Op de
draaitafel
Kappie en het geheim van de schatkist
Voor de balie:
GEVECHT OM B.T.W.
Louis van Dijk
speelt Lennon/
McCartney
Los Incas medits
Amerique du Sud
WOUTJE WACHT
OP HET WONDER
Thanks: LP van
Vincent Edwards
Chicken Sliack
Tom Rush
Trees:
The Garden of
Jane Belawity
Pig Iron
Miles Davis:
Bitches Brew
Op de korte
toer
DONDERDAG 25 JUNI 1970
NIEUWE PLATEN,
BELUISTERD EN
BESPROKEN
VOOR HET EERST kwam de nieuwe belasting op de toegevoegde waarde
gisteren voor de groene tafel. Want op de elfde van de elfde in 1968,
omstreeks elf uur elf namiddag trad Dorus uit de Raad van Elf toe op
de kastelein van het etablissement dat door de Carnavalsvereniging "De
leste fles" was uitverkoren voor de ware leut op Vastenavond.
„Tweemaal zoveul vroegtie slobber, en daar overheen nogges de beetee-
wee!" klaagde deze clubpenningmeester D. t. W.
„Misschien werd u er zélf mee bedoeld?" informeerde de politierechter.
Maar Dorus Kwaadbloed wist wel beter. De kroegbaas had zich na de
dolle pret van voorgaand carnaval ook al fiks verrekend in het eigen
voordeel en een aantal pilsjes dubbel geturfd op de bierviltjes. „Gelukkig
hewwe nog een partijtje blanco viltjes kunnen laten aanrukken voor
sluitingstijd!" verklapte de nijdige verdachte, „anders had de kas nogges
te kort 'schoten."
„Hoor die bedriegers nou 'ns effe!" kreet de caféhouder.
De hamer klopte. „Wie is't er hier de bedrieger?" vroeg desondanks de
gedaagde Dorus. „Wie staat er voor de rechter?" klonk het terug uit de
getuigenbank. De hamer roffelde steeds harder „En wie zou d'r moeten
staan?" schreeuwde D. t. W. er overheen. „En nou de koppen dicht!" riep
de rechter, ,,'t is hier de kroeg niet!"
„Jammer genoeg niet, nee. Tc Heb *n dorst als een zwanger nijlpaard"
zei het lid uit de Raad van Elf, die vóór de zitting al had lopen zoeken
naar een tapkast of kantine.
„Het ging over b.t.w." begon de politierechter.
Ja, hier staan ik" zei D. t. W.
„Caféhouders vallen ook onder de omzetbelasting, dus als er een prijs
moest worden opgegeven voor zaalhuur na 1 januari, dan moest er b.t.w.
worden bijberekend."
„Maar niet de dubbele zaalhuur."
.Daarover had u kunnen klagen bij het ministerie van economische zaken.
U hebt niet het recht iemand met een bierglas op z'n hoofd te slaan als
een offerte u niet bevalt. Of slaat u de groentenman ook met een fles op
z'n kop als de aardappelprijs weer gestegen is?"
„Welneedan grijp ik 'n kokosnoot."
„U had zeker ook elf glaasjes op?"
„Zo'n dertien denk ik. Allemaal van "De leste fles", hè."
„Die fles heeft al heel wat onheil aangericht. Als ik uw strafblad zo eens
bekijk, hebt u wel méér op uw geweten dan een pats hier en een lel
daar
„Is carnaval d'r om te drinken of niet?"
,,'t Was de elfde nog geen carnaval" overwoog de rechter, maar hij werd
van verschillende kanten belaagd bij die uitspraak. De elfde van de elfde
is van oudsher de voorbereidingsdag met de verkiezing van een prins
Carnaval, de benoeming van een Raad van Elf of een feestelijk voor
proefje. Dat nam allemaal niet weg, dat D. t. W. een gevaarlijke dronk
over zich bleek te hebben, die maar al te spoedig ontaardde in hand
tastelijkheden en geweld. „Zo iemand deugt niet temidden van de cama-
valsleut met het onschuldige jolijt" sprak de officier en in aanmerking
nemende de belastende getuigenverklaringen en het lange strafblad van
de verdachte werd de penningmeester betiteld als een potentiële moor
denaar, een regelrecht gevaar voor zijn omgeving en een Hans van Z. in
de dop. Het speet de officier kennelijk, dat hij niet meer kon eisen dan
de maximumstraf: twee jaar.
„U hoort het" zei de rechter. „Wat hebt u daar nog op te zeggen?"
„As ik in de bajes ook me leutje en me neutje krijg, zo op z'n tijd, is 't
mij best. Maar anders he'k liever een geldboete."
„Jaja, en dan de carnavalsvereniging maar laten schokken, zeker. We
zullen er één jaar van maken, maar onvoorwaardelijk."
„Assik er dan maar vóór de carnaval uit ben."
,31ijf nou maar eens lekker zitten met die dagen, dan hoef je d'r niet
meteen weer in te draaien ook. Aldus gevonnist, griffier, één jaar."
„Dan maggik nou zeker wel gauw gaan tanken?" vroeg de veroordeelde.
En hij snelde nog dorstiger naar de uitgang.
d'ARGENTY.
Onder de titel: Louis van D\ke plays
Lennon/McCartney. brengt CBS een
plaat van allure op de markt. De titel
op zich zelf zegt niet zo veel, want zo
veel mensen hebben de muziek van deze
twee Beatles in hun eigen noten of met
een eigen interpretatie op de plaat ge
zet. Voor Louis van Dijk, die overigens
toch al de Lennon/McCartneysongs met
uitstekende arrangementen op de piano
speelde, moeten we echter een uitzonde
ring maken. Van Dijk is nog een stapje
verder gegaan. Op zijn nieuwste LP
speelt hij alleen. Niet op de piano, maar
op een echt kerkorgel. Het resultaat is
werkelijk uniek! Hoewel ik me best
kan indenken, dat niet iedere Beatle-
liefhebber warm zal lopen voor de ma
jestueuze orgelklanken van het Flentrop
orgel in de Nederlands Hervormde kerk
te Loenen aan de Vecht, geloof ik toch.
dat het overgrote deel het met me eens
zal zijn, dat wat Louis van Dijk op de
ze plaat brengt werkelijk subliem is. De
kenners van orgelmuziek zullen zich er
ook niet aan kunnen onttrekken: het IS
voortreffelijk vakwerk wat Van Dijk uit
het overigens bijzonder fraaie orgel
haalt. De songs van Lennon en McGart-
ney zijn op talrijke manieren gespeeld.
Als zuivere jazz. als orkestmuziek, als
brass, etc. Louis van Dijk voegde daar
nog het orgel aan toe. Golden Slumbers,
Carry That Weight, She's Leaving Ho
me, For No One, Eleanor Rigby, Lucy
in the sky with diamonds. Hey Jude,
Goodnight, Blackbird en Nowhere Man.
Negen bekende Lennon/McCartney-
songs, gespeeld op orgel. Je moet het
zelf horen. Een aanrader! Op CBS
S63946. Uitstekend stereo.
Los Incas kregen in Nederland grote
bekendheid door hun vertolking van El
Condor Pasa. Het werd een grote hit,
mede dankzij ook de interpretatie die
Simon and Garfunkel van deze Zuid-
Amerikaanse song gaven. Met El Con
dor Pasa barstte een ongekende „In
diaanse muzlek"-rage in alle hevigheid
los. Naast Los Incas verschenen tal van
platen, die liedjes brachten in de stijl
van El Condor Pasa, folklore uit Zuid-
Amerika. (La flute Indiënne, La guitare
Indiënne, etc.). Voor treffelijke platen
allemaal, die een nieuwe muzikale we
reld blootlegden: die van de simpele
Indiaanse muziek, tere, inspirerende
wijsjes die goede tegenhangers vorm
den van de harde beat en de weer op
komende harde roek-elementen. El Con
F t U I LL t ION
DOOR
TO DORSSEN-VAN LOON
HOOFDSTUK 1
Vandaag is het 2 jaar geleden, dat ik
in deze stad kwam. Dat ga ik vieren.
Hoe ik dat zal gaan doen, weet ik nog
niet. Want de mogelijkheden zijn voor een
alleenstaande jonge vrouw beperkt. Daar
tegen kom ik wel eens in opstand. In me
zelf. Merken laat ik het nooit. Zo is m'n
natuur. Men noemt me gesloten en dat
klopt. Maar het is niet redelijk, dat een
man vrijwel alles mag en een vrouw vrij
wel niets. Ondanks dat we leven in de
eeuw van volkomen gelijke rechten voor
man en vrouw, blijven er bepaalde discri
minaties. waardoor we toch weer een
paar stapjes ij de man achterblijven.
Want het zal altijd in m'n herinnering
blijven, die avond, verleden jaar novem
ber Ergens in de stad was het en ik weet
ook nog precies waar Ik wandele wat
rond en zag het restaurant. Tenminste,
aanvankelijk zag ik het als een restaurant
Er was een bandje en er werd gedanst.
Daarom besloot ik naar binnen te gaan,
er wat te eten en te drinken. Misschien
zou ik geluk hebben en iemand me teh
dans vragen.
Verder dan de portier kwam ik niet. Hij
hield me brutaal-lachend tegen. „Sorry
dame," zei hij met zware stem, „wacht
iemand binnen op u?"
Ik antwoordde: „Welnee, waarom?"
,Dus u bent alleen?"
Idiote vraag. Hij zag toch, dat er nie
mand bij me was, dus gaf ik er geen
antwoord op.
„Het spijt me, dame. maar ik kan u
niet binnen laten. Hier hebben dames en
kel toegang onder geleide van een heer.
Ik zou zo zeggen.zoek er één op, hè?"
Ik heb me omgedraaid en ben zonder
verder één woord te zeggen of hem met
één blik te verwaardigen, weggelopen. Be
grijpt u? Dit bedoel ik nu. Een man mag
vrijwel alles, maar een vrouw alleen mag
niet eens vrij naar het restaurant of dan
cing van haar keuze gaan.
Aanvankelijk begreep ik niet, om welke
reden mij de toegang was geweigerd.
Maar hoe langer ik in de stad vertoefde
des te meer ging ik bepaalde dingen be
grijpen. Een bepaald soort vrouwen is in
de meeste van deze gelegenheden onge
wenst en om die te weren, worden ge
makshalve alle loslopende vrouwen maar
dor Pasa werd een ongekend succes en
alle platen van dit genre vlogen de pla
tenwinkels uit. Hoewel de allergrootste
opwinding rond de Zuid-Amerikaanse
Indiaanse muziek enigszins is geluwd,
behoort het genre nog steeds tot de
meest gevraagde. Voor de talrijke lief
hebbers, die hun hart in korte tijd heb
ben verpand aan de simpele songs der
Indianen, verscheen kortgeleden weer 'n
nieuwe LP, ditmaal op het Franse Fes
tival-label: Los Incas Inedits Amerique
du Sud. Met twaalf songs, zowel uit Bo-
livië, Venezuela. Colombia. Peru als uit
Argentinië. Een fijne plaat. Festival
FLDX 473.
Vincent Edwards (ook wel bekend
als „die jongen uit Dedemsvaart") heeft
na zijn verschillende single-successen,
zoals „Thanks" nu een langspeelplaat
bij elkaar gezongen, natuurlijk onder
de titel: Thanks. Hoewel lk Vincent Ed
wards niet zo erg sympathiek vind,
heeft hij ongetwijfeld een goede stem
en dat Is de enige maatstaf die men bij
het beluisteren van platen moet hante
ren. Op d^* LP van Eduwards zijn 13
goede en minder goede songs te beluis
teren. Liedjes, die voor een groot deel
in de schaduw van „Thanks" (ook qua
opbouw en uitvoering) tot stand zijn
gekomen, althans in de arrangementen
veel overeenkomst vertonen met zijn
eerste grote hit. Dat is niet erg, maar
het zegt me verder niets van de talenten
van deze ex-Hair-speler. Wat meer va
riatie in de gekozen songs zou dat euvel
wellicht hebben opgelost. Ondanks dat,
toch een goede plaat, waarmee de fans
van Vincent Edwards wellicht blij zul
len zijn. Op CBS S64036.
Van de groep Chicken Sback ver
scheen kortgeleden een nieuwe
langspeelplaat onder de titel: Accept
Chicken Shack. Wel, dat doen we dan
ook. We accepteren dit album met ple
zier, want het is zonder meer een uit
stekende LP, waarop Chicken Shack
zich volledig -uitleeft in prachtige pop
muziek. waarin verschillende elementen
van blues, R B en beat verwerkt is.
Een plaat ook, die bijzonder gevarieerd
is van opzet, waardoor het luisterplezier
nog extra wordt geaccentueerd. Het is
een aanradertje! Behalve de reeds eer
der op single verschenen nummers, zo
als Andalucian Blues en Maudie (Blue
Horizon 573168) staan op deze plaat
nog tal van andere schitterende num
mers. Om maar eens enkele te noemen:
Never Ever, Telling Your Fortune, Tired
Eyes, Some other Time. Going Round
en She didn't use her loaf. Fijne, pittig
uitgewerkte popmuziek. Accept Chicken
Shack op Blue Horizon A 763861.
Aanbevolen!
In het begin van de jaren zestig was
Tom Rush écn van de bekendste Ame
rikaanse folk-singers. sindsdien is er
veel veranderd en ook Tom Rush is ver
anderd, hoewel zUn nieuwste LP, sim
pelweg „Tom Rush" getiteld, toch nog
de elementen van de folk-troubadour
in zich draagt. De liedjes van Tom Rush
zijn rustig en simpel, liefdesliedjes met
een fijne begeleiding. Maar in zijn hart
is het nog steeds de troubadour, dc folk-
singer van voorheen. Ik heb met veel
plezier geluisterd naar zijn nummers,
zoals Driving Wheel, Rayny Day Man.
Drop Down Mama. Old Man Song, Lul
laby, These Days, Wild Child, Colors of
the sun, Livin' in the country en Child's
over één kam geschoren. En dat nu vind
ik onrechtvaardig.
Zo heb ik in deze twee jaren, dat ik ste-
delinge ben, heel wat geleerd. Het komt
me natuurlijk van pas. Zo nu en dan. Doch
u begrijpt ru meteen, wat ik bedoelde,
toen ik memoreerde, dat 'n aleen staande
vrouw maar beperkte mogelijkheden heeft
als ze iets ».T1 vieren.
Toch ga ik vanavond de stad in. Ik zal
me hullen in m'n nieuwe rose jurk, die
me een maand geleden zo opviel in de
etalage. En hij staat me bijzonder goed.
M'n figuur komt er heel voordelig in uit.
Precies wat ik moet hebben, want m'n
figuur is het enige aantrekkkelijke aan
me.
Ja zeker, ik ben lelijk. O. verwacht u
niet van me. dat ik over deze bekentenis
ga blozen, of me er voor schaam. Ik
wist het al. toen ik nog op de lagere
school was. En op m'n zeventiende jaar,
teen al m'n klassegenootjes al min of
meer verkering hadden is het volkomen
tot me doorgedrongen, dat dit waarschijn
lijk nooit voor met eendje. Met dit wran
ge verschil, dat er nooit een toverfee zou
zijn, die me zou veranderen in wat ik zo
graag had willen zijn: een aardig meisje
zoals er tienduizenden in deze stad en
daarbuiten zijn.
Nu ja. misschien ben ik niet lelijk. Ten
minste niet In de volle betekenis van het
woord. Maar sinds m'n vroegste, herin
nering zit ik onder de puistjes van boven
tot onder. En omgekeerd. Bovendien heb
ik slechte ogen en draag een bril. Met
vrij dikke glazen. Tenslotte heb ik haar
met een ondefinieerde kleur: niet zwart,
niet blond, niet bruin en evenmin rood.
Tenslotte ook niet grijs. Allemaal-even zo
vele factoren, die me niet bepaald aan
trekkelijk maken voor de andere sexe.
Maar ik heb me ermee verzoend. Tenmin
ste, dat maak ik mezelf elke dag wijs. Ik
maak me geen enkele illusie. Waarom
zou ik? Ik ben heel gewoon nuchter,
realiste. M'n kansen om alsnog een part
ner voor het leven te vinden zijn vrijwel
nihil. Aan degene, die me zijn liefde zou
verklaren, moet een steekje los zitten,
dus was hij bij voorbaat al verzekerd
van een weigering. Tenzij ik op mijn
beurt dol verliefd was geworden en met
die mogelijkheid heb ik tot nog toe geen
rekening gehouden. Om de eenvoudige re
den, dat zoiets naar mijn gdachten onmo
gelijk is.
Denkt alstublieft niet dat ik me be
klaag Dat doe il; niet. Of bijna nooit.
Mijn bedoeling is om volkomen eerlijk te
zijn, dus dit laatste moet er bij. Want
ik zit ook wel in de put. al noem
ik mezelf een nuchter denkende vrouw.
Waarom zou ik desondanks niet mijn ver
langens en wensen hebben, die ik probeer
zo diep mogelijk in mijn hart veg te ber
gen, maar die een enkele keer onder luid
protest mijnerzijd'. toch naar boven ko
men dringen? Wat kun je er tegen doen?
Niets, dus ik doe er ook niets tegen.
Zo'n enkele keer laat ik me gaan. In die
song. Rustig, zoals Old Man Song, of
heftig zoals Drop Down Mama. Tom
Rush is voor mij nog steeds een zanger,
die mij Imponeert door zijn bijzonder
fijne stem en door het gevarieerde re
pertoire wal hij brengt. Samen met een
uitstekende muzikale begeleiding resul
teert dat in een plaat van allure. Op
CBS—Stereo 63940.
Wat de nieuwe Britse groep „Trees"
brengen, is uitzonderlijk. Het is inder
daad een nieuwe sound en dat is vooral
te danken aan de zangeres van de groep.
Celia Humphris. Hot is haar hoge. zui
vere en ook vrij tere. soms nog onvol
groeide stem, die de aparte sfeer geeft
aan vrijwel alle songs. Met daarbij een
niet al te forse begeleiding van de vier
andere leden van de groep ontstaat uit
deze combinatie de sound van Trees.
De stem van Celia lijkt op sommige mo
menten sterk op die van Jon Baez, hoe
wel diens stem voller is. Soms ook lijkt
het, of men naar Melanie aan het luis
teren is (heel sterk in het nummer „The
garden of Jane Delawny"). De composi
ties zijn voor het overgrote deel van de
Trees zelf of van één van de leden, de
bas-gitarist Bias Boshell. Ook dat is een
punt in het voordeel van deze bijzon
dere groep met hun bijzondere sound.
Luister er eens goed naar bij de platen-
handelaar. Op CBSStereo 63837.
Pig Iron is de naam van een nieuwe
Amerikaanse popgroep. „IJzeren var
ken" is de letterlijke vertaling, maar
men zou er ook „Meedogenloos varken"
van kunnen maken. „Wij kozen de naam
Pig Iron omdat we een naam wilden,
die de mensen een slag in hun gezicht
zou geven, dat is het namelijk wat onze
muziek doet, de mensen treffen
zei Alan Abrahams, de leider van de
groep. Nu valt dat laatste nog wel wat
mee, ook al is huil muziek dan van een
goede kwaliteit. Maar tegenwoordig
raakt men niet zo snel meer onderstebo
ven van nieuwe of vermeend nieuwe
stijlen. De muzikale ideeën van een
nieuwe groep moeten we heel erg revo
lutionair zijn, willen zij nog werkelijk
de aandacht trekken. Wat echter niet
wegneemt, dat de eerste LP van Pig
Iron beslist het beluisteren waard is.
De nummers zijn voor het merendeel
gebaseerd op elementen uit blues, rock
en jazz en vallen op door een grote ge
varieerdheid. Aanbevolen! Pig Iron, zes
jonge musici. Op CBS S64044.
De bekende jazz-trompettist en or
kestleider Miles Davis is een produktief
man. Kortgeleden verschenen van hem
twee nieuwe LP's, samengebracht in één
hoes onder de titel: Bitches Brew. Hoe
wel het genre van Miles Davis niet
direct thuishoort in de rubriek popu
laire muziek (er zijn toch nog mensen
die jazz klassiek noemenwil ik
dit album toch op deze plaats bespre
ken, omdat ook in de moderne pop
muziek de jazz elementen vooral bij de
sterk progressieve groepen steeds meer
een rol van betekenis gaan spelen. Wat
Miles Davis op dc plaat zet aan muziek
is Jazz. Onvervalste jazz, waarbij veel
improvisatie-talent naar voren komt.
Voor de echte liefhebber Is het dan ook
een album om van te watertanden! Op
de eerste plaat slechts twee nummers
Kant A: Pharaoh's Dance, op kant B de
titelcompositie: Bitches Brew. Op de
tweede LP vier nummers. Op de A-kant:
Spanish Key en John McLaughin, op de
B-kant: het uitstekende Miles runs the
voodoo down en Sanctuary. Het is moei
lijk om als leek (er zijn maar weinig
mensen die jazz kunnen aanvoelen en
ontleden) een oordeel te vormen over
wat Miles Davis op Bitches Brew
brengt. Eén ding is voor mij wel duide
lijk: Hier is een muzikaal genie aan het
werk, die samen met een aantal even
eens uitstekende jazz-musiei, op onna
volgbare wijze de jazz-liefliebbers op
nieuw een dienst heeft bewezen met
deze twee platen. Ik kan iedereen, die
warm loopt voor dit genre muziek aan
raden om een platenwinkel binnen te
wippen en te luisteren. Het is wellicht
dem oelte waard! Op CBS S66236.
Van de groep Black Widow, wiens
langspeelplaat we reeds eerder be
spraken. verscheen kortgeleden een
single, waarop twee nummers van
deze LP, „Come to the sabbat" en
„Way to power". CBS 5031.
The Chris Moon Group: Good, met
op de achterkant: Give it to me.
Twee vrij forse roek-nummers. Aar
dig. Op CBS 4930.
Ray Stevens: Everything is beautiful.
Een uitstekende hit, die al sterk
stijgt op de vaderlandse hitlijsten.
Terecht! Op de achterkant A Brigh
ter Day. ook een goed nummer.
CBS 4953.
Joe Dassin: L'Amerique, met op de
achterkant: Cecilia. De A-kant bevat
een aardig nummer, maar of het bij
ons goed genoeg zal zijn? Op de
flipslde: Cecilia, de Franse versie
van Simon en Garfunkel's hit. Voor
de liefhebbers. CBS 5006.
Van de Amerikaanse, in Cannes be
kroonde. film „MASH" verscheen
een single met twee nummers uit de
originele soundtrack. Suicide is
painless en The MASH-March. beide
door Johnny Mandel cn zijn orkest.
CBS 5009.
Een nieuwe single van Christine Per
fect: I'm too far gone, met op de
achterkant: Close to me. Een aardig
plaatje. Stereo S—57—3172 Bleu
Horizon.
Alvast een voorproefje van het Hol
land Pop Festival 1970 op 26, 27 en
28 juni in het Kralingse Bos te Rot
terdam: Moondog met Stamping
Ground cn Theme. Twee nummers
van dc LP* „Moondog". CBS 5015.
Het nummer „Yellow River" van
Christi staat al hoog genoteerd op
de vaderlandse hitlijsten. Een uit
stekend plaatje. Op de achterkant:
.Down the Mississippi Line". CBS
4911.
De opvolger van Bitter Tears, Wit
hout You van The Shuffles, doet het
uitstekend. Op dc achterkant: What
more can I sayOp CBS 5010.
SINGELIER.
Toen ik mijn autoped kreeg was het begin
1945 en Nederland zat in de grootste el
lende, al heb ik daar niet veel weet van
gehad. In de eerste plaats was ik nog
veel te jong en in de tweede plaats woon
den we in een dorp, waar slechts spora
disch wat Duitsers doorheen kwamen en
waar we rondom in de boeren zaten. Va
der, met zijn kruideniers- en cometibles-
winkel had altijd wat te ruilen, zodat we
nooit gebrek hebben geleden. Hoe hij in
die tijd aan een splinternieuwe autoped
met luchtbanden is gekomen, zal wel al
tijd een raadsel blijven, maar Y:i versier
de het.
Eén dag na m'n zesde verjaardag ging
ik na de lagere school. De kleuterschool
was in het najaar 1944 gesloten wegens
gebrek aan brandstof, aan licht, aan leer
middelen, kortom: aan alles. Zodat ik
ongeveer een jaar thuis was geweest. Het
opnieuw weer naar school gaan en dit
maal naar de „grote" school stond me
helemaal niet aan. Ik was m'n vrije leven
tje th uis gewend en in de beschutte
beslotenheid van ons gezin werd ik niet
uitgescholden, hield iedereen van me en
kon ik. tot on zekere hoogte doen en la
ten wat ik wilde. Daaraan kwam nu een
eind. De leerplichtwet gebood dat ik naar
school moest.
Daar ontmoette ik de meeste kinderen
van mijn kleuterschool weer. En daar
begon de narigheid van voren af aan. Nie
mand wilde naast me zitten vanwege m'n
minder aantrekkelijkheid uiterlijk. Geluk
kig was de juffrouw hier wat tactischer.
ik had oen al slechte ogen. „brilde". Ze
nam me bij de arm en zei. „Jij mag lekker
dicht bij me zitten, kunnen we elkaar af
en toe een knipoogje geven, hè? Zullen we
dat doen?"
Dat leek me en ik vond juffrouw Voor-
neveld dadelijk een lief mens.
Het toeval wilde, dat er in de nieuwe
klas drie meesjes zaten met de voornaam
Wilhelmina, waaruit moge blijken dat
mijn vader niet de enige was. die op dui
delijke wijze van rijn gezindheid had la
ten blljkeen Maar voor Juffrouw Voorne-
veld leverde dit een problem op, dat
opgelost moest worden. De éne kreeg als
naam Willie, d ander Mientje, en omdat
ik de enige van het drietal was. die een
dubbele naam bezat, werd mijn tweede
naam gepromoveerd tot roepnaam. Aan
vankelijk was het Woutera, met de klem
toon op té, doch al gouw werd het ge
woon Woutje. Daar raakte ik op de duur
zo aan gewend, dat ik thuis soms niet
eens opkzee/. als moeder me riep, want
moeder noemde me altijd voluit: Wille-
mien of Willemientje!
(wordt vervolgd)
intimiteit van mn kamer. Dan kan ik
er plotseling niet meeritegen op. Meestal
is er dan een of anderè kleinigheid voor-
gevalen, die mijn handicap heeft geaccsen-
tueerd. Bijvoorbeeld een meewarige of
spottende blik. Doorgaans doen die me
niets. Doch iedereen zalw el eens een
downstemming hebben en dan is er bij
mij maar één zo'n scherp kantje nodig
om me helemaal in de put te helpen. Ge
lukkig duurt het nooit zo gek lang. Ik
reageer het. af door in m'n eentje thuis
een potje te grienen. Dat is de volgende
fase. En tenslotte word ik nijdig op me
zelf. Dan was ik m'n gezicht en steek
een sigaret op. zet de radio aan en ga
iets lekkers voor me klaar maken. Mees
tal ben ik er dan met half uurtje weer
doorheen.
Dikwijls lag het in m'n bedoeling een
dagboek te beginnen en daarin alles op
te schrijven wat me zo in de gedachten
komt. Maar ik ben doodsbenauwd, dat een
of andere onbevoegd het te eniger tijd in
handen zou krijgen en mijn ontboeze
mingen gaat lezen. Dan zou ik me belache
lijk voelen en wel door de grond willen
zakken. Ginds, in dat laadje, ligt een fon
kelnieuw exemplaar, met slot en sleutel,
dat ik eens ;n een sentimentele bui kocht.
Doch ik miste telkens de moed er in te
gaan schrijven. Waarschijnlijk zal het zo
lang ik leef in m'n bureautje blijven lig
gen.
Nu ga ik me toch echt verkleden. Eens
kijken om te beginnen ga ik in de stad
eten. In de middagpauze heb ik Joris
naar de overkant gestuurd om een cro
quet je te halen. Die heb ik bij de thee
opgegeten. En na werktijd ben ik er zelf
nog 'n gaan halen. Want in die cafetaria
hebben ze Cs de lekkerste croquetten
van de hele stad. Werkelijk waar Iedereen
beweert het en lk ben er mee eens.
Dus eerst een dmer. Misschien met een
klein flesje wijné Bij hoge uitzondering
want bij ons thuis werd nooit sterke
drank gedronken, zelfs geen wijn. Al ver
kochten we het wel, Hetgeen ik op latere
leeftijd inconsequent vond. Maar er is
zoveel in het leven, wat je met snapt
Vader en moeder waren desondank:,
geen geheelonthouders, want op een brui
loft nipte vader af en toe aan een glaasje
welks inhoud ik nooit kon definieren. Ter
wijl moede.- zich tegoed deed aan advo
kaat. Voor 'e rest kwam het thuis nooit
op tafel. Dat was iets vanzelfsprekends.
Denkt u nu niet, dat het bij ons thuis
een saaie boel was integendeel. Ik heb 'n
prettige jeugd gehad, voor zover dat
mogelijk was. m'n handicap in aanmer
king nemende. Want die puistjes hebben
tot nog toe m'n leven voor de helft ver
gald. M'n prilste kinderjaren komen te
rug in m'n hermnering. als ik ga praten
over m'n handicap. Op de kleuterschool
zat ik alleen in een bank. Verschillende
kinderen wilden niet met me spelen en
tot overmaat van ramp hadden we ook
nog een ontactische kleuterleidster, die
duidelijk blijk gaf van haar afkeer voor
me. Vanwege mn minder aantrekkelijke
uiterlijk. Waarschijnlijk begon ik me toen
al enigszins te isoleren.
Soms kw^m ik huilend thuis. Daar was
wel eens reden voor, want uitschelden
was schering en inslag, zelfs al op de
kleuterschool. Dan kroop ik weg in moe
ders armen en zij troostte en kuste me,
net zo lang. tot ik tot bedaren kwam.
Vriendinnetjes had ik niet. Ook later op
de lagere school niet. Ik was er al vrij
spoedig mee verzoend en vermaakte me
alleen. Gelukkig waren mijn ouders, zoals
men dat noemt, in goede doen, zodat ik
een kast vol poppen had, boeken bij de
vleet en alle mogelijke soorten speelgoed.
Op 5-jarige leeftijd had ik een autoped
de mooiste ,ran het dorp. Dat wekte de
jaloezie op \an mijn leeftijdsgenootjes en
zo ontstond er weer nieuwe narigheid. Ik
hoorde al gauw: „Dat puistenkind heeft
alles; mooie kleren, een autoped.."
Om een en andere te verduidelijken,
moet ik er de nadruk op leggen, dat we in
het laatst van de oorlog waren. Ik ben
namelijk op 31 augustus 1940 geboren,
dus in de oorlog. Daarom werd ik Wil
helmina Woutera gedoopt. Waarom ik als
eerste naam Wilhelmina kreeg, zal u wel
duidelijk zLjn. Het was een soort demon
stratie van vader, die hevig oranjegezind
was. Maar daar kom ik nog op terug.
Toondei
Het zal zelfs tot de niet-zo-bijzonder-
regelmatige lezer van deze verhalen wel
zijn doorgedrongen, dat vrees een der ei
genschappen is die in d karakterstructuur
van een Kappie niet voorkomen, evenzeer
dat een professor Jorelahiti in zijn nooit
aflatende ijver om de wetenschap te die
nen, voor weinig gevaren terugdeinst.
Maar het monster, waarmee beide onver
saagde mannen zoven aan boord van het
jacht waren geconfronteerd was van een
verschrikking en een afzichtelijkheid die
zelfs hen het grootste respect inboezem
den. Zodanig dat geen van beiden het ver
antwoord achtte, terug te kerer) naar het
kleine vaartuigje, maar haastig terug-
zwom naar de veiliger Kraak,
De maat lag, zoals onder de omstandig
heden valt te begrijpen, bij deze zwem-
race enkele lengten voor. De paniek die
zich van de brave stuurman had meester
gemaakt op het zien van het monster, deed
hem verschillende korte baanrecords om
zeep brengen.
De Meester, die over de verschansing
van de Kraak hing, bezag het tafereel
met niet geringe verbazing. Met wijd open
gesperde ogen staarde hij naar het snel-
zwemmende drietal, dat al spoedig aan
boord van de Kraak klauterde.
„Bij alle krakende krukassen," rie hij
een ietwat verbouwereerd. „Wat bezielt
jullie?"
(wordt vervolgd)
