Financiële positie
moeilijk bij het
Wit-Gcle Kruis
LEUSDER COURANT
Dodenboek geeft
familiegeschiedenis
De hofhonduitlater
Maar voor het PLAATSELIJK NIEUWS
hebt u een PLAATSELIJKE KRANT nodig
Oldies but
goodies
Black Sabbath
EEN ROEIENDE KRANT
EEN UIIOEIEMIE KRANT
OOK VOOR Uü
Cressida
The Tremeloes:
live in cabaret
VOOR DE RALIE:
EEN BEDELARESSE, EEN STROPER EN
EEN BEZEMBINDER deel 7
DONDERDAG 2 APRIL 1970
HAMERSVELD - Op dinsdag 24 maart
hield „Het Wlt-Gele Kruis" haar jaar
lijkse ledenvergadering in het Wijkgebouw
aan de Hamersveldseweg. De voorzitter,
de heer W. A. van Zandbrink, opende de
vergadering met een welkom aan de aan
wezige leden- De opkomst was teleurstel
lend, wat de voorzitter weet aan andere
activiteiten, die op de zelfde avond wer
den gehouden.
Het afgelopen jaar was het ledenaantal
stabiel gebleven. Door de uitbreiding van
Leusden en in het bijzonder van Hamers-
veld is er in de komende jaren een groei
te verwachten.
Van groot belang voor de vereniging is
de verhoging van de gemeentelijke sub
sidie, die dit jaar te verwachten is.
Het subsidiebeleid van de gemeente is
in gunstige zin herzien vanwege het grote
belang wat de kruisverenigingen hebben
voor de volksgezondheid De contributie
wordt dit jaar nog niet verhoogd, hoewel
dit volgend jaar misschien wel te ver
wachten is.
De secretaris, de heer K. H. M. Post.
las de notulen en het jaarverslag voor,
welke goedgekeurd werden.
Het aantal verpleegbezoeken is met
35% toegenomen Het betreft hier de
korte bezoeken en de zeer veel tyd ver
gende bezoeken. Het aantal verpleegbe
zoeken over het jaar 1969 bedroeg 1567.
Het bezoek aan de spreekuren was met
50% vermeerderd. Het aantal ingeschre
ven zuigelingen liep wat terug. Zuster
Rosa, de wijkverpleegster, werd geprezen
voor de geweldige manier waarop z\j zich
aan haar drukker werdende taak wijdt,
over een steeds groter worden gebied
MOEILIJKE FINANCIËLE POSITIE
De heer A. F. Herder, penningmeester
van de vereniging, lichtte de financiële
positie van de vereniging toe, welke be
slist niet rooskleurig is. De oorzaak is
vooral, de zware lasten van het nieuwe
wijkgebouw, welke op een ledental van
800 tot 900 leden is berekend. Het huidige
ledental is 500 De groei van het ledental
gaat langzamer, dan men had verwacht,
doordat het aantal nieuwe inwoners wat
katholiek is, laag Is
Het nadelige exploitatie saldo \an het
wijkgebouw bedraagt 10.135,op de
verlies- en winstrekening. Van de gewone
dienst is het tekort 9.961,De begro
ting voor 1970 laat eveneens een nadelig
saldo zien, maar door de toegezegde sub
sidieverhoging van de gemeente, en vor-
ploitatie-overzicht. toch beslist betere cij
fers aangeven dan nu het geval is.
De bestuursverkiezing bracht geen ver
anderingen. De heer A J. van Koojj en
de heer G. J. van Eijden (bestuursleden
die periodiek aftraden), werden weer her
kozen.
Na de pauze hield dr. Boersema een
lezing over kanker. De doodsoorzaak-
nummer twee, na de hart- en vaatziek
ten. Op boeiende wijze vertelde dr. Boer
sema aan de hand van een film over het
ontstaan en de gevolgen van deze ge
vreesde ziekte, die beslist niet fataal be
hoeft te z(jn door de moderne bestr^jdings-
methoden. Aan het einde van deze leer
zame avond dankte de voorzitter Dr Boer
sema voor de interessante lezing.
Het is beslist een openbaring, wanneer
je, anno 1970, een langspeelplaat krijgt,
waarop stuk voor stuk nummers staan,
die minstens een jaar oud zijn. Als het
dan nog nummers zijn van groepen als
Chicken Chack. Ansley Dunbar Reta
liation, Champion Jack Duprec, Otis
Spann en Garfield Love, dan valt het
pas op, wat er in die eigenlijk betrek
kelijk korte tijd in de popmuziek is ver
anderd. En dat is vrij veel. Want de
songs, de blues- en R en B muziek van
1968 en 1967, verschillen aanmerkelijk
met de forsere mindere rustige muziek
van nu. Toch wil dat helemaal niet zeg
gen. dat het een slechte plaat is omdat
ie oud is. Integendeel. Het is de moeite
waard om te luisteren naar o.m. Hey
Baby, van Chicken Chack, Raining in
my heart van Duster Bennet, Cobwebs
van The Ansley Dubar Retaliation, Bloo
dy Murder van Otis Spann, Hambone
Blues van Guitar Crusher, It's a hard
but it's fair van Bobby Parker of Ba'la
Fouche van Champion Jack Dupree. Op
Blue Horizon stereo SPR 37.
Op het nog betrekkelijk jonge Vertl-
go-label verschenen kort geleden drie
nieuwe langspeelplaten, die vooral bij de
progressief luisterende jongeren bijzon
der in de smaak zullen vallen. We zullen
ze in deze rubriek bespreken, te begin
nen met Black Sabbath, een Engelse
groep oorspronkelijk uit Birmingham
afkomstig, de stad waar ook onder meer
de Moody Blues voor het eerst hun
sound lieten horen.
Black Sabbath bestaat uit mensen,
musici, die liever sterven, dan dat ze de
gebruikelijke, commerciële muziek gaan
produceren voor de kopende massa, zeg
gen za. Of dat in de toekomst ook zo
blijft, valt natuurlijk nog te bezien (de
meeste oorspronkelijk non conformis
tische groepen bezwijken uiteindelijk
voor de macht van het geld). Voorlopig
is de muziek van Black Sabbath inder
daad nog progressiefmaar wat is dat
eigenlijk?) genoeg oni te behoren tot de
Een DAGBLAD kunt u niet missen voor
het internationale nieuws.
I
Een plaatselijk nieuwsblad is een krant, waarin u bij wijze van spreken
kunt lezen, wat er bij uw buurman is gebeurd.
Een plaatselijk nieuwsblad is een krant, die meeleeft cn meegroeit met
de dynamiek van de gemeente waarin zij verschijnt.
ER IS MAAR céN ZO N NIEUWSBLAD IN DE
GEMEENTE LEUSDEN EN DAT IS DE ONAFHANKELIJKE
Voor nog geen TWEE GULDEN per kwartaal (om precies te zijn
1,80) krijgt u de LEUSDER COURANT elke donderdag in uw
brievenbus. Voor de waarde van een pakje sigaretten ontvangt u een
PAKKET aan interessant streeknieuws.
AKKOORD,
voor J 1,80 per kwartaal wil ik verzekerd zijn van een wekelijkse LEUSDER COURANT. Noteer mij
maar als abonnee.
Mijn naam is
Adies
Plaats
T-iefoon
Gironummer
Ik ontvang de nummers van deze maand nog gratis
Handtekening
selecte groep producenten van tamelijk
originele sounds. De hoes doet dat eigen
lijk al vermoeden: in spookachtige kleu
ren wat de buitenkant betreft, een
schimmige vrouw, de schaduwen van
bladerloze bomen en een wazig huis op
de achtergrond: met binnenin in pik
zwart en grijs uitgevoerd de naam van
de groep en de song-titels in een omge
keerd kruis. Een beetje luguber, maar
ach, we zijn de laatste jaren wel wat
gewend. De muziek zelf is ietwat traag,
troosteloos en triest, wat zich voorna-
melijk manifesteert in het eerste num
mer: Black Sabbath, maar ook in The
Wizzard, hoewel dit nummer is uitge
voerd in de bekende blues-vorm. Ook
een uitstekend nummer is het lange
„Sleeping Village" op de B-kant. In het
algemeen is het wel duidelijk, dat zo
als de leden zelf zeggen Black Sab
bath interesse heeft voor magie. Dit
komt zowel in tekst als muziek zeer
zeker tot uiting. „Black Sabbath", een
aparte, maar toch interessante plaat. Op
Vertigo-VO 6/847 903 VTY- in uitstekend
stereo.
De nieuwe Engelse groep Cressida
(nieuw voor zover, dat dc groep hier
vrijwel onbekend is) behoort ongetwij
feld tot mijn favorieten. De langspeler,
welke van hen op Vertigo in Nederland
is uitgebracht, bevat een serie excellen
te songs van fijne luister-kwaliteit en
goede muzikale prestaties. Het is een
plaat, die je, als je hem één keer hebt
gehoord, telkens weer gaat draaien. Zo
verging het mij tenminste. De muziek is
niet extra- hard, eerder wat aan dc zach
te kant, wat vooral wordt geaccentueerd
door de harmonieuse zang van de groep,
bestaande uit Angus Cullen (zang), John
Heyworth (gitaar). Peter Jennings (pia
no. orgel), Kevin McKarty (bas) en Lain
Clark (drums). To play your little game,
Winter is coming again, Time for bed,
Cressida, Home and where I long to
be, Depression. One of a group, Light in
my mind. The only Earthman in town,
Spring '69, Down down en Tomorrow is
a whole new day: het zijn stuk voor
stuk prachtige nummers waarbij het me
bijzonder moeilijk valt om een uitschie
ter te noemen. Dus doe ik dat ook maar
niet. Het zal me echter niet verbazen,
w anneer we verschillende nummers van
Cressida in de nabije toekomst eens op
de hitlijsten zien verschijnen. Ze zijn
er goed genoeg voor. Op Vertigo, 847 904
VTY. Fijn stereo.
Van The Tremeloes (de laatste tijd is
het wat stil geworden rond deze veelbe
lovende groep) verscheen kortgeleden
een nieuwe langspeelplaat, The Treme-
w aarop de Tremeloes hun bekende songs
waarop dc Tremloes hun bekende songs
in een uitstekende uitvoering vertolken.
Want dat is juist het verrassende: deze
met publiek opgenomen plaat is goed
van kwaliteit en sommige nummers ko
men beter uit. dan de in de sudio's op
genomen versies. Er zit méér pit in en
het sprankelt allemaal meer, liever ge
zegd: het leeft werkelijk. Onwillekeurig
wordt je tijdens het luisteren gegrepen
door de stuwende, enthousiaste klanken
van de groep.
Daarom ook is het geen enkel bezwaar
dat het vrijwel allemaal bekende num
mers zijn, die in de loop der tijd door
de Tremeloes en anderen al meerdere
malen zijn gebracht. Oud, maar toch
weer nieuw is het motto.
Even de nummers (voor de liefheb
bers): Run baby run. Shake hands, Hel
lo world, My little lady, Angel of the
morning, Games people play. Proud
Mary, Blessed, Here comes my baby.
En tu mondo, Mountain Dew, F.B.I., I
shall be released. Silence is golden; Even
the bad times are good, Suddenly you
love me en Good Times.
Een plaat voor mensen, die een uurtje
vlotte popmuziek in hun huiskamer
willen hebben. Op CBS S 63547.
EEN HOND hielden ze samen op het Idyllische hofje, waar de kleine
aah-oo-wee-klantjes zo zuinig omsprongen met hun staatstoelage, dat niet
leder zich een huisdier naar zijn smaak kon permitteren. Vandaar dat de
mensenhoofden bij elkaar waren gestoken, toen een armetierige zwerf
hond geregeld de schaars gevulde vuilnisemmers van het bescheiden
hoekje afsnuffelde en de hondekop sindsdien in coöperatief verband ge
voederd en gestreeld werd.
Die ene hond stond soms wat eenzaam en verlaten aan een beukeboom
gebonden, ten aanschouwe van zijn gezamenlijke bezitters en bewonde
raars. De aanvankelijk volgens dienstrooster uitgestippelde uitlaatbeurten
werden wel eens per ongeluk vergeten of expres ontdoken. En dan kreun
de en steunde de "hofhond" van opgekropte en opgehouden driften. Dit
nu verdroot de jeugdigste bewoner uit dit hofje en een tijd lang misgunde
geen enkele ander lid van de hofhondhouding deze 63-jarige gepensioneerde
nachtportier zijn fikse morgenwandelingen met 't kapitaal bezit van het
hele hof.
Totdat de ruigharige Carolina, die zelf een kruising mocht heten van de
Hoofdstraat, zelf op een ochtend pupjes ter wereld bleek te hebben ge
bracht van nog onbestemder ras. Negen in getal, want ze wenste ver
moedelijk zoveel mogelijk van de coöperatief samenwerkende en voede
rende leden van haar hofhouding met een harer nazaten te vereren, uit
dank voor alles wat zij van de gevers mocht verteren.
En nu stond de gepensioneerde portier een tikkeltje verdwaasd voor de
groene tafel, omdat hij een aantal opmerkingen over zijn onkundig of
onverantwoord beheer over het gezamenlijk eigendom van het hof be
antwoord had met een aantal klappen, die blijkbaar hard waren aange
komen.
„U moest u schamen" zei de politierechter, „om mensen te slaan die ouder
zijn dan u en nog invalide ook."
„Ze hebben mij diep beledigd" klonk het trillend van ingehouden emoties,
„ze hebben me uitgemaakt voor nachtclubportier, terwijl ik employé was
van een groot hotel. Ik heb de getuigschriften hier bij mij."
„Daar géót het niet over. Heeft iemand geslagen of niet?"
„Nee, edelachtbare."
„Dan hebt u ook uw handen thuis te houden, anders begint het er op te
lijken, dat u zich gedraagt als een portier van dat soort minderwaardige
nachtgelegenheden waar de vuisten uitschieten zodra d'r een verkeerd
woord valt."
Enkele getuigen mummelden of stamelden naar gelang hun leeftijd en de
staat van het kunstgebit misprijzende woorden over een bewaker die z'n
plicht verzaakt en het gehele hof opscheepte met de gevolgen van zijn
onoplettendheid. Want één hond was tot daar aan toe met zo'n karig
inkomen. Maar tien
„Ik wks de bewaker helemaal niet!" interrumpeerde de verdachte. „Ze
hebben zélf hun plicht verzaakt en mij er elke dag voor laten opdraaien.
De afspraak was, dat ieder op z'n beurt de hond zou uitlaten
„Dat geeft u nog niet het recht er op los te timmeren" vond de rechter.
„Zij timmerden het eerst!"
„En u zegt zelf, dat geen mens u geslagen heeft?"
„Mij niet, edelachtbare, maar de arme Carolina wel. Die arme stumper
kreeg schoppen en slaag en geen mens wou meer voor eten zorgen. Ik
heb 't allemaal te verduren gekregen. Ik kon met die hond optrekken.
En toen nog het hele nest in huis nemen. Negen stuks, asjeblieft, en ik
kan ze niet kwijt. Zo eten me de broden van de plank. Ik lijd er zelf
honger om, want ik kan die beestjes niet laten omkomen. Maar zij
die wilden het hele nest verzuipen!"
Hij stond te beven op zijn oude benen. De getuigen schrompelden ineen
op 't voorste bankje. Toen verhief zich de officier. Die sprak over een
aanklacht wegens mishandeling van mensen en niet een aanklacht over
dierenmishandeling. De verdachte had volgens de getuigen en volgens zijn
bekentenis geslagen, daarom moest hij een boete vergen van tien gulden.
„Dan krijgen die beestjes tien dagen niks te eten" snikte de ex-portier.
Maar de politierechter bleek een dierenvriend. „Aangezien er sprake is van
gemeenschappelijk eigendom, zal ook het gemeenschappelijk onderhoud
moeten worden voortgezet, anders kan alsnog een aanklacht volgen wegens
dierenmishandeling. En die boete betaalt dan ook de gemeenschap, in casu
dit hofje." En hij vonnistevoorwaardelijk!
d'ARGENTY.
(Deel 7).
ACHTERVELD De koster Gerrit
Evers in Bameveld overleed op 31 aug.
1769 en "aen 'd Vlierd" stierf Garritje
Arissen, Maagd, 46 jaar oud. Zij werd
niet bediend, omdat hij die geroepen was
onderweg hoorde dat ze gestorven was,
acht dagen eerder echter, had ze haar
Pasen gehouden (met Pasen gold de ver
plichting van de H. Hostie te ontvangen).
Een onvoorziene dood trof Dirk Muller
"aen 'd Kallenbroeker Mooi". Vroeger was
Dirk boer geweest maar nu knecht op de
molen, aldus het dodenboek. Omtrent die
tijd overleed de hospita van 'd Ruyter
onder Musschendorp. Hieruit blijkt dat
toen al De Ruyter een gelagkamer had en
onderkomen bood aan reizigers. De 31-
jarige Jan Tönissen werd in ,,'t Huisje op
Dashorst" 's morgens dood in bed gevon
den Arian Henrixen was een welgestelde
boer op "Groot Hoolorst" en misschien
daarom ook wel Kerkmeester Hij ver
vulde dit ambt maar liefst vijftig jaar.
Het kapitaal zat ook meestentijds op de
boerderij "De Eshoff". De ongehuwde
maagd Lan> lertje Ellcrs die op 51J4 ja
rige leeftijd overleed gaf 'aen de Heilige
Maagd een zilveren kroon en scepter en
een gouden kruis". In het eerdergenoem
de huisje op Dashorst overleed ook Tönis
Tönissen en in Stoutenburg een onbeken
de Lau Nigrelle. Henrik Ortwijn was een
kleermaker en de nu nog bekende familie
namen Bosman en Boersen komen voor
het eerst voor. Telkenmale staan er over-
lijdensaantekeninger."aen 't Heeren Lo
gement" hetgeen nu nog tussen De Glind
en Walderveen is gelegen. Op 13 juni 1776
stierf gedurende de terugreis van een
bedevaart naar Rome, gesterkt in half be
wustzijn met alle sacramenten Jacobus
uit "d' Ruyter". Wanneer er een weldoe
ner overleed dan werd dit mede aange
tekend. In 't Zwartebroek overleed een
jongeman van 33 Jaar, Ellert Cornelissen,
rijk aan aardse bezittingen. Hij schonk
tweehonderd gulden voor een nieuwe ci
borie (gouden kelk), eenhonderd gulden
voor Missen (stipendium voor de Pastoor)
en vijftig gulden voor de kroon van Ma
ria. Er overleden een uitgestotene bede-
laresse, een halve stroper en een bezem-
Vinzelar, de Korte Niep, de Zwaen, Klein
sen Bameveld-Voorthuizen) schonk hon
derd gulden aan de pastoor. De bij-aante
keningen over de overledenen zijn zo ge
ring geworden dat het nu een dorre lijst
wordt van alléén namen. Nu nog bestaan
de boerderijnamen komen nog wel voor
de Zwarte Goor, Droeffelar, Emelar,
Kleinhoff, 'd Kopermole, het Hoenernest.
Vinzelar, de Korte Nieu, de Zwaen, Klein
Droeffelaar in de volksmond genoemd De
Pinhut, Groot Sannebrink, Schaffelar en
Den Doelen. Per 24 augustus 1786 geen
aantekeningen meer door Pastoor Johan
nes Bernholtz die kennelijk toen ernstig
ziek is geworden. In de zielzorg wordt hij
nu bijgestaan door Pater Wilhelmus Si-
verdus.
(Slot 7 delen dodenboek-geschiedenis).
J. M. S.
ZWARTE LIJST?
Uit de „Haagse Post": Binnen de Kri
tische Leraren Organisatie rijpte het voor
nemen een „zwarte lijst" op te stellen
met de namen van alle lelijke mannen
en vrouwen erop, die de democratise
ring en het kritisch worden van de mid
delbare school tegenhouden. Een meer
derheid in de club wees het plan op het
laatste moment als fascistisch van de
hand.
