting
van de vrachtwagens steeds moeilijker
werd. Dat was een moeilijke beslissing.
Hij miste vooral het contact op de mark
ten. Maar er bleef genoeg werk te doen in
andere sectoren.
Op zijn vijftigste werd hij getroffen door
een ernstige ziekte en was gedwongen het
bedrijf te beëindigen. En toen hij op zijn
zestigste een hartaanval kreeg, ging Piet
over op zijn hobby's: de computer en de
seniorenclub. Verder helpt hij bij een uit
vaartonderneming.
Op de Europese slagvelden woedt de
1' Wereldoorlog.
In het neutrale Holland, in Vinkeveen,
wordt, als eerste in een rij van zeven kin
deren, Cornelis Zaal geboren.
12 Mei 1940
Was Nederland niet in oorlog geweest met
Duitsland dan had je kunnen spreken van
een mooie Pinkster Zondag.
Het is halverwege de morgen.
Over een onverhard landweggetje dat
loopt vanaf de spoorlijn Amersfoort -
Apeldoorn, via de boerenerven Groot
Koddelaar, Vinkelaar en Bakelaar naar de
Stoutenburgerweg, fietst een lange colon
ne huzaren. Het zijn vier pelotons verken
ners'. De 'ogen en oren' van één van de
Nederlandse Legerkorps commandanten
die met zijn troepen2 langs het
Valleikanaal in opstelling ligt. Deze
Valleistelling dient de oprukkende Duitse
vijand te vertragen.
De opdracht van de huzaren-verkenners
voor deze dag luidt: Verplaats naar
Achterveld en verken van daaruit kracht
dadig in de richting van Barneveld.
Met een flinke ruimte tussen de pelotons
verplaatst het eskadron zich.
Wat ze dan nog niet weten is dat terzelf
der tijd de 227SK divisie van Generaal
ZickwolfT verkennend en ontplooiend op
de as Barneveld - Achterveld - Amersfoort
opereert.
Op de met klinkers belegde
Stoutenburger-weg aangekomen buigen ze
afin zuidelijke richting.
Het peloton' waar de huzaar Zaal deel van
uit maakt rijdt voorop als voorhoede. Zij
naderen de Barneveldse beek. De brug die
over de beek zou moeten liggen is reeds
in een eerder stadium opgeblazen door
Nederlandse troepen. Zij zullen dus moe
ten afstijgen teneinde de beek te doorwa
den. Dit levert geen problemen op want
de waterstand in de beek is laag. Over de
beek gaat het opeens mis. De voorste ver
kenners worden vanuit de richting van
Achterveld beschoten. Vliegensvlug 'pak
ken ze af. De mitrailleurs worden van de
fietsen gehaald en vuurgereed gemaakt.
De munitie wordt verdeeld.
Te voet rukken ze dan op over de Jan van
Arkelweg. De voorste groep dringt door
tot in de kern van Achterveld.
Ogenschijnlijk de vijand voor zich uit
drijvend. Op de driesprong bij de St.
Jozefkerk is het zelfs de bedoeling van
een groep verkenners^ de vijand over de
Hessenweg in oostelijke richting terug te
dringen. Dit mislukt want de tegenstand
vanuit de richting Barneveld is te groot.
Daarbij worden ze ook nog onder vuur
genomen vanuit zuidelijke richting.
Men probeert versterking te krijgen van
de overige pelotons.
De druk wordt te groot.
Dan worden ze plotsklaps vanuit de rich
ting Amersfoort onder vuur genomen. De
chaos is compleet als ook vanuit noorde
lijke richting (Stoutenburgerweg) vuur
wordt ontvangen. Het eskadron is com
pleet omsingeld!
Felle strijd wordt geleverd bij de begraaf
plaats en de kerk. Over en weer worden er
krijgsgevangenen gemaakt. Er vallen
doden en gewonden.
Terwijl hij in de buurt van de kerk strijd
levert met de vijand wordt ook Cees Zaal
getroffen in zijn arm. Zijn pelotonscom
mandant' wil zijn karabijn overpakken
maar een granaat treft de kornet dodelijk
in het hoofd. Mitrailleurs raken oververhit
en weigeren dienst, de munitie raakt op en
als dan blijkt dat de eskadrons comman
dant'' en drie van de vier pelotonscom
mandanten7 zijn gesneuveld wordt de situ
atie uitzichtloos.
Men geeft zich over of tracht het vege lijf
te redden door terug te trekken in de rich
ting van de eigen linies.
De gewonde Zaal wordt gevangen geno
men. Aanvankelijk voert men hem af naar
een ziekenhuis in Duitsland alwaar men
hem verpleegt. Later wordt hij gerepa
trieerd naar Nederland en belandt hij in
het St. Elisabeth ziekenhuis te Arnhem.
15 mei 1941
Ondanks dat hij weigert zijn arm te laten
amputeren lijkt het aanvankelijk de goede
kant op te gaan met de verwondingen van
Cees Zaal. Hij kan zelfs zijn ouderlijk
huis in Vinkeveen weer bezoeken. Maar
dan komt toch de terugslag. Precies een
jaar nadat Nederland capituleerde, op 15
mei 1941, zal hij in Arnhem overlijden
Het w agenpark (en personeel) breidt zich uitOp de achtergrond torent onze huidige biblio
theek "Nieuw Langenbeek" boven de wagens uit.
Alle foto's; archief Piet Hoogland.)
Krijn van Otterloo
10 Januari 1917
