HOLS M
MASSAPRODUKTIE
vergt
MASSADISTRIBUTIE
Deze week extra lage prijzen
KROON SUPERMARKT
Kappie en het geheim van de schatkist
VERZORG MET PASEN
EXTRA UW ONTBIJTTAFEL
THIEM VAN DE HENGEL
K. v. d. BEEK
LIESHOUT
DELICATESSEN
WINKELCENTRUM „DE RIESHAAR
WINKELCENTRUM „DE BIESHAAR"
DE OWEG
Enige warme bakker
in Leusbroek
Zaterdags extra
gesorteerd in verse
Alles uit eigen bakkerij
Luxaflex1 mensen
zijn bijzondere
mensen
met PAASBROOD KOFFIEBROODJES PAIN DE LUXE VLA-
BROODJES MAANZAADBROODJES TULBANDEN etc.
Uit eigen brood- en banketbakkerij
ZWARTE WEG 6 HAMERS VELD TELEFOON 263
KRENTENMIKJES
HARDE BROODJES
STOKBRODEN
MAANZAADBROODJES enz.
TARWE VLOERBROOD
BOLISSEN EN KRAKELINGEN
Trekerweg 3 (Bavoort) LEUSDEN
Eigen parkeerterrein aanwezig! Tel. 1 88 95
Wonen plezieriger.
Met de beste aluminium
jaloezieën die er zijn.
Met 'Luxaflex' jaloezieën.
Hebben daarom een streepje
vóór.
Voor prijzen die meevallen.
Prijzen waarvoor niemand
genoegen neemt met
namaak.
Kom eens kijken en praten bij.
SErkend dealer
WONINGINRICHTING MEUBELEN
Hamersveldseweg 16 (showroom: Bavoortseweg)
Telefoon (03496) 331 HAMERSVELD
VOLOP VERSE GROENTEN
o.a. 3 GROTE KROPPEN SLA voor 95 ct
Rabarber Spinazie enz. Champignons Taugé Venkel
GROTE VOORRAAD SINAASAPPELS
SALUSTIANA 12 st. voor ƒ1,50 (volop voorradig Sunkist en Jaffa's)
WIJNEN EN FRISDRANKEN met speciale aanbiedingen
COCA-COLA tijdelijk 69 ct per literfles
ZIE ONZE NOTENBAR (Delicatessen)
o.a. Escargots Wildsoepen Heinz soepen Shark's Fin Soup
Royal Mail Crap Red Salmon Champignons Macedoine de
Lègumes Extra French Beans Royal Mail Grape Fruit Bartlett
Pears Jaffa Gold: Orange segment Diced Melon Citrus Salad
Wordt verwacht groot assortiment INDISCH-CHINESE KRUIDEN
OLVARIT BABY-GROENTEN
WITTE SUIKER kg109
GESNEDEN WITBROOD OF BRUIN71
VERSE MELK liter55
KOFFIE goud (vacuum)179
KOFFIEMELK liter139
PILS 3 flesjes79
ROOKWORST (vacuum) 98
SPEKLAPPEN 500 gram219
LUIERS pak 15 stuks98
PINDAKAAS grote pot98
RAAK CITRON L1MON.ADE 2 literflessen98
BLOEMENAARDE grote zak 55
HANDSINAASAPPELEN 16 stuks179
COX D'ORANGE 2 kg69
APPELMOES literblik59
UNOX KIPPE- OF GROENTESOEP79
CHOCO-FRIS gezinsfles69
SAROMA PUDDING van 43 voor38
bij 2 pakken een GLAZEN DESSERTSCHAALTJE GRATIS
TELEFOON 1 69 87
Aankopen boven 10,beiorgen wij thuis.
LEUSBROEK
FEUILLETON
DOOR MAARIJE ZLDENRIJK
11
Lena had haar moeder verontwaardigd
aangekeken. „Nou? Is dat zo gek. Ik heb
gehuild om Giep, het is toch zeker ver
schrikkelijk? Ik mocht hem. Hy was altyd
vriendeiyk en beleefd."
Willem knikte. „Dat was hy zeker, Ge
weldig tragisch, om zo aan je eindje te
komen. We hadden een goede kracht aan
hem."
Na enkele dagen nam ze haar besluit. Ik
wil weten, waarom hy dit gedaan heeft.
Ik ga zyn ouders opzoeken. Misschien dat
ik daar iets meer kan begrypen van zyn
beweegredenen.
Op een zondagmorgen reed ze vroeg
weg. Van Giep wist ze zyn adres. De boer-
dery lag onder Heteren, op een halve ki
lometer van de dyk.
Ze was nog geen vyf minuten binnen,
toen ze 'n antwoord wist op de vele vragen
die sinds zyn dood gerezen waren. Want
er liepen twee mismaakte kinderen rond
en een derde was een mongooltje. Lena
schrok, doch beheerste zich met ijzeren
wilskracht Ze sprak met de getroffen ou
ders. Al spoedig bemerkte ze. dat de moe
der min of meer debiel was. En ook de
getrouwde dochter leek niet helemaal nor
maal, Het hele huishouden bood een triest,
meelijwekkend gezicht. Het aanbod om te
blijven eten, sloeg ze vriendelijk af. Als
excuus gaf ze op, dat ze tijdig voor melk
tijd terug moest zijn.
Terugrydend naar huis begreep ze alles
Giep komt uit een gedegenereerd gezin.
De woning was smerig en uit alles bleek
dat men op het randje af als a-sociaal
bestempeld kon worden. Eén dochter leek
normaal. En ook de getrouwde zoon die
toevallig even langs kwam. Voor de rest
waren het degenerees.
Giep zelf was goed by. Daaraan twijfel
de ze zelfs nu geen ogenblik aan. Maar
hij was zich bewust van het stempel, dat
op zijn geslacht drukte. Daarom wilde hy
niet, uit angst voor het nakomelingschap.
Die laatste avond op de dyk had ze hem
bijna zo ver, als ze wilde. Ze had zijn han
den gevoeld en de begeerte in hem gepeild
Als er geen fietsers langs gekomen waren
wat zou er dan gebeurd zyn? Giep had
het gevaar onderkend, maar goed begre
pen, dat hy misschien geen tweede keer
zou kunnen stand houden. Dat wilde hy
mij niet aandoen, wetende, uit wal voor
gezin hij kwam. Daarom zag hy maar één
oplossing: de dood.
Plotseling remde ze af. Ik moet terug
dacht ze, met moeite haar tranen weer
houdend. Zijn ouders zoek ik op, maar zijn
graf vergeet ik. Ik kan toch niet huis
gaan, zonder aan zyn graf te hebben ge
staan?
Met volle snelheid reed ze terug naar de
Betuwe. In Utrecht was ze langs het zie
kenhuis aan de Catharijnesingel gereden
omdat ze de weg bulten de stad om niet
kon vinden. Daar had ze een bloemenstal-
letje gezien. Na enig zoeken vond ze het
ziekenhluis weer en kocht een grote bos
bloemen, terwijl ze er na enig aandringen
ook een vaas by kreeg. Terug In de Betu
we vroeg ze de weg naar het kerkhof.
Daar zette ze de auto neer en met de bos
bloemen in haar hand liep ze langs de gra
ven. Na enig zoeken vond ze het op aan-
wyzing van de bewaker. Er stond alleen
maar een yzeren paaltje.
Ik bestel een zerg, besloot ze. Dat ls al
het minste wat ik nog voor iGep kan doen
Al merkt hy er niets meer van Ze zette
de vaas met bloemen op zyn graf. Met de
bewaker liep ze terug naar de uitgang
en besprak haar plan voor een zerk De
man kon er voor zorgen. Ze vroeg de kos
ten en keek hoeveel geld ze bij zich had.
Ze gaf hem twee briefjes van vyf en twin
tig. „Geef me uw adres De rest stuur ik
morgen op."
„Wat moet er op de zerk komen, me
vrouw?"
Lena dacht na en nam een blocnote uit
haar tas. Ze schreef: „Ter nagedachtenis
aan myn lieve Giep". Ze overhandigde het
„Meer niet. Geen naam van mij. En als de
familie er nog wat onder wil hebben, vind
ik het goed
De zomer was volop in het land. toen
Lena voor de tweede maal naar de Betuwe
reed. Op het kleine kerkhof liep ze nu re
gelrecht naar zijn graf De steen was ge
plaatst met het door haar gegeven op-
schi'ift: „Ter nagedachtenis aan mijn lieve
Giep Ze had nieuwe bloemeD bij zich en
schikte die in de lege vaas. Enige tijd
bleef ze gehurkt bij zijn graf staan. „Dit
is het enige, wat ik nog kan doen, lieve
jongen," prevelde ze, byna geluidloos.
„Dank je, omdat je al je liefde hebt gege
ven, je onbaatzuchtige hart, dat zo warm
voor me klopte, en waartegen ik zo vaak
heb gelegen. Lieve, lieve jongen..."
Een eind op de rivierdijk stopte ze en
liet haar tranen de vrije loop. „Giep, lieve
jongen, ik mis je zo. „snikte ze. „Waarom
heb je me nooit alles vertelt? Ik zou je
hebben begrepen... maar je zweeg en je
ontzag me... lieve, lieve jongen..."
Met broodeten was ze terug. Griet keek
haar dochter opmerkzaam aan, niet be-
grypend wat er met haar aan de hand
was Maar Lena beheerste zich weer vol
komen en liet niets merken. Toen ze op
de verjaardag van Willem oemerkte. dat
Lena heel geanimeerd met Bait In ge
sprek was geraakt en verschillende malen
met hem danste, kreeg ze hoop dat haar
dochter belangstelling voor de zoon van
Evert Pereboom zou krygen. Temeer ook
omdat ze buiten zo hartelijk afscheid van
hem had genomen. Maar sindsdien had ze
niets meer gemerkt van 'n bestaande ver
standhouding tussen de jongelui. Wat moe
der Griet niet wist was, dat Lena aan
Bart gevraagd: Stel je bezoek voorlopig
even uit, Bert. Het heeft te maken met de
plotselinge dood van onze meesterknecht.
Later vertel Ik het je misschien wel."
Bart Pereboom was een verstandige jon
gen. Nooit iets forceren, was zijn stelregeJ
dan maak je brokken. Dus hy antwoordde
rustig: „Je zegt het maar Lena. Ik laat
het helemaal aan jou over. En ik hoef
geen byzonderheden te weten, dat is niet
nodig."
Ze had zyn hand gegrepen en geglim
lacht. „Dank je Bert. dat is aardig van je.'
De nazomer was warm en op de boerde
rijen had men het druk, van de prille
ochtend tot de vallende avond. Het hooi
was van prima kwaliteit en kwam goed
binnen. Maar er moest voor gewerkt wor
den. Zelfs Lena hielp een handje mee. nu
men nog geen geschikte opvolger voor
Giep Nuvelder had gevonden.
Pas nadat de ergste drukte voorby was,
herinnerde Lena zich Bert Pereboom. Hy
wacht op me, dacht ze, maar hy zal het
begrypen. Straks ryd ik er even heen.
Ze trof hem aan by het hek, waar hy
met een arbeider nieuw draad spande
langs de wei. Z'n gezicht verhelderde, toen
hy haar uit de wagen zag stappen. Lang
zaam liep hij op haar toe, zyn handen aan
de overal afvegend. „Zo, Lena, hoe gaat
het Je ziet er niet meer zo slecht uit als
een week of wat geleden."
„Dank je, Je wilde onze boerdery zo
graag zien, hé? Wat denk je van vanmid
dag? Een uur of vier?"
Hij knipoogde. „Wat denkje? Zou ik er
zyn?"
Als je nu denkt, dat ik zeg: Ik hoop
het, ben je mis, jongenman. Dus ging ze er
niet op in, doch voegde er aan toe: „We
rekenen met broodeten op je."
„Ik ben er. Reken maar. En... wil onze
zaak bekijken Het is niet zomodel als by
jullie..."
„Een andere keer. Bert. Ik moet nog
boodschappen doen in de Middenbuurt.
Tot vanmiddag
Tydens de warme maaltyd vertelde Lena
langs haar neus weg. „Bert Pereboom
komt vanmiddag. Hy wil ons bedryf zien
Ik heb hem uitgenodigd Ook voor brood
eten. Dat is toch goed. niet?"
Griet fleurde ineens op. „Welja, kind,
waarom niet? Bart heeft een heel goede
indruk op ons gemaakt niet Willem?"
Willem dacht na. „Bart? Welke Bart?"
„Doe niet zo suf, snibde zijn vrouw. „Die
jongen van Evert Pereboom natuuriyk."
„U hebt gelijk moeder." voegde Lena
zich er droog tussen. „Je ziet: hij heeft
op vader in elk geval een onmiskenbare
indruk gemaakt."
„O, die jongen? O ja... nette knul. Dat
was Evert in zijn dagen ook."
Nu werd het Lena te gortig. „Praat
geen leugens, vader. Evert Pereboom was
vroeger 'n vechtersbaas en u ook. Als ze
Bart's vader indertyd niet tegen gehouden
hadden, zouden u en ik hier vandaag niet
zitten. Hij wilde u Immers aan het mes
rygen?"
Griet keek verschrikt naar haar doch
ter. „Hoe weet jy dat?"
Het meisje haalde minachtend haar
schouders op. „Dat weet toch iedereen."
Willem lachte schaapachtig. ..Kind dat
ls al zo lang geleden. Daar denken Evert
en ik niet meer aan."
Bart was helemaal niet verlegen, toen
hij prompt vier uur de grote keuken be
trad. „Goejemlddag saam. Alles goed
hier?"
„Zo, Bart," verwelkomde Griet, en haar
gezicht glom van genoegen, „daar doe je
goed aan jongen. Je kwam het hier eens
bekijken
„Ja Ik kan er misschien wat van le
ren, nietwaar?"
„Allicht. Thee. Bart?"
„Vooruit. Daar kun je beter vanO
nee
Lena proestte het uit. „Nou, de w.c. is
ginds dan weet je het alvast
Willem Keesom was nog buiten en toen
Griet even naar de kamer ging. zei Bart
verlegen. „Stom, hè? Is je moeder nou
nijdig?"
Lena schudde haar hoofd vol napret. „Ik
vond het leuk. En by moeder kun jy geen
kwaad doen, meneer. Ze heeft je toch uit
gezocht, niet?"
Om half zeven reden ze weg, in Bart's
Ford. Afwassen hoefde. Lena ditmaal niet
„Dat doe ik voor een keer wel met Hennie
Die gaat dit weekeind toch niet naar huis,
verklaarde Griet." Samen met haar man
keek ze door het raam, toen de wagen het
erf afreed.
„Zou het wat worden tussen die twee,
Willem?"
„Hoe weet lk dat nou?" vroeg hy geër
gerd. „Als Lena door heeft dat jy hier de
hand ln hebt gehad, stuurt ze hem zo naar
huis
Ze lachte fyntjes. „Jij kent je dochter
niet, Willem. Wedden, dat ze alles al door
had op je verjaardag? Misschien nog eer
der
„Dan snap ik niet dat ze toehapt."
Ze sloeg hem speels op zyn wang. „Le
na wordt een verstandige vrouw. Willem.
Ze gaat steeds meer op haar moeder iy-
ken."
„Wat zal ik het dan goed hebben met
twee verstandige vrouwen," schamperde
hij.
„O, wat heb je het slecht Geef me maar
eens 'n dikke zoen, zeun. Ik heb je de laat
ste tyd spaarzaam bedeeld. Of moet je me
niet meer?
Hy trok haar in zyn magere sterke ar
men. „Griet, lekker wyf van me, je moest
eens weten, hoe gek ik nog op je ben...
En Griet Keesom liet de stroom van
liefkozingen blij over zich een gaan. Wat
houd ik nog van hem, dacht ze, na al die
jaren... Ik had met niemand anders ge
lukkiger kunnen zyn. Zelfs niet met Evert
HOOFDSTUK 12
Binnen veertien dgen wist Lena Kees
om: Bert is een rustige jongen. Je kunt
hem zelfs traag noemen. En hy is netjes
al smeult er soms vuur in zyn ogen. Maar
hy drinkt teveel en dat zal lk hem moe
ten afleren.
Ze zei het op een zondagmiddag, toen
ze samen achter door het land liepen.
„Bert, het ls voor ons nogal gemakkelijk
omdat we beiden wisten, dat onze eerste
ontmoeting een doorgestoken kaart was
Jouw ouders en de myne willen dat wij
een paar worden. Zover is het natuurlijk
nog niet, doch we kunnen er nu beter en
vryer over praten. Je valt me mee, dat is
waar. Ik mag je wel, maar het is daar
om nog geen liefde. Er ls evenwel één ding
Bert, waar ik een verschrikkelijke hekel
aan heb."
(wordt vervolgd)
door Martin Toonder
34
Als door de bliksem getroffen staarden
Kappie en Professoor Jodelahiti de hut
in, waarin zij enige tijd geleden de schat
kist hadden zien staan. Nergens was een
spoor van de kist te ontdekken!
„Wel. alle getaande zeekakelobbessen!"
riep Kappie op een toon van opperste ver
bazing. „Ik kan mijn ogen nauwelijks ge
loven Ziet u dat. professor? Die sakkerse
kist is verdwenen'"
„Der toppuntl!" kreet de geleerde ver
ontwaardigd. „Hoe is dit dan toch moge
lijk, heer kapitain? Dit spot met alle we
tenschap, niet?"
Op het gezicht van de maat stond diepe
consternatie te lezen.
..Zie je wel dat het hier niet pluis is?"
jammerde hij. „Ik heb het nog zo gezegd,
maar niemand wil mij ooit geloven. We
hadden er nooit aan moeten beginnen. Dit
schip is behekst. Laten we teruggaan. De
bemanning van die GROENE DRAECK
is niet voor niets
„Hoe op met dat gemekker over die
bemanning," onderbrak Kappie hem boos.
„Er moet een natuurlijke verklaring zijn
voor de verdwijning van de kist. Zon
ding loopt niet op eigen houtje de deur
uit." De kleine gezagvoerder keek peinzend
de hut rond.
„W wat is d dat nou weer?" sta
melde de maat verder. „Kkijk eens
naar die d deur Met trillende vin
ger wees hij naar een deur in een der wan
den van de hut: die deur bewoog lang
zaam heen en weer
(wordt vervolgd}'
