85
76
38
1.12
1.18
m e 1
1 v i t e
FIRMA T. HOLS
6l ZOON
Kappie en het geheim van de schatkist
Van de Kletersteefs bakkerij
WELKOM BIJ DE ABF
ALLE TUIN- EN
BLOEMZADEN
FIRMA J. W. v. d. BERG
LEUSBROEK - TELEFOON 11133
DE CMWEG
Coed nieuws voor alle inwoners van Leusden
Hoewel het nieuwe winkelcentrum aan de
Prinses Irenelaan nog niet helemaal gereed is,
openen wij ons nieuwe filiaal reeds
DONDERDAG 12 FEBRUARI as.
Als feestelijke reklame bij de start:
SINT JORIS MIK van 1.05 voor
KING CORN KRENTENBROOD
of ROZIJNENBROOD van 1.04 voor
SLAGROOMSOEZEN
4 TOMPOUCES in doos van 1.52 voor
250 gram zuivere
ROOMBOTERSPRITS voor
Deze aanbieding is geldig van 12 t/m 14 februari
Drink voortaan
nog voordeliger ook
lekkere melk met weinig vet
en extra eiwitten
in plastic sachet
per liter Q cent
VRAAG HET UW MELKSLIJTER
'n MELKUNIE-AMERSFORTIA PRODUKT
VERWISSEL UW
OUDE GORDIJNEN EENS
TEXTIELHUIS WIJNTJES
Elke dag vers
brood en gebak
Cr'jfr
VAN HUPPELSCHOTEN
uw warme bakker
voor beter brood
en kwaliteit
staan wij op de bres
VANAF HEDEN GEOPEND
onze nieuwe zaak in winkelcentrum
DE BIESHAAR
F(
of
I I
ADVERTEREN DOET VERHOPEN
DONDERDAG 12 FEBRUARI 1970
tpssmaEi
PROBLEMEN MET MAKEN? WIJ HELPEN U ERUIT!
HESSENWEG 321 ACHTERVELD TELEFOON (03425) 390
altijd voorradig
STOOTENBÜEQ Telefoon (03490) 21636
WIJ HEBBEN IN VOORRAAD
Speciaal assortimentDIXIE GOLD
Hamersvcldsew. 58 (achter slijterij v. d. Hengel)
HAMERSVELD
VOOR TUIN EN DIER
Vetsgesneden groenten
Exclusieve wijnen
Heerlijke zuidvruchten
Notenbar
Kompleet IGLO assortiment
Delicatessen
Ope
G
O
gerr
haa
lijkt
was
van
U
een'
schi
E
ben
schi
den
verj
den
quê
tie
om
lanj
leze
cafi
te 2
mei
wat
wai
ges
I»
rinj
i 6r0
I dat
I
laa'
hee
ner
ges
pit;
I
I P'a
I wo
I zer
bel
I te
i I
I led
I dal
I hof
I de
FEUILLETON
DOOR MAARTJE ZElDENRIJK
7
Trien sloeg van verbazing zowat ach
terover. „Bedoel je, dat ik... dat je mij...
„begon ze haperend."
Lena knikte. „Je kunt toch dansen? Nou
ik rijd om acht uur weg. Ga je mee?"
Het meLsje glom van genoegen. „Dat
hoef Je niet te vragen, wat graag."
„Dat is dan voor elkaar. Acht uur ben
11c hier. Maar zeg thuis, dat wo niet zo
vroeg terug zijn, hoor want als ik do
smaak te pakken heb. ga Ik pas weg, als
het afgelopen is"
„O... ik vind alles heel best, Lena."
Om acht uur reed Lena dwars door
Beemster in de richting van De Ryp, Trien
van Eijck in vol ornaat naast zich. Ze
heeft haar figuur niet mee, dacht Lena,
maar dat kan zy niet helpen. Moe van
Eyck is ook een molenpaard. Doch ze
kleedt zich tenminste smaakvol. Dat moet
ik toegeven.
In de Rijp parkeerde ze haar wagen
nabij de danszaal. Samen met Trien die
opgetogen was van de voorpret, betrad ze
de zaal. De eerste die ze zag. was Giep
Nuvelder. Hun blikken ontmoottcn elkaar.
Hij begon te lachen.
HOOFDSTUK 7
De avond was gezellig en er deed zich
geen enkele wanklank voor. Ze danste
er.kole malen met Glep, die tijdens de
eerste dans zei: ..Ik durfde je eerst niet
te vragen, Lena."
„Waarom niet?" vroeg ze verwonderd.
„Wel, jij bent een boerendochter."
„En Jij een boerenzoon, maar we zijn
hier niet op de boerderij."
„Dus dat maakt voor jou toch verschil."
Ze begreep hem niet helemaal. „Bedool
je de verhouding tussen ons op de boerde
rij en hier?"
„Precies."
Ze knikte en keek hem rustig aan. In
derdaad. Dat maakt verschil. Het Is al
tijd gemakkelijk, als je het weet."
De jongen keek haar ernstig aan. „Ik
weet m'n plaats, Lena en ben al tevreden,
als je eens met me wil dansen."
„Je kunt het tenminste beter dan do
meesten hier," antwoordde zc. „Zeg..."
Ze boog zich wat dieper naar hem toe:
„Dans ook eens met Trien, wil Je? Het Is
ons buurmeisje en ze ls werkelijk heel aar
dig, als ze tos komt. Trien ls alleen maar
wat verlegen."
„Om Jou een plezier te doen, natuurlijk.
Hoewel... Ik heb het niet erg op verlegen
vrouwen."
„Waarom niet?"
0, dan kan lk ao niet zeggen. Ik krijg
doorgaans het idee, dat ze me voor de
mal houden.
„Dat doet Trien vast niet. Zo ls zo niet
„Ik zal proberen, of lk haar een paar
slagen rond kan krijgen."
Lena proestte het uit. Maar ze zei: ,.Dat
is niet aardig, Glep Overigen daar zul
JU geen moeite mee hebben."
Hij boog lachend. „Dank je, schone jonk
vrouw
„Wat zeg je?"
„Ik noemde je: schone jonkvrouw
„Giep, geen komplimentjes. Dat is zo
flauw."
„Maar ik meen het. Wees blij, dat de rid
dertljd al eeuwen achter ons ligt. Anders
was je al lang geroofd."
Ze glimlachte. „Ben Je romantisch?"
„Hangt van de omstandigheden af. Bij
voorbeeld niet, als Ik met de gierwagen
over het land rijd."
Lena vond hem gevat En kreeg steeds
meer bewondering voor z'n atletische ge
stalte. „Doe je aan sport? vroeg ze.
„Je ziet het toch? Ik dans."
„Ik bedoel: echte sport."
Hij knikte. „Voetbal, atletiek, zwemmen
en turnen. Is hier een turnvereniging?"
„Ik weet het niet eens. Wel In de stad."
„Van de winter zal lk wei zien. Ik houd
van turnen."
Nuvelder heet hij, dacht ze. Heb lk die
naam wel eens gelezen? Komt me zo be
kend voor.
„Ik deed een paar keer mee om het
kampioenschap van Nederland werd de
laatste keer derde."
„Stond het In de krant?"
„Zal wel. Ik heb een knipselbock van
mezelf. Ik ben een tikkeltje rjdel. Als je
het eens zien wilt? Ik heb 't meegenomen
naar de Beemster.
„Je maakt me nieuwsgierig."
De dans was uit Aan het tafeltje zat
Trien met een flesje coca cola voor zich.
„drink leeg." beval Glep. dan bestel lk er
nog een voor je."
„Dat... dat is heel aardig van Je."
„O, maar lk ben aardig. Wil je straks
eens een keer met m(J dansen?"
Trien zette grote ogen op. ,Meen je het?
„Allicht Anders vraag lk het niet."
Lena keek toe. weigerde een paar ca
valiers met de verontschuldiging. „Ik moet
eerst even uitblazen, jongens. „Intussen
keek ze toe, zag Glep vertrouwelijk dicht
bij het gezicht van het meisje, dat met een
hoogrode kleur blijkbaar luisterde en af en
toe lachte. Later danste hij nog enkele
malen met het meisje, waardoor het ijs
brok en zc wat vlotter werd. Lena knikte
een keer vriendelijk toe. „Dat ls heel Hef
van je Giep," zei ze zacht.
Hij boog weer even en antwoordde zacht
„Dank Je, maar ik dans toch liever met
jou. „Hetgeen bij Lena een kleur veroor
zaakte.
Aan het eind van do avond zei Giep zo
langs z'n neus weg tegen Lena: „Morgen
middag zit ik hier in de buurt aan de
Ringdijk. Ik neem m'n plakboek mee. Kun
je het bekijken als je wilt."
Ze keek verbaasd. „Bedoel je, dat Je op
me rekent?"
„Hoe wil Je anders m'n plakboek zien?
Thuis kan dat niet zo gemakkelijk, hè? Ik
weet op de boerderij wel, waar m'n plaats
la."
Lena dacht enige tijd na. „Hoe laat?"
Hij haalde z'n schouders op. „Ik bon er
om een uur of twee. Je ziet maar."
„Goed. Ik kom. Maar trek daar als
jeblieft geen verkeerde conclusies uit, wil
Je?" Ze keek hem doordringend aan.
„Maak je geen zorgen, Lena. Ik weet
drommels goed, dat er een onoverkome
lijke scheidslijn is tussen de geen cent be
zittende Glep Nuvelder en de dochter van
goed gesitueerde boer. Daar ben ik te
nuchter voor."
De zaal begon leeg te lopen en gedrie
ën stonden ze op. Terwijl Giep haar In de
mantel hielp, vroeg ze zacht: „Speelt dat
ln deze moderne tijd nog een rol?"
Hij antwoordde: In Beemster heeft de
tijd blijkbaar een poosje stil gestaan. Dat
heb lk na drie dagen al begrepen. Overi
gens, bij ons ln Gelderland bestaat ook
nog standsverschil. Ik maak me ln dit
opzicht geen enkele Illusie."
Bij hun auto's aangekomen, greep ze
zijn hand. „Dank je, Glep, voor de pret
tige avond."
„En," voegde hij er zacht aan. „Als jullie
belden plezier hebben gehad, ls dat voor
my de besto beloning," antwoordde hij.
Die nacht kon Lena Keesoom moeilijk ln
slaap komen. Telkens zag ze het vrien
delijke gezicht van de nieuwe meester
knecht voor zich en voelde ze zijn stevige
arm om zich heen, toen ze dansten. In de
wagen, op weg naar huis, was Trien ent
housiast over de knecht. „Wat een leuke
jongen, hè, die Glep. En wat danst hy
geweldig, niet?"
Het was werkeiyk fijn om met hem te
dansen. Jammer, dat hy knecht is, hè?"
Lena had rustig geantwoord: „Hy ls
een boerenzoon."
„Warom verhuurt hij zich dan als
knecht?"
Haar vriendin wist het wel, maar ducht
lk zeg niet alles. „Probeer het maar eens
uit te vissen, Trien."
„Zeker een kleine boerdery, hè? Komt-
ie niet uit Gelderland? Hy Is wel knap, hè
Lena knikte enkel en dacht. Arme meid
je vader kennende, zal hy nooit toestem
ming geven. Al is lGep honderdmaal boe
renzoon. De oude van Eijck kennende wist
ze, dat hy neerzag op alles, wat niet in
Noordholland woonde.
De volgende morgen zag Lena er slecht
uit. Pas in de vroege morgen was ze ln
slaap gesukkeld ze moest vroeg op om te
helpen melken. Ze groette Giep op de ge
wone manier en begon aan haar morgen-
taak.
Maar tydens de broodmaaltyd vroeg
Griet, die met bezorgde blik naar het bleke
gezicht van haar dochter keek. „Wat was
je weer laat vannacht... Waar ben je ge
weest?"
„Gedanst in De Rijp. Samen met Trien
van Eijck.
„Was 't leuk? Heb je nog bekenden
gezien?
Ik zwyg over Giep, dacht ze. Als ik
Trien zie. zal ik haar ook de pin op de
neus zetten. Het gaat niemand wat aan.
„Wat noemt u bekenden? Ik ken verschil
lenden boerenzoons de een nog saaier dan
de ander. En allemaal zuiplappen
„Waarom was je dan zo laat Was
dan eerder tnuis gekomen."
Lena knikte. „Oké, oké, Trien was er
ook bij een die vermaakte zich. Moet ik
dan zeggen: „Houd op met dansen, want
ik wil naar huis?"
Willem merkte op: „Waarom koopt Van
Eyck geen wagentje voor Trien? Om de
centen hoeft hy het niet te laten."
„Moet ze eerst rijden leren. En dat leert
ze, volgens my nooit," defincerde Lena.
Griet had het niet erg op haar linieer
buren, maar ze had liever, dat Lena met
Trien omging dan haar oude vriendschap
met Riek Biauwboer, de achternicht van
Trien weer aan te knopen. Het was nu uit
met die radioknul en het moest uitbiy-
ven. Wie weet. kwam hy by Riek nog
wel eens over de vloer.
Na het eten maakte Lena aanstalten om
weg te ryden. Griet stond bulten zag haar
knappo dochter met welgevallen naar de
auto lopen.
„Ben je thuis met broodoten?"
Ze draaide even om haar schouders opha
lend. „Weet ik nog niet. Ik ga wat rijden.
Misschien naar Alkmaar."
„Doe voorzichtig en veel plezier."
Griet keek de wagen na en constateerde
dat ze noch de weg naar Purmerend, noch
die naar Riek Biauwboer inging, maar
reed in de richting van Schermerhorn. Ze
zal hem onderhand wel vergeten zijn,
dacht ze tevreden.
HOOFDSTUK S
Ze zag al van verro zyn eendje bij een
grind kuil aan de dyk staan, een paar
kilometer van de brug naar De Rijp. Ze
stopte een honderd meter verder bij een
andere kuil, sloot haar wagen en wandel
de met haar tasje over de schouder naar
hem toe. Hij zat in het gras, een groot
plakboek naast zichHy moest haar wagen
gezien hebben, doch reageerde ln geen
opzicht. Pas toen ze naast hem neerzakte
keek hij lachend op. „Ha, Lena."
„Zo, Nuvelder," antwoordde ze, zo neu
traal mogeiyk.
De jongen wees naar zijn regenjas, die
hij omgekeerd op het gras had gelegd.
„Ga maar zitten."
„Dank je. „De kleine attentie trof haar.
Aan zoiets zou Jaap nooit gedacht heb
ben. Ze pakte hot boek en begon er ln
te bladeren Het was voor de helft volge
plakt met krantenknipsels, al of niet met
foto's, programma's, enkele brieven, blijk
baar van bewonderaarsters en het had al
lemaal betrekking op turnen. Gedurende
enige tijd bekeek ze het, blad voor blad
omslaande. Soms ias ze een verslag, be
keek ze wat foto's en fragmenten uit brie
ven. Hij zei. „Ik heb zelfs al een keer j
een huweiyicsaanzoek gehad. Schriftelijk
De brief zit er in."
Ze constateerde: „Je bent in Gelderland
tamelijk beroemd, hè?"
Hy knikte. „Zo'n beetje. Roem maakt
me niets. Als ik er morgen mee stop, zyn i:j
ze me overmorgen vergeten. Het is alle
maal betrekkeiyk. Maar voor later zyn
leuke herinneringen. Daarom legde Lk dit
plakboek aan."
Lena bladerde nog een poosje en legde
Lena bladerde nog 'n poosje en legde
moeder laten zien. D ie houdt wel van zo-
iets."
„Denk je?"
„Moeder heeft wel nooit aan turnen ge
daan, maar is oersterk. Op haar manie;
heeft ze bewondering voor iedereen, d
zoiets kan presteren."
„Ik ben niet uitgesproken sterk. Wel
lenig."
„Dat is ook belangryk. Het een past bi} a
het ander."
Hy bood haar een sigaret aan en gat
haar vuur. Maar hy bleef verder zwygen
Ze rookte enige tyd. Toen vroeg Lena
„Wat doe Je vanmiddag?"
De jongen haalde zyn schouders op. „Wni
voor mogelijkheden zyn er voor me? Ml
schien is er vanavaond ergens dansen
Weet jij wat?"
„Waarom ben je zo cynisch?"
(wordt vervolgd! I
door Martin Toonder
30
„Wat sta je nou weer te leuteren, angst
klont?" viel Kappie uit.
„Echt w aar," stamelde de maat, ge
heel overstuur. „Ik zag duidelijk een ge
zicht, dat ons door de patrijspoort aan
keek Een gezicht met een pleister. Laten
we
Hij werd onderbroken door een zacht
gegiechel van professor Jodelahiti.
Een geestl met ene pleister," grinnikte
de geleerde. „Kom, kom, heer Maatl, lk
geloof dat u een weinig zenuwachtig bent,
niet?"
Professor Jodelahiti had schoon gelijk,
zoals regelmatige lezers van deze verha
len zullen beseffen. Maar wat de geleerde
niet wist was. dat de maat inderdaad aan
do andere zijde van de verweerde patrijs
poort de ongure tronie van Wimple had
waargenomen!
Het snode drietal, waarvan Wimpie deel
uitmaakte, was Inmiddels eveneens op
DE GROENE DRAECK aangekomen. On
der leiding van de chef .varen zij begon
nen aan een nauwgezet onderzoek van he
vergane galjoen. En omdat zij, anders dar
Kappie en de zijnen, wisten dat zij geens
zins alleen waren, maakten zij voort. Zo
kon het gebeuren dat de kleine leider op
een gegeven ogenblik datgene vond, waar
naar professor Jodelahiti in het belane
van de wetenschap en Het Vaderland, zo I
naarstig zocht: in een der vertrekker. 1
stond een stevige kist, waaran het koperer
beslag door de invloed van het zeewater
groen was geworden.
(wordt vervolgd)
