SCHIMMEL'S HOUT
SCHIMMEL'S HOUT
Voordeel aanbieding
H. E. v. d. HENGEL
FIRMA VAN BEKKUM
Kappie en het geheim van de schatkist
KEUKENS, KASTEN,
TEGELS, HOUT enz. enz.
Een greep uit ons grote
assortiment:
Op sanitair gebied:
Kleintjes
TUINMEUBELEN
I0UTJE WACHT
IP HET WONDER
r ik™"en nemen vind Je het ere
een begrip op gebied
van
van Slijterij-Wijnhandel
belangrijke korting
Fa. J. W. v. d. BERG
Dit is uw
motormaaier
WETENSWAARDIGHEDEN
INDERDAG 6 AUGUSTUS 1970
VAKANTIE
MATERIAAL VOOR UW VERBOUWING,
MODERNISERING enz.
vanaf ƒ175,—
vanaf 35,—
vanaf 85,
"speciale prijzen"
ƒ10,per plaat
ƒ22,50 per plaat
KEUKENBUFFETTEN
BOVENKASTEN (lalté)
LEGKASTEN (laké)
COMPLETE KEUKENS
SPAANDERPLAAT i
2.45x122x8 mm
3.10x135x16 mm
TRIPLEX
3-4-5-6-8-10 mm dik vanaf 3,per m2
MEUBELPLAAT vanaf ƒ10,- per m2
WANDTEGELS 15x15 vanaf ƒ0,20
VLOERTEGELS 10x10 vanaf ƒ0,14
PLASTIC GOLFPLATEN
diverse soorten vanaf 4,50 per m2
PARANEPINE ƒ12,50 per m2
LAMBR. PLATEN vanaf ƒ10,per m2
- MENGKRANEN
KEUKENKRANEN
BUITENKRANEN enz.
PLASTIC RIOLERING div. dikten
HAMSEWEG 1
HOOGLAND
TEL. (03493) 13 53
Geboren
Hugo Alexander
de heer en mevrouw
Den Toom-Van Wijk.
Leusden, 1 augustus 1970
Maria Stuartlaan 5
i
Gevraagd: WERKSTER
voor 1 morgen per week,
liefst vrijdag of donder
dag. Mevr. Dijkhuis,
Prunuslaan 28, Hamers-
veld, tel 459.
Te koop: BOERENKOOL
EN ANDIJVIEPLANTEN.
Arnhemseweg 84a, t/o ,,de
mof" Leusden.
Uw KUNSTGEBIT
kapot Binnen enkele
uren repareren wij het
vakkundig, vlug en voor
delig. C. v. d. Burg,
Reigerstr. 38, tel.
(03490) 21115, Amersfoort.
I fl. SCHOTSE WHISKY
White Horse van 17,95 voor
1 fl. FRANSE COGNAC
Joseph Guy van 13,95 voor
Heerlijk ÓEKOELDE BIEREN
HAMERSVE1.DSEWEG 56
LEUSDEN - CENTRUM
15,95
12,45
TEL. 0 3496-259
NU MET
Hamersveldseweg 58 - Telef. 03496 693
LEUSDEN - CENTRUM
VOOR TUIN EN DIER
voor elk gazon, groot of klein, met alle voordelen
die u kunt bedenken.
Hij is de lichtste, de meest handzaamste, zelfs
ook voor dames die graag zelf tuinieren cn een
aantrekkelijke lage prijs, vraag eens vrijblijvend
demonstratie
Tevens zijn wij goed gesorteerd ln handmaaiers
van de beste merken, os. Alincr Husqvama
Zwaardere guzonmaaiers voor grote grasvelden
Het is ook zo fijr. voor u dat wij tevens repareren
cn slijpen
Wu hebben vooi u alle soorten land- en tuin-
buiiv/nereeclsi:n>ippen voor groot en klein.
Groot assortiment gaas draad enz
Doe mee aan de lijdelijke aanbieding MATTO
PUNTDRAAD
500 meter van 44
250 meter van 23.20
NU 37,—
NU 19.15
JAN VAN ARKELWEG 3
ACHTERVELD
ONSTERFELIJK?
Een van de oudste dromen van de
mensheid is die van de onsterfelijkheid.
Ook heden ten dage zoekt men nog naar
mogelijkheden. Een Engels chemicus
lijkt op de goede weg te zijn door een
belangrijke verlenging van het leven
mogelijk te maken. Dit gebeurt door
oude weefsels te verjongen Volgens
dr Baron, de bewuste geleerde is on
sterfelijkheid misschien mogelijk als de
mensheid doorgaat met meer te weten
te komen van de chemie, waarin dit
geheim lijkt te zijn opgesloten. Vooral
wat de levensmoleculen (DNA), hormo
nen en witte bloedlichaampjes betreft.
MEER ZONNESTELSELS?
Na zo'n 30 jaar nauwkeurige obser
vatie is een Amerikaans astronoom er
in geslaagd het zeer aannemelijk te ma
ken dat er buiten ons zonnestelsel meer
dere zijn, zeven in de nabijheid van het
onze ,,In de nabijheid" wil zeggen dat
er zich één zou bevinden op 11 licht
jaren (11 x 10 biljoen km) afstand.
Als daar leven voorkomt zou men daar
ongeveer nu de seinen van de Sputnik 1
kunnen opvangen. Is men tot het terug
zenden van antwoord in staat dan kan
dat over ongeveer 10 jaar hier ontvangen
worden.
WARMTE
Vervuilingsproblemen welk uitlaat
gassen en fabrieksaval met zich mee
brengen krijgen momenteel veel aan
dacht en terecht. Een ander en ook
ernstiger wordend probleem krijgt ech
ter veel minder aandacht Het is dat
van de steeds toenemende warmte van
meren, rivieren enz. De eveneens in
aantal toenemende elektrische centra
les voeren steeds meer warmte af via
achterwegen. Hierdoor kan het biolo
gisch evenwicht zeer wel worden ver
stoord Reeds beginnen we het maxi
mum aan tolemuQevermogen van water
dieren te naderen. Een oplossing hier
voor is nog niet gevonden.
I
NEERSLAG EN WEERSLAG
Het lijkt er veel op dat men zicht nu
pas begint te realiseren wat de werke
lijke gevolgene zijn van radioactieve
neerslag of fall-out. Na een veeljarig
onderzoek is een Engelse professor er
achter gekomen dat de volgens andere
gegevens te verwachten daling van kin
dersterfte o.a. in Zweden en de V S. is
uitgebleven en zich daarentegen heeft
omgezet in een stijging van de sterfte
cijfers in de omgeving waar deze neer
slag werd gemeten. Men vermoedt nu dat
in geval van een kernoorlog het menselijk
ras zich niet langer dan één of twee
generaties zal kunnen handhaven en tot
uitsterven is gedoemd.
fu I LLETO N
DOOR
TO DORSSEN-VAN LOON
7
)p de eerj of andere manier was ik ge-
ffen door zijn hartelijkheid en ant-
orddde: „Dat is heel vriendelijk van je
rtus. Ik zal er aan denken."
(adat hij vertrokken was, moest ik even
hen. Vooral om wat ik gezegd had over
kapitaaltje eersta een nul er achter
n kunnen we er misschien over praten
je toch voorzichtig moet zijn met zo-
i. Want er-gingen geen twee maanden
orbij, of Bertus had zijn ton compleet:
J de laatste voetbaltoto had hij aller
rtien uitslagen goed. Al moest hij het
rt nog iemand in het land delen, de
ijs was een slordige honderdduizend, zo-
t zijn portie ruim tachtigduizend was.
it was al heel gauw in het dorp bekend,
n kapitaaltje eerst een nul er achter
d gewonnen.
(wordt vervolgd)
Dt keek Els dus vragend aan. Ze zei:
eg, Woutje, we zien je tegenwoordig
uwelijks meer, behalve dan :'n de kerk.
geloof niet, dat het goed is, dat je je
afzondert. Waarom kom je niet eens
i avondje gezellig bij ons buurten?
oeder zei het laatst ook al: Woutje zit
elke avond alleen in haar huis achter
winkel, dat is toch niets voor zo'n
nge meid? En zo denk ik er ook over.
het eens.
Ik was wel wat overrompeld. Nooit had
van mijn leeftijdgenoten, van de
hooi van de meisjesvereniging of de ca-
chisatie iets aan me gelegen gelaten,
ft enige, wat we deden, was elkaar groe
it „Ha, Woutje". „Hallo, Riek". En daar
het dan bij. En werd ik zo maar
fl het ene ogenblik op het andere uitge-
digd.
■Meen je het werkelijk?" vroeg ik en
hoorde zelf de verrassende klank in
h stem.
.Wat dacht je? Ik had het je al eerder
Hen vragen, maar je bent altijd zo
uw buiten de kerk en zo snel weg. Zeg
gelijk mee., gezellig koffie drinken,
to zeg ik? Ik laat je niet eens meer
tol. Als je 't niet doet. ben ik boos en
ik je nooit meer aan."
Ik glimlachte. Dat was natuurlijk over
een. Misschien kwam het wel, dat ik
to die dag behoefte had aan wat af
ding. wat gezelschap. Ik had me thuis
«lijk zitten vervelen en misschien is
f niet netjes daarom was ik naar de
^dagdienst gegaan. Wat had ik thuis?
*d.m'fl boeken, m'n radio en de tee
vee enne.nu ja, er is altijd wel wat be
zigheid.
Toch weifelde ik nog. „Weet je zeker,
dat ze het bij je thuis goedvinden. Els?"
Ze gaf me een duw. „Doe niet zo gek,
meid. Bij ons thuis is het tegenwoordig
net de zoete inval. En we hebben altijd
schik. Vader en moeder doen even hard
mee. Vader zei laatst nog: Jullie houden
ons jong. Het meisje van m'n jongste
broer is er doorgaans en Gerard Scheer
die met mijn zus Ans gaat. Doe je het?"
„Ik vind het ontzettend aardig van je.
prevelde ik", verlegen om al die hartelijk
heid, want dat was ik immers niet ge
wend?
Een beklemd gevoel beheers .e me, toen
ik de grote kamer betrad, maar er ging
een soort indianengehuil op, toen men
mij zag. Vader van Ameren lachte en zei:
„Nee maar, daar hebben we zowaar Wout
je Burgenaar. Daar doe je goed aan. Wout
je. Kom verder.hoe meer zielen, hoe
meer vreugd. En zeker op zondagavond."
Het ijs brak een beetje. De meeste
kende ik: de drie broers en het zusje van
Els en ook Tini Bokkers, het meisje van de
zeventienjarige Frits van Ameren. Alleen
Gerard Scheer was me onbekend. Els
stelde me voor en we drukten elkaar de
hand.
Zo ver m'n geheugen reikt, herinner ik
me niet zo'n prettige avond gehad te
hebben. Er werd gemusiceerd en gezon
gen. De uren vlogen om en het was laat
voor ik er erg in had. Toen ik een keer
op de klok keek, wees die al elf uur
aan. Ik schrok en zei, dat het tijd voor me
werd. Els kwam meteen overeind. „Ik
breng je een eindje weg, Woutje. En kom
eens gauw terug, hè? Kom maar, wanneer
je wilt. Elke avond ben je welkom. We re
kenen op je, nietwaar jongens?"
Opnieuw ging er een soort indianenge
huil op. Ik was diep getroffen door al
deze hartelijkheid. Nadat ik afscheid had
genomen en vooral het echtpaar Van
Ameren had bedankt voor de prettige
avond, liepen Els en ik gearmd en gezel
lig kneuvelend het dorp in. Bij het ver
keersplein drukte ze me nog eens op het
hart spoedig terug te komen, waarna ze
een lach en een handzwaai omdraaide en
terug ging naar huis.
Die nacht sliep ik voor het eerst weer
aan één stuk door en de volgende morgen
had ik een zonnig humeur, terend op de
herinneringen aan de prettige avond.
Dinsdagsmiddags belde Els vanuit haar
schooltje: .Zeg, je laat ons toch niet in
de steek, hè? Kom vanavond, dan is ieder
een er weer. Maken we er een leuke avond
van."
Natuurlijk ging ik. En het werd weer 'n
denderende avond. Ik was toch zeker
jong? Daarom deed ik mee met de an
deren en geen der jongelui zei ook maar
één keer iets over m'n uiterlijk. Men was
amicaal met elkaar. We deden spelletjes
en hadden het grootste plezier. Ook dit
maal bracht Els me een eindje naa1 huis.
Omdat ik een grote kamer achter de
winkel had, kwam bij mij het plan op
om de hele „bende", zoals ik hen in ge
dachte noemde, eens 'n avond uit te no
digen. Tot m'n opluchting en blijdschap
kreeg mijn voorstel terstond veel bijval.
Ik stelde een vrijdagavond voor, zodat
we niet op 'n uurtje behoefden te kijken
omdat de meesten zaterdags niet behoef
den te werken. Dat vond men uitstekend
en ik zorgde voor allerlei heerlijkheden
gebak, hartige hapjes, snoep en alle moge
lijke dranken, uiteraard alcoholvrij, want
tot mijn geruststelling bemerkte ik de
eerste avond bij Van Ameren al, dat bier
of een borrel niet geschonken werd Zelf
dronk ik het zelden of nooit, want ik
was er niet in opgevoed. Vader was in
dit opzicht nog vrij ouderwets, want te
hooi en te gras verkondigde hij als één
van zijn stellingen: „Drank brengt enkel
ellende en armoede in het gezin."
Misschien was het een tikkeltje overdre
ven, maar je zag inderdaad ook in ons
dorp wel narigheid ontstaan, als gevolg
van drankmisbruik. Vandaar ook, dat en
kel op hoogtijdagen bij oas wel een bor
reltje werd geschonken. En dan nog mond
jesmaat.
Die vrijdagavond had ik acht mensen
bij me thuis: de vijf Van Amers. Gerard
Scheer. Tini Blokkers en tenslotte Anton
Graafsbergen. de vlam van Els, een zee
man. die maanden op de wereldzeeen
zwalkte en dan onverwacht bij Els in haar
schooltje binnenviel. Gedurende een paar
weken bleef hij dan in het dorp, waarna
Els hem naar Rotterdam bracht en weer
vele weken moest teren op zijn brieven.
Omdat we allemaal al heel goed met
elkaar overweg konden, werd het een bij
zonder geslaagd^ avond. Zelf had ik een
jolige bui, zette met behulp van de jon
gens de meubels aan de kant en bij de
muziek van de radio gingen we dansen.
Want in deze tijd vond niemand er meer
kwaad in om op rustige wijze een dansje
te maken. Van twisten of hoe die moder
ne dansen heten, hadden we geen van al
len verstand, dus we dansten gewoon een
step of een wals, een tango of een rumba,
een langzame wals of iets, wat we zelf
samen improviseerden. Het lukte altijd
en als het al eens niet ging, zoals het
moest, hadden we enkel pret.
Zelf danste ik enkele malen met Roel
van Ameren, die een jaar jonger was dan
ik: een boom van een vent, vol grappen
en altijd het hoogste woord Dikwijls
proestte ik het uit, als hij op dë een of
andere manier droog uit de hoek kwam
Met Els was hij de leukste en gezelligste
van het vijftal. Zonder de anderen tekort
te doen. Feitelijk vormden we saihen een
leuke kring vrienden en vriendinnen.
Dat ging zo de zomer en het najaar
door. Twee of drie avonden in de week
waren we bij elkaar in de spoorwoning.
waar ik elke keer weer opnieuw schrok,
als er een trein langs denderde, waar
over iedereen dan de grootste schik had.
En één of twee keer in de maand nodig
de ik de bende bij me thuis uit, door
gaans op vrijdagavond, en dan fuifden we
op onze manier tot soms midden in de
nacht.
Het was op een donkere, winderige
septemberavond, dat ik de wandeling
naar de spoorwoning had gemaakt, waar
iedereen present was, behalve Els. Roel
zei: „Toon komt misschien vanavond in
Rotterdam aan. Els is hem gaan opha
len. Als z'n schuit vertraging heeft, blijlt
ze in Rotterdam slapen. We hebben er fa
milie."
Ik begreep het en we vermaakten ons
natuurlijk eveneens. Ditmaal maakte ik
het niet zo laat. want Geertje was al een
paar dagen ziek en al had ik sinds kort
twee meisjes voor de winkel, dit kind
had nog niet voldoende ervaring, zodat ik
in elk geval om acht uur bij de hand
moest zijn. Ik deelde dit mede en ver
ontschuldigde zodoende m'n ietwat vroe
ge opbreken. Roel stond gelijk op „Ik
breng je naar huis, Woutje.' zei hij op
een toon die geen tegenspraak duldde.
Doorgaans bracht Els me een eindje weg
of liep ik met Gerard terug naar huis.
omdat hij een heel eind deselfde kant
op moest.
In die tijd waren er een paar aanran
dingen geweest aan de buitenkant van
het dorp en de dader was nog steeds met
gegrepen, zodat ik me nooit zo erg op
m'n gemak voelde, als ik het dorp uitliep,
want de spoorwoning lag helemaal aan de
rand van het dorp. Des te prettiger vond
ik het. dat Roel me naar huis bracht.
We spraken over allerlei onbelangnjke
dingen, zoals dat onder jongelui gebrui
kelijk was. Hij vertelde van zijn werk bij
de Coöperatie, waar hij als chauffeur met
wagens graan en meel de boer opging. precies Ik vind je een fijne meid,
Eton,Uk bWentkm2* W^ Daamm z^ulk ?e bes. «ns in
niet eerder een goeie gelegenheid voor. Ik
wou je wat vragen."
We liepen weer verder. ..Erg
dat is
A1«Ï 4ir pr n„ u het helemaal niet Dat lijkt me vrij nor
k er nu aan terugdenk, vind ik het maaj Maar ik moet het even verwerken.
wel gek. dat ik op dat moment nog niets Alles, wat ik gedacht had. maar dit
door had. Ik maakte er gewoon een grap Hij ieg(je zijn hand op mijn arm. „Ik
je van en zei „Biecht maar op. Als-ik je hoop, dat ik je niet geschokt heb? Dat
ergens mee helpen kan, met alle plezier.' was ^et m'n bedoeling."
Heel rustig vervolgde hij: „De kwestie „welnee, mal jong dat is het niet.
is heel eenvoudig. Woutje Ik voel heel Maar jy meer VOor me voelde dan de
veel voor je. Zou het nu niks tussen ons anderen, is nooit in me opgekomen, snap
kunnen worden? Wat denk je?" je?"
Van schrik bleef ik staan Midden op tjjc snap het. En jij? Hoe staat het
het trottoir. We waren misschien een eigenlijk met jou? Ik hoop, dat ik je niet
paar minuten van m'n huis vandaan. Ik helemaal onverschillig ben."
geloofde m'n oren niet „Wat zeg je nu9" ts natuurlijk niet het geval. Ik
•Hij haalde zijn schouders op. „Och. mag jullie allemaal graag. Het is altijd
eigenlijk is het vanzelf gegroeid, he? We verbazend gezellig bij jullie thuis en jij
zien elkaar zo vaak en kunnen uitstekend goed meedoen."
met elkaar overweg. Tenminste van mijn we waren bij de zijdeur Automatisch
kant. Bovendien heb ik toch wel de leef haalde ik de sleutel uit m'n tasje „Je
tijd. Ik ben zes en twintig en jij bent van kunt zeker niet dadelijk antwoord ge-
Els' leeftijd, niet? Mooie verhouding. Ven?" vroeg hij. Ik hoorde de teleurstel-
dacht ik zo. We gaan nu al een poosje klank van zijn stem Hoewel ik
met elkaar als vrienden om. Maar ik zou dit opzicht er steile principes op na
wel wat meer voor je willen zijn, snap houdt, nu nog trouwens, zei ik in een
je?" opwelling: „Kom even binnen. Dit is geen
Langzaam drong tot me door, waar hij onderwerp, om het op straat uit te pra-
op doelde. „Wil je zeggen, dat jij da*ten." (Wordt vervolgd)
jij en ik.
door Martin Toonder
- 55 -
Opnieuw roeiden Kappie, de Maat en
professor Jodelahiti met de inmiddels
opgepikte sloep naar het jacht. Ditmaal
zat Okki, die niet voor de tweede maal
een avontuur wilde missen, op eigen
verzoek aan de riemen.
Terwijl de Maat klappertandend van
pure angst voor zich uit zat te staren,
kakelde de professor onophoudelijk.
„Zeer onwetenschappelijke formule,
heer kapitein", meende de geleerde
„Alzo denkt u, der salamandrus aqua-
rius zonder speciale middelen te kun
nen vangen?"
„Wis en zeker, professor", hield
Kappie vol. „Laat u het voor deze keer
eens aan mij over. Alles komt in orde!"
De geleerde haalde de schouders be
rustend op. Men was bij het jacht aan
gekomen en Kappie spvrong onversaagd
aan boord. Okki wipte hem nieuwsgie
rig na en ook professor Jodelahiti stap
te kwiekjes over. Slechts Maat bleef
met een schichtige blik in de ogen
in de sloep achter.
Het zag er naar uit dat dit laatste
overbodig was. De schatkist stond rus
tig op zijn plaats op het dek van het
jacht, het deksel keurig gesloten Van
het monster was, tot professor Jodela-
hiti's grote teleurstelling, geen spoor
te bekennen.
„Kom eens gauw hier, angstklont!"
riep Kappie naar de Maat. „Help eens
even mee, deze kist te versjouwen!"
