BOEKHANDEL VOS
HUURDEMAN
UW SCHILDERS
M. VAN RAVENHORST
Kappie en het geheim van de schatkist
Zondag 10 mei a.s.
MOEDERDAG
MOEDERDAG
Van de Kletersteefs bakkerij
AA
JAN JANSEN
geef n modieus geschenk
FIRMA C. VERMEULEN
VOOR MOEDER
AD WISMAN
Advertenties zijn ook nieuws
DE GSÜIWEG
T HOEKJE
Ook voor Moederdaggeschenken
GESCHENKEN VOOR MOEDER
Verwen moeder eens extra
elke dag naar uw werk
en in uw vrije tijd...
VRIJDAG 8 MEI 1970
Bij Boekhandel Vos vindt u alles wat moeder op prijst stelt, o.a.:
ROMANS, CASSETTES, LEDERWAREN,
AANSTEKERS, LEUK POSTPAPIER,
FIJNE LEPELTJES, VERZILVERDE VAASJES,
GRAMMOFOONPLATEN
enz. enz.
Kortom, teveel om op te noemen.
Hessenweg 323 ACHTERVELD telefoon 472
ASSCHATTERWEG 17 LEUSDEN-CENTRUM TEL. (03496) 391
Voor een uitgelezen kollektie BEHANG! 60 dessins)
Voor VERF (Flexa en Polydor) en GLAS
SKIL BOORMACHINES met vele accessoires
ZELFBOUWMEUBELEN
KOMPLETE KEUKENS enz. enz.
KUNSTSCHILDERARTIKELEN
BOUWPAKKETTEN voor modelbouwers,
w.o. schepen, auto's, vliegtuigen, enz.
HANDENARBEID-ARTIKELEN
KOMT U GEHEEL VRIJBLIJVEND BIJ ONS KIJKEN
natuurlijk bij
LUXE en HUISHOUDELIJKE ARTIKELEN
ZW.ARTEWEG 8 LEUSDEN-CENTRUM
The new
Hakellook
PANTY NYLON's
in beige en wit.
FANTASTISCHE
CADEAU PAKKETTEN
yerraS Eaar met
een transperose
LINGERIESET
Een grote sortering
MODERNE TASSEN
PORTEMONNAIE's en
RIJBEWIJSETUI's
bij
Maak een keus uit onze kollektie
POEFS
KAPSTOKKEN
SPREIEN
TAFELKLEDEN
HAARDBANKJES
JAPONNEN
VESTEN
ONDERJURKEN
TRUITJES
SJAALS
ROKKEN
HESSENWEG 72 STOUTENBURG
Telefoon J03490); 20840
Zoekt u iets voor
Moederdag
dan naar
STOUTENBURG Teleloon (03490) 21636
de fiets waarop u rijdt moet altijd
betrouwbaar zJjnl
Laat uw fiets daarom regelmatig nazien
door uw vakman.
Alleen dan heeft u jarenlang
plezier van uw fiets.
BROMFIETS- EN RIJWIELHANDEL
HESSENWEG 271
ACHTERVELD
TELEFOON 225
HESSENWEG 321 ACHTERVELD (U.)] TELEFOON (03495) 390
U MAAKT EEN GOEDE KEUS UIT ONZE
beeldige bonneterie-kollektie
FEUILLETON
DOOR MAARTJE ZEuDENRIJK
19
Ze passeerde het kantoortje en zag hem
gebogen zitten over allerlei paperassen.
In een opwelling van het ogenblik gaf
ze met haar ringvinger een tik op het glas
Hij schrok op en keek, maar toen hij haar
herkende, kwam er een lach op zijn ge
zicht. Meteen stond hij op en kwam naar
haar toe.
"Wel, Lena, dat is weer een poos gele
den. Hoe gaat het?"
"Dank je. Met jullie?"
"Uitstekend."
"Ik moet een strijkijzer hebben."
"Juffrouw, ik help mevrouw wel even
hoor."
Nadat ze haar keus had gemaakt en be
taalde. zei hij: "Kom even een paar minu
ten babbelen in m'n kantoor. Of heb Je
geen tijd?"
Ze aarzelde. "En je vrouw?"
"Ze is er niet," antwoordde hij met ge
dempte stem. "Naar familie in Overijs
sel. Wil je limonade?"
"Kan dat?"
"Natuurlijk. Een ogenblik."
Ze keek rond op zijn bureau. Waar
schijnlijk kwam er heel wat administratie
aan te pas aan zo'n zaak. Hij zou het wel
goed maken. Z'n kostuum zag er keurig
uit. Kleermakerswerk, dat kon je zo zien.
Na een paar minuten kwam hij terug
met een glas limonade en zette dat voor
haar neer, waarna hij weer plaats nam
achter zijn bureau.
"Zo. dat zal wel smaken. Het is al ta
melijk warm voor de tijd van het Jaar."
'Maar wel behaaglijk."
Hij bezag haar opmerkzaam. "Vergis ik
me ofje ziet er niet zo best uit."
Lena nam een teug uit het glas. "Ik ben
lange tijd ziek geweest," antwoordde ze
kalm.
'Toch niet erg?"
De bezoekster haalde haar schouders
op. "Ik ben er goeddeels overheen. Mijn
vader ls verleden Jaar overleden. Geheel
onverwacht."
Hij knikte begrijpend. "Vanzelf, dat ls
een slag. Ik wist toen al, dat Je veel van
hem hield
"De jongens hangen meer aan moeder
Dat was altijd al zo. Misschien dat ik
daarom veel van vader hield."
"Hoe is het verder thuis? Met Je man?"
"O, uitstekend. Gelukkig wel." Ze
dronk haar glas leeg. "Maar ik zal Je niet
langer ophouden, anders wordt het een
duur strijkijzer," voegde ze er lachend
aan toe. En met haar vinger naar het bu
reaublad wijzend: "Ik zie, dat je het
druk hebt."
Jaap schudde zijn hoofd. "Druk is niet
het woord. "Zijn hand ging in de richting
van de winkel. "Kijk zelf. We hebben de
slappe tijd. Het is altijd een beetje moei
lijk daar doorheen te komen voor een be
ginnende zakenman." Hij lachte maar Le
na zag, dat het niet van harte ging.
'Toch geen financiële moeilijkheden?"
De man schudde enkele malen het
hoof. "Zo kun Je het niet noemen. "Kijk,
Lena, ik heb indertijd de zaak hier over
genomen. M'n baas wou hem verkopen
en lk kreeg voorrang. Dat was natuurlijk
heel aardig en het was altijd m'n ideaal:
een eigen zaak. Ik heb de vereiste diplo
ma's. dus ik kon het doen. Maar al had ik
een behoorlijke spaarpot, zoveel geld als
deze zaak moest opbrengen, bezat ik van
zelfsprekend bij lange na niet. We werden
het eens óver een bepaald bedrag in kon
tanten en voor de rest gaf mij baas me
een hypotheek. Je snapt wel, dat het een
vrij groot bedrag was. Twee keer per jaar
moet ik rente betalen en een deel aflos
sen, op 1 mei en 1 november. In novem
ber gaat dat wel, maar mei brengt zor
gen. Het is nog wel niet zo ver, doch ik
voorzie wel, dat het weer een grote toer
zal worden." Hij lachte. "Nu ja, wat zal
ik jou vermoeien met de zorgen van een
kleine zakenman, he? Ik vond het leuk.
dat Je bij mU kwam voor een strijkijzer."
Lena hoorde dit laatste ternauwer
nood. „Wil de zaak niet lopen, zoals jij
wilt?"
„O. ja, zeker wel. De omzet is stijgende
behoorlijk stijgende zelfs. Maar het half
jaarlijkse bedrag aan rente en aflossing
is op het moment eigenlijk net iets te
groot voor onze draagkracht. Het zal er
wel komen, het moet er komen, maar
bepaalde artikelen kunnen we dan niet
kopen, omdat het geld er niet dadelijk
voor beschikbaar is. Nu ja met een jaar of
drie, vier zijn we door de ergste zorgen.
Elk jaar wordt de rente minder en het
terug te betalen bedrag eveneens."
Ze dacht na Na het sterven van haar
vader had ze een flink bedrag aan geld
gekregen, waar ze nog geen cent van ge
bruikt had, omdat het niet nodig had.
Bart verdiende voldoende. Ze hoefde maar
te vragen en ze kreeg van hem wat ze
wilde. Dus waarom zal lk hem niet met
mijn geld helpen?
Hij vervolgde: „Het enige, wat ik mis.
is een klein grondkapitaaltje. Eigenlijk is
het niets gedaan: zakendoen zonder vol
doende geld achter de hand te hebben.
Doch zo zal het met de meeste beginnende
zakenlieden wel zijn.
Een grondkapitaaltje dus. Hoe groot
zou dat moeten zijn? Ze vroeg het: „Met
hoeveel geld zouden Jullie geholpen zijn?
Ik bedoel, dat je daardoor op tijd je rente
en aflossing kunt voldoen en toch wat in
kas houdt?"
„Een duizend of zeven, acht. Dat is het
zo ongeveer. Als ik dit bedrag op m'n
rekening had, waardoor lk alles normaal
en op tijd kon Inkopen en betalen, waren
vrijwel alle zorgen in een klap van de
baan."
Ze knikte. „Goed, ik zal je tienduizend
gulden lenen. Tegen de normale rente. En
wat het terugbetalen betreft, daarin laat
ik je vrij- Laten we zeggen, dat je er over
een Jaar of vijf mee begint, Eerder hoeft
niet."
Jaap Witvliet keek stom verbaasd. Maar
vrijwel meteen schudde hij zijn hoofd.
„Nee, Lena, dat kan ik niet doen. Het
aanbod is geweldig; ik ben min of meer
overdonderd, maar ik mag het niet van
Je aannemen."
„Zeur niet. Het blijft onder ons. Ik
bedoel: wat mij betreft, hoeft je vrouw
niet te weten, dat het van mij komt."
HIJ keek haar nog altijd verbaasd, niet
begrijpend aan. „Waarom doe je dat Lena
„Omdat ik het bezit en er toch niets
mee doe en jij het goed kunt gebruiken
Het zou jammer zijn van deze mooie
zaak, als je door gebrek aan zo'n onnozel
bedrag, niet kunt handelen, zoals nodig
is. Ik rijd straks naar de notaris en zal
hem vragen een papiertje op te laten ma
ken. Overmorgen, laten we zeggen: elf
uur, kom jij ook. Dan breng ik het geld
mee."
"Houd op, Lena, je brengt me in verlei
ding
"Dat heb ik al eens eerder gedaan."
antwoordde ze droog. "Ditmaal is het
minder gevaarlijk We praten er niet meer
over. Woensdag heb jij tienduizend gul
den. Ik heb voldoende vertrouwen in je
en ik zal er geen boterham minder om
eten."
HOOFDSTUK 20
Een jaar na de dood van Willem Kees-
om trouwde zijn tweede zoon. De bruiloft
werd gevierd aan het Noorderpad in een
grote schuur van Ina's vader. Er waren
ook hier veel gasten, zodat Lena verschei
dene nieuwe gezichten zag. Daaronder wa
ren Riek Blauwboer, die inmiddels ge
trouwd was met haar Naco-chauffeur en
in Purmerend woonde. Hoewel Lena vrij
wel geen omgang meer met haar vroegere
vriendin had gehad sinds Griet de verke^
ring tussen Lena en Jaap Witvliet had
verboden, was het weerzien ongekend
hartelijk. De beide vrouwen hadden el
kander veel te vertellen en het gesprek
kwam ook op Jaap.
"Heb je hem nog wel eens gezien?"
vroeg Riek.
Lena knikte. "Hij heeft nu zelf een
zaak in Purmerend."
"Ik weet het. Frans heeft er ons radlo
tje gekocht. "Weet je met wie hU ge
trouwd is?"
„Ja Met de oudste dochter van zUn
hospita Dientje. Ik herinner me haar
nog wel. als lk hem kwam halen. Ze had
het niet erg op me begrepen. Waarschijn-
lUk was het een soort jaloezie
Riek knikte. „Ik ken haar wel. Een jaar
of wat geleden werkte ze in het ziekenbus
in de stad. toen ik er lag."
„En hoe maak jij het?"
„Riek lachte gul. Best.Kun je het niet
niet aan me zien?" Ze boog zich naar haar
vroegere vriendin en fluisterde: „Ik ben
nu vier maanden."
Lena kreeg een steek en dacht aan haar
eigen doodgeboren dochtertje. „Vind je
het fijn?"
„Natuurlijk. En Frans helemaal. We
zUn al twee jaar getrouwd."
Ik ben blij dat ze niets aan mij vraagt
Niemand heelt er wat mee te maken.
dacht Lena. Ik benUd haar. Waarom is
het zo met mij gelopen? Ik wil ook een
baby
Ze gingen al vrU vroeg weg van het feest
Hoewel Bart nog graag een poosje geble
ven was. stond hij onmiddellijk op, toen
Lena zei, dat ze zo'n hoofdpijn had en
liever naar huis wilde.
In de wagen zei ze: „Als je me thuisge
bracht hebt, mag je nog best gaan hoor."
„Ben je mal meid, er zullen nog wel
eens meer bruiloften komen. Hoe gaat 't
nou?"
„Een gangetje."
Ze hield zich in tot ze thuis was, maar
daar brak ze in een zenuwachtige huilbui
los. Bart schrok en probeerde er achter te
komen, wat haar plotseling scheelde. Tot
hij het hoge woord eruit kreeg: ..Ik wil
zo graag een babywe zijn al zo lang
getrouwd en nog altUd is er niets
De grote man nam haar in zijn krach
tige armen en wiegde haar als een kind.
„Kalm aan, vrouwtje van me. daar moet
je niet zo om huilen. Je maakt jezelf over
stuur. Dat komt wel in orde op de duur,
als je weer helemaal de oude bent."
„Maar ik ben toch weer helemaal ge
zond? Ik werk toch weer en ik eet en
drink goed en ik ben haast nooit meer
moe.
Hij wist er niet goed raad mee. „Waar-
42 Kappie, de Professor en de
Maat hadden nog maar nauwelijks de Jo-
delahiti-diepzee-ui trusting uitgetrokken,
toen ook Okki de ladder kwam opstor
men.
„Waarom was jij met hier aan boord,
groene haring''" informeerde de kleine
gezagvoerder boos „Je weet toch sakkers
goed. dat
„Kap'tein!" onderbrak de scheepsjon
gen zijn meester weinig eerbiedig. „Die
drie lefduikers zijn er vandoor! Met een
grote kist. Kijk! Daar gaat het Jacht!"
Hij wees naar een puntje aan de horizon.
„Als we nou vlug
om ga je niet eens naar een specialist? Die
zijn er toch, nietwaar? Misschien in Am
sterdam.. Zal ik het eens uitzoeken? Of
wacht.misschien kun je in het zieken
huis in de stad terecht. Weet je, wat je
doet? Bel morgenochtend eens op. Daar
zullen ze je wel de nodige inlichtingen
kunnen geven. Maar ik ben ervan over
tuigd, dat je je zorgen maakt om niks.
Vandaag of morgen is het wel zover en
dan lach je om al die onnodige zorgen
van nu."
Ze snikte, met haar hoofd tegen zijn
schouders. Misschien had Bart wel gelijk.
Riek was ook al twee jaar getrouwd en
nu pas in verwachting. Maar zij had al
een gehad. Als er nu eens iets niet in or
de was. als gevolg van die val, die ze
gemaakt had? Als ze daardoor nu eens
geen kinderen meer kon krijgen? Dat ge
beurde toch wel eens?
„Je hebt nog van die zenuwdrank, he?
Neem een lepel en desnoods een hoofdpijn
tabletje en dan gaan we lekker slapen.
Morgen zie je alles weer heel anders."
Ze liet toe, dat hij de drank en een ta
bletje haalde Daarna ging ze met hem
mee naar de slaapkamer. Maar in bed lag
ze nog te piekeren toen Bart al lang snurk
te.
Enkele dagen later onderwierp ze zich
in het ziekenhuis aan een nauwgezet onder
zoek. Ze vertelde van haar doodgeboren
kindje en wat de waarschijnlijke oorzaak
was. De dokter luisterde belangstellend,
waama hij zijn onderzoek verrichtte.
Terwijl ze zich weer aankleedde zei hij.
„Zo op het eerste oog kan ik niets abnor
maals ontdekken, mevrouw. Volgens mij
is alles in orde en bent u in staat kinderen
te krijgen. Maar voor alle zekerheid stuur
ik u naar een collega van mij in Utrecht
Ik zal hem schrijven, dan krijgt u wel een
oproep. U bent een normale, gezonde
vrouw met geen enkele afwijking, dus.."
Het onderzoek in Utrecht bevestigde de
diagnose van de dokter in het Purmeren-
der ziekenhuis en met deze wetenschap
keerde ze terug naar huis. Al gaf het haar
een zekere bevrediging te weten, dat de on
tijdige bevalling na de dood van haar va
der geen gevolgen had, het was en bleef
allemaal theorie.
In die dagen las ze vrij veel lektuur
over oorzaken en gevolgen van onvrucht
baarheid. Het was 'n reeks artikelen over
drankmisbruik, vele generaties lang. die
haar aan het denken bracht. Hoewel ze er
geen enkel steekhoudend motief voor haar
groeide er een waangedachte in haar. dat
het drinken van haar vader en schoon
vader misschien wel eens de oorzaak kon
zijn van haar onvruchtbaarheid.
(wordt vervolgd)
door Martin Toondei
„Als je me nu eens vlug. maar duide
lijk, dat verhaal vertelt", viel Kappie hem
op zijn beurt in de rede. „dan zal ik wel
bepalen wat ons te doen staat!"
Met horten en stoten kwam het hele
verhaal van het jacht er nu uit. Het
spreekt vanzelf, dat Kappie niet veel tijd
nodig had om de ware toedracht te be
grijpen.
„We zijn het slachtoffer van een stel
boeven geworden, professor", sprak hij
grimmig. „Uw schatkist was blijkbaar
toch niet zo geheim als u meende!"
„Der onwetenschappelijke waanzin!"
kreet professor Jodelahiti schel. „Hoe is
het mogelijk Der schatkistl is mijne vin-
dink! Niemand heeft het recht
„Het recht wordt nog al eens verschil
lend opgevat", onderbrak Kappie hem
droog. Hij maakte een gebaar naar de
anderen. „Kom! Naar de Kraak, zo snel
we kunnen. We moeten achter dat jacht
aan. Misschien is alles nog niet verloren".
Weinige ogenblikken later roeide het
viertal op topsnelheid naar de Kraak, De
diepzeegraafzuigdozer werd voor het
ogenblik aan zijn lot overgelaten
